Τοκετοί… εξπρές!
Τοκετοί… εξπρές!
μαμά Μαρία
Μετά απο πολύ καιρό που σας παρακολουθώ, πήρα την απόφαση να σας γράψω και εγώ την ιστορία της γέννησης των 2 παιδιών μου και αυτό γιατί όλο διαβάζω για τοκετούς εξπρές! Αν όλα αυτά που διαβάζω είναι τοκετοί εξπρές, τότε τι ήταν οι δικοί μου τοκετοί;;
Ξεκινάω λοιπόν με την πρώτη μου γέννα!
Ημουν 17 μέρες πριν την αναμενόμενη ημερομηνία τοκετού και ξυπνάω Δευτέρα πρωί στις 9 με μια ενόχληση στην κοιλιά, μετά απο 5 λεπτά σπάνε τα νερα και επικοινωνώ με το γιατρό μου ο οποίος μου λέει ότι πρέπει να πάω αμέσως στο νοσοκομείο. Εγώ ξεκινάω να ετοιμάζομαι και πηγαίνω στο νοσοκομείο στις 10.40, εκεί πλέον με πιάνουν οι πόνοι και όταν με εξετάζει ο γιατρός μου λέει ότι είμαι έτοιμη για γέννα και μπαίνω αμέσως στο χειρουργείο, όπου η κόρη μου γεννήθηκε στις 11.20!!! Δηλαδή μέσα σε 2 ώρες και 20 λεπτά από όταν εσπασαν τα νερά!
Η γέννα του γιού μου ήταν … πιο γρήγορη!!! Ημουν 15 μέρες πριν την αναμενόμενη ημερομηνία τοκετού, Κυριακή 9.30 το πρωί και νιώθω τον πρώτο πόνο ο οποίος ήταν πολύ δυνατός! Επικοινωνώ με το γιατρό μου και μου λέει να περιμένω να με πιάσουν συχνοί πόνοι και μετά να πάω στο νοσοκομείο. Μόλις κλείνω το τηλέφωνο με ξαναπιάνει δυνατός πόνος και δεν είχαν περάσει ούτε 5 λεπτά! Ξαναμιλάω αμέσως μαζί του και μου λέει “ έλα αμέσως”!!! Ξεκινάω να ετοιμάζομαι με πολλή δυσκολία αφου οι πόνοι ήταν ανα 2 λεπτά!!!
Φτάνω στο νοσοκομείο στις 10.30 (έπρεπε να τακτοποιήσω και την κόρη μου η οποία τότε ήταν 20 μηνών) και ο συζυγος μου με βοηθάει να κατέβω απο το αυτοκίνητο και με ανεβάζει υποβασταζόμενη στο μαιευτήριο γιατι δεν μπορώ να περπατήσω από τους πόνους. Μόλις βλέπουν σε τι κατάσταση βρίσκομαι δε με αφήνουν να κατσω πουθενά και χωρίς να με εξετάσουν με βάζουν στο χειρουργείο. Ο γιός μου γεννήθηκε στις 11.00 το πρωί, μέσα σε 1.30 ώρα από τον πρώτο πόνο και ζύγιζε 4.300 γρ.
Μετά και από τον δεύτερο τοκετό μου, αποφάσισα ότι αν ποτέ ξαναμείνω έγκυος, θα πρέπει ένα μήνα πριν την αναμενόμενη ημερομηνία τοκετού να εγκατασταθώ στο νοσοκομείο!!
Εύχομαι και εγώ σε όλες τις μελλοντικές μανούλες να έχουν μια εύκολη γέννα και μια συμβουλή “ να μην αγχώνεστε”, νομίζω ότι αυτό με βοήθησε πιο πολύ από όλα!
Μαρία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
πλάκα έχουμε να τα λέμε εμείς μεταξύ μας...να μην ακούν οι καημένες οι μανούλες με τις πολύωρες γέννες.... μόλις μπήκα στην 37η εβδομάδα που λέτε,όλη μέρα έτρεχα και χαζολογούσα(μιας και είχα υπέροχη εγκυμοσύνη),αποφάσισα να πάω απ'το πατρικό μου στα Τρίκαλα στο σπίτι που μένουμε στην Καρδίτσα...με το αμάξι!!!για καλή μου τύχη ο πατέρας μου αποφάσισε να ψήσει στο τζάκι και κάλεσε τον γαμπρό του...έρχεται ο άντρας μου και σε κανένα μισάωρο ένιωσα ένα ΤΡΕΛΟ πόνο,σε 1 λεπτό ακόμα έναν ακόμα πιο ΤΡΕΛΟ πόνο,τρέχοντας φτάσαμε στο νοσοκομείο με διαστολή 7 παρακαλώ,υποβασταζόμενη απ'τους πόνους,γέννησα μέσα σε 1 μιση ώρα φυσιολογικότατα ένα γερό αντράκι!!! στην επόμενη γέννα με σκηνή θα τη βγάλω έξω απ'το νοσοκομείο μόλις μπω στον μήνα μου...
γεια σας κι απο μενα! εσυ μπορει να υπεφερεσ αλλα εμενα μου εφτιαξες τη διαθεση! να σου ζησουν τα μωρακια!
Είχα ακριβώς τον ίδιο τοκετό με τον πρώτο σου... Ακόμα και στις ώρες!!!!! Ο γιατρός μου είπε ότι αν η 1η γένα ήταν τόσο γρήγορα, θεωρητικά στην επόμενη θα γεννήσω σε χρόνο dt!!! Μακάρι όταν έρθει η ώρα να είναι το ίδιο γρήγορα κι ευκολα. Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!!