Βοήθεια! Πνίγομαι!
Βοήθεια! Πνίγομαι!
μαμά Χ.
Ήθελα από καιρό να γράψω την ιστορία μου, γιατί περνάω δύσκολα και σκέφτηκα ότι από κάποιες γυναίκες που έχουν περάσει το ίδιο, ίσως μπορέσω να πάρω θάρρος και να προχωρήσω.
Με λένε Χ. και είμαι 30 χρονών. Έχω ένα παιδάκι 16 μηνών.
Έχω διαβάσει άπειρες ιστορίες χωρισμών και σε όλες οι άντρες είναι αυτοί που τα «παίζουν», αδειάζουν και φεύγουν. Στη δική μου περίπτωση, αυτή είμαι εγώ.
Είμαι παντρεμένη 5 χρόνια και μαζί με τον άντρα μου συνολικά δέκα. Σκεπτόμενη πίσω τη ζωή μου, ποτέ δεν ένιωσα για εκείνον τον μεγάλο έρωτα. Δεν ξέρω… Απλά τα φτιάξαμε και μετά η ιστορία συνέχισε χωρίς να πολυκαταλάβω. Στα 2 χρόνια σχέσης, το επισημοποιήσαμε. Αρραβωνιαστήκαμε και από εκεί και πέρα θυμάμαι απλά ότι έβλεπα πολλά κομμάτια του χαρακτήρα του που δεν μου ταίριαζαν, δεν με έκαναν ευτυχισμένη, αλλά εφόσον είχα αρραβωνιαστεί και ετοιμαζόμουν για το γάμο, δεν τολμούσα να χωρίσω.
Έκανα υπομονή, του μιλούσα, αλλά εκείνος μου έλεγε ότι είμαι υπερβολική.
Όταν παντρευτήκαμε και μείναμε μαζί (όσο ήμασταν αρραβωνιασμένοι δεν συζούσαμε), τα πράγματα πήγαν όπως ακριβώς φανταζόμουν: ρουτίνα χωρίς κανένα ενδιαφέρον, ερωτικά… κρύα πράγματα. Στην αρχή προσπαθούσα, μετά απλά περίμενα…
Στα δύο χρόνια γάμου έχασα τον πατέρα μου. Μου στάθηκε και μέσα στη θλίψη μου και την άσχημη ψυχολογία μου, θεώρησα πως ένα παιδί θα δώσει άλλη πνοή στη ζωή μου. Έμεινα έγκυος σχεδόν αμέσως.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης μου ήταν μια απέραντη μοναξιά. Και όχι, σαν παρουσία ήταν εκεί, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν. Άρχισα να αδειάζω. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, κάθε μέρα πίστευα ότι κάτι θα γίνει και λίγο η συνήθεια, λίγο η καλή συμπεριφορά, κυλούσε ο καιρός. Χαμένοι εντελώς ως ζευγάρι. Δεν με προσέγγιζε. Περνούσα μόνη μου τις φάσεις μου χωρίς εκείνος να κατανοεί το παραμικρό. Έκλαιγα κάθε βράδυ γιατί έβλεπα το τέλος να πλησιάζει και δεν είχα καν τη διάθεση να προσπαθήσω. Συζητήσεις ελάχιστες, δεν μου άφηνε και πολλά περιθώρια…
Φτάσαμε στο σήμερα με ελάχιστη εως μηδαμινή επικοινωνία. Πριν 6 μήνες του είχα ζητήσει να χωρίσουμε, άρχισε να με χιλιοπαρακαλάει να μην γίνει. Μίλησα με σύμβουλο, αποφάσισα να δώσω άλλη μια ευκαιρία, αλλά στην πορεία ένιωσα ότι εγώ τις είχα δώσει τις ευκαιρίες μου και δεν είχα περιθώρια για άλλη… Δεν φταίω εγώ που εκείνος δεν είχε δει. Παρ’ ολ’ αυτά ήμουν εκεί. Δεν προσπάθησε, μου λέει πως δεν τον άφησα. Ίσως ενδόμυχα να το έκανα.
Και τώρα του ζήτησα ξανά διαζύγιο…
Φοβάμαι… Τρέμω πως θα είναι η ζωή μου ως χωρισμένη με παιδί. Τρέμω μην την πληγώσω. Δεν ξέρω πως να συμπεριφερθώ. Εκείνος μου ζητάει να μείνουμε συμβατικά για κάποιο διάστημα να μεγαλώσει, λέει, λίγο το παιδί. Δεν ξέρω αν μπορώ. Δεν ξέρω αν θέλω… Συναισθηματικά είμαι εντελώς κενή. Νιώθω τύψεις που θέλω να χαλάσω την οικογένειά μου, αλλά άμα μείνω, θα καταστρέψω τη ζωή μου. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ανέπνευσα καθαρό οξυγόνο. Μερικές φορές μου δημιουργούνται αμφιβολίες. Μήπως να μείνω για το παιδί; Άλλωστε δεν μιλάμε για κακοποιό. Και καλός πατέρας είναι και ήσυχος… Απλά εμένα δεν με καλύπτει ως γυναίκα… Τι θα γίνει όμως με τις δικές μου ανάγκες;
Τόσες πολλές σκέψεις… Τόσα πολλά γιατί μέσα μου… Θα μου ήταν πιο εύκολο αν με κεράτωνε… Μια ευκαιρία για να την κάνω… Δεν τον μισώ, απλά θέλω να ζήσω. Τόσο κακό είναι;
Δώστε μου λίγο κουράγιο…
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Και εγώ τα ίδια αισθάνομαι.. βασικά πνίγομαι... το βλέπω πως δεν υπάρχει σωτηρία αλλά δεν ξέρω τι να κάνω, πως να το χειριστώ... φοβάμαι για το παιδί... ας μας βοηθήσει κάποιος ειδικός! 🥲
Προφανώς το πρόβλημα το έχεις εσύ φίλε και όχι εκείνη. Με τέτοιο στόμα σαν βόθρο που έχεις φαντάζομαι τι περνάει η καημένη γυναίκα σου. Μαζί σου θα θελαν όλες να φύγουν να γλυτώσουν!! Ηλίθιε!! Ε ηλίθιε!!
Ελάτε ρε παιδιά... είναι απλά τα πράγματα η γυναίκα θέλει να ζήσει...θέλει να χορτάσει το sex ... θέλει να δει πώς είναι και στην αντίπερα όχθη... Θα μου πεις βέβαια... "και το παιδί;"... αφήνουμε μια οικογένεια μόνο και μόνο για να δοκιμάσουμε και αλλού; Αν η κατάσταση είναι αφόρητη ναι... αρκεί η μαμά να το κάνει με τρόπο και μην εκθέσει την ανατροφή του παιδιού! Εγώ έχω δει την γυναίκα μου πώς, ενδόμυχα, κάνει όταν βλέπει άλλα πουλιά και είμαι σίγουρος ότι θα τα ήθελε να τα δοκιμάσει... μερικές φορές μου το λέει για πλάκα για να ανεβάσουμε την libido αλλά ξέρω ότι μάλλον με ψιλοβαρέθηκε και θα ήθελε να τον φάει και από αλλού. Ευπρεπώς βέβαια... δεν λέω ότι είναι πουτάνα... αλλά όλες οι σεξουαλικά ενεργές γυναίκες κρύβουν ενδόμυχα μέσα τους μια μικρή πουτάνα και όταν βαρεθούν το πουλί του άντρα τους ντρέπονται να παραδεχτούν ότι θα θέλανε να ονειρευτούν άλλα πουλιά μέσα τους και εκεί ξεκινάνε όλα τα προβλήματα και μας τυραννάν και μιλάνε για ψυχολογικά και μαλακίες! Για αυτό και εγώ θα την στείλω από εκεί που ήρθε γιατί ενώ βαρέθηκε δεν τολμάει να δώσει τέλος. θα το δώσω εγώ λοιπόν.
Έχεις κάποια σοβαρά θέματα νομίζω. Καλή συνέχεια...
Xenia, zω εδώ και δύο χρόνια ακριβώς την ίδια κατάσταση. Λάθη έγιναν και από τις δύο πλευρές, εγώ άργησα να μιλήσω και αυτός αρνείται να καταλάβει, οπότε δεν μπορεί και να προσπαθήσει ουσιαστικά. Ο ίδιος με αγαπάει, εγώ όμως είμαι κενή εντελώς. Είμαι πραγματικά δυστυχισμένη και η κόρη μου με βλέπει και κλαίω. Κάθε μέρα παίρνω την απόφαση να το λήξω οριστικά και κάθε μέρα το αναβάλλω. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πες μου πώς είσαι εσύ σήμερα.
Ποσο σε καταλαβαίνω. ..
ειμαι σχεδον σε αυτη την κατασταση....δεν γινεται παντα μια γυναικα να προσπαθει και παντα να ακουω την ιδια ΜΑΜΑΚΙΑ <> .Αν ο αντρας σου ειναι τοσο καλος μπαμπας θα ειναι και εκτος γαμου!Ευτυχισμενες μαμαδες μεγαλωνουν ευτυχισμενα παιδια!!
Κι εγω εζησα παρομοια κατασταση μα αυτη που περιγραφεις. Ομως εκατσα και ζυγισα λιγο τα πραγματα. Μετα απο πολλη μαααααααααααααα παρα πολλη σκεψη κατεληξα στο συμπερασμα οτι μια σχεση για να πετυχει χρειαζονται παντοτε 2 παιχτες. Μηπως, λεω εγω τωρα μηπως πρεπει να κουνησεις και εσυ λιγο το δαχτυλακι σου? Δωσε του ερεθισματα. Κανε κατι wow για να τον ξεσηκωσεις και να ασχοληθει μαζι σου. Μην τα περιμενεις ολα στο πιατο. Οι αντρες καμια φορα ειναι οπως τα μωρα. Αν δεν τα παρεις απο το χερι και στρατα, στρατουλα να τους δειξεις καποια πραγματα, παει το εχασες το παιχνιδι. Δειξε του τι σου αρεσει. Κανε εσυ μια ρομαντικη κινηση προς αυτον. Αχ, απο οτι καταλαβαινεις τιποτα δεν ειναι ευκολο σε ενα γαμο. Ειναι ενας διαρκες αγωνας. Ναι αγωνας να κρατησεις αυτη τη σπιθα αναμενη. Γι' αυτο κι εσυ ξεσηκωσου, ανασκουμπωσου, εχεις δουλεια να κανεις. Σκεφτηκες ποτε οτι κι αυτος μπορει να νιωθει το ιδιο με εσενα απλα σαν αντρας που ειναι περιμενε μια κινηση απο εσενα για να ανοιχτει και να κανει καποια πραγματα? Think about it twice. μανουλα Ν
Aφού ο άνθρωπος είναι ήσυχος, καλός, σε παρακαλάει να μη χωρίσετε, πράγμα που σημαίνει ότι του αρέσει η οικογένεια κι αγαπάει το παιδί του, δεν καταλαβαίνω τι άλλο θες να ζήσεις...Εν πάσει περιπτώσει το παιδί ΟΤΙ και να κάνεις, δεν θα σε δικαιολογήσει ΠΟΤΕ για ένα χωρισμό, γιατί επί της ουσίας δεν υπάρχουν προβλήματα...Αντιθέτως, θα τα δημιουργήσεις με το χωρισμό. Τώρα η ψυχρότητα, είναι κάτι άλλο που θα μπορούσες να δουλέψεις μεταξύ σας και να ανανεώσεις τη σχέση σου. Εξάλλου όλοι οι γάμοι περνούν κρίση... ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΤΕ δεν θα αγαπήσει το παιδί σου όπως ο πατέρας του και το παιδί ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Κρίμα...Αξίζει να προσπαθήσεις... ΣΥΖΗΤΑ το!!! Φιλικά
Χιλιες φορες μαζί! Κορίτσια έτσι είναι τα πραγματα. Ο ερωτας,το πάθος φεύγουν γρήγορα και βλέπεις οτι ο άλλος δεν ηταν αυτό που έβλεπες πίσω απο τα ροζ γυαλακια του έρωτα. Αυτό δεν παει να πει σηκωνομαι και φεύγω. Προσπάθησε να βρείτε κοινα σημεία,κατα μια έννοια να ξανά γνωριστητε. Αρχιστε μαζί ενα νεο χόμπι, κάντε μαζί κάποιο σπορ, εστω πάτε ενα σαββατοκύριακο κάπου χωρίς το παιδί και προσπαθήστε να έρθετε και παλι κοντά. Όπως ειπαν καποια κορίτσια υπάρχει πολυ σαπιλα εξω!
φυγε οσο πιο γρηγορα μπορεις για να προλαβεις να ζησεις
Έχω να πω σε όλες τις κοπέλες που δεν καλύπτονται από το γάμο τους ότι αυτές μέσα τους έχουν χωρίσει και από κει και πέρα ακόμα και άν δεν το καταλαβαίνουν είναι ανοιχτές σε καινούρια σχέση.Κάτι που θα καλύψει το κενό.Παρόμοια και για τον άντρα τους έτσι;Να τα λέμε αυτά για να μη μας φταίν οι άλλοι.!!!Και οι εξελίξεις έρχονται!!Το χουμε δει το έργο πολλές φορές!
EXEIS THN ENTYPVSH ΟΤΙ ΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΟΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΟ ΕΡΩΤΑ ΤΙΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ,ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΙΣΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ?ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΟΛΟΙ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΔΙΣΤΗΧΩΣ ΦΕΥΓΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ.ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΛΙΕΡΓΟΥΜΕ ΚΙΩΛΑΣ...ΜΗ ΤΟ ΑΦΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ{,,,,ΤΙ ΘΑ ΦΑΜΕ ,,,ΤΙ ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ,,,ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΗΔΗΞΟΥΜΕ...}ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΝΕΝΟΣ.ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΛΙΖΕΙ Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ,,,,ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΙΛΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΙΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ...ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΡΤΑ ΣΟΥ,ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΤΑ,ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΑΛΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ.ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΣΑΣ,,,ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΕΣΥ ΟΜΩΣ,ΟΠΩΣ ΘΑ ΚΑΘΟΔΙΓΟΥΣΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ....ΓΙΑΤΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΗΡΕΜΑ,ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ.ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΒΡΩΜΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ?ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΛΙΓΟ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΕΥΤΗΧΙΣΜΕΝΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.ΜΟΝΟ Η ΜΑΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΕΥΤΙΧΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕΣΑ....
pes ta xrusostomh!!!!!!!!!!!!!sumfono apoluta mazi sou!!!!!!!!!!!:)
Κατα διαστηματα σκεφτομαι και εγω ετσι εχοντας ομως και 2 παιδια πισω μου.Ισως ή μαλλον σιγουρα αν δεν ειχαμε παιδια να μην ειμασταν μαζι ουτε για μια μερα,ισως αν το ειχαμε κανει νωριτερα οσο τα παιδια ηταν μικροτερα να ηταν πιο ευκολο στην αρχη,αλλα οσο μεγαλωνουν χαιρομαι που δεν το εχω κανει ακομα.Τον εχουν τοσο αναγκη..Δεν μπορω να σκεφτομαι πια τοσο εγωιστικα!!Την ζωη μας την επιλεξαμε,δεν μασ την επεβαλε κανεις,γιατι να επιβαλουμε σε ενα παιδι να ζησει χωρις τον πατερα του πληρωνοντας δικα μας λαθη??Εγω τουλαχιστον προσπαθω να περναω καλα οσο μπορω μεσα σαυτο τον γαμο ακομα και αν δεν με καλυπτει πληρως..Καλυπτομαι ξεροντας οτι δεν χαλασα την ισορροπια των παιδιων μου.
