Και εκεί που νόμιζα πως δεν θα έκανα παιδιά…

Και εκεί που νόμιζα πως δεν θα έκανα παιδιά…

μαμά Πόπη

Εχω 2 κοριτσακια, 2πριγκιπισσες, η μια 5μιση σχεδον ετων κι η αλλη μολις 48 ημερων.

Κι οι 2 εγκυμοσυνες ηταν απροσμενες!!

Στην πρωτη εγκυμοσυνη μας βρηκε πραγματι στον υπνο, γιατι ειχα κανει γυναικολογικες εξετασεις κι μου ειπε ο γυναικολογος τοτε οτι εχω υπογονιμοτητα λογω πολυκυστικων οωθηκων και οτι δεν θα μπορω να κανω παιδια χωρις γιατρικη βοηθεια.

Τοτε μου φανηκε τραγικο, γιατι απο μικρη δουλευα με παιδια σαν νταντα και δεν φανταζομουν τη ζωη μου χωρις παιδια!!!

Με επιασε καταθλιψη και ζητουσα απο τον συντροφο μου να χωρισουμε, δεν ηθελα να περασει μια ζωη χωρις παιδια. Το ειχα παρει λες και μου ειπε οτι δεν θα κανεις ποτε παιδια!! Εκεινος ομως, αντι αυτου, ενιωσε οτι ηθελε να ημαστε μαζι και μου ειπε ενα βραδυ να παμε να γνωρισω τους δικους του και να τους πουμε οτι σε κανενα χρονο θα παντρευτουμε. Εγω χαρηκα πολυ και μολις πηγαμε πανω, μας ελεγαν ολοι «Άντε, συντομα να παντρευτειτε!»

Γυρισαμε Δεκεμβριο πισω και μεσα Μαρτιου ημασταν σπιτι, ειχαμε καλεσμενους και αρχισα να κανω εμετους και να εχω αναγουλες. Καναμε ελευθερα κοντα 1χρονο.

Ο συντροφος μου τοτε πηγε αμεσως πηρε τεστ. Μολις τα ειδα του λεω «Μα καλα, με τον πονο μου παιζεις;;; Αφου ξερεις οτι δεν!!!«

Κι μου λεει «Κανε το τεστ!«

Να πω οτι δν ειχα σταθερο κυκλο λογω πολυκυστικων οωθηκων κι ετσι δν ηξερα αν ηταν καθυστερηση. Κανω το τεστ και βγαινει θετικο… Και τα 2 διπλα. Δηλαδη 4!!!!!!

Την αλλη μερα πρωι πρωι πηγα στην μικροβιολογο και μου κανει χοριακη, η οποια ηταν στα υψη!!! Και μου λεει «Καλα, εισαι σχεδον 9 εβδομαδων!!«

Κι οντως ημουνα ηδη 9 εβδομαδων, οταν πηγαμε 29 Μαρτιου στον γυναικολογο κι ακουσα τη καρδουλα της!

Τοτε αρχισε το τρεξιμο!! Ο αντρας μου ηθελε οπωσδηποτε να παντρευτουμε πριν να γεννηθει και ετσι κανονισαμε σε 2μηνες να παντρευτουμε. Ειχα τις αναγουλες και τους εμετους και τρεχαμε καθε βραδυ για τις ετοιμασιες του γαμου: επιπλα σπιτιου, νυφικα, στολισμους, κεντρα κτλ…

Εγω συνεχισα να εχω αναγουλες μεχρι και 11-11-2006, οταν μ’ επιασαν οι πονοι οσο μετακομιζαμε στο καινουριο μας σπιτι…

Παμε στον γιατρο μεσημερι, 3 η ωρα και με βαλαν στο χειρουργειο στις 5μιση, εγω μονο φωναζα γιατι δεν ηξερα, ημουν 20χρονων…

Και μετα απο 3 ωρες βγηκε η μεγαλη μου πριγκιπισσα, η Μαριαντζελα, 2950 και 52ποντους!!!

Δεν εκανα επισκληριδιο, δεν με εκοψαν, δεν εκανα ραμματα, ΤΙΠΟΤΑ.

Ξεκινησα αμεσως να θηλαζω και θηλασα σχεδον 1 χρονο.

