Ενας γολγοθας με αδοξο τελος
Ενας γολγοθας με αδοξο τελος
μαμά Μελίνα
Φιλοι μου καλησπερα. Θα ηθελα να μοιραστω την εμπειρια της δικης μου δευτερης εγκυμοσυνης που ειχε αδοξο τελος.
Ειμαι μαμα ενος 3χρονου υγειεστατου κοριτσιου. Ειχα μεινει εγκυος το 2008. Ηταν μια εγκυμοσυνη μη προγραμματισμενη, αλλα πολυ επιθυμητη απο τον τοτε συντροφο μου και τωρινο αντρα μου. Ολα κυλουσαν ομαλα μεχρι την 7 εβδομαδα μεχρι που επεσα στο κρεββατι και ακολουθησε μια εγκυμοσυνη με 25 ως 30 εμετους ημερησιως. Ευτυχως ειχα ανθρωπους οι οποιοι μου σταθηκαν! Εγω ημουν απελπισμενη μεχρι που πηγα στο μαιευτηριο απο την απογνωση μου και ζητησα απο τον γυναικολογο μου να μου παρει το παιδι με καισσαρικη γιατι δεν αντεχα αλλο. Ηθελα να αυτοκτονησω μονο και μονο για να γλυτωσω απο την αφορητη πια αδιαθεσια και τους εμετους. Να σημειωσω οτι παρ’ ολα αυτα ουδεποτε νοσηλευτικα για απωλεια υγρων παρ’ ολο που τον δευτερο μηνα ειχα χασει 8 κιλα.
Την τελευταια μερα του 9ου μηνα μπηκα με τεχνιτους πονους να γεννησω. Ολα ηταν φανταστικα! Εγω πολυ χαρουμενη που επιτελους θα μπορουσα να αναπνευσω ξανα κανονικα και να ζησω σαν ανθρωπος.
Μετα τη γεννα χωρις μεγαλη προσπαθεια ανηκαν ολα στο παρελθον.
Να σημειωσω οτι κι εγω και ο αγαπημενος συζηγος μου ειμαστε πολυ θετικοι ανθρωποι.
Το 2010 μεταναστευσαμε για ενα καλυτερα μελλον! Τα εχουμε καταφερει. Ειμαστε πολυ ευτυχισμενοι. Ετσι αποφασισαμε οτι θελουμε αλλο ενα παιδακι και γιατι οχι και τρια, αφου μπορουμε να τα μεγαλωσουμε.
Ετσι απο τον πρωτο μηνα χωρις προσπαθεια εμεινα εγκυος ξανα! Ολα τελεια. Η διατροφη μου εκπληκτικη! Η γυμναστικη μου προσεγμενη! Και η ψυχολογια μου στα υψη μεχρι που ερχεται η 6η εβδομαδα κυησης και ολα γυριζουν τουμπα! Η αδιαθεσια ακομα πιο εντονη απο την πρωτη εγκυμοσυνη! Λιγοτεροι εμετοι και περισσοτεροι ιλιγγοι!
Η ταλαιπωρια απιστευτη μεχρι που σε μια εβδομαδα μπηκα 6 φορες στα επειγοντα του νοσοκομειου! Η ψυχολογια πιο ασχημη δεν γινεται!
Μου εδωσαν διπλη δοση φαρμακων και primperan τα οποια στην 8η εβδομαδα δεν επιαναν!
Ο αντρας μου στεναχωρημενος και η μπεμπα μου επισης! Ετσι σε ενα εκπληκτικο σπιτικο περιβαλλον εγινε μια συζητηση με τον συζυγο για διακοπη κυησης υπερ υγειας μου! Ετσι κι εγινε!
Εχει περασει ενασ μηνας….. Ξερω οτι ηταν η σωστη αποφαση αυτη που πηραμε γιατι οπως ειπε και ο αντρας μου «Καλυτερα εσενα παρα ενα παιδι ακομα χωρις εσενα«. Τοσο τραγικα ηταν τα πραγματα. Δυο κυησεις με υπερεμεση ηταν πολυ δυσκολα.
Δε σας κρυβω οτι θελουμε μετα απο ενα χρονικο διαστημα να προσπαθησουμε ξανα. Πρεπει ομως ακομα να ξεκουραστει ο οργανισμος απο την πρωτη εγκυμοσυνη.
Εαν μπορει να μου δωθει καποια απαντηση απο καποιον ειδικο και μη για το τι θα μπορουσα να κανω σε μια επομενη εγυμοσυνη, θα με ευχαριστουσε ιδιαιτερα.
Ευχαριστω για τον χρονο σας και την υπομονη.
Ευχομαι καλη επιτυχια σε ολεσ τις υποψηφιες μαμαδες! Σας ευχομαι τα καλυτερα!
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 18/12/12:
Αγαπημενες μου αναγνωστριες αποφασισα να δημοσιοποιησω την ιστορια μου για να την μοιραστω με γυναικες που ισως εχουν περασει απο μια ιδια κατασταση η και χειροτερη ακομα.
Στο κειμενο μου υπηρχαν παραλειψεις σε καποιους δημιουργησαν αποριες, σε καποιους αλλους παρεξηγησεις, σε καποιους αλλο θυμο και υπηρξαν και αναγνωστες οι οποιοι το ειδαν λιγο πιο μαλακα και δεν χρειαστηκαν περισσοτερες λεπτομερειες.
Θελω να ξεκαθαρισω οτι πριν παρει μια γυναικα την αποφαση να διακοψει μια προγραμματισμενη εγκυμοσυνη πρεπει να εχει μεγαλη δυναμη και πικρα ταυτοχρονα, γιατι αυτη η γυναικα δεν μπορει κυοφορησει και να γεμισει περισσοτερα χαμογελα και η δικη της η ζωη και του περιβαλλοντος της σε δευτερο χρονο.
Πριν παρουμε την αποφαση με τον τον ανθρωπο της ζωης μου, να διακοπει η κυηση, ειχε προηγηθει η εκτη φορα στο νοσοκομειο και μια συσκεψη γιατρων η οποια διεγνωσε μεγαλο κυνδυνο γιατι ημουν σε ημικωματωδη κατασταση γιατι υπηρχε και αιμορραγια.
Ποναω παρα πολυ κι εγω και η οικογενεια μου και το περιβαλλον μου.
Ηδη εχω ζητησει βοηθεια ειδικων και οι συναντησεις θα γινουν λιγο μετα την αφηξη του νεου ετους.
Ζητω συγνωμη απο τους αναγνωστες που αναστατωθηκαν.
Ευχαριστω και ζητω εκ νεου την κατανοηση σας.
Ευχομαι τα καλυτερα χριστουγεννα πρωτα σε εσας μαμαδες και στις οικογενειες σας!
Να ειστε παντα γεματοι υγεια και χαρουμενες στιγμες.
Υ.γ θα ηθελα στο μελλον να σας ενημερωσω για την εξελιξη των θεραπειων. Ισως βοηθηθουν κι αλλοι ανθρωποι.
με εκτιμηση
μαμα Μελινα
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
καταρχάς και πάνω απο όλα να χαίρεσαι το παιδάκι σου και κατα δευτερον να είναι καλότυχο και καλοφωτισμένο.. τώρα μετά απο ότι δοιαβασα πραγματικά δεν ξέρω πως να σχολιασω.. δεν θελω να σε κρίνω γιατί αυτό μόνο ο θεος μπορεί να το κάνει αλλά ούτε ευσημα θέλω να σου δωσω γιατί πολύ απλά δεν θεωρώ σωστό για τα δικά μου δεδομένα ότι έριξες το παιδί σου επειδή απλά είχες ζαλάδες ναυτιες κλπ απο την άλλη όμως σκέφτομαι πως είχες άλλο ένα παιδί να μεγαλώσεις και αν πήγαινε έτσι όλη η εγκυμοσυνη σου?? δεν ξερω πραγματικά με έχεις μπερδέψει.. απλά αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι αφου είδες ότι και στις 2 εγκυμοσυνες ήσουν χαλια και δεν μπορείς να το αντεξεις απλά μην ξαναπροσπαθησεις γιατί είναι πρωτον κρίμα να χανονται έτσι ζωούλες όταν πολλές γυναικες προσπαθουν χρονια να αποκτήσουν ένα παιδί και εσύ πας έτσι (δεν θα πω με ελαφρα την καρδία γιατί δεν νομιζω να το έκανες με ελαφρια καρδια) και το ρίχνεις και κατα δευτερον δεν ξέρεις τι επακολουθα προβληματα μπορεί να έχεις μετά απο μια έκτρωση και το λεω αυτό γιατι και η μαμα μου έκανε έκτρωση και εξαιτιας αυτου έχασε 2 παιδια .. σε πάω και σε προσφοτα γεγονοτα φιλη μου 19 χρονων έμεινε εγκυος το ριχνει παντρευτηκε 26 πλεον 5 χρονια παντρεμενη η πιθανοτητες να κάνει παιδί ελάχιστες γιατί έπαθε ζημια απο την έκτρωση που εκανε,, αυτα.. ευχομαι να σκεφτεις πολύ καλα απο εδώ της κινησεις σου και να έχεις καλές γιορτες
....μηπως θα ηταν καλυτερα να αφηνες τις προσπαθειες?και αν ολες οι εγκυμοσυνες εξακολουθουν να ειναι ετσι..θα συνεχησεις να κανεις εκτρωσεις μεχρι να 'πετυχεις' την καλη εγκυμοσυμη???
