Η εικόνα μιας μαμάς
Ανέβασα αρχικα αυτη τη φωτογραφια και το συνοδευτικό της κείμενο στο
όμως μετά σκέφτηκα ότι θα δεν μπορεί να λείπει από το ημερολόγιο μου εδώ…
Αφού άρχισα να τσιρίζω που ο άντρας μου ανέβασε στο Facebook μια φωτογραφία που «έχω το μαύρο μου το χάλι» (έτσι του είπα του καημένου), μετά συνήλθα και σκέφτηκα πόσο τυχερή είμαι που σκέφτηκε να πατήσει το κουμπί της μηχανής εκεινη ακριβώς τη στιγμή…
Πριν γίνω μαμά, δεν είχα ποτέ φανταστεί τον εαυτό μου στο πάτωμα, να ταίζω ένα μωρό και στην πλάτη μου να σκαρφαλώνει ένα νήπιο σε ένα σπίτι ολίγον τι μπάχαλο, με εμένα ελαφρώς -εως πολύ- ατημέλητη, αρκετά κουρασμένη, αλλά παρ’ ολ’ αυτά… ΓΕΜΑΤΗ και ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ.
Είναι ωραίο να είσαι μαμά… Γιατί όσο κουρασμένη και αν είσαι στο τέλος της μέρας, ανταμοίβεσαι με τις τρυφερές τους ανάσες ενώ κοιμούνται…
Και γιατί… όσο τρομακτικός και αν είναι ο κόσμος γύρω σου, αρκεί να χαθείς στο παράλληλο σύμπαν της φρουτόκρεμας και της ακαταστασίας και των πεταγμένων παπουτσιών της Barbie και των τουβλακίων και των μαρκαδόρων και να νιώσεις… ευτυχισμένη.
Και ασφαλής.
ποσο ομορφα αισθανθηκα που διαβασα ολα αυτα που νοιωθω και εγω καθε μερα.συνεχως αγανακτω με το να μαζευω συνεχεια παιχνιδια απο ολο το σπιτι.τωρα ομως που το παιδακι μου ειναι αρρωστουλη δεν με νοιαζει τιποτα,μονο να γινει γρηγορα καλα.οσο για τις φωτο και εγω δεν εχω πολλες μα το παιδακι μου.μακαρι να με εβγαζε και ας ειμουν χαλια!
Ολίβια, έχεις δίκιο. Όλες, λίγο-πολύ, σκεφτόμαστε κάπως έτσι και αποφεύγουμε τις φωτογραφίες. Πριν λίγο καιρό όμως διάβασα τυχαία το παρακάτω άρθρο από το blog μιας μαμάς, όχι διαφορετικής από εμάς, και αποφάσισα στο εξής όχι μόνο να μην το αποφεύγω αλλά και να το επιδιώκω. Προσπαθώ μάλιστα να ενθαρρύνω και τη δική μου μαμά. Με αγάπη, προς εσένα και όλες τις μαμάδες: http://www.huffingtonpost.com/allison-tate/mom-pictures-with-kids_b_1926073.html
Τελειο αρθρο Βικυ.Ποσο αληθεια...
Ολίβια ακριβώς έτσι όπως τα λές είναι!
Πιο τελεία φωτό δεν έχεις ανεβάσει ξανά!
και εγω αναρωτιομουν τι δεν κανω καλα και στο σπιτι μου γινετε παντα ο μαυρος χαμος παντου ρουχαλακια και παιχνιδια που δεν προλαβαινω να κανω ενα μπανιο που με παιρνει ο υπνος στον καναπε αμεσως μολις κοιμισω τα παιδακια μου(4 χρονων και 10 μηνων) που δεν προλαβαινω να βαφτω το πρωι για να παω στην δουλεια και βαφομε στο αυτοκινητο υπαρχουν και αλλες μανουλες που ζουν αυτην την καθημερινοτητα ευτυχως....... απελπιζομαι καποιες φορες αλλα μολις ο γιος μου μου λεει μαμααααααα να σου πω κατι?σάγαπαω πολυ τοτε σκεφτομαι ποσο τυχερη ειμαι και δεν θα αλλαζα αυτην την ακαταστασια με τιποτα αλλο στον κοσμο.
