30 εβδομάδων: Πονάω, αλλά αντέχω!
Αυτή η βδομάδα ήταν η δυσκολότερη μέχρι στιγμής σ’ αυτή την εγκυμοσύνη. Και αυτό γιατί: ΠΟΝΑΩ!
Όλα ξεκίνησαν πριν αρκετές μέρες, όταν άρχισα να πονάω σαν να είχα κάνει… σπαγκάτο! Πονούσα στο εσωτερικό των μηρών, εκεί που ενώνονται τα πόδια με το σώμα. Υποφερτά θα έλεγα. Τις τελευταίες νύχτες όμως… όχι και τόσο υποφερτά πια!
Ρίξε και πονάκια πίσω στη μέση και το έχεις το θεματάκι!
Ειδικά το βράδυ το πράγμα φτάνει στο δυσκολότερό του: για να αλλάξω πλευρό πρέπει να ξυπνήσω και να πείσω τον εαυτό μου να κάνει το μεγάλο βήμα! Η αλλαγή πλευρού πονάει τόσο πολύ -ειδικά αν κάνω το λάθος και ανοίξω τα πόδια μου στη μετάβαση- που θέλω να κλάψω!
Φυσικά όλο αυτό δεν είναι κάτι που το έχω πάθει μόνο εγώ… Αντίθετα είναι άλλη μια σοφία της φύσης. Η ρελαξίνη, μία από τις ορμόνες που παράγονται κατά την εγκυμοσύνη, βοηθάει να μαλακώσει ο τράχηλος και οι σύνδεσμοι του σώματος, όσο η γυναίκα πλησιάζει στον τοκετό, ώστε να ετοιμάσει το σώμα όσο το δυνατόν περισσότερο για τη μεγάλη έξοδο του μωρού.
Eίναι αυτό το ωραίο που ακούμε συχνά «ανοίγει η λεκάνη«. Μόνο που για πολλές γυναίκες αυτή η αλλαγή στη θέση της λεκάνης συνοδεύεται από πόνους που μπορεί να είναι ανεκτοί, μπορεί όμως και όχι.
Πάμε στα δικά μου. Όπως ήδη έγραψα, το δυσκολότερο κομμάτι είναι ο ύπνος. Κοιμάμαι ήδη με μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια (μην σας πω και με δύο μαξιλάρια), ενώ για να σηκωθώ από το κρεβάτι κάνω ένα φοβερό ζογκλερικό. Όσες τραβάτε το ίδιο, να θυμάστε ότι στις κινήσεις που σας ζορίζουν (αλλαγή πλευρού, σήκωμα από την ξαπλωτή θέση), το μυστικό είναι να κρατάτε τα πόδια κλειστά. Και… υπομονή!
Από εκεί και πέρα δεν έχουμε φοβερά νέα, εκτός από τις καούρες που επέστρεψαν πια δυναμικά και την κοιλιά που μέσα σε μια νύχτα φούσκωσε κυριολεκτικά σαν μπαλόνι και έγινε αρκετά πιο σκληρή. Ε όσο να πεις, το μωρό έχει πια μεγαλώσει πολύ!
Επίσης, τις μέρες του μεγάλου καύσωνα, τα ποδαράκια μου είχαν πρηστεί σαν λουκανικάκια. Ο γιατρός μού είπε ότι εδώ των μη έγκυων πρήζονται με τέτοια ζέστη, τα δικά μου δεν θα πρήζονταν; Το αντιμετώπισα με κρύα ποδόλουτρα. Και τώρα που κάπως κόπασε η ζέστη, έφυγε και η λουκανικο-όψη.
Ο μικρός κουνιέται όλη μέρα και όλη νύχτα. Μπορεί να άργησε να δώσει δυναμικό παρόν, όμως τώρα δεν σταματάει ο άτιμος.
Αύριο μπαίνω στην 31η εβδομάδα. Έχω την εντύπωση ότι θα γεννήσω νωρίτερα απ’ ότι υπολογίζουμε. Βέβαια την ίδια εντύπωση είχα και με την Αθηνά και ίσως την ίδια εντύπωση έχουν και όλες οι έγκυες, χεχε!