εύχομαι την επόμενη φορά να πάνε όλα καλά για όλες εμάς που έχουμε περάσει κάτι τέτοιο. Ο γυναικολόγος μου, είχε πει ότι η κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική από κάθε άλλη. Σε παρακαλώ εάν έχεις απαντήσεις από κάποιον ειδικό ενημέρωσε μας. Σ'ευχαριστώ και να χαίρεσαι το παιδί σου.
Μαιρη μπραβο σου. Συμφωνω απολυτα μαζι σου. Μανουλα του κειμενου ο,τι κι αν συμβει καλη δυναμη.
Καλή τύχη την επόμενη φορά, όλα να πάνε καλά!
Διάβασα αρκετά από τα σχόλια και να που κατέληξα: Έχω σιχαθεί τις ΜΗΤΕΡΕΣ. Αυτές με τα κεφαλαια γραμματα, που ριγουν απο συγκινηση απο το θαυμα της μητροτητας. Που βρηκε νοημα η ζωη τους, που γεμισε η καρδια τους αγαπη, που η μητροτητα τους εκανε ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Ναι φιλες μου, αυτα διαβαζουμε σαν καραμελα στα περισσοτερα φορουμ για μαμαδες (ειμαι κι εγω μια νεα μητερα). Και που πηγαινει ολο αυτο το μεγαλειο, η ψυχικη αναταση, η βελτιωση του χαρακτηρα και της ψυχης, οταν σχολιαζουμε αλλες μητερες; Κακια και χολη, αυτες οι εξαισιες μητερες περιμενουν στη γωνια να σχολιασουν οποιοδηποτε 'παραπτωμα', χωρις ορια και χωρις ντροπη. Και πάντα η γνωστή 'επωδός': 'Εγώ δεν θέλω να κρίνω, αλλά...' και στο τέλος, πάντα 'να χαίρεσαι το παιδάκι σου!'. Κακία, υποκρισία, γυναικεία κατινιά που βρήκε νέο έδαφος ανταγωνισμού, δυστυχώς το πιο αθώο πεδίο, τα ίδια μας τα παιδιά!! Λυπάμαι πολύ, αλλά έχω απογοητευτεί πολύ από το επίπεδο πάρα πολλών νέων μητέρων, όπως αποκαλύπτεται χάριν και στην ανωνυμία του ίντερνετ. Η εικόνα που δίνετε δεν είναι ούτε καλών μανάδων, ούτε και καλών ανθρώπων!
Τωρα να πω οτι δεν είπα από μέσα μου "ν' αγιασει το στοματακι σου", ψέματα θα πω... Αν και εγώ δεν ήμουν παρηγορητική (αλλά ούτε και επικριτική), παρόλα αυτά συμφωνώ μαζί σου. Πολλές φορές, διαβάζοντας κάποια σχόλια έχω αισθανθεί άχρηστη γιατί λόγω απειρίας με την πρώτη ευκαιρία αμφισβητώ τον εαυτό μου.
Συμφωνω και επαυξανω!! Μα ολες οι μαμαδες που κυκλοφορουν αναμεσα μας ηταν γεννημενς για να γινουν μαμαδες, αριστες στη φροντιδα, στην ψυχολογικη στηριξη των παιδιων τους και αν βρεθει και μια που σκεφτεται και τον εαυτο της ειναι καταπτυστη! Λες και αν υπολογιζεις και τον εαυτο σου αυτοματα δεν σκεφτεσαι το παιδι σου! Κουραγιο μαμα Μελινα, αν εισαι εσυ καλα θα ειναι και τα (μελλοντικα) παιδια σου! Ευχομαι να σου τα φερει η ζωη οπως τα θες απο δω και περα!
καλή τύχη να έχεις... και να μην ακους κανεναν... μονο εσυ και ο αντρας μπορει να ξερετε τι συμβαινει ... και φυσικα μονο εσυ αντιλαμβανεσαι το σωμα σου και τις αντοχες σου... και τι κι αν δεν κανεις κι αλλα παιδακια... θα εχεις εναν θυσαυρο μονακριβο και πολυτιμο στο σπιτι σας... την υγεια σας να εχετε και πολυ ευτυχια...!!!!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα κορίτσι μου.Ακριβώς τα ίδια πέρασα και εγώ, εννέα μήνες έκανα εμετούς καθημερινά και είχα τρομερούς ιλίγγους, δεν μπορούσα να βγώ απο το σπίτι ούτε να μπω σε αυτοκίνητο, ούτε καν να πάω στο γιατρό για τις εξετάσεις μου......με κουβαλούσε σηκωτή ο άντρας μου ...Ευτυχώς δεν είχα άλλο παιδί που θα έπρεπε να φροντήσω γιατί δεν ήμουν σε θέση να το κάνω . Τώρα το παιδάκι μου είναι 3,5 χρονών και δεν σκέφτομαι να κάνω άλλο γιατί φοβάμαι μήπως περάσω τα ίδια και δεν έχω κανέναν να φροντήσει το παιδάκι μου.....Να είσαι καλά και να χαίρεσαι το παιδάκι σου!!Να είσαι γερή να το μεγαλώσεις γιατί τα παιδια θέλουν τις μανούλες τους για να μεγαλώσουν, κανένας άλλος δεν μπορεί να τους δώσει αυτά που του δείνει η μανούλα. Σού εύχομαι ότι καλύτερο στη ζωή σου και ότι και αν αποφασίσεις ξανά για δευτερο παιδάκι να πάνε όλα κατευχήν!!!
Τι ειναι αυτα που λετε μωρε? Να μην ξαναπροσπαθησει επειδη ειχε ενα προβλημα η κοπελα κ επρεπε να διακοψει? Εσεις που τα λετε δεν εχετε τη δυναμη... Μπραβο Μελινα που παροτι κινδυνεψες κ περασες τοσα, δεν το βαζεις κατω κ θες να ξαναπροσπαθησεις. Οι περισσοτερες οπως βλεπεις δεν θα το εκαναν, θα παρατουσαν τις προσπαθειες. Αλλα κανεις δεν εχει δικαιωμα να κρινει αν ο αλλος ειναι καλος γονιος απο ενα τετοιο γεγονος. Ο καθενας κανει αυτο που νιωθει καλυτερο κ κοψτε το κραξιμο, γιατι αυτες που κραζουν ειναι κατι ξερολες μανες που αυτοθεωρουνται τελειες κ στο τελος ουτε τα παιδια τους δεν τις αντεχουν κ τις παρατανε στα γηροκομεια
katarxin se katalaveno apolita kai ksero pos einai .tha ithela na matho ti eidoys therapia tha kaneis ayto den katalava kai me endiaferei kai emena
Στην αρχή όταν διάβασα το κείμενο μου φάνηκε περίεργο που διέκοψες την κύηση -μου κακοφάνηκε μπορώ να σου πω-, καθώς είμαι κι εγώ ένα παιδί που παραλίγο να το ρίξουν, και για το λόγο αυτό βγάζω καντήλες με τις εκτρώσεις. Όμως επειδή άλλες αντοχές έχει ο ένας κι άλλες ο άλλος δε σχολίασα. Τώρα που ξεκαθάρισες τι ακριβώς έπαθες με την εγκυμοσύνη σου δεν το συζητω: Καλά έκανες, τί άλλο να κανες εξάλλου; Μόνο που στη θέση σου εγώ δε θα ξαναπροσπθούσα για άλλο παιδί, γιατί δε θα άντεχα το ενδεχόμενο να πρέπει να ρίξω και αυτό το παιδί. Θα γινόμουν κομμάτια. Ούτε θα υιοθετούσα, γιατί θα φοβόμουν οτι το υιοθετημένο μου παιδί δε θα είχε την ίδια αντιμετώπιση με το φυσικό μυο παιδί, και είναι κρίμα.
Καλά ρε σεις Ελληνίδες μάνες!! Ήμαρτον πια! Η κοπέλα θέλησε να βρει παρηγορια κ προφανώς να βρει κ να συνομηλίσει με γυναίκες που έχουν το ίδιο πρόβλημα, που έχουν περάσει τα ίδια, που το ξεπέρασαν ή που προσπαθούν για να μπορέσει να βοηθηθεί αλλά και να βοηθήσει. Μην πτοήσε κοπέλα μου, προσπάθα άλλες 10, 100 φορές, όσες φορές αντέχεις, δικό σου είναι το σωμα κ κανένας δεν έχει δικαίωμα να σου πει τι θα κάνεις και πώς. Ένα μεγάλο μπράβο από εμένα που είχες την τόλμη να μοιραστείς την ιστορία σου και εύχομαι να μπορέσεις να κρατήσεις ένα γερό μωράκι σύντομα. Προσωπικά έχω 2 παιδάκια τα οποία δεν κουράστηκα ιδιαιτέρως να τα φέρω στη ζωή, δεν περνά μέρα να μην αισθάνομαι ευτυχής για την οικογένειά μου και θαυμάζω όλες αυτές τις γυναίκες που προσπαθούν κόντρα σε όλα τα προβλήματα να αποκτήσουν ένα παιδάκι. Σου εύχομαι τα καλύτερα για το 2013!
