Αχ μανούλα, γλυκιά μου μανούλα!

Αχ μανούλα, γλυκιά μου μανούλα!

της Μαρίας Νιώτη

«Να γίνομαι χαρταετός για τον άνεμο και άνεμος για το χαρταετό, ακόμη κι όταν ο ουρανός δεν υπάρχει!»

Οδ. Ελύτης

Κάθε φορά που σκέφτομαι τη μαμά μου, νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι για να τα σταματήσω! Σαν κάτι μαγικό να συμβαίνει μέσα μου!

Μαγεία… αυτό είναι για μένα η μητρότητα! Κάτι που εμπεριέχει τη Θεία χάρη, τις αστρικές δυνάμεις, το συμπαντικό δημιούργημα, την εμπειρική αναγέννηση κι όλα αυτά ενωμένα σε έναν και μόνο άνθρωπο πασπαλισμένα με χρυσόσκονη!

Μανούλα μου… εσύ, που με έφερες στον κόσμο… εσύ που μου κρατάς το χέρι στα δύσκολα και στα εύκολα… μαζί σου ζω το παρόν και νιώθω ότι όλα είναι εφικτά! Ο κόσμος είναι κακός, μαμά και κάποιες φορές αδίστακτος! Βοήθησέ με, μανούλα μου να τα βγάλω πέρα, δεν θέλω τίποτε άλλο παρά μόνο το χαμόγελό σου, το χέρι σου σφιχτά δεμένο με το δικό μου και την τόσο γλυκιά αγκαλιά σου, λιμάνι, για να ξαποσταίνω, να δένω το καράβι μου, όταν έξω δέρνουν τη θάλασσα οι φουρτούνες, τα κύματα και παραμονεύουν τα σκυλόψαρα… κι εγώ φοβάμαι, τρέμω και λυγίζω, αλλά κρατιέμαι απ’ το κατάρτι σου! Πάντα να είσαι εκεί, γιατί μόνη μου δεν μπορώ, δε θέλω! Κάνε μου αυτή τη χάρη και μείνε δίπλα μου, όπως στέκεσαι ακλόνητος βράχος τόσα χρόνια παρόλες τις δικές σου ανησυχίες!

Το λουλούδι δεν αντέχει χωρίς το χώμα του, γίνε το χώμα μου, λοιπόν κι εγώ θα σου ρίχνω το καλύτερο λίπασμα και ταυτόχρονα θα σου χαρίζω τα πιο όμορφα άνθη, που έχεις αντικρίσει ποτέ σου! Κι αν καμιά φορά με βλέπεις να μαραζώνω, γίνε το σκουληκάκι, που θα με τσιμπήσει κι εγώ θ’ ανθίσω πάλι!

Θέλω τόσα πολλά να σου πω, αλλά νομίζω ότι τα βλέπεις στα μάτια μου, όταν σε κοιτώ! Μπορούμε να πούμε τόσα πολλά χωρίς να βγει λέξη από τα χείλη μας! Και νιώθω τόσο περήφανη, που είσαι η δικιά μου μαμά! Δεν θα άφηνα ποτέ κανέναν να σε πληγώσει, ακόμη κι όταν η απόσταση μας χώρισε κι έγινε εχθρός μας, εγώ το πάλεψα, για να αισθάνομαι την ανάσα σου δίπλα μου, γύρω μου, παντού!

Πόσα ευχαριστώ να αρκούν, άραγε; Αμέτρητα…. Αλλά πιο πολύ σ’ ευχαριστώ, γιατί έγινα κι εγώ μαμά και μέσα από τα μάτια των τριών κοριτσιών μου, βλέπω εσένα, μαμά! Αγγίζω την ψυχή σου και μυρίζω τη μυρωδιά σου! Νιώθω τη μορφή σου να με κυριεύει και τις συμβουλές σου να υλοποιούνται!

Σ’ ευχαριστώ, μαμά!

Θα σ’ έχω πάντα δίπλα μου, δεν θα σε χάσω ποτέ, μανούλα μου καθώς θ’ ακούω από τρία στοματάκια αυτή τη μαγική λέξη, που ακόμη κι ο Θεός δακρύζει, όταν την ακούει… «ΜΑΜΑ»!!!

Σ’ αγαπάω, μανούλα μου!