Έχω αρκετό γάλα;
Έχετε ευχηθεί ποτέ να είχατε μια μεζούρα στο στήθος για να ξέρετε πόσο γάλα πίνει το μωρό σας; Εάν ναι, δεν είστε η μόνη. Ένα από τα πιο πολύπλοκα θέματα του θηλασμού είναι ο προσδιορισμός του πόσο γάλα παράγουμε. Δεν γνωρίζουμε την ποσότητα που πίνει το μωρό μας, άρα πώς θα ξέρουμε αν έχουμε αρκετό γάλα;
Σ’ αυτό το άρθρο θα διαβάσετε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να καταλάβουμε εάν το γάλα μας είναι πραγματικά λίγο και θα παραθέσουμε όλα αυτά που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι το γάλα μας δεν είναι αρκετό, ενώ στην πραγματικότητα είναι!
Να κάποιες συμπεριφορές που μπορεί να μας μπερδέψουν και να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν έχουμε αρκετό γάλα:
«Το μωρό μου θέλει να θηλάζει συνέχεια»
Είναι φυσιολογικό για τα μωρά να τρώνε συχνά, κατά μέσο όρο 8-12 φορές το 24ωρο για αρκετούς μήνες. Αυτό σημαίνει πολλές ώρες θηλασμού που μας φαίνονται ατελείωτες. Είναι επίσης φυσιολογικό να κάνουν «μαραθώνιους θηλασμούς», δηλαδή να θηλάζουν πολλή ώρα συνεχόμενα για κάποιες ώρες της ημέρας, ειδικά τις απογευματινές ώρες.
«Το στήθος μου είναι πολύ μαλακό»
Προς το τέλος του πρώτου μήνα, αλλά πολλές φορές και νωρίτερα, νιώθουμε το στήθος μας πολύ μαλακό, ίσως και μικρότερο, σε σχέση με τις πρώτες μέρες μετά τον τοκετό. Αυτό είναι φυσιολογικό και δεν είναι ένδειξη για την παραγωγή μας. Σημαίνει απλά ότι η παραγωγή με τη ζήτηση ήρθαν σε ισορροπία, που είναι και το αναμενόμενο και το ζητούμενο.
«Δεν αισθάνομαι το γάλα μου να κατεβαίνει»
Κάποιες γυναίκες νιώθουν το στήθος τους ζεστό, ή αισθάνονται τσιμπήματα, ή ακόμα και ελαφρύ πόνο όταν κατεβαίνει το γάλα τους. Κάποιες άλλες, δεν αισθάνονται τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει κάτι σε σχέση με την παραγωγή μας, άρα δεν χρειάζεται να ανησυχείτε εάν δεν αισθάνεστε τίποτα.
«Το μωρό μου ξαφνικά θέλει να θηλάζει συνέχεια»
Τα μωρά περνούν τις λεγόμενες «φάσεις ταχείας ανάπτυξης». Κατά τη διάρκεια αυτών των φάσεων θηλάζουν περισσότερο για να αυξήσουν την παραγωγή μας και να ικανοποιήσουν την αυξημένη τους ανάγκη σε θερμίδες και ενέργεια. Για να το επιτύχουν κάνουν μπαράζ θηλασμών για μερικές μέρες – θηλάζουν δηλαδή πολύ πιο συχνά και μοιάζουν ανικανοποίητα συνεχώς. Κατά τη διάρκεια αυτών των φάσεων οι περισσότερες μητέρες αμφισβητούν την παραγωγή τους. Μην ανησυχείτε, κρατάει μόνο μερικές μέρες!
«Δεν βγάζω γάλα με την αντλία»
Οι αντλήσεις τις περισσότερες φορές δεν είναι ενδεικτικές της παραγωγής μας. Γιατί; Επειδή το σώμα μας δεν παράγει εύκολα γάλα με μια αντλία (εκτός κι αν γίνεται συστηματική χρήση της), αλλά ακόμα κι αν παράγεται γάλα η αντλία δεν το αντλεί το ίδιο αποτελεσματικά με το μωρό. Μην κρίνετε την παραγωγή σας με βάση την αντλία. Σχεδόν πάντα έχετε περισσότερο γάλα απ’ αυτό που αντλείτε.
