Έξω απ’ το χορό…
ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΧΟΡΟ…
…Πολλά τραγούδια λέμε – και γενικά όλα είναι εύκολα όταν τα κάνει κάποιος άλλος. Εκτός κι αν είναι (όλα) λάθος.
γράφει η Μανίνα Ζουμπουλάκη
Φίλη μου χωρίς παιδιά έλεγε ένα απόγευμα πόσο δεν ασχολούνται οι σημερινές μαμάδες με τα παιδάκια τους: δεν τους διαβάζουν παραμύθια, δεν τους παίζουν κουκλοθέατρο, δεν τους μαγειρεύουν ίσως ένα φαί της προκοπής. Τα στήνουν μπροστά στην τηλεόραση, έλεγε, και είναι ικανοποιημένες. Τα παρκάρουν. Δεν ασχολούνται, δεν τους μαθαίνουν πώς να αναπτύξουν την φαντασία τους. Δεν τους μαθαίνουν τίποτε.
Άρχισα να εξηγώ πόσο ξεθεωμένη είσαι ως μαμά με μικρά παιδάκια. Πόσο τσατάλια είναι τα νεύρα σου όταν τρώς συνέχεια στο πόδι, φέρνεις και παίρνεις ασταμάτητα νεράκια/χυμούς/γαλατάκια, καθαρίζεις φρουτάκια, πλένεις πιατάκια/ποτηράκια/μαχαιροπηρουνάκια, μετά καθαρίζεις χεράκια, κακάκια, μουτράκια, τσισάκια και χυμένα φαγάκια… ακόμα και το υποκοριστικό σε τσακίζει ώρες ώρες. Θέλεις να φωνάξεις «μάζεψε τα παλιο-μπισκότα σου από το πάτωμα!!» και όχι να πείς μαλακά «γιατί πουλάκι μου πατάς τα μπισκοτάκια σου;» Είσαι ξεθεωμένη επειδή βρίσκεσαι on call 24 ώρες το 24ωρο, ακόμα κι όταν «παρκάρεις» τα παιδάκια σου σε παιδικό σταθμό ή νηπιαγωγείο 4-5 ώρες την ημέρα – δεν σου φτάνουν αυτές οι ώρες να κοιμηθείς ΚΑΙ να κάνεις αποτρίχωση, πόσο μάλλον να πάς κάπου για πάρτη σου και να γυρίσεις (από κάπου), να πιείς ένα καφέ με κολλητή σου χαζεύοντας, να ολοκληρώσεις μια εργασία, να διαβάσεις ένα άρθρο, να γράψεις πέντε σελίδες….
Γιατί δεν είναι 4-5 ώρες, είναι μείον το πήγαινε-έλα (τα παιδιά στο σχολείο) και μείον το ντύσου-ξεντύσου, και μείον το τσίμπα-κάτι-από-μπακάλη-για-μαγείρεμα, και μείον το μαγείρεμα το ίδιο, και μείον να συμμαζέψεις λίγο το χάος ή να διπλώσεις πλυμένα ή να πλύνεις άπλυτα ή να κάνεις οτιδήποτε από τα ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που κάνει κάθε μέρα η μέση μαμά. Τα οποία χιλιάδες πράγματα, χαλάνε μόλις τα φτιάξεις. Τα φαγητά καταναλώνονται, τα κέηκ επίσης, τα ρούχα λερώνονται, τα πιατικά δεν το συζητάμε, τα χαλιά γεμίζουν ψίχουλα σαν να μην τα σκούπισες ποτέ και τίποτα μέσα στο σπίτι δεν είναι «υπο έλεγχο», πόσο μάλλον τα παιδάκια σου, ή εσύ η ίδια η μαμά.
Που μετά, το απόγευμα…. Θα ήθελες να κάνεις κάτι «ουσιαστικό» με το παιδί σου αλλά είσαι ρετάλι. Άντε να το πάς σε καμιά παιδική χαρά, σε κανένα παιδότοπο, σε φιλικό σπίτι με άλλη τσαταλιασμένη μαμά, ή ….στην τελική, αν βρέχει ή δεν βρίσκεις τίποτα καλύτερο, το παρκάρεις μπροστά στην τηλεόραση να βλέπει μικυμάους. Το παθαίνω συχνά με τα δίδυμα – λέω «σήμερα θα τους μάθω την αλφαβήτα!» και έρχεται το σήμερα και απλώς κάθομαι μαζί τους να δούμε τον «Πινόκιο» τρώγοντας ποπ-κορν.
