Κοριτσομάνες, αγορομάνες, συμπλέγματα και μπερδέματα!
Σήμερα με ρώτησε η Δέσποινα αν τρελαίνομαι που έχω κοριτσάκι. Φυσικά και τρελαίνομαι!
«Θα τρελαινόσουν το ίδιο αν είχες αγοράκι;«, συμπλήρωσε
Προσπάθησα να της αναλύσω κάποιες σκέψεις μου πάνω σ’ αυτό, αλλά το άφησα στη μέση, γιατί για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω.
Είναι φως φανάρι ότι άλλη είναι η σχέση της μάνας με τον γιο και άλλη με την κόρη. Ναι, το παιδί είναι παιδί ότι φύλο και να έχει, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω όλες τις εικόνες που μάζευε και μαζεύει το μυαλό μου χροοοοόνια ολόκληρα. Με τον γιο είναι πολύ εύκολο μια μαμά να πάθει έρωτα –και να μεταλλαχτεί αύριο μεθαύριο σε θανάσιμη πεθερά, άλλο πονεμένο κεφάλαιο και αυτό– ενώ η σχέση με την κόρη εγκυμονεί εξίσου σοβαρό «κίνδυνο» να περάσει σε επίπεδα ανταγωνιστικότητας ή να βγάλει πάνω της όλα της τα απωθημένα.
Βλέπω φίλες μου με γιους, τις ακούω πώς μιλούν για αυτούς και ω ναι, το νιώθω ότι εδώ έχουμε μια σχέση διαφορετική απ’ ότι έχει η μαμά με το κοριτσάκι της.
Ο γιος βλέπει τη μαμά σαν την πιο σούπερ γυναίκα σε τούτο τον μάταιο κόσμο και μέχρι να ξεπεταχτεί και να καψουρευτεί πραγματικά μιαν άλλη γυναίκα, τη γεμίζει αγκαλιές και φιλιά που κάνουν τη μαμά να λιωωωώνει.
Από την άλλη, λένε ότι τα κοριτσάκια έχουν ανάλογη αδυναμία στον μπαμπά για αντίστοιχους λόγους. Η μαμά βλέπει το κοριτσάκι της σαν μικρογραφία του εαυτού της, το ντύνει σύμφωνα με το γούστο της, θέλει να κάνει πράγματα που δεν κατάφερε να κάνει αυτή, την προειδοποιεί μην πάθει αυτά που έπαθε αυτή.
Πιάνω τον εαυτό μου να φοράω κορδέλες στο μωρό μου και κάπου κάπου θυμάμαι την 5χρονη Ολίβια να αγανακτεί με τα κοκκαλάκια και τα τσιμπιδάκια που μου έβαζε στο κεφάλι η μαμά μου. Τι στο καλό; Παίρνω το αίμα μου πίσω; Ή έτσι έμαθα, έτσι έκανα;
Ο Μάνος με κοροιδεύει πολλές φορές: «Πάλι ασορτί ντυθήκατε μάνα και κόρη«
Δεν το παρατηρώ τη στιγμή που το κάνω, αλλά πραγματικά βλέποντας φωτογραφίες, παρατηρώ ότι 9 στις 10 φορές, η κόρη μου και εγώ είμαστε ασορτί ντυμμένες. Και φοβάμαι τη μέρα που θα θέλει να αγοράσει λαχανί αρβυλάκια με φτερά παγονιού που είναι της μοδός και εγώ θα επιμένω να αγοράσει τα εντελώς μπανάλ για την εποχή της παπούτσια που όμως ήταν αστεράτα όταν ήμουν εγώ πιτσιρίκα.
Στην έκτη Δημοτικού παρακαλούσα τη μαμά μου να μου πάρει ένα μαύρο τζιν, θεά την έκανα, όμως όχι, αυτή το έβρισκε εντελώς ανάρμοστο για την ηλικία μου και ας φορούσαν μαύρο τζιν τουλάχιστον 5 συμμαθήτριές μου.