Και κάτι ακόμα… Θέλω διακαώς να κάνω έναν υπέρηχο… Πώς θα αντέξω, Θεέ μου, μέχρι το τέλος Αυγούστου;;
Στα κιλά είμαι στα +6! Σαν να ξέφυγα λίγο…
Συν-εγκυούλες μου, πώς είστε;;;
αχ, τι μου θυμησες! και εγω ετσι ποναγα και για να αλλαξω πλευρο στο τελος ξυπναγα τον αντρα μου και με γυρναγε εκεινος :) υπομονη! με κανεναν πονο θα πω εγω!
αν κραταγαμε τα ποδια κλειστα θα ειχαμε σωθεί εξ αρχης........αχαχαχχααα...πλακα κανω.... οντως οταν πλησιαζει ο καιρος οι αλλαγες στο σωμα ειναι λιγο επιπονες...τα θυμαμαι....!!!! Υπομονη Ολιβιακι...κοντευεις...Με εναν πόνο!!!!!!!!!!!!!!
Κουράγιο!!! Η δικιά μου λεκάνει είχε ανοίξει τόσο, που μετά από δύο παιδάκια, είναι σαν να μην έχει κλείσει, επανέλθει δηλαδή. Κι εγώ ανησυχούσα ότι θα γεννήσω νωρίτερα, όπως και έγινε τελικά. Όχι από κάποιο θέμα, αλλά, όπως μου εξήγησε ο γιατρός μου, καλό είναι να γεννάς νωρίτερα μετά από καισαρική για να αποφύγεις τυχόν δυσάρεστα... δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες... κουράγιο!!!
Τι τέλεια φωτο!!! Ολιβιακια να σκέφτεσαι ότι ο καιρός περνά γρήγορα και σύντομα θα κρατάς και έναν παιδαρο στην αγκαλια σου εκτός απο την πριγκίπισσα σου και να κανείς υπομονή... Τι να κάνουμε; Πρέπει να αντέξουμε τις δυσκολίες...εμένα στην πρώτη εγκυμοσύνη πονουσε φοβερά η πλάτη μου... Αύριο κλεινω 12 εβδομάδων στο δεύτερο μωρακι μου και θα πάω για τον πρωτο υπερηχο το μεγάλο...ανυπομονω να το δω!!! Και φυσικά Ελπίζω να έιναι όλα καλα... Με ρωτάνε οι γύρω μου πως παει το μωρακι όλες αυτές τις μέρες και τι να τους πω;;; Ελπίζω καλα, απαντώ...αφού δεν το νιώθω...πως να ξέρω αν έιναι καλα; Ελπίζω οι αναγουλες που νιώθω κάποιες στιγμές της ημέρας να έιναι καλο σημάδι πως όλα προχωρούν κανονικά...εντωμεταξυ, διάβασα πιο πάνω μια κοπέλα που λέει να πάρεις μαγνήσιο για τον πόνο. Εμένα ο γιατρός μου μου το έδωσε απο την αρχη της εγκυμοσύνης μαζί με αλλα χάπια, αλλα απο ότι διάβαζα στο Ίντερνετ, το δίνουν τα τελευταία χρόνια προληπτικά σε περιπτώσεις όπου υπάρχει κίνδυνος για πρόωρο τοκετο(εγω έχω ιστορικό απο το γιο μου οποτε κρίθηκε αναγκαίο...). Τώρα αν θα με βοηθήσει και με αυτούς τους πόνους μακάρι Παναγία μου!!! Πάντως θα τον ρωτήσω το γιατρό γιατί τοσο καιρο δεν τον ρώτησα...καλα μπάνια και καλο υπόλοιπο διακοπών...
32 εβδομαδα .κιλα +7 .ευτυχως πριξηματα και καουρες δεν εχω πονο πολυ στο δεξι μου πλευρο .υπνος μετριος αλλα κοιλια ....κοιλαρα ολοι με ρωταν σε ποσες μερες γενναω αναρωτιεμαι ποσο ακομα μπορει να μεγαλωσει .μπεμπουλα 1600 γραμαρια στον τελευταιο υπερηχο .για να δουμε αντε κουραγιο κοριτσια το φαγαμε το γαιδαρο ..
