Η ιστορία τοκετού της… μαμάς μου!
Η ιστορία τοκετού της μαμάς της Χριστίνας
(Η μαμά της Χριστίνας την γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Αυτή είναι η ιστορία της δικής μου γέννησης. Εγώ ακόμη δεν έχω δικά μου παιδιά, ζήτησα όμως από τη μητέρα μου να μου ξαναδιηγηθεί την ιστορία μας. Αυτό ήταν το φετινό δώρο γενεθλίων μου!
ΜΑΡΤΙΟΣ 1984
Η πιο ευχάριστη είδηση της ζωής μου. Στ’ αφτιά μου κελαηδούσαν πουλάκια. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Επιτέλους ό,τι ονειρευόμουν από κορίτσι και λαχταρούσα, θα γινόταν πραγματικότητα. «Είστε έγκυος» το αποτέλεσμα του μικροβιολογικού.
Φορτωμένη γλυκά, κερνούσα από τη χαρά μου. Το έλεγα σε όλους, το φώναζα.
Οι μήνες περνούσαν και η κοιλίτσα μου μεγάλωνε. Η μεγαλύτερη ευτυχία όμως, ήταν όταν άρχισες να κινείσαι μέσα μου. Μπορούσα πια να επικοινωνώ μαζί σου. Ανησυχούσες με το πλύσιμο των πιάτων όταν τα κατσαρολικά έκαναν θόρυβο και κουνιόσουν ρυθμικά όταν άκουγα μουσική. Κι όταν ξάπλωνα, ηρεμούσα και σε χάιδευα, κουνιόσουν, σου μιλούσα και σε χάιδευα και ξανακουνιόσουν. Μου έδινες σημάδι πως είσαι εκεί και μεγαλώνεις.
Δεν έκανα ποτέ υπέρηχο, τα χρόνια εκείνα δεν ήταν όπως σήμερα. Ήμουν σίγουρη όμως πως είσαι κορίτσι. Ίσως επειδή ήθελα πάρα πολύ να είσαι ΕΣΥ, η μικρή και λατρεμένη μου Χριστίνα. Το όνομα το είχα δώσει ακόμη από τότε που ονειρευόμουν να κάνω παιδί.
Η χαρά της ζωής μου, μέσα στις δυσκολίες της καθημερινότητας ήσουν η γλυκιά μου προσμονή.
Θα σου διηγηθώ ξανά την ιστορία με τον αγιορίτη καλόγερο. Χτύπησε το κουδούνι της πόρτας μια μέρα κι όταν άνοιξα αντίκρισα έναν κοντούλη γεράκο με μια μορφή ήρεμη και καλοσυνάτη. Πουλούσε θυμίαμα. Όταν το πήρα και του έδινα τα χρήματα, κοίταξε την κοιλιά μου και μου είπε : «Μην ακούς τι σου λένε, έχεις μέσα κοπέλα» Και με χαρά του απάντησα πως το ξέρω.
Το ήξερα, ήμουν σίγουρη. Περίμενα να μεγαλώσεις, να βγεις και να σ’ αγκαλιάσω. Έτσι περνούσαν οι μέρες, μέχρι που έφτασε Οκτώβρης, τέλη του μήνα εκεί κοντά στα γενέθλια μου, θα γεννιόσουν στα δικά μου γενέθλια. Εσύ όμως δεν ήθελες να βγεις. Μου είπε ο γιατρός πως αν περάσει και του Αγίου Δημητρίου θα πρέπει να μου κάνει πρόκληση. Είχε συμπληρωθεί κι ο ένατος μήνας πια.
1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1984
Πιεζόσουν τόσο πολύ από τον ομφάλιο λώρο, είχε τυλιχτεί στο λαιμό σου. Κι ασφυκτιούσες και μου έστειλες σημάδια. Έτσι όταν επεισοδιακά πήγαμε στην κλινική γεμάτη αγωνία, άρχισα να τρέμω όταν χάνονταν οι χτύποι της καρδιάς σου.
Άρχισα να κλαίω όταν ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι κινδυνεύουμε κι οι δύο αν δεν προχωρούσε σε καισαρική τομή. Έκλαιγα γιατί θα έχανα την ευκαιρία να σε νιώσω να βγαίνεις από το κορμί μου και δεν θα ήμουν η πρώτη που θα σε έπαιρνε αγκαλιά.
Χωρίς να χάνουμε χρόνο, έγινε η προετοιμασία για την επέμβαση και μένα με κοίμισαν. Βγήκες υγιής, αρκετά μελανιασμένη, αλλά γερή. Όταν σε έβαλα στο στήθος μου και κρατούσες με το χεράκι σου το δάχτυλο μου, κοιτούσα το προσωπάκι σου κι έλεγα «Είναι δική μου, είναι το μωρό μου, είναι ο κόσμος μου, είναι εγώ«
>Είμαι η μαμά της Χριστίνας.Ευχαριστώ για τις ευχές σας.Εύχομαι σε όσες δεν έζησαν ακόμη τη μαγεία να την ζήσουν και σε όσες έχουν παιδάκια να τα λατρεύουν.Γιατί έτσι θα μάθουν και εκείνα να αγαπούν.Αξιόθηκα να έχω 2 υπέροχα κορίτσια και εύχομαι να νιώσω και τα συναισθήματα της γιαγιάς. Η μητρότητα είναι Δώρο Θεού και σαν δώρο να το προσέχεται σαν τη ζωή σας.Ευχαριστώ.
>snif snif ασ το καλο με πηραν τα ζουμια....κ εγω 1/11 εκανα την κορακλα μου κ ειναι το ωραιοτερο δωρο μαζι με τα αγορακια μου που μου εδωσε ο θεοσ...να σε παντα καλα κ γρηγορα μανουλα κ εσυ;)
>Παρούσα... Σ'ευχαριστώ Ολίβια που δημοσίευσες την ιστορία μου. Εγώ έχω αυτή την υπέροχη μαμά. Kι όπως έγραψα και στο facebook "Μαμά σ'αγαπώ πολύ" και μακάρι να γίνω τόσο σωστή μητέρα κι εγώ... Την θαυμάζω πολύ την μητέρα μου!
>Συγκινήθηκα με την ιστορία σας...Σου εύχομαι ολόψυχα να σας έχει πάντα ο Θεός καλά...μαμά και κόρη!!!!!!!
>Τι τρυφερη περιγραφη ήταν αυτή! Πολυ συγκινητικό! Ευχομαι και στις δυο σας να ειστε γερες και αγαπημενες. Και οποτε θελησεις Χριστινα, να σε βοηθησει ο Θεος να νιώσεις κι εσυ σαν την μαμα σου και φυσικα να κανεις και την ιδια τρελλογιαγια!
Μαγδα
>Τι συγκινητικη ιστορια!Ευχομαι και στη Χριστινα να γινει συντομα μανουλα και να νοιωσει αυτη την απεριγραπτη χαρα!