Κάνω υπομονή για τα παιδιά…
Κάνω υπομονή για τα παιδιά…
μαμά Σ.
Καλησπερα και απο μενα…
Νομιζω οτι ισως εχει ερθει και η δικη μου στιγμη να γραψω τα οσα περασα και περναω ακομη ουσα σε ενα τεραστιο αδιεξοδο… Σε απολυτη ειλικρινα απογνωση, νιωθω την αναγκη καπου να μιλησω καπου να τα πω γιατι νιωθω πως θα τρελαθω….
Ειμαι με τον αντρα μου 10 χρονια μαζι, 5χρονια παντρεμενη…. Τον γνωρισα στα 18, μολις ειχα περασει πανεπιστημιο….Ταυτοχρονα δουλευα καπου οπου και ηρθε και ναι, θα ομολογησω οτι η ελξη ηταν αμοιβαια με την πρωτη ματια… Επειτα ακολουθησε μια εξοδος για καφε αλλα αρχισαν οι προβληματισμοι επειδη ηταν 13χρονια μεγαλυτερος μου και ηδη παντρεμενος και χωρισμενος μια φορα… Ο κυκλος που ζουμε πολυ κλειστος, εγω προερχομενη απο μια παρα παρα πολυ δεμενη οικογενεια, συζητησα με τη μητερα μου αυτη τη γνωριμια και επειτα απο παρα πολυ κοσμο ακουσαμε πολλα αρνητικα…
Παρολα αυτα εγω δεν ακουσα κανεναν…
Αποφασισα να ερθω σε ρηξη με την οικογενεια μου και να μεινω μαζι του (δεν σας εγραψα οτι 2 μηνες περιπου με κυνηγαγε επειδη ειχα απομακρυνθει…) Ηξερε οτι οι γονεις αντιδρουσαν σ’ αυτη τη σχεση και ηξερε και τι ελεγε ο κοσμος για εκεινον…
Εφυγα απο το σπιτι μου και εγκατασταθηκα μαζι του… Ολοι τους χαρα μεγαλη διοτι εκεινος δεν εχει ουτε το Λυκειο τελειωσει, ενω εγω σπουδαζα…. Προερχομενος απο μια οικογενεια χωριου (δεν πειραζει αυτο, αλλα τα μυαλα χωριου) με γονεις που δεν τολμησαν ποτε να του πουν κουβεντα για τιποτα (πχ εδω παιδι μου κανεις λαθος), χωρις να εχουν καμια θεληση για καμια προοδο στη ζωη τους (με ενα σπιτι παρατημενο απο το 50)…
Και αρχιζει η συμβιωση… Αρχισαν να βγαινουν διαφορα… Πολυ κλειστος, χωρις κανεναν φιλο, ποτε δεν θυμαμαι να εχουμε βγει παρεα ζευγαρια εξω, απορροφημενος απο την τηλεοραση -λεγοντας οτι μ’ αυτο τον τροπο ηρεμει- χωρις κανενα ενδιαφερον να μοιραστει πραγματα…. Αντεδρασα αρκετες φορες χωρις αποτελεσμα βεβαια, γιατι παντα ελεγε «Αυτος ειμαι και αν σ’ αρεσει… Δεν μπορω ν’ αλλαξω» και καποιες φορες η συζητηση οδηγηθηκε και ασχημα (σφαλιαρα, κλοτσια….)
(Κλαιω ασταματητα…)
Και μενω εγκυος… Φυσικα δεν τεθηκε θεμα ποτε να μην κρατησω το μωρο, αφου ειχα ηδη χασει ενα πριν καποιους μηνες… Αλλωστε το ηθελε, δεν μπορω να πω…. Και περασε ο καιρος με μια εξαιρετικη εγκυμοσυνη που καπου στα μεσα της δημιουργηθηκε καποιο προβλημα υγειας σε μελος της οικογενειας του και ετρεχα μαζι με την κοιλια στο στομα σε αλλη μεγαλη πολη που (οπως ξερετε μια εγκυμονουσα δεν θα πρεπει να πηγαινει και να ερχεται)… Απο την πλευρα, βοηθεια καμια σε μετακομιση κτλ γιατι ασχολουνταν ολοι με το ηδη υπαρχον προβλημα.. Το θεμα ηταν οτι και οταν η μητερα μου προσφεροταν υπηρχε προβλημα, γιατι ειτε η πεθερα θα κατεβαζε τα μουτρα ειτε εκεινος κατι θα εβρισκε να πει..
Κοινως δεν ηθελε ποτε τους γονεις μου (οι οποιοι παρεμπιπτοντως μας βοηθησαν ηδη αρκετα μεχρι τοτε αλλα και στην πορεια πολυ περισσοτερο..)
Γενναω το παιδακι μου, γερο να ‘ναι και εκει ειναι που αρχιζει το μαρτυριο…. Απο την κλινικη ακομη φασαρια για την μητερα του… Πηγα στο σπιτι απο καισαρικη μονη μου και φροντιζα το παιδι μονη μου χωρις καμια βοηθεια…
Περασαν καποιοι μηνες, εν τω μεταξυ μεγαλωνα εγω το παιδακι, ωσπου μια μερα η επιχειρηση που δουλευε εκλεισε και μενει χωρις δουλεια… Τι να κανουμε, μπαινω εγω σ’ ενα προγραμμα, παιρνουμε και δανειο και ανοιγουμε μαγαζι.
Η δουλεια πηγαινε πολυ καλα, το παιδι κρατουσε η πεθερα γιατι εγω δουλευα πια 12ωρες τη μερα. Μηνες μετα κανουμε γαμο και λιγες μερες μετα κοντευει να διαλυθει το σπιτι… (γιατι; γιατι η πεθερα μου εκανε συνεχως παρατηρησεις για το παιδι και επειδη της απαντησα ενοχληθηκε και αρχιζει να λεει, να λεει… τι μπορει να ‘χει πει και για μενα και για τους γονεις μου, οι οποιοι δεν βρισκοταν εκει και στο σπιτι, ερχοταν πλεον πολυ σπανια)
Και αφου με αφησε μονη με το παιδι στο μαγαζι, πηγε στους δικους του και ηρθε μετα απο 1-2 μερες να μιλησουμε. Εν ολιγοις τα βρηκαμε…
Μετα απο 2χρονια περιπου αρχιζει να υπαρχει προβλημα με τη δουλεια και φαινεται οτι τα πραγματα δεν θα εξελισσοταν καλα…
Προκυπτει και δευτερη εγκυμοσυνη… Εν τω μεταξυ σ’ αυτο το διαστημα ειχε καποιες εκρηξεις νευρων που δεν δικαιολουνταν τοσο εντονες, σε σημειο δηλαδη να φοβασαι για την σωματικη σου ακεραιοτητα.
Τελικα οντως η δουλεια δεν μπορει να κρατηθει και το μαγαζι κλεινει. Με δυο παιδια οδηγουμαστε στο πατρικο το οποιο προανεφερα σε τη κατασταση ηταν, χωρις θερμανση, με τη μικρη να κινδυνευει για ασθμα και με το συζυγο 6 μηνες να εχει πεσει σε μια κατασταση μελαγχολιας και καταθλιψης συναμα χωρις να εχει κανενα ενδιαφερον για το τι θα φανε τα παιδια και αρκουμενος στη συνταξη του πατερα του και στη βοηθεια των δικων μου… Χασαμε οτι ειχαμε και δεν ειχαμε…
Οι δικοι μου βοηθουν πολυ με αγορα αυτοκινητου, γιατι δεν μπορουσαμε ουτε να μετακινηθουμε… Εν τω μεταξυ το χασμα μεταξυ μας μεγαλωνει, γιατι ζητα μονο συμπαρασταση αλλα δεν δινει τιποτα. Μιλαμε για συγκατοικηση παντα, ετσι; (Συγνωμη, δεν ανεφερα οτι πριν τη βοηθεια των δικων μου κανει μια πολυ μεγαλη φασαρια μεσα στο σπιτι τους γιατι η μανα του εκτοξευσε τις απειρες των κακιων και για μενα και για τους δικους μου)
Και μεσω ενος φιλου ο οποιος προσφερεται να μας βοηθησει, στηνουμε μια νεα δουλεια, η οποια Δοξα τω Θεω εξελισσεται καλα. Και αποφασιζουμε να μετακομισουμε… Αλλα……. Μαζι ολοι, γιατι δεν αφηνει τους δικους του και γιατι χρειαζομαστε βοηθεια οπως λεει για το παιδι το μικρο…. (οι βρεφικοι χαθηκαν….)
Και βρισκουμε σπιτι να καλυπτει τις αναγκες τους και μετα τις δικες μας…. Και τωρα φτασαμε στο αποκορυφωμα, σε μια εξαρση νευρων και παλι (ο πατερας μου βοηθα να τελειωσουμε καποιες εργασιες στο σπιτι) φωναζει εντονα σε μενα για το οτι κουμαντο στο σπιτι του, θα κανει εκεινος κτλ (λες και ως τωρα δεν εκανε) και ερχεται ο πατερας του και του λεει «Πιο ηρεμα, γιατι φωναζεις ετσι;» και αρχιζε να φωναζει παλι… Κοντεψαν να πιαστουν στα χερια, ωσπου του εδειξε την πορτα….
Επειτα μου ξεκαθαρισε οτι εχουν τελειωσει για εκεινον και στο σπιτι δεν θα ξαναρθουν αλλα οι δικοι του ναι και δεν το διαπραγματευεται και αν καταφερουμε να λυσουμε το μεταξυ μας ζητημα….
Και τωρα εγω πως μπορω να λειτουργησω; Εχω χασει τον εαυτο μου… Φοβαμαι πως θα ‘ναι την επομενη φορα που θα τον πιασουν τα νευρα… Δεν ξερω πως θα ξυπνησει και τι θα ακολουθησει….. Το χασμα μεταξυ μας τεραστιο πλεον γιατι εγω απ την πλευρα μου εδωσα οτι ειχα και δεν ειχα σ’ αυτη τη σχεση, εκεινος οπως και παραδεχτηκε οχι ολα, ποτε στα τοσα χρονια δεν εχει δεχθει να συζητησει μαζι μου το οτιδηποτε, νιωθω δηλαδη οτι ουτε σαν ανθρωπο δεν με ξερει….
Και επειτα αυτο το θελω εγω να ‘μαι τα παντα για σενα και συ τα παντα για μενα δεν υπαρχει… Και απ’ οτι λεει δεν μπορει ν αλλαξει… Αρα εγω πρεπει ν ακολουθησω την δικη του πορεια και να είμαι μονη μου με μονους ανθρωπους τους δικους του…….
Πως μπορει ενας ανθρωπος ν’ αντεξει ολα αυτα; Ενας κοινωνικος ανθρωπος που εχει χασει πλεον ολους τους φιλους του γιατι δεν θελει συναναστροφες με κανεναν, ενας ανθρωπος που ονειρευοταν μια οικογενεια ηρεμη με μια σχεση δυνατη χωρις εξωτερικες παρεμβασεις και μια σχεση στηριζομενη σε βασεις; Το αδιεξοδο τεραστιο……
Συγνώμη αν σας κουρασα, αλλα νομιζω θα πεθανω, θα σκασω… Κανω υπομονη για τα παιδια αλλα ειλικρινα δεν ξερω τι πρεπει να κανω.
Μπροστα μου ενα κενο…..
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Απ' ότι βλεπω η δημοσίευση είναι κάπως παλιά, γι' αυτό ελπίζω πως μέχρι σήμερα θα έχεις βρεί το κουράγιο να αφήσεις αυτό τον άνθρωπο και να συνεχισεις την ζωή σου δύνοντας όλη σου την αγάπη στα παιδιά σου.
Νομιζω οτι καθεσαι για σενα και οχι για τα παιδια.γιατι κατα βαθος εισαι συναισθηματικα εξαρτημενη απο αυτον τον ανθρωπο και καπουμεσα σου ελπιζεις ναλλαξει.μεγα λαθος.δεν σουπροσφερε τιποτα και αποτι φαινεται δενθα σου προσφερει.αν ηταν θα το ειχε κανει .παρε τα παιδακια σου και φυγε ποτε δεν ειναι αργα.τα παιδια χρειαζονται ηρεμια.λογικη και ασφαλεια οχι φωνες φοβο και παραλλογισμους
Με συγκίνησες πραγματικά πολύ κοπέλα μου. Εγω είμαι στην ηλικία σου και έχω και γω 2 παιδάκια οπότε συμμερίζομαι τις αγωνίες σου. Παρόλα αυτά σκέψου το εξείς... ότι εσυ κάθεσαι σε ένα ας μου επιτραπεί η έκφραση "γάμο φυλακή" για χάρη των παιδιών σου. Δηλαδή θεωρείς ότι αυτή τη στιγμή τα παιδιά ζούνε σε ένα υγιές περιβάλλον? Θεωρείς ότι μία μονογονεϊκή οικογένεια είναι λιγότερο ισορροπημένη? Αν απαντήσεις ειλικρινά σε αυτά τα ερωτήματα θα ξέρεις και τι είναι καλύτερο τελικά για τα παιδια σου και σένα. Εύχομαι απο τα βάθη της καρδιάς μου να γίνει το καλύτερο δυνατό ....
ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΖΟΥΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!!!!ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΑΡΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΒΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ!!!! ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΟΣΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ.......ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ...........ΣΤΗΡΙΞΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣΕ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΤΡΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΕΙΣΕ ΠΟΛΥ ΝΕΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΒΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΙ ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΧΡΟΝΟ!!ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΙΟΛΑΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!!!
Θα σου ελεγα να μιλησεις πρωτα στην οικογενεια σου και στην οικογενεια του (αν και δεν ξερω κατα ποσο αυτοι θα τον στηριξουν γιατι απο οσο διαβασα οσα ειπαν η ξενια και η ελπιδα η οικογενεια του αντρα δεν θα τις στηριξε). Αν δεν δεις θετικες ενεργειες απο τις οικογενειες και αλλαγη της καταστασης, συμβουλεψου εναν κοινωνικο λειτουργο η εναν ειδημονα (ψυχολογο πχ) σε αυτα τα θεματα!! Αν συνεχιστει η κατασταση βρες εναν καλο δικηγορο για υποβολη ασφαλιστων μετρων (απεναντι σε σενα και στο παιδι) και διαζυγιου. Να σαι καλα
Το πρώτο βήμα το έκανες εξωτερικεύοντας αυτά που νιώθεις και σκέφτεσαι. Είναι πολύ σκληρό για μια γυναίκα να πορεύεται μονάχη και δύστυχη στη ζωή μα ακόμα πιο σκληρό είναι να σε γνωρίσουν έτσι τα παιδιά σου.. Εσύ θα πρέπει για εκείνα να αποτελείς πρότυπο, να τους ανοίγεις το δρόμο και να λάμπεις σαν ήλιος από πάνω τους για να τους ζεσταίνεις. Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αργά ή γρήγορα θα πάρεις την ανειλημμένη απόφαση να φύγεις από τα δεσμά αυτού του άντρα και των γενεσιουργών του. Το ερώτημα που μένει είναι αν θα το κάνεις νωρίς ή όταν πια είναι πολύ αργά να γλιτώσεις τα παιδιά σου από τις εικόνες φρίκης και δυστυχίας μέσα στο σπιτικό τους? Έπειτα είναι και οι γονείς σου..Πώς αντέχεις να μένεις μακριά από τους ανθρώπους που σε έφεραν στον κόσμο?Σκέψου μόνο πως αύριο ίσως έρθεις κ εσύ στη θέση τους!
φυγε να χαρεις οτι και να κανεις εκεινος παντα θα εχει δικιο φυγε καλη μου παρε τα παιδια σου και ξαφανησου ξερεις ποσες κοπελες θα ειχαν γλυτωσει απο το γολγοθα τους αν ειχαν γονεις σαν τους δικους σου τολμησε το τα παιδια σου θα ειναι πιο χαρουμενα απο σενα για σενα οταν εσυ περνας καλα
Έχω δεχτεί ενδοοικογενειακή βία και ξέρω γιατί μένεις. Γιατί φοβάσαι αν θα τα καταφέρεις και γιατί ελπίζεις όλα να διορθωθούν και να μη χαλάσει το σπίτι σου.. Το ίδιο έκανα και εγώ. Ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Η οικογένειά μου με στήριζε. Η δική του δημιουργούσε διαρκώς προβλήματα. Μέχρι που ένα βράδυ πήρε το παιδί απειλώντας με ότι δε θα το ξαναδώ γιατί θα βρει ψευδομάρτυρες και θα με κλείσει στο ψυχιατρείο. Από εκεί και μετά έγινε χαμός. Μηνύσεις και παρόλα αυτά εγώ να υποχωρώ. Όταν μετακομίσαμε μετά από μήνες πάλι είχαμε απειλές και μηνύσεις παρόλο που έδινε διαρκώς δικαιώματα. Έπεσε ξύλο μπροστά στο παιδί από την οικογένειά του που τους έφερνε να φωνάζουν κάτω από το νέο μας σπίτι. Τότε πήρα τα πράγματα στα χέρια μου, πήγα στη δουλειά του, έχει υψηλή διοικητική θέση, και απείλησα ότι θα το βγάλω στη δημοσιότητα αν δεν κάνουν κάτι. Για κάθε μα...ία που έκανε του έκανα αναφορά στην αστυνομία.Έστειλα επιστολή στον υπουργό. Από τότε έχει μαζευτεί γιατί κατάλαβε ότι σταμάτησε να μπορεί να κάνει ότι θέλει. Έχει πάνω από χρόνο αυτό. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα αλλά περίπου στον χρόνο ήμουν πολύ καλά. Το παιδί δε, μες στην τρελή χαρά. Να σου πω και το καλύτερο.. Έχει τιμωρηθεί σε λιγότερο από χρόνο πολύ χειρότερα από ότι περίμενα. Το ξύλο μπροστά στο παιδί δε θα του το συγχωρήσω ποτέ, ούτε θα κάνω ανάκληση των μηνύσεων. Κοίτα μπροστά και όρθωσε ανάστημα. Στο λέει μια φοβιτσιάρα που μόνο απειλούσε να κάνει κάτι αλλά δεν έκανε. Και κάτι τελευταίο: ΔΩΣΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ..