Σαφώς και υπάρχουν 2 απόψεις, άλλωστε όλα τα νομίσματα έχουν 2 πλευρές. Ο καθένας ας κρατάει αυτή που τον βολεύει... Αρκεί να σέβεται την αντίθετη!!! Χαίρομαι για εσάς τις μανάδες που είχατε καταπληκτική εγκυμοσύνη και δεν τα περάσατε όλα αυτά για να ξέρετε... Δυστυχώς όμως υπάρχουμε κάποιες που αυτοθυσιαστήκαμε για τα παιδάκια μας! Είτε σας αρέσει, είτε όχι! Αν Λοιπόν δεν έχετε την δύναμη να βάλετε το Εγώ σας σε δεύτερη μοίρα για τα παιδιά σας, μην μας κρίνετε επειδή διαφωνούμε!!! Δεν είμαστε εμείς που τα κάνουμε όλα τέλεια, είμαστε όμως -ΙΣΩΣ- αυτές που κοιτάζοντας πίσω θα ξέρουν ότι προσπάθησαν και δεν τα παράτησαν με την πρώτη δυσκολία!! Κι επειδή η ζωή τα φέρνει και δύσκολα... Είμαστε αυτές που αύριο, αν έρθει το παιδί μας προβληματισμένο, δεν θα του κλείσουμε την πόρτα, βάζοντας μπροστά το υπέρμετρο Εγώ μας.. Είμαστε αυτές που αν έρθει το παιδί μας με το ίδιο πρόβλημα θα το αγκαλιάσουμε, θα το βοηθήσουμε θυσιάζοντας με χαρά το εαυτό μας και θα του σταθούμε... Άλλωστε αυτό κάναμε -με υπερηφάνια- απο την πρώτη στιγμή που σκήρτισε μέσα μας! Σε όποιον αρέσουμε λοιπόν... !!! Και όπως λέει ο σοφός λαός... Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια... Καλές γιορτές σε όλο τον κόσμο...
Γυναικολόγος δεν είμαι, αλλά ούτε και πιστεύω ότι είναι Γολγοθάς οι 2 εβδομάδες ναυτιών (απο την 6η έως την 8η εβδομάδα)!!! Αν δεν κάνω λάθος σου προτείνανε την άμβλωση, δεν στην επέβαλαν (Αν πάλι κάνω λάθος και στο επέβαλαν αναιρώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ)...! Σου είπαν δλδ, ότι υπάρχει και αυτή η δυνατότητα? Με αυτή την λογική δλδ ρε μανάδες όταν τα παιδάκια μας δεν είναι ξανθά με γαλανά μάτια, να τα ρίχνουμε στον Καιάδα επειδη δεν πληρούν τις προδιγραφές, το ίδιο να κάνουμε και όταν είναι ζωηρά εκτός κοιλιάς ή όταν διαφωνούν μαζί μας και δεν θέλουν να φάνε τα φασολάκια που τους φτιάξαμε! Να μην τους δίνουμε καθόλου το δικαίωμα της επιλογής και της διαφορετικής γνώμης, να τα "ευνουχίζουμε" εξ αρχής απο φόβο ότι ίσως μεγαλώνοντας αποφασίσουν να μας κλείσουν σε ένα ρημαδογηροκομείο -όπως διάβασα. Ωραία πράγματα και πάνω απ' όλα, καθόλου επιπόλαια!!!!! Κάνε καμιά 100αριά δοκιμές μέχρι να πετύχει το κέικ, τόσο απλά! Τι να πω... Ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε... Και για την ιστορία, παρηγορείς αυτόν που του έτυχε κάτι ΧΩΡΙΣ την θέληση του, όχι αυτόν που επέλεξε για την εξέλιξη των πραγμάτων της ζωής του! Συγνώμη, αλλά αν κάποιος θα έπρεπε να παρηγορηθεί είναι αυτή η ψυχούλα που πήγε χαμένη χωρις ιδιαίτερα σοβαρό λόγο... Γιατί αυτή η ψυχούλα δεν είχε το δικαίωμα της επιλογής, ούτε τη δυνατότητα να διαφωνήσει!! Τώρα όμως τι συζητάμε, είναι αργά πια! Σκέψου απλά το ενδεχόμενο παρένθετης μητέρας!
Αλλη φορα τα διευκρινιζουμε αυτα....γτ δε χρωσταμε σε τπτ να παιρνουμε στο λαιμο μας, μια αδικη και κακη κριτικη για τον οποιοδηποτε!! Και φυσικα συμφωνω με "ευη" πιο πανω...δεν κατακριναμε κανενα απλα επιτεθηκαμε στην σκεψη της να ξανακανει το ιδιο "λαθος" νομιζοντας ελεφρα τη καρδια οτι δεν κινδυνευει η ζωη της...αλλα απλα "παιζει" με τις ζωες των παιδιων που κυοφορει!! Τα διευκρινιζουμε αυτα κοπελια!! Δεν αφηνουμε ετσι τον κοσμο να πιστευει...... ΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕ Η ΖΩΗ ΣΟΥ! Εκανες πολυ καλα για αυτη την αποφαση σου και φυσικα λυπομαστε πολυ γτ σιγουρα σε πονεσε...Ανταποδιδω προσωπικα της ευχες... και σχολιαζω : οτι ειναι απολυτα φυσιολογικο σε ενα τετοιο ποστ να πεσουν βροχη οι "κατηγοριες" ΕΦ ΟΣΟΝ τονιζω δεν διευκρινιστηκε αν κινδυνεψε η ζωη της! Καλη συνεχεια...και σε μας, που πεσαμε στη λουμπα... :)
Ειχα ακριβως δυο εγκυμοσυνες σαν αυτες. Στην πρωτη εχασα τους 2 πρωτους μηνες 8 κιλα, αδιαθεσια, πολλοι εμετοι, αλλα δε νοσηλευτηκα. Τα ψυχολογικα στο φουλ, ηθελα κι εγω να αυτοκτονησω για να μην υποφερω απο ολα αυτα της εγκυμοσυνης. Δευτερη εγκυμοσυνη την ειχα αποκλεισει. Οταν εγινε ομως ο γιος μου 4 ετων στεναχωριομουν που ηταν μονος κι ετσι εμεινα εγκυος κατευθειαν στην κορη μου. Τα συμπτωματα ακομη πιο εντονα, καθε δεκαλεπτο εμετος. Ζαλαδες φοβερες, πονος απο το στομαχι εως τον λαιμο. Ενα μηνα νοσηλευτηκα με ορο, ενα μηνα δεν εφαγα τιποτα,δεν ηπια ουτε μια γουλια νερο. Εφτασα σε σημειο να κανω εμετο αιμα, τοσο που ειχε ερεθιστει το στομαχι μου. Δεν ηθελα να ακουω τιποτα, δεν ηθελα να βλεπω κανεναν, δεν ηθελα να μυριζω. Δεν μπορουσα ουτε καν να μιλησω απο την αναγουλα κ την εξαντληση. Ημουν σνα φυτο. Πιεση, αιματοκριτης, ηλεκτρολυτες, ολα πολυ χαμηλα. Απο φαρμακα οτι δινεται στην υπερεμεση, πριπεραν, ζαντακ, υποθετα, ηρεμιστικη ενεση, αλλα καμια βελτιωση. Μονο το ενδοφλεβιο ζαντακ σαν να εκανε κατι αλλα ισως ηταν και ο καιρος που υποχωρουσαν λογω του μηνα. Δεν μπορουσα ουτε το σαλιο μου να καταπιω, ειχα ξοδεψει αμετρητα χαρτομαντηλα. Ολα τα ειχα να και η αιμοραγια... Κι εγω το προτινα στον γιατρο μου να διακοψουμε την εγκυμοσυνη γιατι δεν ηθελα να μεινει ορφανος ο γιος μου, γιατι ενιωθα οτι δε θα τα καταφερω. Αλλα αυτος ουτε να το ακουσει.Καμια δεν πεθανε απο υπερεμεση ηταν η απαντηση του. Μεχρι που εκλεισα τον πεμπτο ειχαν εξαφανιστει ολα σταδιακα. Τωρα τα εχω ξεσασει ολα. Εχω ενα κοριτσακι εντεκα μηνων, κουκλα και πολυ ησσυχη και νιωθω πιο ευτυχισμενη απο ποτε. Μεχρι και για τριτο σκεφτομαι. Τωρα την κοιταω στα ματια κ νιωθω τιεις και μονο που το ειχα σκεφτει. Εχουμε μεσα μας δυναμη που μας βοηθαει να τα καταφερνουμε στα δυσκολα, και δεν πρεπει να τα παραταμε τοσο ευκολα...
εγω δε θα πω οτι ειναι ντροπη αυτο που εκανες γιατι εσενα σου ηρθε τοσο ευκολα ενω αλλες γυναικες προσπαθουνε χρονια κ δεν τα καταφερνουν.. εχω πολλες ενστασεις στο οτι θες να ξανακανεις παιδι! δλδ θα μενεις εγκυος μεχρι να πετυχεις εγκυμοσυνη που δε θα εχεις αυτα τα τρομερα συμπτωματα που ανεφερεις;(δεν το λεω ειρωνικα).κ σου φαινεται λογικο αυτο; καλυτερα να μεινεις ετσι οπως εισαι με τον αντρα σου κ το παιδακι σου κ να τους χαιρεσαι κ να σε χαιρονται. επισης,αν ηταν θεμα ζωης κ θανατου,σωστα επραξες..αλλιως εμενα μου φαινεται καπως η αντιμετωπιση σου. βεβαια κριτης εγω δεν ειμαι,σου λεω πως φαινεται σε μενα..κ δεν ειναι θεμα ηθικης,ουτε οτι ειμαι απ τις φανατικες κατα των εκτρωσεων..απλως σ αυτη την περιπτωση δε μου αρεσε καθολου ουτε η πραξη,ουτε το σκεπτικο,ουτε οι αποφασεις σου για αργοτερα..