Μου αρέσει εδώ που τα λέμε: παρά τα διαλείμματα «μαμά θέλω νερό» και «μαμά θέλω κακά/τσίσα», η ώρα περνάει ευχάριστα, καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ και βλέπουμε ταινίες που τις ξέρω απ΄ έξω από τον μεγάλο μου γιό, από τότε που ήταν αυτός τεσσάρων δηλαδή. Θα ήθελα να έκανα κάτι πιο δημιουργικό αλλά για κάποιο λόγο ποτέ (σχεδόν) δεν είμαι σε θέση.
Και… βλέπω ότι οι φίλες που δεν έχουν παιδιά είναι πιο αντικειμενικές μαζί τους, πιο χρήσιμες – τα αντιμετωπίζουν (τα παιδιά) πιο αποτελεσματικά και σαν «project», σαν σχέδια ανάπτυξης, σαν οικοδομήματα. Το εκτιμώ, μάλιστα το κάνω πότε-πότε κι εγώ, αλλά μόνον πότε-πότε. Η δικαιολογία μου είναι ότι κανένας (ενήλικας) δεν αφηγείται με βαθύ παράπονο στον ψυχαναλυτή του πώς η μαμά του δεν του έμαθε την αλφαβήτα ή τους λογάριθμους όταν ήταν παιδί αλλά πώς δεν τον (ή την) έπαιρνε αγκαλιά στον καναπέ. Δεν του/της γαργαλούσε τα ποδαράκια ίσως. Και… επίσης, είναι πολύ εύκολο να κάνεις κριτική στην μαμαδοσύνη απ΄έξω. Και από μέσα ακόμα, στις μαμαδο-ικανότητες της διπλανής μαμάς. Που δεν ξέρεις τι τραβάει, σε τι φάση είναι, πώς βλέπει τον κόσμο ή, το κυριότερο, πόσες ώρες έχει κοιμηθεί τη νύχτα…
Βαρέθηκα πια να ακούω δικαιολογίες από μαμάδες που δεν...Όλες δικαιούμαστε να έχουμε κ τις μέρες που απλά δε μπορούμε να τα κάνουμε όλα κ θα θυσιάσουμε τον ποιοτικό χρόνο με το παιδί μας,αλλά για κάποιες είναι ο κανόνας!Δε μιλάει μια βολεμένη να σας προλάβω,αλλά κάποια που είναι τόσο ζόρικα τα πράγματα που δεν έχω συναντήσει ούτε έναν άνθρωπο μέχρι στιγμής με τόσο ζόρικη καθημερινότητα -χωρίς καμία βοήθεια-σαν τη δίκη μου.Τον χρόνο που αφιερώνετε στο να γράφετε άρθρα κ να μιλάτε με τις ώρες στα τηλέφωνα παραπονούμενες για το ποσο κουραζεστε(που δεν το αμφισβητεί κανεις)κ δεν προλαβαίνετε να χαρείτε το παιδί σας,κλείστε τα ρημάδια tv,laptop,κινητα&ασυρματα κ χαρίστε του την προσοχή σας!!!Αυτα δε τα άστοχα παραδείγματα για την tv κ τις αγκαλιές vs να του μάθετε την Α-Β η την προπαίδεια είναι για γέλια!Ποιος είπε να του μάθετε κάτι;Ποιος είπε πως αν ασχοληθείς ουσιαστικά με το παιδί σου δε θα το παίρνεις αγκαλιά κ δε θα το γαργαλιςεις;Καταλαβαίνω την ανάγκη να χρύσωσε τα το χάπι στον εαυτό σας,ότι-Ναι αλλά το παίρνω αγκαλιά!Αυτο θέλει!Θέλει και αλλά κύριες μου!Η αγκαλιά από μόνη της δεν αρκεί!Οπως τσατίζεστε λοιπόν εςεις όταν ακούτε από γυναίκες χωρίς παιδιά τι θα έπρεπε να κάνετε,έτσι τσατίζομαι κι εγώ με κάτι τέτοια άρθρα κ όλες από κάτω στα σχόλια να χαϊδεύει τα αφτια η μια της άλλης για το ποσο δίκιο έχουν όλες!Σαν τον θηλασμό που όλες συμφωνούν ότι δεν είχαν γάλα κ τέλος!
Δεν βρήκα ούτε κουβέντα να αλλάξω ή να προσθέσω! Εύγε! Όσο για σένα Θοδωρή, αφού ακόμα αναρωτιέσαι γιατί, λυπάμαι δεν θα μάθεις ποτέ...
