Θεέ μου, σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μας!

Η ιστορία της Βικτώριας

Θελω να σας γραψω τη δικη μου μαμαδο-ιστορια. Με τον αντρα μου ειμαστε 10 χρονια σχεδον μαζι, απο τα 18 μας!!! Καποια στιγμη ειπαμε δεν παει αλλο και χωρισαμε πριν 2 χρονια. Μαλλον ηταν μια δοκιμη μιας και δεν ειχαμε ξαναχωρισει ποτε. Ισως χρειαζομασταν ενα διαλλειμα. Αυτο δεν κρατησε για πολυ γιατι δεν αντεχαμε μακρια ο ενας απο τον αλλον, μετα απο ενα μηνα λοιπον ημασταν και παλι μαζι!!

Ηταν καλοκαιρι και ετσι ειπαμε να παμε 3ημερο στη Θεσσαλονικη, εκει οπου εμεινα και εγκυος. Μονο που τα πραγματα δεν ειναι τοοοοοοοοοσο απλα και ωραια οσο ακουγονται!!!!

Εγω το 2008 διαγνωστηκα με σκληρυνση κατα πλακας… ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΟΟΟΚ που μου πηρε καιρο να το ξεπερασω. Ξεκινησα λοιπον θεραπεια με ενεσεις ιντερφερονης οπως μου προτεινε ο γιατρος μου και ολα πηγαιναν πολυ καλα, μονο που μου ειχε πει πως οταν με το καλο παντρευτω και θελουμε με τον αντρα μου να κανουμε παιδακι, θα πρεπει να κοψω τις ενεσεις απο ενα 6μηνο μεχρι 1χρονο. Αλλο σοκ εκει. Εγω ονειρευομουν αλλιως αυτη τη στιγμη της ζωης μου και επρεπε να το αποδεχτω και αυτο πλεον….

Τα δεχτηκα ολα τελικα αν και μου πηρε καιρο!

Φτανουμε λοιπον στο ταξιδι της Θεσσαλονικης οπου και γινεται το μοιραιο. Δεν ειχαμε παρει ποροφυλαξη εκεινο το βραδυ και εγω δεν ειχα ιδεα για το τι ειχε βαλει ο αντρας μου στο μυαλο του. Εβαλα λοιπον τα κλαματα και του λεω «Τωρα τι κανουμε;;» Το χαπι της επομενης μερας το ειχα παρει πριν 2 εβδομαδες οποτε δεν μπορουσα να το ξαναπαρω… Πανικος γιατι δεν ειχα κοψει τις ενεσεις και το μονο που δεν θα εκανα ποτε ηταν μια εκτρωση, το ειχα ορκιστει στον εαυτο μου γιατι ειναι κατι που απεχθανομαι και δεν θα το εκανα ποτε και για κανεναν λογο. Πηγαινω στο μπανιο και κανω οτι μπορω εκτος απο μπανιο…

Ηταν 26 Ιουνιου, την αλλη μερα γυριζουμε στο σπιτι… Εγω ομως δεν θα ηρεμουσα, αν δεν μαθαινα αν συμβαινει κατι.

Μετα απο λιγες μερες κανω την εξεταση στη μικροβιολογο μου για να δω αν τελικα ειμαι εγκυος. Ειμαι στο γραφειο του  αντρα μου και περιμενω με μεγαλη αγωνια τηλεφωνημα της… Καποια στιγμη χτυπαει το τηλεφωνο μου και ειναι η μικροβιολογος… Το σηκωνω και της λεω «Ναι, κυρια Μαρια, σας ακουω«

Μου απανταει «Αγαπη μου, ειναι θετικο«

Της λεω ευχαριστω με βουρκωμενα ματια και τρεμαμενη φωνη, κλεινω το τηλεφωνο και ξεσπαω σε κλαματα!!!! Ο αντρας μου με ρωταει τι εγινε και εγω δεν μιλαω… Με ξαναρωταει πολλες φορες και καποια στιγμη του λεω ειναι θετικο και αρχιζω να κλαιω τοσο πολυ με τοσους λιγμους και τον ακουω να μου λεει θυμωμενος «Και γιατι κλαις;;«

Εκεινη τη μερα δεν ξερω ποσα τηλεφωνα πηρα το νευρολογο μου και το γυναικολο μου… Και οι δυο μου ειπαν να σταματησω αμεσως τισ ενεσεις και αν το εχω παρει αποφαση οτι το θελω να συνεχισω κανονικα. Το συζηταω με τον αντρα μου και μου λεει καθετα «Προχωραμε, δεν θα γινει τιποτα, μην φοβασι! Αυτο το μωρο θα γεννηθει πολυ δυνατο!!!«

Απορησα με την σιγουρια του και την αιασιοδοξια του. Ετσι ειπα στον εαυτο μου πως οτι γινεται, γινεται για καποιο λογο, οποτε συνεχισα -με πολυ αγχος φυσικα.