Χωρις να θελω να κρινω,επιτρεψτε μου να πω οτι και εγω ειχα μια δυσκολη εγκυμοσυνη με αρκετα προβληματα!!!!!!!!!!!!!Μια αποκολληση πλακουντα επρεφερε μια σοβαρη αιμορραγια -μεχρι να ειμαι σε θεση να κανω υπερηχο δηλ. να μετακινηθω για μια εβδομαδα εκλαιγα ολη μερα ολη νυχτα γιατι ναι,μεν σταματησε η αιμορραγια αλλα δεν ξεραμε ενα το παιδι ηταν ζωντανο!!!Δεν θυμαμαι τον εαυτο μου να εχει παρακαλεσει το θεο για κατι πιο πολυ παρα μονο ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!!!!!!!!!ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΤΑΞΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!!!!!!!!!!!ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ!!!!!!!!!!!!Γνωμη μου ειναι να μην μπεις στη διαδικασια μιας 3ης πλεον εγκυμοσυνης για τι αν συμπτωματα εξακολουθησουν θα πρεπει να προβεις σε μια αναλογη διαδικασια παλι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ομως μονο εσυ μπορεις να αποφασισεις για το σωμα σου!!!!!ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΗ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!ΣΚΕΨΟΥ ΟΜΩΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΡΙΝ ΠΡΑΞΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ma kala ??? den ntrepestai??? ti sas fanike "kako"???? oti den mporouse na kratisei to paidi logo igeias??? i oti tha ksanaprospathisei na kanei paidi??? eseis oi iroides miteres diladi ti tha kanate???? tosi kakia pia??? eseis pou krinate etsi auti tin kopela tha kritheitai xeirotera sto mellon giati min ksexnate eiste goneis kai megalonete paidia... prosekste min ta vreite mprosta sas
Καλησπέρα.Φαντάζομαι καμιά από τις κοπέλες που σχολιάζουν δεν έκανε προγεννητικό έλεγχο,διότι δε χρειαζόταν αφού δεν υπήρχε πιθανότητα να κάνει έκτρωση,αν το έμβρυο είχε κάποια ασθένεια.Δεν είναι ακριβέστατα το ίδιο με αυτό που έκανε η κοπέλα,μα το αποτέλεσμα,έκτρωση,θα ήταν το ίδιο!Οπότε,μην κρίνουμε για να μην κριθούμε...Απλά ένα πράγμα...μπορούσες να το κρατήσεις για τον εαυτό σου...
Ρε κοριτσοα για καθηστε...δεν την.κριναμε τοοσο γιατο οτι εριξε το.παιδι οσο για τι οτι θελει να.ξανα κανει προσπαθεια..οπως κσι να.το κανεις ειναι αδυνατον να μην το σχολιασει και εφοσον δημοσιευσε την.ιστορια της θα πρεπει να.δεχθει και.τις δυο πλευρες...
Δυστυχώς όλοι γινόμαστε κριτές και με ευκολία όχι μόνο κρίνουμε αλλά κατακρίνουμε ελαφρά την καρδία! αν δεν έχεις περάσει έστω και στο ελάχιστο αυτά που αναφέρει η Μελίνα δεν μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει αυτό που πέρναγε η κοπέλα. είχα την ίδια κύηση και συμπτώματα με αυτά που ανέφερες. έπαιρνα ένα φάρμακο για την υπερέμεση και τους ιλίγγους που τον παίρνουν καρκινοπαθείς για τα συμπτώματα των χημειοθεραπειών και πάλι ΔΕΝ με έπιανε. αισθανόμουν πως πεθαίνω και κανείς δεν μπορούσε να με βοηθήσει. πάλεψα για να μείνω έγκυος ένα χρόνο και με τα συμπτώματα που είχα έκλαιγα καθημερινά γιατί δεν μπορούσα ούτε ανάσα να πάρω. και μένα ο άντρας μου αφού και ο ίδιος είχε τρομάξει με τα όσα περνούσα μου πρότεινε να διακόψουμε την κύηση γιατι δεν μπορούσε να με βλέπει να υποφέρω, θέλησα να προσπαθήσω αν και καθημερινά βασανιζόμουν. ΔΕΝ μπορείτε να φανταστείτε πως είναι μια τέτοια εγκυμοσύνη γι αυτο μην κρίνεται, σας παρακαλώ!!!! Σαφώς τώρα που αγκαλιάζω, φιλάω, χαϊδεύω το παιδί μου αισθάνομαι σαν μικρός θεός που του έδωσα ζωή αλλά ειλικρινά φοβάμαι πολύ να μείνω και πάλι έγκυος....
Tha hthela na eyxaristhsw para poly tis kopeles poy moy symparastathikan se ayth th dyskolh stigmh! eilikrina xerw oti einai arketa nwris na dhmosieysw thn istoria moy alla o skopos mou einai na mhn katsw ston kanape moy me klamata alla na brw mia lysh sto problhma mou oso pio suntoma ginetai. Exv steilei allo ena keimeno to opoio akoma den exei dhmosieytei kai exhgei tou logou gia osoys viasthkan h den katalavan thn katastash moy. Otan leei kapoios diakoph kuhshs yper ygeias shmainei kundinos gia th zwh tou. oi kopeles pou me sthrixate thelw na xerete oti eisaste ena sthrigma sthn arxh mias megalhs anazhthshs. opws tha diavasete sto keimeno exw zhthsei hdh vohtheia pou tha erthei me to neo etos. Thelw na eyxaristhsw idiaitera thn Evita Lykou giati pragmatika mesa apo thn perigrafh ths eida ta matia ths korhs mou poy akoma prospathei na synelthei apo to sok!Kardoula moy se katalavainw!kai s euxaristw para polu!molis diavasa thn anarthsh sou m epiasan gi allh mia fora ta klamata. Gia osous anagnwstes htan ligo afiloxenoi tha hthela na tous pw na kanoun ligo eirhnh mesa tous kai tous euxomai na mhn exoun pote provlhma.ki an kapoia stigmh sthrixtoun se kapoion na mhn tous ferthei opws aytoi! Syntoma tha dhmosieytei kai to allo keimeno gia osous den katalavan! to exw steilei apo extes to vrady. Melina
Καθηστε ρε κοριτσια,δηλαδη κατακρινετε την κοπελα γιατι εκανε εκτρωση επειδει δεν μπορουσε να αντεξει ολα αυτα που μας περιεγραψε και πατατε πανω σε αυτο για να αυτοπροβληθητε και να μας πεισετε ποσο καλες μανες ειστε εσεισ που περασατε τα χιλια τοσα και αντεξατε και τα καταφερατε και ειστε οι καλυτερες μανες στην ιστορια τησ παγκοσμιας μητροτητας????!@#!@#!@ξερναω! εσυ που κατακρινεις σιγουρα εισαι η μανα που γεννησες φυσιολογικα και θηλασες το παιδι σου μεχρι δυο χρονων,και ισως ειχες και μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη,και ο τοκετος σου φανταζομαι ηταν πολυωρος και επωδυνος αλλα αντεξες...χμμμ μπραβο συγχαρητηρια,ευχομαι το παρασιμο να στο δωσει μια μερα το παιδι σου και οχι να το παιρνεις μονη σου.
πόσο συμφωνώ...
Αυτό δεν είναι που έπαθε και η Catherine Middleton?
Αν ειναι δυνατον κοπελα μου κ συγνωμη κιολας αλλα ειναι ανευθυνο να σκοτωνεις ενα παιδακι ετσι χωρις να διατρεχει καποιος σοβαροσ λογος υγειας.τη στιγμη που εχεις βιωσει ηδη τη μητροτητα κ ξερεις τι ομορφες στιγμες θα σε περιμεναν.κ θεωρω λιγο προκλητικο,να λες οτι σκεφτεσε για αλλο παιδι,τη στιγμη που βλεπεις πως αντιδραει το σωμα σου.αν δηλαδη εχεις παλι τα ιδια,παλι θα κανεις εκτρωση;ας ειμαστε λιγο προσεχτικοι σε αυτα που λεμε,γιατι μιλαμε για ζωουλες.οπως τα καταφερες στη πρωτη εγκυμοσυνη,ετσι θα εκανες κ τωρα.
Πόσο εύκολα παίρνουμε την θέση του κριτή οι άνθρωποι ε; Η καλύτερη μας, δώσε μας έδαφος να εξαπολύουμε κατηγορίες και να περιαυτολογούμε για το τι κάναμε ή τι θα κάναμε εμείς καλύτερα και διαφορετικά. Να βγάλουμε ότι απωθημένο έχουμε και να ... νιώσουμε καλύτερα. Έρχεται μια μητέρα, καταθέτει μια τόσο προσωπική ιστορία της, πιθανόν για να την βγάλει από μεσα της, να την μοιραστεί και να ενημερώσει για τις δυσκολίες που πέρασε. Και αρχίζει ο "λιθοβολισμός" από τους ... αναμάρτητους. Μελίνα εγώ θέλω να σε συγχαρώ για την δυναμή σου να φέρεις στον κόσμο το κοριτσάκι σου μέσα από μια τόσο δύσκολη εγκυμοσύνη. Σου εύχομαι αν το επιθυμείς να μεγαλώσεις την οικογένεια σου κι άλλο χωρίς περαιτέρω δυσκολίες αλλά και αν δεν γίνει αυτό να συνεχίσετε να είστε μια ευτυχισμένη και δεμένη οικογένεια. Τροφή για σκέψη:“There is nothing noble in being superior to your fellow man; true nobility is being superior to your former self.”