30 εβδομάδω και κάτι ημερών κι εγω. Δεν έχω πονάκια, ούτε καούρες, ούτε έχω πρηστει πουθενά και η κοιλίτσα μου αν και μεγαλώνει καθε μερα δεν είναι πολύ μεγάλη. Ευτυχώς κοιμάμαι καλά τα πιο πολλά βράδια και τωρα τελευταία έχουν κοπεί και οι πόλλές επισκέψεις στην τουαλέτα. Την Τρίτη θα δω για άλλη μια φορά την μπέμπα στην οθόνη και ανυπομονώ.
Σε καταλαβαινω απολυτα ! Αρχισα να ποναω απο την 22η εβδομαδα και ο πονος αυξανοταν μεχρι που γεννησα την 38 η εβδομαδα.Δεν μπορουσα να περπατησω και φυσικα για υπνος....ουτε λογο!!!! Γεννησα ομως μεσα σε 2,5 ωρες!!!!!!!!!!!!
πω πωωωωωω, τον συγκεκριμενο πονο δεν τον ειχα στην πρωτη μου εγκυμοσυνη επομενως δεν ξερω πως ειναι. με επιασε βεβαια η μεση μου στον 5ο μηνα, αλλα υποφερτα. αυτο και τιποτε αλλο. αντε με το καλο να ερθει εκεινη η ευλογημενη ωρα να γεννησεις και ολα να πανε κατ ευχην και να κρατας στα χερια σου το ζουζουνακι σου!!! να φανταστω οτι ανυπομονεις να γεννησεις εεεεε? αντε με το καλο και με κανεναν πονο ευχομαι!!!
Καλά δεν το πιστεύω!!!! Είχα αυτούς τους πόνους που λες στην πρώτη μου εγκυμοσύνη στο γιο μου, κυριολεκτικά στο τέλος έκλαιγα για να αλλάξω πλευρό. Ο τελευταίος μήνας ήταν μαρτυρικός κ ενώ έλεγα ότι με τόσους πόνους μάλλον θα γεννησω γρηγορότερα, τελικά πήρε και 2 μέρες παραπάνω :-) Μετά την γέννα έκανα να περπατήσω φυσιολογικά τουλάχιστον ένα μήνα. Νόμιζα όμως ότι αυτό συνέβη επειδή ήταν η πρώτη μου εγκυμοσύνη και το σώμα μου ήταν ας το πούμε απροετοίμαστο. Τώρα στην δεύτερη, στην κόρη μου ήταν λες κ δεν ήμουν έγκυος καθόλου, ούτε πρησμένη κοιλιά, ούτε ξινίλες, ούτε πόνοι αφού έλεγα τι μωρό θα κάνω κουνελάκι, χεχεχε!!! Αλλα αφού εσένα Ολίβια είναι η δεύτερη εγκυμοσύνη περίεργο μου φαίνεται, μήπως τελικά το έχουν τα αγόρια να μας ταλαιπωρούν στην εγκυμοσύνη? Υπομονή σου εύχομαι κ όλα καλά θα πάνε, θα κυλήσει ο καιρός νεράκι :-) Με το καλό ο παίδαρός σου! Φιλιά!!!!
συμβουλή μου, δοκίμασε να πάρεις μαγνήσιο, με έσωσε αν και δεν το πίστευα, στην αρχή της εγκυμοσύνης είχα όλους αυτούς τους ανυπόφορους περιέργους πόνους, σημεία του σώματος μου που δεν φανταζόμουν ότι μπορούν να πονέσουν, φυσικά και με έπιασε πανικός γιατί δεν είχα τέτοιους πόνους στην πρώτη εγκυμοσύνη, αλλά ακουλούθησα την συμβουλή του γιατρού και πλέον με "πιάνουν " τα πόδια μου λιγότερο και έπο πριν την εγκυμοσύνη. περαστικά γρήγορα εύχομαι...
