Πεθερο-εμπιστοσύνη
Προ μηνός επέστρεψα στη δουλειά μου έπειτα από 16 μήνες απουσίας. 16 μήνες γεμάτους με ένα μόνο άνθρωπο. Την Ιωάννα -εντάξει και τον μπαμπά της και super σύζυγο, το Γιώργο.
Όπως είναι φυσικό σε αυτή τη σχέση δεν είχε μπει κανείς άλλος, ξυπνούσαμε, τρώγαμε, βολτάραμε, παίζαμε πάντα μαζί… και ξαφνικά πρέπει να την εμπιστευτώ κάπου αλλού. Όχι οπουδήποτε, αλλά στη μαμά του super συζύγου μου.
Και το ερώτημα έρχεται από μόνο του. Την εμπιστεύομαι;
Θα γράψω ακριβώς αυτό που σκέφτομαι.
Όπως έχω ξαναγράψει, ο Γιώργος είναι ένας εξαιρετικός σύζυγος-πατέρας-άνθρωπος. Μεγάλωσε σε μια όμορφη οικογένεια και όπως φαίνεται καθαρά αυτό είχε θετικότατο αποτέλεσμα πάνω του.
Η μητέρα του λοιπόν συνέβαλλε, με τον τρόπο που κάθε μαμά συμβάλλει, το παιδί της να γίνει ο άνθρωπος που είναι σήμερα.
Πώς λοιπόν θα μπορούσα έστω και για μια στιγμή να αμφιβάλλω για τη γυναίκα αυτή;
Και βέβαια δεν τα κάνει όλα όπως θα ήθελα και βέβαια υπάρχουν στιγμές που διαφωνώ σιωπηλά με ορισμένες ενέργειες, αλλά ξέρετε κάτι; Την αγαπώ. Και η αγάπη αυτή γίνεται μεγαλύτερη κάθε στιγμή που η Ιωάννα μου είναι ευτυχισμένη μαζί της. Κάθε στιγμή που ακούω από το τηλέφωνο τα μικρούτσικα χαχανητά της όσο εγώ προσπαθώ να ρωτήσω τη γιαγιά της αν έφαγε. Κάθε στιγμή που γυρίζω στο σπίτι και έχει μάθει κάτι νέο που θέλει να μου δείξει. Κάθε στιγμή που τα παιχνίδια στο σαλόνι και οι καραμέλες μέσα στα παπουτσάκια της γίνονται μάρτυρες μιας ημέρας γεμάτης παιχνίδι. Κάθε στιγμή που τα χεράκια της μοσχοβολάνε καθαριότητα και τελικά κάθε στιγμή που το μικρό μου κοριτσάκι εκδηλώνει την αγάπη του στη γιαγιά Πόπη.
Τι κι αν τα νυχάκια της δεν είναι «καλοκομμένα» ή αν έφαγε λίγο κέικ παραπάνω. Τι κι αν παρακοιμήθηκε ή κοιμήθηκε λιγότερο. Όλα αυτά είναι τόσο ασήμαντα μπροστά στην αγάπη που εισπράττει.
Προσπαθώ να μην κάνω τα πράγματα μεγαλύτερα από αυτό που τους αξίζει και προσπαθώ να έχω ένα χαμόγελο πάντα για τη γυναίκα που άφησα στα χέρια της το πιο πολύτιμο δημιούργημα μας.
Αν εμπιστεύομαι την πεθερά μου;
Απερίφραστα και χωρίς δισταγμό ΝΑΙ.
Ναι, γιατί μεγάλωσε το σύζυγο μου και τα κατάφερε πολύ καλά. Ναι, γιατί με περιέβαλλε με αγάπη και καλοσύνη από την αρχή και το πιο μεγάλο ναι γιατί το παιδί μου περνάει όμορφα μαζί της. Και μπορεί ακόμη να μη μπορεί να μου το πει, το μαρτυρούν όμως ένα σωρό αντιδράσεις της όπως τα γεμάτα λάμψη από χαρά μάτια της και το γαργαλιστο γελάκι της.
ΥΓ. Δεν ξέρω αν είμαι η εξαίρεση ή αν η μητέρα του συζύγου μου είναι η εξαίρεση. Ξέρω όμως ότι όπου υπάρχει αγάπη και καλή διάθεση η ευτυχία εκεί φωλιάζει..
Μαμά Μαρία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μπράβο σου για όλο το συναίσθημα, τον τρόπο που σκέφτεσαι και αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις. Το πιστεύω ότι υπάρχει αυτου του είδους η σχέση κι ας υπάρχουν δύσπιστοι, γιατί κι εγώ έχω μια καλή πεθερά κι ας μην συμφωνώ σε όλα μαζί της, κι ας νευριάζω με διάφορα. Στο κάτω κάτω ούτε με την ίδια μας τη μαμά δεν συμφωνούμε σε όλα.. γιατί την πεθερά να μην τη δικαιολογούμε όπως τη μανούλα μας. Που στην τελική μεγάλωσε διαφορετικά από εμάς κι όπως την έμαθε η μαμά της. Η θετική διάθεση παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά εμείς τουλάχιστον ας έχουμε την συνείδησή μας ήσυχη και να μην ξεχνάμε τους καλούς τρόπους και πάντα όσο γίνεται χαμόγελο....που μόνο θετικά θα φέρει. Ακόμη λοιπόν και να μας αμφισβητήσουν τα πεθερικά μας ή μας στραβοκοιτάξουν είναι γιατί περιμένουν κι αυτοί την επιβαιβέωση και να τους καθησυχάσουμε ότι τους αγαπάμε και ότι δεν τους ξεχωρίζουμε...και ότι θέλουμε το ίδιο καλό με εκείνους. Να μιλάτε οι νύφες στις πεθερές ανοιχτά για ό,τι σας στενοχωρεί και είναι μεγαλύτεροι όπως και οι γονείς μας αν πουν και κάτι παραπάνω...στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Το άγχος κάνει κακό. Θετική σκέψη...και μια αγκαλιά!
το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο για τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω σου γιατί, υπάρχουν καλοί, λιγότερο καλοί ή ακόμα και κακοί άνθρωποι/γονείς/πεθερικά αλλά η ουσία είναι να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Και πιστεύω ότι μόνο με θετικούς ανθρώπους μπορεί ο κόσμος και η ζωή μας να γίνει καλύτερη
υπαρχουν και αυτες οι περιπτωσεις,αγαπης και εμπιστοσυνης...αλλα ειναι σπανιες ως καιαπιστευτες μερικες φορες...θα πω κατι:ο γιος γαμπρος δεν γινεται και η νυφη θυγατερα κενε στα μερη μου....
Είχα καιρό να διαβάσω τόσο όμορφο και γλυκό κείμενο.
Συμφωνώ μαζί σου.
Συμφωνώ απόλυτα!!!!καπως ετσι ειναι τα πραγματα κ οντως αν υπάρχει καλη διάθεση ειναι το καλυτερο!!
πολύ όμορφα τα λες!και εγώ έπιασα δουλειά πριν 2 μήνες(γιατί πριν ήμουν άνεργη)και καθώς οι εποχές είναι δύσκολες δεν θα μπορούσα να μην εργαστώ.Έτσι αφήνω κάθε μέρα την μικρούλα μου 11 μηνών και τον γιό μου 4 χρονών(ο οποίος πάει προνήπιο αλλά σχολάει νωρίς)στην γιαγιά(πεθερά μου)που πριν όπως λες και εσύ δεν είχε καμία σχεδόν επαφή με το μωρό καθώς κοιμόμασταν,ξυπνάγαμε μαζί,παίζαμε μαζί και όλα μαζί όπως αναφέρεις και η γιαγιά την έβλεπε μια στις τόσες για λίγο.Με τον γιό μου φυσικά είχε επαφή γιατί είναι πιο μεγάλος,τον κράταγε όποτε χρειαζόταν κτλ.Στην αρχή ήμουν διστακτική γαιτί και τον γιό μου σαν μωρό δεν τον έζησε καθώς ούτε τότε εργαζόμουν και τον είχα όλη μέρα εγώ μέχρι που πήγε δύο χρονών-οπότε απο μωρά δεν ήξερε σκεφτόμουν.ΑΛΛΑ απο την άλλη,έχει μεγαλώσει δυο δικά της και έπειτα σκέφτηκα την ΥΠΕΡΟΧΗ σχέση που είχα και εγώ με την γιαγιά μαμά μου(καθώς μαμα δεν γνώρισα)και την υπεραγαπούσα και καταννοώντας πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να έχουν σχέσεις με τους παππούδες την εμπιστεύτηκα.Το αποτέλεσμα με δικαιώνει κάθε μέρα,καθώς κάνει ότι της λέμε,κάθε φορά που παίρνω τηλ την ακούω πόσο γλυκά της μιλάει και πόσο υπομονετική είναι και τόσα άλλα.Τι κι αν όπως λες και εσύ κοιμάται λιγότερο,τι κι αν την πιέζει με το φαγητό,ελπίζω και εύχομαι να έχει την πανέμορφη σχέση που είχα και εγώ με την γιαγιά μου και που μου λείπει τόσο πολύ.Εμπιστευτείτε τις γιαγιάδες,το έχουν ανάγκη νομίζω και αυτές αλλά και τα παιδιά σας
Πραγματικα θα μπορουσα να ειχα γραψει εγω αυτο το κειμενο. Μονο τα ονοματα διαφερουν. <3 Ειμαστε τυχερες μου φαινεται!!!