«Το μωρό μου είναι ανήσυχο όταν θηλάζει»
Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους. Και ενώ η πείνα είναι ένας λόγος, το μωρό σας μπορεί επίσης να είναι ανήσυχο εξαιτίας αερίων, δυσκοιλιότητας, πολύ μεγάλης ή πολύ μικρής ροής γάλακτος, αλλά και για πολλούς ακόμα λόγους. Εάν πιστεύετε ότι το μωρό σας είναι ανήσυχο επειδή δεν παίρνει αρκετό γάλα, συμβουλευτείτε κάποιον Πιστοποιημένο Σύμβουλο Θηλασμού.
«Το μωρό μου ξαφνικά ξυπνάει πολλές φορές τη νύχτα»
Τα νυχτερινά ξυπνήματα μπορεί να είναι εξαιτίας της πείνας, αλλά μπορεί επίσης να είναι εξαιτίας της οδοντοφυΐας ή του «ανάποδου κύκλου» (όταν τα μωρά θηλάζουν λιγότερο τη μέρα και περισσότερο τη νύχτα, συχνά λόγω κάποιας αλλαγής στη ρουτίνα, όπως η επιστροφή της μητέρας στη δουλειά). Για τα νυχτερινά ξυπνήματα του μωρού, διαβάστε κι αυτό το άρθρο: Βοήθεια! Το μωρό μου δεν κοιμάται τα βράδια
Να πώς θα καταλάβετε εάν η παραγωγή σας είναι πράγματι αρκετή ή όχι:
Το βάρος του μωρού. Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε εάν το μωρό μας παίρνει αρκετό γάλα, είναι η αύξηση του βάρους του. Εάν ανησυχείτε για την παραγωγή σας, ζυγίστε το μωρό σας με μια βρεφική ζυγαριά ακριβείας. Οι ζυγαριές πάντα έχουν διαφορές μεταξύ τους, οπότε χρησιμοποιήστε την ίδια ζυγαριά για κάθε ζύγισμα. Εκτός από πολύ ειδικές περιπτώσεις, η μέτρηση του βάρους μια φορά την εβδομάδα είναι γενικά αρκετή. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ο παιδίατρος να σας συστήσει να ζυγίσετε το μωρό πριν και μετά το θηλασμό για να δείτε πόσο γάλα πήρε. Αυτό μπορεί να σας δώσει μια εικόνα του συγκεκριμένου γεύματος αλλά προσέξτε: η ποσότητα που παίρνει το μωρό μπορεί να διαφέρει σημαντικά από γεύμα σε γεύμα και από μέρα σε μέρα, οπότε έχετέ το υπόψη σας αν ζυγίσετε το μωρό κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μια αύξηση βάρους 20-30γρ. την ημέρα κατά τις πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννηση, είναι ικανοποιητική.
Οι πάνες του μωρού. Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα του πόσο πίνει το μωρό μας, από τις λερωμένες πάνες του. Κατά μέσο όρο τις πρώτες εβδομάδες το μωρό πρέπει να έχει τουλάχιστον τρεις πάνες με κακά κάθε μέρα. Επίσης πρέπει να έχει 6-8 βρεγμένες πάνες το 24ωρο. Επειδή, ειδικά τον πρώτο καιρό ίσως είναι δύσκολο να καταλάβουμε αν το μωρό έχει κάνει τσίσα με τις πολύ απορροφητικές πάνες που συνήθως χρησιμοποιούμε, μπορούμε να βάλουμε μέσα στην πάνα μια χαρτοπετσέτα για να καταλάβουμε αν έχει βραχεί.