Οπότε τι ακριβώς έχουμε;
Από τη μία μαμά και γιος, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα που θες δεν θες όλο και σε κάποια φάση θα σου βγει… Πες ότι με τον άντρα σου δεν τα πάτε καλά, πες ότι πάχυνες και δεν χωράς στα ρούχα σου, πες ότι έβγαλες την πρώτη σου ρυτίδα. Ο γιος θα σε βλέπει πανέμορφη και υπέροχη, θα σου χαιδεύει τα μαλλιά και θα σου λέει «Μαμά μου, παπάω!» και κάπου εκεί θα δηλώσεις ότι είναι ο άντρας της ζωής σου (μην γελάτε, έχω ακούσει πολλές αγορομάνες φίλες μου να το λένε).
Από την άλλη μαμά και κόρη… Πες ότι με τον άντρα σου δεν τα πάτε καλά, πες ότι πάχυνες και δεν χωράς στα ρούχα σου, πες ότι έβγαλες την πρώτη σου ρυτίδα. «Παιδί μου, οι άντρες είναι γουρούνια«, «Παιδί μου, μην τρως, έβαλες 100 γραμμάρια«, «Παιδί μου, βάλε ενυδατική από τώρα που είσαι 16«
Τρέμω για την επιρροή που μπορεί να ασκήσω -άθελά μου- στο κοριτσάκι μου. Είναι τόσο λεπτές οι γραμμές στις οποίες πρέπει να κινηθεί ένας γονιός -μητέρα ή πατέρας, ισχύει και για τους δύο- που χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Μα πάνω απ’ όλα… απαιτείται αυτοψυχανάλυση.
Από τη μέρα που γέννησα, αναλύω συνεχώς τον εαυτό μου. Κάνω αναδρομή στο παρελθόν μου να θυμηθώ τι με πείραξε, τι με βοήθησε, τι μου δημιούργησε κόμπλεξ και τι με έκανε δυνατή. Έτσι ίσως καταφέρω να αποφύγω να της δημιουργήσω κόμπλεξ, φοβίες και απωθημένα που μεταφέρονται από τη δική μου ζωή.
Κάποια στιγμή σας υπόσχομαι πως θα επιστρέψω με παραδείγματα…
Και για να απαντήσω στην ερώτηση της φίλης μου της Δέσποινας…
Όταν έμεινα έγκυος, σκέφτηκα ότι θα μου ήταν δυσκολότερο να μεγαλώσω ένα αγόρι. «Εγώ είμαι γυναίκα! Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για τους άντρες!»
Τώρα πια διαπιστώνω ότι το επίπεδο δυσκολίας είναι λίγο πολύ το ίδιο.
Όσο για τη χαρά;
Είμαι ξετρελαμένη με το κοριτσάκι μου, όπως είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν και αν ήταν αγοράκι!
Ακόμα πιο ξετρελαμένος, όμως, είναι ο μπαμπάς της!
Το οιδιπόδειο που λέγαμε;
Εγω έζησα τον ανταγωνισμό της μητέρας μου και πάντοτε φοβόμουν τι μαμά θα γίνω εγω.. Ειδικά αν θα έκανΑ κορίτσι..τελικά όμως με το αγοράκι μου ένιωσα έναν σύμμαχο.. Καμία φορά βλέπω μέσα στα μάτια του τον αδερφό μου τον πατέρα μου τον άντρα μου..βέβαια παίζει ρόλο η ψυχολογία μου .. Έχει 8 μήνες που ξενητευτικα,έχω μόνο τα αγόρια μου.. Οπότε το θανάσιμη πεθερά το βλέπω να έρχεται..
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω πώς αισθάνομαι όταν ο δίχρονος γιος μου κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου, μου χαιδεύει τα μαλλιά και βάζει το πρόσωπο του στο λαιμό μου για να μυρίσει το άρωμα μου είτε φοράω είτε όχι. Δεν υπάρχει τέτοιος άντρας λέμε!!! Λιώνω...
εγώ λοιπόν μεγάλωσα σε ένα σόι γεμάτο κορίτσια...μόνο κορίτσια...7 ξαδέλφες...μία αδελφή...μία ανιψιά...μένω έγκυος...σίγουρη για κοροτσάκι...(δεν ήξερα από αγόρια και τίποτα) και στο υπερηχογράφημα...βγαίνει ο νεαρός!Ομολογώ ότι πανικοβλήθηκα! Μετά από 2 χρόνια, του λέω ότι θα τον παντρευτώ όταν μεγαλώσει, αλλά θα πάμε στο εξωτερικό για να ζήσουμε τον έρωτά μας...εδω δεν θα μας αφήσουν...χιχιχι!!!