Πάρε τον έλεγχο της ζωής σου και να είσαι έτοιμη να υποστείς τις συνέπειες της πράξης σου αυτής αλλά και της μέχρι σήμερα απραξίας σου. Το γεγονός ότι παντρεύτηκες από...κεκτημένη ταχύτητα και όχι από έρωτα κτλ δεν έχουν σημασία. Αν υπήρχε επικοινωνία θα καταλάβαινες τι εννοώ. Το παν είναι να ταιριάζεις με τον άλλο στα θέλω και σε ότι δεν ταιριάζεις να μπορείς να το ανεχτείς. Ο χρόνος απλά τα κάνει όλα χειρότερα. Δεν ξέρω πως μεγάλωσες σε τι περιβάλλον τι πήρες από αυτό. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και άσε τις κλάψες!! Αντι να γραφεις και να ζητάς τις γνώμες αγνώστων πήγαινε σε ειδικό μαζί με τον άντρα σου. Όπως ανοίχτηκες εδώ κάντο και μαζί του παρουσία κάποιου ειδικού στα θέματα αυτά.
ένα θα πω...καλύτερα μια μαμά μόνη και ευτυχισμένη με το διαζυγιο παρά μια οικογένεια με δυστυχισμένους γονείς...
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την χαραμίζουμε.Οκ οτι έγινε στο παρελθόν έγινε.Μη ψαχνεις τα πως και τα γιατί.΄Ασε το παρελθόν εκεί που ανήκει,πίσω σου.Κοίτα λοιπόν μπροστά σου και κάνε το μεγάλο βήμα.Κανε μια νέα αρχή στην ζωή σου, κάνε την ζωη σου όπως την θέλεις ΕΣΥ και προχώρα. Σε ενα χρόνο απο τώρα όλα αυτά που τώρα σε τρομάζουν θα τα σκέφτεσαι και θα γελάς.(Εντάξει ίσως να μην γελάς) αλλά θα τα έχεις αντιμετωπίσει και θα είσαι πολύ μα πολύ καλύτερα.Καλές γιορτές σου εύχομαι και κουράγιο.Η ζωή είναι μικρή και οφείλουμε να την ΖΗΣΟΥΜΕ.
Εγώ πάλι νομίζω ότι άδικα γράφτηκαν τόσες γραμμές συμβουλών.Η ταπεινή μου άποψη είναι οτι αυτό το γράμμα γράφτηκε απο τη μαμά Χ όχι για να της πούμε τι πρέπει να κάνει αλλά για να της δώσουμε "κουράγιο" και ώθηση ώστε να προχωρήσει στο πολυπόθητο γι'αυτήν διαζύγιο.Τώρα όλες οι κρίσεις περί "αφού δεν τον αγαπούσες γιατί τον παντρεύτηκες και γιατί έκανες μαζί του παιδί" είναι ...σε κουβέντα να βρισκόμαστε.Τι να κάνει δηλαδή?Να γυρίσει τον χρόνο πίσω?Πάει τώρα... ΚΑΙ τον γάμο τον έκανε ΚΑΙ το παιδί.Και αφού το παιδί δεν Ξε-γίνεται ας Ξε-γίνει ο γάμος.Η καθεμία (και εγώ μέσα) κρίνει ευτυχώς ή δυστυχώς με βάσει τα δικά της βιώματα.Έ δε νομίζω οτι αυτό είναι ό,τι καλύτερο.Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική.
Ξέρω μια οικογένεια που η μαμά ζει εντελώς συμβατικά με το μπαμπά. Δεν κοιμούνται ούτε στο ίδιο κρεββάτι. Έχουν δύο υπέροχα θηριάκια,αγόρια, δίδυμα. Νέοι οι γονείς,η μαμά 36 και ο μπαμπάς λίγο μετά τα 40. Ζουν πολλά χρόνια συμβατικά για χάρη των παιδιών που είναι κ αγόρια και χρειάζονται το μπαμπά τους.Δεν ξέρω για ποιους λόγους παντρεύτηκαν,για ποιους λόγους οδηγήθηκαν ως εδώ.Ξέρω μόνο τι συμβαίνει τώρα πια στο σπίτι τους. Ο μπαμπάς με πρόφαση τη δουλεία λείπει όλη μέρα,δεν προσφέρει τίποτα. Ούτε οικονομικά,ούτε συναισθηματικά μόνο την απουσία του!Και φυσικά, τρελό αγχος στα παιδιά που κάνουν τα πάντα για να είναι άξια κ "καλά παιδιά" στα μάτια του. Τους δημιουργεί τόσο άγχος όλη αυτή η κατάσταση που μια μέρα που τα παιδιά είχαν διαγώνισμα στο σχολείο, ο μπαμπάς τους είχε πει πως αν γράψουν καλά θα τα πάει γήπεδο. Ο ένας λοιπόν πήρε 7 (πέμπτη δημοτικού είναι),από το άγχος και το στρες το παιδάκι έπαθε προσωρινή αμνησία. Το έτρεχε η μαμά στο "Παίδων", ο μπαμπάς είχε δουλειά και δεν μπορούσε να είναι ούτε εκείνη τη στιγμή κοντά στο παιδί του. Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια και οι δύο γονείς κάνουν τη "ζωή" τους,εννοώ έχουν άλλες σχέσεις (δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω εξωσυζυγικές,θα ήταν αστείο!). Τα παιδιά φθείρονται τόσο πολύ από αυτή την κατάσταση, έχουν αναπτύξει και επιθετική συμπεριφορά. Αναρωτιέμαι,δεν θα ήταν καλύτερα για όλους και πρωτίστως για τα παιδιά να ζούσαν σε διαφορετικές στέγες οι γονείς αυτοί?Η κατάσταση αυτή δεν προσφέρει τίποτα καλό στα παιδια. Είμαι παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο,χαίρομαι που τα έφερε έτσι η ζωή και είναι εκείνος ο πατέρας του παιδιού μου γιατί αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Μετά την εγκυμοσύνη με τα νεύρα μου κ την ψυχολογία μου σε μαύρα χάλια πολλές φορές του λέω οτι δεν με καταλαβαίνει αλλά πάντα προσπαθεί να δει τι μου φταίει και πως μπορούμε να το λύσουμε. Οφείλει ο άντρας σου να σε καταλάβει,τουλάχιστον να προσπαθήσει,να σε ακούσει κ να βρείτε παρέα τη λύση.Όπως οφείλουμε κ εμείς να βρισκόμαστε στο πλάι του άντρα μας στα προβλήματα του. Αλληλένδετα πράγματα είναι αυτά,δούνε και λαβείν. Δεν γίνετε από έναν μόνο..Ο πατέρας μου,μου έλεγε "σε έναν καυγά φταίνε και οι δύο"! Προσωπικά πιστεύω πως καλύτερα να χωρίζεις και να είσαι φίλος με τον πατέρα του παιδιού σου παρά να φθαρεί τόσο η σχέση που να μη θες να τον βλέπεις μπροστά σου.Θα είναι πάντα ο πατέρας του παιδιού σου. Τα παιδιά έχουν αντίληψη. Είναι σημαντικό το σεξ στο γάμο,πρέπει και εκεί να τα βρίσκεις με τον άνθρωπο σου,αν υπάρχει εκεί επικοινωνία και σωστή επαφή τότε θα υπάρχει κ εκτός. Τέλος δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει θέλω να ζήσω τη ζωή μου..Μα η ζωή σου είναι αυτή, μάλλον και αυτή.. Σαφώς δεν μπορώ να "συμβουλέψω",τη γνώμη μου παραθέτω και τις εμπειρίες μου. Τέλος θα συμφωνήσω με την Κασσιανή,οφείλεις στον εαυτό σου και στο παιδί σου μια ειλικρινή προσπάθεια σε αυτόν τον γάμο.Αν δεις οτι δεν τραβάει,οτι δεν μπορείς,οτι δεν βγαίνει πουθενά.. μαζί σου! Τα παιδιά χρειάζονται ισορροπημένους γονείς! Σου εύχομαι κάθε καλό! Καλή τύχη!
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ? Η ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ?ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ.ΤΡΟΜΕΡΟ ΔΙΛΛΗΜΑ...
Εγώ χώρισα όταν το παιδί μου ήταν 1 έτους. Κι εγώ παντρεύτηκα τον άντρα μου όχι από έρωτα, αλλά από αγάπη... τον αγάπησα σαν άνθρωπο και πίστευα ότι θα είναι καλός πατέρας. Στην εγκυμοσύνη ήταν μονίμως απών, δήθεν δούλευε ως το βράδυ αλλά φυσικά χρήματα δεν έμπαιναν στο σπίτι, εγώ το συντηρούσα, τέλος πάντων ακόμα και όταν γέννησα, εγώ στη γη και αυτός στον Άρη! Τελικά πήρα την απόφαση να χωρίσω αφού δεν με κάλυπτε αυτός ο άνθρωπος ούτε συναισθηματικά, ούτε σωματικά, ούτε ψυχολογικά, αλλά τουλάχιστον είμαι καλά! Και συνεπώς είναι και το παιδί μου καλά! Είναι τώρα 3 ετών, ένα θηριάκι πανέμορφο (σαν μαμά το παινεύω), εγώ είμαι καλά γιατί ηρέμησα, άφησα πίσω μου μια αρρωστημένη κατάσταση γιατί όταν ζεις στην καταπίεση και δεν αντέχεις να ζεις με τον άλλο, όλα τα νεύρα βγαίνουν στο παιδί! Και πίστεψέ με είναι καλύτερα να χωρίσεις τώρα που το παιδί είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει, παρά όταν θα νιώθει τα πάντα και θα αρχίσει να ρωτάει! Και φυσικά έχω βρει έναν άνθρωπο με τον οποίο ετοιμαζόμαστε να φτιάξουμε νέα οικογένεια! Για όλους έχει ο Θεός! Κορίτσια τον εαυτό μας να προσέχουμε για να είναι καλά και τα παιδιά μας!
Είναι σαν να διαβάζω τη δική μου ζωή! Και εγώ ψάχνω απεγνωσμένα για σημάδια... τι πρέπει να κάνω. Ξέρω τι θέλω όμως δεν ξέρω αν πρέπει. Τελικά τι πρέπει να υπερισχύσει; Τα δικά μου θέλω ή να κάνω υπομονή μήπως και αλλάξει κάτι; Κουράστηκα!!! Θέλω να ζήσω!!!!! Όμως... Όμως υπάρχει και αυτό το μικρό λουλούδι και θέλω πρώτα να είναι αυτή ευτυχισμένη!!!! Πνίγομαι και πονάω, όμως κανείς δεν μπορεί και δεν θέλει να με βοηθήσει... Καλές γιορτές σε όλους σας!!!!!
Εμένα τώρα μου έρχονται τα λόγια του Ασκητή στο μυαλό που έλεγαν "για να είναι καλά ένα παιδί πρέπει πρώτα να είναι καλά οι γονείς......"
koritsia mhpws exete plash mesa sas ena kosmo diaforetiko katastashs giro mas poy mas odigoyn se pseftikes agapes den mporei oles na broyme dh8en ton erwta ths zwh mas einai poly apailo oneiro h zwh einai sklirh me ths xares kai ths lypes oses files moy taxa brikan ton erwta ths zwhs toys exoyn xwrish eitan apathla oneira meta to gamo h roythna einai fysiko na yparxei apla as einai roythna xwris anxos apo th sthgmh poy erxwnte ta paidia sth zwh mas to mialo mas einai ayta ta oneira mas oi zwes mas mia hsixh kai ataraxh zwh einai pio kalh apo enan pa8iasmeno erwta me ths agwnies klamata pismata klp an erth h f8ora sto gamo h ania kanoyme kati alo na thn alaksoyme na mas gemhsh th zwh mas yparxoyn pola pragmata poy mas gemizoyn arkh na ta psaksoyme kalh tyxh eyxwme oi apofash sas na einai logikes kai swstes egv eime 7 xronia gamoy apo gnwrimia kai poly eytixismenh exw mia koroyla 3 etwoneira moy de stamatoyn pote kalh tyxh sas eyxwme
Καλησπερα,θα ηθελα να προσθεσω και εγω το δικο μου σχολιο οχι σαν ομοιοπαθης στον συμβατικο γαμο τον δικο μου ,οχι εχω εναν υπεροχο γαμο με εναν πολυ ξεχωριστο ανθρωπο και αν και ειμαστε ατελειωτα χρονια μαζι αγαπιομαστε παρα παρα πολυ .Αλλα σαν παιδι συμβατικου γαμου στην ηλικια των 43 που βρισκομαι σημερα με χιλιαδες φορς να εχω σκεφτει και πει και στους δυο τους γονεις μου γιατι παντρευτηκατε??γιατι ειστε μαζι ακομα ??αφου δεν ταιριαζατε γιατι ??Η κλασσικη απαντηση ειναι για εσας(τα παιδια) .Και εγω ρωτω αφου εσεις δεν ησασταν καλα πως θα ημασταν εμεις?? Αυτη η θυσια ,αυτος ο συμβιβασμος σας πληροφορω οτι εχει γινει πολλες φορες θηλεια γυρω απο τον λαιμο μου και με εχει πνιξει. Εαν οι γονεις μεταξυ τους δεν ειναι καλα δεν ειναι και τα παιδια ,δεν γινεται. Μιληστε με τον αντρα σου ,προσπαθηστε να κανετε μια νεα αρχη ,να ερθετε κοντα για χαρη του παιδιου σας και των εαυτων σας,γιατι ειστε νεοι και εχετε και οι δυο δικαιωμα στην ζωη και στην χαρα, Και αν δεν μπορειτε να συμφωνησετε και να συμβιωσετε οπως και οι δυο θελετε για να ειστε ευτυχισμενοι τοτε χωριστε και κρατηστε την καλυτερη δυνατη σχεση για το παιδι σας ,δεν ειναι δυσκολο αρκει να το θελετε και οι δυο. Μην πνιγεις την ζωη σου και τα νιατα σου για το παιδι σου ,μην γεςμιζεις ενοχες τον εαυτο σου για το ποσο καλη μανα εισαι . Θα το δεις αργοτερα πιστεψε με .Δεν ξερεις ποσες φορες εχω ρωτησει τους γονεις μου που ειναι ακομα μαζι σε μια αθλια συμβατικη ζωη ,εμεις τι φταιμε για αυτο??Δεν το θελαμε να βλεπουμε να υποφερει ο ενας απο τον αλλον για το δικο μας χατηρι ,καποια στιγμη θα το δεις και εσυ. Συζυτηστε ,συμφωνηστε απο κοινου η χωριστε . Κουραγιο μπορει να φαινεται μεγαλο και συσκολο βημα αλλα σκεψου και την αντιθετη ενεργεια. Σημερα που ειμαστε τοσο πιο ελευθερες οι γυναικες ειναι κριμα να συμβαινουν τετοιες καταστασεις . Μην φοβασαι να διεκδικισεις και να τολμησεις. Κουραγιο και καλη αποφαση.
