Ελαφριά μαμακίαση!
Έχει λίγες μέρες που η Αθηνά έχει πάθει μαμακίαση. Νόμιζα ότι την είχα σκαπουλάρει, μιας και τα περισσότερα παιδάκια που ξέρω την είχαν πάθει πριν το χρόνο, αλλά μπα…
Γενικά, παρατηρώ ότι από τον καιρό που χρόνισε εμπιστεύεται κυρίως εμένα. Για να περπατήσει θέλει το δικό μου χέρι, για να κοιμηθεί, θέλει το δικό μου χάδι και γενικά όταν είναι ανήσυχη, θέλει τη μαμά της και μετά όλους τους άλλους. Μαμά της είμαι και είναι παιδί μου, τι πιο φυσικό;
Τις τελευταίες μέρες, όμως (και ειδικά μετά το στρεσάρισμα που της δημιούργησε το νέο της δοντάκι που μόλις σήμερα ανακάλυψα, ο πρώτος γομφίος πάνω αριστερά), μουρτσοκλαίει συχνά όταν δεν με βρίσκει στο οπτικό της πεδίο. Ενώ μπορεί να παίζει ωραία και καλά με άλλα παιδάκια, άπαξ και σηκώσει το βλέμμα της και δεν με δει μπροστά της, αρχίζει τα «μαμά» και χύνει ένα δυο κροκοδείλια δάκρια.
Το ίδιο ισχύει, αν ας πούμε, παίζει στο σαλόνι και περάσω από μπροστά της και δεν σταματήσω να της μιλήσω.
Χθες που το συζητούσα με μαμάδες στην μαμαδοσυνάντησή μας (γιατί μεταξύ μας, ανησύχησα λιγουλάκι), συνειδητοποίησα ότι λίγο πολύ όλες το έχουμε περάσει, άλλες σε μικρό και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό.
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι της περνάει σχετικά εύκολα. Ας πούμε, τις προάλλες που ήταν στην γιαγιά Γεωργία και πεταχτήκαμε για δουλειές, χαμπάρι δεν πήρε ότι φύγαμε. Ή και να το πάρει, το ξεχνάει ύστερα από λίγο.
Αυτά που είναι ανεκτίμητα είναι τα χαμόγελά της, όταν τελικά με ξαναβρίσκει. Είναι πραγματικά «χαμόγελα μέχρι τα αυτιά«!
Αντιμετωπίσατε φάσεις προσκόλλησης από τα παιδάκια σας; Και αν ναι, πώς το χειριστήκατε;
>περναω εδω και 2 μερες την ιδια φαση. ο μικρος ειναι 19 μηνων..ειναι με μενα ολη μερα λογω μη δουλειας και ενω τον αφηνα που και που σε γιαγιαδες..τον αφησα 6 μερες τωρα να ξεκουραστω με μια φιλη χαλκιδικη και απο προχθες που με ξαναειδε...ειδα αλλο παιδι!ενταξει και πριν μαζι μου ηθελε να πιει να φαει αλλα το να κανω 2 βηματα και κλαμα..πρωτη φορα! προφανως το παιδακι επαθε σοκ μερες..τωρα ελπιζω να συνελθει γιατι δεν παλευεται να μην μπορεις να κανεις βημα..και τον ειχα μαθει μια χαρα πριν..παντως δεν τον ξαναφηνω τοσες μερες..
>το παιδί πρέπει και καλά κάνει αλλά εμείς τι κάνουμε;χοχοχο εγώ πάντως με όποιες συνέπειες και να έχει πάντα την χαιρετάω και της λέω ότι πάω στην δουλεία και θα έρθω πχ να την πάρω να πάμε για μπάνιο ή ότι άλλο. Πάντα αυτό δείχνει να την ηρεμεί ενώ εάν πάω να φύγω κρυφά για μέρες μετά θα έχει ιδιαίτερη προσκόλληση(=κλάμα μόλις δεν με βλέπει) με μένα... αχ και εμείς θυμάστε τις μαμάδες μας θέλαμε και ακόμα δηλ. η μαμά προσφέρει άλλη σιγουριά όσο και να υπεραγαπάμε τους μπαμπάδες!!!σταθερή αξία!
>Το στάδιο της προσκόλλησης ειναι μια υγιής και απαράιτητη φάση στη ζωή ενος βρεφους . Συμβαινει περιππου στον χρονο (12-18 μηνες) και το περνάνε ολα τα μωράκια . Ειλικρινά θα ανησυχούσα αν το παιδι μου δεν πέρναγε απο αυτή τη φάση.
Για να μπορέσει το μωρό να περάσει στην νηπιακή ηλικια , στην αυτονομία , στην ανεξαρτησία , πρέπει να περάσει και απο τη φάση προσκόλλησης με τη μητέρα.