Για όποιον ενδιαφέρεται να ασχοληθεί λίγο πιο σοβαρά: http://www.helpher.org/hyperemesis-gravidarum/ Υπήρξε, στη δική μου τουλάχιστον εγκυμοσύνη, η μοναδική σοβαρή πηγή πληροφόρησης. Στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια για την ΥΠΕΡΕΜΕΣΗ ΚΥΗΣΗ και δυστυχώς όχι μόνο από τις υποψήφιες μαμάδες, τους συντρόφους τους και τις οικογένειές τους, αλλά δυστυχώς ιδίως από τους ίδιους τους γιατρούς. Είναι ήδη πάρα πάρα πάρα πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε γυναίκα που εγκυμονεί ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ για μήνες ολόκληρους (με τις όποιες υποχρεώσεις -οικογενειακές και επαγγελματικές- να τρέχουν παράλληλα.) Πόσο δε μάλλον να έχει απέναντί της γιατρούς οι οποίοι αρνούνται να ενημερωθούν, αρνούνται να την ακούσουν, αρνούνται τη φαρμακευτική αγωγή, αποδίδουν τα πάντα σε ψυχολογικούς παράγοντες και συνακόλουθα, παραπληροφορούν τον οικογενειακό περίγυρο, ο οποίος αντί να λειτουργεί υποστηρικτικά, επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την εγκυμονούσα. Μαμά Μελίνα, το μόνο που θα ήθελα να σου πω είναι ότι δεν έχεις λόγο να φθείρεσαι δημοσιοποιώντας τόσο σύντομα μια τόσο δύσκολη προσωπική στιγμή σου. Η επιλογή σε κάθε περίπτωση είναι δική σου. Η δική μου ευχή είναι να είσαι υγιής και ευτυχισμένη με την οικογένεια και τους φίλους σου και αν αποφασίσεις να ξαναπροσπαθήσεις σου εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο!
Μαμά Μελίνα, προσπάθησε να κλείσεις τα μάτια και τ' αυτιά σου στις απερίγραπτες απρέπειες που γράφτηκαν παραπάνω· ένα-δυο σχόλια προέρχονται από ανθρώπους που που με κάνουν να ντρέπομαι που ανήκω στο ανθρώπινο είδος. Δεν είμαι μαμά, αλλά ξέρω ακριβώς τί λες γιατί τα έζησα μέσα στο σπίτι μου πάρα πολλές φορές, καθώς η μαμά μου πέρασε τουλάχιστον επτά εγκυμοσύνες ακριβώς όπως τις περιγράφεις (με διαβαθμίσεις), τρεις επιτυχείς, ανάμεσά τους τρεις αποβολές σε διάφορα στάδια και μια άμβλωση υπέρ της υγείας της μητέρας (αυτό πριν την τελευταία επιτυχή εγκυμοσύνη). Είμαι το πρώτο παιδί και τα έζησα όλα από κοντά, και μπορώ να διαβεβαιώσω τους καλοθελητές από πάνω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο τραυματικό για ένα παιδάκι από δυο (όσο ήμουν στην πρώτη εγκυμοσύνη που κατέληξε σε αποβολή) μέχρι δώδεκα (όταν γεννήθηκε η αδελφή μου) από το να βλέπει την μητέρα του σ' αυτή την κατάσταση -όταν ήμουν τεσσάρων και ήταν έγκυος στον αδελφό μου χρειάστηκε να μείνει σε ακινησία, οριζοντιωμένη για επτά μήνες. Η υγεία και τα νεύρα της κλονίστηκαν ανεπανόρθωτα και αν είχε επιμείνει στην εγκυμοσύνη που τελικά τερμάτισε υπήρχε σοβαρή πιθανότητα για τα χειρότερα. Δεν χρωστάς μεταμέλεια ή τύψεις σε κανέναν κριτή και πολύ καλά έκανες κι έπραξες το καλύτερο για τον εαυτό σου και το παιδί σου. Και είναι εντελώς θεμιτό να επιθυμείς ένα δεύτερο παιδί, και δεν είσαι υπόλογη σε κανέναν γι' αυτό. Έχεις υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου και στο γεννημένο σου παιδί που μεγαλώνει, σε γνωρίζει και σ' αγαπά, κι όχι απέναντι σ' ένα ασχημάτιστο έμβρυο (τα περί ψυχής ελέγχονται και εξαρτώνται από τη θρησκευτική πίστη του καθενός, δεν είναι θέσφατο το "ψυχούλα"). Και εννοείται ότι δεν χρειάζεται να σε απασχολήσει η χολή του τύπου "άλλες γυναίκες παιδεύονται χρόνια για να το πιάσουν...". Ούτε σε αφορά αυτό ούτε είναι δικό σου πρόβλημα, ούτε μπορείς να κάνεις κάτι. Στο ερώτημά σου όμως: η μαμά μου ποτέ δεν μπόρεσε να βρει τον λόγο για τις τόσο κακές εγκυμοσύνες, αν και ακούστηκαν θεωρίες περί δυσανεξίας του οργανισμού της στο γενετικό υλικό του μπαμπά μου (δεν ξέρω όμως κατά πόσο ευσταθούν). Περισσότερο ή λιγότερο το πρόβλημα την ακολουθούσε πάντα, αν και η τελευταία της εγκυμοσύνη ήταν μάλλον η καλύτερη απ' όλες, με όλα τα συμπτώματα συγκριτικά περιορισμένα. Επομένως νομίζω απ' αυτή την εμπειρία ότι στην καλύτερη περίπτωση μπορείς να ελπίζεις σε μια εγκυμοσύνη με πιο ήπια (αλλά υπάρχοντα) συμπτώματα. Φυσικά η φαρμακολογία και η διαγνωστική έχουν προχωρήσει όλ' αυτά τα χρόνια, γι' αυτό καλό θα ήταν να συμβουλευτείς έναν ειδικό εκ των προτέρων και να εξετάσετε τις επιλογές σας. Μια άλλη επιλογή είναι να δοκιμάσεις την ομοιοπαθητική, εγώ δεν είμαι φαν, αλλά γνωρίζω ότι έχει βοηθήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανθρώπους έστω και ψυχολογικά. Για την ώρα προσπάθησε να ξεκουραστείς και να συνέλθεις και μην ασχοληθείς μ' αυτό το θέμα για μερικούς μήνες. Καταλαβαίνω πως νιώθεις και λυπάμαι πάρα πολύ. Εξοργίζομαι με την αναισθησία και την ηθικολογία του κόσμου, αλλά έτσι είναι, δυστυχώς όταν ζητήσεις μια γνώμη ο καθένας συνήθως εκτοξεύει όλη του την προκατάληψη και την ιδεοληψία. Σου εύχομαι τα καλύτερα.
Δεν θα σχολιάσω το κείμενο της μαμας Μελίνας, γιατι σίγουρα εκείνη ξέρει καλύτερα γιατί εκανε την διακοπή της εγκυμοσύνης της και σίγουρα μέσα σε 30 γραμμες κείμενο δεν μπορεί κανείς να περιγράψει όλα τα γεγονότα. Το κείμενο της απάντησης σου όμως το θεωρώ ενα από τα καλύτερα, πιο λογικά και πιο "ανθρώπινα" που έχω διαβάσει το τελευταίο καιρό. Να μην αναφέρω ότι είσαι απο τις ελάχιστες που προσπάθησαν να βοηθήσουν. Σίγουρα αν ήσουν φίλη μου θα ένοιωθα πολύ τυχερή !
den exw logia...nomizw oti auta pou diavazw einai psema. lupamai polu.
Το μονο που με ενοχλησε απο το κειμενο σου ηταν ο τροπος που μας το μετεφερες.Σαν να μην σε νοιαζει.Κατι που δεν πιστευω οτι ισχυει γιατι θελω να πιστευω οτι εισαι πολυ στεναχωρημενη για την αποφαση σου,παρ οτι βασιστηκε σε δικη σου σωστη κριση και της οικογενειας σου. Δυστυχως αλλες γινονται ευκολα μητερες και αλλες περνανε τα πανδεινα για να σφιξουν στην αγκαλια τους ενα μωρο. Σου ευχομαι τα καλυτερα απο δω και περα και να χαιρεσαι την οικογενεια σου
Κούκλα μου καλύτερα να το συζητήσεις με 2-3-4 γιατρούς αυτό το θέμα. Να πάρεις πολλές γνώμες, επιστημονικές όμως. Και από εκεί και πέρα βλέποντας και κάνοντας, ανάλογα τις αντοχές σου. Τώρα ξες και θα είσαι καλύτερα προετοιμασμένη και ψυχολογικά. Μην ακούς τη γνώμη του καθενός, στην Ελλάδα αν έχουμε ένα κακό είναι πως έχουμε ΌΛΟΙ άποψη για τα ΠΑΝΤΑ. Σου εύχομαι τα καλύτερα για σένα και την οικογένειά σου. Καλές γιορτές!
Καλησπερα! Εγω είμαι μια μανούλα που μετά απο δυο εξωσωματικές και 9 αφόρητους μηνες πλήρους ακινησιας, με αποκολλήσεις, αιμορραγίες, πονους ,cmv και οτι άλλο μπορεις να παθεις σε μια εγκυμοσυνη έφερα στον κοσμο τα μωράκια μου κ ειμαι πολυ μα πολυ περηφανη γι αυτο. Θα το έκανα ξανα και ξανα για να φέρω στον κοσμο τα μωρά μου. Θα το εκανα γιατι ημουν έτοιμη να το κανω. Δε θελω να κρινω την πράξη σου...εσεις το αποφασισατε αυτο. Απλα μην πεις στην διαδικασία να ξαναμεινεις εγκυος αν δεν εισαι σιγουρη οτι μπορεις να παλεψεις με οποια δυσκολια σου τυχει.Ηδη ξερεις πως αντιδρα ο οργανισμος σου σε μια εγκυμοσυνη και σιγουρα η εκτρωση δεν ειναι λυση. Εγω δεν καταλαβα αν τεθηκε θέμα για την ζωη σου ή το εννοουσες μεταφορικά. Οπως επίσης δεν καταλαβα την φράση που αναφέρεις οτι σε ενα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ σπιτικο περιβαλλον πηρατε την αποφαση της διακοπης μιας ζωουλας. Πιο πολυ προκαλούν αυτα που γράφεις πιστευω, αν και φαινεσαι πολυ κατασταλαγμενη για την πραξη σου. Να χαιρεσαι την οικογενεια σου!