Σαν σύζυγος και πατερας συμφωνω με το αρθρο, αλλα. Μανουλες γιατι παντα την κουραση σας την πληρωνουμε εμεις?
Είστε εύκολος στόχος. Δεν φταίτε πάντα ή μόνο εσείς. Κανείς δεν φταίει. Η κούραση φταίει. Αν δεν τα πούμε στον σύζυγο σε ποιον θα τα πούμε;;; Κάντε υπομονή! Μπόρα είναι θα περάσει!
Α τη κουραση δε τη πληρωνετε εσεις εμεις τη πληρωνουμε ολοκληρη γιατι αν τη μοιραζομασταν θα ηταν πιο ελαφρια! Αλλα τι να λεμε τωρα, βαλε καλυτερα αυτο τα βιντεακια στο γιουτιουμπι να δεις κ μονος σου κατι πατεραδες που απλα λιτα κ απεριττα καταρριπτουν το μυθο των κλισε στερεοτυπων των φυλων κ των ρολων μαμα - μπαμπας, μη σε κουρασω βραδιατικο.
Κατατοπιστικότατο άρθρο!!! Αν βάλεις, μάλιστα, και τις εργαζόμενες μητέρες που όλο το μαγείρεμα-πλύσιμο-τακτοποίηση πρέπει να γίνει με τα παιδιά στο σπίτι... μειώνονται ακόμα περισσότερο οι ώρες!!!
Αχ, πόσο δίκιο έχεις!! Πιστεύω αυτό το άρθρο εκφράζει σχεδόν ΟΛΕΣ τις μαμάδες! Είναι ώρες ώρες που από΄τα νεύρα μου πάω στην κρεβατοκάμαρα για να ησυχάσω και την ίδια στιγμή το μετανιώνω καθώς ακούω έξω από την πόρτα "μαμά να μπω?". Και πάλι μπράβο για το άρθρό!!!
Κι εγώ τα ίδια έλεγα πριν γίνω μαμά και τώρα σέρνομαι σαν το σαλιγκάρι απ' την κούραση. Δεν έχω κουράγιο το απόγευμα ούτε να μιλήσω...Και το καταραμένο απόγευμα βγαίνει όλη η κούραση, εκεί γύρω στις 7. Πονάνε πλάτες, χέρια, πόδια, κεφάλι, στομάχι...και θέλω να κοιμηθώ πάνω στην κατσαρόλα με τα φασολάκια. ουφ
....όλα σωστά κ με το παραπάνω, αλλά κ η τελευταία σου πρόταση όλο το νόημα!
ρεαλιστικότατο το άρθρο!!! Εκπληκτικό!!!
Ναι....καλυτερα δεν θα μπορουσες να τα γραψεις
Πολύ ωραίο κείμενο κ πόσο αληθινό..Πάλι καλα που γράφονται κ κάτι τέτοια κ σταματάω προς στιγμήν να νιώθω τύψεις σκεπτόμενη ότι δεν είμαι κ η καλύτερη μαμά ώρες ώρες..!!
Από τα άρθρα που διάβασα τελευταία και συμφωνώ απόλυτα! Για το θέμα της τηλεόρασης σίγουρα χρειάζεται μέτρο... και σίγουρα τα παιδιά χρειάζονται να παίξουν με τη μαμά και τον μπαμπά όμως... (αλήθεια γιατί ο μπαμπάς είναι πάντα στην απ' έξω... χμμμ.... ) Αλλά το πιο ουσιαστικό είναι η μαμά να είναι ήρεμη και να υπάρχει πάντα χρόνος για αγκαλίτσες και ζουζουνίσματα... και ας μείνει πίσω η αριθμητική και η ανάγνωση... Επίσης, είναι και θέμα παιδιού... όσες φορές προσπάθησα να κάνω κάτι δημιουργικό με τον μεγάλο, ο οποίος είναι 5 χρονών, ξεκινούσαμε με πολύ ενθουσιασμό και χαρά... και καταλήγαμε 10 λεπτά μετά αυτός να παίζει με κάτι άλλο και η μαμά να ολοκληρώνει τη δημιουργία και να μαζεύει το χαμό...
