Ο Αρχέλαος έγινε 3 μηνών!

Είναι μεγάλη ευλογία να ξυπνάς κάθε πρωί με ένα (τρίχρονο) χεράκι να σου χαιδεύει το μάγουλο και ένα άλλο χεράκι (τριών μηνών) να ανακαλύπτει πια την αφή αγγίζοντας τον πιο οικείο για αυτό άνθρωπο: εσένα! Τη μαμά του!

Τριών μηνών ο Αρχέλαος! Και αυτό το χαμόγελό του είναι πια τόσο γνώριμο, τόσο λατρεμένο. Όλη μέρα χαμογελάει αυτό το παιδί! 

61 εκατοστά και 5 κιλά και 100 γραμμάρια. Καμία σχέση πια με το τοσοδούλι ποντικούλι που πρωταγκάλιασα πριν τρεις μήνες. Αυτό καλέ είναι πια αντράκι κανονικό!

Και να που άρχισαν τα χεράκια του πια να πιάνουν και να γραπώνουν… Τα ποδαράκια να κλωτσούν, η πλάτη να δυναμώνει… Τα γάργαρα γελάκια του και οι μικροί ήχοι που βγάζει σαν… σκιουράκι!  Και το βλέμμα… αχ, αυτό το βλέμμα! Όπου πάω με ακολουθεί! Αν μπορούσε, μέχρι και 180 μοίρες θα γύριζε το κεφάλι του για να μη με χάσει από τα μάτια του.

– Μαμάκια! τον κοροιδεύει τρυφερά ο Μάνος. 

Δεν είναι μαμάκιας, είναι απλά μωρό!  Και για κάθε μωρό, η μαμά είναι ένας Θεός στη γη… Πόσο τα λατρεύω που με αγαπούν με τόση γλύκα! Πόσο καμαρώνω και ας είναι το απόλυτα φυσικό, ένα παιδί να αγαπάει τη μαμά του.

Πέρσι τέτοια εποχή έμεινα έγκυος… Ένας χρόνος πέρασε νερό. Το ήθελα αυτό το παιδί! Το λαχταρούσα! Ανυπομονούσα να δω την Αθηνά μεγάλη αδερφή. Και να που έγινε! Και αν ώρες ώρες την πιάνει το παράπονο για την… αδικία της ζωής, ξέρω πως και αυτή τον νιωθει πια οικογένειά της. Για αυτό του σκάει φιλιά στα ξαφνικά ή σκύβει στην κούνια του να τον δει και να του πει «Γκίλι γκίλι γκίλι». Του αλλάζει πάνα και του δείχνει τα παιχνίδια τους. Και αυτός της χαμογελάει.

Όλα ήρεμα και ωραία κυλούν τρεις μήνες τώρα… Λίγο αρρωστήσαμε ο ένας μετά τον άλλον την Πρωτοχρονιά, όμως πάει πέρασε ελαφρά και αυτό. Κατά τ’ άλλα όλα καλά… Και όπως λένε και οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές «Περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό φαίνεται«. Για του λόγου το αληθές: