Γλυκέ μου “Κρίνε”

(by Beatrice)

Κορίτσια, κακά τα ψέματα. Μπορεί ο Χριστούλης να είχε μανούλα τη Μαρία και μπαμπούλη το Θεούλη, αλλά εγώ το δικό μου Χριστούλη δεν τον συνέλαβα με τον κρίνο. Κάποιος έβαλε το “χεράκι” του (τελοσπάντων όλες ξέρουμε τι έβαλε, μην επεκταθούμε) και το DNA του για να βγεί αυτό το έργο τέχνης που βγήκε από την κοιλίτσα μου: Ο μπαμπάς μας, που τον έχουμε και λίγο παραμελημένο τελευταίως καθώς με το γιο μου με συνδέει πλέον μια σχέση λατρείας να πω; Έρωτα να πω;

Το μπαμπά μας λοιπόν, το δικό μου “κρίνο”, τον γνωρισα τυχαία πριν 6 και κάτι χρονάκια.

1 Αυγούστου, περίμενα να μου πουν οκ για μια δουλειά για να πάει τυπογραφείο, κι επειδή αναγκαστηκα να είμαι κολλημένη στο κομπιούτερ μου περιμενοντας mail, μπήκα στο φόρουμ που “σύχναζα” για να δω τι κουβέντες παίζουν. Μέσα λοιπόν, μιλουσαν για ένα άλλο “θυγατρικό” site. Εγινα λοιπόν μέλος σε αυτό και εψαχνα να δω τι λέει. Σύντομα κατάλαβα οτι ήταν site γνωριμιών. Εγω κορίτσια μου είχα χωρίσει 7 μηνες πριν από μια μεγάλη σχέση και ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελα να δω άντρα. Την είχα καταβρεί με εργασιοθεραπεία, και βολευόμουν στη μοναξιά μου. Μόλις λοιπόν κατάλαβα οτι ήταν site γνωριμιών έβαλα άβαταρ το ποντίκι του Αρκά, (για να μη με ενοχλήσουν με μηνύματα κλπ) και αρχισα να βλέπω προφιλ διαφόρων για να περάσει η ώρα. Ανάμεσα σε αυτούς κι ενας με το ψευδώνυμο ενός αρχαίου λυρικού ποιητή.

Σκέφτηκα από μέσα μου “βρε το μαλάκα, νομίζει οτι έτσι θα πιάσει γκόμενα…Και καλά ποιητής, για να γαμησει. Βρε δεν του τη λέω λίγο;” Κι έτσι έκανα. Βλέποντας τις λεπτομέρειες του προφιλ, ανακαλύπτω οτι ήταν και συνάδελφος γραφίστας (art director) σε μεγάλη διαφημιστική. Του στέλνω λοιπόν το εξής κακό μήνυμα “Γεια σου, ειμαι αυτή που σας κλέβει δουλειες από τις κωλοδιαφημστικές σας”. Με μεγάλη μου έκπληξη έλαβα ένα …χαμογελάκι για απάντηση, και αισθάνθηκα ο μαλάκας του αιώνα. Αμέσως μου ‘ρθε να του ζητήσω συγνώμη και το ένα έφερε τ’ άλλο και η συζήτηση μετατράπηκε σε πλάκες και σε λυρικά ποιήματα.

Ρε κορίτσια,  ηταν ο πρώτος άνθρωπος στη ζωή μου που πρώτη φορά γνώρισα και νόμιζα οτι τον ήξερα χρόνια!!! Και έπαθα πλάκα τόσο που ούτε τη φάτσα του δεν είχα δει και δε μ’ ένοιαζε και να τη δω! Τον ήθελα ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ, δεν πα να ταν κι ο Κουασιμόδος! Τελικά Κουασιμόδος δεν ήταν και την ίδια μέρα κατέληξα 31 χρονων γαϊδάρα να φιλιέμαι στα παγκάκια ως μαθητριούλα, και μετά από 10 μέρες να πηγαίνουμε μαζί διακοπές. Οι φίλοι μου μου λέγανε “ρε τι μαλακίες κάνεις, απ’ το ίντερνετ; Πρόσεχε κακομοίρα μου!!” Κι εγώ τους έγραψα ΚΑΝΟΝΙΚΑ (και πολύ καλά έκανα).  

