Ελαφριά μαμακίαση!
Έχει λίγες μέρες που η Αθηνά έχει πάθει μαμακίαση. Νόμιζα ότι την είχα σκαπουλάρει, μιας και τα περισσότερα παιδάκια που ξέρω την είχαν πάθει πριν το χρόνο, αλλά μπα…
Γενικά, παρατηρώ ότι από τον καιρό που χρόνισε εμπιστεύεται κυρίως εμένα. Για να περπατήσει θέλει το δικό μου χέρι, για να κοιμηθεί, θέλει το δικό μου χάδι και γενικά όταν είναι ανήσυχη, θέλει τη μαμά της και μετά όλους τους άλλους. Μαμά της είμαι και είναι παιδί μου, τι πιο φυσικό;
Τις τελευταίες μέρες, όμως (και ειδικά μετά το στρεσάρισμα που της δημιούργησε το νέο της δοντάκι που μόλις σήμερα ανακάλυψα, ο πρώτος γομφίος πάνω αριστερά), μουρτσοκλαίει συχνά όταν δεν με βρίσκει στο οπτικό της πεδίο. Ενώ μπορεί να παίζει ωραία και καλά με άλλα παιδάκια, άπαξ και σηκώσει το βλέμμα της και δεν με δει μπροστά της, αρχίζει τα «μαμά» και χύνει ένα δυο κροκοδείλια δάκρια.
Το ίδιο ισχύει, αν ας πούμε, παίζει στο σαλόνι και περάσω από μπροστά της και δεν σταματήσω να της μιλήσω.
Χθες που το συζητούσα με μαμάδες στην μαμαδοσυνάντησή μας (γιατί μεταξύ μας, ανησύχησα λιγουλάκι), συνειδητοποίησα ότι λίγο πολύ όλες το έχουμε περάσει, άλλες σε μικρό και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό.
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι της περνάει σχετικά εύκολα. Ας πούμε, τις προάλλες που ήταν στην γιαγιά Γεωργία και πεταχτήκαμε για δουλειές, χαμπάρι δεν πήρε ότι φύγαμε. Ή και να το πάρει, το ξεχνάει ύστερα από λίγο.
Αυτά που είναι ανεκτίμητα είναι τα χαμόγελά της, όταν τελικά με ξαναβρίσκει. Είναι πραγματικά «χαμόγελα μέχρι τα αυτιά«!
Αντιμετωπίσατε φάσεις προσκόλλησης από τα παιδάκια σας; Και αν ναι, πώς το χειριστήκατε;
>περναω εδω και 2 μερες την ιδια φαση. ο μικρος ειναι 19 μηνων..ειναι με μενα ολη μερα λογω μη δουλειας και ενω τον αφηνα που και που σε γιαγιαδες..τον αφησα 6 μερες τωρα να ξεκουραστω με μια φιλη χαλκιδικη και απο προχθες που με ξαναειδε...ειδα αλλο παιδι!ενταξει και πριν μαζι μου ηθελε να πιει να φαει αλλα το να κανω 2 βηματα και κλαμα..πρωτη φορα! προφανως το παιδακι επαθε σοκ μερες..τωρα ελπιζω να συνελθει γιατι δεν παλευεται να μην μπορεις να κανεις βημα..και τον ειχα μαθει μια χαρα πριν..παντως δεν τον ξαναφηνω τοσες μερες..
>το παιδί πρέπει και καλά κάνει αλλά εμείς τι κάνουμε;χοχοχο εγώ πάντως με όποιες συνέπειες και να έχει πάντα την χαιρετάω και της λέω ότι πάω στην δουλεία και θα έρθω πχ να την πάρω να πάμε για μπάνιο ή ότι άλλο. Πάντα αυτό δείχνει να την ηρεμεί ενώ εάν πάω να φύγω κρυφά για μέρες μετά θα έχει ιδιαίτερη προσκόλληση(=κλάμα μόλις δεν με βλέπει) με μένα... αχ και εμείς θυμάστε τις μαμάδες μας θέλαμε και ακόμα δηλ. η μαμά προσφέρει άλλη σιγουριά όσο και να υπεραγαπάμε τους μπαμπάδες!!!σταθερή αξία!
>Το στάδιο της προσκόλλησης ειναι μια υγιής και απαράιτητη φάση στη ζωή ενος βρεφους . Συμβαινει περιππου στον χρονο (12-18 μηνες) και το περνάνε ολα τα μωράκια . Ειλικρινά θα ανησυχούσα αν το παιδι μου δεν πέρναγε απο αυτή τη φάση.
Για να μπορέσει το μωρό να περάσει στην νηπιακή ηλικια , στην αυτονομία , στην ανεξαρτησία , πρέπει να περάσει και απο τη φάση προσκόλλησης με τη μητέρα.
>einai poly kako poy anypomonw na pa8ei mamakiasei (ligh to fysiologiko) to diko mou to mwro... einai 6 mhnwn kai lene oti 6-8 pa8ainoun to agxos tou apoxwrismou kai psaxnoun thn mama tous.
>Και γω τα ίδια τραβάω....Είναι μερικές φορές που δε θέλει ούτε καν το μπαμπά της.. Η αλήθεια είναι ότι με εμένα περνάει όλη τη μέρα. Δεν έχουμε γιαγιάδες , παππούδες κοντά μας οπότε είναι προσκολλημένη πάνω μου. Βέβαια όταν βγαίνουμε πηγαίνει σε όλους αγκαλίτσα. Θέλω να πιστεύω όταν πάει σε παιδικό σταθμό , θα χαλαρώσει περισσότερο...
>olivia mou thelw na sou pw oti exw ena gio pou einai 6 etwn!!!otan itan pio mikros perase kai aftos ti fasi tis mamakiasis.....stin arxi me paraksenepse,rwtisa kai ennimerothika oti einai kati fisiologiko.....etsi to apolamvana wspou megalwse kai to ekopse.....thelw na sou pw na to apolafseis oso prolaveneis giati egw twra pou den to exw(giati pia egine antraki kai den thelei poli ti mama)nostalgw tin epoxi pou itan mamakias........poli omws......giati twra parakalw kai tin aggalia akoma.....
>Από πολύ μικρό είχα μία τάση να λέω στο γιο μου που παω και που βρισκομαι και ό,τι κατάλαβε κατάλαβε. Αν ήμουν στο σαλόνι και παίζαμε του έλεγα "τώρα η μαμά θα πάει στην τουαλέτα και θα ξαναγυρίσει". Το ίδιο αν χρειαζόταν να φύγω και να τον αφήσω κάπου "τωρα η μαμά θα πάει γυμναστήριο μόνη της και σε 1 ωρα θα γυρισει να σε πάρει " (σιγα μην καταλαβαινε το 1 ωρα αλλα το λεγα).
Αντιμετώπισα αυτή τη φάση πολύ light και κατάλαβα τώρα πια που μιλάει και συνενοούμαστε οτι σωστά έπραττα τότε.
>ΕΓΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΠΙΝΟΥΝ ΓΑΛΑ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ,ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΘΗΛΑΣΑ ΚΑΙΡΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ!ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΛΥΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ,ΑΚΟΜΑ Κ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 4 ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΤΟ ΓΑΛΑ ΕΓΩ!ΕΝΩ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΕΥΜΑΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΚ.