Το αγόρι που ήθελε να γεννηθεί!
Το αγόρι που ήθελε να γεννηθεί!
μαμά Βούλα
Σκεφτηκα πολλες φορες να γραψω και τη δικη μου ιστορια τοκετου ή καλυτερα το πως φτασαμε μεχρι εκει… Στο μυαλο μου μπορουσε να ειναι συγκινητικη αλλα μπορουσε να ειναι και με αφθονο χιουμορ…
Τελικά αποφασισα να την γραψω οπως την βιωσα… λιγο κι απο τα δυο…!
Παντρευτηκα περυσι τον Αυγουστο… πηγαμε κατευθειαν ταξιδι του μελιτος και μολις πατησαμε το ποδι μας στο νησι εγω πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης διοτι σε ολο το ταξιδι ζαλιζομουν…
πρωτο τεστ αρνητικο… οκ Βουλα, τοσες ωρες με το αμαξι δρομο και πλοιο ζαλιστηκες απο αυτα…
τελειωνει το ταξιδι του μελιτος γυρναμε θεσσαλονικη…
ακομα καθυστερηση και παλι ζαλαδες…
Δευτερο τεστ εγκυμοσυνης αρνητικο… Βουλα οκ, ηταν το αγχος του γαμου, το ταξιδι, η θαλασσα… ολα αυτα…
Στο μεταξυ ειχα προγραμματισει μετα τον γαμο να κανω εγχειρηση στο διαφραγμα της μυτης μιας και ειχα προβλημα και λεω δεν παω για καλο και για κακο στην γυναικολογο πριν…
Την παιρνω τηλεφωνο, μου λεει να κανω πρωτα μια εξεταση χοριακης και μετα να παω…
Κανω την εξεταση χοριακης αρνητικη…
Παω στην γιατρο κανουμε υπερηχο, «Δεν φαινεται κατι πουλακι μου» μου λεει «δεν εισαι εγκυος, θα σου δωσω κατι ορμονικα χαπια να παρεις να σου ερθει η περιοδος… προφανως ζαλιστηκες και αγχωθηκες με τα του γαμου…«
Λογικο μου φανηκε…
Και παω για την εγχειρηση…
Εξετασεις κι εκει πριν μπω στο χειρουργιο… ολα καλα! Μονο μια νοσοκομα παρατηρησε πως κρατουσε την κοιλια μου καπως…
«Ειστε εγκυος;» με ρωταει.
«Οχι οχι φυσικα, τα ελεγξα ολα πριν ερθω«
Ημουν και πολυ αδυνατη τοτε να πεις οτι φαινοταν κοιλια, απλα την κρατουσα σαν να ημουν εγκυος…!
Για να μην τα πολυλογω, κανω την εγχειρηση και οσα περιλαμβανει αυτη, ναρκωση, αντιβιωση, χαπια για το στομαχι, χαπια για να κοιμηθω τη νυχτα στο νοσοκομειο… Πολλα χαπια…
Τελειωνοντας με αυτα παιρνω και τα ορμονικα της γυναικολογου. Κι αρχιζουν κατι κραμπες στην κοιλια, μα κατι κραμπες που ομοιες δεν ειχα ξανανιωσει… Πονοι περιοδου αλλα στο μεγιστο…
«θα ειναι απο τα ορμονικα χαπια» λεω «μου ερχεται η περιοδος επιτελους…» Εκλαιγα απο τους πονους, τετοιο πραμα. Και δωστου καυτα μπανια να κατεβει το αιμα και δωστου παυσιπονα για τον πονο…
Η περιοδος πουθενα…
Αρχισα να νιωθω μια πολυ περιεργη κουραση, εξαντληση, ηθελα ολο να ειμαι ξαπλα και τα νευρα μου να εχουν χτυπησει κοκκινο… νευριαζα με το παραμικρο…
«Ενταξει τα ορμονικα χαπια φταινε και αλλωστε καθε φορα που περιμενω περιοδο ετσι ειμαι… κι αλλωστε εκανα ολες τις εξετασεις, αν ημουν εγκυος, ΜΙΑ απο αυτες κατι θα εδειχνε…«
Νομιζα πια οτι καποια γριπη με τριγυριζει,πηγα στο φαρμακειο και πηρα βιταμινες για το κρυολογημα…
Ουτε κι αυτες βοηθησαν…
Ολα αυτα γιναν σε διαστημα του ενος μηνα…
Ενα πρωι φτιαχνω καφε και αναβω τσιγαρο… αναγουλα… εμετος, κλαμα… Μα τι στο καλο μου συμβαινει;