Η αλήθεια είναι πως όσες δεν έχουν κάνει παιδιά δεν μπορούν να έχουν αντικειμενική άποψη.Το ίδιο εκανα και εγώ ελέυθερη και μετά τα λούστηκα. Γελούσα με την γειτόνισσά μου όταν κυνηγούσε τα εγγόνια της με το φαγητό στο χέρι. Εβρισκα απαράδεκτες οσες δεν είχαν ωράριο ύπνου στα παιδία τους και πολλά αλλα. Και όμως και τη μεγάλη μου την κόρη κυνηγούσα με το πιάτο γιατι δεν ετρωγε καθόλου και με ξενυχτησαν τα παιδια μου απειρες φορες και τα αφησα γιατι ειχαν πλεον σπασει τα νευρα μου και ναι, όταν πρεπει να κανω καποιες δουλειες τις οποιες δεν μπορω να αναβαλω,τα αφηνω να δουν τηλεοραση προκειμενου να τις τελειωσω. Πλεον λεω στις ελευθερες φιλες μου. ΄΄μικρη μπουκιά φαε και μεγαλα λογια μη λες΄΄
Καλημέρα!!!! νόμιζα κάποια στιγμή οτι εγώ έγραψα το άρθρο....με δίδιμα ,να προσπαθείς να μαγειρέψεις , να σιδερώσεις στις λίγες ώρες που είσαι στο σπίτι - εργαζόμενη ελ. επαγγελματίας- αφού τα έχεις πάρει από το νηπιαγωγείο, αρχίζουν "μαμά κακά" η μικρή , αφήνεις το κρεμμύδι να τσιγαρίζεται και τρέχεις στο μπάνιο......γυρνάς στην κουζίνα και μετά από 5 λεπτά "μαμά κακά" ο μικρός , τρέχεις στο μπάνιο.....ευτηχώς κοιμούνται το μεσημέρι το λιγότερο μια ώρα , σε μία ώρα τι να προλάβεις , να τσιμπίσεις λίγο από το φαγητό που ακόμη είναι ζεστό, να σιδερώσεις λίγα παιδικά ρούχα, ή απλά να κάτσεις στο καναπέ να δεις TV , γιατί μόνο τις ώρες που κοιμούνται μπορείς, ακόμη και όταν δεν παρακολουθούν και πάιζουν στην άλλη άκρη του σπιτιού θέλουν να ακούνε. Ευτυχώς υπάρχει το σκ και περνάμε περισσότερες ώρες μαζί. Είναι καλό να ξέρω οτι δεν είμαι η μόνη που νευριάζω, που νιώθω κουρασμένη.... υπομονή μας εύχομαι κορίτσια
Maroulita αν πρόσεξες δε μίλησα για όλη μέρα. Είπα ότι ο γονιός πρέπει να ασχολείται με το παιδί τουλάχιστον για 1-2 ωρίτσες.Και δεν τα λέω εγώ αυτά αλλά οι ειδικοί που γράφουν τα διάφορα βιβλία και άρθρα ανατροφής των παιδιών που διαβάζω. Εσύ δηλαδή δε θα βρεις μια ώρα για να διαβάσεις κάτι στο παιδί σου ή να παίξετε μαζί το αγαπημένο του παιχνίδι?Κι αν είναι μοναχοπαίδι?θα το αφήνεις να παίζει όλη μέρα μόνο του?Δε νομίζω ότι υπάρχει άλλος άνθρωπος εκτός από σένα που δε θα συμφωνούσε ότι ο γονιός πρέπει να αφιερώνει ποιοτικό χρόνο στο παιδί.
Natasa na upothesw pws h ergazesai kai auto shmainei pws to pethumas kai trexeis mes th xara na paixeis mazi tou h oti to paidi to kratane kai giagiades opote exeis eleuthero xrono kai gia sena h oti paei sxoleio paidiko h kati tetoio opote pali exeis eleuthero xrono xwris auto...Egw pou eimai 24 wres to 24wro se 4 toixous me to 3xrono na me trexei pantws kai oute sugnwmh kiolas gia xesimo den paw xwris thn ''parea'' tou oxi 1 wra den antexw na diathesw alla oute deuterolepto parapanw.Eimai toso sunaisthimatika exantlhmenh pou h thleorash kai ta paidika einai kataplhktikh lush!(ennohte pws gnwrizw tis epiptwseis apla den exw kouragio na prosferw tipota parapanw..).Twra an eisai kai esu san emena kai exeis vgalei themelia mazi me thn oikodomh opws egw tote MPRABO sou kopela mou eisai kai mamw tis manes kai fusika h exairesh tou kanona...
μόλις περιέγραψες την καθημερινότητά μου. ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ! Μια δουλειά, γμ την κρίση μου γμ!!!!
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λέτε. Δεν μπορώ άλλο να ακούω γνώμες από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλούν!