η δικη μου ειναι τελια,η καλητερη πεθερα του κοσμου,πολλες φωρες ακουγα ιστοριες για πεθερες,τρομακτικες ,και εκανα το σταυρο μου,.Καταλαβενιομαστε με τα ματια,πολλες φορες θελω να την παρω τηλ.να την ρωτησω κατι η να δω τι κανει και...χτηπαει το τηλ.και ειναι αυτη.Ο ανδρας μου λεει συνεχεια πως τετεια σχεση νιφη πεθερα δεν εχει ξαναδει,την αγαπω πολλι,15 χρονια δεν εχουμε παρεξιγειτη ουτε μια φορα .
τα παιδια ειναι ο καθρεφτης του καθε γονιου.χαιρομαι που υπαρχουν τοσο υγιεις σχεσεις μεταξυ νυφης και πεθερας.μακαρι να μπορουσα να εμπιστευτω και την δικια μου,αλλα δυστυχως ο τροπος που μεγαλωσε τον συζυγο μου,δειχνει τι κακο μπορει να κανει στα παιδια μου!
kalhmera theano......... symfvnv apoluta me thn gnwmh sou........ pou tis briskoun aytes tis kales pe8eres kai emeis den mporoume na tis broume?????? pou???? kai mena h pe8era mou 8ewrw oti den einai katallhlh gia to paidi mou an krinw ton tropo opou megalwsai tous gious ths.........(exw gia pe8era mia agoromana............katalabainetai fantazomai......)...... kai stous dyo ths gious exei dhmiourgehsei polla polla problhmata symperiforas kai paideias... PWS EGW MPORW NA THN EMPISTEYTW??????? PWS?????
εγω θα αφησω το παιδακι μου απο αυριο στη πεθερα μου,ευτυχως για κανα 2 μερες την εβδομαδα αλλα δυστηχως δεν της εχω εμπιστοσυνη οτι θα κρατησει αυτα που θελουμε,δεν μπορει να παιξει μαζι της λογω κιλων,και λογω κολληματος που δεν θελει να φοραει τα γυαλια της,δεν βλεπει να της ανοιγει το διακοπτη των παιχνιδιων(μερικα πρεπει να τα κλεινεις γιατι παιζουν μονα τους μετα απο λιγη ωρα),ουτε τη καθαριζει καλα,γιατι δεν βλεπει χωρις τα γυαλια της!απο θεματα καθαριοτητας?αφηστε τα!εδω νεογεννητο ηταν και καθε φορα που ερχοταν σπιτι επρεπε εγω να της πω να πληνει τα χερια της πριν πιασει το βρεφακι.ουτε μετα την τουαλετα πλενει τα χερια της(τσεκαρισμενο),αλλα πειτε μου τι να κανω?λεφτα για παιδικο σταθμο δεν υπαρχουν,οποτε θα κανω γαργαρα οτι κι αν συμβαινει...
Αυτο με τη τουαλέτα το κανει κ η δική μου κ μου γκρέμισε ολη την "αγγελικη"εικόνα που ειχα γ αυτήν!μου εχει σταθεί μεχρι τωρα σαν μάνα κ ισως κ καλυτερα γιατι λόγω μετανάστευσης ειμαι μακριά απο τη Μαμα μου κ εχω μονο τη πεθερά μου!με αγάπησε κ με θαύμασε απο τη πρώτη στιγμή!τωρα κάναμε μωρο κ σκεφτομαι(μετα τη τουαλέτα που διαπίστωσα)πως θα το αφήσω....απο την άλλη λεω μηπως αυτο ειναι το κομμάτι στο οποίο πρεπει να κάνω πίσω;;σε ολα τα υπόλοιπα ειναι παααρα πολυ καλη!αλλα.....
OH GOD!
ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ Η ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ...ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΕΓΓΟΝΙ ΤΗΣ ΤΙ ΜΑΜΑ ΤΙ ΠΕΘΕΡΑ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΤΕ ΟΣΟΙ ΤΙΣ ΕΧΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΕΓΩ ΛΟΓΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΙΣ ΕΧΩ ΜΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΤΙΣ 2 ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΑΡΚΕΤΟΥΤΣΙΚΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΛΕΩ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ....