«Θα παω να παρω ενα ακομα τεστ εγκυμοσυνης, πεταμενα λεφτα βεβαια, αφου χοριακη και υπερηχος δειξαν οτι δεν ειμαι εγκυος, αλλα δεν βαριεσαι αλλο ενα…«
Και φυσικα ημουν απολυτα σιγουρη οτι και αυτο θα βγει αρνητικο… Και πως να μη βγει οταν μικροβιολογος εβγαλε αρνητικη χοριακη και γυναικολογος τιποτα στον υπερηχο…;;;
Καθομαι λοιπον στο μπανιο και περιμενω… και γουρλωνω τα ματια και με πιανει ταχυκαρδια και με πιανει πανικος γιατι… 2 ροζ γραμμουλες και στα δυο παραθυρακια…
Εμεινα καγκελο στην κυριολεξια μεσα στο μπανιο για αρκετη ωρα… πως ειναι δυνατον;
Παιρνω τη γυναικολογο τηλεφωνο αμεσως…
«Χριστινα, τι πιθανοτητες εχουμε να ειναι λαθος το θετικο τεστ εγκυμοσυνης;«
«Καμια» μου λεει…
«Χριστινα, εκανα εγχειρηση, πηρα χαπια ενα σωρο, εκανα καυτα μπανια...»
«Κανε μια χοριακη και αυριο ελα…«
Κανω την χοριακη… ΘΕΤΙΚΟΤΑΤΗ…
«Εισαι εγκυος» μου λεει…
Τι να κανω τωρα; Αμεσως αρχισα να σκεφτομαι πως το κατεστρεψα το αγεννητο παιδι μου… Τοσα φαρμακα, αναισθησια στην εγχειρηση… Με επιασε απελπισια δεν ηξερα αν πρεπει να χαρω ή να κλαψω…Σιγα να μην ηταν καλα… Σιγα να μη με αφηνε η γιατρος να το κρατησω…
Και η ιδια στο τηλεφωνο ηταν πολυ συγκρατημενη…
«Έλα και θα δουμε…«
Και πηγα… και περιμενα τα δυσαρεστα…
«Βουλιτσα, το μικρο ειναι μια χαρα… Η καρδουλα του υγιεστατη, το μεγεθος κανονικο… ολα καλα! Φαινεται πως δεν επηρεαστηκε καθολου! Ξεκινας τα felicine και τα λεμε σε ενα μηνα περιπου…!!!«
«Μα μισο λεπτο… πως ειναι δυνατον να μην το ειδες την προηγουμενη φορα; Πως ειναι δυνατον να βγηκε αρνητικη η χοριακη;«
«…κοριτσι μου, δεν ξερω, πραγματικα αυτα δεν συμβαινουν… Το παιδακι σου ειναι ενα θαυμα!«
Επειδη εχω γραψει πολλα και προφανως θα σας κουρασα θα αφησω το χιουμοριστικο μερος της εγκυμοσυνης για ενα αλλο ισως αρθρο… Εκει θα γραψω για την «καλυτερη περιοδο της γυναικας», ας γελασω!!!!
Περασα πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη με εμετους, επαθα υπερεμεση και πηγα στο νοσοκομειο… Απιστευτες ημικρανιες που με κρατουσαν καθε φορα 3 μερες στο κρεββατι στα σκοταδια γιατι δεν αντεχα τιποτα… Κατεληξα παλι στο νοσοκομειο σε χαλια μαυρα να μην μπορω ουτε τα ποδια μου να παρω… Αυτοι οι πονοκεφαλοι ηταν και το χειροτερο ολων τελικα και προς το τελος επαθα και προεκλαμψια…
Κοιμομουν και ξυπνουσα με το πιεσομετρο αγκαλια και με καθημερινα τηλεφωνα στην γιατρο…
Μερα παρα μερα καρδιοτοκογραφο μεχρι που μου ειπε πως μαλλον θα γεννησουμε προωρα…
Αλλο αγχος κι αυτο… Μου εκανε ενεσεις κορτιζονης για να αναπτυχθουν τα πνευμονακια του μωρου και να ειναι ετοιμος οταν τον βγαλουμε…
Ειπαμε η εγκυμοσυνη ειναι η καλυτερη περιοδος της γυναικας;;; Φερτε μου μια να μου το πει αυτο μπροστα μου!!! Αληθεια φερτε την και θα την χτυπησω…
Πού ειναι ολες εκεινες οι σκηνες στην τηλεοραση που ειναι τοσο χαριτωμενο να κανει εμετο η γυναικα…;
Πού ειναι που μπορει επιτελους να φαει οτι θελει σε τεραστιες ποσοτητες…; Οτι κι αν ετρωγα αναγουλα μου εφερνε…!