εγω ενα εχω να πω....αν ηταν το πρωτο σου θα το κρατουσες αλλα επειδη ηταν το δευτερο ειπες δε βαριεσαι,θα ρθουν κι αλλα!!!!!!!!!!!!!τωρα το τι αντεχει και τι δεν αντεχει η καθεμια απο μας το ξερουμε μονο εμεις....οι επιλογες ειναι για τους ανθερωπους απλως ισως θα μπορουσες ν το δεις λιιιιιιιιιγο διαφορετικα το θεματακι...καλη επιτυχια απο δω και περα!!!!!!!!!!!
Εντάξει, θεωρώ πολύ πιο υπερβολικό αυτό που ανέφερε μία κοπέλα παραπάνω για γυναίκες που αρνούνται τη χημειοθεραπεία προκειμένου να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί. Να πεθάνω εγώ δηλαδή για να γεννήσω ένα παιδί που εν τέλει θα μείνει ορφανό από μάνα; Το βρίσκω ανόητο.Ας απενοχοποιήσουμε την άμβλωση για τις περιπτώσεις όπου είναι πραγματικά απαραίτητο να γίνει.
Θα έπρεπε να ντρέπεστε οι περισσότερες γι αυτά που γράψατε στην κοπέλα. Μελίνα εγώ είμαι μαζί σου. Να μην αισθάνεσαι τύψεις γιατί ό,τι έκανες το έκανες μετά από ώριμη σκέψη και φυσικά είχες κάθε δικαίωμα να το κάνεις. Εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον. Κι όλα αυτά τα γράφω έχοντας αποκτήσει παιδί μετά από πάρα πολύ μεγάλο αγώνα (4 εξωσωματικές, πολλές εγχειρήσεις, μία εξωμήτρια κύηση ...) Κατά τη γνώμη μου κακώς έγραψες την ιστορία σου στο ίντερνετ. Μόνο πικρία θα σου μείνει από αυτά που σου έγραψαν οι περισσότερες. Στο "λιθοβολισμό" πρώτοι είμαστε όλοι...
σιγα ρε κοριτσια πεσατε ολες να την φατε την κοπελα... ξερει η καθεμια απο εσας τι ακριβως αντιμετωπισε αυτη η γυναικα και αποφασισε να κανει κατι τετοιο; επειδη ακριβως ειναι μανα και η ιδια προφανως φανταζομαι δεν της ηταν ευκολο να κανει αυτο που εκανε... ανηκω κι εγω στην κατηγορια γυναικων που δεν ειχαν ΚΑΘΟΛΟΥ ευκολη εγκυμοσυνη και η ψυχολογια μου ειχε φτασει πιο κατω κι απο το κατωτερο...οκ δεν σκεφτηκα να ριξω το παιδι αλλα δεν θα κρινω καμια γυναικα που αποφασισε να το κανει για τους οποιους δικους της λογους...και φτανει πια με αυτη την καραμελα που λετε ολες οτι εκει εξω αλλες προσπαθουνε χρονια και δεν τα καταφερνουνε και αλλες τραβανε τα πανδεινα και αλλες πιανουν αμεσως και δεν τα κρατανε...τι να κανουμε τωρα;ετσι ειναι η ζωη η καθεμια ξερει τον δικο της γολγοθα... και το αλλο...που ολες την συμβουλευετε να μην κανει αλλο...ωπα ρε κοριτσια ποιες ειστε δηλαδη και παιρνετε τετοιον ρολο...η κοπελα ειπε να το μοιραστει με αλλες μαμαδες και την αποτελειωσατε... ελεος πια... δεν υποστηριζω την εκτρωση κι ουτε φυσικα ξερω την κοπελα κι απο τον τροπο διηγησης δεν δινει και πολλα στοιχεια αλλα και παλι να το μοιραστει ηθελε οχι να κριθει... ας ειμαστε ολες λιγο πιο μαζεμενες και να σκεφτομαστε και την δικη μας γουνα οχι μονο των αλλων και μαλιστα με τοση ευκολια... δεν ειναι ολες οι μαμαδοιστοριες χαρουμενες και καλες...και θα πρεπει ολες πιστευω να τις αντιμετωπιζουμε με συνεση και οχι ετοιμες να κανουμε τον δικαστη... οσο για σενα κοπελα μου και συγνωμη για ολο αυτο... καλη δυναμη σου ευχομαι και οταν με το καλο αποφασισεις να κανεις δευτερο παιδακι κοιτα πρωτα να εισαι απο αρκετο καιρο πριν σωματικα αλλα κυριως και ψυχολογικα καλα για να αντεξεις την δυσκολη εγκυμοσυνη...να το παλεψεις αφου το θες και γιατι οχι αν χρειαστει να ζητησεις και βοηθεις ειδικου... αυτα απο μενα!
Κι εγώ σου εύχομαι από καρδιάς να κάνεις κι άλλο παιδάκι,όποια στιγμή εσύ αισθανθείς έτοιμη!!!! Εμένα το γράμμα σου με συγκίνησε πολύ.... Βρήκα πολύ συγκινητική,ανθρώπινη και σωστή και την πρόταση του άντρα σου.Είναι πολύ αληθινή!Έτσι θα σκεφτόμουν κι εγώ.Άλλωστε,έχεις και το κοριτσάκι σου,που σε χρειάζεται και πρέπει να μεγαλώσει με τη μαμά του,γερή και δυνατή! Γωγώ,κι εγώ είμαι πολύ κατά των εκτρώσεων.Από την άλλη,συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,ότι όλα είναι μια χαρά στη θεωριά,αλλά στην πράξη πολύ δύσκολα.Γι'αυτό δεν κρίνω εύκολα και αβίαστα,τίποτα και κανέναν.Είμαι ίσως από τις πολύ τυχερές,πες το κι έτσι,γιατί στο περιβάλλον μου,καμία κοπέλα δεν έχει κάνει καμία έκτρωση.Δόξα τω Θεώ!Το τσουβάλιασμα,λοιπόν,ισχύει και για εδώ.... Να είστε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδάκια σας!!!! Καλές γιορτές να έχουμε!!!!
περίεργο το post! ανατρεπτικό! περιμένω μια απάντηση από την μητέρα. και θα την ψάχνω για καιρό!
Σου εύχομαι από καρδιάς όταν με το καλό νιώθεις έτοιμη,να κανείς δεύτερο και τρίτο παιδάκι!
Εντάξει βρε κορίτσια δεν είναι υποχρεωτικό να λέτε τι αντέξατε η καθεμία και ότι τελικά εσείς τα καταφέρατε. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές!! Δηλαδή απορώ εσείς που μιλάτε τόσο σκληρά δεν έχετε κάνει λάθη στην ζωή σας;; Δεν έχετε άτομο στο οικογενειακό ή φιλικό σας περιβάλλον που να έχει κάνει έκτρωση;; Πως φερθήκατε σε αυτό το άτομο;; Έτσι όπως μιλάτε στην κοπέλα;; Και μην μου πείτε ότι δεν γνωρίζετε προσωπικά καμία γυναίκα που έχει κάνει έκτρωση γιατί σίγουρα δεν είναι η αλήθεια!! Στο group την βρίζουν όλες, εδώ το ίδιο...αν όλες λοιπόν είμαστε τόσο σωστές και τόσο κατά των εκτρώσεων τότε πως γίνεται το ποσοστό των εκτρώσεων στην Ελλάδα να είναι τόσο υψηλό;; Είμαι κατά των εκτρώσεων αλλά στην θεωρία όλα είναι πολύ εύκολα...δεν ξέρουμε πως μπορεί να τα φέρει η ζωή ή τι επιλογές μπορεί να κάνουμε στο μέλλον για χ, ψ λόγους. Στην θέση σου κοπέλα μου δεν θα δημοσίευα μια τέτοια ιστορία σε αυτό το site και ειλικρινά απορώ γιατί το έκανες. Πολύ λάθος κίνηση που σίγουρα θα μετανιώσεις. Άλλωστε είναι κάτι πολύ προσωπικό...ελπίζω στο μέλλον να μην χρειαστεί να ξανακάνεις κάτι τέτοιο και η επόμενη εγκυμοσύνη σου να είναι πιο εύκολη ή τέλος πάντων μια εγκυμοσύνη που ΕΣΥ θα μπορέσεις να αντέξεις.