ποσο σε καταλαβαινω....ετυχα κι εγω σε μια πεθερα "αγγελο" και σιγουρα αγγελος εγινε τωρα πια που δεν ειναι κοντα μας.κι αυτη και ο πεθερος μου βοηθησαν στο μεγαλωμα των παιδιων μου τοσο πολυ που ενα "ευχαριστω" δεν φτανει.παντα αγαπημενοι,παντα με τον καλο τον λογο για ολους και ειδικα η πεθερα μου που πολλες φορες της ελεγα "ξερεις υπαρχουν και κακοι ανθρωποι στον κοσμο".γυρνουσα απ' την δουλεια και εβρισκα το σπιτι της μες τα παιχνιδια,τα παιδια μου χωρτατα και υγειη και πανω απ' ολα ευτυχισμενα.μας λειπει τρομερα και ειλικρινα αν στο μελλον γινω στο μισο καλη πεθερα απο εκεινην θα ειμαι πολυ ευτυχισμενη κι εγω αλλα και η νυφη και ο γαμπρος μου!!!!!!
μακαρι να ηταν ολες οι πεθερες ετσι!εμενα κρατουσε την εβιτα οταν δουλευα με τα χιλια ζορια! και ας ειχε πει ποτε θα πας για δουλεια και μεχρι ποτε θα σε ταιζει ο γιος μου!!!!
Εγω παλι νομιζα οτι θα ειχαμε μια υγιη σχεση αλλα της ειναι αδυνατον να ακολουθησει οποιοδηποτε κανονα εχουμε βαλει εμεις στο γιο μας οποτε μετα απο ενα χρονο συνεχων συγκρουσεων για το πως εχουμε αποφασισει εμεις να μεγαλωσουμε το παιδακι μας κ το πως θελει εκεινη, αποφασισαμε σχεδον ειρηνικα να μη μας ξαναβοηθησει τουλαχιστον οχι για μεγαλο χρονικο διαστημα με τα παιδια.Ειχε ερθει να μεινει μαζι μας για ενα χρονο κ επαθα καταθλιψη.Αλλα ελεγα αλλα εκανε.Επαιρνε αντιθετη θεση για τη συμπεριφορα μου μπροστα στο παιδι κ μου την ελεγε κιολας.Γενικοτερα μια κολαση.Της εχω απολυτη εμπιστοσυνη απο θεμα καλοπερασης των μωρων, διατροφης κ καθαριοτητας αλλα απο εκει κ περα, ειδικα σε θεματα συμπεριφορας μας εκανε να χανουμε τη μπαλα!!!! Η αποφαση να μη ξαναβοηθησει ηταν καθαρα δικη μου κ μπορω να πω πως τωρα πια ηρεμησαμε!!!
Σ'ευχαριστώ για την ενθάρρυνση!Με το καλό,ελπίζω σε υγιείς σχέσεις κι εγώ!
Καταρχήν Μαρία, σε συγχαιρω για αυτο το καλογραμμένο και γεμάτο αγάπη κείμενο. Θα συμφωνησω κι εγω οτι μετα απο πολλά κείμενα με παράπονα, αυτο ήταν χαλαρωτικό και ελπιδοφορο, τουλαχιστον για μενα. Ουτε κι εγω θεωρω οτι οι μαμαδες μας τα κανουν ολα τελεια, τουναντιον οι περισσοτερες μπλεκουν εκει που δεν τις σπερνουν γιατι απλα ειναι μαμαδες μας. Οσο για τις πεθερες, υπαρχουν καλες και κακες. Εγω εχω την τυχη, οπως κι εσυ, να εχω μια καλη πεθερα. Δεν ξερω εαν με αγαπαει αληθινα (ετσι δειχνει παντως), ομως ειναι παντα εκει οταν την χρειαστω και με βοηθαει κι αυτο μου φτανει αφου δεν μου δημιουργει προβληματα. Τα παιδια μου την λατρευουν και αυτη το ιδιο. Και σεβεται τους κανονες μας, οπως και η μαμα μου. Ποτε δεν ειπα στα παιδια μου να αγαπανε τη μια ή την αλλη γιαγια ή παππου περισσοτερο. ίσα ισα τους ειπα οτι πρεπει να τους αγαπανε το ιδιο. Τωρα εαν αυτα απο μονα τους εχουν καπου αδυναμια, προβλημα τους. Δεν το δειχνουν ομως κι αυτο ειναι προς τιμην τους. Επισης, της φερομαι αψογα γιατι οπως θες να σου φερονται ετσι να φερεσαι και παντα λεω ευχαριστω στην καθε βοηθεια ή συμβουλη γιατι το νιωθω πραγματικα. Κι αφου αγαπας τον αντρα σου, αγαπας και τους δικους του. Κι ακομα κι αν δεν ειναι ολα τελεια παντα, κανεις συμβιβασμους γιατι οι σχεσεις ετσι ειναι, βαζουμε νερο στο κρασακι μας. Αλλωστε τελειες δεν ειμαστε ουτε κι εμεις. Εχεις απολυτο δικιο εκει που μιλας για εμπιστοσυνη και αγαπη. Οι σχεσεις χτιζονται σιγα σιγα.
poso 8a 8ela kai gw mia tetoia pe8era.........ma poso........!!!!!!!!!!!!!!