Πού ειναι οι χαμογελαστες γυναικες που χαιδευουν με ευχαριστηση την κοιλιτσα τους…;;;; Οεο;;;
Η εγκυμοσυνη μου ηταν ενα χαλι μαυρο… Οι μοναδικες φορες που χαρηκα ηταν οταν για πρωτη φορα ειδα το σκουληκακι μου να κουνιεται στον υπερηχο και υστερα καθε φορα που με κλωτσουσε κυριως τα βραδια που ηθελα να κοιμηθω…
Περασα κι αλλα πολλα αλλα δεν θα τα γραψω γιατι ουφ, μεχρι κι εγω κουραστηκα…
Εντελει στους 8 μηνες, Μεγαλο Σαββατο, ελειπε η γιατρος και με εστειλε στην κλινικη για καρδιοτοκογραφο… Δεν ηταν πολυ καλος αλλα αντεχαμε ακομα…
«Ξανα αυριο» μου λεει..
Πασχα… Ο καρδιοτοκογραφος ασχημος… η πιεση 17…! Προεκλαμψια για…
Μου δινει το τηλεφωνο η νοσοκομα…
«Βουλα, ειμαι Καστορια, σε ετοιμαζουν, ξεκιναω, σε δυο ωρες περιπου θα γεννησουμε…«
Φυσιολογικα;;; Ειχα κι αυτο το αγχος παναθεμα με… Ηθελα να γεννησω φυσιολογικα… Αμαν και πως εκανα να παρει θεση το σκατουλι να σπρωξω να τον φερω στον κοσμο… (αλλος καημος αυτος να μην μπορεις να γεννησεις φυσιολογικα)
«Οχι Βουλιτσα μου, δεν μπορουμε να το διακυνδυνεψουμε… Καισαρικη θα κανουμε…«
Με ετοιμασαν… αγχος,φοβος, θα πηγαιναν ολα καλα;
Ηρθε η γιατρος…
Μου εξηγησε οτι κατα πασα πιθανοτητα θα χρειαζοταν μοναδα το μωρο…
«Ναι» της ειπα…
Ημουν πολυ καπως πια… Τοσους μηνες ταλαιπωρια εφτασα στο αμην…
Περιμεναμε τον μπεμπη 2 με 2,5 κιλα… Γεννηθηκε 1,5…!
Ακουσα το κλαμμα του και αρχισα να κλαιω κι εγω με αναφιλητα…
Επιτελους το παιδακι μου…
«Ειναι καλα; Ψυχουλα μου…!«
Η πιεση στα υψη…
Μολις ακουσα το 1,5 κιλο, επαθα σοκ…
«ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΙΑΤΙ;;; Ειπες οτι θα ηταν μεγαλυτερο…«
Μου το φερνουν τυλιγμενο εντελως, μονο ενα μετωπακι φαινοταν και προλαβα δυο φιλακια να του δωσω χωρις να το δω…
Τρεξαν, το πηγαν για εξετασεις και οξυγονο…
Ημουν πολυ απογοητευμενη, πολυ θυμωμενη…
Δεν το ειχα φανταστει ετσι… Ηθελα να γεννησω φυσιολογικα… Ηθελα να παρω το παιδι μου στην αγκαλια μου μολις γεννησω και οχι στα χερια καποιας νοσοκομας… Αυτο ηταν η πρωτη του επαφη με τον κοσμο; Τοσο αποτομη; Δεν το θελα αυτο…
Ο μπεμπης ηταν μια χαρα… Το μονο του θεμα ηταν το βαρος κι ετσι επρεπε να μπει στην μοναδα βρεφων…
