Η καρδιά πονάει πάντα όταν τελειώνει…
22 Ιανουαρίου 2013 κρατάω στα χέρια μου ενα θετικότατο τεστάκι!!!! Γιούπι!! Τι χαρά και τι συγκίνηση και τι τρέλα, συναισθήματα που έχουμε βιώσει όλες μας στη σκέψη οτι περιμένουμε μωρο!!!! Ξετρελάθηκα στην ιδεα οτι στο σπίτι μας θα αλονίζουν σε λίγο καιρό δύο φατσάκια, δυο ζουζουνάκια!! Πω πω χαρά που θα κάνει η κόρη μας (αφου ψιλοπάθει ένα κατιτις μιας κ στον μέχρι πρότεινος αγγελικά πλασμένο κόσμο της θα εισβάλλει ένα νέο μέλος, ένα αδελφάκι)!!!
Μέχρι να πάρω τον άνδρα μου τηλέφωνο, είχα φανταστει το σπίτι μας μετα απο 20 χρόνια… βομβαρδισμένο τοπίο με τις κάλτσες του γιου που θα χει παει φαντάρος κ τις τακτοποιημένες ντουλάπες της κορης μας που
φυσικά θα χει άχτι τον φωνακλά αδελφό της! Γιατι το ξερα οτι θα ‘ναι αγορι το παιδι! Και δώστου να κλαίω απο χαρά και ανυπομονησία!! Χαρά και ο σύζυγος!!! Χαρά και οι γονείς!!!
Χαρά η θειά με το θείο και οι καλοί αδελφικοί μας φίλοι! Χαρα και ο γιατρός μου που με υπολόγισε 3 εβδομάδων έγκυος!
Μια εβδομάδα πριν την καθυστέρηση, πραγματικά δόξασα το Θεό των βελτιωμένων και πιο καινουργιων τέστ για την ύπαρξη τους!!
Η απόλυτη ευδαιμονία και χαρά κράτησε για πολύ λίγο…Είναι που όταν κάνουμε εμείς σχέδια ο Θεός γελάει (χιλιοειπομένη έκφραση όμως ταιριάζει απόλυτα)
Και εκεί που ειχα αναγουλες και τάση για εμετό τα πρωινά και συχνοουρία, ΞΑΦΝΙΚΑ κόβονται όλα μαχαίρι!!!
Εκείνες τις μέρες δεν το θεώρησα σημαντικό γιατι θυμόμουν την πρώτη εγκυμοσύνη μου που έπαιζα σαν τρελή ρακέτες στην παραλία και έκανα και κατάβαση στους καταρρακτες της Νέδας (τοσο ζωον, συγχωρεστε με, ημουν)….
Τρίτη κάνω το πρώτο τεστ θετικό, Παρασκευή το δεύτερο τέστ ΑΡΝΗΤΙΚΟ!! Η ΚΕΡΑΜΙΔΑ που έπεσε στο κεφάλι μου άφησε ένα γερό καρούμπαλο και ένιωσα να τρωω ενα γερο χαστουκι στο μαγουλό μου!!!! Αμέσως αιματολογικές εξετάσεις για β χοριακή …αποτέλεσμα 5,4, δλδ ολίγον έγκυος!!
Επαναλήφθηκαν την επόμενη μέρα… το αποτέλεσμα 8…
Ο αγαπημένος μου φίλος και γιατρός μου, ο Νίκος, πάντα μαζί μου και δίπλα μου… δεν μου αφησε πολλά περιθώρια ελπιδας….
