Η μαμά η αρρωστιάρα!

Aπό τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αρρώσταινα ΣΥΝΕΧΩΣ! Η δύο λέξεις «πυώδης αμυγδαλίτιδα» έχουν στοιχειώσει τις παιδικές μου αναμνήσεις. Και όχι μόνο αυτές. Αρρώσταινα «βαριά», όλα τα περνούσα στο μέγιστο βαθμό. Ας μην αρχίσω να σας περιγράφω τη φάση που πέρασα ανεμοβλογιά… Δεν θέλετε να μάθετε…

Αυτό κράτησε μέχρι τα 22-23…

Κάθε τρεις και λίγο να ο πυρετός και οι πρησμένες αμυγδαλές και η μαμά μου να λέει σαν κασέτα κάθε μα κάθε φορά «Μα αφού κυκλοφορείς γυμνή με βρεγμένα μαλλιά«

Ααααχ, η μαμά μου… Το μόνο καλό στο ότι αρρώσταινα συχνά ήταν ότι την χαιρόμουν περισσότερο. Κοιμόμασταν μαζί τις 2 δύσκολες βραδιές που ο πυρετός ήταν ακατέβατος και για μένα ήταν τέλειο, γιατί η μαμά μου δούλευε πολύ και έτσι δεν τη χαιρόμουν όσο θα ήθελα. Οι νύχτες που μπορούσα να κοιμηθώ μαζί της στο διπλό κρεβάτι ήταν για μένα όαση! Και τη θυμάμαι να με προσέχει και να ξενυχτάει και να μου δίνει τα μπλιαχ φάρμακα και τις παστίλιες για το λαιμό και να μου αλλάζει το φανελάκι και να μου δίνει κόκα κόλα ξεθυμασμένη, χεχε… Βάλσαμο η κάθε της κίνηση! Όπως κάθε μανούλα για το παιδάκι της.

Αρρωστιάρικο παιδάκι, λοιπόν… (να μην πω για τις ενέσεις που έτρωγα στον ποπό, ε; Όχι δεν θα πω!)

Η μαμά μου από την άλλη δεν αρρώσταινε ποτέ… Έπρεπε να μεγαλώσουν και τα δυο παιδιά της, ο αδερφός μου και εγώ για να την δω να ανεβάζει πυρετό, λες και κρατιόταν τόσα χρόνια να μην τυχόν και αρρωστήσει και δεν μπορέσει να μας φροντισει.

Eγώ που λέτε… έκανα ένα διάλειμμα από το να αρρωσταίνω συνέχεια και από τότε που γέννησα με ξαναπήρε από κάτω… Φανταστείτε ότι δύο μέρες αφού γύρισα σπίτι από το μαιευτήριο, έπαθα γαστρεντερίτιδα και θήλαζα και φρόντιζα την Αθηνά με μάσκα. Μέχρι και κρίση χολής έπαθα δυο φορές!

Η Αθηνά από την άλλη μέχρι στιγμής φαίνεται γερό σκαρί… Φτου φτου σκόρδα, 19 μήνες τώρα είναι μια χαρά με μικρές εξαιρέσεις σιναχιού λόγω δοντιών και 1 μέρα που έπαθε μίνι-γαστρεντερίτιδα.

Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί είναι η δεύτερη φορά μέσα σε 2 βδομάδες που αρρωσταίνω… Χθες τα ξημερώματα ανέβασα πυρετό και έκανα μια μύτη και ένα λαιμό χάλια…

Αισθάνομαι τόσο «άχρηστη» έτσι σαν το τουρτουριασμένο καρότο που είμαι…

Κρύωμα είναι αυτή τη φορά, αλλά για καλό και για κακό δεν πολυ-τζουρτζούλεψα το μωρό μου σήμερα… Παίζουμε εξ αποστάσεως! Βάλαμε όμως μαζί πλυντήριο… Μπουγάδα Playmobil έχετε δει; Θα σας τη δειξω αύριο…

Πρέπει να αρχίσω λίγο να προσέχω τον εαυτό μου… Να τρέφομαι σωστότερα, να ντύνομαι πιο ζεστά… Θέλω να είμαι σαν τη μαμά μου!

Και εύχομαι η κόρη μου να μην μου μοιάσει στις αρρώστιες… Δεν μου μοιάζει που δεν μου μοιάζει γενικά, ε, ας μην είναι αυτό που θα πάρει από μένα, ε;

Περαστικά μου και περαστικά και στους υπόλοιπους αρρωστούληδες, μικρούς και μεγάλους!