Καλημέρα... ρε κοριτσια καλα τα λέτε. Εχω μια κορη 10 χρονών, την οποία έχω μεγαλώσει σχεδον μόνη μου - αν κ με τον πατερα της εχουμε πολυ καλές σχέσεις. Η σχεση μας ειναι υπερ του δεοντος καταπληκτικη. Κανουμε τα πάντα μαζι, από βόλτες μεχρι συζητησεις για τους έρωτες της, τα μυστικα της τα λέει πρώτα σε 'μένα. Αλλαζουμε ρουχα κλπ κλπ όλα αυτα τα χαριτωμένα... Κ πριν 5 μηνες εκανα ενα πανεμορφο γιοκα και η αλήθεια είναι οτι ενώ τρελαίνομαι όταν παιζουμε, τον βλέπω και λιώνω δηλαδή, ειναι ομως αλλιώς με τη Λευκοθέα... και νιώθω λίγο άσχημα γι' αυτό!!! Απλώς υποθέτω ότι με τη μικρη εχουμε χτισει μια σχεση 10 χρονων σιγα σιγα μετά απο παίδεμα, δυσκολίες, ομορφιες και οτι πια σεβομαστε η μια την άλλη σαν ατομα καταρχην...
Εμάς το κοριτσάκι μας είναι 4 1/2 και το αγοράκι 14 μηνών... Κι εγώ από την αρχή έλεγα δε με πειράζει ότι φύλο να ναι το πρώτο αλλά το δεύτερο να ναι του αντιθέτου φύλου. Και έτσι μας τα έφερε ο Θεούλης... Μαρεσει πολύ να βλέπω τις διαφορές τους...Πράγματι με κάλυψαν η Ποπη και η Κατερανδριάνα(?) - τα αγόρια από τη φύση τους πιο σκανδαλιάρικα και ζωηρά (δεν έχει αφήσει όρθιο καλώδιο, μπρίζα, ηλεκτρική συσκευή, τηλέφωνο κτλ) ενώ το κοριτσάκι ήσυχο, προσεκτικό, αγαπησιάρικο αλλά και πονηρό.. Μεταξύ τους δε έχει πολύ πλάκα πως μαλώνουν σε αυτό το στάδιο.. Η αγάπη βέβαια της μάνας όχι απλώς δεν είναι διαφορετική, είναι ένας τρελός έρωτας από το πρώτο δευτερόλεπτο της γέννησης μη πω και της σύλληψης (που για τους υπόλοιπους της οικογενειας νομίζω έρχεται με το χρόνο) και είναι μια αγάπη παθολογική που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα!!!!
Εχω γιο κοντα στα 3 και κορη 15 μηνων, ο γιοκας μου ολο αγκαλιες και η μικρη και αυτη κολλημενη πανω μου. Δεν μπορώ να τα ξεχωρισω. Ηθελα πολυ κορη για δευτερο γιατι ελεγα πως ηθελα να δω πώς ειναι και τα 2 φυλα. Το αγορι με κανει περηφανη γιατι ειναι κουκλος και πανεξυπνος αλλα και ατιθασος και ζωηρούλης, στη κορη βγαζω τα γουστα μου στο ντυσιμο και με τρελαινει με τις κουβεντες της, ειναι πιο ησυχη, πιο προσεκτικη αλλα και τσαούσα. Αλλα αν μου ερθει 3ο παιδακι για καποιο λογο μεσα μου θα ηθελα αγορι...