Ξενια για μενα παρε το παιδι και σηκω και φυγε.....ο ανθρωπος δεν αλλαζει......δυστυχως
Τα παιδιά για να μεγαλώσουν και να "ανθίσουν" θέλουν αγάπη ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΓΑΠΗ!!!! Αυτός δεν τους δίνει, ΕΣΥ τους δίνεις; Αυτοί ζούνε στο 50 ΕΣΥ σε ποια δεκαετία;Αυτοί δεν συζητάνε , δεν ακούνε, δεν...δεν...δεν... ΕΣΥ τί κάνείς;;;;;Δεν λυπάσαι τα παιδιά σου να ζουν έτσι, ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να έχεις ήδη φύγει.Ανέλαβε τις ευθύνες σου απέναντι τους!!!!!
Προλαβαινεις,δεν προλαβαίνεις,μην το συζητάμε,έχεις κ τη βοήθεια των δικών σου,δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.Το ότι μένεις για τα παιδιά μάλλον κακό τους κάνει παρά καλό σ αυτό το περιβάλλον που μεγαλώνουν!
ΠΡΟΣΕΞΕ ΜΕ ΚΑΛΑ. ΠΡΩΤΟΝ ΠΕΡΝΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ(ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΙ ΣΟΥ) ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΟΣΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΑΚΡΥΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΠΙΒΛΕΨΗ.ΜΗΝ ΤΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΜΟΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΠΟΤΕ...............................
Αν αγαπας τα παιδια σου,φυγε ΤΩΡΑ!
exeis idi fygei... ti syzitame
φυγε. εξαφανισου. εισαι πολυ νεα για να περνας τετοιο μαρτιριο κ να καταστρεψεις τη ζωη σου κ των παιδιων σου. ο ανθρωπος αυτος δεν θα αλλαξει ποτε. κ να σου πω κ κατι; κανε κ μετρα ασφαλειας γιατι φαινετε επικυνδινος. ξερω τι σου λεω. εχω την ιδια ηλικια με σενα κ εχω περασει κ εγω παρομοια κατασταση. εμενα ο πεθερος μου πηγε να με χτυπησει κ σκονταψε στο τραπεζι. κ οταν ειμουν εγκυος ειμουν πολυ αρρωστη κ ειμουν μονη μου κ τους ζητησα βοηθεια κ με γραψανε. χαιροντουσαν κ μου λεγαν επιτελους αρρωστησες κι εσυ. επειδη αυτοι παραπονιουνται συνεχεια οτι κατι εχουν κ πραγματικα δεν εχουν τιποτα κ καθε φορα που με ρωτανε τι κανω κ λεω καλα μου λενε μα πως ειναι δυνατο εσυ να εισαι παντα καλα κι εμεις οχι. καταλαβες; καταλαβα να λες. κι εγω ξερεις δεν εχω βοηθεια απο πουθενα γιατι εφυγα απο την χωρα μου κ οι δικοι μου δεν μπορουν να ειναι εδω συνεχεια ειδικα τωρα με την κριση. μεγαλωνω το κοριτσακι μου μονη μου κ ευτυχως ο Θεος μας βοηθαει. εχω περασει τοσα που δεν φανταζεσαι. κ μετα απο πολλες δυσκολες καταστασεις κ πολλες μαλ.....ς ο αντρας μου καταλαβε κ τους εχει απομακρυνει. ξερεις τι τον εκανε να αλλαξει; το οτι ειναι τοσο απαισιοι που ειχαν ερθει εδω μια φορα κ κανανε βλακειες του μωρου. η μανα του ουτε καν ηθελε να το πιασει κ της το δωσαμε κ της επεσε. το μωρο ηταν 10 ημερων. κ δεν ειχαν πει σε κανεναν οτι εγινε πατερας. ευτυχως που του μοιαζει γιατι θα λεγαν οτι δεν ειναι καν δικο του. ευτυχως που ο αντρας μου αγαπαει το παιδι του πραγματικα. για το παιδι αλλαξε. ομως ο δικος σου αντρας αν δεν αλλαξει καλυτερα να τον αφισεις. ειναι αμαρτια για τα παιδια σου κ για σενα. γιατι αν αργοτερα αρχισει να σεδερνει μπροστα τους τι θα κανεις; ειναι πολυ ασχημο να βλεπεις τον πατερα σου να δερνει τη μανα σου. εγω το εχω ζησει. κ γι αυτο εφυγα απο το σπιτι μου μολις μπορεσα.η μανα μου εκανε το ιδιο πραγμα με σενα. υπομονη για τα παιδια. ομως ειλικρινα εγω εχω πολυ ασχημες αναμνησεις. κ φοβομουν να κανω οικογενεια για να μην περασω τα ιδια. αμα δεν ουρλιαζα κ δεν εδειχνα του αντρα μου οτι δεν γουσταρω μαλ....ς τωρα θα ειμουν χαλια, σκατα. με τα πεθερικα μου να με δερνουν.
υπομονη ελπιδααα....
Εγώ πάλι δε καταλαβαίνω γιατί έκανες 2 παιδιά μαζί του αφού φαίνοταν από την αρχή το πράγμα.....νομίζω πως την απάντηση την ξέρεις για το τι πρέπει να κάνεις, πάρε γρήγορα την απόφαση πριν ''τύχει'' και μια 3η εγκυμοσύνη...και είσαι και πολύ τυχερή γιατί έχεις τους γονείς σου να σε στηριξουν!
Εξηγησε μου κατι.λες οτι οταν αρχισατε να συμβιωνεται σε καυγαδες επεφτε ξυλο.πτιν τα παιδια.αληθεια γιατι εμεινες?πως εκανες παιδια μαζι του?δεν φοβηθηκες?τα παιδια χρειαζοντε την μανα τους και για να ειναι καλα και να νιωθουν ασφαλειΑ πρεπει ειδικα η μανα να ειναι καλα.σηκω φυγε.κανενας λογος να μενεις σε φυλακη με δεσμοφυλακα.σε λιγο θα βγαλλει και κανα γκλοπ.
Αχ κάνεις κακό αγάπη μου στα παιδάκια σου... Τα παιδάκια για να είναι καλά πρέπει να είναι καλά κ η μανούλα τους. Αν μπορούν να σε στηρίξουν οι δικοί σου, πήγαινε άμεσα! Να μεγαλώσουν σε ενα ήρεμο περιβάλλον και φυσικά να βλέπουν και το μπαμπά τους, όμως το σπίτι σου δεν είναι πια σπίτι.. και τα παιδάκια σου μια φορά ζουν τα πιο γλυκά και αθώα χρόνια τους, μην τους τα στερήσεις με άσχημες εικόνες.. Τα παιδάκια πιστεύω πως μέσα τους ψάχνουν να ρίξουν ευθύνες στον εαυτό τους σε τέτοιες περιπτώσεις, μην τα αφήσεις να μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Σε παρακαλώ προσωπικά, βρες τρόπο να φύγεις!
Ελπίζω ένα χρόνο μετά να είσαι καλύτερα. Όλοι κάνουμε λάθη, αρκεί να τα αναγνωρίζουμε νωρίς και να τα διορθωνουμε. Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα όταν οι γονείς τους είναι καλά.