Όντως είναι εύκολο να κάνεις κριτική ενώ είσαι στην απ'έξω και δεν έχεις εμπειρία από τις καταστάσεις τις οποίες κριτικάρεις. Κι εγώ πριν κάνω παιδί έκραζα τις μαμάδες που αφήνουν τα παιδιά τους με τις ώρες στην tv κι ακόμα τις κράζω γιατί άλλο να τα αφήσεις για μια ώρα κι άλλο να ζαβλακώνονται όλο το πρωί. Πρέπει και σ'αυτό το πράγμα να υπάρχει μέτρο. Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο καλύτερος τρόπος να απασχοληθεί ένα παιδί είναι να ασχολείται ο γονιός μαζί του, να παίζουν μαζί, να του διαβάζει, να του μιλάει, να του εξηγεί και να του μαθαίνει πράγματα.Δεν μπορείς να το αφήσεις το παιδί να μάθει τον κόσμο μέσα από την τηλεόραση ή το ίντερνετ.Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτό δεν είναι εφικτό για όλους τους γονείς αλλά τουλάχιστον μια-δυο ώρες τη μέρα πρέπει να κάθεται ο γονιός και να παίζει ή να μιλάει με το παιδί του, να ασχολείται ουσιαστικά. Για να είσαι σωστός γονιός δεν αρκεί να ταϊζεις το παιδί σου, να το πλένεις και να το ντύνεις...
xm,den sumfwnw natasa......to kalutero einai na paizoun ta paidia me paidia-eukolo an uparxei adelfaki-o gonios arkei na einai ekei ws uposthrikths AN XREIASTEI.proswpika egw den parembainw sto paixnidi twn paidiwn mou,kai den paizw olh th mera mazi tous.uparxei kapoia pou to kanei allwste?as apenoxopoih8oume ligaki epitelous,8arreis kai oi dikes mas mamades htan olh mera sta patwmata mazi mas kanontas pazl....
Το τι κανανε οι δικες μας μαμαδες δεν ειναι καθολου κριτηριο. Αυτη η νοοτροπια του "ε κ μεις με τιβι μεγλωσαμε και δε παθαμε κ τιποτε" ειναι κατα τη γνωμη πηγη πολλων κακων. Παθαμε και παραπαθαμε. και δε λεω για μια ωρα τη μερα. Μεγαλη πλειοψηφια γονιων κυριολεκτικα αφηνουν τα παιδια τους να τους τα μεγαλωσει η τηλεοραση. κατι παιδια δημοτικου που εχουν τηλεοραση στο δωματιο τους, η βλεπουν σειρες για μεγαλους μαζι με τη μαμα προκειμενου η μαμα να μη χασει τη σειρα κ αλλα τετοια.
Ω Ναι ,ποσο σε καταλαβαινω ομως ! το κακο με τα δικα μου παιδια ( σε 3 μηνες 4 και 2 ετων αντιστοιχα)και το λεω με παραπονο ειναι οτι δεν βλεπουν τηλεοραση με τιποτα ,ουτε παιδικα ουτε ταινιες. ΤΙΠΟΤΑ.
Όλα όσα περιγράφεις είναι η καθημερινότητα και οι σκέψεις μιας μέσης μαμάς που δέχεται χιλιάδες κριτικές κάθε μέρα για όλα σχεδόν, για το φαγητό, για τον τρόπο που μιλάει στα παιδιά, για τα νεύρα που υποτίθεται πως ποτέ δεν πρέπει να έχει, για τον εαυτό της που πάντα πρέπει να τον αφήνει στην άκρη γιατί πάντα έχουν προτεραιότητα τα παιδιά και για όταν τολμάει να ξεστομίσει και κανένα παράπονο έρχεται η γνωστή ατάκα: "ας μην έκανες παιδιά".Όλα αυτά και πολλά άλλα ακούει και βιώνει η σημερινή μαμά που όντας μια απ' αυτές κι εγώ έρχονται ώρες που θέλω να ουρλιάξω,να σταματήσω να κάνω τα πάντα μπας και καταλάβει κανένας απ' όλους αυτούς που μόνιμα με κριτικάρουν ότι κάτι προσφέρω κι εγώ.
αχ είσαι Θεά!!! Πριν από λίγη ώρα άναψα την τβ στον μικρό μου μπας και κατάφερνα να γεμίσω κάτι ρημαδο κανελόνια γιατι όση ώρα το κάναμε μαζί, πρόλαβε και μου κατέβασε και φόρμα και βρακί... και λέω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να κάνω κ ένα τσιγαράκι.... τώρα σοβαρά... και γω προσπαθώ να το αποφεύγω αλλά ώρες ώρες είναι σωτήριο!!