Έχω δικαίωμα να κρατάω τον πατέρα μακριά από το γιο του;
Γεια σας μανούλες, έχω σκεφτεί πολύ τον τελευταίο καιρό να σας γράψω την ιστορία μου αλλά δίσταζα. Ξέρω ότι πολλές θα αντιδράσετε με τις επιλογές ή τις αποφάσεις μου αλλά ειλικρινά θα ήθελα τη συμβουλή σας.
Λοιπόν, η δική μου ιστορία ξεκινάει πριν 3,5-4 χρόνια περίπου στα 31 μου, όταν γνώρισα τον μπαμπά του γιου μου. Γενικά ήμουν πολύ ελεύθερος άνθρωπος, ένιωθα άβολα με την έννοια του γάμου και τις σοβαρές δεσμεύσεις, ήθελα επιτέλους να ζήσω το τώρα και το μέλλον δεν με πολυένοιαζε. Από τα 18 μου σπούδαζα πρώτα στην Ελλάδα και έπειτα στο εξωτερικό, μετά άγχος και αγώνας για τη δουλειά και έφτασα στα 30 μου να μην εχω ζησει τίποτα. Είχα αποφασίσει λοιπόν να ζήσω το τώρα..
Κάποια στιγμή εντελώς τυχαία γνώρισα γνώρισα εκείνον… Ηταν υπέροχος, καλόκαρδος, όμορφος με χιούμορ περνούσα τόσο ωραία μαζί του! Η έλξη ήταν παραπάνω από εμφανής και έντονη και πολύ σύντομα γίναμε ‘ζευγάρι’ και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί η σχέση που είχαμε ήταν κατά κύριο λόγο σεξουαλική χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις και τα συναφή.. Ήταν αυτό που χρειαζόμασταν και οι δυο εκείνη την περίοδο, άλλωστε και ο Δ. ήταν σε μια φάση που έστηνε την καριέρα του και το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν μια μόνιμη δέσμευση… Οι μέρες όμως περνούσαν, έγιναν μήνες και πέρασε σχεδόν ένας χρόνος.. Η σχέση μας είχε γίνει κανονική χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει αλλά στα λόγια δεν τα είχαμε πει ποτέ… σ΄ αγαπώ, θέλω να είμαι μαζί σου κλπ τέτοια δεν είχαμε ξεστομίσει..
Ήμουν ερωτευμένη, τώρα πια δεν έχω αμφιβολία, αλλά περίμενα να μου δώσει ένα σημάδι κάτι να του το ομολογήσω, οι πράξεις του ναι, τώρα που το σκέφτομαι, μου το έδειχναν αλλά στα λόγια ΠΟΤΕ! Τέλος πάντων…
Κάποια μέρα που ημουν στο γραφείο με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι η μεγάλη ευκαιρία που έψαχνε ήρθε, του έκαναν πρόταση να δουλέψει στο εξωτερικό… Αν και η δουλειά που είχε εδώ δεν ήταν καθόλου άσχημη αλλά η καινούρια δεν συγκρινόταν από όλα τα επίπεδα.. Μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι, έκανα 2 μέρες να τον δω γιατί δεν ήξερα πως θα αντιδράσω, όταν τελικά βρεθήκαμε είδα πόσο χαρούμενος ήταν και δεν μπόρεσα να ξεστομίσω τίποτα.. Στα μάτια του στιγμιαία είδα σαν στεναχώρια όταν με αποχαιρέτησε… αλλά δεν ήταν αρκετά για να πέσει ο εγωισμός μου και να βγάλω ότι είχα από μέσα μου. Έτσι τον ‘’άφησα΄΄ να φύγει… και αποφάσισα να βάλω τα δυνατά μου να προχωρήσω μπροστά. Άλλωστε εκείνος ούτε που θα με σκεφτόταν πια, ήταν μια ιστορία που απλά είχε προδιαγεγραμμένο τέλος.