ειδικα στον μικρουλη μου που ειναι τωρα 4 μηνων ειχα αφορητους πονους στη λεκανη καθε βραδυ πιανομουν και εγω απο τα σιδερα για να αλλαξω πλευρο...και το σκεφτομουν η αληθεια ειναι παρα πολυ πριν το κανω...επισης ειχα και πονους στην μεση απο τον 7ο μηνα ....ηθελα να ειμαι συνεχεια ορθια επειδη ετσι δεν πονουσα πολυ αλλα και παλι οσο ημουν ορθια πριζονταν τα ποδαρακια μου....δεν πειραζει τωρα που το σκεφτομαι αξιζαν ολα αυτα για τον ερωτα μου....ειναι ενας παιδαρος γελαστος και κοινωνικοτατος....το καμαρι μου!!!ολιβια υπομονη η ουρα σου εμεινε!!!!φιλια πολλα....<3
Αυτό με το μαξιλαρι αναμεσα στα ποδια το εζησα απο τον 8ο!!!!!!!! σου εχω ξαναγραψει Ολιβια οτι εχω περασει τους φριχτους πονους της λεκανης και πριν και μετα τη γεννα! Για να σηκωθω απο το κρεβατι πιανομουν απο τα σιδερα στο προσκεφαλο κι εκανα σαλτο...............αχ τι πονος ηταν αυτος! Τι καλη επιλογη κρεβατιου εκανα! Με βοηθησε πολυ! Σε νιωθω απολυτα περασα τα ιδια, υπνος ελαχιστος (δεν μπορουσα να γυρισω πλευρο) πονος αβασταχτος. ναι καποιες φορες υποφερεται τη νυχτα ομως ηταν ζορικα! Κουραγιο! φιλια και καλες διακοπες
ρούλα και εγώ τα ίδια χαχαααχα. και την ίδια εποχή με το πρώτο, οπότε το ξέρω από πρώτο χέρι. και φυσικά πιστεύω ότι θα γεννήσω νωρίτερα, αλλά μπααααα......έτσι νομίζουμε αλλά αν δε γίνουμε σαν μπαλόνια πρώτα χαχαχα. κουράγιο και με το καλό!!!!!!
a gia ta kila mou den sas eipa.. eimai meion 4 kila apo tin arxi tis egkimosineis.. atime diabiti kuisis me exeis liosei.. alla ola ok exo ena kormaki mourlkia mono kilitsa.. xi xi
AX KAI NOMIZA OTI MONO EGO PONAO.... EIMAI 31 EBDOMADON KAI 3 IMERON KAI EXO TORA MIA EBDOMA OLOUS AUTOUS TOUS PONOUS KAI ASE POU NIOTHO TIN KOILIA MOU NA KATEVENEI.. KAI EGO NOMIZO THA GENISO NORITERA AN DEN STAMATISO NA DOULEVO TOSES ORES....,.ONTOS I NUXTA EINAI MARTIRIO DEN ANTEXETE... EMENA MOUDIAZOUN KAI TA PODIA MOU KAI DUSKOLEVOMAI APISTEFTA... UPOMONI OLIVIA LIGO MAS EMEINE AKOMA.. KALO KOURAGIO
ΑγγελικήΑ με 100000 ζωνη ή παντελονια-βρακακια που στηριζουν την κοιλια και μαξιλαρια κατω απ τα γονατα για τη μεση και κατω απ τα ποδια μην πρηστουν! Και ειμαι μονο στην 28 με +3 κιλα, αλλα ο μικρος αναπτυξη για 30... Εχει πεσει απαγπρευτικο στο σπιτι και κανεις δεν με ακουμπαει, μην πω κοιταει, οταν προσπαθω να σηκωθω αλλιος ΠΕΘΕΝΩ απ τη μεση (που να μην ειχα μεγαλες αντοχες στον πονο), ειχα προβλημα απο πριν και τωρα ξεφυγε ασχημα, οριακα εκανα φυσιοθεραπια πριν μεινω εγκυος... αν δεν ηταν κι αυτο... κλαφτα! Για τα παρατραγουδα της ελαστινης πριν κουνηθω ή αλλαξω σταση πρεπει να κανω τεντοματα, μια μια οοοολες τις κλειδωσεις και με βοηθαει λιγακι. Αυτο που μου εκανε ΘΑΥΜΑΤΑ ομως ειναι μια ασκησουλα γιογκα για εγκυους για τη λεκανη! Ορθια με ισια πλατη, ανοιχτα λιγισμενα ποδια και τα χερια στα γονατα να τα σπρωχνουν προς τα εξω, συμαντικο η πλατη να ειναι καθετη στο πατωμα (οπως οταν ειμαστε ορθιες) και ισια! Δοκιμαστε το, κανει θαυματα!!!