Λάθη έχουμε κάνει όλοι μας! Και σίγουρα όλοι έχουμε κάποια κοπέλα στον κύκλο μας που έχει κάνει αυτή την "πράξη"...γιατί ίσως να έμεινε έγγυος σε μικρή ηλικία κ πίστευε πως δεν θα μπορεί να δώσει σε αυτό το μωρό αυτά που πρέπει...γιατί ίσως να μην μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά κ προτίμησε να κάνει έκτρωση από το να το φέρει στον κόσμο κ να πεινάσει...να δυστυχήσει...!!! Στην περίπτωση μας όμως...η κοπέλα ήταν οικονομικά πολύ καλά όπως μας ανέφερε...ΤΟ ΜΟΝΟ που την πείραξε ήταν οι εμετοί...ΕΛΕΟΣ λοιπόν κ καλώς κάνουν για ότι της λένε εφόσον μοιράστηκε κάτι τέτοιο εδώ μέσα με κοπέλες που μπορεί ακόμα κ τώρα τη στιγμή που μιλάνε να κλαίνε για το παιδάκι που χάσανε πριν προλάβουν καν να το δουν. Εγώ προσωπικά ξέρω 1 κοπέλα που έχει κάνει έκτρωση λόγω εγγυμοσύνης σε νεαρή ηλικία και 5 κοπέλες που προσπαθούν πάααρα πολύ καιρό...έχοντας κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! Εγχείρηση πάνω στην εγχείρηση κ κάθε φορά που πίστευαν πως πλησιάζουν στον στόχο τους, εμφανιζόταν καινούριο κ διαφορετικό γυναικολογικό πρόβλημα...Α! Η μία από αυτές μετά από 10 περίπου χρόνια προσπάθειας,αναμονής,επιμονής κ υπομονής...μετά από αμέτρητα χειρουργεία...υιοθέτησε ένα σχεδόν νεογέννητο αγοράκι κ το προσέχει σαν κόρη οφθαλμού! Εννοείται πως δεν έχω κάτι μαζί σου κοπέλα μου...ίσα ίσα που μίλησες πολύ σωστά...αλλά για να σχολιάσω απευθείας σε αυτή τη κοπέλα δεν ΑΞΙΖΕΙ να κάνω καν τον κόπο (η γνώμη μου κ ας με συγχωρήσει ο Θεός για αυτό που λέω)!!! Καλό βράδυ!
σαν δε ντρεπομαστε λεω εγω..
Μην ακους κανεναν και καμια. Κανεις δεν μπορει να νιωσει πως νιωθεις εσυ. Ο καθενας θα σε κρινει αναλογα με τα βιωματα και τ απωθημενα του. Το θεμα ειναι τι θες εσυ. Πως νιωθεις. Αν οντως εχεις την δυναμη να αντεξεις μια τετοια κατασταση. Το αν ειναι δολοφονια να κανεις εκτρωση, αν πρεπει να εχεις δυναμη ν αντεξειςτα παντα, αν αν αν αν ... μην τα σκεφτεσαι. Σκεψου τι ειναι καλο για σενα και την οικογενεια σου.
περασα τα ίδια στην τρίτη μου εγκυμοσυνη....μόλις μπήκα στην 7 εβδομαδα εμετους-ναυτία-ζαλαδες,συμπτώματα που είχα για πρωτη φορα αφου στις αλλες 2 δεν είχα τιποτα.Για 2 βδομαδες ήμουν κλεισμενη στο δωματιο μου,δεν έτρωγα-δεν έπινα ουτε τα παιδια μου δεν έβλεπα(να ναι καλα ο άντρας μου και η μητερα μου που τα φροντίζαν)μόνο εμετους έκανα....μεχρι που αφηδατώθηκα και νοσηλευτηκα για 2 μερες στην κλινικη...μετα pirperan πριν το φαγητο(στεγνο φαγητο)και πολύ υπομονη...έκανα εμετους μεχρι τον 7 μηνα...Δεν το κρύβω πως 2-3 φορες έκανα και γω αυτή τη σκέψη αφου ένιωθα τόο΄σο χάλια αλλά στο λεπτο μου φευγε...Τωρα έχω μια κουκλίτσα και Δόξα το Θεό είναι μια χαρα κ όλα περασμενα ξεχασμένα....
Επειδη εχω ζησει την ιδια και χειροτερη κατασταση με την κοπελα που εγραψε παραπανω και δικαιουμαι πιστευω να ομιλω διοτι δεν εκφραζομαι θεωρητικα...εχω να πω οτι γι αυτο δεν εχω κανει ακομη δευτερο παιδι..Γιατι ακομη δεν νιωθω δυνατη να περασω ξανα την ιδια πιθανη κατασταση και μαλιστα τωρα ακομη περισσοτερο γιατι εχω ενα παιδι ηδη που θα θελει την μανα του διπλα του να ζει κανονικα και οχι να σερνεται ανικανη απο κρεββατι σε κρεββατι απο την αδυναμια..Ομως οταν το αποφασισω να αποκτησω ενα δευτερο παιδακι θα το υποστηριξω μεχρι τελους οτι κι αν μου τυχει...διοτι παντα μιλαμε με πιθανοτητες και η πιθανοτητα επαναληψης μιας παρομοιας αθλιας κατασταστης εξακολουθει να υπαρχει.Οταν αποφασιζεις συνειδητα να γινεις μανα ξανα,εχοντας γνωση μιας ηδη ασχημης εμπειριας,δεν καταθετεις τα οπλα..διοτι τωρα ξερεις ακομη καλυτερα τι να κανεις για να αντεξεις.Καλα,δεν συζητω να υπαρχουν κι ατομα να σε βοηθησουν.
εγώ λόγω μικρης αιμορραγιας και υποψιας αποβολης,καθε φορα που ζαλιζομουν τρομερα κι εκανα εμετο χαιρομουν απιστευτα και γελουσα απο ευτυχια ,γιατι ηξερα οτι αυτο σημαινε πως το μωρο μου ηταν ακομα ζωντανο. με ανακουφιζαν οι εμετοι και με γεμιζαν ελπιδα...,οπως ακριβως μου δινει ακομα σε καθε της βλεμμα η αγαπημενη μου κορη...καθε πραγμα εχει το τιμημα του.γλιτωσες απο καποιους μηνες ζαλαδας και εμετων και εχασες μια ολοκληρη ζωη ευτυχισμενων στιγμων....αν αποφασιζεις να σκοτωσεις το παιδι σου για να γλιτωσεις εσυ,δεν εισαι μανα.
αγαπητή μου και η αγαπημένη κόρη της κοπέλας, όταν την κοιτάζει αγάπη και ελπίδα τη γεμίζει, δεν τη γεμίζει μιζέρια. Και αν είσαι τόσο στενόμυαλη για να σκεφτείς ότι στο μέλλον...πού ξέρεις....ίσως η αγαπημένη σου κόρη βρεθεί στη θέση αυτής της γυναίκας που εσύ σήμερα κατηγορείς ότι δεν είναι μάνα. Τί θα κάνεις αν τη βλέπεις να υποφέρει, να τρέχει στις εντατικές και να έχει ακόμη ένα παιδί να μεγαλώσει? Αν είναι έγκυος και απ' τους ιλίγγους πέφτει σαν το σακί όπου βρεθεί κι όπου σταθεί...Ή ακόμη και αν αποφασίσει ότι δεν αντέχει άλλο αυτή την εγκυμοσύνη? Θα τη σταυρώσεις υποθέτω σαν καλή μάνα που εσύ είσαι! Ρε δεν ανοίγετε και τα δύο μάτια λέω εγώ? Όπως σας βολεύει κ δεν κοιτάζετε λίιιιιγο το μέλλον..ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Η ΖΩΗ ΣΕ ΕΣΕΝΑ Ή ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Ντροπή! Ντροπή ντροπήηη!
Να αγιάσει το στόμα σου!!! Όπως πολύ σωστά λέει ο λαός, το χορταράκι που γελάς στην πόρτα σου φυτρώνει.
πραγματικα συγνωμη αλλα δεν μπορω ουτε κατα διανοια να φανταστω οτι θα πεταγα ενα θειο δωρο που λεγεται παιδι για το δικο μου καλο......ξερω ανθρωπους που περνανε δυσκολα κ επιπονα για να μεινουν εγγυος που το θεωρω επιεικως σπαραδεκτο αυτο που σκεφτεσαι...
Όλο αυτο μου φαίνεται αστείο κ για ποιον λόγω;διότι όταν έχεις περάσει πραγματικά δύσκολα όλα τα αλλα σου φαίνονται αστεία...ο κάθε άνθρωπος φυσικά έχει τις δικές του αντοχές δεν είμαι δικαστής για να κρίνω τον κόσμο αλλα θεωρώ πραγματικά απαράδεκτο να λέγονται τέτοια πράγματα σε έναν ιστότοπο που πολλές κοπέλες προσπαθούν για μωρο αλλα δεν τα καταφέρνουν....πάσχων απο σκλήρυνση κατα πλάκας κ μολυσμένη απο τον CMV κατα την μετάγγιση μετα την καισαρικη σου λέω πως παρα το ότι πήγα να χάσω την ζωη μου πρώτα ο Θεός θέλω να κανω αλλα 2 μωρά... Δεν σου λέω πως εγω είμαι η σπουδαία κ η ικανή κ η super Μαμα αλλα πρέπει να σου θυμίσω την θυσία της μάνας....ΜΆΝΑ η πιο ιερή λέξη στον κόσμο..... Να χαίρεσαι τον παιδάκι σου να είναι γερό κ μην προσπαθήστε για δεύτερο παιδάκι ο Κύριος τα πάντα έν σοφία εποιησεν μην επεμβαινεις στο έργο του Αυτός ξέρει ... Γνώμη μου;;;; Όσο σκληρό κ αν ακουστεί προχωρήσετε σε μόνιμη αντισσυληψη η σε στείρωση γιατι όπως είπες το πρώτο έτυχε το δεύτερο χωρις προσπάθεια κρίμα να χαθεί κ άλλη ζωη ...
παιρνε αντισυλληπτικα
Ελπίζω να παίρνεις κι εσύ αντισυλληπτικά γιοατί αν σου κάτσει παιδί με τέτοια αναισθησία που φαίνεται να έχεις θα σου βγει πολύ, μα πάρα πολύ προβληματικο...
