Ολιγάμνιο και το άγχος στα ύψη!

Γειά σας,

Ξημερώνοντας η 9/12 νιώθω ενα κόμπο στο στομάχι… Θα ήθελα να σας διηγηθώ και εγώ την ιστορία μου, οχι την ιστορία τοκετού μας, αλλα την ιστορία εγκυμοσύνη μου.

Είμαι μαμά δυο υπέροχων, πανέμορφων και καταπληκτικών αγοριών (κου κου βα) 2,5 χρόνων και 7,5 μηνών. Η πρώτη μου εγκυμοσύνη ήταν απο τις εύκολες, με εμετούς μέχρι τον ένατο και συσπάσεις απο το τρίτο, αλλά μέχρι εκεί. Είχα εύκολη και γρηγορη γέννα και λάτρεψα τον γιό μου απο την πρώτη στιγμή!!

Όταν αρχισε να ξετεπαγεται το μικρούλι μας αποφασίσαμε με τον αντρούλι μου και για δευτερο παιδάκι, το οποιο μας ήρθε πιο εύκολα απο το πρώτο. Ήλπιζα οτι σ´αυτή την εγκυμοσύνη να μην έχω ούτε αυτά τα λίγα αλλά που να ήξερα.. Είχα πάλι εμετούς, συσπάσεις και μονο που τωρα προστέθηκαν και ζαλάδες. Επίσης αισθανόμουν συνεχεια κουρασμενη αλλα το στήριζα στο γεγονός οτι όντας έγκυος και με ενα 16μηνο αγοράκι ήταν λογικό.

Ξημερώνει λοιπον η 9/12/2011, η χειρότερη μέρα στην ως τωρα ζωή μου. Ξύπνησα και πήγα στην δουλειά μου. Δεν είχαμε πολύ κόσμο και αφού έκανα τη πρωινή ρουτίνα, νιώθοντας έντονη ζαλάδα λέω από μέσα μου ας παω στον γυναικολόγο μου να μoυ μετρήσει την πίεση αφου δεν εχω και δουλειά. Να σημειώσω οτι έχω την τύχη να είναι το ιατρείο του ακριβως απέναντι απο το μικροβιολογικο εργαστήριο όπου εργάζομαι. Πετάγομαι λοιπόν να μου μετρήσει πίεση.

Μετράει λοιπον την πίεση και ήταν μια χαρα. «Ε» μου λεει » αφού ήρθες έλα να δούμε και λίγο τον μπέμπη«. Εδώ να πω οτί ειχαμε κανει την προγραμματισμένη επισκεψη πριν δυο εβδομάδες και ήταν να κανουμε σε δυο εβδομάδες τον μεγάλο υπερηχο όπου θα ήμουν και στην 21η εβδομαδα. Ξαπλώνω λοιπόν και αρχίζει τον υπερηχο. Και ενω συνηθως είναι χαλαρός και αστειεύεται, τον βλέπω προβληματισμένο.

«Όλα καλά;» του λέω

«Θα σου πώ» μου λέει και αρχίζει και κουνάει πάνω κάτω στην κοιλια μου την κεφαλή του υπέρηχου, κάνοντας μου ερωτήσεις του τύπου αν είχα υγρά, αν εκανα καθολου πυρετό, αν είχα πιο έντονες συσπάσεις. Όχι, όχι και όχι οι απαντήσεις μου. Τίποτα απο αυτά.

«Τι συμβαίνει;» τον ρωτάω.

«Έχεις αυτό που λέμε ολιγάμνιο«

«Και τι είναι αυτο;» του λεω. Πραγματικά δεν είχα ιδέα και πρώτη φορά το άκουγα.

«Δεν είναι και ότι καλυτερο» μου λέει.

«Πες τα μου ως έχουν» και αρχισε να μου εξηγεί.

Ολιγάμνιο δηλαδή ελαττωμένη ποσότητα αμνιακού υγρού νωρίς στην κύηση συνδέεται με ποσοστό εμβρυϊκής απώλειας της τάξης του 80%. Όταν παρουσιάζεται αργά στην κύηση συνδέεται συχνότερα με επιβράδυνση της ενδομήτριας ανάπτυξης, με προεκλαμψία, με πνευμονική υποπλασία και τέλος με αποφρακτικού τύπου ανωμαλίες του ουροποιητικού. Δηλαδή τρία είναι τα τεινά. Ή έχεις φλεγμονή, ή δεν έχει νεφρά το μωρό, ή εχείς υψηλή ρήξη αμνιακού σάκου οπού ειναι και το πιό καλό σενάριο.

Μου ήρθε ο ουρανός σφοντίλι που λέμε. Πραγματικά εκείνην την ώρα αισθανόμουν τετοια πίεση στο κεφάλι μου και το μόνο που μπορούσα να πω ειναι «Δεν αντέχω, θα βάλω τα κλάματα» αλλα ούτε δάκρυ δεν έφευγε.

«Πηγαινε και κανε μια γενική αίματος. Αν τα λευκά σου ειναι πανω απο 30.000 θα πρεπει να παμε στην Κλινική γιατι φοβόμαστε και για σένα όχι μονο για το μωρό, αν δεν ειναι θα πας και Θεσσαλονίκη να σε δεί ενας εμβρυολόγος για να αποκλείσουμε και οτι το μωρό δεν εχει νεφρά«

Μόλις έφυγα πηρα τηλεφωνο τον άντρα μου και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω… Το μόνο που ψελλισα είναι «κατι δεν παει καλά με το μωρό«.

Να μην σας τα πολυλογώ και σας κουράζω, η γενική βγήκε καλή, ξεκινάμε λοιπόν για Θεσσαλονίνη. Σε όλο το δρόμο προσευχομουν στον Αρχάγγελο Μιχαήλ Μανταμάδος να είναι καλα το μωρό μας. Τελικά τα νεφράκια μας ήταν τέλεια σχηματισμένα και αποφανθηκαν οτι ηταν υψηλη ρήξη αμνιακού σάκου. Απόλυτη ακινησια λοιπον για τους υπόλοιπους μήνες ( ημουν στην 19η εβδομαδα). Για τις επόμενες δυο βδομαδες, ανα δυο μερες πήγαινα για υπερηχο και εξετασεις και αφου βεβαιωθηκαμε οτι ειναι σταθερο το αμνιακό ανα  βδομαδα και μετα ανα δεκα μερες. Οταν έφτασε το μωρο 1 κιλό ανασάναμε με ανακούφιση και τελικά εφτασα μεχρι και την 38η εβδομαδα όπου πηγα γέννησα αφου μου σπασανε τα νερά σπίτι μου! Γέννησα πάλι πολυ ευκολα και με το που βγήκε το μωρό μου κατουρησε αμεσως σαν να ήθελε να μας δειξει οτι όλα καλά είναι!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ατελείωτες ώρες που ημουν ξαπλωμένη, κολλημένη στον καναπέ, ακούνητη με την ελπίδα να καταλάβω και την παραμικρή κίνηση του μωρού οτι ολά πανε καλά, να φοβάμαι να αλλάξω πλευρό μηπώς και ζοριστώ και αρχίζω και χάνω εστω και αυτά τα λιγα υγρά που είχαν μείνει. Όμως ο μικρουλης μας μας διέψευσε και με την βοήθεια του Αρχάγγελου Μιχαήλ,τον οποιο θα ευχαριστώ συνέχεια, ήρθε σώος και αβλαβής.

Συγνώμη αν σας κουρασα με το μέγαλο μου κείμενο. Απλα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μας και να σας πω οτι με αυτό καταλαβα οτι ο καθένας απο εμάς ζεί τουλάχιστον ενα θαύμα στην ζωή του. Αρκεί να το αναγνωρίσει! Σας φιλώ!

Μαμά Νάντια

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com