Όμως όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει και σχεδον 2 μήνες μετά ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης με άφησε άφωνη… Κόντεψα να τρελαθώ! Ένα παιδί από το πουθενά! Έμεινα νύχτες ξάγρυπνη προσπαθώντας να βρω τη λύση η οποία ήταν ήδη μπροστά μου. Θα το γεννούσα το παιδί μου και θα το μεγάλωνα μόνη μου… με όποιο κόστος.
Είχα την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών μου παρά το σοκ και δόξα τω Θεώ έχω και δουλειά και μια κάποια οικονομική άνεση από την οικογένεια μου οπότε δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο για άλλες μανούλες. Όμως ο πατέρας; Τι θα γινόταν με αυτόν; Είχε φύγει ήδη καιρό και δεν είχε δώσει σημεία ζωής άρα ούτε και είχε σκοπό. Άλλωστε τις αποφάσεις του τις είχε πάρει, είχε φύγει για μόνιμη εγκατάσταση στη Νορβηγία και δεν θα ξαναγύριζε σύντομα… Το μωρό πώς θα μεγαλώσει χωρίς πατέρα; Πείτε με εγωίστρια, ανεγκέφαλη οτιδήποτε αλλά αποφάσισα να μην πω τίποτα… Κοινούς φίλους δεν είχαμε ποτέ, άρα δεν θα το μάθαινε κιόλας…
Έτσι γεννήθηκε ο πρίγκιπας μου! Ένα ξανθό αγοράκι με τεράστια πράσινα μάτια ίδιος ο πατέρας του. Πραγματικά μοιάζουν τόσο, λες και τον έκανε μόνος του.
Μη νομίζετε ότι ήταν όλα εύκολα, έχω περάσει τα περισσότερα βράδια της εγκυμοσύνης μου κλαίγοντας γιατί δεν προσπάθησα, γιατί δεν τόλμησα να πω αυτά που ένιωθα και γιατί δεν έσπαγα αυτή την ηλίθια συμφωνία για σχέση χωρίς δεσμεύσεις… γιατί δεν έχω το κουράγιο να πω την αλήθεια, γιατί θα αναγκάσω το γιο μου να μην έχει τον πατέρα του πολλά γιατί.
Και φτάνω στο σήμερα όπου εντελώς τυχαία ήρθε στη δουλειά μου ένας από τους λίγους φίλους του Δ. που είχα γνωρίσει και αφού χαιρετηθήκαμε και είπαμε τα τυπικά, μου είπε ότι χαίρεται που θα δει και το φίλο του γιατί έχει έρθει για το Πάσχα. Από τότε δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου… Φυσικά και φανταζόμουν ότι στα δυόμιση και παραπάνω χρόνια που λείπει θα έχει σίγουρα ξαναρθει, αλλά πρωτη φορά το ξέρω στα σίγουρα και δεν ξέρω τι να κάνω.. Μήπως ήρθε η ώρα να πω την αλήθεια;; Και πώς Χριστέ μου θα το κάνω αυτό; Βλέπω το γιο μου που μεγαλώνει και γίνεται ένα υπέροχο γλυκό παιδάκι και σκέφτομαι ότι είναι τόσο κρίμα να χάνει και ο πατέρας του αυτές τις στιγμές … έχω το δικαίωμα να κρατάω μακριά έναν πατέρα από το γιο του;
Τι με συμβουλεύετε; Είναι πια αργά;
Σίσσυ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 10/5/13:
Πριν σας απαντήσω τι έγινε τελικά, διάβασα στα γρήγορα κάποια από τα σχόλια σας. Μη σας φαίνεται ψεύτικο όλο αυτό, γιατί δεν είναι, δυστυχώς, μακάρι να ήταν. Δεν είναι δα και καμιά ιστορία για ταινία, μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη σε μια σχέση που είχε τελειώσει ήταν, απλά η συνέχεια ήταν λίγο διαφορετική… Ρωτήσατε γιατί δεν το είπα αμέσως και έχετε δίκιο, αλλά σκεφτείτε αν είχατε μια τέτοιου είδους σχέση που οι δεσμεύσεις ήταν κόκκινο πανί και είχατε χωρίσει κιόλας 2 μήνες σχεδόν με τον άλλο να μη δίνει σημεία ζωής, τι θα κάνατε; Να πήγαινες να τον βρεις, θα μου πείτε αλλά δεν πήγα δυστυχώς ή ευτυχώς… Φοβήθηκα, κόλλησα, θεώρησα πως το μόνο που θα μου πει είναι να μην το κρατήσω… δεν ξέρω. Θεώρησα ότι αφού αυτός είχε φύγει και με είχε ξεχάσει μάλλον δεν υπήρχε λόγος… Μπορεί η καθεμιά σας να με κρίνει όπως θέλει.
