Αν…

Αν…

της Μαρίας Νιώτη

Από τη στιγμή που γίνεσαι γονιός, αυτόματα αλλάζεις και φιλοσοφία ζωής! Σα να λειτουργεί στο μέγιστο βαθμό η αυτοάμυνα σου! Αλλάζεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά απαιτείς και από τους άλλους να βελτιωθούν! Προσπαθείς να γίνεσαι ολοένα και καλύτερος άνθρωπος, προσέχεις την υγεία σου περισσότερο από ποτέ, κάνεις πιο συχνά ανακύκλωση απ’ ότι έκανες πριν, βάζεις αντηλιακό από το Μάρτιο, αγοράζεις καρεκλάκι αυτοκινήτου και φοράς τη ζώνη σου πριν βάλεις το κλειδί στη μηχανή! Ακόμη και τα λουλούδια του κήπου σου τα βλέπεις, που ανθίζουν και χαμογελάς για το κατόρθωμά σου! Βάζεις φίλτρο νερού και ψωνίζεις βιολογικά προϊόντα!  Περιορίζεις τις σπατάλες και μαθαίνεις πλέον καλά τί σημαίνει εκταμίευση χρημάτων!

Κι όλα αυτά για το καλό των παιδιών σου, για να τους εξασφαλίσεις ένα καλύτερο μέλλον, όσο αυτό είναι εφικτό στους χαλεπούς καιρούς, που ζούμε….

Καλά όλα αυτά… τι γίνεται, όμως με την ψυχολογία των μικρών αγγέλων μας; Πώς πρέπει να τα μεγαλώνουμε, ώστε να βγουν στον έξω κόσμο ως ευπρεπείς ενήλικες; Πέρα από τις αξίες, που τους μεταδίδεις και τους μαθαίνεις για την οικογένεια και το ρόλο της, τη φιλία, τη θρησκεία και την πατρίδα και αφήνοντας έξω το ρόλο του σχολείου (εξίσου σημαντικός και αυτός!), πώς οφείλουμε ως γονείς να συμπεριφερθούμε; Το να μεγαλώνεις ένα παιδί δείχνοντάς του μόνο τα «καλά» και υπερπροστατεύοντάς το από τα άσχημα τις κοινωνίας δεν ωφελεί πουθενά. Μένει το παιδί στο κλουβί και στο γυάλινο ουτοπικό κόσμο…

Αν δεν του μάθεις από νωρίς ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, θα γίνει ρατσιστής.
Αν δεν το αφήνεις να μιλήσει με μεγαλύτερα παιδιά, θα γίνει φοβικό.
Αν δεν του δώσεις την ευκαιρία να παίξει με παιδάκια ανάπηρα, χωρίς πόδια, χωρίς μάτια, με ΔΑΔ ή με ένα μάτι, δεν θα μάθει την έννοια του διαφορετικού, αλλά ομοίου του.
Αν δεν του εξηγήσεις ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι, άρα και άλλες τόσες ιδέες, θα γίνει σίγουρα μισαλλόδοξο.
Αν δεν του μάθεις να μοιράζεται τα παιχνίδια του, θα δημιουργήσει εγωιστικό χαρακτήρα.
Αν δεν του μάθεις να λέει «ευχαριστώ», «παρακαλώ», «συγγνώμη», θα γίνει άξεστο.
Αν δεν του εξηγήσεις ότι πρέπει να εκτιμάει αυτό που έχει και να μη ζητάει συνεχώς καινούρια πράγματα, θα είναι αδύνατο να εκτιμάει και να γνωρίσει την έννοια της αυτάρκειας.
Αν δεν του λες χιλιάδες φορές την κατά τη διάρκεια της ημέρας πόσο πολύ το αγαπάς κι αν δεν του το δείχνεις με άπειρες αγκαλιές και φιλιά, θα του είναι δύσκολο να μεταδώσει κι αυτό αγάπη….

Μπορεί μερικές φορές να κερδίζει μία μάχη το «κακό», αλλά είναι πολύ καλύτερο να έχεις αγαθή ψυχή και καλοσύνη, παρά να είσαι συνοφρυωμένος και να αναλώνεσαι σε μίζερες και άσχημες σκέψεις…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com