Περασα 3 αθλιες μερες στο μαιευτηριο με πιεση παλι και με τις υπολοιπες μαμαδες που ειχαν τα παιδακια τους κι εγω ζητουσα απο τον αντρα μου να μου βγαλει φωτογραφιες τον μικρο για να δω πως ειναι…
Ηταν αδυνατος πολυ… ασχημουλης… δεν ηταν ετοιμος να βγει ακομα…
Τον ειδα την ιδια μερα που βγηκα απο το μαιευτηριο… Κανεις δεν συμφωνουσε, αλλα ποιος θα με σταματουσε;
Μολις τον αντικρυσα εβαλα τα κλαμματα… επιτελους εβλεπα απο κοντα το παιδι μου… τον αγγιξα εστω και μεσα απο τη θερμοκοιτιδα…
«Να εγω ειμαι η μαμα, σου το λεγα… Μη στεναχωριεσαι και σε λιγο θα εισαι στην αγκαλιτσα μου και κανεις δεν θα σε πειραζει… Μη φοβασαι που εισαι εδω, η μαμα δεν σε αφηνει απλα λιγο για να γινεις μεγαλος…»
Εκλαιγα… «Πως θα νιωθει, ρε γαμωτο;» ελεγα «Τι σκατα εισοδος στον κοσμο ειναι αυτη;;;«
Μας ειπαν πως θα μεινει ενα μηνα περιπου, τοσο χρειαζοταν για να παρει το βαρος που επρεπε…
Ομικρουλης μου σε 2 βδομαδες βγηκε… Ετρωγε και επαιρνε βαρος σαν τρελος!
Ειχαν παθει ολοι σοκ…
Γεννηθηκε την ημερα του Πασχα… αγκαλια τον πηρα οταν βγηκε απο τη θερμοκοιτιδα περιπου 1,5 βδομαδα μετα…
Ο μπεμπουλης μου ειχε πολλους ευκαιριες να μην ερθει στον κοσμο… αλλα ηθελε… ναι, πιστευω πως ηθελε πολυ…
Σημερα ειμαστε 8,5 μηνων, υγιεστατοι, χαρουμενοι και πολυ ζωηροι…
Σας ευχαριστω που το διαβασατε ολο αυτο…
Οταν ημουν εγκυος, διαβαζα τις ιστοριες τοκετου κι ελεγα καποτε θα γραψω και τη δικη μου…
ηρθε η ωρα…
συγνωμη που σας κουρασα…!
Nα ειστε ολες καλα!!!
Βουλα και μπεμπης!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Να σου ζήσει!!! Ένα έχω να πω: δεν πας καλά, μετά από όσα πέρασες σε ένοιαζε να γεννήσεις φυσιολογικά, σας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου με τον φυσιολογικό τοκετό. Λίγο να το είχες ψάξει έπρεπε να είχες ζητήσει καισαρική από μόνη σου. Ξεκολληστε επιτέλους
Να σου ζήσει ο ΑΓΟΡΑΡΟΣ σου! κι εγώ είχα προεκλαμψία πίεση 18 αλλά εδώ στην Αγγλία γέννησα φυσιολογικά στις 40 εβδομάδες. Ο γιος μου ήταν τριάμισι κιλά. Επαιρνα αντιυπερτασικά για περίπου ένα τρίμηνο αφότου γέννησα και μετά η πίεσή μου έπεσε. Ηταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου, δεν παίζεται η προεκλαμψία, αλλά χαίρομαι που με άφησαν να γεννήσω φυσιολογικά ένα γερό μωρό.