έχω ενα γιο 4 1/2 χρονών και δηλώνω τρελη για αυτόν, όταν γέννησα την κόρη μου, η οποία είναι τώρα ενός έτους..δεν ήξερα πως θα ειμαι με ένα κοριτσάκι!!!το λάτρεψα και αυτό με όλη τη δύναμη της ψυχής μου!!με τον γιο μου νιώθω ΄τι χρειάζεται πιο πολύ προστασία, ότι είναι πιο συναισθηματικός και ευαίσθητος γενικά ότι είναι πιο πολύ του χεριού μου!!η κόρη μου νομίζω ότι ειναι πιο δυναμικό πλάσμα, πιο ανθεκτική από την φύση της!!την αντιμετωπίζω ως πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία της...έχοντας 2 παιδιά και από τα δύο φύλλα αρχικα κατάλαβα ότι για τις μανούλες διαφορά στην αγάπη δεν υπάρχει..αλλά επίσης κατάλαβα καλύτερα τους άντρες και τις γυναίκες...
Πλέον δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου με μια κόρη....Τέλειος ο γιοκας μου, κάθε μερα με κάνει και λιώνω και οταν τον ρωτώ "πόσο πολύ αγαπάς τη μαμά" και μου απαντά "τοοοοοοοοοοοοοτο" παθαίνω σοκ, θελω να το ζουπίξω , να το ρουφίξω , να το λιωσω στην αγκαλιά μου... και αν με το καλό μου δώσει ο Θεός και άλλο παιδάκι πάλι αγόρι θα ήθελα....να ειναι...(αχάριστη μανα)....
Λατρευω την κορη μου... Ενας θεος ξερει ποσο... ειναι το φως μου! Αλλα να σας πω κατι? Ο γιος μου ειναι ολα τα αστερια του ουρανου...
"Ο γιος θα σε βλέπει πανέμορφη και υπέροχη, θα σου χαιδεύει τα μαλλιά και θα σου λέει “Μαμά μου, παπάω!” και κάπου εκεί θα δηλώσεις ότι είναι ο άντρας της ζωής σου (μην γελάτε, έχω ακούσει πολλές αγορομάνες φίλες μου να το λένε)." Μην γελατε, είναι 100% ΑΛΗΘΕΙΑ!!!! Το λατρευω το ανθρωπακι μου όσο κανέναν άλλο στον κόσμο!
o μπαμπας μανος αραγε εχει την ιδια αποψη μαζι σου? μηπως,αν και δεν αλλαζει με τιποτα την Αθηνουλα,ενδομυχα, θα ηθελε το δευτερο να ειναι γιος?
Μπαααα, εκείνος είναι ακόμα πιο φαν των κορών!
Κάλησπερα εχω μια μπουμπου 9 μηνών και ειναι ο μεγάλος μου έρωτας. Δε ξέρω τι παιδικά τραύματα μπορει να κουβαλαω απο την παιδική μου ηλικια αλλα η μαμα μου ποτε δε κατάφερε να μου φορέσει κάτι ροζ, τα σιχαινομουνα, εκλαιγα, τσιριζα και τα τραβουσα να τα βγαλω, και τώρα θελω μόνο ροζ να αγοράζω για τη μπουμπου μου !!!!!!!!
Μάλλον θα είμαι σε θέση να απαντήσω σε 2 εβδομάδες που θα αποκτήσω τον γιο μου...προς το παρόν δηλώνω αμετανόητα και αμετάκλητα ερωτευμένη με την 4 1/2 χρονών κόρη μου... Μέσα μου δεν παύω να σκέφτομαι ΑΚΟΜΑ αν θα τον αγαπήσω το ίδιο...ευτυχώς μέσα από αυτό το blog πολλές μανούλες διαβεβαιώνουν πως η αγάπη δεν μοιράζεται αλλά πολλαπλασιάζεται...είμαι σε φάση περίεργη δεν το κρύβω... Όταν έμαθα ότι περιμένω αγοράκι αυτή τη φορά, ήμουν κι εγώ "κάπως"...ο άντρας μου δε, γέλασαν και τα μουστάκια του...φαντάζομαι πως αυτόματα είδε μπροστά του την συντροφιά του στα κυνήγια, τα ψαρέματα, το γήπεδο...το φιλαράκι του...παρόλο που λατρεύει την μικρή μας, λιώνει με ένα της χάδι όπως κι εγώ... Οπότε ξαναλέω...για να δούμε...(προς το παρόν...γιόκα μου σε περιμένω με λαχτάρα - Φλώρα μου είσαι η ζωή μου!!!)
