Κοιμήσου, παιδάκι μου!
Η ιστορία ύπνου της Αθηνάς είναι τελείως… ανάποδη. Ξεκίνησε να κοιμάται στην καλαθουνίτσα της. Στη συνέχεια άρχισε να κοιμάται στο κρεβατάκι της. Και σήμερα… αποκοιμιέται πάντα στο διπλό μας κρεβάτι και στη συνέχεια την μεταφέρουμε στο κρεβατάκι της. Καμιά φορά κοιμόμαστε και οι τρεις μαζί.
Ήταν κάτι που άλλαξε για… πρακτικούς λόγους. Όταν ήταν μικρότερη, η Αθηνά νύσταζε με το που έπινε το τελευταίο της γάλα. Έτσι την άφηνα μέσα στο κρεβατάκι της και κοιμόταν σε χρόνο dt. Μεγαλώνοντας, πριν τον ύπνο άρχισε να λαχταρά αγκαλιές, παιχνιδάκια και παραμύθια. Έτσι λοιπόν αρχίσαμε να περνάμε μίνιμουμ ένα εικοσάλεπτο κάθε βράδυ αγκαλιά στο διπλό κρεβάτι. Και εκεί που άρχιζε να γλαρώνει και άρπαζε το σεντόνι και άρχιζε το μουτς μουτς, δεν μου πήγαινε πια η καρδιά να την ξεσηκώσω για να την μεταφέρω. Την αφήναμε λοιπόν να κοιμηθεί καλά καλά και μετά γινόταν η μεταφορά.
Τα οφέλη του co-sleeping δεν τα έχετε ακουστά?Αν γνωρίζατε τα οφέλη του να κοιμάται το μωρό στο ίδιο δωμάτιο με τους γονείς του για τον πρώτο χρόνο της ζωής του,δεν θα λέγατε με τοσο καμάρι οτι κοιμουνται τα μωρά σας στην κουνια τους απο την πρώτη μέρα.Ειδικά αν θηλάζεις επιβάλλεται να κοιμάσαι μαζί με το μωρό σου για την εδραίωση της γαλουχίας και για να θηλάζει οποτε αυτο θέλει.Ειμαστε τα μονα θηλαστικά του ζωικού βασιλείου που επιβάλλουν στα μωρά τους να κοιμούνται μονα τους.Όλο πρέπει και μη ακουμε,μηπως να χαλαρώσουμε λιγο και να απολαύσουμε την μητρότητα?
>ΜΠΕΡΔΕΥΤΙΚΑ!!!!ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ Κ ΜΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΛΙΒ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΨΕΙΣ..Κ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΥΨΕΙΣ Κ ΑΛΛΕΣ ΕΝΟΧΕΣ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ Κ ΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ:ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ 2ΧΡΟΝΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ Κ ΝΑ ΤΡΥΠΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ!!!ΦΙΛΙΑ ΝΕΚΤΑΡΙΑ...
>Καταλαβαίνω και εγώ πόσο γλυκό και μοναδικό είναι να κοιμάσαι αγκαλιά με το παιδάκι σου και το έχω κάποιες φορές- μεσημέρια και σε περιπτώσεις αδιαθεσίας-αλλά θα συμφωνήσω με την προηγούμενη φίλη, πως προτιμώ το κρεββάτι μου να είναι χώρος δικός μου και του αντρούλη μου! Μας θεωρώ ως γονείς πολύ εκδηλωτικούς στην αγάπη μας- όλη μέρα είμαστε μέσα στα φιλιά και τις αγκαλιές- έτσι δεν θεωρώ ότι στερώ κάτι από τα παιδάκια μου, είναι 3 και 1,5 και κοιμούνται στις κούνιες/κρεββάτια τους από την 1η ημέρα που ήρθαν στο σπίτι μας. Αυτά και από εμένα!! ΙωάνναΚ
>Υπάρχει όμως κάποιος λόγος που οι ειδικοί φωνάζουν να κοιμάται στο κρεβάτι του το παιδί. Και μάλιστα από την αρχή. Το ότι κοιμάται μαζί σας, νομίζω, δεν είναι καλό ούτε για σας ούτε για το παιδί. Δεν είναι μόνο ότι κακομαθαίνει, αλλά σκέψου: είναι υγιεινό για ένα τέτοιο πλασματάκι να μοιράζεται μυρωδιές και χνώτα ενηλίκων (ακόμα κι αν είναι οι γονείς του;). Τα παιδιά θέλουν απεριόριστη αγάπη αλλά λογικούς φραγμούς και όρια. Με αυτά - όσο και αν σου φαίνεται παράξενο - νιώθουν πιο ασφαλή. Και η οριοθέτηση του δικού του χώρου είναι βασικό για την ανάπτυξή του. Ξέρω, δεν αντέχεις να το ακούς να κλαίει αλλά θα σε συμβουλευα σε πρώτη φάση να βάλεις ένα ράντσο στο δωμάτιό της να κοιμάσαι όσο κλαίει. Σιγά σιγά θα το κόψει ή θα κοιμάται απλά και μόνο στη θέα του ράντσου. Όπως και να' χει κάθε μάνα μόνο ξέρει το παιδί της και θέλει το καλύτερο γι αυτό. ΤΟ να του κάνουμε όμως όλα τα χατίρια δεν είναι η καλύτερη τακτική εφόσον κάτι δεν είναι λογικό. Αν έρθει και άλλο παιδί στην οικογένεια τότε τι θα κάνεις; Θα νιώσει προδομένη αν θα την αφήνεις μόνη της και κοιμάσαι με το μωρό. Αλλά και πάλι, μη νομίζεις ότι την κακιά αυτή συνήθεια θα της την κόψεις εύκολα αν το συνηθίσει. Το πιο πιθανό είναι να θέλει να κοιμάται μαζί σας ως τα 10. Είστε διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο; Εχετε ξεχάσει πια τη ζωή σας ως ζευγάρι. Αυτά ήθελα να πως, φιλικά πάντα. Μαρία
>Μανουλες μη μασατε! Η καθεμια μας εχει τον τροπο της και τα θελω της. Θα συμφωνησω με την προ προλαλησασα οτι μας εχουν γεμισει "πρεπει" και "μη". Η μεγαλη μου κορη που ειναι 4 χρονων δεν εχει κοιμηθει ή θελησει να κοιμηθει ποτε στο κρεβατι μας ακομα και οταν ειναι αρρωστη. Θελει την βολη της, της εχουμε παρει και ημιδιπλο κρεβατι και ριχνει τις ξαπλες της φαρδια πλατια. Ολιβ, παρε της μεγαλο κρεβατι και ξαπλωνε και εσυ μαζι της να λετε παραμυθακια.
Μαγδα
>ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ... ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ. ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ 19 ΜΗΝΩΝ ΚΙ ΕΔΩ Κ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΤΟΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ ΜΑΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΑΘΕΙ.... ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΕΜΕΙΣ... ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΙ Κ ΤΟΝ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΣΟΟΟΟΟΟΟΟ ΖΕΣΤΟΣ.... ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΜΑΘΕΙ. ΟΛΙΒ ΣΥΝΕΧΙΣΕ....
>Ξέρεις τι σκέφτομαι; Μας γεμίζουν "μη" και "πρέπει" χωρίς λόγο. Γιατί να μην περάσεις μισή ώρα με το κοριτσάκι σου στο κρεβάτι σου πριν κοιμηθεί, και γιατί να μην κοιμηθείτε αγκαλίτσα; Το βρίσκω πολύ γλυκό. Κι εμείς αγκαλίτσα κοιμόμαστε και μετά τη μεταφέρω, και είναι και πολύ πιο μικρή. Κι έπειτα, εγώ θυμάμαι να κοιμάμαι στο κρεβάτι των γονιών με παραμύθια, κι ύστερα να ξυπνάω το πρωί στο δικό μου. Και είναι απ' τις πιο όμορφες αναμνήσεις που έχω απ' την παιδική μου ηλικία. Δεν θέλω να τις στερήσω ούτε απ' το παιδάκι μου, ούτε από μένα ως μαμά. Οι αγκαλιές δεν έβλαψαν κανέναν, νομίζω εγώ... Πόσο καιρό ακόμα θα είναι μικρούλια; :)))
γεωργία
>Στα 3,5 πλέον έρχεται πότε πότε...και την ρώτησα γιατί το κάνει. Η απάντηση: ο μπαμπάκας μυρίζει πατατούλα και σοκολάτα και εσύ καροτάκι και μπανάνα...η ίδια πάλι εξακολουθεί να έχει την δική της μοναδική μυρωδιά που είχε στο μαιευτήριο....ε αποφασίσαμε ότι είμαστε μια μυρωδάτη οικογένεια...που μπορούμε ενίοτε να "μοιραζόμαστε" τον ύπνο μας...Άλλωστε μεγαλώνουν πολύ γρήγορα...και κάτι μου λέει μέσα μου ότι θα της νοσταλγώ αυτές τις στιγμές της τρυφερότητας.
