Για γάμο πηγαίναμε, με δίδυμα βρεθήκαμε!

Η ιστορία της Φωτεινής

Πριν από 6 χρόνια και ενώ είχα την δουλίτσα μου, τα λεφτάκια μου, τις φίλες μου, τις βόλτες μου, την ανεμελιά μου και φυσικά τον σύντροφό μου, υποκύπτουμε στην γκρίνια όλων: Πότε θα παντρευτείτε;

Διαλέγουμε ημερομηνία και λέμε για πλάκα πως αν η 28-07-2012 (συγκρατήστε την για αργότερα) πέφτει Σάββατο, τότε το κανονίζουμε. Και ναι, ήταν. Καλά τι τύχη κι αυτή!! Το ανακοινώνουμε λοιπόν στους συγγενείς και φίλους για να μας αφήσουν ήσυχους.

Μήνας Νοέμβριος και ήρθε η ώρα να κλείσουμε την Εκκλησία που θέλαμε, με λίστα αναμονής τουλάχιστον 1 χρόνο. Και ναι, είμαστε πάλι τυχεροί γιατί η ημερομηνία δεν έχει δοθεί, τέλεια!!

Οι ημέρες περνούν όμορφα και στο πάρτι γενεθλίων μου η κολλητή μου μας ανακοινώνει πως είναι έγκυος με ημερομηνία τοκετού έως 1 Αυγούστου. Αρχίζω εγώ:

– Καλά δεν μπορούσατε να περιμένετε λίγο, τώρα έπρεπε κ.λ.π.

Σχολιάκια – μπηχτές, «Τώρα δεν θα έρθεις στον γάμο μου… Τι να κάνουμε όμως αυτά είναι τυχερά..!«

Περιμένοντας λοιπόν την περίοδο μου στην ώρα της και ζώντας την όμορφη καθημερινότητα μου, συνειδητοποιώ πως έχω ήδη 3 ημέρες καθυστέρηση.

5η ημέρα τίποτα…

– Δεν πειράζει, σκέφτομαι, μου έχει συμβεί αρκετές φορές.

10η ημέρα…

– Μπα, αφού προσέχουμε, δεν υπάρχει περίπτωση…

Φτάνοντας στην 14η ημέρα, αποφασίζω να πάρω ένα τεστ… Ε καλά τι περιμένατε να δείξει; Δεν πρόλαβα να το κουμπώσω και είχε γίνει μπλε…

Πανικό εγώ!!!!! Χαρά ο Χρήστος (ο υπεύθυνος), αρχίζει τα τηλέφωνα για να μοιραστεί το κατόρθωμα του… Δεν περνάνε 10 λεπτά και έρχεται ένα τέλειο μήνυμα στο κινητό μου:

«Μου αρέσει που γκρίνιαζες πως δεν θα έρθω στο γάμο σου, τώρα που δεν θα πας ούτε εσύ, τι έχεις να πεις; Φιλιά, η κολλητή σου«

Αφού ηρέμησα, έκλεισα ραντεβού στην γυναικολόγο μου… Αναμενόμενο, θα μου πείτε….

Φτάνοντας εκεί και παίρνοντας την γνωστή άβολη θέση στην καρέκλα της γιατρού αρχίζει: «Έχουμε μια ωραία κύηση διδύμων…»

ΣΟΚ! ΣΟΚ! ΣΟΚ! ΣΟΚ! ΣΟΚ! ΣΟΚ! ΣΟΚ!

Ο Χρήστος χαρά, τα ‘παμε για τον Χρήστο, είναι χαρούμενος άνθρωπος…

Η πρώτη μας κίνηση ήταν να το συνειδητοποιήσουμε και φυσικά να ακυρώσουμε τα του γάμου, γιατί αυτό που προείχε πλέον ήταν να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα κύησης και εξ’ άλλου η ημερομηνία τοκετού μου ήταν έως 12 Αυγούστου.

Είχα την καλύτερη δίδυμη κύηση με μια μήτρα άκρως φιλόξενη για τα κορίτσια μου, χωρίς κανένα πρόβλημα.

26 Ιουλίου 2007 η σημαντικότερη ημέρα της ζωής μου, γιατί κράτησα αγκαλιά τις κόρες μου… Η ημερομηνία της πλάκας ήταν τυχερή τελικά για να γεννηθούν οι κόρες μας και όχι για τον γάμο μας.

Υπέστη την γνωστή «επιλόχειο», κατάρα, αλλά ευτυχώς κατάλαβα ότι έχω πολύ αγάπη να δώσω και βρήκα που: στα παιδιά μου…

Οι κόρες μου πάνε νηπιαγωγείο πλέον και εγώ αντί για καριέρα έφτιαξα μια όμορφη οικογένεια…

Και να’ μαι σήμερα, να μοιράζομαι την ιστορία μου μαζί σας που μπορεί να σας κούρασε, αλλά εμένα μου έκανε καλό….

Μου πήρε 5 χρόνια για να μπορώ να βρω χρόνο να κάνω κάτι που με ευχαριστεί…. Καθ’ ότι στην πόλη που ζούμε δεν έχουμε συγγενείς…

Οπότε ξέρω την δυσκολία της καθημερινότητας σας και θα πω πως εκεί που λεω «Δεν αντέχω άλλη γκρίνια, άλλες ζημιές, άλλες ιώσεις, άλλες δουλειές«, βρίσκω πάντα μια δύναμη και μπορώ να αντεπεξέλθω σε όλες τις ανάγκες τους και κατάλαβα πως είναι η ίδια δύναμη που μου τα έστειλε: ΘΕΪΚΉ….

Μανούλες,

φιλιά, από μια μαμά πολυλογού!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com