δεν ξερω αν μπορει καμια απο εμας να σε βοηθησει δυστηχως ξερω πλεον κ εγω πολλα ατομα π καθονται για τα παιδια τσ η το παιδι τους,η που θα παρεις λογικα αποφαση να φτγεις η π θα κλατσεις διεξοδος δεν υπαρχει λυπαμαι π τ λεω
pisteyo pos k ta paidia sou tha hthelan enan allo tropo zohs!! h koybenta ayth meno gia ta paidia einai lathos.. emena h gnomi moy einai na fygeis.. tha dyskoleyteis stin arxh alla meta ola tha strosoun... pane se mia allh polh.. gnorise kosmo.. ola tha allaxoun.. katastrefesai.. den einai mono ta paidia mas ayta tha megalosoun kapoia stigmi tha fygoyn esy??????? aytoi oi anthropoi einai gia na menoun monoi tous.. ayto toys axizei!!! fyge!!!
Συμφωνώ με όλα τα κορίτσια ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ!ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΕΛΕΟΣ!ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΙΑ ΣΟΥ Φ Υ Γ Ε!!!!!ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΙΟΣ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΜΕΤΑ?ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ?ΝΑ ΤΑ ΒΡΙΖΕΙ ΝΑ ΤΑ ΥΠΟΤΙΜΑΕΙ?ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ!ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ!
μπορει να σου ακουγεται δυσκολο..αλλα σταματα να σκεφτεσαι μενω για τα παιδια μου..ετσι τα καταστρεφεις! ουτε εσυ θα κερδισεις απο αυτο κ κατα συνεπεια ουτε τα παιδια.θα ειναι χαρουμενα νομιζεις οταν εσυ δεν εισαι?οταν το σπιτι δεν ειναι ενωμενο? κινητοποιησου..μπορει να τον αγαπας αλλα δυστηχως η αγαπη δεν τα κουκουλωνει ολα!αυτη ειναι η αληθεια..εισαι νεα πολυ νεα...αλλαξε το τωρα πριν ειναι πολυ αργα..μη πιεζεις τη ψυχη σου.. δυνατα!!!!και να σου πω και κατι?ανοιξε το στομα σου..δειξε ποια εισαι και οτι ειναι υπολογισιμη!ακους εκει να κανει κουμανο το πεθερικο!σκατα να φανε..ντροπη τους!
Προέρχομαι από μια οικογένεια με πολλά προβλήματα, και βια και προβλήματα που δημιουργούσε στο ζευγάρι η μητέρα του πατέρα μου. Δεν θέλω να επεκταθώ ούτε να πω λεπτομέριες όμως σαν παιδί θυμάμαι να παρακαλαω τη μαμα μου να χωρίσουνε. Δεν το έκανε. Το αποτέλεσμα 2 αδέρφια στα ναρκωτικά και εγώ με αρκετά ψυχολογικά προβλήματα. Ακόμα και σήμερα που είμαι αρκετά μεγάλη ανω των 30 θα ήθελα να είχαν χωρίσει. Και εμένα η μητέρα μου έμενε για τα παιδιά αλλά τελικά αυτό κατέστρεψε τα παιδιά. Τα παιδιά θέλουν ένα ήρεμο περιβάλλον να μεγαλώσουν.
ακριβως!!!!!πολυ σωστή!!μονο καταστροφη φερνουν στα παιδια τετοιου ειδους παραχωρησεις.
Τώρα ότι και να λέμε εμεις, εσυ θα κάνεις αυτό που θέλεις είτε είναι σωστό είτε όχι. Νομίζω το τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις το ξέρεις και εσυ. Το τι ΘΕΛΕΙΣ ειναι το θέμα. Γιατί δε μιλάς με τους γονείς σου? Αφού δεν εχεις φιλους συμβουλευσου τουλαχιστον εκεινους. Αμα δεις οτι σε στηριζουν σε οτι αποφαση και να παρεις ΦΥΓΕ. Αμα δεις οτι δε σε στηριζουν ΠΑΛΙ ΦΥΓΕ! Και αμα παρεις την αποφαση να φυγεις και βλεπεις οτι σε ενοχλει μη τυχον και δε κανεις ασφαλιστικα μετρα. Γιατι ο ανθρωπος που δε μπορει να ελεγχει τον εαυτο του και τα νευρα ειναι ικανος για τα παντα..Ακομα και για φυλακη... Καντο για να εχουν τα παιδια σου μια ΗΡΕΜΗ ζωη , αμα δε θες να το κανεις για σενα...
Mε μια κάπως πρόχειρη αναζήτηση στο Google, βρήκα αυτά: ΚΕΝΤΡΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΘΗΝΑ: 210 5235318 και 5235250 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 210 4112091 και 4129101 ΞΕΝΩΝΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 210 5244657 ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (δευτ-παρ 16.00-20.00) 210 3828126 ΔΙΚΤΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ 210 7786800 ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ 210 5221101 210 5316467 ΓΡΑΜΜΗ "ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ" ΓΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ 800-118-88881 Αν θέλεις το καλό και το δικό σου αλλά και των παιδιών σου, προσπάθησε να απομακρυνθείς, ζητώντας πρώτα βοήθεια και συμβουλές από κάποιον επαγγελματία.
xaras sto kouragio sou koritsi mou kai stin ypomonh sou ti bwrei na sou prosferei?ti kanei gia ta paidia sou?tipota kai oute tha kanei valta katw skepsouta kai pare tin apofash pou tha se kanei xaroumenh kalo koyragio :)
ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ!!!!!πρεπει να το κανεις!!!!το οφειλεις σταν εαυτο σου και στα παιδια σου!!!!καν'το πριν ειναι αργα!!!!αυτες οι καταστασεις δεν οδηγουν σε καλο....σηκω φυγε!!!!δυσκολο αλλα πρεπει να το κανεις!!!!
Κοριτσι μου χαρας το κουραγιο σου αλλα για ποσο ακομα θα αντεξεις?? κι εκτος απο αυτο τα παιδια σου προεχουν. κανει καλο το να βρισκονται σε τετοια κατασταση? ισως θα επρεπε να ρισκαρεις και να αλλαξεις παρασταση για το καλυτερο των παιδιων σου γιατι στο τελος αμα παθεις τιποτα εστ τοτε αυτατι θα απογινουν?? θελει πολυ θαρρος και κουραγιο και δυναμη η ολη ιστορια νομιζω ομως η οικογενεια σου δε θα σε παρατησει. μια αποφαση δυσκολη μεν αλλα ισως και η πιο σημαντικη για τα παιδια σου πανω απ'ολα
ΦΥΓΕ ! Ξερω τρομαχτικη λεξη που μαζι της κουβαλα μεγαλο βαρος και ευθυνη αλλα πραγματικα η ευθυνη που εχεις τωρα να διαπραγματευεσαι με διπλωματια την "ειρηνη" και την "ευτυχια" μεσα στο σπιτι σου εχει μεταφερθει ηδη στα παιδια σου και δεν το εχεις καταλαβει ! Ασχολεισαι με ολα τα προβληματα που σου εχει φορτωσει και εχεις χασει το παιχνιδι της καλης ψυχολογιας για τα παιδια σου. Οταν θα δεις μπροστα σου το παιδι να αντιγραφει τη συμπεριφορα του πατερα , τοτε θα ειναι αργα! Φυγε και ζητα βοηθεια απο τους γονεις σου. Στασου στα ποδια σου μονη σου οπως στεκεσαι τοσα χρονια, μονη σου! αλλα τουλαχιστον με ενα βαρος λιγοτερο! Οι φιλοι που λες οτι εχεις χασει, αν ειναι πραγματικοι φιλοι θα γυρισουν πισω και θα εκπλαγεις με το ποσο γρηγορα θα σου λυνονται τα προβληματα που ισως αντιμετωπισεις. Ζητα πληροφοριες απο ενα καλο δικηγορο και γυρνα τη πλατη σου στη μικρη και στενομυαλη κοινωνια που ισως θελησει να σε κρινει! Εχε συνεχεια τη σκεψη σου στα παιδια σου που τοσο λατρευεις και θα δικαιωθεις. Καλο κουραγιο και ευχομαι να ακουσω ευχαριστα νεα για σενα και την οικογενεια σου , οτι και αν αποφασισεις !
