Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις! Γινόμαστε μερικές φορές, τόσο καταπιεστικοί γονείς, που αν βλέπαμε τους εαυτούς μας πραγματικά θα μας μισούσαμε και ίσως αναδύονταν παλιές κακές εικόνες του παρελθόντος, με θύματα εμάς και θήτες την κοινωνία των μεγάλων (γονείς, δάσκαλοι, "σοφότεροι" κτλ). Έχουμε ξεχάσει πως είναι να είμαστε παιδιά γι' αυτό και πάψαμε να παίζουμε να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε...

Ο δικός μου να φανταστείς που είναι 4 εχει ξεκάθαρη άποψη του τι να φορέσει. Να δώσω ένα παράδειγμα. Αρχές Σεπτέμβρη του 12 με ψοφερή ζέστη η θεία μας και νονά μας μας έκανε δώρο κάτι υπέροχες μπότες τις οποίες σαν τις φορέσαμε δεν βγήκαν από το πόδι μας και ας καιγόμασταν. Ναι αλλα ήταν ικανοποιημένος και χαρούμενος για την επιλογή του. Και δεν θυμαμαι να τον έχω πιέσει να φορέσει κάτι που δεν θέλει γιατί το θεωρώ ανόυσιο. Ασε που αποφεύγω τους καυγάδες και τις γκρίνιες

Κι εγώ μαζί σου, αν και ο τριχρονος γιός μου στο θέμα των ρούχων δεν είχε ποτέ μέχρι τώρα άποψη για τέτοια "μικροπράγματα" το θεωρώ χαζομάρα να πιέζουμε και να δημιουργούμε γκρίνιες με τα παιδιά μας .Ο δικός μου π.χ. εχθές το απόγευμα που θα πηγαίναμε στην γιαγιά του (με τα πόδια 15 λεπτά δρόμος)ήθελε να φορέσει το καπέλο του ινδιάνου που έφτιαξαν τις απόκριες στον παιδικό σταθμό και φυσικά τον άφησα να το φορέσει, σε όλο τον δρόμο όλοι χαμογελούσαν βλέποντας μας ,αλλά σιγά να μην νοιαστώ για την γνώμη του κόσμου περισσότερο απ' ότι για το παιδί μου. Αφού αυτό το καπέλο ήθελε αυτό φόρεσε και ήταν μες στο χαμόγελο και την χαρα, αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα και πολύ περισσότερο μόνο και μόνο για να του επιβληθώ ως μάνα.

ΠΟλύ σωστός ο Δήμος.Θεωρώ κι εγώ ότι δεν έχει κανένα νόημα και δεν πρέπει κιόλας να πιέζουμε τα παιδιά για ασήμαντα και ανώδυνα θέματα. Αρχής γενομένης όταν είναι μωρά από το πόσο θα φάνε,πχ. μην τυχόν και φάνε 8 κουταλιές αντί για 10. Πρέπει ντε και καλά να το φάνε όλο ή να φάνε με το ζόρι ένα φαγητό που τους αηδιάζει.Προσπαθώ κι εγώ να είμαι χαλαρή με τέτοια ζητήματα.

Πολυ όμορφο ειναι να καταλαβαινουμε το λαθος μας κ να ζηταμε συγνωμη ακομη κ απο ενα παιδακι... θελω να σου πω αγαπητε μπαμπα οτι κ γω δεν φοραω τζιν κ ειμαι 25 οταν η πλειοψηφια μονο τζιν φοραει...και μαρεσουν πιο πολυ τα κοριτσακια με τις φουστιτσες τους! να χαιρεσαι τα παιδακια σου!

Ουτε η δικες μου θελουν τα τζιν!!

Το καλό με τα παιδιά είναι ότι μέχρι μια ηλικία δεν επηρεάζονται και τόσο από το τι κάνουν όλοι γύρω τους, βέβαια αυτό αλλάζει πολύ γρήγορα και σύντομα καταλήγουν και αυτά να υποστηρίξουν κάτι που ίσως δεν τους αρέσει και τόσο. Όμως το συμπέρασμα του άρθρου σου είναι αυτό που μετράει περισσότερο. Μακάρι όλες τις στιγμές που είμαστε έτοιμοι να πιέσουμε για κάποιο ασήμαντο λόγο το παιδί μας να σκεφτούμε ότι δεν αξίζει καθόλου ή μια άλλη καλή λύση είναι να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πως νιώθαμε εμείς οι ίδιοι όταν μας πίεζαν οι γονείς μας για ανούσια πράγματα.

Αν καθε φορα που προσπαθουσαμε να επιβαλλουμε τη γνωμη στα παιδια μας σταματουσαμε για λιγακι και αναρωτιομασταν αν αυτο το κανουμε πραγματικα γιατι χρειαζεται η απλα γιατι εμες νομιζουμε οτι χρειαζεται τοτε πολλες απο τις αποφασεις μας θα ηταν διαφορετικες.