Βρίσκω το κείμενό σου τρομερά ενδιαφέρον και καλοπροαίρετο!Μπράβο σου! Τι θα έκανες όμως αν η πεθερά σου ενώ υπεραγαπούσε και πρόσεχε το παιδί σου,ήθελε και κατα κάποιον τρόπο να πάρει τη θέση σου?αν σε ανταγωνιζόταν στα μάτια του παιδιού κ το διεκδικούσε σαν να ήταν δικό της?Αν ένιωθες οτι δε θεωρεί κατώτερή της?Αν κάθε φορά που του έκανες εσύ ένα δώρο πήγαινε στο καπάκι και του έπαιρνε το ίδιο αλλά.."ενισχυμένο"(πιο ακριβό κλπ)????Θα του στερούσες τη γιαγιά του?Θα ρίσκαρες τη σχέση σου με το παιδί σου?Ποιο είναι το σωστό τελικά...?
Aγαπητή Isabella,όπως ήδη έγραψα ανφέρομαι σε υγιή σχέση.Σε αυτή την περίπτωση που αναφέρεις προφανώς η γιαγιά έχει μπερδέψει τους ρόλους και αυτό είναι κάτι που χρήζει άλλης αντιμετώπισης.Πάντως εξακολουθώ να πιστεύω (και ελπίζω να μη διαψευστώ) ότι τα παιδία μας ξέρουν πολύ καλά ποια έιναι η μαμά και ποιά είναι η γιαγιά και ποιός ακριβώς είναι ο ρόλος της καθεμίας. Και ακόμη κι αν δείχνουν προς στιγμήν ότι μπορεί να εκτιμούν τα ακριβότερα δώρα άλλα είναι αυτά που θυμούνται μεγαλώνοντας.Και ο ρόλος της μητέρας όσο κι αν προσπαθούν να τον επισκιάσουν όταν η μητέρα είναι διπλα ουσιαστικά στο παιδί της δεν έχει να φοβηθεί τίποτα .Πάντα ο ρόλος της θα μένει ακριβώς εκεί που του αξίζει.
Προς όλες τις μαμάδες που μπήκαν στον κόπο να αφήσουν ένα σχόλιο και ένα καλό λόγο και τις ευχαριστώ πολύ πολύ γι'αυτό. Αυτό το κείμενο το έγραψα (και ευχαριστώ Ολίβια που το δημοσίευσες) για να πω απλά ότι καμιά φορά εμείς οι ιδιες θεωρούμε ότι μόνο η μητέρα μας τα κάνει όλα καλά και η πεθερά μας όλα λάθος.Θέλω απλά να πώ πως σε κάποιες περιπτώσεις (γιατί εξαιρέσεις φυσικά και υπάρχουν) αν δείξεις εμπιστοσύνη και αγάπη μπορεί να καταφέρεις μικρά θαύματα!όπως λέει και η μητέρα μου : Περισσότερο ψωμί τρως με το μέλι παρά με το ξύδι. Και τελικά για μένα έχει σημασία το παιδί μου να περνάει καλά!Αυτό είναι και ο δείκτης εμπιστοσύνης μου. Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι αυτός που την προσέχει όσο εργάζομαι αποκτά περισσότερους ρόλους.Η διακριτικότητα είναι αρετή!Και είναι πολύ σπουδαίο οι έξω να αποσύρρονται όταν η οικογένεια μαζεύεται στη φωλιά της!
και εγώ έχω εμπιστοσύνη στην πεθερά μου και στη μαμά μου.. ότι τα αγαπάει τα προσέχει ... έστω και αν δεν τα κάνει όλα όπως θέλω..και ας του δίνουν και κανένα μπισκοτάκι. Αυτό που θα με ενοχλούσε πολύ είναι το αν με αφορμή όλο αυτό .. ανακατευόταν περισσότερο στα του σπιτιού .. στην οικογένειά μου και αποκτούσε λόγο και γνώμη. Αυτό βρίσκω κακό και επικίνδυηνο για την σχέση και την οικογενειακή γαλήνη.