Η κατάποση. Αν ακούμε το μωρό να καταπίνει κατά τη διάρκεια του θηλασμού (μια κατάποση μετά από 1-2 ρουφήγματα) τότε ξέρουμε ότι το μωρό μας πίνει γάλα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντα ενδεικτικό του ότι έχουμε αρκετό γάλα και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι προηγούμενοι παράγοντες.
Τι να κάνετε εάν όντως το γάλα σας δεν είναι αρκετό:
Εάν είστε βέβαιη ότι το γάλα σας δεν είναι αρκετό, ή δεν είστε σίγουρες εάν είναι αρκετό, ζητήστε βοήθεια από κάποιον Πιστοποιημένο Σύμβουλο Θηλασμού ή από κάποια Σύμβουλο Θηλασμού της La Leche League Greece. Αυτοί είναι σε θέση να διαπιστώσουν εάν έχετε αρκετό γάλα ή όχι και να σας καθοδηγήσουν για αυτά που πρέπει να κάνετε ώστε να αυξήσετε την παραγωγή σας και να θηλάσετε με επιτυχία.
Μπορείτε να δείτε εδώ τους Πιστοποιημένους Συμβούλους Θηλασμού στην Ελλάδα και εδώ τις Συμβούλους Θηλασμού της La Leche League Greece
[divider]
Η Βίκυ Φαρδογιάννη είναι πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC και εργάζεται στο χώρο του θηλασμού για περισσότερο από δέκα χρόνια.
Θα την βρείτε στο thilasmos.com
και στη Facebook σελίδα “Thilasmos – Θηλασμός“
Γράφω γιατί κι εγώ είχα πολλά προβλήματα με τον θηλασμό του πρώτου μου γιού. Ευτυχώς ζω σε μια πόλη της Αμερικής που ό,τι για την Ελλάδα είναι η εξαίρεση (με λύπη ακούω από τις φίλες μου), εδώ είναι ο κανόνας: το μωρό skin-to-skin με το που γεννιέται για 2 ώρες με τη μαμά, μετά αποκλειστικός θηλασμός με υποστήριξη από lactation consultants και τις νοσοκόμες, και το μωρό μένει όλο το βράδυ στο δωμάτιο. Παρόλο αυτό το δίκτυο υποστήριξης, πέρασα υπερβολικά δύσκολες στιγμές με τον θηλασμό, τόσο που έλεγα πως στον δεύτερο αν δεν μου ¨καθόταν" από την αρχή, θα τα παράταγα. Γράφω όμως για δύο λόγους: α) για να δώσω κουράγιο στις μαμάδες που θέλουν να προσπαθήσουν - στο τέλος όλα λύνονται και ο θηλασμός γίνεται παιχνίδι και κυρίως β) γιατί στον δεύτερο μου γιο που είναι τώρα 1 μήνα, όλα πήγαν ρολόι από την πρώτη στιγμη. Σίγουρα όμως, αν δεν είχα το δίκτυο υποστήριξης στον πρώτο, θα τα είχα παρατήσει κι εγώ στις πρώτες (ή δεύτερες, ή τρίτες) δυσκολίες: - Ο μικρός γεννήθηκε και μου τον έβαλαν στο στήθος. Το 2ο βράδυ μια νοσοκόμα μου τον έβαλε σε θέση που καταλάβαινα ότι με πόναγε αλλά αυτή είπε ότι είναι φυσικό. Την άλλη μέρα ξύπνησα με πληγές και στις δύο πλευρές, που έκαναν αδύνατο το να τον θηλάζω χωρίς απίστευτο πόνο. - Εδώ από το μαιευτήριο βγαίνεις την 3η μέρα αλλά μας κάλεσαν από το κέντρο