καλησπερα σε ολους ... μπορω να καταλαβω ποσο δυσκολη ειναι μια τετοια εγκυμοσυνη διοτι περασα ακριβως τα ιδια και ισως χειροτερα ...τριδυμη κυηση. με εμετους εως και μια βδομαδα αφου γεννησα αιματοκριτη 29 αιμοραγια εως τον 7ο μηνα ξαπλα ολο τοεννιααμηνο και -18 κιλα . ειλικρινα ηταν χαλια και αυτο που νομιζω πως με εκανε να το αντεξω (παρα τις αντιρρησεις του γιατρου που επεμενε για μειωση-τρελοι καυγαδες εγιναν) ηταν οτι ειχα αποφασισει πως θελω αυτα τα παιδια και θα τα προστατευα με οποιοδηποτε κοστος .οποτε η δικη μου συμβουλη ειναι να αναρωτηθεις αν εισαι ετοιμη ναδωσεις οποιαδηποτε μαχη για μια ψυχη πριν κανεις οποιοδηποτε αλλο βημα Η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ν' αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου για πάντα.
Δεν θέλω να σε κρίνω αλλα πρίν λίγες μέρες έχασα ένα μωράκι που θα έκανα τα πάντα για να ήταν ακόμα μέσα στην κοιλίτσα μου!Κ καλύτερα να μην κάνεις άλλη προσπάθεια αφού δεν αντέχεις!
:(
ναι, μονο που δεν ξεκαθαριζεις κατι... σου είπε ο γιατρος οτι αν συνεχιστει η εγκυμοσυνη θα πεθανεις;;;; αν μου έλεγε κατι τετοιο ο γιατρος μου και ειχα ηδη ενα παιδι, το πιο πιθανο θα ηταν να κανω το ιδιο στην θεση σου, για να μην αφησω ορφανο το παιδι που εχω ηδη... αν δεν ειχα παιδι θα το παλευα ως το τελος και οτι γινει...θα ηλπιζα σε καποιο θαυμα... αν δεν σου ειπε οτι προκειται να πεθανεις, με συγχωρείς αλλα δεν καταλαβαινω την συγκεκριμενη σου πραξη...
μαλιστα....δηλαδη θα μενεις εγκυος μεχρι να σου κατσει μια ευκολη εγκυμοσυνη και να αποφασισεις να το κρατησεις για την δικια σου βολη!με συνχωρεις αλλα μητροτητα ειναι να βαζεις πανω απο ολα το παιδι σου και οχι να το σκοτωνεις επειδη ενιωθες αρρωστη!
bravo kai epidi esy den andexes , tous eipes na sou skotosoun to pedi sou , den sou eipe kaneis oti petheneis sto pernoume ... Mia xara , skotoses ena moraki eno ali ekei ekso den exoun katholou pithanotites na ginoun gonis ... ales ginekes kathonde sto krevati 9 mines kai aforitous ponous , dialiete to kormi tous gia na feroun stin zwh mia psixoula Krima ... lipame kai gia to koritsaki pou exeis , pistevw pws an sou erthei mia mera otan tha megalosei kai tha sou erthei eggios me agnosto patera esy tha aftoktoniseis , giati apo oti fenete den ksereis na ta vgazeis pera me tis diskolies tis zwhs ....
Κι εγώ τα ιδια τράβηξα, αλλά δεν πέρασε η σκέψη να το ρίξω το παιδάκι μου ούτε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου... Έκανα εμετό και αφού γέννησα... Άλλα ποιά είμαι εγώ που θα κρίνω... Μόνο την άποψή μου λέω... Μετά απο 1,5 χρόνο εξαντλητικών προπαθειών τα καταφέραμε για να τα παρατήσω τέτοιο ΔΩΡΟ? Δυστυχώς άλλες δεν τα καταφέρνουν ποτέ... Να χαίρεσαι το παιδάκι σου, τον άντρα σου και να το σκεφτείς καλύτερα για 2ο... Αν δεν είσαι διατεθημένη να τα αντέξεις πιθανότατα όλα και να είσαι δίπλα του, ποιός ο λόγος να χάνονται άδικα ψυχούλες?!
Κι εγω θα συμφωνουσα να μη προσπαθησεις για αλλο παιδακι...υιοθετησε καλυτερα. Τι θα αλλαζε αν ξαναεμενες εγκυος απο τους ιλυγγους;; Κι αν σε ξαναπιασουν παλι να το ριξεις;;; Αυτη τη δουλεια θα κανεις;;; Μη το ξανακανεις, παιρνε προφυλαξεις και υιοθετησε. Αλλες γυναικες παιδευονται χρονια για να πιασουν ενα παιδι που εσυ το πιανεις με τοση ευκολια και το "ριχνεις";;;; Κριμα ειναι.... Σκανδαλωδες θα ελεγα... Σκεψου το.
κι εγω δεν γραφω για να κρινω την συγκεκριμενη μαμα.αλλα εχω μια απορια.μετα απο μια πρωτη χαλια εγκυμοσυνη,και μια δευτερη που δεν την αντεχες,και την διεκοψες,πως σκεφτεσαι να κανεις κι αλλη προσπαθεια?δεν φοβασαι μην ειναι κι η τριτη εγκυμοσυνη τα ιδια και χειροτερη?εγω στη θεση σου δηλαδη θα το σκεφτομουν να κανω κι αλλη προσπαθεια,εκτος κι αν ημουν διατεθειμενη κι αποφασισμενη να το παλεψω μεχρι τελους.
den exw katalavei an te8ike 8ema sto to na xaseis thn zwi sou i oxi.... dioti an upirxe periptwsi na min ta katafereis tote koritsi mou kala kanate ,diaforetika omws kalo 8a itan na mhn xanaprospa8isete gia deutero paidaki stin periptwsi panda pou 8a exeis mia paromoia egumosuni me emetous kai iligous, ara kai kata sunepeia na rixeis pali to emvrio...
Τι να.πω δεν.ξερω..αν δεν.το εχει περασει ο αλλος ισως να μην.το καταλαβαινει..αλλα περασα δυο εγκυμοσυνες με εμετους πααρα πολλους ημερισιος ακομα και στην σκεψη του φαγητου εκανα εμετο..δεν ετρωγα τιποτα δεν επινα τιποτα δεν.μπορουσα η δευτερη εγκυμοσυνη ακομα χειροτερη με πιο πολλους εμετους καουρες και συσπασεις που επρεπε να.πινω και χαπια μια κατασταση χαλια σαν αρρωστη βαρια 9μηνες που ομως με το που γενναγα μου.περνουσαν.ολα ξαφνικα(ενω ακομα και τη.ημερα της γεννας εκανα εμετο)ποτε δεν..σκεφτηκα διακοπη κυησης καθως δεν εβαζα σε κινδηνο την.υγεια μου επειδη εκανα εμετο η ειχα ζαλαδες ουτε καν με τις συσπασεις που ειχα αν.και επινα τα γιουτοπαρ..γνωστα σε πολλες μαναδες με.τις υπεροχες παρενεργειες..δεν.θα κρινω και δεν.θα πω τι σκεφτομαι για το πριν αλλα.οσο αναφορα το μελλον.ισως να μην.κανεις αλλο παιδακι εφοσον δεν αισθανεσαι οτι μπορεις να ανταπεξελθεις τα συμπτωματα της εγκυμοσυνης.
Δεν θα κρίνω τη μαμά. Η καθεμία κάνει ότι νομίζει. Άλλες αντοχές ο κάθε άνθρωπος. 6 φορές στα επείγοντα δεν περνάει στο ντούκου. Δε μπορώ να πω ότι θα έκανα το ίδιο αν ήμουν στη θέση σου. Πιστεύω πως όχι. Δε μ αρέσει όμως να μιλάω εκ του ασφαλούς. ΌΜΩΣ. Δε θα έκανα προσπάθεια για άλλο παιδί. 2 εγκυμοσύνες με τα ίδια συμπτώματα, τα οποία δεν αντέχεις. Άσ' το. Είναι κρίμα να ξανακάνεις έκτρωση. Καλό είναι κ το ένα παιδί. Να το χαίρεσαι κ να σου ζήσει.
χωρίς να θέλω να ακουστώ κακιά ή επικριτική, πραγματικά δεν είναι αυτός ο στόχος μου, θεωρώ (δική μου γνώμη και συγγνώμη) λάθος την απόφασή σου και σίγουρα κάτι που εγώ προσωπικά, εφόσον και έπαιρνα την απόφαση να το κάνω, θα το κλείδωνα στο χρονοντούλαπο και δεν θα το συζητούσα δημόσια ποτέ. Δεν μας λες εάν ήταν η συμβουλή των γιατρών σου για προληπτικούς λόγους αλλά έχω παραδείγματα πολλών γυναικών που μέχρι και χημειοθεραπεία αρνήθηκαν για να συνεχιστεί η κύηση. Εν πάση περιπτώσει, να χαίρεσαι το παιδάκι σου και καλύτερα να μην προσπαθήσεις ξανά. είναι κρίμα.
Βασικα δεν καταλαβαινω τον λογο που σε ωθησε να γραψεις αυτο το κειμενο. Εγω προσωπικα θα σε συμβουλευα να το σκεφτεις πολυ καλα πριν αποφασισεις να κανεις 2ο παιδακι. Υπαρχουν γυναικες εκει εξω που αντεχουν εκει εξω πολλα περισσοτερα απο ιλιγγους και εμετους για να αποκτησουν παιδακι και ειναι κριμα να χανονται ψυχουλες ετσι. Συγνωμη αν γινομαι σκληρη αλλα ειναι η αληθεια....