Από την Μεγάλη Τρίτη που σας έστειλα το mail λοιπόν, η ζωή μου έχει αλλάξει τόσο δραματικά πολύ… Σας έστειλα την ιστορία μου έχοντας ήδη πάρει την απόφασή μου, μάλλον γιατί μετά από μια συζήτηση με τη μητέρα μου για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν περίμενα ούτε λεπτό, δεν σκέφτηκα παραπάνω, δεν ανάλυσα και το έκανα.
Πήρα τον φίλο του τηλέφωνο και μου έδωσε το δικό του νούμερο… και τον πήρα…
(Προσπάθησα να σας γράψω αναλυτικά τι έγινε αλλά μου πήρε 4 σελίδες, έτσι αποφάσισα να παραθέσω απλά τα γεγονότα σε περίληψη)
Του έκλεισα ραντεβού σε ένα πιο απόμερο μέρος να βρεθούμε για καφέ για να μου πει τα νέα του… Είδα έναν άνθρωπο πολύ χαρούμενο με τη δουλειά και τη ζωή του, σχέση δεν είχε, μόλις χώρισε, μου είπε και ζούσε -σαν φοιτητής να το πω- μια πολύ ωραία περίοδο.
Κορίτσια, του το είπα, το πως δεν χρειάζεται να σας το πω γιατί δεν ήταν ρομαντικό ή δραματικό, απλά το είπα, άσχετα αν εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να αναπνεύσω από το άγχος και αμέσως πρότεινα τη λύση του DNA αν δεν με πιστεύει και φυσικά πως δεν έχω καμία μα καμία απαίτηση, ούτε για αναγνώριση, ούτε για τίποτα (είχα συμβουλευτεί το δικηγόρο μου και του το είπα για να μη νομίζει πως θέλω να τον εγκλωβίσω)
Αρχικά αφού νόμιζα ότι θα πάθει έμφραγμα στα 35, όταν συνήλθε με κατηγόρησε για όλα όσα έφταιγα αλλά και δεν έφταιγα. Για πολλή ώρα ένιωσα φτηνή, απαίσια, όπως θέλετε πείτε το. Αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να ακούω άλλο τις προσβολές του (αφού δεν είχε σκοπό να κάνουμε διάλογο) και έφυγα αφήνοντας πάω στο τραπέζι τη φώτο του μικρού για να τον δει. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να εμφανιστεί ξανά και δεν το έκανε για 3 μέρες περίπου, ώσπου με πήρε τηλέφωνο και ήθελε να περάσει από το σπίτι για να δει το μικρό. Δέχτηκα με πολλή επιφύλαξη γιατί δεν ήξερα τι θα συμβεί, αλλά εκείνος ήρθε, εμένα με αγνόησε κοίταξε για λίγα λεπτά το παιδί και έφυγε.
Δεν είμαι αναίσθητη ή βολεμένη και εγωίστρια, έχω περάσει πολλά κι εγώ και τόσα χρόνια ζούσα με τύψεις που δεν το είπα, τώρα ζω την αγωνία για το τι θα γίνει. Τα πιο πολλά βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ… Αποφάσισα λοιπόν να το αφήσω πάνω του, εγώ ότι έπρεπε να πω το είπα και αν ήθελε εκείνος θα το συνέχιζε. Άλλωστε σύντομα θα έφευγε όπως και έκανε..
Δεν με ξαναπήρε τηλέφωνο. Η μόνη επαφή που είχε ήταν ένα μήνυμα που μου έστειλε πριν φύγει στο κινητό. Σας το γράφω όπως ακριβώς το έλαβα
»Σήμερα φεύγω. Είμαι σοκαρισμένος και μπερδεμένος και για όλα φταις εσύ. Δεν ξέρω αν θέλω ποτέ να γίνω πατέρας αλλά αν έχω ένα παιδί πρέπει να το ξέρω. χρειάζομαι χρόνο. Τον Ιούλιο που θα έρθω πρέπει να τα βάλουμε όλα κάτω»
Από εδώ και πέρα τι θα γίνει μόνο ο Θεός το ξέρει.. Ίσως αποφασίσει ότι δεν θέλει να γίνει πατέρας και θα είναι σεβαστό, μπορεί να θέλει να προσπαθήσει και αυτό θα το σεβαστώ. Εύχομαι το δεύτερο..
Συγνωμη, αλλα δεν καταλαβαινω απο που ροκυπτουν οι "ακοσμοι" χαρακτηρισμοι για τον πατερα. Εφοσον δεν εχουμε καποιο νεοτερο απο το μηνυμα το οποιο εστειλε πριν απο 1 χρονο, μπορουμε να ξερουμε την αντιδραση του μεχρι τοτε. Το εμαθε μετα απο τοσα χρονια, προφανως σοκαριστικε και ακομα πιο προφανως θυμωσε με την μητερα. Του στερησε το δικαιωμα να αποφασησει (ακομη και αν η αποφαση του δεν γινοταν αποδεκτη) για το αν θελει η οχι να γινει γονιος. Του στερησε το διακιωμα να ειναι παρον στη γεννηση του παιδιου του, καθως και του στερησε τα πρωτα χρονια του παιδιου του. Ειναι απολυτα λογικη αυτη η αντδραση του. Οπως και ειναι απολυτα λογικο να θελει καποιο διαστημα να το επεξεργαστει. Η μητερα δεν ειχε κανενα δικαιωμα να στερησει το παιδι απο τον πατερα και τον πατερα απο το παιδι. Ειτε εμενε στην Ελλαδα ειτε εφυγε θα επρεπε να το ξερει. Ο πατερας δεν ειναι μονο πορτοφολι. Ειναι παρα πολυ σημαντικος. Κατα τη γνωμη μου εξισου σημαντικος με τη μητερα. Ας μην κατακρινουμε λοιπον αυτην την πρωτη του αντιδραση και ας περιμενουμε τη μητερα να πει την συνεχεια. Εκτος αυτου αναρωτιεμαι αν δεν εβλεπε τυχαια τον φιλο του πατερα αν ποτε θα εψαχνε να τον βρει και να του το πει. Γιατι θεωρουμε οτι ενας πατερας εχει λιγοτερα δικαιωματα; Γιατι τους θελουμε μονο για τις υποχρεωσεις τους; υ.γ. Το πιο εξοργιστικο που διαβασα στα σχολια ηταν το οτι αν η μητερα ειχε εναν συντροφο ο οποιος μεγαλωνε το παιδι ως δικο του δεν θα χρειαζοταν καν να το μαθει ο βιολογικος του πατερας. Παμε καλα; Κατακρινουμε τους κυριους που δεν θελουν τα παιδια τους, αυτους που δεν τα αναγνωριζουν και αυτους που ζητανε απο τις γυναικες τους να "ριξουν" τα μωρα, αλλα χαιδευουμε στα αυτια μια μητερα που αποφασησε (χωρις καμια δικαιολογια) να στερησει εναν ανθρωπο απο το παιδι του, να μην του πει καν οτι εχει παιδι και μαλιστα να εξοργηστει επειδη οταν αυτος το εμαθε θυμωσε; Δηλαδη τι επρεπε να κανει; Να της πει και ευχαριστω; Ελπιζω να ειχε θετικη εκβαση η ιστορια για το παιδι και μονο. Για να μην βρεθει ποτε στη κατασταση να κατηγορησει και τους δυο του τους γονεις.
Συγχαρητήρια καταρχήν που πήρες την απόφαση κ το κρατησες χωρίς να πεις τπτ--- απο καρδιάς εύχομαι να του ερθει η φωτισει κ να είστε μάζι το καλοκαίρι κ να είστε μια ευτυχισμένη οικογένεια, του χαριζεις εναν υπέροχο γιο κ ααυτός!!; συγγνώμη άλλα είναι ......... Μακάρι να πάνε όλα καλά'
Κοροτσι μου, να σου ζηση το παλικαρι σου κ να σαι γερη να το μαγαλωσεις. Εχεις μια μεγαλη υποχεωση απεναντι στο παιδι σου,πρεπει να το αναγνωρησει ο πατερας του! Αν δε το κανει μονος του να το ζητησεις δικαστηκα, με τον ενα ή τον αλλο τροπο πρεπει να μπει ονομα πατρος στο παιδι(για πολλους λογους). Απο κει κ περα αν θελει ο κυριος ας ειναι πατερας αν δε θελει ωρα του καλη!
ασ μας πει η μητερα τι εγινε τελικα?μιλησανε?οτι δεν εχεισ δικαιωμα να μεγαλωσει το παιδι χωρισ μπαμπα ΔΕΝ το εχεισ...πρεπει να βαλεισ πισω εγωισμουσ και να το παλεψεισ...πρεπει το παιδι να εχει πατερα...κι αν παρα τι σπροσπαθειεσ σου να τον βλεπει δεν γινετε τιποτα τοτε ΜΟΝΟ μπορεισ να καταθεσεισ τα οπλαοταν εχει να κανει με παιδια οι εφωισμοι περισσευουν...κατι που δεν εκανες ...sorryκιολασ!
Βλέποντάς το ψυχρά, για το παιδί αλλά και για σένα είναι "τι είχαμε τι χάσαμε". Από "μέσα" θα είναι ένα ψυχολογικό "μαρτύριο" που εύχομαι να το βγάλεις πέρα ( με τη βοήθεια αυτού που σου γράφω στο ξεκίνημα του μηνύματός μου) όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Όταν τελειώσει -που θα τελειώσει- θα έχουν όλα ξεκαθαρίσει προς το καλύτερο.
Καταρχήν θέλει δύναμη ψυχής να μεγαλώνεις ένα παιδί μου μόνη σου. Μπράβο σου. Καταλαβαίνω απ αυτα που γράφεις ότι σκέφτηκες πολύ εκείνον και λιγότερο εσένα. Το πιθανότερο είναι ότι θα αντιδρούσε πολύ άσχημα ακόμα και τότε να του το έλεγες και θα σε κατηγορούσε για χειρότερα πράγματα. Έκανες το σωστό που το είπες ,κατ αρχην για το παιδί σου. Αν το δεις καθαρα απ την πλευρα του, η αντίδρασή του εως ενα σημειο ειναι φυσιολογική. Το σοκ είναι μεγάλο, χωρίς όμως αυτό να του δίνει το δικαίωμα να σε προσβάλλει κτλ. Ελπίζω και εύχομαι πως θα καταλαγιάσουν όλα, θα ηρεμήσει και θα θελήσει να είναι παρών στη ζωή του παιδιού σας. Αν όχι, τότε το παδί σου δεν αξίζει ένα τέτοιο πατέρα. Μόνο να φροντίσεις και είμαι σίγουρη ότι θα το κάνεις, να μην πληγωθεί ο γιος σου εν καιρω...