Μαμά Μαρία, ωραίο κείμενο! Σας εύχομαι τα καλύτερα! Γράφω αυτό το σχόλιο για να σημειώσω ότι η αγάπη δεν συνεπάγεται πάντα και εμπιστοσύνη και μάλιστα την εμπιστοσύνη που απαιτεί η φροντίδα ενός νηπίου. Αγαπώ αυτονοήτως τη μητέρα μου, μας μεγάλωσε με αγάπη και αφοσίωση, συμπαθώ ιδιαιτέρως και θαυμάζω την πεθερά μου που ανέθρεψε και σπούδασε το σύντροφό μου μέσα σε αντίξοες συνθήκες με βαθιά στοργή αλλά και αυτοθυσία. Και οι δυο λατρεύουν την κορούλα μου χωρίς όρους και περιορισμούς. Και οι δυο θα πουν την άποψή τους για την ανατροφή της (άποψη συνήθως κάπως παρωχημένη κατά τη γνώμη μου) αλλά πάντα θα συμπληρώσουν "εσείς ξέρετε καλύτερα". Και θεωρώ αυτονόητο ότι το παιδί θα περάσει μαζί τους όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για να βιώσουν αυτή την άνευ όρων και προσδοκιών αγάπη που μόνο οι γιαγιάδες και τα εγγονάκια ξέρουν να αλληλο-προσφέρουν! Από την άλλη όμως, πώς να εμπιστευτώ ένα νήπιο είτε στη γιαγιά των 78 Μαΐων είτε στη γιαγιά των 83 Δεκεμβρίων; Η αγάπη τους προς το παιδί απεριόριστη, η πείρα τους αναμφισβήτητη, αλλά τα αντανακλαστικά τους αμβλυμένα, η κινητικότητά τους μειωμένη, τα προβλήματα υγείας χρόνια και οι αντοχές τους μικρές. Πώς θα τρέξουν από πίσω του; Πώς θα το σηκώσουν; Πώς θα το προστατέψουν; Οι ίδιες δηλώνουν αδυναμία και οι λόγοι είναι εμφανείς. Η αγάπη λοιπόν υπάρχει αλλά το παιδί πηγαίνει στον παιδικό σταθμό κι αυτές χαίρονται τις προόδους του...
Και τη βοηθεια της μαμας μας να εκτιμαμε γιατι πια ουτε αυτη ειναι αυτονοητη. Τα παιδια της γενιας μου μεγαλωσαμε με τους παπουδες πλαι. Οι δικες μας μανες γιατι δε βοηθανε?Ευτυχως οι γιαγιαδες που δε θελουν να βοηθησουν ειναι ακομη μειοψηφια,αλλα πολλαπλασιαζονται συνεχως.Δυστυχως.Ευχομαι μονο μια μερα οι σημερινες παθουσες να μην κανουμε τα ιδια στα παιδια μας.
Δεν είμαι ακόμη μανούλα. Αλλά είμαι μια κόρη μητέρας που έχει γίνει ήδη γιαγιά από τον αδερφό μου. Και καταλαβαίνω πολύ καλά όλες τις μικροπαρεξηγήσεις που αναφέρει η φίλη παραπάνω. Και σκέφτομαι "Δες πού έχουμε φτάσει...να είναι αξιοσημείωτο όταν μια νύφη εκτιμάει τη βοήθεια της πεθεράς της. Να νιώθει περίεργα λες και επιβάλεται η αιώνια έχθρα νύφης - πεθεράς". Μήπως τελικά και αυτή η στάση είναι κληροδοτημένη από το παρελθόν και πολλές μανούλες αντιμετωπίζουν τις πεθερές τους με προκατάληψη;; Εύχομαι σύντομα να εξελιχθούμε τόσο ως είδος που θα ξεκινάμε πρώτα με αγάπη απέναντι στους ανθρώπους, που θα ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, και θα αποδεχόμαστε τις μικρές παραξενιές των γύρω μας. Άλλωστε σίγουρα θα χουμε κι εμείς μπόλικες. Εύχομαι στη μανούλα του μηνύματος να έχει πάντα την οικογένειά της τόσο δεμένη και χαμογελαστή.
Sumfwnw apoluta!!!To idio exei sumvei kai stin dikia mou periptwsi!!Prepei epitelous na akoustei dimosia k ena megalo Bravo se autes tis gunaikes!!!!!
ΕΥΓΕ!!! ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!! ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ Κ ΜΟΝΟ ΚΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ!! ΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ!
μπραβο σας και πολυ ωραια ολα αυτα που εγραψες! Συμμερίζομαι την αποψή σου, κ εχω αφησει το γιο μου απο 5,5 μηνων με την πεθερούλα μου κ δεν εχω μετανιώσει ουτε δευτερόλεπτο γι'αυτο...οι λόγοι ειναι ολα οσα προανέφερες και αλλα τοσα..