Καιρο εψαχνα μια τετοια ιστορια για να πω και εγω τον πονο μου.Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 6 χρονια 3 παντρεμενοι.Απο τοτε που ηρθε στην ζωη το παιδακι μας εγινε αλλος ανθρωπος.Δεν ασχολειται με τιποτα ειναι στον δικο του κοσμο δεν του καιγεται καρφακι για τιποτα το μονο που κανει ειναι να κοιμαται και να πηγαινει για δουλεια αυτο τιποτε αλλο και λεω πως αυτος ο ανθρωπος εγινε ετσι???γιατι???μα αφου ημασταν τοσο ερωτευμενοι γιατι???και τωρα???το παιδι μου ειναι 18 μηνων τι θα κανω??θα του στερισω τον πατερα του οχι οτι τον βλεπει και καθολου..και εγω??που ειμαι 25 χρονων τι θα κανω αυτην θα ειναι η ζωη μου απο εδω και περα??? ΠΝΙΓΟΜΑΙ και κανεις δεν με καταλαβαινει......
pigente se ikogeniako simvulo kane arketes sinedries k meta meto xeri sti kardia k ti voithia tu theuli kane oti se fotisi.kanis then mas kani eftixismenes,xoris aftus then mporume,oloi ine idii,i eftixia mas eksartate apo emas,kane to kalitero giasena tha ine kalo k gia to ageludi su,oti k an apofasisis an to thelis tha to kataferis,imaste poli dinates,i skepsi mu mazi su.
Αυτο ολο, χωρις να αλλάζω το παραμικρό , θα μπορουσα να το έχω γραψει εγω............................απιστευτο! Ποσο σε καταλαβαινω...!
Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω την απόφασή σου, παρόλο που τα επιχειρήματά σου μιλούν για τα δικά σου συναισθήματα μοναξιάς κι ανεπαρκούς κάλυψης των αναγκών σου. Συμφωνώ ότι για να τα λες έτσι, έτσι νιώθεις. Αναρωτιέμαι ποια ήταν η αφορμή που έκανες αυτές τις διαπιστώσεις ετεροχρονισμένα, κατά τη γνώμη μου έπρεπε να τις κάνεις αυτές τις διαπιστώσεις πολύ πριν αποκτήσεις το παιδί σου. Από τα στοιχεία που αναφέρεις προκύπτει ότι έμεινες έγκυος συνειδητά μετά από συνολικά 8 χρόνια συνύπαρξης με τον άντρα σου κι ενώ είχες ενδείξεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σου έδινε τον έρωτα που εσύ ήθελες. Γιατί λοιπόν τον παντρεύτηκες? Και πολύ περισσότερο γιατί έκανες παιδί μαζί του? Και πάλι λυπάμαι, αλλά νομίζω ότι με όλες σου τις επιλογές έχεις ήδη κάνει 3 ανθρώπους δυστυχισμένους.......εσένα, που οι ανάγκες σου μένουν ακάλυπτες, το παιδί σου, που δεν θα έχει συνέχεια τον πατέρα του μαζί του και τον άντρα σου, που μοιάζει να μην είχε ποτέ ιδέα για το τι ακριβώς σκεφτόσουν. Δεν θα επαναλάβω τα όσα είπαν παραπάνω η Κασσιανή και η Μαρίνα, συμφωνώ μαζί τους. Καλή τύχη σε όποια απόφαση πάρεις, απλά σκέψου πολύ περισσότερο απ΄ όποια άλλη φορά έχεις σκεφτεί για να αποφασίσεις κάτι.
Επειδή αυτή η ιστορία των συμβατικών γάμων δεν εχει ποτέ τέλος και περνάει και στη δική μας γενιά (τελικά οι άκαμπτες αντιλήψεις της κοινωνίας είναι ίδιες όσοι αιώνες κι αν περάσουν),συμφωνώ σε πολλά με την Ελενα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κατανοώ αυτό που περνάει η ΜΑΜΑ Χ. Εχει σκεφτεί όμως κάποια από εμάς τη θέση του άντρα της μέσα στο γάμο αυτό; Πιθανόν να πνίγεται κι εκείνος. Τα "κομμάτια του χαρακτήρα που δεν ταίριαζαν" για τη Χ μάλλον δεν θα ταίριαζαν και για τον Χ. Και το λέω αυτό γιατί κάποτε η μαμά μου είπε ότι πνίγεται μέσα στο γάμο της. Οταν μίλησα όμως με τον μπαμπά μου είπε "η μαμά σας δεν με αγάπησε ποτέ". Ας αναλογιστούμε όλες μας τις ευθύνες μας για έναν ευτυχισμενο γαμο και τι σημαινει αυτό για τον καθένα... ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ!!!!
Είμαι παιδί γονέων που μένανε μαζί "για τα παιδιά". Δεν τα ρώτησε κανείς όμως αυτά τα παιδιά αν τους αρέσει και αν το θέλουνε αυτό. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι γιατί δεν χωρίζουν να ηρεμήσουμε όλοι. Η μαμά καταπιεσμένη και θλιμένη. Δυστυχισμένη! Ο μπαμπάς απόμακρος και με το πέρασμα των χρόνων στριφνός. Δυστυχιμένος! Και εμείς τα παιδιά;;;; Δυστυχισμένα!Δεν είδαμε τραγικούς καυγάδες αλλά νιώθαμε το κενό!Τώρα πιστεύω πως η μητέρα μου δεν τόλμησε να χωρίσει γιατί ήταν δειλή! Φοβόταν να αντιμετωπίσει την κοινωνία, τους συγγενείς, την μοναξιά! Και τι κατάφερε; Μια ζωή μόνη ήταν με δυό παιδιά δυστυχισμένα. Ειλικρινά δεν μπορώ σήμερα να ακούω νέες γυναίκες να λένε πως σκέφτονται να μείνουν σε ένα τελειωμένο γάμο για τα παιδιά. Μη φορτώνετε την δειλία σας σ΄αυτά. Μη νομίζεται πως δεν καταλαβαίνουν. Σας βεβαιώνω πως θα αισθάνονται και τύψεις για την δυστυχία των γονιών τους. Η γνώμη μου λοιπόν σκληρή και ωμή. Αφού είσαι σίγουρη πως το γυαλί ράγισε από την πλευρά σου τουλάχιστον, χώρισε ΧΤΕΣ! Μην αφήσεις ούτε μία μέρα να περάσει που να πνίγεσαι. Δεν θα κάνεις καλό σε κανέναν και πολύ περισσότερο στο παιδί σου!
Σαν να ακούω εμένα....Και εγώ με γιο 15 μηνών και σε έναν γάμο με έναν υπέροχο σύζυγο αλλά με ανύπαρκτη ζωή....Τώρα που έκανα μπάνιο σκεφτόμουν να βγω και να του ζητήσω να χωρίσουμε....Δεν αντέχω άλλο..Διαβάζω τα σχόλια...Μόνο εμείς θα βοηθήσουμε τους εαυτούς μας...Πρέπει να πάρουμε τη σωστή απόφαση όσο δύσκολα και αν θα είναι στην πορεία...Κουράγιο μας!!!
Το περασα προσφατα μετα απο 6 χρονια γαμου, 12 ολα μαζι και 2 παιδια. Ειμαι 32 καταπιεστικα πολυ για να σωσω το γαμο μου....ματαιο, πνιγομουν δεν ενιωθα καλα. Περασαν 2 χρονια απο τοτε που χωρισα.Ειμαι πολυ καλα, εχω αψογη σχεση με τα παιδια μου γιατι ειμαι ηρεμη και απολαμβανουμε το καθετι πλεον. Ηρεμησα εγινα καλυτερος ανθρωπος και μανα. Ειμαι ευτυχισμενη. Δε με απασχολει η γνωμη κανενος, απο τη στιγμη εγω και τα παιδια μου ειμαστε καλα. Δεν το μετανιωσα καθολου.
Γλυκό μου κορίτσι... η απάντηση είναι μέσα σου! Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει κάτι πέρα από απλή κατανόηση! ΜΗΝ ΕΠΗΡΕΆΖΕΣΑΙ! Καμία από εμας δεν ξερει ακριβώς πως νιώθεις! Δώσε χρόνο (κι άλλο) στον εαυτό σου και όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή δεν θα αναρωτιέσαι ούτε για σενα ούτε για την κορούλα σου! Θα ψάχνεις πια το "πως" θα μείνεις ή θα φύγεις και όχι το "αν". Την απόφαση θα την δημιουργήσεις εσύ! Αρκει να καταλάβεις τι θέλεις! Θα σου έλεγα να συνεχίσεις με κάποιον ειδικό και να ψάξεις το μέσα σου που θα σε οδηγήσει στην σχέση σου! Ότι κι αν αποφασίσεις σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!!ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ....ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ...!!ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΔΕΙΧΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΣΤΟΡΓΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΕΜΑΣ!!ΗΤΑΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ!!! ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ!!!Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ...ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΕΣΥ ΣΩΣΤΟ....!!!ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΝ ΕΙΣΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ....!!!!ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!! ΥΣ.Α!ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΞΑΝΑΕΡΩΤΕΥΤΕΙΤΑΙ!!!!ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΑΝΕΙ..!!!;)))
ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ 1,5 ΧΡΟΝΟ ΟΠΟΤΕ ΕΑΝ ΘΕΣ ΣΚΕΨΟΥ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΣΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ.... ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΡΟΥΤΙΝΙΑΖΟΥΝ... ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΜΑΣ... ΕΠΙΣΗΣ ΟΛΟΙ ΠΕΡΝΑΜΕ ΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΛΟ ΒΟΥΝΟ... ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ... ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΦΕΡΕ ΚΟΝΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ? ΤΙ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΑΛΛΟΙ? ΕΑΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΘΥΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΒΑΛΤΑ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ... ΜΙΛΑ ΣΤΟ ΣΥΖΗΓΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΕΣ ΤΟΥ ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ. ΖΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕΣ! ΖΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ! ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΕΝΑ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ ΚΑΠΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ, ΚΑΝΤΕ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΣΑΣ ΣΤΕΚΙΑ, ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΤΕ 1-2 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΑΖΙ Η΄ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ... ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΓΙΑ ΕΝΑ 20ΛΕΠΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΤΕ ΜΑΖΙ Η ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑΙΝΙΑ... ΕΑΝ ΘΕΣ ΠΑΡΕ ΣΕ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΟΥ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ.... ΕΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΚΡΗ ΜΕΙΝΕ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΧΩΡΙΑ ΜΗΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 2 ΣΑΣ! ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΤΟΤΕ ΧΩΡΙΖΕΙΣ.... ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ! ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ! ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΡΕΞΗ! ΜΗΠΩΣ ΑΝ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΤΑ ΔΕΙΣ ΟΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ? ΤΟ ΣΕΞ ΤΟΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ!!!! :) ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΜΥΝΗΜΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΟΠΟΥ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ!!!!
ενα ηθελα να σου πω καλα οσα λενε οι κοπελες πιο πανω αλλα ενα πραγμα ξερω δεν γινετε να εισαι καλος γονιος αμα δεν εισαι ευτιχισμενη ακου τι θελεις μονο και ολα τα αλλα πιστευω βρισκονται αυτη ειναι η γνωμη μου ευτυχισμενος ανθρωπος=ευτιχισμενο παιδι μπορει και λαθος δεν ξερω καλη τυχη και πολυ κουραγιο σου ευχομαι
ola osa h8ela na pw,ta eipe h Marina pio panw!
Τυχαινει να γνωριζω μια "οικογενεια" που ξεκινησε ετσι σαν εσας. Η κοπελα ερωτευτηκε, παντρευτηκε, δεν τρελαθηκε ομως και ποτε με τον συζυγο, εκανε παιδι, αυτος ερωτευμενος και αφοσιωμενος συζυγος και πατερας. Η γυναικα αποφασισε να χωρισει οταν το παιδακι ηταν 3 ετων για να κυνηγησει τα ονειρα της και για να μη ζησει μια ζωη συμβατικη. Ο πατερας ηταν δυστυχισμενος γιατι αγαπουσε την οικογενεια που ειχε φτιαξει και ηθελε να μεγαλωσει το παιδι του και οχι να το βλεπει τα σαββατοκυριακα. Ευτυχως και οι δυο φερθηκαν αριστα και μεταξυ τους και στο παιδι τους, δεν παυουν ομως να υπαρχουν τα εξης θεματα: ο πατερας εχει παντα μεσα του ενα αγκαθι, μια βαθια πληγη οτι δε μεγαλωσε μαζι με το παιδι του, δεν το εζησε. Ο γιος νιωθει παντα την ελλειψη της οικογενειας, του "ολοι μαζι". Η μητερα κουραστηκε και απογοητευτηκε παρα την ενδιαφερουσα ζωη που εζησε, καθως ειναι εξαιρετικα δυσκολο να μεγαλωνεις ενα παιδι μονη σου, ακομα και για τα απλα καθημερινα πρακτικα, αλλα και επειδη σεβομενη το παιδι της, δεν ξαναεκανε καποια σοβαρη σχεση ή γαμο,με αποτελεσμα να βιωσει μεγαλη προσωπικη μοναξια και ανουσιες σχεσεις. Ξερω και οικογενεια φαινομενικα καλη, οπου εντος του σπιτιου επαιζαν μπουνιες οι γονεις. Ξερω και μια αλλη οπου οι γονεις ζουνε ως συγκατοικοι - συνεταιροι με σχεσεις τυπικες, αλλα ζουνε μαζι για το καλο των παιδιων. Τωρα θα μου πεις και τι "συμβουλευω" εγω? τιποτα, αυτο εσυ θα το βρεις. εγω καποιες σκεψεις θα σου πω. Καταρχην ο,τι εγινε , εγινε. Δεν εχει κανενα νοημα να ασχολουμαστε με το γιατι παντρευτηκες και εκανες το παιδι. Να το χαιρεσαι και να το αγαπας. Σε σπιτια οπου πεφτουν μπουνιες, δεν το συζηταμε, παιρνεις το παιδι και φευγεις. Ακομα και στο δρομο ειναι καλυτερα, η βια ειναι καταστροφικη για το παιδι. Το προβλημα ειναι στα σπιτια οπου οι γονεις ειναι καλοι, οι σχεσεις ηρεμες, αλλα τυπικες , συμβατικες. Θα σου πω οτι το παιδι ειναι παντα καλυτερα και με τους δυο γονεις σε αυτες τις περιπτωσεις. Και για την ψυχικη του υγεια, την ισορροπια, την εφηβεια του, δεν υπαρχει εξαιρεση. Οταν οι συνθηκες του σπιτιου ειναι καλες, σαφως και το παιδι ειναι καλυτερα και με τους δυο παρα με τον εναν. Ομως ισχυει επισης και το γεγονος οτι μεγαλωνοντας το παιδι σε ενα σπιτι οπου οι σχεσεις ειναι συμβατικες, θα αναπτυξει ενα στρεβλο προτυπο για τις σχεσεις και το γαμο και φυσικα ουτε αυτο θελεις. Αρα θα φανταζε ευκολη η λυση της εξοδου, η αποψη οτι η μανουλα πρεπει να ειναι ευτυχισμενη για να ειναι και το παιδι της. Σωστο αυτο, αλλα υπαρχουν και ορια. Οταν γινομαστε γονεις, αναλαμβανουμε και καποιες ευθυνες, υποχρεωσεις απεναντι σε αυτον τον ανθρωπο, τον οποιον οι πραξεις μας θα χαραξουν για παντα. Κι εγω ημουν πολυ ευτυχισμενη να δουλευω απο το πρωι μεχρι το βραδυ και μετα να πηγαινω στα μπουζουκια. Αυτο θα με εκανε πιο χαρουμενη και καλη μητερα? μη σας φαινεται τραβηγμενο το παραδειγμα. Το να χωρισει μια μητερα και να χασει το παιδι την παρουσια του πατερα απο το σπιτι, ειναι χειροτερο απο το να πηγαινα εγω στα μπουζουκια. Και τωρα το συμπερασμα και ουχι συμβουλη (δεν ειμαι και ο Παπας): εγω θα επιχειρουσα πρωτα να διορθωσω το γαμο μου. οχι με μουτρα και βαρυγδουπες συζητησεις. Με χαμογελο, με κουβεντα ξεκαθαρη προς τον συντροφο μου, με περισσοτερο σεξ το οποιο εχει την ικανοτητα να ζεσταινει τους ανθρωπους και να επαναφερει οικειοτητα, με καποιες εξοδους εστω και για πασατεμπο στο παγκακι και με πολυ χαμογελο. Κουμπι θα πατουσα, καμμια φορα χρειαζεται απλα να τη δεις αλλιως, να πεις ας δοκιμασω κι ετσι, μια δοκιμη ειναι. Με μουτρα, κακη διαθεση και αρνητικες σκεψεις, μην επιχειρησεις κατι, ειναι εξαρχης καταδικασμενο. Εγω λοιπον θα εκανα μια τετοια σοβαρη και τιμια προσπαθεια πιστευοντας οτι το οφειλω και σε αυτον τον ανθρωπο και στο παιδι μου, ωστε αν πετυχαινε, να δημιουργουσα μια ωραια οικογενεια και για μενα και για το παιδι. Εαν ομως παρολες τις αληθινες προσπαθειες, εγω ημουν με τα μουτρα κατω, θα χωριζα, προσπαθωντας να εχει οσο το δυνατον περισσοτερη επαφη το παιδι μου με τον πατερα του. Τονιζω το θεμα της ειλικρινους προσπαθειας, γιατι αλλιως κοροιδευομαστε. Κοινως, ενταξει δε λεω, μη θυσιαστεις κιολας για το παιδι σου, δεν το θελει κι εκεινο να κουβαλαει τετοιο φορτιο. Αλλα ειμαστε και ενηλικες και εχουμε και καποιες ευθυνες.
Καλή μου , για ποιους λόγους παντρεύτηκες; Ο γάμος είναι μια αρχή, μια απόφαση ότι θα αγαπήσουμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας ακόμα κι αν είναι διαφορετικός από εμάς. Στην αρχή η αγάπη μας δεν είναι τέλεια. Η τέλεια αγάπη , η ανιδιοτελής , έρχεται μετά από κόπους , θυσίες και χρόνια. Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπο που εσύ διάλεξες, που είναι ο πατέρας του παιδιού σου, που σε στήριξε στην δυσκολία σου, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα αγαπήσεις κάποιον άλλο; Σκέψου τη σχέση σου με το παιδί σου, πολλές φορές θα σε απογοητεύσει, θα σε κουράσει, η ζωή σου ως μαμά θα σου φανεί μονότονη, όμως δεν θα φύγεις, θα μείνεις εκεί, γιατί το πήρες απόφαση. Το ίδιο ισχύει και για τον γάμο πολύ περισσότερο. Αν κάθε φορά που η καρδιά ψυχραίνεται, φεύγουμε , ποτέ δεν θα μάθουμε να αγαπάμε. Είναι δύσκολο δεν λέω να μην αισθάνεσαι κάτι για τον άνθρωπο σου, όμως δεν σημαίνει ότι αυτή η αίσθηση θα κρατήσει για πάντα. Με λίγη καλή θέληση και τη βοήθεια του Θεού, η καρδιά μπορεί και πάλι να ζεσταθεί. Όταν χάνουμε όμως την ευκαιρία που μας δίνει ο γάμος γινόμαστε εγωιστές, βλέπουμε τον άλλον μόνο σαν αντικείμενο για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Ακόμα και τα παιδιά μας δεν τα αγαπάμε αληθινά. Εκτος φυσικά αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Ρωτά τον εαυτό σου τι αξίζει περισσότερο , η ικανοποίηση των αναγκών σου ή μια ζέστη γεμάτη αγάπη καρδιά; (αν προτιμάς το δεύτερο δες την ταινία fireproof 2008, θα βρεις πολλές ιδέες να ξαναζεστάνεις τη μηχανή)
διαβασα οοοολα τα σχολια γιατι κατα βαθος περναω την ιδια κατασταση... εχουμε τοσα κοινα με διαφορα οτι μεχρι την ωρα που γιναμε γονεις δεν ειχαμε προβληματα.μπορει να μην ηταν και εμενα ο μεγαλος ερωτας οπως λες,που κατανοω απολυτα,αλλα περνουσα ευχαριστα μαζι του.πλεον εχουμε ρουτινιασει τοσο πολυ,εχει φυγει και αυτη η μικρη ελξη που καποτε ενιωθα και ειμαστε κυριολεκτικα απλα συγκατοικοι.αυτο που κανω εγω ειναι υπομονη.για ποσο?δεν ξερω.τα παιδια μεγαλωσαν ειναι 4και δεν ξερω αν θα αλλαξει κατι.θελω μια ζεστη αγκαλια οταν πεφτω να κοιμηθω,ενα χαδι μια καλη κουβεντα,και δεν εισπραττω ΤΙΠΟΤΑ.το σπιτι ειναι γεματο και νιωθω τοση μοναξια.....αυτο που θα κανω εγω ειναι ενα ταξιδι.2-3 μερες θα ζητησω βοηθεια απο γιαγιαδες για τα παιδια και εκει πιστευω να βρω απαντησεις.....οτι και να αποφασισεις εχεις την απολυτη κατανοηση μου!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΩ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΝΩ. ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ... ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΓΡΑΨΕ ΟΤΙ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΣΤΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΗΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΗΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ (ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΟΛΟ) ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΕΡΝΑΩ ΜΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ(έβλεπα πολλά κομμάτια του χαρακτήρα του που δεν μου ταίριαζαν, δεν με έκαναν ευτυχισμένη, ρουτίνα χωρίς κανένα ενδιαφέρον, ερωτικά… κρύα πράγματα. Στην αρχή προσπαθούσα, μετά απλά περίμενα…) ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΣΑ ΝΙΩΘΩ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΧΩΡΙΣΩ ΕΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΧΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ
Με το που διάβασα το γράμμα σου, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι "μα γιατί το σκέφτεται και δεν χωρίζει;" Μετά από λίγο όμως και αφού μου ήρθαν στο μυαλό πράγματα που μου έχει πει ο άντρας μου (σαν παιδί χωρισμένων γονιών) δεν ήμουν το ίδιο κάθετη... Είναι εξαιρετικά σπάνιο και ζηλευτό όταν συμβαίνει, να χωρίζουν ζευγάρια και τα παιδιά να μην το νιώθουν στο πετσί τους. Συμφωνώ πως το σημαντικό για να είναι καλά τα παιδιά μας, είναι να είμαστε καλά και εμείς σαν γονείς. Και οι 2 όμως. Όχι μόνο ευτυχισμένη η μαμά, αλλά ευτυχισμένος και ο μπαμπάς. Επειδή έχουμε την ίδια ακριβώς ηλικία και καταλαβαίνω τις ανάγκες σου, θα σου πω ότι θα έλεγα σε μια φίλη μου. Μη θεωρείς δεδομένο ότι ο άνθρωπος είχε καταλάβει τόσο καιρό τι περνάς εσύ. Ίσως θα έπρεπε, αλλά δεν το έκανε. Εκεί, πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία, πουθενά αλλού. Πηγαίντε σε έναν ειδικό, αλλά να το κάνετε συνειδητά και οι δυο σας, όχι διεκπεραιωτικά. Αν κάτι σε ενοχλεί πάνω του πες του το να προσπαθήσει έστω, να το διορθώσει. Μπορεί και να θέλει και να μπορεί, που ξέρεις; Επίσης, δεν μας είπες κάτι σηματικό, σου αρέσει σαν άντρας; Μπορεί για παράδειγμα να πει κάποια "ο άντρας μου είναι ωραίος, αλλά εμένα έχει σταματήσει να με ελκύει. Τον βλέπω σαν αδελφό μου." Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις. Είσαι μία από αυτές ή από τις άλλες που λένε "ο άντρας μου είναι εντελώς απωθητικός, δεν μπορώ ούτε να τον βλέπω, ούτε να με αγγίζει πια. Τον βλέπω σαν αδελφό μου." Από την αρκετή ψυχανάλυση που έχω κάνει μπορώ να σου πω με βεβαιότητα, πως άλλη εξέλιξη μπορεί να έχει η πρώτη περίπτωση και άλλη η δεύτερη. Για να τελειώνω, νομίζω πως πρέπει να του δώσεις μια ουσιαστική ευκαιρία και αν τα πράγματα μείνουν ίδια, τότε να πάρεις τις άλλες αποφάσεις. Θυμήσου όμως, ακόμα και φύγεις, πάνω από όλα, είσαι μαμά και νομίζω πως πάντα προτεραιότητα για όλες τις μαμάδες, πρέπει να είναι η ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών τους. Σου εύχομαι το καλύτερο για σένα και την οικογένειά σου.
Αν συνειδητοποιησουμε οτι η ζωη που ζουμε δεν ειναι προβα...αλλα...η τελευταια μας ευκαιρια για να αποκτησουμε οσα θελουμε...θα μπεις ευκολα στη διαδικασια να απαιτησεις οσα πραγματικα θελεις! Γλυκια, μου...δεν χαλανε οι οικογενειες, οταν δεν υφιστανται! Αν δεν νιωθιες εντονη αγαπη και εντονα συναισθηματα για τον συντροφο σου....τοτε δεν ειναι συντροφος, αλλα συγκατοικος...Σκεψου λοιπον θα θελες το παιδι σου να εχει προτυπο γονιων...δυο ξενους που ζουν στο ιδιο σπιτι, χωρις να αγγιζονται...η να μαθει οτι οι γονεις παντα διεκδικουν στην ζωη τους αυτο που τους ταριαζει? Θελεις να βλεπει δυο γονεις που βλεπουν τηλεοραση σε διαφορετικα δωματια η μηπως μια μαμα που συντομα δεν θα εχει ενδιαφερον για ζωη και μηχανικα θα περιποιειται τους γυρω της? Αφου ο συζυγος σου ειναι ηρεμος και συζητησιμος, διατηρηστε μια καλη σχεση και δωσε στον εαυτο σου και σ αυτον την ευκαιρια να βρειτε αυτο που ψαχνετε, εχοντας μια καλη συνεννοηση, γιατι το παιδι σας θα σας ενωνει παντα! Σου μιλαω εκ πειρας....εχω εναν αντρα...τον ορισμο του καλου παιδιου....αλλα ημουν αδεια...Τωρα ειμαι μονη, εχω μια σχεση, που με γεμιζει, εκτος σπιτιου κι εχω ολη την ενεργεια που με κανει να ειμαι καλα με τον εαυτο μου και με τα παιδια μου.Και μια καλη συνεννοηση με τον συζυγο για τα παιδια...Και μην ακους το δηθεν για "χαλασμενες οικογενειες"...ξερεις ποσοι απ αυτους που εμφανιζονται αψογα δεμενοι στις κοινωνικες εκδηλωσεις, ζουν το απολυτο τιποτα στην μεταξυ τους σχεση...η επικοινωνια τους σταματαει στα βιοποριστικα...και, αμα λαχει, ζουν και μια διπλη ζωη εκτος σπιτιου!Κι αυτο θα το μαθεις, αν ανοιξεις την δικια σου καρδια και πεις τις σκεψεις σου...θα μεινεις εκπληκτη, ακουγοντας πως μιλανε καποιοι για τον συντροφο-κορωνα στο κεφαλι τους! Γλυκια μου, δεν υπαρχουν πρεπει....η μαλλον υπαρχουν τοσα, οσα οι ανθρωποι που θα ρωτησεις...Κανε πρεπει λοιπον το "θελω' σου, με την σιγουρια οτι κανενας απ οσους θα σε κατηγορησουν, δεν θα γεμισει το κενο σου!
Δυστυχώς τελικά το ΕΓΩ μας είναι μεγαλύτερο από την ζωή του παιδιού που φέραμε σε αυτόν τον κόσμο, η δική μας ηρεμία και ψυχική γαλήνη μεγαλύτερη από την ηρεμία και γαλήνη του παιδιού... Αν μπορούσες να ρωτήσεις το παίδι σου, αν θέλει να ζει και με τον μπαμπά του, τι θα σου απαντούσε? Σκέψου τι θα σου απαντούσε,και μετά, επέλεξε τι είναι πιο σημαντικό για εσένα, η προσωπική σου ευτυχία, "ελευθερία", ή η ευτυχία και η ανατροφή του παιδιού, που έχεις την ευθύνη να το μεγαλώσεις με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Θεωρείς ότι ο άντρας σου είναι ευτυχισμένος, ότι περνάει καλύτερα από εσένα? Εάν όχι, γιατί πιστεύεις πως δεν θέλει να χωρίσετε...για αυτόν, ή για το παιδί σας? Θα έδινες τη ζωή σου για το παιδί σου? Μην απαντήσεις κατ' ευθείαν, σκέψου πρώτα! Από τη στιγμή που 2 άνθρωποι φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί, αυτό ΠΡΕΠΕΙ να είναι το Νο1, Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. *Μήπως περνάς ακόμα επιλόχειο κατάθλιψη? Το έχεις ψάξει το θέμα?
Ξεκινώντας θα σου πως η θέληση είναι μεγαλύτερη από το φόβο.Είσαι η μόνη που μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου, η επίκριση καμιά φορά είναι η φυλακή μας όμως θεωρώ πως μετά που βγήκα από ένα τέτοιο γάμο με τρία παιδιά αγκαλιά είμαι δυνατή και βρήκα τον ευατό μου. Θέλησα να έχω τη δική μου ζωή. Σκέψου μόνο πως κάθε φορά που θα κοιτάς τον ήλιο θα το κάνεις για σένα. Η φυλακή σου δεν θα αλλάξει, όσο και να προσπαθήσεις απλά θα παρατήνεις το χρόνο της εντατικής. Σκέψου την ιδέα να μεινεις μόνη σου λίγο καιρό και θα δεις πως ειναι όλα πολύ πιο εύκολα από οτι φαντάζουν. Εάν αλλάξεις ζωή θα είσαι καλύτερη μαμά για το μικρό σου. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου είσαι η μόνη που μπορεί να το κάνει. Σου εύχομαι καλό δρόμο στη ζωή σου όποια και αν είναι η απόφασή σου . Με εκτίμηση Ειρήνη Ζερβάκη.
ax!kardoula mou pooooooso se katalavainw........egw omws den exw vrei to 8arros oute mia fora na milhsv gia xwrismo.hmoyn paidi xwrismenwn goniwn k de to 8elw me tipota gia to gio mou......poso se niw8w na kseres.......
ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟ 9 ΧΡΟΝΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΚΥΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΚΑΛΑ ΜΙΑ ΧΑΛΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΜΙΑ ΑΣΠΡΟ ΜΙΑ ΜΑΥΡΟ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ. ΔΙΚΗ ΣΟΥ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΚΑΤΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ..ΤΙΠΟΤΑ..ΒΟΥΒΑ ΟΛΟΙ...ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ..ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΑΝΕ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ Η ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΗΔΗΤΑ ΩΡΙΜΑ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΠΕΛΩΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ.ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΑ ΤΟ ΞΕΡΩ...ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
δυστυχως δεν θα αλλαξει κατι εαν μεινεις! ειχα παρομοια εμπειρια με την προηγουμενη σχεση μου και δυσκολευτηκα πολυ να τον απαγκιστρωσω απο πανω μου αλλα ευτυχως πηρα την μεγαλη αποφαση και τωρα εχω εναν συζυγο που ειναι το αλλο μου μισο (φυσικα ολες οι σχεσεις θελουν πολυ δουλεια) αλλα το σημαντικο ειναι να αναπνεεις!!!!!! ειναι πολυ δυσκολη αποφαση ειδικα αμα εχεις κι ενα παιδι... αλλα να ξερεις οτι τα παιδια καταλαβαινουν τα παντα! και πρεπει να του διδαξεις με την συμπεριφορα σου οτι δεν πρεπει να καταθετουμε τα οπλα, πρεπει να παιρνουμε αυτο που μας αξιζει, η ζωη ειναι πολυ μικρη... θα αντιμετωπισεις στην αρχη πολλες δυσκολιες, απο την οικογενεια, τον κοινωνικο περιγυρο, πιθανον οικονομικες δυσκολιες... αλλα ολα περνανε! μονο να προσεξεις να κρατησεις μια καλη φιλικη σχεση με τον συζυγο κυριως για το παιδι αλλα και για εσας τους ιδιους. σου ευχομαι να κανεις την καλυτερη επιλογη. πιστεψε στον εαυτο σου και αξιζεις να νιωσεις γυναικα!