θηλασμού 2 μέρες αργότερα να τον ζυγίσουν και να δουν πώς τα πάμε. Δυστυχώς ο μικρός είχε χάσει πάνω από 10% του βάρους του, δείγμα του ότι δεν είχα αρκετό γάλα. - Με προμήθευσαν με αντλία για να προσπαθήσω να το αυξήσω. Με τις μετρήσεις βάρους και την αντλία φάνηκε ότι αυτό ήταν πολύ μακρινό: έβγαζα 3-5 ml τη φορά (όταν το νεογέννητο θέλει 30-60 ml το λιγότερο). Με πόνο καρδιάς του δώσαμε λίγο συμπλήρωμα (στο δικό μου γάλα) μέχρι να αυξηθεί το δικό μου γιατί πλέόν ήταν επικύνδινο για το μωράκι. - Ταυτόχρονα οι πληγές είχαν χειροτερέψει και έπρεπε να σταματήσω τον θηλασμό για να επουλωθούν. Όμως εκεί βοήθησε πολύ το ότι υπήρχε το δίκτυο ενημέρωσης: για να μην δημιουργηθεί το λεγόμενο "nipple confusion" (δηλαδή να πάρει το μωρό μπιμπερό και έτσι να "ξεχάσει" πως να πιπιλάει το στήθος) κάναμε "Finger feeding": το γάλα σε μια σύριγγα, απ'την οποία ένα σωληνάκι κατέβαινε και το βάζαμε δίπλα στο δάχτυλό μας ώστε το μωρό να "προσπαθεί" για το γάλα και επίσης να έχει επαφή με δέρμα (και όχι το πλαστικό της πιπίλας). Αυτό το κάναμε για 1-2 εβδομάδες. - Στο μεταξύ εγώ άρχισα να παίρνω fenugreek κάψουλες για να αυξηθεί το γάλα (το pumping δεν είχε βοηθήσει παρά λίγο) αλλά και πάλι είχαμε μικρή αύξηση: γύρω στα 15 ml. 'Ομως δεν το έβαλα κάτω: οι καλές κυρίες του κέντρου θηλασμού πρότειναν να πάρω ένα (ομοιοπαθητικό?) φάρμακο το οποίο εδώ στην Αμερική δεν έχει έγκριση (και άρα το πληρώναμε από την τσέπη μας), αλλά μου είπαν κυκλοφορεί στην Ευρώπη: Domperidon (αν θυμάμαι καλά). Και επιτέλους αυτό δούλεψε! Το γάλα ήρθε, και μαζί του και τα επόμενα προβλήματα: - Πάθαινα πολύ συχνά μαστίτιδες και μια από αυτές μου άφησε "δώρο" ένα μικρό ογκίδιο ακριβώς πίσω από τη θηλή. Κάθε φορά που ο μικρός έπιανε, πέρναγα τρελλούς πόνους για 2-3 λεπτά. Όλη μου η περιπέτεια κράτησε πάνω από 2 μήνες. Τα θυμάμαι τώρα και δεν ξέρω πού βρήκα τόσο κουράγιο να συνεχίσω να προσπαθώ. Θυμάμαι να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο από τον πόνο κάθε φορά που το μωρό έπιανε στήθος. Από την άλλη ήθελα πολύ να του δώσω από το γάλα μου. Και η χαρά μου που τελικά το γάλα κατέβηκε (και μετά φυσικά σταμάτησα και εκείνο το φάρμακο) ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Μετά τον πρώτο καιρό και τις δυσκολίες, όλα πήγαν ρολοί και ο μικρός θήλασε αποκλειστικά για 6 μήνες και άλλους 3 πριν επιστρέψω στη δουλειά. Και θυμάμαι που όλα μετά έμοιαζαν με όνειρο κακό. Να πω εδώ ότι όλο αυτό το διάστημα, οι περισσότεροι από την Ελλάδα ήταν της άποψης είτε ότι κάτι κάνω στραβά, ή να τα παρατήσω και να τον αρχίσω φόρμουλα, ή να κατηγορούν τις μαίες εδώ που λέγαν ότι το παιδί πρέπει να το ξυπνάμε κάθε 3 ώρες να τρώει (γιατί είχε χάσει πολύ βάρος) κτλ κτλ. Πράγμα που όταν είσαι σε ήδη άσχημη κατάσταση, κάνεις ό,τι νομίζεις καλύτερο για το παιδί και ψυχολογικά είσαι κουρέλι, δεν θες να ακούσεις. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα. Όμως τώρα που έφτανε ο ερχομός του 2ου ήρθαν στο μυαλό μου όλες οι τραυματικές αναμνήσεις του πρώτου καιρού και είχα αποφασίσει ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, αλλά αν έβρισκα τα σκούρα ίσως να συμπλήρωνα και με φόρμουλα - ό,τι θα με έκανε να νιώσω καλύτερα. Αλλά δεν χρειάστηκε: το γάλα ήρθε άφθονο από τη 3η μέρα και το μωρό έπιασε καλύτερα (είχα κι εγώ την εμπειρία). Το στήθος όμως πόναγε λίγο και εδώ πάλι ήρθαν να βοηθήσουν οι κυρίες του κέντρου θηλασμού που παρατήρησαν ότι το μωρό είχε "tongue tie" δηλαδή μια μεμβρανούλα που εμπόδιζε τη γλωσσίτσα του να βγει ως έξω. Ευτυχώς αυτό δεν είχε επηρεάσει το δικό του φαί, αλλά ήταν επίπονο για μενα. Λίγα δέκατα δευτερολέπτου καυτηριασμός από την παιδίατρο, και αυτό το πρόβλημα λύθηκε. Ο μικρός τρώει γρήγορα και καλά και μεγαλώνει. Συμπέρασματα: - Μπράβο στην προσπάθεια του blog να προωθήσει τον θηλασμό. Μακάρι η κατάσταση στα Ελληνικά νοσοκομεία να μην ήταν ετσι: συμπλήρωμα/μπουκάλι κτλ από την πρώτη μέρα. Μακάρι και να υπήρχε καλύτερη πληροφόρηση για τις μαμάδες. Το "δεν είχα πολύ γάλα" το έχω ακούσει από σχεδόν όλες τις φίλες μου, και όμως, είναι παραγωγή και ζήτηση (τις περισσότερες φορές). Το συμπλήρωμα δεν βοηθάει αλλά οι περισσότερες δεν γνωρίζουν το μηχανισμό. Οπότε ακούς ότι "μου μειώθηκε το γάλα". Αλλά δεν είναι να κατηγορείς τις μαμάδες, όσο τους γιατρούς κτλ. Ελπίζω η δράση σας να εξαπλωθεί και να υπάρξει περισσότερη ενημέρωση. - Για τις μαμάδες που απέτυχαν να θηλάσουν (για οποιοδήποτε λόγο) την 1η φορά (και θα ήμουν κι εγώ μια από αυτές αν δεν υπήρχε το εξαιρετικό δίκτυο υποστήριξης που προανέφερα): τη δεύτερη φορά το σώμα ξέρει. Και είναι πιο εύκολο. Ξαναπροσπαθήστε! - Και για όλες τις μαμάδες, είτε αποφασίσουν να θηλάσουν, είτε να δώσουν έτοιμο: η εμπειρία μου με έμαθε να μην κρίνω καμία. Στις δύσκολες μέρες μετά τη γέννηση του μωρού, καλό είναι να είναι η μαμά ήρεμη και ευτυχισμένη. Και όποια κι αν είναι η απόφασή της, καλό είναι να μην την κατακρίνουμε γιατί την κάνουμε να αισθάνεται χειρότερα. Αυτά τα λίγα από εμένα...