Εκει στα χαλια μας βγαινουν οι καλυτερες και πιο αληθινες φωτογραφιες!!! Πραγματικα βρε Ολιβια, δεν κρυωνεις? Παντα με αμανικα σε βλεπω; εχετε φουλ την θερμανση; τι κανεις το καλοκαιρι και τελος, η μαμα σου σου ελεγε συνεχεια να βαλεις καλτσες και να ντυθεις;;; χαχα :-)
Ποτε περναει ο καιρος.Αισθανομαι σαν σημερα που διαβαζα οτι γεννησες και τωρα ο μικρος Αρχελαος τρωει φρουτοκρεμα.Αλλα και εγω ημουν εγκυος τοτε και τωρα ο μικρουλης ειναι 35 ημερων.Να χαιρεσαι την ακαταστασια.Αυτη τη στιγμη καθομαι και εγω σε ενα σαλονι γεματο μαρκαδορους, ζωγραφιες,παιχνιδακια μικρα και παρατημενα σιδερωμενα ρουχα.Χαλαρααααααααα :-)
Είναι απο τις ομορφότερες φωτογραφίες σας, είσαι όντως πολύ τυχερή που σας τράβηξε. Σας ζηλεύω όλες που οι άντρες σας, σας φωτογραφίζουν. Λατρεύω τη φωτογραφία και ο άντρας μου τη μισεί. Δεν μας βγάζει φωτογραφία ακόμα και να τον παρακαλάω (άσε που βγάζει χάλια φωτογραφίες). Λέει οτι δεν χρειάζονται οι φωτογραφίες στη ζωή μας, μόνο στο μυαλό μας. Έχω ελάχιστες φωτογραφίες μαζί με το παιδί μου και αυτές στο αυτόματο, δεν εμφανίζομαι πουθενά, αφού το μωρό μου όταν μεγαλώσει θα νομίζει οτι έλειπα απο την παιδική του ηλικία. Το είπα το παράπονό μου αλλά δεν ξέσκασα. Θέλω να χτυπήσω τον άντρα μου με επαγγελματική canon και να του ανοίξω το κεφάλι. By thw way οι φωτογραφίες που νομίζουμε οτι είμαστε μαύρο χάλι είναι αυτές που αρέσουν περισσότερο τελικά, είσαι super εδώ!!!
Κι εγώ μία από τα ίδια.... αν δεν έβγαζα εγώ φωτογραφίες, δεν θα είχαμε καμία....βαριέται απίστευτα να τραβάει.... κι όταν υποχωρήσει, το αποτέλεσμα είναι συνήθως άστα να πάνε....Τι να κάνουμε.....
Ολιβια εχω ενα αγορακι σχεδον 3 ετων κ ενα κοριτσακι σχεδον 6 μηνων.Ειμαστε περιπου σαν κι εσας κ νιωθω μεγαλη ανακουφιση οταν βλεπω οτι δεν ειμαι η μοναδικη μαμα...στα μαυρα της τα χαλια ολη μερα μες στο σπιτι με τα μικρα. Βεβαια εγω δυστυχως θα γυρισω στη δουλεια το καλοκαιρι. Απο το πρωι τρεχω να στειλω τον μικρο σταθμο, να ξυπνησω τη μπεμπα την υπναρου να πιει γαλα, να μαγειρεψω, να ξαναξυπνησω τη μπεμπα για τη φρουτοκρεμα (κ εμεις στην αρχη ειμαστε 5η μερα), να ερθει ο μικρος απο το σχολειο, να τον βαλω για υπνο, να ξαναταισω γαλα τη μικρη, να τη βαλω για υπνο, να φαμε με τον αντρουλη μου, να ξαπλωσω ενα τεταρτακι κ να ερθει το απογευμα για να παμε παλι απ την αρχη.... ΧΑΜΟΣ.... πντως εσυ φαινεσαι πολυ cool μαμα.Ακου κ μενα που φρικαρω αρκετες φορες μεσα στη μερα κ τρελαινομαι...αλλα εχω το γλυκο μου το παιδακι να μου λεει "μαμα κουραστηκες?" κ να λεω "λιγο αγαπη μου" κ να μου απανταει "α σε κανω μια αγκαλια να περασει?" κ εκει απλα τελειωνουν ΟΛΑ!!! Να χαιρεσαι τα παιδακια σου!
Ποσο δικιο εχεις!!!! Και εγω ετσι νιωθω, παρολο που ζω τη μιση μου μερα μεσα στην κουζινα και την υπολοιπη αναμεσα στο χαος του σαλονιου/παιδοτοπου μας. Παρολο που για να κανω ενα μπανιο πρεπει να καταστρωσω ολοκληρο στρατηγικο σχεδιο. Παρολο που η μονη μου διασκεδαση πλεον ειναι οι κουνιες και ο καφες στο χερι. Παρολο που αν με ρωτησεις για το τελευταιο χιτ θα σου απαντησω ''το χοντρο μπιζελι που χορευει τσιφτετελι'' .Παρ'ολο που εχω ξεχασει πως ειναι να κοιμασαι συνεχομενα περαν του 2ωρου. Παρ'ολα αυτα ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ, ΓΕΜΑΤΗ, ΗΡΕΜΗ!!!! Σε καταλαβαινω απολυτα!!!