Συγκινήθηκα με την ιστορία σου. Θυμήθηκα τα δικά μου πριν από 5 χρόνια.Θα σου πω τα εξης... Φεύγοντας απο μια σχέση παρόμοια με τη δική σου,μαζι με το παιδί μου κατάφερα να ξεφυγω από προβλήματα υγείας ( ψυχοσωματικά ) και μπόρεσα να σταθώ και να δώσω στο παιδί μου αυτό που του άξιζε και του αξίζει. 'Οσο και ν αγαπάει μία μητέρα το παιδί της πόσο πραγματικά μπορεί ν ανταποκριθεί στις ανάγκες του , με ψυχική ηρεμία , συναισθηματική ασφαλεια και ισορροπία,όταν αυτά δεν τα χει εξασφαλίσει πρωτίστως στον εαυτό της?????Εχουν περάσει ήδη 5 χρόνια και ούτε μία στιγμή δεν το έχω μετανοιώσει.Έχω μετανοιώσει που δεν έφυγα νωρίτερα.Νόμιζα πως έπρεπε να το παλέψω για την οικογένεια .... να μη διαλυθεί...για το παιδί κτλ.τα γνωστα...Αλλά ποιά οικογενεια???? Ηδη είχε διαλυθεί..Και για ποιο παιδί??? Ηδη δεν υπήρχε ούτε για το παιδί από καιρό... Τον εαυτό μου κορόιδευα γιατι φοβόμουν να κάνω ένα νέα ξεκίνημα!!Το τόλμησα όμως ,όταν είδα πόσο άσχημα άρχιζε να επηρεάζεται ο χαρακτήρας του παιδιού μου και η συμπεριφορά του..Και ξέρεις κατι? Εσύ κάποια στιγμή μετά από χρόνια ,μπορείς να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου το λάθος του γάμου σου ,στα παιδιά σου όμως πώς θα εξηγησεις το λόγο ότι παρέμεινες μ έναν άνθρωπο, που δεν αγαπάει τη μητέρα τους , την κακομεταχειρίζεται,αδιαφορεί και πληγώνει συνεχώς τα ίδια? Νομίζεις ότι αυτό θα στο συγχωρέσουν??? Τον πατέρα τους πάντα θα τον αγαπούν ( ειδικά αν δεν είναι ακραίος μπροστά τους ) αλλά θεωρώ ότι στα παιδιά μας ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ να προσφέρουμε τουλάχιστον ένα ήρεμο και σταθερό περιβάλλον...το δικαιούνται.Θα δυσκολευτείς πολύ στην αρχή ,αλλά να θυμάσαι ότι ειναι θέμα χρόνου να ορθοποδήσεις.ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ μου μονο ακόμα .Αν τελικά το αποφασίσεις κοίταξε πόσο θα επιτρέψεις στην οικογένεια σου να εμπλακεί στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών σου και στην προσωπική σου ζωή,αν ζητήσεις τη βοήθειά τους...Σου μιλάω εκ πείρας. Παρεπιμπτόντως ,αν και δεν θα είναι το ζητούμενο σου φαντάζομαι αρχικά ,μπορώ να σου πω ότι στη ζωή μου έχει έρθει ένας ανθρωπος ,που ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα, με σέβεται και έχει γίνει ο καλύτερος φίλος του παιδιού μου, είμαστε ήδη 2 ευτυχισμένα χρόνια μαζι.Αν μου τα λεγε αυτά κάποιος πριν από 5 χρόνια θα του έλεγα ότι συμβαίνουν μόνο σε ταινίες!!!Και όμως!!Είναι τι αξιώνει ο καθένας για τη ζωή του!!Και τι διεκδικεί, για τον εαυτό του και γι αυτους που αγαπάει πραγματικά.ΕΣΥ?? Εύχομαι να δικαιωθείς , όποια και αν είναι η απόφαση σου.....
Ουσα παιδί χωρισμένων γονιών θέλω να σου πω ότι κα΄λυτερα που οι γονείς μου χωρίσανε στα 6 μου πάρα να περνάω μαρτύρια και φασαριες καθε μέρα.Δεν υπάρχει περίπτωση σίγουρα στην εφηβεία μου θα με ψάχνανε...Δεν είναι οτι πιο ευχαριστο να εχεις τον εναν σου γονιο αλλ ομως ζεις μια φυσιολογικη ζωη χωρίς νεύρα και εντάσεις. Η αρχη θα ειναι σιγουρα δύσκολη, βρες κουραγιο και προχωρα.Δεν μενει ποτε καποιος με δικαιολογια οτι κανει υπομονη για τα παιδια του, εσυ απλα πολυ βαθια μεσα σου πιστευεις οτι κατι θα αλλάξει..Αλλά δεν αλλάζει ο ανθρωπος.Η μενεις μαζι του και τον αποδεχεσαι οπως είναι ή απλα φευγεις με τα παιδακια σου. Μην μεινεις σε μια τετοια κατασταση γιατι να εισαι σίγουρη οτι τα παιδια σου αργοτερα θα σου ριξουν ευθυνες οτι δεν τα προστατευσες οσο επρεπε. Καλη δυναμη και ο Θεός και η Παναγια να σε προστατευει και να σε ακολουθει στα βηματα σου..
Φύγε, φύγε όσο είναι καιρός... Ήδη είναι πολύ πολύ αργά, όσο πιο πολύ το καθυστερείς, τόσο πιο δύσκολο θα είναι.... Γιατί φοβάσαι το αύριο? Αφού το αύριο που θα έχεις αν δεν φύγεις, είναι πολύ πιο τρομαχτικό... Φύγε, φύγε... Έχεις τους γονείς σου.... Και πίστεψέ με, υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε εκεί έξω, ακόμη και αν έχεις κόψει κάθε επαφή μαζί τους.... Φύγε και βρες την ζωή σου.... Φύγε και σώσε τα παιδιά σου.... Φύγε και σώσε τον εαυτό σου..... Παράτα τον και ρίξε μαύρη πέτρα. Πριν φύγεις μίλα με έναν δικηγόρο να σου πει τα πρώτα σου βήματα... Αν δεν έχεις να τον πληρώσει, πήγαινε σε κάποια κοινωνική υπηρεσία, να σου συστήσουν κάποιον που μπορεί να το κάνει αφιλοκερδώς... Εσύ έχεις μπει σε έναν φαύλο κύκλο και "τα έχεις συνηθίσει"... Δεν νιώθεις πόσο τρομαχτικά είναι όλα αυτά που λες. Και είναι. Πολύ.... Φύγε... Τα παιδιά σου δεν φταίνε σε τίποτα να ζουν έτσι. Γιατί πίστεψέ με, αύριο θα φωνάξει και εκείνα. Αύριο θα χτυπήσει και εκείνα. Θα μεγαλώσουν δυό πλάσματα φοβισμένα και θα σε ρωτήσουν "ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ?????" Γιατί μαμά δεν έφυγες? Γιατί μαμά δεν μας πρόσφερες κάτι καλύτερο???????? Δεν σου προσφέρει ΤΙΠΟΤΑ αυτός ο άνθρωπος. Ούτε τα βασικά, τα ευκολονόητα! Σου έχει φέρει ένα λουλούδι? Ένα δώρο? Είμαι σίγουρη πως όχι.... Πίστεψέ με, κάθε γυναίκα αξίζει τον πρίγκηπα της, μόνο που εσύ μπερδεύτηκες και παντρεύτηκες τον βάτραχο. Παρατα τον και ψάξε να βρεις τον πρίγκηπα σου... Μην σε νοιάζουν ούτε οι κοινές επιχειρήσεις, ούτε τα 10 χρόνια μαζί, ούτε τα υλικά πράγματα που μπορεί να σας δένουν... Φύγε...
Ένα είναι το σίγουρο...Είσαι μια δυνατή μαμά,που αγαπάς πάααρα μα πάααρα πολύ τα παιδάκια σου..Γενικά δεν είναι καλό να χωρίζουν οι οικογένειες αλλά σε αυτη την περίπτωση είμαι της άποψης ότι θα πρέπει να φύγεις μακρυά!!!!Πραγματικά μακρυά!!Να μην έχει άμεση πρόσβαση σε εσένα και τα παιδάκια σου,γιατί είναι δικά σου!!!Εσύ τα μεγαλώνεις και τα φροντίζεις..Απ' οτι κατάλαβα η οικογένεια σου παρόλες τις αρχικές αντιρρήσεις της σου έχει σταθεί όπως πρέπει..Και να σου πώ και κάτι ακόμα???Εσύ με τη βοήθεια των γονιών σου δεν συντηρείς οικονομικά το σπίτι??Ο άντρας σου άνεργος είναι..Ίσα ίσα θα έχεις κι ενα στόμα λιγότερο να γεμίσεις..Είμαι κυνική και απόλυτη..και πιστεύω οτι αν δεν ζήσεις τέτοιες καταστάσεις πολλά μπορείς να λες..όλοι μας όμως έχουμε ακούσει πολλά παρόμοια περιστατικά απο τους γύρω μας και μια γνώμη την εχουμε σχηματίσει..Κόιτα κουκλίτσα να φτιάξεις τη ζωή που έχεις φανταστεί , ακόμα κι αν είναι χωρίς κάποιο σύντροφο..Θα έχεις τον εαυτό σου και την ηρεμία των παιδιών σου..Είναι μια απόφαση δύσκολη..Παρτη...Αξίζει..Σε φιλώ..