Kalos na ton dexteis ton gioka sou ioanna mou! Eimai sigouri oti 8a pa8eis megalo erwta kai me ton gio sou opos kai me tin kori!! Na ta xairesai kai ta 2 sou morakia!
edw agoromana ... den kserw pws tha eimoun me mia kori , malon diskola giati eimoun agorokoritso kai poli kolimeni me ton patera mou ... akoma kai tora :) pistevw gia emena tha itan poli diskolo mia kori , isos epidi den eixa kai egw tin mitriki ikona ksekathari .... pandos kamia fora skeftome pws bori na gino kai egw mia klosa pethera :( (pw pw kai den exw gnorisei kai liges) tha pethanw an mou kakopesei to vlastari mou :P tha tis pio to ema tis nifis mou aaxaxax .... pwpwww tragiko kamia fora lew "ade tha fernei gomenitses o mikros sto spiti" kai den exw skefti pote pos tha borusa na eixa kai egw kori :(
με την ανακοινωση της εγκυμοσυνης μου, ολοι μα ολοι-ακομα & η πεθερα μου- ελπιζανε σε κοριτσακι (να παρει το ονομα της μαμας μου που την εχω χασει),με την ανακοινωση του: αγορι ειναι υπηρχε μια ελαφρια παγωμαρα στην ατμοσφαιρα, μολις ομως το αντρακι μου ηρθε στη ζωη μας μπορω να πω ανεπιφυλακτα πως ερωτευμενοι ημαστε ΟΛΟΙ.............με πρωτοπορα τη δολια τη μανουλα..............!!!!!!!!!!!!!!!!
Den exw gio...Panta elega oti otan thelw na kanw kores...Kai o theos me eulogise na exw duo ugieis panw apo ola koroules....Kai panta anarwtiomoun giati oi files mou (oi perissoteres toulaxiston) elegan oti theloun gious... Gia mena (sorry agoromanes) 1.000 gioi den kanoun mia kori...!!! San paidakia, to idio xaritwmena tha einai kai ta duo.... Megalwnontas omws ta agoria den..... Den exoun sxeseis me ti mama, theloun na ginoun magkes, de dexontai ta xadia, den, den, den........Oso euaisthitoi kai truferoi kai na einai... Ta koritsia einai gia panta konta sou...Dipla sou...Oi kollites sou!!! Afiste pou ta koritsia (stin paidiki ilikia) logw dna exoun perissoteri tsaxpinia, spirtada, nazi klp..... Kai an kai einai polu nwris akoma, exw skeftei se ti petheres tha pesoun oi kores mou...Poso tha epireazoun tous gious tous kai pws tha ferontai stis kores moy..Sta louloudia moy...Sta xrusafia mou...Aloimono tous!!!!!!!
Μπα δεν είναι έτσι όπως τα λες. Είμαι έγκυος προς το παρόν, αγοράκι έχω και δεν ξέρω να σου μιλήσω σαν μαμά. Έχω όμως αδερφό και μπορώ να σου πω ότι έχει μια χαρά σχέση με τη μητέρα μας. Δεν αγκαλιάζονται, ούτε χαιδεύονται φυσικά γιατί είναι ολόκληρος άντρας πλέον αλλά είναι ξεκάθαρο ότι έχουν ένα διαφορετικό δέσιμο. Και για να σου πω την αλήθεια ούτε εγώ αγκαλιάζω και φιλάω τη μητέρα μου. Όχι επειδή δεν έχουμε καλές σχέσεις αλλά έτσι είμαι εγώ σαν άνθρωπος. Δεν έχει να κάνει με το φύλο μόνο αλλά και με την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Ναι σίγουρα δεν θα πανε για καφέ οι δυο τους αλλά πολλές φορές θα τους βρεις μαζί να συζητούν ακόμα και για σοβαρά θέματα. Ειδικά αυτό με το "μαγκιά" που είπες μου φάνηκε κάπως...δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι. Ξέρω ότι αυτό το σχόλιο το έγραψες 1 χρόνο πριν και ότι δεν είναι πολύ πιθανό να δεις την απάντησή μου αλλά ήθελα κάτι να σου απαντήσω γιατί το άποψή σου, μου φάνηκε πολύ απόλυτη. Είμαστε και συνωνόματες!! :)
Η ΜΑΝΑ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΟΡΗ ..ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΌΛΟ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΗς, ΝΑ ΤΗς ΜΑΘΕΙ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ , ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ!! ΌΤΑΝ ΌΜΩς ΜΕΓΑΛΏΝΕΙ ΓΙΟ , ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ!! ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ. ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ- ΘΑ ΣΑς ΠΩ ΣΕ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!