πολυ κατατοπιστικο αυτο το αρθρο!!!χαρηκα πολυ που το διαβασα. ειμαι μανουλα μιας μπεμπας 4 1/2 μηνων ειναι το πρωτο μου παιδακι και ηθελα διακαως να την θηλασω. τελικα τα εχω καταφερει μεχρι στιγμης με αποκλειστικο θηλασμο. καθε μερα ειχα τις παραπανω αποριες. ειδικα με το γεγονος οτι το στηθος μου ειναι μαλακο και δεν σταζει οπως τον πρωτο μηνα. ευτυχως ο παιδιατρος μας ςιναι φανατικος υπερμαχος του θηλασμου και μας δινει σωστες κατευθυνσεις. το κυριοτερο ειναι η καμπυλες αναπτυξης του παιδιου να ειναι στα φυσιολογικα αυτο ειναι ενδειξη οτι ολα πανε καλα
O ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΘΗΛΑΣΑ 2.5 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΓΙΟ ΚΑΙ 3 ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ LA LECHE LEAGUE INTERNATIONAL (WWW.LLL).ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΝ!!!
2,5 και 3 χρόνια δεν είναι κάπως υπερβολικό;; Αφού σε αυτές τις ηλικίες τρώνε ήδη κανονικό φαγητό.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει αποκλειστικό θηλασμό για 6 μήνες και συνέχιση αυτού μαζί με στέρεες στροφές για τουλάχιστον 2 χρόνια. Στη συνέχεια για όσο επιθυμεί η δυάδα μαμά - παιδί. Δε βάζει άνω όριο.
ήθελα πολύ να θηλάσω, αλλά δεν ήμουν και φοβερά ενημερωμένη.. είχα ως στόχο τις 40 μέρες.. Στο μαιευτήριο, παρόλο που επέλεξα να γεννήσω στο Αρεταίειο ως φιλικό προς το θηλασμό, με πίεσαν να δώσω συμπλήρωμα στο μωρό. Ευτυχώς είχα στο πλευρό μου τη μαία μου, που μου συμπαραστάθηκε στον αγώνα μου να θηλάσω το μωρό μου.. Η αλήθεια είναι ότι είμαι από τις τυχερές που ο μικρός μου έπιασε θηλή με τον που τον βάλαμε στο στήθος και από τότε δεν δυσκολεύτηκε ποτέ..!! Γύρισα στις 40 μέρες στην δουλειά, αντλώ 1-2 φορές την ημέρα, και 7 μήνες μετά συνεχίζουμε ακάθεκτοι..!!!! Βέβαια το άγχος ότι μου τελειώνει το γάλα είναι σχεδόν καθημερινό..Αλλά δεν το βάζουμε κάτω..!! Έχω πιάσει τον πρώτο στόχο που ήταν οι 40 μέρες, έχω πιάσει και τον δεύτερο που ήταν οι 3 μήνες.. Τώρα πια δεν έχω στόχο.. Όσο έχω γάλα και χορταίνει το παιδί, το στήθος μου στην διάθεσή του..!!
Τις πρώτες μέρες στο μαιευτήριο ο γιος μου θήλαζε κανονικά.Λόγω καισαρικής άργησε να μου κατέβει το γάλα, το στήθος μου πια το ένιωσα βαρύ και γεμάτο την 5η μέρα. Δυστυχώς όμως την τέταρτη μέρα το μωρό το πήγαν στη φωτοθεραπεία λόγω ίκτερου οπότε και το "πλάκωσαν" στο έτοιμο γάλα. Κάθε 3 ώρες πήγαινα να το θηλάσω και τις περισσότερες φορές δεν έτρωγε από μένα καθόλου αφού ήταν χορτάτο! Εκτός αυτού τη νύχτα δεν μας άφηναν να πηγαίνουμε για θηλασμό(από τις 11 μιση το βράδυ ξαναπηγαίναμε στις 8 μιση το πρωί). Βγαίνοντας από το μαιευτήριο την 6η μέρα το μωρό άρχισε να κλαίει συνεχώς και να ηρεμεί μόνο στο στήθος. Δεν κοιμόταν ούτε λεπτό,θήλαζε συνέχεια. Είχαμε κλείσει έως και 12ωρο πάνω στο στήθος. Δέκα ημερών πια πάμε στην παιδίατρο και μας λέει ότι το μωρό πεινάει και πρέπει να πάρει συμπλήρωμα. Τελικά καταλήξαμε να τρώμε από το μπιμπερό και να θέλουμε το στήθος για πιπίλα οπότε και σταματήσαμε το θηλασμό στους 2 μιση μήνες.Μακάρι την επόμενη φορά να τα καταφέρω να θηλάσω αποκλειστικά!