να σου ζησειτοπαιδακι σου εχω και εγω μια μικρη 18 μηνων και σε καταλαβαινω πολυ καλα για τουσ πονοκεφαλουσ και τισ αναγουλεσ για 3μηνεσ επερνα καθε μερα 2 ντεπον κοντευε να σπασει το κεφαλι μου αλλα δοξα το ΘΕΟ η μικρη μου ειναι υγιεστατη.Να χερομαστε τα αγγελουδια μασ ολεσ οι μανουλεσ
Στελλα Βακιρτζη πριν 10 χρονια εκανα 4 καισαρκη 4 κοριτσακια . Στην 4 καισαρκη μου κανανε σαλπιγγοραφη για να μην μεινω ποτε ξανα εγκυος γιατι ηταν επικινδινο για μενα.Λογο κιστης στην μητρα η περιοδο μου ηταν ακαταστατη.Αρχισα να εχω διαφορες ζαλαδες και κομαρες,λεω "μαλλον ειναι απο την καθηστεριση της περιοδου μου τωρα ειμαι 40 χρονων και λεω "μαλλον ξεκιναει η εμηνοπαυση τι κανω τωρα?ημουν πολυ αρρωστη.Επειδη ειχα κανει σαλπιγγοραφη δεν μου περνουσε απο το μυαλο οτι μπορει να ειμαι εγκυος,ηπια δυο χαπια για να μου ερθει η περιοδος αλλα δεν ειχαν κανενα αποτελεσμα.ο ανδτρασ μου μου ελεγε να παω να κανω εχετασεις υπερηχο τελικα ειμουν εγκυος...ολοι μ ελεγαν οτι εγινε καποιο θαυμα για τον λογο της σαλπιγγοραφησ. Μπορειτε να μου πειτε την γνωμη σας?
ερωτηση....σου τις εκοψαν και τις εραψαν ή μονο σου τις εραψαν?γιατι απο το ραψιμο πολυ μεν σπανια αλλα μπορει να περασει στο κοψιμο τωρα.....τι να πω μηπως δεν τις ειχε κοψει καλα.....ρωτησες το γυναικολογο σου τι απο τα δυο σου ειχε κανει?με ενδιαφερει το θεμα και θα ηθελα να μου απαντησεις αν γινεται...να χαιρεστε τα παιδακια σας ολες!!!!
βουλα μαου να σου ζησει...ενα εχωνα πω.... να περιμενεις μεγταλα πραγματα απο αυτο το παιδι...γιατι ειναι γεννημενος νικητης! ...η χοριακη ποσο ηταν αν επιτρεπεται? γιατι η δικια μου ηταν μολις 8 και ημουν εγκυος!
να σου ζησει!μια απο τα ιδια και εδω..καταλαβα την εγκυμοσυνη μπαινοντας στον 3ο μηνα (περιοδος,κρυολογημα,αγχος ολα επαιζαν εκτος απο την ιδεα οτι ειμαι εγκυος).και προεκλαμψια με ολη τη γκαμα επιληπτικων κρισεων στις 36 εβδομαδες ,με τη διαφορα οτι το χοντρουλη μου τον περιμενα 3-3,5κιλα και μου βγηκε 4. και μετα παιδων για 2 εβδομαδες. τελος καλο ολα καλα λεω και εγω. φιλια σε ολες τις μανουλες!
na sou zisei ! se katalaveno ..eixa polu duskoli egkumosini kai ego .. kai genisa 36+1 logo proeklampsias enan mpempouli, ton periname 2500 kila kai vgike 1800 :) ygeia na exoun ! paidaros tha ginei tha deis !
Τι ωραία ιστορία !!! Να τον χαιρεσαι τον γίο σου , πάντα γερός και δυνατός στη ζωή του .
NAI !!!!!!είναι αλήθεια ο Άγγελός μου ο Νικήτής μου ήθελε να γεννηθεί!!!!!!με το σπαθί του ο Μικρός μου Πρίγκηπας πάλαιψε και νίκησε ....βέβαια τί να πεί κανείς για τα δυό ζευγάρια ΄χειρια των γονιών του που καθημερινώς το λιγότερο δύ φορές την ημέρα χάιδευαν το αδυνατισμένο του κορμάκι μέσα στην θερμοκοιτίδα .....και έξω απο το τζάμι όλοι εμείς να προσευχόμαστε πνίγοντας τους λυγμούς μας για να μη μας καταλάβει και στεναχωρεθεί το αγγελούδι μου...και θαρείς κατάλαβε την αγωνία των γονιών του και σε 15 ημέρες έκανε την πρώτη του επίσκεψη στο σπιτικό του ...με την θαλπωρή και την πολύ δουλειά της μαμάς του και του μπαμπά του έγινε ένα αγοράκι πανέξυπνο και δυνατό σήμερα στους 9 μήνες ....να είναι ευλογημένο και ο Πανάγαθος που άκουσε τις προσευχές μας να είναι αρωγός στα βήματα της ζωής του .....όσο για εσένα Βουλίτσα μας ..κόρη μας να σ΄έχει γερή Η Παναγιά μας γιατί παρά τις δυσκολίες άντεξες και έδωσες και σ΄εμάς νόημα στην ζωή μας ...να είσαι ευλογημένη με τον γυιόκα σου και τον αντρούλη σου και να τον καμαρώσετε μαζί όπως ονειρεύεστε!!!!!
na to xairestai to zoyzoyni sas nanai gero k tyxero panta stin zoi toy .