Και σε ολο αυτο παρε και τον ανδρα σου συνταξιδευτη. Ό,τι κανεις, κανε το μαζι του, δεθειτε απο αυτην την αναζητηση κι οπου σε βγαλει...Στην Ιθάκη, στην αγκαλια του, κανεις δε ξερει... ;-)
Γεια σας κι απο εμενα:-) Ημουν πολυ διστακτικη στο να γραψω, ομως θεωρησα πως αφου ζητας τη γνωμη μας, τη συμβουλη μας, την κατανόησή μας, έχω "χρέος" να σου τη δώσω σα να ήμουνα εγώ. Διάβασα όλα τα σχόλια και κατέληξα στα εξης: 1. Ίσως πράγματι να μη μπορω να νιώσω κάποια πράγματα αν δεν τα εχω βιωσει. Αλλά βρε κοριτσια μη λετε πως δε παντρευομαστε τους ερωτες της ζωης μας κλπ. Ο γαμος ειναι κατι τελειο, μια πληρης ενωση με τον αλλο, ενα ΤΡΙΠΤΥΧΟ ερωτας-σεξ-αγαπη. Ασυνδιααστα αυτα προκαλουν λαθος καταστασεις. 2. Δε θελω να σου πω αν εκανες η οχι λαθη,αλλωστε απο ενα μαιλ δε γινεται να σε ψυχογραφησουμε, κι αλλωστε δεν εχει σημασια το παρελθον, υπο την εννοια οτι καλεισαι τωρα να λαβεις αποφασεις. Σε εκληπαρω ομως να μπεις στη θεση του παιδιου σου... Εσυ μικρο κοριτσακι, με τη μαμα και το μπαμπα φαινομενικα ή και αντικειμενικα χαρουμενους, με αλλες οικογενειες και αδερφακια. Πως θα ενιωθες; 3. Έχοντας αυτογνωσια,παρατηρω πως μερικες φορες τις δικες μου οχι και τοσο πολυ καλες καταστασεις ισως τις παρουσιαζω ιδανικες. Δεν υπονοώ τίποτα πραγματικά για τις μανούλες που γράφουν, απλά σκέψου πιο σφαιρικά. Κρύβεται πράγματι εκει η ευτυχία που θα τη ψάξεις;;; Η μηπως ολα τα εργα της TV μας εχουν κανει να φανταζόμαστε πως ζουμε σε παραμυθια με χαμενους πριγκιπες;Με πολλα υποσχομενες σχεσεις αρκει να χαλασουμε αυτη; 4.Αναφερεται πως αν η μαμα ειναι ευτυχισμενη θα ειναι και το παιδι. Το παιδι ΣΑΣ, κι οχι παιδι σου, έγινε κι απο τους δυο.Καποτε ακουσα τα πιο υπεροχα λογια, "αγαπώ το παιδι μας επειδη είναι δικο σου παιδι".Τα παιδια ειναι επισφραγισμα της αγαπης κι οχιμεσο επιτευξης. Κι αν αυτη δεν υπαρχει;μπορει να ρωτησει οποισδηποτε. Τοτε κατ'εμε υπαρχει μια δυναμικοτατη σταση ζωης: Να βγουμε απο τις ονειρολες θεωρησεις ζωης και να την αλλαξουμε δυναμικα, αλλιωτικα ομως απο την πεπατημενη του διαζυγιου: λετε πως το παιδι θα μαθει οτι του δωσεις, κι εχετε απολυτο δικιο.Τα παιδια δεν ειναι χαζά, μπορει να μην ειναι διανοητικα αναπτυγμενα τοσο οσο εμεις αλλα εχουν απιστευτη "πνευματικη" νοημοσυνη. Αν λοιπον αποφασισεις να κανεις την κορουλα σου ενα διαμαντακι γινε εσυ. Δειξ' της τι θα πει παλευω για τη ζωη μαζι με αυτον που βοηθησε να συληφθεις. Μαθε της σιωπηλα την ανιδιοτελεια κι οχι την ιδιοτελεια που μαθαινουμε ολοι κεκαλυμενη απο ενα σωρο ψυχολογικες θεωριες.Μιλησε της για την αγαπη μυστικα, οχι για το δικο σου εγω και μιλα μαζι και στο συζυγο σου: Αν σιωπάς, Να σιωπάς από αγάπη. Αν μιλάς, Να μιλάς από αγάπη. Αν διορθώνεις κάποιον, Να τον διορθώνεις από αγάπη. Αν συγχωρείς, Να συγχωρείς από αγάπη. Στο βάθος της καρδιάς σου, Να έχεις τη ρίζα της αγάπης. Από μια τέτοια ρίζα, Μόνο καλό μπορεί να προέλθει. Αγάπα το Θεό, Και κάνε ό,τι θέλεις. Άγιος Αυγουστίνος Αγαπηθειτε και μετα αν θελετε χωριστε. Το να σκεφτεσαι οπως σε συμβουλεψαν, οτι καλυτερα τωρα παρα στα σαραντα που θα βρεις πιο δυσκολα καποιον κ.α.,νομιζεις πως κανει την κορη σου να εχει προτυπα ζηλευτα; Κατανοω απολυτα, ειλικρινα το εγω σου και το ποσο μονη και πληγωμενη μπορει να νιωθεις, ομως σε παρακαλω, αυτο το εγω καποτε συνδεθηκε με ενα αλλο για να γινει εμεις και να κανουν το ΑΥΤΗ... Κι αν θελεις, ακου κατι καταπληκτικο εδω:http://istologio.org/?p=2981 κι εδω ψαξε για το θεμα του γαμου:http://www.gerontas.org/index.php?option=com_muscol&view=songs&id=1&Itemid=93 Αν θελησεις οτιδηποτε στειλε μου, με ολο το θαρρος:-) eugenoula@gmail.com Eυγενια
επαθα το ιδιο πριν λιγο καιρο και εκανα πολλα λαθη απλα γιατι νομιζα πως αυτο ειναι και τελειωσε αλλα τελικα δεν ηταν ετσι! ηταν καπως διαφορετικα αλλα ειναι η δικη σου ιστορια εδω δεν θα γραψω τα δικα μου. και προς θεου μην παρακαλας να σε απατησει γιατι τοτε θα καταλαβεις ποσο τον αγαπας!και φυσικα τοτε θα ειναι πολυ αργα για να τον εχεις διπλα σου! καντε κατι μαζι ασε το παιδακι σου σε ενα προσωπο της εμπιστοσυνης σου για μια μερα και παντε καπου μαζι ανακαλυψτε ο ενας τον αλλον επιτελους δειτε τη σας αρεσει τι κοινο εχετε! καντε εκπληξεις και κανενα δωρακι που και που θα σας ανεβασει λιγο εχε κανα 2 φιλες οι οποιες δεν θα χωνονται στη ζωη σου και θα ειστε για χαχαχα μου χουχου μονο! και ολα θα περασουν λιγο λιγο αρκει να το θελεις!
Kalispera manoula!!!! na kaneis auto pou thelei i kardoula sou an esu eisai eutixismeni tha einai kai to paidaki sou <3 !!!! ...egw eutixws imoun se kati paromoio alla to teleiwsa prin ton gamo... kai pleon exw mia uperoxi oikogeneia kai opws les anapnew!!!! eilikrina euxomai na kaneis to kalitero gia sena kai to paidaki sou!!
σημασια εχει να εισαι εσυ καλα..γιατι τοτε θα ειναι και η μικρη καλα!!τοτε και μονο τοτε!! για μενα, πρεπει να φυγεις απο την σχεση αυτη.ισως αν μεινετε χωριστα για λιγο καιρο, τα πραγματα αλλαξουν.γιατι μονο τοτε θα συνειδητοποιησετε και οι 2 την πραγματικη κατασταση της σχεσης σας. απο την αλλη,αν αυτη η σχεση πραγματικα εχει τελειωσει, δεν εχει νοημα να μεινεις.εισαι πολυ νεα ακομη για να αφησεις την ζωη απλα να κυλησει. σκεψου θετικα και ηρεμα και ολα θα πανε καλα!!
ΦΙΛΗ ΜΟΥ....ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠ΄ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΗΔΗ....ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ 35+.....Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΩΡΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ.... ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ...ΠΑΡΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ! ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΜΝΜ ΣΤΟ EMAIL ΜΟΥ. ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!
Είμαι ακριβώς στην ίδια θέση με εσένα. Στα 29 μου με ένα παιδάκι 10 μηνών και έχω καταθέσει αίτηση διαζυγίου. Πίστεψε με, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να προχωρήσεις. Είναι μεγάλη παγίδα αυτό το "να μείνω για χάρη του παιδιού". Το παιδί είναι καλά μόνο όταν είναι και οι γονείς του καλά. Δέκα χρόνια είσαι με τον άνθρωπο αυτό. Τι περιμένεις πλέον να αλλάξει; Και εσύ και το παιδάκι σου είστε σε καλή ηλικία για να προχωρήσετε και γιατί όχι να συνεχίσεις την ζωή σου με κάποιον άλλο και να κάνεις πάλι οικογένεια. Θα μου πεις, είσαι σίγουρη οτι θα βρεις κάποιον να σε γεμίζει; Τουλάχιστον έχεις 50% πιθανότητες. Είτε θα τον βρεις είτε όχι. Στο γάμο αυτό έχεις πλέον μηδενικές πιθανότητες. Σκέψου αυτό, θα ήθελες να κάνεις τις ίδιες ακριβώς σκέψεις περί διαζυγίου σε 10 χρόνια από τώρα; Τότε που θα είσαι 40 και το παιδάκι σου 11,5 ετών στην προεφηβική ηλικία με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται; Το παιδί θέλει τους γονείς του καλά, έστω κι αν πρέπει να ζουν χώρια. Κάνε μόνο αυτό που θέλεις και να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνη σου.
αν και πρωτα απ ολα μου ρχεται να σε μαλωσω γιατι αργησες και δεν χωρισες οταν επρεπε θα σου ενα πραγμα 99,9% αν λεω αν αισθανεσαι ετσι πρεπει να χωρισεις αμεσα.αλλιως θα πνιξεις και το παιδι μαζι σου σ αυτην την συνεχομενη καταθλιψη'.και μη φοβασαι ολα θα πανε καλα ,φτανει επιτελους να ακουσεις τα ενστικτα σου...
Θέλει κουράγιο η απόφαση σου. Εγώ μόνο θα σε ρωτήσω αν έχεις καλύψει όλες τις άλλες διεξόδους. Όταν διαβάζω ότι ο άντρας σου σου ζητάει να το ξανασκεφτείς καταλαβαίνω ότι θέλει να προσπαθήσει. Του έχεις μιλήσει? Του έχεις εξηγήσει πόσο μόνη νιώθεις? Εγώ παντρεύτηκα έναν άνθρωπο με τον οποίο ήμουν και είμαι ερωτευμένη και αφού συζήσαμε και κάναμε ένα παιδί είδα οτι δεν ταιριάζουμε σε πάρα πολλά πράγματα και πριν φτάσουμε στον χωρισμό (κάτι το οποίο δεν έβγαινε απο το μυαλό μου)του είπα και του ξαναείπα να κάνει κάτι. Όταν λοιπόν, είδα οτι παρ' όλο που του είχα μιλήσει δεν άλλαζε κάτι άρχισα να είμαι επιθετική σε ότι ήθελα και αμυντική σε ότι έλεγε (μου έβγαινε υποσυνείδητα). Και κάπου εκεί υπήρξε μια συνεννόηση, κατάλαβε οτι κάτι δε πάει καλά. του τα ξανα εξήγησα και τώρα είμαστε πάλι καλά, ίσως καλύτερα και απο την προ γάμου σχέση μας. Δεν ξέρω αν θα κρατήσει αλλά σου λέω την ιστορία μου μήπως σου δώσω κ άλλες ιδέες και λύσεις. Αν τελικά αποφασίσεις να χωρίσεις, να ξέρεις οτι είναι δύσκολο και επίπονο. Ελπίζω σε ότι απόφαση πάρεις να πάνε όλα καλά.
αν πει την ιδια ιστορια ενας αντρας θα βγειτε να τον φατε!!! θα επρεπε να τα σκεφτεις αυτα πριν παντρευτεις....
AYTO POY DEN EXOYN KATALAVEIPOLLES GYNAIKES EDW MESA EINMAI OTI MIPOS H IDIA DEN TOU KINEI TO ENDIAFERON KAI EINAI OOOLA XLIARA? MIPOS DEN PROSPATHISE STA ALITHEIA POTE NA TON ANAKALIPSEI?
Το φταιξιμο ειναι δικο σου και μονο δικο σου. Οταν δεν σε καλυπτει ενας ανθρωπος δεν κανεις μαζι του οικογενεια επειδη ..εκατσε η επειδη συνηθησες η επειδη βρε αδερφε επρεπε να γινει.Ενηλικη κοπελα ησουν , παρασυρθηκες?? Επισης, 2 χρονια δεν ειναι τιποτα για να επισημοποιησεις μια σχεση, ειδικα οταν δεν ζεις μαζι με τον αλλο, ποσο μαλλον για να παντρευτεις και να κανεις οικογενεια. Ακομα τον μαθαινεις και απ οτι λες δεν ηταν κεραυνοβολος ερωτας για να στραβωθεις. Επισης μεγαλο λαθος σου ειναι οτι θεωρησες οτι το κενο του πατερα σου θα στο γεμισει ενα παιδι. Τα παιδια δεν ειναι για να γεμιζουν κενα ουτε για να καλυπτουν δικες μας εγωιστικες και προσωπικες αναγκες. Τελος, μην περιμενεις απο εναν ανθρωπο που νομιζε οτι ησουν ευτυχισμενη προφανως σε μια κατασταση, να καταλαβει, γιατι κι εκεινος δεν ηξερε καν τι σου συμβαινει, τον παραπλανησες και τον εκανες να νομισει οτι ολα πανε ρολοι: γαμος, παιδι κτλ. Οσο και να προσπαθησει δεν προκειται να σε καταλαβει, του ηρθε κι εκεινου κεραμιδα!. Αν νομιζεις οτι καταστρεφεις την ζωη σου και δεν εισαι ευτυχισμενη , χωρισε, τιποτα δεν ειναι υποχρεωτικο στη ζωη. Αλλα νομιζω οτι αυτη την "καταστροφη" μονη σου την προκαλεσες. Σταματα λοιπον να εισαι ερμαιο των κλισε τυπου : πρεπει να παντρευτω, βολευτηκα μωρε, θα ειμαι χωρισμενη μανα, παρε ηρεμη τις αποφασεις σου και χτισε την ζωη σου εκ νεου ελαχιστοποιωντας το ποσο θα πληγωσεις τους γυρω σου.