>kai meis etsi tin koimizame mexri pou ena mesimeri eixe ksipnisei teleiws athoriva kai epese apo to krevati mas k trellathika. pleon koimatai sto krevati tis ektos apo ta mesimeria pou paw gia douleia kai koimountai me ton antra mou sto krevati mas kai isws kapoia vradakia pou mporei na dei kapoion efialti kai ksipnisei tin nyxta. mou aresei pou koimatai mazi mas. einai molis 9 minwn kai to lateuw na tin vlepw na koimatai xaideuontas ton mpampa tis...
>Ολιβια...σαν να περιγραφεις εμας!!! Ο Μικρος μου ειναι 14 μηνων.. κ εδω κ περιπου 2 μηνες θελει να χουζουρευει μαζι μας κ να κοιμαται μαζι μας..οταν κοιμηθει τον παω στο δωματιο του..καμια φορα κοιμαται σερι μεχρι το πρωι κ αλλες φορες ξυπναει μεσα στη νυχτα κ μας ψαχνει..αν δεν καταφερω να τον κοιμησω αμεσως στο κρεβατακι του.. (συνηθως ηρεμει με πιπιλα κ λιγο χαδι) τον περνουμε στο κρεβατι μας... Οπου κ κουρνιαζει διπλα μου σαν μπιλιτσα... Κ εγω συμφωνω οτι ΠΡΕΠΕΙ οταν το παιδι δειχνει οτι σε εχει αναγκη να του κανεις το χατηρι κ να το παρεις στο κρεβατι σου...γιατι διαβασα προσφατα σε μια ερευνα οτι τα επιπεδα του στρες εξαφανιζονται σε αντιθεση με ενα παιδι που του στερεις την επιθυμια να κοιμηθει μαζι σου... Κ μεγαλωνοντας τα παιδια αυτα που στερουνται κ υποβαλλονται σε υψηλα επιπεδα στρες.. εχουν μεγαλυτερη νευρικοτητα κ διαταραχες οταν ενηλικιωθουν!...
>Η κόρη μου είναι 13 μηνών και κοιμάται μόνη της στην κούνια της. Θεωρώ τον χώρο της κρεβατοκάμαρας μας αποκλειστικά χώρο δικό μου και του άντρα μου και προσπαθώ έτσι να παραμείνει. Τον χώρο για τα χάδια,τις αγκαλιές και το χουζούρι τον έχουμε στο σαλόνι, στο μεγάλο καναπέ μας. Ευτυχώς το παιδί μου είναι ανεξάρτητο και θέλει για τον ύπνο του το δικό του χώρο οπότε δεν αντιμετώπισα ποτέ έως τώρα μια παρόμοια κατάσταση...δεν ξέρω για το μέλλον! Μη με παρεξηγήσετε, εγώ προτιμώ αυτή την κατάσταση από το να κοιμάται μαζί μας στο κρεβάτι. Βέβαια κατανοώ όλους τους λόγους για τους οποίους κάποιο γονείς και παιδιά προτιμούν κάτι διαφορετικό. Φιλικά - Βασιλική
>Εχω περασει στο σταδιο του δικου του μεγαλου κρεβατιου εδω και 1 μηνα(18μηνων ο Θοδωρης πια)και μερικες νυχτες παρ'ολο που κοιμαται στο κρεβατακι του ,εαν δεν εχει προλαβει να μας δει (κυρίως το πατερα του),τον πιάνει αγχος και αλλαζει θεση συνεχεια και παραμιλάει..τότε το πέρνουμε στο κρεβάτι μας και του προσφέρουμε μια μεγάλη αγκαλεια και αυτός ανοιγει τα ματακια του μας κοιταει ..γελαει στο πατερα του και γυρναει και ξαπλωνει με τα χερακια ανοιχτα το ενα να χαιδευει τη μαμα και το αλλο το μπαμπα και λαμπει το προσωπακι του!!!<3
μαμα Ευη
>ολιβια....
δεν θελει άπλα κ μεγαλο κρεββατι,
τη μυρουδια της μανουλας θελει κ του μπαμπακα!
κ μεγαλο κρεββατι να παρετε, το δικο σας θα προτιμα! τις αγκαλιες κ τα παραμυθια να τα κανετε στο δωματιο της γιατι παντα η μεταφορα σε ξυπναει.
εσυ δεν ξυπνας οταν μεταφερθεις απο τον καναπε γλαρωμενη, στο κρεββατι?