Βούλα, οι ιστορίες μας μοιάζουν παααάρα πολύ... Μέχρι και η γυναικολόγος μας είναι η ίδια!! Και επειδή κι εμένα ο μικρός μου είναι τώρα ακριβώς 8 1/2 μηνών, παίζει να έχουμε συναντηθεί και στο ιατρείο τελικά:)) Η μόνη διαφορά μας είναι ότι εγώ είχα όντως μια πολύ ευχάριστη εγκυμοσύνη, όπου ήμουν γεμάτη χαρά και τρελλή ευτυχία.. Μετά το 1ο τρίμηνο βέβαια, όταν δηλαδή έμαθα ότι ήμουν έγκυος.. (Την ιστορία μου μάλλον πρέπει να την γράψω κι εγώ κάποια στιγμή μεμονωμένα.. ) Anyway, επειδή σε νοιώθω απόλυτα ... Να τα χαιρόμαστε τα ταυράκια μας!!! (Αν υπολογίζω σωστά και το δικό σας ζώδιο..)
ΜΠΡΑΒΟ Σ' ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ!!! ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΓΙΑ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΑΠ' ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΖΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ.. ΕΙΧΑ ΚΙ ΕΓΩ ΑΣΧΗΜΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑ.. ΔΕΝ ΠΗΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ.. ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΛΕΜΕ ΠΩΣ ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ! ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΖΟΥΖΟΥΝΙ ΣΟΥ!!!
Nα σου ζήσει!! Πολύ συγκινητική ιστορία!! Ειμαι κ εγω παθουσα στο κομματι της προεκλαμψιας, γεννησα 33 εβδομαδων! Αλκα λογω λοιμωξης αναπνευστικου κ βαρους, τον πηραμε σπιτι 25 μερες μετα! Τωρα ειναι 5 μηνων, σημερα τους εκλεισε, κ αφησα πισω ολες τις δυσκολες στιγμες!!! Ευχομαι μια επομενη, τελεια εγκυμοσυνη σε ολες τις ομοιοπαθουσες!!! <3
Τονια σε ευχαριστω πολυ!!!! Αγγελικη ναι μου το λεγαν και δεν το πιστευα...βεβαια ακομα ειναι νωρις αλλα κρατωντας το αγγελουδακι στα χερια σου ναι τα ξεχνας...κι αν δεν τα ξεχνας εντελει μετραει το αποτελεσμα που ειναι τελειο!!! γεια σου Μαρινακι!!!Λεων ειμαι κυρια μου!χεχε!!!σε ευχαριστω παρα πολυ...ετσι ηταν η εγκυμοσυνη μου για γελια και για κλαματα...πφφφ! σε ευχαριστω πολυ μακαρι να ειναι ολα τα παιδακια μας γερα και ολου του κοσμου να τα μεγαλωνουμε με αγαπη και κατανοηση και να γινουν καλοι ανθρωποι!!!
Αλεξανδρα σε ευχαριστω πολυ!!!ναι αυτη ηταν η γιατρος μου!!! να σου ζησουν τα 3 μπουμπουκια σου!!!
Γεια σου ρε Βουλίτσα, τι ωραία που γράφεις!! Και τα γέλια έβαλα και τα κλάμματα!! (μήπως είσαι Τοξότης;;) Μου φαίνεται πως ο γιόκας σου θα γίνει μεγάλος και τρανός! Τέτοια αποφασιστικότητα και δύναμη! Να τον χαίρεσαι και εσύ και η οικογένειά σου. Επίσης σου εύχομαι η επόμενη εγκυμοσύνη σου να είναι άνετη και απολαυστική! Καλή χρονιά!
να τον χαίρεσαι! τα ξεχνάς όλα μετά, έτσι δεν είναι? κι εγώ είχα 2 φορές υπερεμεση με νοσηλείες, στον όδγοο μου βρήκαν πέτρα στη χολή, ανέβασα ζαχαρο από τις κορτιζόνες για να αναπτυχθούν οι πνεύμονες του μωρού...αλλά τον κράτησα 38 βδομάδες και βγήκε παίδαρος, ενώ τον υπολόγιζαν μικρούλη. η μητρότητα σε κάνει να τα ξεχνάς όλα!