H σουπερ γιαγιά πάει πακέτο με την σούπερ οικογένεια! Να είστε παντα καλά Μαρουλίνο!
Πολύ καλά τα λες και μπράβο σου!!! Κάτι τέτοιο θα ήθελα κάποια στιγμή να πει η νύφη μου για τη μάνα μου. Οστώσο τί γίνεται όταν από την αρχη ΔΕΝ συμφωνείς με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει η πεθερά τον άντρα σου???
Κι εμένα ακριβώς αυτή είναι η ερώτησή μου...Τον μικρό η πεθερά μου τον υπεραγαπάει....φαινομενικά δηλαδή, γιατί εντάξει...είναι ανωμαλία να μην μπορείς να αγαπήσεις ένα βρεφάκι...Ο άντρας μου όμως είναι ένας υπερμεγεθής μπέμπης. Κακομάθημένος μέχρι αηδίας, εγωιστής και επιπολαιος. (θα μου πεις γιατί τον παντρεύτηκα, άλλα άλλη συζήτηση αυτή)Μεγάλωσε χωρίς πατέρα, άρα η ανατροφή του χρεώνεται εξ'ολοκλήρου στην πεθερά μου...Δεν έχω άδικό λοιπόν που είμαι καχύποπτη απέναντί της...Προς το παρόν απλά αγοράζω...Με το πρώτο στραβοπάτημα που θα δω όμως...θα λάβω τα μέτρα μου.
EGW EXW NA PW ENA TWRA EIMASTE NIFES GIA NA SAS DW KAI NA SAS KAMARWSW SE LIGA XRONIA POU THA GINETE PETHERES!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!KI EGW THN DIKH MOU PETHERA THN AGAPAW GIATI EFERE STON KOSMO TON ANTRA MOU KAI FISIKA THN EMPISTEUOMAI...... SYGXARITIRIA KORITSI MOU GIA TIS ARXES POU EXEIS
Πολύ όμορφο το κείμενό σου Μαρία! Το καλό να λέγεται. Το ίδιο μάθημα πήρα από το διάστημα που τα πεθερικά μου κράτησαν την κόρη μου πριν πάει στον παιδικό σταθμό. Αρκετά ήταν τα πράγματα με τα οποία δε συμφωνούσα (τουλάχιστον όταν τους ζητώ ν' αλλάξουν κάτι τις περισσότερες φορές μ' ακούν, χιχι), αλλά, όπως γράφεις κι εσύ, περισσότερο μετράει η αγάπη (και το μόνο σίγουρο είναι ότι την αγαπούν πολύ). Κανένας δεν είναι τέλειος, σημασία έχει αυτά με τα οποία διαφωνείς να μην κλονίζουν την εμπιστοσύνη που έχεις στον άνθρωπο που θα προσέχει το παιδί. Ο παππούς και οι γιαγιάδες που γνώρισα ήταν μεν καλοί, αλλά για διάφορους λόγους δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο δέσιμο μαζί τους. Χαίρομαι που η μικρή μου θα έχει τόσες όμορφες στιγμές με τους παππούδες και τις γιαγιάδες της να θυμάται.
μπραβο βρε Μαρια!!!!!!!μαζι σου!!συγχαρητηρια για την αποψη σου απεναντι στην πεθερα σου!!μια απο αυτες ειναι και η δικη μου πεθερα!και να ξερεις...υπαρχουν και οι νυφες 'εξαιρεση',εχουν δει πολλα τα ματια μου με θησαυρους πεθερες!!
Μπράβο κορίτσι μου κ χαίρομαι πολύ για την όμορφη σχέση σας!!! Κ εγώ κάπως έτσι φανταζόμουν τα πράγματα αλλά τελικά τα πεθερικά μου ούτε με αγκάλιασαν ούτε με δέχτηκαν ούτε προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν, ευτυχώς όμως με τον σύζυγό μου έχουμε πολύ αγάπη κ μια όμορφη οικογένεια!!!!