>Egw pali edwsa thn kardia mou stnn korh mou, kai 8elw na elpizw oti twra pou 8a apokthsoume to gio 8a ta agapame to idio. Exw dei apeires fores to oidipodeio sumplegma sthn pra3h kai omologw oti me pianei tromos kai mono sth skepsh oti mporei na ginw ki egw etsi. Euelpistw pws oxi kai 8a to palepsw.
>Εγώ έχω ένα αγοράκι και η αλήθεια είναι ότι πραγματικά ξεχνάω το φύλλο του. όχι στο ντύσιμο... αλλά πιστεύω ότι και κοριτσάκι να ήταν το ίδιο θα του φερόμουνα. Κάνει ελεύθερα όλες τις αγορίστικες σκανδαλιές αλλά και κορίτσι να είχα τα ίδια θα έκανε. Δεν μου βγαίνει να του συμπεριφέρομαι με διαφορετικό τρόπο. Δεν είμαι υπέρ του "αγόρι είναι και θα χτυπηθεί με τα άλλα παιδάκια". Και ακριβώς επειδή η άποψή μου είναι ότι το παιδί πρέπει να το συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο είτε είναι κορίτσι είτε αγόρι, αναρωτιέμαι μήπως κάνω λάθος. Πρέπει να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά στα 2 φύλλα? Μήπως έτσι ουσιαστικά προωθούμε εμείς οι ίδιοι συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την επιθετικότητα των αγοριών και την ικανότητά τους σε χειρονακτικές εργασίες, όπως και την ευαισθησία των κοριτσιών και την καλύτερη απόδοσή τους στο σχολείο? Ή μήπως όντως είναι η φύση τους διαφορετική και πρέπει να είναι και η συμπεριφορά μας διαφορετική απέναντί τους?
mamadimi
>Όταν έμαθα ότι το πρώτο ήταν κορίτσι τρελάθηκα από χαρά. Και ο άντρας μου επίσης. Όταν έμαθα ότι το δεύτερο ήταν αγόρι ούτε ζέστη ούτε κρύο.
Ακόμα και όταν γεννήθηκε ο γιός μου στο νοσοκομείο τον έβλεπα σουφρωμένο και μαλλιαρό και το λυπούμουν το καημένο με τόση τρίχα.
Αλλά μεγαλώνοντας πήρε το αίμα του πίσω.
Μη με κοροϊδέψετε αλλά η μυρωδιά και μόνο του γιου μου με τρελλαίνει. Μυρίζει ...κάπως, με ξεσηκώνει, τον κρατάω αγκαλιά και τον ...σνιφάρω διαρκώς. Η κόρη ποτέ δε μύριζε έτσι ...ξεσηκωτικά, αλλά ευτυχώς ήταν το πρώτο παιδί και έτσι εξισορρόπησαν τα πράγματα.
desT
>ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ . ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΕΧΩ ΚΑΙ ΚΟΡΗ ΑΛΛΗ ΑΓΑΠΗ .Ο ΓΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΙΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ . ΘΑΝΑΣΗΜΗ ΠΕΘΕΡΑ ...............................
>Το πρώτο μου παιδί είναι αγόρι. Το δεύτερο κορίτσι. Όσο και να ψάχνω μέσα μου διαφορετικά συναισθήματα, δεν μπορώ να βρω ούτε ένα. Τα αγαπώ και τα δύο το ίδιο απόλυτα και ανιδιοτελή.
Σίγουρα υπάρχουν διαφορές. Αλλίμονο αν δεν υπήρχαν. Αλλά νομίζω ότι οι διαφορές τους είναι κυρίως λόγω του ότι είναι δυο διαφορετικοί άνθρωποι και όχι επειδή είναι το ένα αγόρι και το άλλο κορίτσι.