ΚΑΠΟΥ ΤΗΝ ΞΕΡΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ...ΝΑΙ..ΕΜΕΝΑ..ΜΕ 2 ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΜΩΣ..ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ..ΟΧΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΟΧΙ.ΑΠΛΑ ΕΤΥΧΕ.ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΗΡΙΓΜΑ..ΕΦΥΓΑ ΟΜΩΣ..ΔΥΣΚΟΛΑ?ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ...ΦΟΒΟΜΟΥΝ? ΠΟΛΥ.ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΨΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ..ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΕΙΠΑ..ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ...ΤΟ ΠΑΛΕΥΩ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ..ΟΥΤΕ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ..ΤΙΠΟΤΑ..ΚΑΤΑΛΗΓΩ...ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΠΙΑΣΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΤΟΥΣ..ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΡΙΝΙΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΔΙΑΦΟΡΑ..ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ..ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ...ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΕΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ..ΘΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ΘΑ ΧΤΥΠΗΘΕΙΣ..ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ..ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ..ΣΚΕΨΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΝΑ ΝΤΑΝΤΕΥΕΙΣ..ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
Κοριτσακι μου γλυκο καλημερα μεχρι και πριν ενα χρονο ζουσα παρομειες καταστασεις 12 χρονια σχεση τα 5 παντρεμενη χωρις παιδια ευτυχως ζουσα σε ενα σπιτι μονη μου αυτος συνεχως στους δικους του αποκομενη απο ολους για τους δικους μου ουτε λογος παρολολο που εμεναν 1ο λεπτα απο το σπιτι ειχα να τους δω μεχρι και δυο μηνες ειχα χασει τα παντα τους φιλους μου τους γνωστους την οικογενεια μου ειχα μεινει μονη μα πανω απο ολα ειχα χασει το χαμογελο μου και οταν του ελεγα να αλλαξει ελεγε εγω αυτος ειμαι αμα σου αρεσω αν οχι εκει ειναι η πορτα σηκω και φυγε καποια μερα ομως αυτην την πορτα την ανοιξα και εφυγα μονη μου χωρις βοηθεια χωρις τιποτα μονο λιγα μετρητα βρηκα δουλεια σπιτι και αρχισα να ζω αυτος κλαματα παρακαλια να πεφτει στα γονατα μου ομως εγω του εριξα μια κλοτσια και πηγε παραπερε τωρα μετε απο ολα αυτα ειμαι εληθινα ευτυχισμενη ζω οσα δεν εζησα γνωρισα και καποιον καποιον που με εκανε να χαμογελω και τωρα σε ενα μηνα θα γεννησω ολα αυτα στα γραφω για να παρεις δυναμη ξερω ειναι τα παιδια αλλα τα παιδια δεν ειναι ευτυχισμενα αν δεν ειναι η μαμα τους και δεν περνουν αγαπη και δεν θα μαθουν να δινουν κιολας σηκω και πηγαινε στους γονεις σου
Έζησα με τον άντρα μου 8 χρόνια, τα 6 εκ των οποίων ήταν πολύ ευτυχισμένα... όταν η κατάσταση άλλαξε, έκανα κι εγώ υπομονή. Κι εκείνος χωρισμένος με τρία άλλα παιδιά, μαζί είχαμε ένα. Δεν ήθελα να μεγαλώσει το παιδί μου χωρίς πατέρα... αλλά κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι αν έμενα εκεί ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΧΩΡΙΣ ΜΗΤΕΡΑ. Έτσι ένα πρωινό, το πεντάχρονό μου αγοράκι, μετά από έναν βραδυνό καυγά, ήρθε στο κρεβάτι μου και μου είπε "μαμά, πάμε να φύγουμε τώρα που λείπει, γιατί αν έρθει θα μας σκοτώσει!" ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Με γύψο στο πόδι, μόλις δέκα μέρες μετά το θάνατο του πατέρα μου, άνεργη, με τρία ευρώ στο πορτοφόλι, μάζεψα το παιδί μου και ότι χωρούσε στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου και έφυγα. Πέρασα δύσκολα αρκετούς μήνες... ΑΛΛΑ ΠΗΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ. Δεν το μετάνοιωσα, παρά τις δυσκολίες. Είμαι πιο ήρεμη, πιο χαρούμενη και το παιδί μου επίσης.... ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ. Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ πρέπει ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ για μας... Και τα παιδιά ακολουθούν, αρκεί να βρούμε εμείς τις ισορροπίες...
ΦΎΓΕ .........
Kαλημέρα κι απο μένα. Κατ' αρχήν έχω να πώ οτι σε καταλαβαίνω. Μπορεί να μη ζω τίποτε σαν αυτά που ζεις εσύ, αλλά κάποτε -σε ηλικία 22-26 χρονών- παραλίγο να την πατήσω έτσι, και μάλιστα ήμουν απίστευτα κολλημένη με το άτομο αυτό. Ηθελα σωνει και καλά να παντρευτώ έναν άντρα σαν τον δικό σου, που δε με σεβόταν και με μείωνε, και ήμουν τόσο εξαρτημένη που δεν έβλεπα ζωή πέρα από αυτόν. Είναι αυτός ο μαζοχισμός που παθαίνουμε καμιά φορά οι γυναίκες, που δεν μπορουμε να φυγουμε απο τη "σιγουριά" μιας σχέσης όσο χάλια και να είναι αυτή. Εγώ σε περνάω σχεδόν 10 χρόνια (37), και έχω να πώ οτι μέχρι και τώρα που έχω κατασταλάξει πολύ περισσότερο, ακόμη μαθαίνω το πώς να κουμαντάρω καταστάσεις στις σχέσεις έτσι ωστε να γίνεται το καλύτερο δυνατό. Πιστεύω λοιπόν οτι ανεξαρτήτως παιδιών, πρέεπι να βρεις το κουράγιο να φύγεις γιατί εισαι ακόμα μικρή και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να φτιάξεις μια όμορφη σχέση με κάποιον άλλον. Συν τοις άλλοις, όπως διαβάζεις από τις άλλες αναγνώστριες, όλες συμφωνούν οτι αν θέλεις το καλό των παιδιών σου καλύτερα να φύγεις, γιατί τα παιδιά πληγώνονται περισσότερο όταν η κατάσταση στο σπίτι τους είναι βαριά. Κάνε το βήμα, και κάποτε θα βλέπεις πισω σου και όλο αυτό θα είναι ένα κακό όνειρο που δε θα μπορείς να καταλάβεις γιατί έκατσες και το έζησες 10 χρόνια. Αλλά προς Θεού, μην το ζήσεις άλλο, και κυρίως ΜΗΝ αναγκάζεις τα παιδιά σου να το ζουν! Αν δεν μπορείς μόνη, ζήτα βοήθεια από τους δικούς σου, κι αν δεν μπορούν οι δικοί σου, θυμίσου πως υπάρχουν διαφορες συμβουλευτικές τηλεφωνικές υπηρεσίες για το πως να το κάνεις, εφόσον υπάρχει και κάποια ενδοοικογενειακή βία. Ψάξε στο ίντερνετ! Καλό κουράγιο και καλή επιτυχία σου εύχομαι!
ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!!ΜΗΝ ΜΕΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ,ΓΙΑΤΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΣΤΟ ΛΕΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΠΟΤΕ!!ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΝΕΑ!!ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!
kopelia koyragio an ta paidia einai mikra parta kai gfyge t paidia kai esy aksizete pola h phgene se enn kinoniko litoyrgo y parxoyn esties sevoitana me ta paidia kai vriskis doylia ekei kanenas den se peirazei koyraio kai o teos na filaei esna kai ta paidia soy
Κοριτσι μου υπομονη... Αποψη μου ειναι να βρεις εναν δικηγορο να σε συμβουλέψει τι μπορεις να κανεις κ να συνεχισεις...Και εναν ψυχολογο να σε ελαφρυνει λίγο από όλα αυτα...Κάνε το καλύτερο για τα παιδάκια σου και το καλύτερο δεν ειναι μια μαμα δυστηχησμένη κ εγκλωβισμένη σε εναν γάμο από φόβο. Σιγουρα οποιος ειναι εξω απο το χορο πολλά τραγούδια λέει αλλά κράτα αυτά που σου λέμε όλες εδω ως συμβουλή από..εναν τρίτο άνθρωπο που δεν εχει τιποτα να χασει κ τιποτα να κερδισει οποια κινηση κ αν κανεις εσυ στη ζωη σου. Ευχομαι να βρεις δυναμη να συνεχισεις για τα παιδακια σου και ολα στη ζωη ξεπερνιούνται όσο έχουμε την υγεία μας...Μην χαλάς εσύ τη δική σου όμως γιατι σε χρειάζονται τα παιδιά σου!!Καλή τύχη σου ευχομαι!!