Πολύ καλά κάνεις και το βλέπεις έτσι. Εγώ μεγάλωσα με παππούδες και γιαγιάδες και έχω υπέροχες αναμνήσεις. Το μόνο που μπορεί λίγο να μου έλειψε είναι που τα καλοκαίρια ήμασταν εντελώς παρκαρισμένα στις γιαγιάδες. Ακόμη και διακοπές τα περισσότερα καλοκαίρια πήγαιναν μόνοι τους οι γονείς μου. Είμαι σίγουρη, όμως, ότι εσύ δεν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι τέτοιο. Σήμερα, έχω μηδενική βοήθεια με τα παιδιά μου, κι ας μας χωρίζει μόνο μία πόρτα. Είναι εντυπωσιακό πως οι μαμάδες που με ευκολία φορτώνουν τα παιδιά τους σε άλλους, όταν έρθει η δική τους ώρα να βοηθήσουν, πάνε για ψώνια, καφέ ή βλέπουν τηλεόραση. Όμως, δεν είμαι αγνώμων. Ξέρω ότι αυτό έχει και τα καλά του. Έχω δει πολλές μαμάδες που έχουν βοήθεια, αλλά τους τη βγάζουν ξυνή η γιαγιάδες. Είτε έτσι, είτε αλλιώς είναι δύσκολο κάποιες φορές. Μπράβο σου που δίνεις στη γιαγιά σας το χώρο που θέλει, μπράβο σου που την κάνεις κομμάτι της οικογένειάς σας και δεν την κατακρίνεις στο παραμικρό "στραβοπάτημά" της. Είναι υπέροχο να ξέρεις ότι έχεις κάποιον που θα μπορεί να σου κρατήσει τα παιδιά όταν θα χρειαστεί και δε χρειάζεται να τα σέρνεις σε δουλειές, δημόσιες υπηρεσίες ή να απολογείσαι στο σταθμό για τα 5 λεπτά που άργησες. Να διαφυλάξεις με κάθε τρόπο τη σχέση που έχετε με τη γιαγιά σας. Είναι πολύτιμη! Και πάλι μπράβο σου που δε χρειάστηκε να ζήσεις στην άλλη όχθη για να εκτιμήσεις αυτό που σας προσφέρει.
Αχ τι ωραια ακριβως το ιδιο συμβαινει και στην δικη μου περιπτωση.. οσο εγω εργαζομαι τον γιο μου που ειναι 14 μηνων τον εχει η πεθερα μου και πραγματικα περναει πολυ ωραια και φαινεται στο προσωπο του που ειναι χαμογελαστο και οταν παω να τον παρω βρισκω ενα παιδακι χαρουμενο και καθε φορα που αντικριζει την γιαγια του ειναι ολο χαρα και τρεχει να παει στην αγκαλια της.. Φυσικα η πεθερα μου ειναι ενας υπεροχος ανθρωπος που την αγαπω και την εμπιστευομαι απολυτα και παρολο που μενει απο πανω ηταν και ειναι παντα διακριτικη και το ιδιο και ο πεθερος μου και η κουνιαδα μου.. ευτυχως ειμαι τυχερη σε αυτο το θεμα.
ΜΠΡΑΒΟ ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ποσο σας ζηλευω και ποσο ζηλευω εσενακοριτσι μου για την μεγαλη καρδια που εχεις συχαρητηρια σε σενακαι τους γονεις για την ανατροφη που σου εδωσαν και σου τα λεω ολα αυτα γιατι και εγω εχω τρια αγορια τα μεγαλωσα σε ενα περιβαλον φτωχο χωρισ να τα ληψει τιποτε νκαι τωρα που παντρεψα τον μεγαλο μου το γιοδεν δεχτηκα την παραμικρη κινηση εμπιστοσυνης σεβασμου αγαπης και απο τον γιο μου και απο την νυφη μου ντρεπομαι και για τουσ δυο.ακουω συζητησεις και φευγω βλεπω μωρα και κλαιω το μωρο μας ειναι 27 μηνων και εχω να το δω 6 μηνεςκαι πριν απο τισ 6 ειχα να το δω 7 καιπριν απο τους 7 το εβλεπα παντα με ραντεβου μια ωρα καθε βδομαδα και να φανταστεις απεχουμε μονο 12 χιλιομετρα ασε πουδεν μου τοφερανε ποτε στο σπιτι σου δινω λοιπον την γνωμη μουοτι καλα εκανες και την εμπιστευτηκεςγιατι εισαι καλος ανθρωποσ μεμεγαλη καρδια και να δεις που ο θεος θα σε ανταμηψει γι αυτο οσο για τα δικα μου παιδια ας ειναι καλα και ας ειναιμακρια μου
Και εγώ επιστρέφω σε λίγο καιρό στη δουλειά. Το δικό μου παιδάκι είναι μόλις 3 μηνών! Όμως έχεις δίκιο αφού την αγαπώ και αφού μεγάλωσε το σύζυγο μου ο οποίος είναι τόσο καλός μαζί μας μάλλον πρέπει να την εμπιστευτώ. Πολύ ωραίο το κείμενο σου!!!
ομορφα πραγματα....αλλα μαλλον η πεθερα σου ειναι εξαιρεση..