Απο αλλου ξεκηνησα αλλου εφτασα χαχαχα, αλτσχαιμερ εγκυμοσυνης! Με την ελαστινη σας τα εγραψα, μεση το ιδιο... Κοριτσια, αυτο που δεν αντεχω εγω ειναι οι αυπνιεεςςςςς! 1 φορα κοιμηθηκα πριν ξημερωσει και νομιζα οτι ειμουν στον παραδισο (μεχρι που με φωναξε η μικρη (3,5) για να πιει γαλα και για να σηκωθω εκανα 15 λεπτα (αντι για 20 χιχι). Το αλλο που μου τη σπαει ειναι οτι απ τη μεση και πανω, κιριος στηθος (που "σταζει" εδω και μηνες) αλλα και κεφαλι! Ξαπλωνω με πετσετα απο κατω και τα σεντονια βρεχοντε! Εχω και αλεργια στα αιρκοντισιον και νιωθω σαν αστακος στην κατσαρολα!
ΕΙΜΑΙ 38 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΚΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ 4 ΚΙΛΑ!!!ΟΟΟΥΦ....ΠΟΝΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΙΣ ΒΔΟΜΑΔΕΣ...Ο ΥΠΝΟΣ ΔΕ ΕΧΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΙΔΕΥΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΠΛΕΥΡΟ!!!ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ!ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΥΝΕΓΚΥΟΥΛΕΣ...ΦΙΛΙΑΑ
Καταραμένο SPD !!! Κι εγώ έτσι ήμουν και τις δυο φορές, Ολίβια, αλλά είχα προσέξει ότι αν φορούσα την ζώνη εγκυμοσύνης κατά την διάρκεια της ημέρας, οι νύχτες ήταν πιο υποφερτές. Αν έχεις ζωνούλα, δοκίμασέ το. Υπομονή ! Τον γάιδαρο τον έφαγες ! :-)
εγω νομιζα οτι η μητρα θα πιασει πατωμα!!υπομονη,λιγο εμεινε!!σε λιγο καιρο νεο μπουμπουκι κι ολα περασμενα ξεχασμενα!
και εγω κοριτσια ποναω πολυ στα ποδια και με πιανουν κραμπες στις γαμπες ειμαι στις 35+4 τα ποδια μου ειναι σαν το ζημαρουλη και οσο για τον υπνο τον εχω ξεχασει απο τωρα περιμενω πως και πως την ζουζουνα μου να ερθει και ολα αυτα θα ανηκουν στο παρελθον
Και γώ στις 30 εβδομάδες +11 κιλά και πολύ πρήξιμο!! εγώ δέν πονάω εκεί που λές εσύ αλλά πίσω στα μπούτια και δεν μπορώ να σταθώ όρθια σε ένα μέρος πρέπει ή να κάθομαι ή να περπατάω για να μη πονάω άσε εκείνες οι καούρες!!! ακόμη και νερό να πιώ με πιάνει καούρα έλεος!!! Δέν πειράζει όμως όταν θα σκάσουν μύτη οι μπόμπιρές μας θα τα ξεχάσουμε όλα!! Καλό μας κουράγιο.
πως σε νιωθω... το ιδιο ειχα παθει κι εγω, υπομονη.....
Υπομονή καλή μου....! Όλα θα πάνε καλά και σε λίγο καιρό θα τα έχεις ξεχάσει όλα!!!!!
Χα τι μου θύμισες τώρα...πέρσι τέτοιο καιρό ήμουν κι εγώ μια απο τα ίδια!!!!Αυτοί οι πόνοι ειδικά όταν ήθελα να αλλάξω πλευρό ανυπόφοροι!!!Οσο για το πρήξημο...μια βδομάδα μετά που γέννησα δεν πιστεύαμε με τον άντρα μου πόσο αδύνατα πόδια είχα!!!!Υπομονή..
Ολιβ μου 31 Αυγούστου γέννησα το δεύτερο παιδί μου, την κόρη μου.... όλα όσα περιγράφεις είναι σαν να περιγράφεις τα δικά μου!!! Ετσι ακριβώς ήμουν και εγώ... Αφου να φανταστείς τις τελευταίες εβδομάδες στο πλάι δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί υπέφερα, όταν γύρναγα ανάσκελα μου κοβόταν η ανάσα, έτσι και εγώ έβαζα 2-3 μαξιλάρια πίσω στη πλάτη και κοιμόμουν σχεδόν όρθια... Υπομονή περνάει ο καιρός γρήγορα!!! Πάντως διαπίστωσα οτι το σώμα μου στη δευτερη εγκυμοσύνη ήταν πιο κουρασμένο και τράβηξε μεγαλύτερη ταλαιπωρία. Να σημειώσω οτι οι πόνοι της λεκάνης μου μού έφυγαν ένα χρόνο μετά τη γέννα. Φιλιά!!!!