και εχεις δικιο και εχεις αδικο κοπελα μου δεν ξερω και ουτε θα ηθελα να ημουν στην θεση σου, παντως καλα εκανες και του το ειπες . τωρα αν εκεινος δεν εχει ακομα ιδεα αν ηθελε να γινει πατερας δεν του φταιει κανεις! με τον εαυτο του να τα βαλει και με κατι αλλο που δεν λεγεται!!!!να κρατιοτατε!!!!!κοιτα το παιδακι σου και αν το θυμηθει το καλοκαιρι οτι εχει και ενα παιδι κανε το καλυτερο για το παιδι σου.δειξε ΑΓΑΠΗ στο μωρακι σου για μπορεσει στη ζωη του να αγαπησει και να συγχωρησει ''οποιον'' βρεθει στο δρομο του!!!!!ακομα και εκεινον που καποια στιγμη θα θυμηθει οτι ειναι ο μπαμπας ενος παιδιου!
Τελικά τι έγινε;; Το αποδέχτηκε το παιδί;;
Αγαπητή μανούλα, μας τρώει η αγωνία! Μήπως είχαμε καμία αίσια εξέλιξη;
Αγαπητή μανούλα, θεωρώ μέγα λάθος που του έκρυψες την εγκυμοσύνη σου!Ό,τι είδους σχέση και να είχατε ήρθε ένα παιδί που μάλιστα αποφάσισες να το κρατήσεις.Νομίζω ότι έπρεπε να του το πεις απο την αρχή όχι τιποτάλλο αλλά να ξέρει κι αυτός τι του γίνεται.Αν τοχες κάνει νομίζω πως δεν θα ήταν τόσο εχθρικός μαζί σου όσο ήταν τώρα μετά απο τόσο καιρό που το έμαθε.Δίκιο είχε που σοκαρίστηκε.Ελπίζω όταν τον ξαναδεις να είναι καλύτερα τα πράγματα,μακάρι να κρατήσετε μια επαφή για να ξέρει και ο γιος σου πως έχει πατέρα έστω κι αν δεν τον βλέπει πολύ.Πάντως πέρα απ'αυτό νομίζω ότι είσαι αξιέπαινη που κράτησες το παιδί σου και το μεγαλώνεις όσο καλύτερα μπορείς.Εγώ σου εύχομαι να βρεις έναν άλλο άνθρωπο που θα σ'αγαπάει (και το παιδί σου) και να μπορέσεις να κάνεις μια πραγματική οικογένεια.Καλή δύναμη!περιμένουμε νέα σου!!
Πιστευω θα εχει αισιο τελος η ιστορια...και μεχρι τον Ιουλιο θα σε ξαναενοχλησει για αποριες και να ρωτησει λεπτομερειες... δε ξερω αν θελει να ειναι μαζι σου...παντως με το παιδι δε θα χασει επαφη και θα φτασει να το αναγνωρισει. Εγω αναρωτιεμαι...εσυ πως και δεν ειχες βρει καποιον αλλον σ αυτο το διαστημα;;; Γτ αν ειχες βρει και σε ηθελε με το παιδι σου...πιστευω λιγο θα σε ενοιαζε τι κανει αυτος...κι αν σας θελει...Λιγο σκληρο αυτο που λεω..αλλα μες στη ζωη! Καλη τυχη!
Τι συγκλονιστική ιστορία! Καλά έκανες και δεν ανέχτηκες προσβολές και το ότι φταις. Αν δεν βρεθεί κανείς στη θέση σου δύσκολα θα σε καταλάβει. Αλλά ήθελε και δύναμη να μην το πεις και να το τραβήξεις μόνη σου όλο αυτό. Καμιά φορά που διαβάζω τις ιστορίες σας απορώ από που αντλείτε όλη αυτή τη δύναμη κάποιες μαμάδες. Μπράβο σου που τα κατάφερες έως εδώ, μπράβο σου που τελικά του το είπες και εύχομαι να έχει πολύ ωραία κατάληξη η ιστορία σας.