Επειδή όμως εγω αυτό το μωρό το είχα ονειρευτεί… έφτασα σε σημείο να του μιλάω και να του λέω να παλέψει για να κρατηθεί στη ζωη! Απο κει και πέρα άρχισε μια τρέλα με επαναλαμβανόμενα τεστ εγκυμοσυνης, ατελειωτες ωρες αγχους, πανικού, ατελείωτου κλάματος και βαθειάς μελαγχολίας που είχε φτάσει στα όρια κατάθλιψης…
Εχθες, 4 εβδομάδων και 2 ημερών, είδα το πρωτο αίμα…
ΚΑΙ κάπου εκεί στο βάθος της κατάθλιψης ειδα λίγο φώς… είδα το παιδί μου που ήταν δίπλα και εγώ δεν έβλεπα χαμένη στη μετάφραση τοσον καιρο…
Το παιδι μου που με είχε ανάγκη πιο πολύ απο το άλλο που ο Θεός θελησε και το πήρε, πριν αρχίσει το μεγάλο ταξίδι.. το παιδί μου που με κοιτάει μ αυτα τα μεγάλα της μάτια και μου λέει «Μανουλίτσα μου, εγω θα σ’ αγαπάω και θα σε φροντίζω για πάντα»…το παιδί μου που χωρίς αυτό δεν ξέρω αν η ζωή μου θα ήταν τόσο όμορφη και φωτεινή …που χωρίς αυτό δεν ήξερα τι πάει να πει να αγαπάς πέρα απο τον ευατό σου… και να θυσιάζεσαι για την ανιδιοτελή αγάπη!!!! Το παιδί μου με έχει ανάγκη και το έχω και εγώ, έχει αναγκη να παίξω μαζί του , να γελάσουμε, να μάθουμε , να διαβάσουμε, να τραγουδήσουμε, να τη γαργαλήσω!!!
Τωρα κοιμάται εδω δίπλα μου και την ακούω να ανασαίνει ρυθμικά!!! Ευχαριστώ τον Θεό που μας χάρισε αυτό το υπέροχο πλάσμα και ζητώ τη συγχωρεση του που ημουν τοσο χαμένη στα δικά μου ναυάγια και δεν έβλεπα τον παράδεισό μου!!!!
Τέρμα λοιπόν ο θρήνος… τώρα ηρθε η ώρα να γυρίσουμε σελίδα!! Αν δεν ειχα τον άνδρα μου, με όσα εχουμε περάσει, να είναι πάντα διπλα μου, να με κρατάει απο το χέρι και να προχωράμε μαζί θα είχα χαθεί… Δεν ξέρω αν φταίει που είμαι τόσο ευαίσθητη και ονειροπόλα! Το χειρότερο ειναι να κάνεις όνειρα και τα βλέπεις να μετατρέπονται σε εφιάλτες…
Κατερινάκι μου σε λατρευω ψυχουλα μου… Γιώργο μου… εισαι για μένα ο αγγελος μου!
Ευχαριστω που με ακούσατε, να χαίρεστε ολες τα παιδάκια σας και τους συντρόφους σας!!
Μαμά Αλεξάνδρα
mama aleksandra se teteies periptwseis argoume ligo na doume ton paradeiso to kalo einai omws oti einai ekei uparxei k vohthaei na ksepername ths duskoleies k ta lew auta giati opws polles ales manoules exw perasei k egw to idio k eutuxws pou eixa to gio mou k to kseperasa sxetika grhgora.......upomonh k ta kalutera erxwnte........
Τελικα ειμαστε πολλες.ποσο μοιαζουν οι ζωες καμια φορα?εμεινα εγκυος εχοντας ηδη ενα τριχρονο αγορακι.τετοια χαρα...το κυνηγουσα με μανια.ενα αδελφακι!ολα καλα μεχρι την ογδοη εβδομ.που στο υπερηχο δεν ακουσαμε καρδουλα.δεν ακουσαμε ποτε.εκανα χοριακη.ανεβαινε αλλα με φθινοντα ρυθμο.ο κυβος εριφθη.παλινδρομη κυηση,κ αποξεση.χαθηκα.σε εμενα ελεγα?γιατι?παραμελησα τον αγορακι μου μεχρι που συνειδητοποιησα οτι επρεπε να γινει για να μην υποφερουμε αργοτερα...σημερα ενα δευτερο παιδακι κ ευχαριστω τον Θεο για αυτο.