Σε καταλαβαίνω ....!!!! Να σου ζήσει το αγγελούδι σου !!!!
Σας ευχαριστω ολες παρα παρα πολυ για τα καλα σας λογια!!! ναι ηταν ασχημα αλλα το αποτελεσμα ηταν ΤΕΛΕΙΟ!!!ξερετε εσεις οι μανουλες τι εννοω!!! Ολγα χαχαχαχχαχαχ τωρα γελαω αλλα τοτε αν μου τα ελεγες αυτα πω πω θα σε κυνηγουσα αληθεια...η τρελη εγκυος ημουν ασε σου λεω...θα θελα να ημουν κι εγω σαν εσενα!!! να ειμαστε ολες καλα να χαιρομαστε τα μωρακια μας και να μεγαλωνουν ομορφα και με πολυ αγαπη!!! φιλια σε ολες σας ευχαριστω απο καρδιας!!!
Να σου ζήσει, να είναι πάντα γερός και τυχερός! Η Χριστίνα η Χρ..πούλου είναι η γιατρός σου; Και εγώ αυτήν είχα και στα τρία μου παιδάκια!
Να είσαι καλά να χαίρεσαι το παιδάκι σου..μου θύμισες σε κάποια σημεία την δική μου ιστορία..να είσαι πάντα γερή και δυνατή για να μπορέσεις να τον μεγαλώσεις με όλη αυτή την αγάπη που έχεις μέσα σου.Να σου ζήσει ο μπεμπούλης σου
Na xairesai to mwraki su. Einai ontws ena thauma!!!
Πάλι κλαίω χαχαχα να είσαι καλά πάντα και εσύ και το αγοράκι σου να απολαμβάνετε κάθε στιγμή σας :-)
Μας συγκινησες πολυ! Να ειναι γερο το παιδακι σου!
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΣΟΥ!ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΣ.
Γερος και τυχερός να είναι πάντα!!! Τόσο μικρούλι και όμως τόσο δυνατό... Κι εσείς να είστε καλά να τον καμαρώνετε!!!
να σου ζήσει το όμορφο αγόρι σου!!!!!οι ιστορίες μας μοιάζουν τοοοοοόσο πολύ!!&σε μένα άργησαν να δουν ότι είμαι έγκυος,είχα μια δύσκολη εγκυμοσύνη με αιμορραγίες στην αρχή,υψηλή πίεση &προεκλαμψία στο τέλος...έκανα επίσης ενέσεις κορτιζόνης για τα πνευμονάκια του,αντιπηκτικές ενέσεις στην κοιλιά, όλο έκλαιγα, ήμουν στενοχωρημένη&αγχωμένη, έκανα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ καρδιοτοκογράφο....τελικά γέννησα στην 35η εβδομάδα, βγήκε 1710γραμ. έμεινε στην θερμοκοιτίδα όυτε 24ώρες προληπτικά...από τότε άρχισαν τα ωραία!!η περίοδος της εγκυμοσύνης μου ΔΕΝ ήταν η πιο ωραία της ζωής μου, αλλά τώρα βλέποντας το δίχρονο αγόρι μου λέω πως άξιζε τον κόπο & σκέφτομαι ...μήπως να το ξανατολμήσω???να σου ζήσει, να είναι γερός, τυχερός&να χαίρεσαι κάθε στιγμή μαζί του....Δώρα -Θεσσαλονίκη
Υπεροχη η ιστορια σου!!Να σου ζησει το θαυματακι σου!!!!!!!!!!!Παντως αν ψαχνεις ακομα για τη μαμα που ετρωγε πολυ,χαιδευε συνεχεια την κοιλιτσα της, χαιροταν σαν χαζη κ δεν εκανε ποτε εμετο ουτε ζαλιστηκε..δηλωνω παρων!!!!!!Ηταν η πιο ομορφη περιοδος της ζωης μου κ για εμενα κ για το σωμα μου!!!!!!!!!
Εγώ πάντως συγκινήθηκα πάρα πάρα πάρα πολύ... να σου ζήσει ο παίδαρος!!! Κι ο δικός μου λιγο μικρότερος είναι μόνο... ;-)