λογικη αντίδραση σοκαρίστηκε!!!!απλα μεχρι το καλοκαιρι σκεψου κ να εισαι ετοιμη να αντιδρασης κ να αντιμετωπισεις το χειροτερο που θα μπορούσες να φανταστείς πως μπορει να κανει ,αλλα κατι απρόσμενα καλο!!!καλο κουραγιο κ υπομονη εως τοτε....ειναι λιγακι 'χοντρο' αυτο που εκανες για αυτο να εισαι λίγο παραπάνω υπομονετική μαζι του...... θα περιμένουμε νεα σου τον Ιουλιο!!! εύχομαι καλα νέα!!!!!
Δεν ΞΕΡΩ τι πρέπει να σου πω και αν πρέπει να πούμε τη γνώμη μας...γιατι οπως λέει κ ο λαός...."όποιος είναι έξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεεί"........σου εύχομαι ολόψυχα να εχεις ενα όμορφο γαλήνιο μέλλον για το αγγελουδι σου για σένα....και τον πατέρα του....ΟΤΙ είναι να ΓΙΝΕΙ θα ΓΙΝΕΙ....
Κρατα γερα κοπελα μου οτι εγινε , εγινε και οτι ειναι να γινει θα γινει και αυτο. Ευχομαι να γινει το καλυτερο δυνατο σεναριο, εσυ φανταζομαι μετα το πρωτο σοκ της αποκαλυψης θα νιωσεις ανακουφισμενη που το ειπες -και εκανες το σωστο - και απο εκει και περα οτι αποφασισει αυτος αλλα δεν μας ειπες εσυ τι θα ηθελες να γινει? απο απλη περιεργια θα ηθελες να γινετε γονεις που συνεργαζονται για το καλο του παιδιου τους η ζευγαρι?
Περιμένουμε αγωνιωδως εξελίξεις!
αχ αυτος ο εγωισμος... δεν το πιστευω πως εκανες κατι τετοιο στο παιδι σου, σ'αυτον, ακομα κ σε σενα... φαντασου τον εαυτο σου στη θεση του να μαθαινες απ'το πουθενα οτι εχεις ενα παιδι 2-3-4 χρονων... ακομα κ αν δεν το'θελε απ'την αρχη ειχε δικαιωμα να μαθει κ συ υποχρεωση να το πεις! τι να πω? μακαρι να καλυφτει το κενο του παιδιου σου κ στο μελλον να μη του στερησεις κ αλλα πραγματα απ'τη ζωη του τοσο σημαντικα...
γεια σοσυ και παλι δεν ξερω κατα ποσο διαβασες το δικο μου σχολιο αλλα ενα θα σου πω..μπορει να του το πες και να ησυχασες αλλα παντα θα φοβασαι για το τι μπορει να γινει στο μελλον αν θα θελει να τον διεκδικισει π.χ.για μενα τον ιουλιο οταν θα ρθει να τα βρειτε και να ζησετε πιο ευτυχισμενοι απ οτι οι πριγκιπες στα παραμυθια αλλα φροντισε παντα να εχεις μια μεγαλη πισινη σε αυτον τον ανθρωπο που η σχεση σας καποτε ξεκινησε με ΄΄ανοιχτες΄΄τις πορτες!!μακαρι να αγαπησει το παιδι σας και να στε καλα.αλλα να σαι παντα σε ετοιμοτητα!καληνυχτα!