Καλή μου... Δεν θέλω να σε κρίνω. Καταλαβαίνω σε τι συναισθηματικη εξάρτηση και ψαύλο κύκλο μπορει να πεσει ενας ανθρωπος όσο εξυπνος και να ναι. Ομως πριν φτασω στην πρωτη σου εγκυμοσύνη η σκέψη του χωρισμου είχε ήδη περασει απο το μυαλο μου. Κι αν καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να απεγκλωβιστείς τώρα σίγουρα γινεται περισσότερο οσο περναει ο χρόνος. Τότε γιατι δεν εφυγες καλη μου και τώρα κάνεις υπομονη; Γιατί τουλάχιστον δεν πήρες αντισύλληψη; Να εκμεταλλευτεις το χρονο και να φυγεις αντι να εγκλωβιστείς περισσότερο; Μικρή ησουνα στο κατω κατω. Ολη η ζωη μπροστα σου ηταν. Μετά τις κλωτσιές και τις σφαλιάρες δεν μπορεί τιποτα απο ολα αυτα να μην σου περασε απο το μυαλο; Κι εκεινος ενα αμορφωτος ανθρωπος ειναι... Κοινωνικα αμορφωτος. Δεν μιλαω για πτυχια. Ακαλλιέργητος. Τι περιμενες; Το χειροτερο κοπελα μου ειναι που εφτασες και σε δεύτερη εγκυμοσύνη. Κλαις και κανεις υπομονη. Σε καταλαβαίνω πόσο χάλια μπορει να εισαι. Ποσο πονας. Αλλα κλαις. Υπομονη δεν εκανες. Απλα δεν τολμησες να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Ούτε τότε για τον εαυτό σου ουτε αργοτερα για τα παιδια σου. Τωρα καλη μου ξερω ακουγομαι σκληρη αλλα εκεινος ηταν και ειναι αυτο που ειναι. Αυτο που πληρώνεις εσυ ειναι η δικη σου επιλογη που εμεινες. Δεν υπαρχει μεταξυ σας ζητημα. Ποτε δεν υπηρχε. Κι οσο πιο γρηγορα το καταλαβεις τοσο πιο γρηγορα θα συνεχισεις τη ζωή σου και θα μεγαλώσεις πιο υγιη παιδια. εχεις πεσει τοσο χαμηλα που αλλο δεν παει. κι αν δεν σηκωθεις τωρα θα θάψεις τον εαυτό σου. Η επιλογη σου θα γινει ταφόπλακα και το θεμα ειναι πλεον πως δεν εχεις μονο την δικη σου ευθυνη αλλα και των παιδιων σας. Κοριτσι σου μην κλαιγεσαι αλλο για τη ζωή σου. Εσύ την επέλεξες. Εσύ αλλαξε την.β"Ειναι πιο ευκολο να κλαις παρα να ζεις" Φυγε. Ψάξου. Δράσε. Βρες συμμάχους σε αυτο το παιχνιδι. Δεν θα ειναι ευκολο αλλα μένοντας θα ειναι χειρότερο. Ευχομαι το καλυτερο και για σενα και για τα παιδι σου.
Για τα αγγελλούδια σου και μόνο πρέπει να φύγεις το συντομότερο από αυτή την αρρωστημένη σχέση...τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα υγιες περιβάλλον ακόμη και αν πρέπει να μέινουν με τον ένα γονιό.. ο ψυχικός κόσμος του παιδιού αν τραυματιστεί δεν τον γιατρέυουν όλου του κόσμου τα καλά....μην το σκέφτεσαι...θα βρεις την δύναμη και οι γονείς σου θα είναι μαζί σου. Φιλιά και κουράγιο.
Αχ, κοριτσάκι μου... είναι αυτά τα πάθη της νιότης, που μας οδηγούν σε λάθος μονοπάτια... ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και δυστυχώς ο άνθρωπος δεν αλλάζει... λες ότι κάνεις υπομονή για τα μικρά, αλλά, όταν αυτά βιώνουν άσχημες καταστάσεις με φωνές, υστερίες, μούτρα και τα συναφή, μήπως τελικά τους προκαλείτε περισσότερο κακό και ανεξίτηλα τραύματα στις ψυχούλες τους;;; Το να πάρεις διαζύγιο, φαντάζομαι ότι το σκέφτεσαι, αλλά φοβάσαι,ε; Τρέμεις ότι θα σε βρει, θα σε σκοτώσει, θα σου πάρει τα παιδιά και άλλα τέτοια, αλλά σκέψου και λίγο εσένα... αυτή είναι η ζωή που ονειρευόσουν; Η μάνα σου δε θα σε ξαναγεννήσει και δεύτερη ευκαιρία δεν έχεις.. δώσ' τα όλα, τώρα! Σε φιλώ γλυκά...
Πότε θα μάθουμε εμείς οι γυναίκες να βλέπουμε τα σημάδια όσο είναι νωρίς?Πότε θα μάθουμε να μην αφηνόμαστε 100% αλλά να προτάσουμε τη λογική στις πράξεις μας? Δυστυχώς και στο λέω ωμά για να ξυπνήσεις αυτή η κατάσταση χειρότερη μπορεί να γίνει καλύτερη δεν... Δεν μπορείς να κάνεις και πολλά γιατί και να σου πούμε μίλα του,συζητησέ το κλπ,φαντάζομαι τα έχεις κάνει οπότε τι ακριβώς να σου πούμε?Οι λύσεις είναι δύο..ή μένεις ξεχνώντας τη ζωή σου ,την ψυχή σου και τα όνειρά σου για αγάπη και ευτυχισμένη οικογένεια ή παίρνεις βαθιά ανάσα μαζέυεις τα μπογαλάκια σου και τα παιδάκια σου και κυνηγάς τα όνειρά σου!Το ξέρω ότι πολλές θα πουν είναι δύσκολοι οι καιροί κι αν δεν έχεις και δικό σου εισόδημα ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα αλλά εγώ ξέρω πως αν υπάρχει θέληση και πείσμα όλα γίνονται.Από τα γραφόμενα σου όμως δε φαίνεται να έχεις πάρει τέτοια απόφαση,μάλλον ελπίζεις ακόμη κι απλά ήθελες κάπου να ξεσπάσεις.Η δική μου συμβουλή λοιπόν είναι να ψάξεις πρώτα τον εαυτό σου,να καταλάβεις τι θέλεις,πως θα προχωρήσεις ακόμη κι αν τον αγαπάς και ίσως δεν έχεις το κουράγιο να τον αφήσεις πρέπει να ζυγίσεις τα πράγματα και να αποφασίσεις.Πρόσεξε όμως να αποφασίσεις και για σένα αλλά και για τα παιδιά σου γιατι μέσα σ'αυτό το φόρουμ έχει γραφτεί πολύ σωστά άπειρες φορές...δυστυχισμένοι γονείς=δυστυχισμένα παιδιά!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ .ΕΓΩ ΧΩΡΙΣΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ!ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΜΕΙΝΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΛΕΩ...ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΝΕ...ΚΑΘΕ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ..ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ...ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΕΜΕΝΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙΙ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΟΧΙ...ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ...ΑΠΛΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ.ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ.ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣΑ ΕΙΧΑ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ.ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ.Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΙΝΗΣΗ ΜΙΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΟΥ ΕΝΑΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ.ΜΗΝ ΤΟΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΕ ΣΕΝΑ.ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ ΟΛΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙ.ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ.ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΦΕΡΟΝΑΤΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΑΝΙ ΑΔΥΝΑΜΟΙΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΑΛΟ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΣΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΦΑΙΝΟΝΤΕ ΒΟΥΝΟ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ.ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ!!!
Φ.Υ.Γ.Ε. Στο λέω εγώ που αν και βρίσκομαι σε παρόμοια κατασταση με τη δική σου (όχι τόσο χάλια, βέβαια- κάπως πιο υποφερτή) δεν το παίρνω αποφαση λόγω των παιδιών. Εσύ, μακαρι να βρεις το κουραγιο και να Φ.Υ.Γ.Ε.Ι.Σ...