Ο “Κρίνος” μου αποδείχτηκε όντως ένας ποιητής…

Εγώ από την άλλη πίσω από αυτή τη φατσούλα είμαι κατα βάθος αντικοινωνικός άνθρωπος. Και δε θέλω και πολλά-πολλά. Έτσι και με πνίξεις στις αγκαλίτσες για πολλή ωρα παθαίνω κλειστοφοβία και στιγμιαία δε θέλω ούτε να σε βλέπω. Από την άλλη ο “Κρίνος” μας, κάτω από τα μαύρα ρούχα, τα γένια και τα μαλλιά του Γιαγκούλα, κρύβει έναν ανεξάντλητο αγκαλίτσα. Έτσι στην αρχή είδε κι έπαθε να με πείσει έστω να περνάω κάποια βράδυα σπίτι του ο κακομοίρης. Γιατί εγώ μετά τα γουτσου-γουτσου σηκωνόμουν και την έκανα για σπιτάκι και κρεβατάκι μου, να κοιμάμαι και να απλώνομαι όσο θέλω.

“Παιζε-παιζε το κοπέλι” , όμως, “κάνει τη γριά και θέλει”, κι έτσι γίναμε εκτός από ζευγάρι και κολλητοί. Γιατί επιτέλους βρήκα έναν άντρα που δε με πίεζε ντυνομαι κάθε μέρα λες και έβγαινα για κλάμπινγκ (και ΔΕ μου αγόραζε ρούχα και κόκκινα βρακάκια), που δεν είχε τα συνήθη κολλήματα του κάγκουρα-ελληνάρα, δε με κοίταζε με ξινισμένη μούρη όταν άνοιγα το βόθρο που έχω στο στόμα μου, και που του άρεσε να παίζει μαζί μου Civilization, Warcraft και Age of Empires, να μαγεύεται όπως κι εγω με κάθε τι παλιό (αρχαιολογικούς χωρους, έπιπλα, σπίτια) , που μου έγραφε (κι ακόμη μου γραφει) ποιήματα σε ανύποπτο χρόνο, που έκανε πλάκα με τα μπυροκοίλια του μπροστά μου χωρις να το παίζει γκόμενος .

Τι να σας πρωτοπώ ρε κορίτσια! Ο μπαμπάς μας είναι ένας άνθρωπος που δεν το “παίζει” τίποτε. Είναι ο εαυτός του και δεν τον νοιάζει να είναι κάτι άλλο… Οι φίλες μου (αυτές οι ίδιες που μου την έλεγαν που τον γνώρισα απ’ το ίντερνετ), οι γονείς μου, οι συγγενείς μου με φτύνουν πατόκορφα που τον βρήκα. Στην αρχή μόλις τον βλέπουν τρομάζουν λίγο από τη μούρη τη γεμάτη μάυρες τρίχες, αλλά μετά τον ερωτεύονται. Α, όλα-κι-όλα: η μάνα μου έχει βρει και ζωδιακό λόγο που είμαστε τόσο ταιριαστοί: “Παιδί μου Ιχθύς αυτός, Καρκίνος εσύ, ταιριάζουν οι κοσμάρες σας”.

Κι έτσι λοιπόν, το να έφερε τ’ άλλο και αποφασίσαμε να “επισημοποιήσουμε” τυπικά τη σχέση μας. Επειδή δε θέλαμε να μπλεχτούμε σε γάμους, διαδικασίες & πανηγύρια, είπαμε να κάνουμε το εξής: Σχεδιάσαμε 2 δαχτυλίδια (γραφίστες γαρ) με τα ονόματά μας σε …γραμμική  Β’ απ την έξω πλευρά, ωστε να είναι και βέρες και “διακοσμητικά”, και να είναι εντελώς δικά μας. Να μην εχει κανεις ίδια, και ό,τι γράφουν να το ξέρουμε εμείς. Μετά μαζέψαμε μπαμπα-μαμαδες-αδελφους-αδελφές και τα σπάσαμε σ ενα ρεμπετάδικο. Βέβαια μετά από κάτι μήνες έμεινα έγκυος, και τελικά κάναμε και πολιτικό γάμο με τα ίδια δαχτυλίδια, και τα σπάσαμε στο ίδιο ρεμπετάδικο…

Και ο “Κρίνος” μου αποδείχθηκε εκτός από ο δεύτερος αντρας της ζωής μου (ο πρώτος είναι ο γιος μου…), και ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ανεξάντλητος, υπομονετικός, πρόθυμος, και νοικοκύρης πάνω απ’ όλα!!!… Τι άλλο να ζητήσω βρε κορίτσια, πέστε μου δηλαδη;;; Το μόνο που ζητάω είναι να με φτύσετε!!!