39 evdomades kai 2 meres kai den provlepete genna akoma
kane ipomoni, den exeis k kati allo na kaneis i alithia einai....!!! na pane ola kala !
Έτσι περίπου ήμουν και γω. Νομιζα ότι αν ανοίξω τα πόδια θα φύγει το μωρό. Δεν ήταν και το καλύτερό μου η δεύτερη εγκυμοσύνη.Ο ύπνος με 2 μαξιλάρια ήταν must και κάθε φορά που γυρνούσα πλευρό γυρνούσα και τα μαξιλάρια, πονούσα στην πλάτη και αν με έπιανε να πάω τουαλέτα έβριζα προκαταβολικά. Υπομονή....
Θεε μου τι μου θυμισες!!πριν τεσσερα χρονια τετοια εποχη ημουνα στον 7ο μηνα και εκλεγα απο τους πονους στη μεση μου!νομιζα πως δεν θα μπορουσε να ανοιξει πιο πολυ ..αλλα εκανα λαθος!και οταν ηθελα να σηκωθω χρειαζομουν ριμουλκο!αν και πηγα να γεννησω με 12 κιλα.δεν ηταν και πολλα!κουραγειο ομως !κοντευεις κοριτσακι μου!και οταν θα αντικρυσεις το νινι σου δεν θα θυμασε τιποτα απο ολα αυτα!αντε λιγο υπομονη και το καινουργιο μελος της οικογενειας σας ερχετε!με το καλο!
+6 μόνοοοοο???Μπράβο σου,απορώ πώς τα καταφέρνεις! Όσο για τα υπόλοιπα...κουράγιο και ΝΑΙ έπρεπε να είχες πάρει εκείνο το μηχάνημα υπερήχων που -αν δεν κάνω λάθος- είχες αναφέρει στην πρώτη σου εγκυμοσύνη...χαχαχα Καλή συνέχεια :)
Ειμαι στις 32 εβδομαδες και μια ειναι η λεξη :ΤΟΥΜΠΑΝΟ η κοιλια, τα ποδια, τα χερια, ακομα και το προσωπο μου, ολα ειναι παραφουσκωμενα, μοιαζω με τον ζυμαρουλη, θελω βοηθεια για να σηκωθω απ τον κααναπε, η μεση μου εχει παραδωσει και ειμαι στα 68 κιλα, αλλα χαλαλι, η μικρη ανταποκρινεται στα χαδια στην κοιλια, τεντωνεται για να απολαυσει φιλια και αγγιγματα, εχω συνεχεια την πιο γλυκεια, αθωα, εκπληκτικη συντροφια μαζι μου και δεν μπορω να περιμενω να την δω και να την αγκαλιασω. Φιλια ολιβια, γερα, το ξερεις και το ξερω πως τα μωρα μας αξιζουν τα παντα.
ειμαι στις 32 εβδομαδες και +15 κιλα σε καταλαβαινω θελω να κλαψω αλλα τι να κανω αλλο ΥΠΟΜΟΝΗ καλη συνεχεια να εχουμε και με το καλο να ερθουν τα μωρακια μας!!!!!!
Egw imoun prismeni apo ton Iounio me to pou zestane elaxista o kairos k xepristika efoson gennisa....Alla bebaia egine kathimerinotita pia den me enoxlouse katholou!!! Ipomoni einai diskoli i egkimosini kalokairi ta perasa k egw omws ti na kanoume panw apo ola na einai gera ta paidakia mas k as talaipwriomaste emeis!!!
Κάνε υπομονή, σίγουρα αξίζει το μωράκι σου λίγο πόνο. Εγώ που είχα ενοχλήσεις και κράμπες έπαιρνα μαγνήσιο για να χαλαρώνω. Για ρώτα το γιατρό σου μήπως σε ανακουφίσει λίγο... Άντε, κοντεύεις!!!