Το σημαδιακό «7»!
Η ιστορία της Ρένας
(Η Ρένα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Γεια σας και από εμένα! Αποφάσισα να σας πω και εγώ την δική μου ιστορία τοκετού.
Αρχικά θα ήθελα να σας πω ότι το «7» είναι το αγαπημένο μου νούμερο και το λέω αυτό γιατί θα δείτε που θέλω να καταλήξω πιο μετά. Λίγα παραδείγματα με το 7 είναι: τον 7ο μήνα αρραβωνιάστηκα, τον 7ο μήνα παντρεύτηκα, στα 7 χρόνια σχέσης έμεινα έγκυος κλπ!!!
Λοιπόν στο θέμα μας τώρα.Έμεινα έγκυος αρχές Οκτωβρίου 2005 και είχα ΠΗΤ τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου! Όλα καλά, δεν είχα κανένα από τα γνωστά συμπτώματα (εμετοί, ζαλάδες κλπ) αφού να φανταστείτε ότι επειδή έχουμε ένα καφέ μπαρ χόρευα σχεδόν κάθε βράδυ μέχρι το πρωί!
Κυλούσε λοιπόν πολύ ομαλά η εγκυμοσύνη εκτός του γεγονότος ότι ο μπέμπης μας κατέβαινε ανάποδα! Εμένα προσωπικά δε με πείραζε καθόλου διότι από την αρχή που έμαθα ότι είμαι έγκυος, ήθελα να γεννήσω με καισαρική και επισκληρίδιο! Δε ξέρω γιατί! Μάλλον μέσα μου τρόμαζα στην ιδέα να γεννήσω φυσιολογικά οπότε σε καλό μου βγήκε που κατέβαινε ανάποδα!
Κάθε 1η του μήνα, άλλαζα μήνα.Έτσι έφτασε η 1η Ιουνίου όπου και πήγα για το καθιερωμένο υπερηχογράφημα. Ο γιατρός μου μου είπε ότι θα ορίσουμε μια ημερομηνία για την καισαρική και έκρινε ως καταλληλότερη τις 14 Ιουνίου!
Εγώ γυρίζω και του λέω «Δηλαδή δε μπορώ να γεννήσω 7 Ιουνίου;;;» με κοιτάει με ένα ύφος και με ρωτάει γιατί και του λέω οτι το 7 είναι ο αγαπημένος μου αριθμός και θα ήθελα πολύ να γεννήσω τότε! Όμως μου είπε ότι είναι νωρις. Τελοσπάντων, 14; Άντε 14!!!
Περνούσαν οι μέρες ώσπου έφτασε η 6/6/2006! Εμένα μου ήρθε όρεξη να σηκωθώ πρωί πρωί και να πάω στο μαγαζί μας να κάνω κάποιες δουλειές. Ο άντρας μου κοιμόταν γιατί την προηγούμενη είχε έρθει αργά και έφυγα χωρις να με καταλάβει.
Πάω στο μαγαζί και έκανα τα ΠΑΝΤΑ! Από σκούπισμα, σφουγγάρισμα, τζάμια… ΟΛΑ!!! Φυσικό και επόμενο όταν εκείνος ήρθε στο μαγαζί να με χ..σει καλά καλά και δεν είχε άδικο. Φεύγω από το μαγαζί και έρχομαι στο σπίτι!
Δε με έφτανε η κούραση μου αλλά ήθελα να φτιάξω και το σπίτι μου για να είναι τέλειο, καλέ, όταν έρθει ο μπέμπης! Ευτυχώς ήρθε και μια ξαδέρφη μου και βοήθησε την κατάσταση!Το βράδυ κατά τις 11 και κάτι, ένιωθα το κεφάλι του μωρού πολύ ψηλά να με πιέζει. Και έλεγα συνέχεια: «Μη γεννήσω σήμερα! Όχι σημερα!«
6/6/06;;; Όλα τα 6άρια μαζεμένα; Ο Χριστός κι η Παναγία!
Περνάει η νύχτα με 1000 ζόρια, ξημερώνει ο Θεός τη μέρα του (7/6/2006) και ξυπνάω με μια πείνα! Ωστόσο δεν τρώω ποτέ πρωινό αλλά εκείνη τη μέρα του έδωσα και κατάλαβε! (λες και το ‘ξερα).
Κάποια στιγμή λέω του άντρα μου ότι δε νιώθω καλά και με ρωτάει αν πήρα το γιατρό τηλέφωνο (το μαιευτήριο απέχει μια ώρα και κάτι από το σπίτι μου). Του είπα ότι δεν μπορώ να τον παίρνω κάθε τρεις και λίγο και τον παίρνει αυτός. Όλα αυτά στις 3 το μεσημέρι. Τον παίρνει και του λέει να πιω ενα buscopan και αν δε μου περάσει να πάω να με δει!
Μόλις το ακούω αυτό, λέω ΟΚ γεννάμε!!! Μπαίνω στο μπάνιο, ξυρίζομαι να είμαι κ έτοιμη, παίρνω τη βαλιτσούλα μου και πάμε.
Έρχεται ο γιατρός μου, μου κάνει υπέρηχο και βλέπει ότι το μωρό είναι δεμμένο με τον ομφάλιο λώρο. Δε μου λένε τίποτα παρά μόνο ότι γεννάμε!
Εγώ χωρίς να χάσω την ψυχραιμία μου, λέω του γιατρού με ένα υφάκι: «Είδες γιατρέ που σου είπα ότι ήθελα να γεννήσω στις 7 και εσύ δεν ήθελες;;;» και να τα γέλια εγω!
Με τα πολλά, ο γιος μου ήρθε την Τετάρτη 7 Ιουνίου 8:30 το βράδυ. Με καισαρική και επισκληρίδιο! Και το καλό έιναι ότι έμαθα την επόμενη μέρα ότι ο μικρός ήταν δεμένος με το λώρο. Δε μου το είπαν λέει για να μη με αγχώσουν…
Αυτη ήταν η ιστορία μου και 1000 συγνώμη αν σας κούρασα!!
Να χαίρεστε όλοι τα παιδάκια σας και να είναι πάντα γερά κ ευτυχισμένα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>Na ton xairesai! Xa ki ego etsi tha antidrousa sti mera me ta 6aria. Na 'sai kala poly gelasa me tin istoria sou giati oi perissoteres pou diavazo edo mesa einai kommati spooky...