Περυσι το καλοκαιρι ο αντρας μου αρχισε να παραπονιεται, ηθελε να αποκτησει κι αλλο παιδι!!! Εγω το σκεφτομουν, αλλα δεν ημουν κι αρνητικη τελειως!!

Καναμε ελευθερα ηδη 1χρονο και λεω «Σιγουρα δεν θα μεινω συντομα παλι!» Κι αρχισα να αμφιβαλλω αν θα κανω ποτε και δευτερο παιδι.

Ενα βραδυ τον Ιουλιο αρχισα να κανω εμετους!! Λεω, καμια γαστρεντεριτιδα θα ‘ναι. Αλλα ειχα καθυστερηση ηδη αρκετες μερες και λεω αντι να κανω τεστ, να παω να κανω χοριακη.

Παω κανω χοριακη και με παιρνει τηλεφωνο «Έλα θετικο ειναι, εισαι 8 εβδομαδων!»

Μου ηρθε κεραμιδα!!!!! Δεν περιμενα να βγει θετικο!!!!!!!

Περασα μια εγκυμοσυνη πολυ ασχημη, εκανα εμετους καθε μερα, δεν ηθελα να τρωω τιποτα, αρχισα να χανω βαρος (αυτο με βολευε). Και μια μερα δεν αντεξα, ειχα να φαω 2-3 μερες, μονο φρυγανιες και τοστ ετρωγα κι εκεινη τη μερα ειχα κανει ηδη 50 φορες εμετο!

Μου λεει ο γυναικολογος μπως αλλον ειναι υπερεμεση κυησεως, καναμε εξετασεις, αρνητικο και αρχισα να παιρνω υποθετα κι ευτυχως καλυτερεψαν αλλα δεν εξαφανιστηκαν μεχρι τελους!!

Περασαν οι 40εβδομαδες και η μικρη τιποτα!! Στο μεταξυ στις 37βδομαδες ειδε μια περιτυλιξη και γω φοβηθηκα πολυ!!!

Αφου περασαν οι μερες, ο γιατρος λεει «Θα μπεις με προκληση στις 22-02-2012»

Μπηκα αργα το βραδυ και το ξημερωμα της 23ης μου εβαλαν κολπικο υποθετο. Μου λεει η μαια «Θα περασουν 6 ωρες μεχρι να σε πιασουν οι πονοι» Και εγω λεω, 4 θα το βαλουν μεχρι να με πιασουν οι πονοι θα παει 10πμ και καλες 12-1μμ θα γεννησω.

Και παει 8 η ωρα και αρχισαν οι πονοι, να σφαδαζω!

Ερχεται η μαια, με ετοιμαζει κι 8μιση κατεβηκαμε στην αιθουσα τοκετου. 9 παρα ξεκινησαν οι δυνατοι πονοι και εγω πονουσα πααααααααρα πολυ.

Ερχεται ο γιατρος λεει «Α καλα εχουμε μελλον ακομα«, λεω «Αχ Θεε μου, δωσε μου δυναμη να αντεξω τοσο πολυ!!»

Οταν πηγε 9μιση λεω «Φωναξε τον αναισθησιολογο να κανουμε επισκληριδιο» και λεει η μαια «Κατσε λοιπον να δω ποση διαστολη εχεις να ξερει«, με βλεπει και παιρνει τον γυναικολογο:

«Ελα Παναγιωτη, βγαινει το μωρο!!!»

Ερχεται ο γιατρος και μου λεει «Ποπη, σπρωξε!«, σπρωχνω, το ξαναλεει 2 φορες και στην 3η βγηκε η πριγκιπισσα μου! Στις 23-02-2012, 10πμ, 3κιλα και 49ποντους!!!! Δηλαδη σε μια ωρα!!

Και σ’ αυτον τον τοκετο, ουτε κοψιμο, ουτε ραμματα, σηκωθηκα περπατωντας για το δωματιο, 12 το μεσημερι εφαγα και θηλασα αμεσως!!!

Εχω να πω σε ολες τις μαμαδες, δυναμη να εχετε κι πιστη κι ολα καλα θα πανε!!!!!!!!!!!!

Πόπη

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com