Και όπως έλεγε η γιαγιά μου "Η αγάπη δεν είναι ψωμί να την μοιράσεις και να τελειώσει".
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου olga, κι εγώ έχω 1 γιο και 2 κόρες και δεν αγαπώ τον γιο παραπάνω από τις κόρες, όλοι είναι το ίδιο για μένα. εμένα η μάνα μου λέει: όλα τα δάχτυλα του χεριού είναι τα ίδια, όποιο και να κόψεις το ίδιο θα πονέσεις...
>Για τις μάνες που αγαπούν περισσότερο τους γιους προσπαθώ τελευταία διαβάζοντας να μπω στην περίεργη ψυχολογία τους. Τελικά κατέληξα κάπου εδώ, στην άποψη του Γιωσαφάτ, διαβάστε τη: "Παλιότερα επειδή η γυναίκα δεν τα πήγαινε καλά με τον άνδρα της, ως μάνα έβλεπε στο γιο τον μελλοντικό της προστάτη και σύμμαχο. Αυτός είναι ο περίφημος δεσμός της ελληνίδας με το γιό της. Αυτή η σχέση, βέβαια, δεν γινόταν για τις ανάγκες του παιδιού, αλλά για τις δικές της, πράγμα που καταλάβαινε το αγόρι αργότερα, συνειδητά ή ασυνείδητα, ότι δηλαδή όλη η φροντίδα ήταν για τις δικές της ανάγκες. Αποτέλεσμα ότι ακόμα και σήμερα και άνδρες και γυναίκες δεν έχουν επιτυχημένες σχέσεις και μάλιστα οι άνδρες δεν εμπιστεύονται τις γυναίκες. Για αυτό ευθύνεται η σχέση που ανέπτυξε η μάνα με τον γιό της. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα τραγούδια μιλάνε για την προδοσία, εγκατάλειψη και εκφράζουν παράπονα. Ουσιαστικά απευθύνονται στην μάνα."
>πάντως όσον αφορά εμένα...με δύο γιούς είμαι εις διπλούν τρελαμένη μάνα!!!! αν πω πως είναι οι άντρες της ζωής μου...θα είναι λίγο, αν πω πως είναι οι έρωτες της ζωής μου...πάλι θα είναι λίγο, αν όμως πω οτι είναι όλη μου η ζωή και ακόμα παραπάνω νομίζω πως θα ακουμπήσω το ένα δέκατο απο αυτό που αισθάνομαι για αυτούς!!!!
αναφέρθηκε κανείς σε μελλοντική θανάσιμη πεθερά;;;;;;;;χαχαχαχαχχαχαχα
>Και γω όταν έμεινα έγκυος οφείλω να ομολογήσω ότι κατά βάθος ήθελα κοριτσάκι...Σκεφτόμουν και γω όπως λες ότι δε ξέρω τίποτα για τα αγοράκια και έτσι δεν ήξερα πως θα μεγαλώσω έναν άντρα... Όμως μέχρι στιγμής που γίναμε 2 χρόνων δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα ακόμα ιδιαίτερα...Άλλωστε νομίζω μέχρι αυτή την ηλικία τουλάχιστον ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός στο φύλο... Στο μέλλον θα δούμε αν αλλάξουν οι απαιτήσεις... Πιστεύω πάντως όπως έμαθα και από τους δικούς μου με τον τρόπο που μεγαλώσανε εμένα και τον αδερφό μου πως δε θα εκδηλώσω προτίμηση σε κάποιο από τα παιδιά μου αν κάνω μετά κοριτσάκι.. Θα τα αγαπώ και τα δυο με την ίδια λατρεία γιατί το κάθε ένα θα είναι ξεχωριστό για μένα! Προς το παρόν απολαμβάνω τα χάδια και τις αγκαλιές του γιου μου που ενώ παίζει και με βλέπει, τρέχει και χώνεται στην αγκαλιά μου και με σφίγγει δυνατά. Και ανυπομονώ να έρθει ακόμη ένα πλασματάκι που να κάνει το ίδιο και να γεμίσουν και οι δυο μαζί την αγκαλιά μου...
>ΕΓΩ ΟΛΙΒΙΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ 2,5 ΜΗΝΕΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ! ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΑΓΟΡΑΚΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ Μ' ΑΚΟΥΣΕ..! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΠΟΟΟΟΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ!!!!ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΛΙΩΝΩ.... ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΣΤΟ ΦΟΥΛ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ! ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
>xaxaxaaxa... Ολιβια... Ο γιος μου ειναι ο αντρας της ζωης μου!!!!!
>Αυτό το ασορτί ντύσιμο το κάνει ο άντρας μου με τον γιο μου! Χαχαχα... Στην βάπτιση που έχει ναυτικό θέμα ο άντρας μου έχει επιλέξει ριγέ μπλε λευκό πουκάμισο, λευκό παντελόνι και μπλε παπούτσι... :Ρ
ΜαρίαΜ
>Διαβαστε το βιβλιο 'Μεγαλωνοντας μεσα στην ελληνικη οικογενεια' του ψυχοθεραπευτη Ματθαιου Γιωσαφατ! Θα σας αποσαφηνιστουν πολλες απο αυτες κ ακομα περισσοτερες αποριες σχετικα με τη σχεση αναμεσα σε εμας, τα παιδια μας κ τους γονεις μας.
>Εγω πέθανα με τα λαχανί παπούτσια με τα φτερά παγωνιού.... μπορείς να μου πεις που το σκέφτηκες??????????????? Και συν τοις αλλοις... φαντάζεσαι να μου τα ζητήσει κι εμένα ο γιος μου??χαχαχαχαχα
>Θεωρώ ότι έχεις ένα οιδιπόδειο με το πρώτο παιδί είτε είναι αγόρι είτε κορίτσι γιατί μαζί του ένιωσες πράγματα πρωτόγνωρα. Ο φόβος μου ήταν ότι αν έρθει το δεύτερο παιδί δε θα το αγαπάω το ίδιο. Βλέπω όμως μέρα με τη μέρα ότι η σχέση με την κορούλα μου δυναμώνει και την αγαπάω όλο και πιο πολύ, οπως ακριβώς έγινε με τον γιο μου.
Ο άντρας μου όμως δηλώνει ότι ακόμα στην καρδιά του είναι ο μεγάλος το νουμερό ένα (κάτσε να μεγαλώσει η μικρή και να κάνει τσαχπινιές και θα του πω εγώ.)
Αδιαμφισβητητα όμως ο άντρας της ζωής μου είναι ο πατέρας μου, της καρδιάς μου ο άντρας μου και όλο μου το είναι ο γιος μου.
>Δεν μπορώ να καταλάβω τις μητέρες που ξεχωρίζουν τα παιδιά τους, είτε λόγω φύλλου, είτε λόγω πρωτότοκου. Για μένα η αγάπη της μάνας είναι αγνή, τεράστια, δεν χωρά διακρίσεις και ανταγωνισμούς. Και τα αγοράκια και τα κοριτσάκια μια μάνα τα ντύνει πάντα σύμφωνα με το γούστο της. Τώρα το αν θα πει στην κόρη τη γνώμη της στο μέλλον για το ρούχο, το ίδιο θα πει και για το γιο. Μια σωστή μητέρα αυτό θα κάνει αν δει το παιδί της να φορά κάτι ανάρμοστο για την ηλικία του ανεξαρτήτως φύλλου.
>εγω παντως νιωθω το ιδιο και για την κορη και για τον γιο.δε διακρινω καμια διαφορα παρολο που ολες οι φιλες μου που ειχαν γιους μου ελεγαν οτι το δεσιμο με το γιο ειναι ιδιαιτερο και θα το καταλαβω μολις τον αποκτησω.
>ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΛΙΒΙΑ!ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ "ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ"ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΓΧΟΣ ΕΙΧΑ!ΕΧΩ 1 ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΚΑΙ 1 ΑΓΟΡΑΚΙ 28 ΚΑΙ 13 ΜΗΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ,ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΔΕΜΕΝΗ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ...ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ!ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΗ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΓΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΔΙΑΚΑΩΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ...ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ ΕΚΑΝΑ ΤΡΙΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ!ΚΙΚΗ