αγαπητη μου φιλη ελσα ειμαι σιγουρη οτι εχεις αγαθες προθεσεις αλλα οταν καποιος ζηταει τη βοηθεια μας δεν του υπερτονιζουμε τα λαθη του..καθε ανθρωπος διαφερει...προσπαθουμε να του δειξουμε δρομους και διεξοδους..κατα την ταπεινη μου αποψη,,..
εχει μια καλη ευκαιρια τωρα (αν βέβαια κατάλαβε τι ειναι αυτό που θες απο αυτον )να κανει κατι τρελο ...ερωτικο... κατι για να σου αποδείξει οτι μπορει κ θέλει να δωσει νόημα στην ζωη σας!!!!για να ζωντανεψεις εναν ερωτα δεν θελει χρημα μια "τρελη" πραξη ειναι αρκετη...αν δεν κανει κατι τοτε τα μπογαλάκια σου κ ....αντε γεια!!!!το παιδι σου θα ειναι μια χαρα αν προσέξετε κ οι δυο σε αυτο το θεμα...μετα εχει σειρα η ζωη σου κ απο αντρες ευτυχώς η Ελλαδα εχει αρκετούς....για να ερωτευτής κ να ΖΗΣΕΙΣ.....
κι εγω ετσι νιωθω!Δεν εχω παρει βεβαια την αποφαση ακομα για το μεγαλο βημα κι ουτε ξερω αν θα το κανω ποτε τελικα!Μπορει να ειμαι <>,δεν ξερω....οσο για σενα ,αν νωθεις οτι μπορεις καντο για να ηρεμησεις και να βρεις τον εαυτο σου.
Is your life.......και πιστεψε με.....η ζωη ειναι μια και ειναι πολυ ομορφη...μην την αφηνεις να περναει.....χαμογελα,αγαπα το παιδι σου γιατι θελει μια μαμα ευτιχησμενη......σιγουρα δεν ειναι το καλυτερο να φτανεις στον χωρισμο,αλλα κανενα παιδι δεν θελει οι γονεις του να ''θυσιαζοντε''..δυστηχως οταν ειμαστε μικροι πολλες φορες οι επιλογες μας ειναι λαθος.....συγχωρεσαι τον ευατο σου,χαμογελα και προχωρα.... εζησα ακριβως το ιδιο πριν ενα χρονο...ειναι πολυ δυσκολο...απιστευτα πολυ καποιες φορες......αλλα ειμαι πολυ καλυτερα τωρα....και πολυ σιγουρη για την αποφαση μου.......καθε μερα ειναι και πιο ομορφη......και με την κορη μου που ειναι 4 χρονων ειμαστε απιστευτα καλα...τα παιδια αγαπανε και εχουν αναγκη τους γονεις τους,και τους θελουν ευτηχισμενους......και πανω απο ολα να ειναι αληθινοι.....το να μεγαλωνουν μεσα σε ενα ψεμα δεν ειναι παραδειγμα για την ζωη τους!!! Ακουσε την καρδια σου και εμπιστεψου το ενστικτο σου......και ολα θα ειναι πολυ καλα για σενα...... ο χωρισμο σου δεν ειναι κριτιριο ''αγαπης ''για το παιδι σου... μην φορτονεις ενοχες τον ευατο σου.....η σχεση σου εφτασε εκει και απο τους δυο σας.... και να μην παψεις ποτε να πιστευεις στον ερωτα... Υπαρχει......και ειναι μαγικος...και εχεις ολο το δικαιομα να τον ψαχνεις.. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ..
Εγώ το μόνο που θα σου πώ όσον αφορά το παιδί...αν εσύ είσαι δυστυχισμένη είναι κ αυτό αν εισαι ευτυχισμένη είναι κ αυτό,έτσι πανε τα πράματα είτε το θέλουμε είτε όχι...Προσπάθησε λοιπον να είσαι ευτυχισμένη έστω κ αν χωρίσεις το μωρό καλύτερα να χει 2 χωρισμένους γονείς αλλά να τα χουν μια χαρά μεταξύ τους κ να σέβονται ο ένας τον αλλο,παρά 2 γονείς που ίσως σε λίγα χρόνια θα συναντιούντε στο σπίτι κ θα κατεβάζουν μούτρα,αυτό είναι χειρότερο..στη ζωή ερχόμαστε 1 φορά κ της αξίζει να την ζήσουμε με το καλύτερο δυνατό τρόπο!
Μου φαίνεται περίεργος ο τρόπος που λέτε στην κοπέλα να χωρίσει με τόση ευκολία! Η οικογένεια δεν είναι απλά για να περνάμε ευχάριστα την ώρα μας! Ύπαρχουν και δύσκολες στιγμές, δεν είναι όλα εύκολα, και φυσικά γάμος δεν σημαίνει ότι θα περνάω καλα για πάντα! Αν και στην επόμενη σχεση συμβεί το ίδιο μετά απο 10 χρόνια? Τα παρατάω, μαζέεύω τα μπογαλάκια μου και το παιδί μου, και πάω σε άλλη παραλία? Ηρεμία ρε κορίτσια! Η ζωή και η οικογενεια δεν είναι "περνάω καλα, βγάζω γούστα και άμα βαρεθώ παώ αλλού". Αλλά όταν γενικά η κοινωνία μας πάει "προοδεύει", εμείς θα μείνουμε οπισθοδρομικές? Πιστεύετε ότι οι γονείς μας είναι τρελά ερωτευμένοι, και περνάν τέλεια, γι αυτό είναι παντρεμένοι 40 χρόνια?Σεβασμός, κατανόηση και αγάπη χρειάζεται, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Και τέλος, αφήστε την καραμέλα ότι το παιδί θέλει να βλέπει τη μαμα του χαρούμενη. Φυσικά και θέλει να βλέπει τη μαμα του χαρούμενη, αλλά θέλει να βλέπει και τον μπαμπα του χαρούμενο, θέλει να έχει οικογένεια, ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ και από τους δύο γονείς...ΟΛΑ τα παιδιά χωρισμένων γονιών, εχουν αποθωμένα, που θα τα κουβαλάνε μαζί τους και όταν έρθει η ώρα να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια, και φυσικά, με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις! Εμαθες υπομονή, ανιδιοτέλεια, αγάπη? Αυτό θα δείξεις. Τα υπόλοιπα, ότι το παιδί θέλει να είσαι εσύ καλα, και μόνο αυτό το ενδιαφέρει, είναι για εσωτερική κατανάλωση, τα λέμε για να τα ακούμε εμείς! Φυσικά, όλα τα παραπάνω δδεν ισχύουν σε περιπτώσεις βίας, κέρατου και άλλων ακραίων συνθηκων...εκεί, φεύγεις, και δεν κοιτάς πίσω. Σόρρυ αν σας κούρασα, αλλά μην λέτε τόσο απλά χώρισέ τον!
Διαβάζοντας την απάντηση της μητέρας Χ, πάντως, μόνο κατανόηση μπορεί να αισθανθεί κανείς. Θα πρότεινα, πριν το δικηγόρο, να επισκεφτείς έναν καλό ψυχολόγο. Ίσως η λύση που ζητάς να είναι μέσα στην ψυχούλα σου και να μην έχει να κάνει με το σύντροφό σου. Στο ξαναλέω, αφού προσπαθούσες τόσα χρόνια, μην τα παρατάς. Η πιο δύσκολη λύση δεν είναι να φύγεις, είναι να μείνεις και να παλέψεις για το καλό όλων σας...
Νίκη μόνο εύκολα δεν το λένε κάποιες από εμάς που έχουμε περάσει από αυτό το λούκι..έχοντας λοιπόν βιώσει 8 χρόνια ως χωρισμένη μαμά και έχοντας ακούσει πολύ πολύ πολύ περισσότερα από όσα έχουν γραφτεί εδώ, σε βεβαιώνω ότι το να φύγεις είναι πολύ πιο δύσκολο από το να μείνεις..όπως επίσης να προσθέσω ότι καραμέλα δεν είναι το "το παιδί θέλει να βλέπει ευτυχισμένη τη μαμά του"..καραμέλα είναι το "πρέπει να μείνεις για το παιδί σου" που συνήθως ακούγεται από τις τυχερές που δεν βιώνουν τόσο δύσκολες καταστάσεις, είτε συναισθηματικές είτε όποιας άλλης μορφής..και σε παρακαλώ μην φορτώνεις έτσι εύκολα απωθυμένα στα παιδιά χωρισμένων γονιών, γιατί εμένα τουλάχιστον με προσβάλεις έστω και άθελά σου..ο γιός μου έχει φτάσει τα 12 του χρόνια και από τα προνήπια ακόμα όλες του οι δασκάλες ου λένε πόσο ισορροπημένο και ώριμο παιδί είναι..μπορεί να θέλει προσοχή αλλά με σωστούς χειρισμούς αυτά τα παιδιά γίνονται πολλές φορές πιο σωστοί άνθρωποι από τα παιδιά μη χωρισμένων οικογενειών που βιώνουν στα ίδια τους τα σπίτια την αποξένωση, την παγωμάρα, τους καυγάδες και κάποιες φορές και τη βία, η οποία πολλές φορές δεν είναι καν σωματική ή λεκτική αλλά ψυχολογική..
diavazw k ksanadiavazw ta sxolia sas k euxaristw oles sas akomh k autes pou me krinoune austhra. dystyxws h eutyxws mono kapoies gynaikes pou to exoun niwsei h to niwthoun mporoun na me katalavoun.k na sas pw kati. de fovamai mhpws metaniwsw gia to xwrismo mou mhpws niwsw monh sthn poreia den me noiazei h monaksia giati k twra monh eimai k malista monh se mia sxesh k auto einai pio epipono. nai thelw na oneireutw k na pistepsw oti tha niwsw ksana zwntanh alla akomh k na mh ginei auto den tromazw. exw anthrwpous pou tha einai dipla mou k euelpistw k o antras mou na symperiferthei opws prepei gia to paidi. k kapoia sxolia sas mou edwsan toso megalh dynamh. mporei to meta na einai pio dyskolo apo to twra alla kserw oti mporw na ta kataferw. k oses mou lete na to ksanaskeftw k aporeite giati tosa xronia de xwriza tha sas pw oti ola auta ta xronia prospathousa auto ekana... PROSPATHOUSA!!! de tha mpw sth diadikasia na skeftw oti ekana lathos pou gennhsa auto to paidi. mporei na tremw to na mou riksei euthynes alla nomizw oti to na ths dwsw san protypo emena ws mia gynaika pou skyvei to kefali tha kanei k ekeinh to idio deilh k euthynofovh. kathe mera pou pernaei apla eimai olo k pio sigourh. k to teleutaio mhnyma ths mamas 35+ mou dinei mia elpida oti ola tha pane kala. giati MPOREI na einai xeirotera alla MPOREI na einai k kalytera. sas euxaristw k pali oles sas k xairomai idiaitera pou oi perissoteres apo esas me empsyxwnete na kanw auto pou tha me kanei na niwsw kala.... EYXARISTW!!!
DILADI ME 2 LOGIA THELEIS KAPOION NA SE SPROKSEI? NA SOU DWSEI DUNAMI? OTHISI?
den katalavainw an to sxolio sou einai eirwniko h apla einai h aporia sou auth. profanws den ksereis ti shmainei asxhmh psyxologikh katastash k euxomai pote na mhn to niwseis. oxi chara de thelw kanenan na me sprwksei h na mou dwsei othisi. rwta kapoies gynaikes pou einai dystyxismenes k den tolmoun na xwrisoun ti zhtane otan milane gia auto. den einai eukolo na plhgwneis tous gyrw sou alla den einai k eukolo na plhgwneis ton eauto sou.
Αγαπητη Γυναικα Χ. και οχι μαμά, Θα σου αναφέρω καποια σημεια της επιστολής σου που θεωρώ οτι ειναι αυτα που ολοι θα δωσουμε προσοχή. 1. 2 χρόνια σχέση με έναν ανθρωπο που εσυ επελεξες. 2. 3 χρόνια αρραβώνας που εσυ συμφώνησες μαζί του να κανετε. 3. 2 χρόνια γάμου χωρις παιδί και πάλι δεν φεύγεις. 4. Μένεις έγκυος μηπως και το παιδί σου αλλάξει την διάθεση και τη ζωή σου. Το παιδί δεν αποτελεί shopping therapy. 5. Και μετα απο 3 χρονια λοιπον αποφασίζεις να χωρίσεις. Συμπεράσματα δικά μου και απορίες: 1. Δεν νομιζω οτι περιμένουμε 7 χρόνια για να πάρουμε μια απόφαση που κατα τη γνώμη μας θα αλλάξει τη ζωή μας. 2. Δεν φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί με την ελπίδα οτι θα γεμίσει το κενό που νιώθουμε στη σχέση μας με τον πατέρα του παιδιού αυτού διότι όπως αποδείχτηκε μπορεί και να μην γίνει. 3. Δεν καταδικάζουμε ένα μωρό να ζήσει με γονείς χωρισμένους γιατί εμεις δεν ήμασταν αρκετά ώριμοι όταν έπρεπε. 4. Προσπαθούμε και εμεις να καταλάβουμε τον συντροφο μας και αν εχουμε τη διάθεση να του δείξουμε τις ευκαιρίες που του δίνουμε και όχι να απαιτήσουμε να μαντέψει διότι αν σε ρωτήσω τώρα εσένα αν έχεις καταλάβει εσυ τον συντροφο σου και τις ευκαιρίες που σου έχει δώσει πιστεψε με δεν πρόκειται να απαντήσεις θετικά. Ο γάμος αγαπητη μου είναι δύσκολη υποθεση και η διέξοδος απο αυτόν επίπονη ειδικά για μια γυναικα που έχει και παιδί και όταν μάλιστα ο σύντροφος της δεν θελει αυτό τον χωρισμό. Προσπάθησε ισως να αδειάσεις λιγο το μυαλό σου από τα θέλω σου και να δεις την ολη εικονα αντικειμενικα και με σοφία διότι το κόστος της αποφασης σου θα το επωμιστείς πρώτα από όλα εσύ και κατόπιν μια αθώα ψυχη που κάποια στιγμή θα σε ρωτήσει μαμα γιατι χωρισες με τον μπαμπα. Σκεψου λοιπον μεσα σε όλα και τι θα απαντησεις σε αυτη την ερωτηση. Ελπίζω να σε φωτίσει ο Θεός. Καλές γιορτές να εχεις!
kata th gnwmh mou twra pia den exei shmaia an ekanes lathh kai pia itan ayta.... exeis ena paiaki pou tha einai eytyxismeno an eisai kai esy, apo thn stigmh pou den exeis alles antoxes den akizei na prospatheis, mallon exeis idi kanei para polla, pare thn zwh sta xeria sou... mhn perimeneis omws kanenan ippoth kai teleio syntrofo na sou xtiphsei thn porta. o syzigos mas exei kapoia ellatwmata opws oloi oi anthrwpoi, kapoios allos pou tha vreis mporei na einai polu xeiroteros, skepouto kala. mporeis na pareis thn zwh sta xeria soy kai mesa ston gamo sou,mporeis na vreis pragmata na kaneis pou tha se gemizoun. kai egw xwrisa kai eida ta xeirotera....dystixws einai para para para poly dyskolo na vrethei o anthrwpos pou mporoume na synenoithoume.... kalh dynamh.... y.g ..... kai mhn afhseis kanenan na sou riksei eythines gia opoiadipote apofash kai na pareis. otan kleinei h porta tou spitiou mas oi ap eksw den mporoun na kseroun ti symvainei mesa apo ayth.... filia....