ο θηλασμός είναι ένα μυστήριο και θαύμα ταυτόχρονα...εμένα η μπουμπού μου δεν έπαιρνε στην αρχή καθόλου βάρος και θήλαζα συνέχεια και με το θήλαστρο έβγαζα αρκετό περίπου 120 ml τις πρώτες μέρες που γέννησα...όταν σταμάτησα να την θηλάζω όποτε ήθελε και άρχισα να κρατάω 2 ώρες με 3 ώρες κενό ανάμεσα στα γεύματα, τότε άρχισε να τρώει κανονικά...μέχρι τότε έπινε ίσα ίσα για να κοιμηθεί, σαν πιπίλα(''γάτα'' η παιδίατρος που το κατάλαβε) Το στήθος στην αρχή, όλη την ημέρα ήταν ''πετσα'' (ούτε στάλα δεν έβγαζε όταν το πίεζα) το βράδυ γέμιζε και το πρωί ήταν πετρωμένο...ώσπου ρυθμίστηκε ξαφνικά μόνο του! πάντως κάποια στιγμή που μου έτυχε μια μεγάλη στενοχώρια όταν ήμουν ακόμα λεχώνα...το γάλα μειώθηκε απότομα...αλλά πήρα μαγιά μπύρας σε χάπια (απο το φαρμακείο) και άρχισε πάλι η παραγωγή...και τα έπαιρνα σχεδόν συνέχεια για 12 μήνες μέχρι που σταμάτησα τον θηλασμό. ο θηλασμός για μένα ήταν δέσμευση και ελευθερία ταυτόχρονα...δέσμευση γιατί δεν πήγαινα πουθενά (3ημερα κλπ) που πήγαιναν φίλες μου και ελευθερία γιατί τάιζα το μωρό μου παντού χωρίς να κουβαλάω μπιμπερό, βρασμένο νερο κλπ...Ότι καλύτερο έχω ζήσει σαν εμπειρία...
Από προσωπική εμπειρία και μετά από πολύ κόπο έχω πειστεί ότι όλες οι γυναίκες δεν μπορούν να θηλάσουν ικανοποιητικά.. Οι συνθήκες ζωής το άγχος και όλα αυτά τα δυσάρεστα που δεν υπήρχαν για να ταλαιπωρούν τις προηγούμενες γενιές θεωρώ οτι επιδρούν αρνητικά στην ψυχολογία της μάνας και μπορεί να μειώνουν την ποσότητα ή και την ποιότητα του γάλακτος. Ξέρω καλά οτι στο εξωτερικό το ΄γαλα της μαμάς εξετάζεται αν είναι πλούσιο σε σίδηρο και όλα αυτά τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για να μεγαλώσουν τα βρεφάκια. Εδώ το μόνο που γίνεται είναι να γεμίζουμε με τύψεις και ενοχές όποια μανούλα δεν έχει πολύ γάλα ή απλλά δεν μποεί να καλύψει τις ανάγκες του μωρού της.. Δόξα το Θεό που υπάρχουν οι γαλακτοβιομηχανίες γιατι ακόμα το παιδάκι μου θα έσκαζε στο κλάμα και θα πεινούσε!!!και σας το λέει μια μαμά αποφασισμένη να θηλάσει μετά από πολύ προσπάθεια κόπο και πόνο άντεξε μόνο 3 μήνες αποκλειστικού θηλασμού.Το μωρό έκλαιγε σπαρακτικά και για τρεις μήνες κοιμόταν κάτι μισάωρα..Παρά την αϋπνία και τους πόνους της καισαρικής δεν το έβαζα κάτω κάτι που αποδείχτηκε μέγα σφάλμα..όταν το παιδί δεν παίρνει βάρος δεν υπάρχει νόημα να συνεχίζεται ο θηλασμός..κάτι δεν πάει καλά με το γάλα..Ο μητρικός θηλασμός είναι το καλύτερο και ποιο φυσικό πράγμα στον κόσμο όταν δεν είναι εφικτός όμως δεν υπάρχει λόγος να κατηγορούμε τις μανούλες και να βασανίζουμε τα μωράκια..
