Το κορίτσι του Μάη

Ονομάζομαι Ρία, είμαι 32 χρονών και είμαι η μαμά της Βασιλικής!

Ήθελα να σας γράψω και εγω για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό μου..! Ας ξεκινήσω με το έτερον ήμισυ..

Τον άντρα μου τον γνώρισα μεσω ενος blog που είχε και έχει ακόμα. Ενημέρωνε τους ενδιαφερόμενους για τις τρέχουσες προκυρήξεις πάνω στο αντικείμενό μας. Είμαστε και οι δυο διασώστες… Ετσι, ζήτησα και εγω καποιες διευκρινήσεις και εκείνος πρόθυμος με ενημέρωσε για όοοοοοολα!!! χεχεχεχε!! Στην περίοδο της γνωριμίας μας, διορίστηκε κοντά στα μέρη μου. Και έτσι άφησε την Λαμία και ξεκινήσαμε την κοινή μας ζωή εδω στη Δράμα.

Όλα ήρθαν πολυ φυσιολογικά και όμορφα. Αρχές Σεπτέμβρη 2011 έκανα μια τυπική εξέταση, ωστε να βεβαιωθώ πως όλα είναι ok και είμαι έτοιμη για τεκνοποίηση! Ετσι, πήρα τα αποτελέσματα και πήγα στον γυναικολόγο. Αφού με διαβεβαίωσε πως όλα είναι καλα, μου λεει «Ελα να σε δω κιόλας στον υπέρηχο» Και εκει που ήμουν χαλαρη… τσούπ, να τα τα χαμόγελααααααα… στην οθόνη μια κουκίδα γεμάτη ζωή!!!! Καλά, η χαρά μου δεν περιγράφεται με λόγια!!! Ημουν  ήδη ενός μήνα! Αυτο και αν ήταν έκπληξη!!!

Απο εκείνη τη μέρα όλα άλλαξαν μέσα μου!!! Σ’ ολη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήμουν χαλάρη και πολύ πολύ αισιόδοξη. Αν και ξεκίνησα με αρκετά κιλά και με τρόμαζαν όλοι, πραγματικά δεν είχα κανένα θεματάκι με ζάχαρο ,πίεση κτλ. ‘Οπως σας το λέω, η αισιοδοξία μου δεν με άφησε ούτε λεπτό. Τι κ αν μου έλεγαν διάφορα για τον τοκετό, λόγω του οτι αποφάσισα να γεννήσω φυσιολογικά στο Νοσοκομείο της πόλης μου, εγω εκεί… Έλεγα χαρακτηριστικά «Θα κοινωνήσω το Πάσχα και θα πάω κυρία να γεννήσω«.

Ημερομηνία τοκετού είχα 24/4/2012 …

Όλο αυτό το διάστημα με παρακολουθούσε μια γιατρός στο νοσοκομείο, η οποία να ‘ναι καλά, πάντα με το χαμόγελο και την καλή κουβέντα  ήταν (λόγω επαγγέλματος πάντα ψάχνω να διακρίνω την ευγένεια και την καλή διάθεση στους επαγγελματίες υγείας) Και επίσης, τον καιρό εκείνο θα πήγαινε για 2 μήνες στο νοσοκομείο μια φίλη μου μαία. Πάντα ήμουν τυχερή κοπέλα…

Όλα κυλούσαν υπέροχα… Περνούσε  ο καιρός, φούσκωνα… φούσκωνα, ωσπου έφτασε η ημερομηνία μου! Η μπεμπούλα  τίποτα! Μέσα στα ζεστά ήθελε να μείνει…

Ο περίγυρος «Άντε» και «άντε»…. Πέρασε η ημερομηνία κ έφτασε 30/4. Το βραδάκι και αφου επέμεναν πολυ η αδερφή μου και η νονά μας (ξέθαψαν παλιά γιατροσόφια), ήθελαν ντε και καλά να μου κάνουν ποδόλουτρο για να γεννήσω άμεσα! Δεν με χάλασε καθόλου. Τελείωσα το σιδέρωμα και το απόλαυσα!

Ελα που  μετά απο αυτό, είχα ψιλοπονάκια!! Απο τις 9 το βράδυ μεχρι τις 11 τα άντεχα! Να καταλάβετε σέρφαρα κανονικά στο ίντερνετ! Τηλεφώνησα στη φίλη μου τη μαία, η οποία είχε βάρδια και με ενημέρωσε πως ήταν εκει κ η γιατρός μου. Τέτοια τύχη λέμε!!!

«Καθισε όσο αντέχεις σπίτι σου και μετα έλα«, μου είπαν.

Οι πόνοι ήταν ανεκτοί αλλα απο ένα σημείο και μετά, γίνανε ανα 5λεπτο… Εγω κυρία σας λέω!!!

01:45 π.μ πήγα στο νοσοκομείο, 04.30 π.μ με 2 σπρωξιές νάτο το κοριτσάκι μου!!!!!!! 3.310 γρ και 50 cm.Με ορθάνοιχτα τα ματάκια της πήρε την πρώτη της ανάσα! Γεννήθηκε «το κορίτσι του Μάη». Η κορούλα μου…

Υπέροχη εμπειρία, εξαιρετική δουλειά απο τη μαία και τη γιατρό μου!!!

Σήμερα,αγκαλιά με τη Βασιλική μου, εύχομαι σε κάθε κοπέλα χαρούμενη εγκυμοσύνη, εύκολο τοκετό και ευτυχία! Πολλή ευτυχία!

Υ.Γ. Το κλειδί είναι η αισιοδοξία! 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com