να παρεις την ζωη σου στα χερια σου και μην ακους τους αλλους,οι αλλοι δεν ζουνε την ζωη σου...προχωρα
Αγαπητή Χ η georgia τα λέει απόλυτα σωστά. Δεν αξίζει μόλις στα 30 σου χρόνια να πληρώνεις ένα λάθος που έκανες στα 20 (!) σε μια ανώριμη και επιπόλαια φάση της ζωής σου επειδή έκανες ένα παιδί. Είμαι κι εγώ παιδί χωρισμένων γονιών και χωρισμένη από πρώτο γάμο και η ίδια αλλά guess what και απίστευτα ερωτευμένη με τον δεύτερό μου σύζυγο ΚΑΙ σύντροφο ζωής με τον οποίο πριν λίγες μόνο μέρες φέραμε στον κόσμο και το πρώτο μας παιδάκι! ΝΑΙ η ζωή έχει τρελλό χιούμορ και η ευτυχία έρχεται ΜΟΝΟ όταν δεν την περιμένεις, πίστεψέ το και προχώρα. Θα πονέσεις ΠΟΛΥ στη μοναξιά σου, θα κλάψεις ακόμα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ για το κενό της ψυχούλας σου, ίσως και να μετανιώσεις κάποιες στιγμές για το χωρισμό σου (θα είναι εκείνες οι στιγμές που όλοι σου οι φίλοι θα έχουν εξαφανιστεί και θα σε έχουν αφήσει ολομόναχη σε ένα άδειο σπίτι), αλλά!!!!!!!!!! εκεί που δε θα το περιμένεις η ζωή σου θα σου κάνει την έκπληξη και αυτό στο εγγυώμαι και εγώ αλλά και όλες οι γυναίκες που τόλμησαν! Θέλει αρετή και τόλμη αγαπητή Χ. Το βόλεμα είναι θάνατος. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Καλές γιορτές και να θυμάσαι ότι αν αυτές είσαι δυστυχισμένη, σε κάποιες επόμενες μπορεί να χαμογελάς σαν τρελλή από χαρά. Αν όμως μείνεις με το σημερινό σου χλιαρό σύντροφο, όλες οι γιορτές θα είναι όπως και οι φετινές...
to volema einai thanatos!! to mhnyma sou mou edwse poly dynamh k elpida oti kapoia stigmh isws na mporesw k pali na xamogelw. se euxaristw. mesa apo thn kardia mou!!
ΣΚΕΨΟΥ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ "ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ" ΤΟΝ ΝΕΟΣΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟ! ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ!
chara mou...tha sou pw oti den einai sta amesa sxedia mou na pantreutw h na kanw ena paidaki akomh. to antitheto. egw to mono pou thelw einai na koitaw ton hlio k na to kanw gia mena opws diavasa k se ena allo sxolio apo kapoia allh kopela. tha kanw ta panta gia to paidi mou k tha einai h proteraiothta mou. allwste mporw na zhsw apla k oxi na syzhsw h na pantrweutw.k pali tonizw oti den skeftomai auto. na apeleutherwthw thelw na gelaw thelw xwris na me krinoun na papsw na klaiw... alla polles apo esas edw mesa den katalavainoun ti shmainei auto .
Κοιτα το λαθος σου ειναι το οτι συνεχισες τη σχεση και παντρευτηκες μαζι του αφου δε σε ολοκληρωνε αυτος ο ανθρωπος.. Και οχι μονο αυτο αλλα εκανες και παιδι μαζι του το οποιο τωρα θα ζησει με χωρισμενους γονεις.. Καλα δεν ειναι και κατι τραγικο αλλα μπορει αν ειχες φυγει νωριτερα απο τη σχεση και αυτη τη στιγμη να ειχες παιδι με καποιον αλλον που σε ολοκληρωνε πραγματικα και ησασταν ολοι ευτυχισμενοι.. Συμφωνω μαζι σου οτι πρεπει να χωρισεις για να νιωσεις καλα εσυ αλλα και για το παιδι. Τα παιδια νιωθουν ποτε οι γονεις ειναι καλα και ποτε οχι και ευτυχισμενοι γονεις = χαρουμενα παιδια. Ειμαστε μαζι σου! Κοιτα μονο να δινεις στον μπαμπα χρονο να βλεπει το παιδι του αρκετα για να ξερει το παιδι οτι οι γονεις του το αγαπανε και οι δυο, απλα δε ταιριαξαν μεταξυ τους...
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ, ΜΕ ΓΥΡΙΣΕΣ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ.....ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ....ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΠΛΑ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ, ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΟΠΩΣ ΕΝΙΩΘΕΣ ΕΣΥ......ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6,5 ΧΡΟΝΙΑ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΜΟΛΙΣ ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ...ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΤΟ ΚΕΝΟ, ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ ΠΟΤΕ! ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ...Ε ΚΑΙ; ΕΠΡΕΠΕ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΩ ΜΙΑ ΖΩΗ;....ΤΩΡΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...Μ΄ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ....ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ....ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ ΤΙ; ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ; ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ; ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΕΝΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟ.....ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΖΩ ΞΑΝΑ....ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ Τ΄ΑΞΙΖΩ!
ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΙ??? ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΣΕ "ΓΕΜΙΖΕΙ"? ΔΕ ΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ? ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΔΙΑΤΕΘΙΜΕΝΟΙ ΝΑ 'ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ'? ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ, Κ ΑΚΟΜΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ ΚΑΘΩΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ. ΚΑΙ ΕΣΤΩ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΓΙΑ 5-10 ΧΡΟΝΙΑ... ΜΕΤΑ? ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΩΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ? ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ? ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΡΑΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ. ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ. ΚΙ ΑΝ ΤΩΡΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ. ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ, ΔΕΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΑΛΛΟ ΜΑΤΙ. ΑΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΑΝ ΕΙΧΑΝ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ.
Ξέρεις Τίνα, η αγάπη ΔΕΝ είναι πάντα αρκετή όταν μιλάμε για σχέση ζευγαριού. Και τι είδους αγάπη είναι αυτή όταν προσφέρει μόνο δυστυχία μοναξιά αποξένωση. Είναι καταδικασμένες οι σχέσεις εκείνες που ξεκινάνε χωρίς έρωτα. Γιατί ναι ο έρωτας περνάει γίνεται αγάπη συντροφικότητα σου έρχονται στο μυαλό όμως όλοι εκείνοι οι λόγοι που αυτός ο άνθρωπος σε κέντρισε, σε μάγεψε at the first place και συνειδητοποιείς οτι αυτός ο άνθρωπο ο σύντροφος-είναι ΑΝΤΡΑΣ και όχι αδερφός. Και κάτι τελευταίο. Λες: ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ. Δε φαντάζεσαι ΠΟΣΟ πολύ πιο άσχημο είναι να είσαι μόνος ΜΕΣΑ σε μια σχέση. Ξερόλες όλες. Μόνο να κρίνετε ξέρετε.
που ακριβως φαινετε οτι την αγαπαει;;να συμβιβαστει με τι;;;
Εγώ σίγουρα δεν θα σε κρίνω. Αλλά να περιμένεις ότι η κόρη σου θα το κάνει, αν της στερήσεις τη ζωή με τον καλό- όπως λες- πατέρα της.Πόσο μάλλον αν της επιβάλλεις αυτόν που θα γνωρίσεις, ως πατριό. Αν έχεις εσύ κάνει λανθασμένες επιλογές, το παιδί σου δεν ευθύνεται σε τίποτα. Ούτε και ο άντρας σου φταιει σε τίποτα, ώστε να στερηθεί την κόρη του. Αν θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου, κάνε το. Αλλά σκέψου ότι είναι πολύ πιο έντιμο να αφήσεις την επιμέλεια του παιδιού στον μπαμπά. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Απάνθρωπο είναι να τα πληρώσει αυτός που δεν φταίει. Αν θεωρείς αδιανόητο να αφήσεις το παιδί σου, σκέψου να συμβιβαστείς με την κατάσταση ως έχει και να προσπαθήσεις πιο σκληρά να την βελτιώσεις. Ο πατέρας του παιδιού σου είναι μαζί σου τόσα χρόνια, είναι καλός και σου έχει σταθεί. Τί σε κάνει να πιστεύεις ότι θα βρείς κάτι καλύτερο εκει έξω;;;; Ή οτι δεν θα βαρεθείς ξανά σε λίγα χρόνια; Αξίζει να ρισκάρεις να διαλύσεις το σπίτι σου;;; Αν θες τη γνώμη μου: σώσε το γάμο σου τώρα που εισαι νέα, κοιτα να περάσεις με τον άντρα σου και το μωρό σας όσο καλύτερα γίνεται..
ioanna, δυο πράγματα: ή είσαι ψυχασθενής ή είσαι άντρας κομπλεξικός και μισογύνης.
Μάλλον άντρας πρέπει να είναι.
Είμαι μανούλα κι εγώ. Απλώς είμαι υπέρ της ισότητας μητέρας και πατέρα. Είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου-πάντα- να θεωρούμε ότι η επιμέλεια των παιδιών ανήκει αποκλειστικά και μόνο στη μητέρα. Νομίζω ότι η νομοθεσία τους αδικεί πολύ τους μπαμπάδες...
Και εγώ συμφωνώ ότι τους αδικεί η νομοθεσία και ότι σε μερικές περιπτώσεις τα παιδιά είναι προτιμότερο να μείνουν με τον πατέρα τους παρά με την μητέρα τους. Αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το θεωρώ παράλογο! Ο πατέρας μπορεί να συνεχίσει να είναι πατέρας και να είναι παρόν στην ζωή του παιδιού του ακόμα και αν έχει χωρίσει. Δεν έκανε πια και κανένα τόσο τρομερό λάθος η κοπέλα ώστε να παραχωρήσει την επιμέλεια του παιδιού της.
MERIKES FORES DEN EINAI KAI TOOOSO KAKO MIA GYNAIKA NA SKEFTETE KAI SAN ANTRAS NA TO PO OMORFA! GIATI FAINETAI H IOANNA POS EINAI PSAGMENO ATOMO! KAI OXI KOLHMENH GYNAIKOYLA! SYGNOMI KIOLAS ALLA TA LEW ANOIXTA XWRIS NA EXW PROTHESI NA PROSVALO KAMIA GYNAIKA APLA SAN GYNAIKES SKEFTOMASTE LIGO KOLIMENA, PONIRA KAI EGWISTIKA!
Καλά και εσένα Χαρά για άντρα σε κόβω αλλά ας υποθέσουμε ότι είσαι μια γυνάικα(όχι γυναικούλα όπως οι περισσότερες από εμάς) που σκέφτεται σαν άντρας χωρίς πονηριά και εγωισμό τότε αν πότε νιώσεις δυστυχισμένη στον γάμο σου(που το απεύχομαι) να παραχωρήσεις την επιμέλεια του παιδιού σου ή τον παιδιών σου στον πρώην σύζυγό σου. Η κοπέλα νιώθει δυστυχία και αποξένωση δεν έκανε κάτι ώστε να θεωρείται ανάξια για μάνα, ούτε είπε ότι αδυνατεί να θρέψει το παιδί της...αν ίσχυε κάτι τέτοιο τότε ναι ας άφηνε το παιδί της στον άντρα της. Εγώ προσωπικά δεν είδα καμία πονηρία στην σκέψη της...εγωισμό ίσως αλλά πονηριά όχι. Αλλά και δικαιολογημένο εγωισμό, καιρός είναι να κάνει κάτι σωστό και για τον εαυτό της αλλά και για το παιδί της. Δεν νομίζω ότι τα παιδιά στους συμβατικούς γάμους είναι ευτυχισμένα και ισσοροπημένα. Επιπλέον, ούτε ο άντρας της θεωρώ ότι είναι ευτυχισμένος στον συγκεκριμένο γάμο. Αν όντως δεν υπάρχει ευτυχία, επικοινωνία, συντροφικότητα πως γίνεται αυτός να είναι χαρούμενος και ολοκληρωμένος με αυτό τον γάμο;; Και επειδή ίσως η συγκεκρίμενη ή πολλές από εμάς κάναμε κατά καιρούς κάποιες λάθος επιλογές αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε γυναικούλες και ότι δεν έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία!!
*των παιδιών
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ! ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕ ΟΟΟΟΛΑ!
Το θέμα είναι οτι αν δεν είσαι εσύ καλά δεν θα είναι ούτε το παιδί σου οπότε κοίτα να είσαι πρώτα εσύ καλά. Κατά τα άλλα πιστεύω οτι χειρίζεσαι πολύ ανώριμα τη ζωή σου και παίρνει η μπάλα και άλλους που δεν φταίνε. Για πρώτη φορά πρόσεξε τις κινήσεις σου. Σου μιλάω ως κατ'εξοχήν ανώριμη και χωρισμένη.
Μια μανούλα και εγώ στην ίδια κατάσταση... μα ακριβώς όμως!! Δεν είμαστε μόνες λοιπόν... Κορίτσια... δεν έχει να κάνει με τον έρωτα οπως τον φαντάζεστε... έχει να κάνει με έλξη, την χημεία... Ναι ολοι οι έρωτες περνάνε, όμως μένει κάτι... όχι τό απόλυτο τίποτα.. όχι το να νιώθεις οτι κοιμάσαι με συγγενή σου και οχι τον άντρα σου! manoyla kai egw μάλλον θα σου στείλω και εγώ μήνυμα... Είναι πολυ δύσκολο αυτό που ζούμε και μονο αν το ζήσεις το καταλαβαίνεις!
Κι εγω ειμαι της άποψης ότι κανένας δεν μπορεί να σε συμβουλέψει παρά να σου πουμε τις δικές εμπειριες.Τον αντρα μου τον γνωρισα πριν 5 χρόνια.Εμας τα προβληματα μας τα δημιουργουν οι άλλοι καιβασικα όλα ξεικιναν απο τους γονεις του.Είναι μονοχνωτοι ανθρωποι,δεν θελουν κοσμο, δεν εχουν φιλους,δεν πηγαινουν πουθενα και πάντα σχολιαζουν αρνητικα τους άλλους.Αυτη την νοοτροπια την περασαν κ στον αντρα μου αν και τους εχει απομακρινει απο την οικογενεις μας.Δεν πολυεδινα σημασια, απο τοτε που γεννησα εχω φρικαρει....με ενοχλουν ολα σ'αυτους απιστευτα και την πληρωνει ο αντρας μου...δεν ανεχομαι τιποτα.Ημουν ενα αρνι, δεν μιλουσα ποτε ό,τι κι αν ελεγε ο αντρας μου ή ότι τρελο εκαναν ή ελεγαν τα πεθερικα μου.Τωρα δεν ειμαι ετσι, καθε μερα αναρωτιεμαι που εμπλεξα, τι οικογενεια ειναι αυτη αυτη που επεσα, πως κατεστρεψα την ζωη μου...και ξαναλεω οτι τα μονα προβληματα που εχουμε με τον αντρα μου ξεκιναν απο τους γονεις του,απο τις φαϊνές ιδέες που έχουν, απο την συμπεριφορα τους, από αυτα που του λενε και καποιες φορες τον παρασυρουν..απο ολα!Οι ανθρωποι δεν παιζονται..μου ελεγε η συνυφαδα μου οταν αρραβωνιαστηκα:δεν ξερεις που εμπλεξες! Πόσο δικιο ειχε! Καθε μερα κλαίω μόνη μου, λέω πως αν δεν είχα παιδί θα τους εστελνα ολους στο διάολο!Αλλα δεν μου φταει σε τιποτα...θα κλαιω μόνη μου, θα τους βριζω μονη μου,αλλα θα προσπαθω ό,τι κι αν γινεται να μην φτασω στα ακρα με τον αντρα μου.Ωρες ωρες ειμαι απελπισμενη, σκεφτηκα πολλες φορες να γραψω την δικη μυ ιστορια στην Ολιβια αλλα φοβαμαι μην την διαβασει ο αντρας μου και γινει χαμος, διαβαζει καθημερινα το site.Δεν εισαι η μονη που δεν περνας καλα, εκει θελω να καταληξω..οι λογοι μου διαφερουν απο τους δικους σου...αλλα δεν εισαι η μόνη!Είμαστε πολλες!
ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ ΠΟΥ Η ΠΕΘΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ! ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ "ΕΘΙΜΟ" Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΓΙΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΙΚΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΟΚΟΜΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ! ΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗ "ΞΕΝΗ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ! ΟΤΑΝ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΗΓΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΕΜΕΝΑ ΩΣ ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΕ ΒΡΗΚΕ ΟΛΑ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΕΞΩ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ. ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΞΕΓΡΑΜΜΕΝΗ! ΕΒΑΖΕ ΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ! ΕΠΕΙΔΗ ΓΕΝΙΚΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΑΤΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΕΛΕΓΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ... ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΑΝ ΚΑΣΕΤΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΗΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ... ΟΤΑΝ ΤΗ ΡΩΤΑΩ "ΓΙΑΤΙ ΒΡΕ ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΕΙ? "ΣΙΓΑ ΜΗ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑ ΟΥΤΕ ΘΑ ΧΑΛΑΣΩ ΕΓΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΗΣ!" ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ Η ΕΑΝ ΕΓΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ!!!! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!
η γνωμη μου κανε αυτο που λεει η καρδια σου!!δεν χωριζα κ εγω γιατι ελεγα για το παιδι γιατι ειναι κριμα..επειδη ηταν μικρος(1,5με2χρ)..δεν αντεξα ομως κ οταν ηταν το παιδι 7χρονων χωρισα..κ αργησα!!ηταν καλοσ ανθρωπος αλλα ποτε δεν ηταν συντροφος κ ουτε πολυ κοντα στο παιδι.τυπικα παντα!! ε οχι..φτανει..αυτη την στιγμη ειμαι ευτυχησμενη,ειμαι με εναν αντρα που με προσεχει σαν τα ματια του κ περιμενουμε μωρακι..ο γιος ειναι 11χρον.κ πολυ χαρουμενος που θα εχει αδερφακι..καποιεσ σκηνες τισ θυμαται ομως στο παρελθων.(γιατι μαλωναμε συνεχεια με τον μπαμπα του)
Δεν θα κρίνω την κατάστασή σου, απλά θα μιλήσω ως παιδί χωρισμένων γονιών. Η ένταση και η αποξένωση των γονέων πλανάται στην ατμόσφαιρα και το παιδί είναι ο μόνος δέκτης αυτών των αρνητικών συναισθημάτων. Αν νιώθεις ότι πνίγεσαι, πολύ απλά το μεταφέρεις στο παιδάκι σου. Αν είστε πλέον 2 ξένοι στο ίδιο σπίτι, το παιδί σας το εισπράττει και μην γελιέστε, δεν υπάρχει περίπτωση το παιδί να μην νιώθει τι συμβαίνει, οι γονείς κακώς θεωρούν ότι μπορούν να κρυφτούν από τα παιδιά τους! Αν θελήσετε να προσπαθήσετε για τη σχέση σας, ας είστε ειλικρινείς με τους εαυτούς σας και ας το παλέψετε! Σκέψου καλά, συζήτησε με τον άντρα σου και λάβετε μαζί μια απόφαση, όποια και αν είναι αυτή, ας είναι για όφελος του παιδιού σας. Προς Θεού, το να μείνετε μαζί συγκαταβατικά για το παιδί σας, είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε! Το κάθε παιδί θέλει να βλέπει τους γονείς του χαρούμενους και ευτυχισμένους, είτε είναι μαζί, είτε είναι χώρια!
Συγνωμη αν αυτο που θα πω δεν ειναι αυτο που θελεις να ακουσεις αλλα θεωρω οτι εχεις κανει σοβαρα λαθη.Δεν μπορω να καταλαβω τι σημαινει δεν ειμαι ερωτευμενη και αρραβωνιαζομαι...δεν ειμαι ερωτευμενη και παντρευομαι και φυσικα κανω παιδι με εναν ανθρωπο που δεν περναω καλα..δεν ειμαι ερωτευμενη και γιατι εχασα το μπαμπα μου!Τα παιδια δεν τα φερνουμε στη ζωη για να καλυψουμε μια απωλεια!Για μενα το καλυτερο θα ηταν να τον αφησεις γιατι η κατασταση δε νομιζω να αλλαξει προς το καλυτερο και ειναι κριμα το μωρο σου να βιωσει δυσαρεστες καταστασεις!Απο οτι καταλαβα δεν σε πιεσε κανεις να κανεις οικογενεια μαζι του απλα βαλτωσες...σηκω στα ποδια σου και παρε τη ζωη σου στα χερια σου!Καλα Χριστουγεννα!
στειλε μου μνμ
Απ'ότι κατάλαβα... δεν ζητάς τη συμβουλή μας(και μεταξύ μας... καλά κάνεις!!!)Την καταννόησή μας ζητάς... Κι αυτή την έχεις! Όλοι οι άνθρωποι δικαιούμαστε το μερίδιο των λαθών μας... Εγώ το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι πως ένα παιδί είναι ευτυχισμένο όταν βλέπει και εισπράττει ότι είναι ευτυχισμένοι και οι δύο γονείς του! Εσύ ξέρεις τι έχεις ανάγκη να κάνεις για να είσαι ευτυχισμένη και για να κάνεις το ίδιο και για το παιδάκι σου... Καλή δύναμη σ'ότι κι αν αποφασίσεις!!!
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ,ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΑΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΔΕΝ ΟΦΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ,ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙΣ ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΚΑΛΑ, ΒΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ,ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΠΑΛΙ!!!!!!!!!!!!!
Kane auto pou prepei kopela mou, auto pou pisteueis esu oti einai kalutero gia esena. Min ksexnas pws an i mama den einai eutuxismeni den einai oute ta paidia. H zoi einai gia na tin zoume!! Na xairomaste ton erwta, tin agapi kai tin kathe uperoxi stigmi pou mporei na sou prosferei o katallilos suntrofos.
Πόσο την καταλαβαίνω αυτή την μανούλα!!! Πέρασα ακριβώς τα ίδια και τελικά βρήκα το κουράγιο και προχώρησα παρακάτω.. είναι δύσκολο ναι στην αρχή ιδίως πολύ.. έπειτα όμως συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ καλύτερα που απεγκλωβίστηκες απο μια σχέση που δεν σε έκανε ούτε στο ελάχιστο ευτυχισμένη! Αν δεν σου προσφέρει τίποτα ευχάριστο και νιώθεις ένα κενό και συνέχεια είσαι δυστυχισμένη καλύτερα να φύγεις και για σένα και για το παιδί σου που αργότερα θα γίνει δυστυχισμένο μαζί με εσένα..
μανουλα κι εγω....με 2 παιδια.... εφυγα....γιατι πλεον μου ειχε τελειωσει....προτιμησα να ειμαι ξεκαθαρη και να μην κοροιδευω ουτε εκεινον ουτε εμενα.... αν θελεις να μου μιλησεις, επειδη περναω κι εγω τα ιδια, στειλε μου mail στο irinistat@windowslive.com
Εχω δει ανθρώπους τρελά ερωτευμένους, που δεν αντέχει ο ένας χωρίς τον άλλο ούτε λεπτό, που έχουν σχεδιάσει την τέλεια ζωή, να χωρίζουν με τον χειρότερο τρόπο μόλις κάνουν παιδί, γιατί δεν αντέχουν τις αλλαγές της ζωής τους. Ο έρωτας περνάει. Η αγάπη και η συντροφικότητα μένει. Παρ' όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να σου δώσει συμβουλές, γιατί μόνο εσύ ξέρεις την κατάσταση στην οποία ζεις. Μήπως έχετε ρουτινιάσει, γιατί το παιδάκι είναι ακόμα μικρό και σας αναλώνει όλο το χρόνο σας; Κι εμείς παρακαλάμε να κοιμηθούν τα παιδιά, για να μιλήσουμε λίγο, να βρεθούμε σαν ζευγάρι. Όλα τα ζευγάρια περνάνε μια δύσκολη φάση όσο τα παιδιά είναι μικρά.
Συμφωνώ απολύτως με τη Φλώρα, εγώ απλά θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχουν πολλά τέτοια ζευγάρια ΔΥΣΤΥΧΩΣ γύρω μας...έχεις σκεφτεί να πάτε ένα ταξίδι οι δυο σας (αν έχεις τη δυνατότητα να αφήσεις κάπου το μικρό σου βέβαια) για να ρθείτε λίγο πιο κοντά, να "θυμηθείς" τί ήταν αυτό που σε γοήτευσε σε εκείνον. Να του ΜΙΛΗΣΕΙΣ όσο πιο ανοιχτά γίνεται. Εύχομαι να πάρετε τις σωστές αποφάσεις!
Εγω παλι διαφωνω,εκανε οντως πολλα λαθη η κοπελα,πρωτα απο ολα δεν επρεπε να συμβιβαστει και να παντρευτει εναν αντρα που δεν ηθελε σχεδον απο την αρχη..Και τι θα πει τους μεγαλους ερωτες δεν τους απντρευομαστε?Για μενα ο αντρας μου ειναι ο ερωτας μου,το στηριγμα μου,ο φιλος και συντροφος μου,αν δεν τον ηθελα και ενιωθα να πνιγομαι για ποιο λογο να τον θεωρω οικογενεια μου??Τον συζυγο τον επιλεγεις,κι αν η επιλογη σου αποδειχτει λαθος και δεν θελεις πλεον να εισαι μαζι του,το παιδι το καταλαβαινει,δεν ειναι χαζο!Για να ειναι ευτυχισμενο ενα παιδι πρεπει να ειναι κι οι γονεις του,αν παιζουν θεατρο αργα ή γρηγορα το παιδι θα καταλαβει,κι αυτο δεν θα συμβιβαστει!Το θεμα ειναι να καταλαβει το παιδι οτι ακομα κι αν η μαμα με το μπαμπα δεν μενουν μαζι,δεν θα σταματησουν να ναι γονεις του,θα το αγαπανε το ιδιο!
δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να σε συμβουλεύσει τι να κάνεις, γιατί τις συνέπειες των πράξεών σου εσύ και μόνο θα τις βιώσεις..θα σου πω μόνο τη δική μου εμπειρία, ίσως πάρεις μια άλλη οπτική..πριν 10 χρόνια βρέθηκα περίπου στη θέση σου..ο γιος μου (που ήταν και ο λόγος για τον οποίο τελικά δέχτηκα να παντρευτώ) ήταν τότε 23 μηνών..η "διαδικασία" άρχισε 10 μήνες πριν, όταν πήρα τον μικρό και με εξώδικο ζήτησα διαζύγιο και πήγαμε να μείνουμε στης μαμάς μου..μετά από 1 μήνα γύρισα μετά από χίλια παρακάλια και υποσχέσεις, αποφασισμένη να δώσω την "τελευταία ευκαιρία" έτσι ώστε να μπορώ αργότερα να πω στο γιο μου ότι ΕΓΩ εξάντλησα όλα τα περιθώρια..μετά την πρώτη ακόμα εβδομάδα κατάλαβα ότι καμία αλλαγή δεν θα γινόνταν..ήταν απλά θέμα εγωισμού, ΠΟΙΟΣ θα ζητούσε το διαζύγιο.. τελικά αυτό έγινε μετά από 8,5 μήνες από τον άντρα μου (επιτέλους) και έτσι τελειώσαμε σαν ζευγάρι..μετά από 10 χρόνια έχουμε και οι 2 ξαναπαντρευτεί, έχουμε κάνει κι άλλα παιδάκια (2 κορίτσια ο πρώην μου και άλλο 1 κοριτσάκι εγώ) και ο γιος μου έχει και τους δύο γονείς του, ήρεμους και ευτυχισμένους, απλά όχι μαζί..
μην ισοπεδώνουμε τα πάντα..το οτι δεν υπάρχει πιθανόν πρόβλημα (κακοποίησης-αλκοολισμού-ναρκωτικών κλπ) δεν σημαίνει ότι δεν έχεις δικαίωμα να διορθώσεις μία λάθος απόφαση σου..για μένα το μεγαλύτερο έγκλημα είναι το "μένω παντρεμένος για τα παιδιά"..ποιος σου δίνει το δικαίωμα να εναποθέσεις στη δική τους πλάτη τέτοια ευθύνη???και τι παράδειγμα οικογένειας τους δίνεις? γιατί τα παιδιά τα καταλαβαίνουν ΟΛΑ!!!αν λοιπόν μεγαλώσουν σ'ενα σπίτι που ανάμεσα στους γονείς δεν υπάρχει αληθινή αγάπη, αρχικά θα το χρεώσουν στους εαυτούς τους, και στη συνέχεια το ίδιο θα αναπαράγουν ως ενήλικες..δεν το χρυσώνω!! τα πράγματα στην ελλάδα για μία χωρισμένη μάνα είναι απίστευτα και εξοργιστικά δύσκολα..θα σου πω όμως αυτό που λέω στο γιό μου: να κοιτάξεις να είσαι καλά με τον εαυτό σου πρώτα, γιατί μόνο αυτός θα είναι μαζί σου πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, και γιατί αυτό θα αντανακλάται και σε όλους τους υπόλοιπους γύρω σου, άρα και στο παιδί σου..
Νομίζω ότι οι συμβουλές σε τέτοιες περιπτώσεις είναι παρακινδυνευμένες, ωστόσο η ζωή μας είναι μια και μοναδική (καλά δεν είμαι και σίγουρη..!) και τόσο μικρή..Ας τη ζήσουμε λοιπόν!!! Για μενα το θέμα δεν είναι τρελός έρωτας, αυτός περνάει..αλλά η επικοινωνία...
Γνώμη μου.... μη χαλάς την οικογένεια, μόνο κ μόνο για τον έρωτα!!! Αν δεν έχετε άλλα προβλήματα, βίας, συμπεριφοράς, οικονομικά, αφού είναι καλός πατέρας ΜΗΝ το κάνεις!! Πολλές είναι στη θέση σου... και μην ξεχνάς ότι τους μεγάλους έρωτες δεν τους παντρευόμαστε..... :-)
Έκανες λάθη, πολλά λάθη. Δε θέλω όμως να σε κρίνω, πιστεύω ότι έχεις αυτογονωσία και θα φροντίσεις να αποφύγεις τα ίδια λάθη στο μέλλον. Η ουσία είναι ότι ένα παιδί δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μεγαλώνει με δύο γονείς που δεν αγαπιούνται, με μια μαμά ουσιαστικά δυστυχισμένη. Επιβάλλεται να χωρίσεις τώρα όσο το παιδί είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει πολλά.Θα είναι πολύ χειρότερα να περάσει ένα διαζύγιο σε μεγαλύτερη ηλικία. Οχι μόνο δεν έχει νόημα να μείνετε μαζί για χάρη του παιδιού αλλά θα του κάνει και κακό.Μα καλά, ο άντρας σου δεν καταλαβαίνει πόσο τεράστιο λάθος είναι αυτό που σου ζητάει;
συμφωνώ απόλυτα