Ο θηλασμός δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.. Πονάει και θέλει υπομονή στην αρχή. Είχα διαβάσει κι εγώ για το γάλα και ότι έρχεται σε ισορροπία προσφοράς και ζήτησης.. όμως θέλει πολύ χρόνο κάποιες φορές.. εγώ είμαι από αυτές που άργησαν να "κατεβάσουν" επαρκές γάλα.. το μωρό κάποιες φορές τους πρώτους 2 μήνες ρουφούσε με μανία για καμιά ώρα και μετά έκλαιγε απαρηγόρητο από την πείνα με αποτέλεσμα να δίνω συμπλήρωμα, με βοήθησαν πολύ και οι κάψουλες μαγιάς μπύρας που μου συνέστησε ο γυναικολόγος. Και η αδερφή μου που είχε το ίδιο θέμα και με στήριζε και με παρότρυνε να μην το βάλω κάτω.. Τελικά είμαι στον 4ο μήνα και τώρα πια θηλάζω αποκλειστικά!
Τι μύθος όλα αυτά περί "ανεπαρκούς γάλακτος"! Η μαία μάς το είχε εξηγήσει εξ αρχής: όσο πίνει το μωρό, τόσο γάλα παράγει η μάνα. Όσο πιο πολύ πίνει, τόσο πιο πολύ παράγεται! Είναι απλό. Κάθε "συμπληρωματικό" ξένο γάλα είναι η αρχή της μείωσης του μητρικού. Εκεί είναι ο μύθος και το μέγα (σκόπιμο) λάθος. Θήλασα τον Πέτρο μου συνολικά 9 μήνες (6 μήνες αποκλειστικά). Ήταν δύσκολο γιατί είχα πολύ μεγάλο στήθος και επίπεδες θηλές. Αλλά ήμουνα αποφασισμένη. Και είχα υποστήριξη από τη μαία, την αδερφή μου και τον άντρα μου. Από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου, ένα θείο δώρο προς το παιδί μου αλλά κι εμένα την ίδια. Μην χάσετε την εμπειρία αυτή. Ο θηλασμός είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ της γυναίκας, όχι υποχρέωση. Καλή δύναμη, μανούλες!
Polu swsta ta les Katerina, dustuxws etsi einai... Thelei psaksimo aptin arxi gia na mi boroun na se parapliroforisoun.
πολυ σωστα ολα αυτα !!!το θεμα πως θα καταφερουμε -καταφερετε να καταλαβουν οι μαμαδες πως πρεπει αν ακολουθουν το ενστικτο τους και το μωρο τους...και οχι ολους τους αλλους (συμπεριλαμβανομενους και ασχετους παιδιατρους).....γυναικα παιδιτρος στη νυφη μου .....40 ημερων λεχωνα .το στηθος σου ειναι μαλακο ..... συμβουλη:να δινεις στηθος γευμα παρα γευμα ....το ακουω ...της λεω σε παει για αποθηλασμο ...μα το ειπε ο γιατρος... της λεω για ρωτα η ιδια εχει θηλασει ????η απαντηση ...αποθηαλσε μετα τις 40 μερες ..που ουτως η αλλως εδινε και συμπληρωμα απο την 1η μερα !!!!και αυτη η γυναικα- επιστημονας συμβουλευει νεες μανουλες ....που εχουν διαθεση να θηλασουν !!!!γιατι οσες δε θελουν ειναι επιλογη και σεβαστη ...αλλα να θες και να σε καθοδηγουν λαθος ειναι αμαρτια!!!