το οτι υπαρχουν πολλες τετοιες κοπελες εδω μεσα που τελικα φτανουν να εχουν κ παιδια με καποιον που δεν ειναι αυτο που ηταν, σημαινει πως για καποιο λογο επικρατει αυτο το φαινομενο , που νομιζεις πως ισως ολα φτιαξουν , ισως ετσι ισως αλλιως....ομως θα ναι ιδιο.εσυ εχεις το μαχαιρι εσυ κ το καρπουζι.κανεις υπομονη για τα παιδια?τι υπομονη?τα παιδια δεν νιωθουν την θλιψη σου νομιζεις?τειςτην κατασταση που επικρατει?τι προφερει εκεινος στα παιδια του που θα τους το στερησεις?παρε δθναμη κ φυγε,εισαι τυχερη γιατι εχεις ακομα τους γονεις σου εν ζωη να σε βοηθησουν.δεν νομιζω να θελει ο πατερας σου η η μαμα σου να χτυπα καποιος η να ασκει λεκτικη κ ωματικη βια στην κορη τους?η θα ηθελες εσυ το ιδιο για το παιδι σου?θα το δεχοσουν η τα του σπαγες τα μουτρα?ομως να εισαι σιγουρη πως ο γιος σου αν συνεχιει να μενει εκει με αυτον τον πατερα, θα γινει πιστη αντιγραφη του,να εισαι σιγουρη.!!!!!
τα παιδια θα ζουν καλυτερα μακρια απο καυγαδες να φυγεις να πας στους γονεις σου δεν αξιζει μια και πρεπει να εισαι γερη και ευτιχισμενη για τα παιδια σου οταν μπαινει ο φοβος μεσα στο ζευγαρι αστα βραστα ξερω δεν ειναι ευκολο αλλα ειναι πιο ευκολο απο το να μεινεις και να στιγματισεις την ψυχουλα των παιδιων σολυ και την δικια σουτ
Καλησπέρα μαμά Σ. Αν κατάλαβα καλά, είσαι μόλις 28 χρονών; Δέκα χρόνια μαζί με τον άντρα σου από τα 18 σου σωστά; Και ήδη ζεις έναν τέτοιο Γολγοθά; Εφόσον λες και μόνη σου πως η κατάσταση μόνο να γίνει χειρότερη μπορεί, τι ακριβώς περιμένεις; Πάνω σε μια έξαρση αδικαιολόγητης βίας να σου επιτεθεί για μια ακόμα φορά; Ως πότε; Η δικαιολογία "μένω για τα παιδιά" δεν υφίσταται! Τα παιδιά είναι καλά ΜΟΝΟ όταν οι γονείς και κυρίως η μάνα τους είναι καλά. Πίστεψέ με καταλαβαίνουν τα πάντα. Έχω κι εγώ την ίδια ηλικία με εσένα. Έχω κι ένα μωρό και βρίσκομαι ήδη σε διαδικασία διαζυγίου. Βίωνα πολλά από όσα αναφέρεις εκτός από την σωματική βία βεβαίως. Εξωσυζυγικές σχέσεις, ψέματα, τα πεθερικά..... Να κλαίω κάθε μέρα. Ώσπου ήρθε μια μέρα ευτυχώς νωρίς, που είπα τέλος. Δεν αξίζει! Μόνη σου με τα παιδιά σου αποκλείεται να είσαι χειρότερα από ότι είσαι τώρα. Ναι, θα είναι δύσκολα αλλά θα έχεις την ψυχική σου ηρεμία και την σωματική σου ακεραιότητα. Και τους γονείς σου δίπλα σου. Φύγε κοπέλα μου όσο είσαι μικρή. Είναι κρίμα να κοιτάξεις πίσω σου σε 10 χρόνια και πεις τι λάθος έκανες. Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου! Αν θες να κάνεις ένα δώρο στα παιδιά σου, φύγε. Είναι πιο εύκολο από όσο νομίζεις. Πίστεψε με.
Γλυκια μου κοπελα να κανεις κουραγιο και να χωρισεις....παρε τα παιδια σου και φυγε τρεξε στην οικογενεια σου...η μητερα μου μεγαλωσε 2 παιδια μονη της...την ευχαριστω που χωρισε τον πατερα μου και μας χαρισε μια τοσο ευτυχισμενη ζωη γεματο αγαπη.... Καλη δυναμη και φυγε οσο ειναι καιρος!!!!
Συμφωνω απολυτα με τισ 2 προαλαλισασεσ και προσθετω. ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ;;;; ΓΙΑΤΙ ενω ειχες απτες αποδειξεις μπροστα στα ματια σου για το τι ατομο ειναι, ΓΙΑΤΙ συνεχισες μαζι του;;; Αξιζεις καλυτερα, μπορεις καλυτερα, τα παιδια σου αξιζουν καλυτερα, και κατεμε αν δε φυγεις αυριο τα πραγματα θα γινονται ολο και χειροτερα, γιατι ετσι γινεται παντα σε αυτες τισ περιπτωσεις. Μη καθισεις αλλο να το υποστεις ολο αυτο, βαλε ΟΡΙΑ, ΦΥΓΕ!!! Και πολυ αντεξες. Πραγματικα εκνευριζομαι με τετοιες ιστοριες, νιωθω την αδικια. Οι κοπελες απο πανω τα εκφραζουν καλυτερα!
δεν θα σου πω τα κλασσικα ..οτι λυπαμαι και ολα αυτα...απλα οπως εστρωσες ,να κοιμηθεις...!!!!!σπουδαγμενη κοπελα,οπως και αλλες απο εδω και φτανετε σε τετοια επιπεδα ?????ειναι δυνατον???εχω μεινει αναυδη ...τι να πρωτοθυμηθω απο ολες τις κουταμαρες που εκανες????μα ΓΙΑΤΙ???????τοσο αδυναμη ησουν κ πριν το 1ο παιδι αλλα κ πριν το 2ο????δεν μπορω να σου δωσω συμβουλη ,γιατι δεν ειμαι σιγουρη οτι καν θελεις να κανεις κατι αλλο απο τη ζωη σου ,περα απο το να σε ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ....απλα ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ για να ζησεις....
Δεν ξέρω τί έκανες εσύ στα 18 σου και στα 25 σου, πάντως εγώ είχε τύχει να πέσω σε τέτοια λούμπα με κάποιο γκόμενο που είχα. Κι όχι μόνο εγώ , αλλά και άλλες κοπέλες. Δε γεννηθήκαμε όλες με το να ξέρουμε πότε παραμυθιαζόμαστε οτι ο κάθε μ...ς είναι ο άντρας της ζωής μας. Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο;;; Η κοπέλα ουσιαστικά ΜΕΓΑΛΩΣΕ με αυτόν τον άντρα, και -αν κατάλαβα καλά- στην επαρχία. Είσαι σκληρή μαζί της. Εγώ συμφωνώ να σηκωθεί να φύγει, ίσως με τη βοήθεια των δικών της, δεν υπάρχει άλλη λύση, αλλά η επιθετικότητα του στυλ "οπως έστρωσες να κοιμηθείς" και "σπουδαγμένη κοπέλα" είναι περιττή όταν κάποιος ζητάει τη βοήθειά σου.
Αν ο άνθρωπός σου δεν μπορεί να σεβαστεί εσένα (γιατί βρίζοντας τους δικούς σου και εσένα έχει αποδείξει ότι σέβεται μόνο τον εαυτό του) και τις θυσίες που έχεις κάνει, δεν αξίζει την υπομονή σου! Αν φοβάσαι για τη σωματική σου ακεραιότητα τότε και τα παιδιά σου θα το καταλάβουν και θα τους στοιχειώσει για πάντα. Θα είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να σκεφτείς πρώτα το καλό των παιδιών και το δικό σου. Η υπομονή έχει τα όρια της. Έχεις αποδείξει πως μπορείς να δουλέψεις και να τα φέρεις εις πέρας. Μην κοιτάς πίσω, μόνο προς το μέλλον και την ηρεμία.
Κορίτσι μου δεν έχεις μπροστά σου ένα κενό! Έχεις μπροστά σου τα παιδιά σου και πρέπει να κάνεις κάτι για αυτά. Δεν έχει δικαίωμα κανένας να σου συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Σήκω και φύγε από εκεί μέσα ή ακόμα καλύτερα διώξε τον από το σπίτι. Με το να μένεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν προσφέρεις κάτι στα παιδιά σου. Αντιθέτως θα έλεγα. Βοήθησε τον εαυτό σου και τα παιδιά σου και κάνε κάτι που θα δώσει λύση στο μαρτύριο σου. Είμαι σίγουρη πως αν το προσπαθήσεις θα τα καταφέρεις. Εύχομαι όλα να πάνε πολύ καλύτερα!!!!