Αχ μαμα Αλεξανδρα ποσο πολυ σε νιωθω καπως ετσι ημουν κι εγω οταν η δευτερη εγκυμοσυνη μου δεν πηγε καλα οταν οι χοριακες αντι να ανεβενουν να πεφτουν οταν το φασολακι δεν ηταν 7 εβδομαδων οπως επρεπε αλλα 5 :( ακομα ποναει σχεδον 2 χρονια μετα και εχοντας πλεον 2 αγγελουδια στην αγκαλια μου η κορουλα μου με κρατησε να μην μου σαλεψει εκεινη την εποχη γιατι κανουμε ονειρα και ειναι ακριβως αυτο που ειπες οταν εμεις κανουμε ονειρα ο Θεος γελαει να εισαι δυνατη και να σκεφτεσαι την κουκλαρα σου και να δεις που πολυ γρηγορα θα σου δωσει πισω αυτο που σου πηρε μας βαζει δοκιμασιες αλλα Εκεινος μονο ξερει γιατι εφυγε το σπορακι σου και πηγε στην Δικη Του αγκαλια
Μίνα μ εχεις απόλυτο δίκιο!Σ ευχαριστώ για την στηριξη...αν δεν ειχα κανει εκεινο το τεστ δεν θα το ειχα παρει χαμπαρι!! Το οτι εχω διπλα μ την κορη μου και την εβαλα στη διαδικασια να τσιτωσει και να αναστατωθει με τρελενει πιο πολυ απο ολα...να εισαι καλα κ να χαιρεσαι την οικογενεια σου!
ολες το εχουμε κανει αυτο ολες εχουμε τσιτωσει τα αλλα μας παιδακια οταν αυτο συμβαινει.... Ειμαι εγγυος για 4η φορα και σκεφτομαι μηπως κατι δεν θα παει καλα μηπως την αλλη βδομαδα παλι το φασολακι δεν ειναι 7 εβδομαδων αλλα 5 οπως τα σκεφτομουν και στην 3η εγκυμοσυνη που ολα πηγαν καλα δεν σου λεω οτι θα ειναι ευκολα ποτε δεν ειναι οταν εχεις περασει τετοια δοκιμασια αλλα ενα θα σε βαλω να σκεφτεις... αν μεγαλωνε και εφτανες 6-7 η και 9 μηνων το ειχες νιωσει να κινειτε ειχες κανει πιο πολλα ονειρα και τοτε ο Υψιστος αποφασιζε πως το ηθελε αυτο το αγγελουδι δεν θα ηταν χειροτερα? δεν θα επρεπε να εξηγησεις στην Κατερινα σου γιατι μαμα δεν εχεις πια κοιλια και αν το μωρακι βγηκε που ειναι? σε βαζω σε αλλα μονοπατια ισως αν σκεφτεις ετσι νιωσεις καλυτερα εμενα τετοιες σκεψεις με εκαναν να νιωθω πιο καλα!!!!
Ακριβώς τα ίδια πέρασα κι εγώ αυτές τις μέρες, έπαθα πλάκα νόμιζα οτι το έγραψα εγώ το κείμενο, έκανα κι εγώ τόσα τεστ και χοριακές είδα αίμα δυστυχώς το έχασα ακόμα δεν έχω συνέλθει έκανα όνειρα από τόσο νωρίς για αυτό το παιδί αλλά όπως είπες κι εσύ και το είπα κι εγώ πολλές φορές αυτήν την εβδομάδα, όταν κάνουμε σχεδια ο Θεός γελάει... έχω κ εγώ αλλο ένα παιδί και μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω.. υπομονή πρέπει να κάνουμε και όλα θα πάνε καλά!
Φιλη μανουλα δεν ξερω αν αυτο που θα σου πω ακουγεται πολυ μοιρολατρικο αλλα τελικα αυτο που η μοιρα θα ορισει να ειναι καλοδεχουμενο...ξερεις για καποιο λόγο περασαμε οτι περασαμε...και ισως καλύτερα που έγινε τώρα και δεν έγινε σε πιο προχωρημένη εγκυμοσύνη...ισως να ηταν δυσκολότερο αργοτερα!!Ευχομαι να πανε ολα καλα και σύντομα να αποκτήσετε ένα ακόμα παιδάκι!!