Αλλαζω γυναικολογους μεχρι να βρω τον καλυτερο και πιο εμπειρο για την περιπτωση μου. Τον βρηκα τελικα πολυ γρηγορα και με βοηθησε παρα πολυ και τον ευχαριστω γιατι αν δεν ηταν αυτος δεν ξερω τι θα εκανα. Ειχα μια τελεια εγκυμοσυνη αφου μεχρι μια μερα πριν γεννησω εγω επινα καφεδες και δεν καθομουν ποτε μεσα στο σπιτι. Το μονο θεματακι ηταν πως απο την αρχη ειχαν δει πως ο μπεμπακος μας -αφου φανηκε αμεσως τι μωρο ηταν- ειχε υπερυχογγενες εντερακι… που αυτο σημαινε πολλα, απο το οτι μπορει να ειχε καταπιει σταγονα αιματακι -οπως ηταν το πρωτο πραγμα που μου ειπαν απο την αρχη- ή συνδρομο down ή κυστικη ινωση… Επρεπε να παρω την αποφαση αν θα κανω παρακεντηση ή οχι γιατι το αφηνα καθε φορα και οσο μεγαλωνε το μωρο ηταν πιο επικινδυνο…

Τελικα δεν την εκανα ουτε αυτη. Η σιγουρια του αντρα μου που λεγαμε… Ηταν τοσο μα τοσο σιγουρος και αισιοδοξος.

Φτανει η μερα που θα γεννουσα με προγραμματισμενη καισαρικη φυσικα στις 10/3/2012. Ο γιατρος μου την τελεταια μερα που πηγα μου λεει «Θες να αφησουμε το μπεμπακι μια εβδομαδα ακομη να παρει λιγο ακομη βαρος;«

Και του λεω «ΟΧΙ, δεν αντεχω αλλο, με πιεζει πολυ και δεν μπορω να κανω τιποτα πλεον και δεν αντεχω αλλο αγχος«

Mου λεει «Ok, στις 10 του μηνος λοιπον κατεβαινεις Aθηνα και γενναμε!«

Tην προηγουμενη μερα εγω φυσικα για καφε με την κουμπαρα μου… Tο βραδυ ξαπλωνω να κοιμηθω αλλα που, τρελο αγχος, ζητημα αν κοιμηθηκα 2 ωρες. Το πρωι λοιπον που θα πηγαινα για προγραμματισμενη καισαρικη, ημουν ξυπνια εννοειται απο τις 3 το πρωι γιατι ο μπεμπακος μου ηταν ξυπνιος και αυτος και δεν σταματησε να κανει βολτες μες την κοιλια μου. Στις 6 λοιπον ερχεται ο αντρας μου να με ξυπνησει και φυσικα ειδε οτι δεν κοιμομουν.

«Δεν κοιμασαι;;» μου λεει

«Οχι αγαπη μου» του λεω «εκτος του οτι δεν με αφηνει ο γιοκας μας απο τις σβουρες που φερνει, ποναωωωωωωωωω, νομιζω οτι εχω συσπασεις«

Παιρνω τον γυναικολο μου και μου λεει «Ξεκινα για Αθηνα χωρις αγχος» (κατι μου ειπε εκεινη την ωρα, λες και δεν με ηξερε) και ξεκιναω και εγω σε καμια ωρα…

«Μην φοβασαι, δεν γεννας ακομα, απλα μετρα μου καθε ποσα λεπτα ερχονται οι συσπασεις!!«

Η μονη φορα που ειδα τον αντρα μου αγχωμενο ηταν εκεινη την μερα!

Μολις φτανω στο μαιευτηριο με ετοιμαζουν αμεσως και παμε να μου κανουν την επισκληριδιο. Μαζι μου και ο αντρας μου. Φτανει ο γυναικολος μου και μου λεει «Σε λιγο παμε να βγαλουμε το μπεμπακι σου!!!!«

Στις 12:30, ημερα Σαββατο ειδα και αγκαλιασα για πρωτη φορα τον γιοκα μου!!!! Υπεροχη μαγικη στιγμη, δεν θα την ξεχασω Π Ο Τ Ε!!! ΟΛΑ ειχαν παει τελεια και το μωρο ζωηροτατο 2460 και δεν χρειαστηκε καθολου θερμοκοιτιδα!! Εγω ομως ακομα και τοτε αν δεν ερχοταν ο γιατρος να μου πει «Μπραβο γεννησατε ενα υγιεστατο μωρακι» δεν θα ηρεμουσα!!!!!

Ολα κυλουν υπεροχα, εσεις οι μαμαδες ξερετε, και ερχεται στο δωματιο ο παιδιατρος… Εγω τρεμω για το τι θα ακουσω!

«Το μωρακι σας ειναι υγιεστατο, το μονο θεματακι ειναι η κρυψορχιαση στον αριστερο ορχι…«

Εγω ειχα μεινει μονο στο οτι ειναι υγιεστατο το μωρακι μου!!!!!! Ελεγα μεσα μου «Θεε μου, σε ευχαριστω που ησουν διπλα μας συνεχεια οπως εισαι παντα!«

Ολα για καποιο λογο γινονται τελικα… Με τον αντρα μου θα παντρευτουμε το καλοκαιρι με θρησκευτικο γαμο, μιας και μολις μαθαμε οτι ειμαι εγκυος καναμε πολιτικο και θα βαφτισουμε και τον μπεμπακο μας!!

Σας ευχαριστω που διαβασατε την ιστορια μου και συγνωμη αν σας κουρασα!!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com