καλα ξεμπερδεματα!!! χιχιχι
>Κι εμείς, μια από τα ίδια! Αν κοιμηθούν στο κρεβάτι τους Ο.Κ. Αν τη νύχτα ξυπνήσει κάποιος και έρθει στο κρεβάτι μας, ή τον/την γυρίζω στο δικό του/της και ξαπλώνω μαζί ή .... θυσιάζεται ο Βασίλης και πηγαίνει στο κρεβάτι με τις πριγκήπισσες (ή τον spiderman) και αφήνει άπλα στον .... εισβολέα να κοιμηθεί μαζί μου, δεδομένου πως οι δικοί μας έχουν μεγαλώσει ......
>Oliviaki mia xara skeutikes vour gia krevataki tha einai pio aneti kai i Athinoula alla kai esi tha xouzouriazeis agalitsa tis tha diabazete paramithakia kai tha apolambaneis tin mirodia kai tin thalpori tou paidikou tis domatiou kai otan tha thelei mamas kai mpampa krebati tha katebeneis se ligo kairo kai tha erxete moni tis!!!!!!EviKokori
>Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου σε αυτό το θέμα! Καλημέρα!
Τζένη
>Μα δεν είναι ανάποδα, έτσι είναι το φυσιολογικό. Όσο μεγαλώνουν έχουν άλλες ανάγκες και διεκδικούν άλλα πράγματα. Κι εμένα η Αναστασία κοιμόταν μόνη στο κρεβάτι της μέχρι τα 2 και μετά που την έβαλα σε δικό της κρεβάτι και μπορούσε να κατέβει... τσουπ! φώλιαζε ανάμεσά μας. Τις περισσότερες φορές το καταλαβαίναμε το πρωί αφού το έκανε με δεξιοτεχνία ταχυδακτυλουργού. Στην αρχή την πήγαινα αμέσως πίσω στο κρεβάτι της αλλά τώρα απλά το απολαμβάνω. Δεν το κάνει κάθε μέρα, συνήθως 1 φορά την εβδομάδα άντε 2. Τώρα έχει πολλές μέρες να έρθει και με τον άντρα μου αναρωτιόμαστε μήπως πρέπει να πάμε κρυφά κρυφά και να την πάρουμε!!! χι χι χι
>Μη μασας! Και μη βιαστεις να παρεις δικο της κρεβατι! Δε θελει την απλα. Τη μυρωδια σας θελει!!!!! Την ασφαλεια που περιγραφεις! Παλι σε εσας θα κοιμαται ;-) Μη με παρεξηγεις, παρ'της το κρεβατακι αν θελεις, αλλα οχι για το λογο που αναφερεις. Εμενα ειναι 2,5 ο γιος μου και ακομα ερχεται και κοιμαται μαζι μας. Και το κρεβατι που του πηραμε το εχει για το χουζουρι του, τη χαλαρωση του, τα παιχνιδο-θυμωματα του και τις στιγμες της ανεξαρτησιας του. Τις πραγματικες στιγμες του υπνου....τσουπ! Μαμα και μπαμπα θελουμε! Και τα δικα μας μαξιλαρια βεβαια. Φερνει το δικο του αλλα το δινει στον πατερα του! χαχαχαχα!!!! ΑΠολαυσε το! Απ'όσα εχεις πει κατα καιρους, η Αθηνα ειναι αρκετα αυτονομο παιδι. Αλλα ειναι και παιδι,ε; Δωσε της τις δικες της αναμνησεις απο το κρεβατι των γονιων!
>υπαρχει καλυτερο πραγμα απο το πλασματακι σου κουρνιασμενο στην αγκαλια σου?η υπαρχει καλυτερο πραγμα απο το να ξερεις οτι προσφερεις ασφαλεια και σιγουρια στο αγγελουδι σου που αρκει και μονο η μυρωδια στο κρεβατι σου για να αποκοιμηθει?ε δεν νομιζω να υπαρχει τιποτα μεμπτο σε ολο αυτο...τωρα τελευταια το κανει και ο δικος μου (7 μηνων ειμαστε εμεις)κουρνιαζει αναμεσα στα μαξιλαρια μας και αποκοιμιεται..και αν ειμαι και εγω διπλα του περνει το χερι μου και σκεπαζεται...ειναι υπεροχα τα αγγελουδια μας..
>Απίστευτο! Σαν να περιγράφεις τον ύπνο της Μαρίας μου και τη δική μου αντιμετώπιση!
Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα!
>ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!!!