αν ξαναμιλησετε, ρωτησε τον το εξης: αν στο ελεγα οταν το εμαθα κ εγω, τι θα μου λεγες? αν απαντησει ''να το εριχνες'' πες του να θεωρει απο δω κ περα πως ετσι εγινε, και να μην σε ξαναενοχήσει...στο παιδι σου πες οτι θες... αν απαντησει ''δεν ξερω'' πες του πως και τωρα παλι δεν ξερει, οποτε του δινεις χρονο για ''να μαθει'' τι θελει και να αποφασισει... αν απαντησει ''θα εμενα ελλαδα'' ή κατι παρομοιο, τοτε σιγουρα μπορει κ να υπαρχει μελλον, οχι οποσδηποτε η παραδοσιακη οικογενεια, αλλα σιγουρα θα ενδιαφερεαι για το παιδι του και στην χειροτερη θα ζειτε οπως τα χωρισμενα ζευγαρια... παντως καλα εκανες κ το ειπες....γιατι εχει το δικαιωμα να το γνωριζει.
Ότι έγινε έγινε στο παρελθόν... το καλό είναι οτι του το πες και έτσι το έβγαλες από μέσα σου επιτέλους! Ήταν κρίμα να μην το ξέρει. Η αντίδραση του είναι φυσιολογικότατη, εγώ πιστεύω οτι δεν θα το αγνοήσει το παιδί στο τέλος. Θέλει χρόνο και πρέπει να του τον δώσεις. Εδώ που τα λέμε δεν μαθαίνεις κάθε μέρα οτι έχεις ένα ολόκληρο παιδάκι εν αγνοία σου!!! Πάντως ένα μεγάλο μπράβο που το κράτησες παρ όλες τις δυσκολίες. Μακάρι να σας πάνε όλα καλά και το μικρούλι σου να χει έναν πατέρα!
Αυτο που έχω να πω είναι ένα μπράβο σε εσένα που κράτησες το παιδι,ο πατέρας του κάποια στιγμη θα τ εκτιμήσει,ομολογουμένως το σοκ είναι μεγάλο για αυτόν όμως εσυ έκανες το σωστό.Αυτο το παιδι θα μεγαλώσει με ισσοροπία είτε με έναν γονιό είτε με δυο.Αν δεν σε θέλει πια,πραγματικά το βρίσκω ασήμαντο.Έχεις το παιδι σου,τα έχεις όλα.When the going gets tough,the tough gets going.
Αν μου επιτρέπεται η γνώμη, βρίσκω την αντίδρασή του αναμενόμενη και λογική. Το μήνυμα που σου έστειλε μου δείχνει έναν ισορροπημένο άνθρωπο που εξέφρασε ακριβώς τα συναισθήματά του. Το ότι πήρε χρόνο ως την επόμενη φορά που θα βρεθείτε νομίζω είναι ιδανικό. Πρέπει να χωνέψει σε 2 μήνες τα 2 χρόνια που έχουν περάσει. Εύχομαι η έκβαση της ιστορίας να είναι θετικοί για όλους σας και να δημιουργηθεί μια ουσιαστική σχέση πατέρου και γιου γιατί τους αξίζει. Να είστε πάντα καλά.
MΠΡΑΒΟ ΣΙΣΣΥ!!! ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕΣ, ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ, ΗΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ, ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ? ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ. ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΙΟΥΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΓΛΥΚΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ.. ΑΣΕ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΕΙ.. ΦΙΛΙΑ!!!
Είναι σοκαρισμενος, το οποίο είναι αναμενόμενο. Δως του λίγο χρόνο.... Εγώ πιστεύω ότι όταν έρχεται Ελλάδα θα θέλει να το βλέπει το παιδί του, απλά πρέπει να χωνεψει αυτό που έμαθε.
Μπορεί αυτός να αποφασίσει να μη γίνει πατέρας, αλλά εσύ δυστυχώς αποφάσισες για τον εαυτό σου και όχι για το παιδί σου. Ελπίζω ο άνθρωπος, που φαίνεται πιο ώριμος από εσένα, να αποδεχθεί το παιδί του και έτσι να διορθώσει το λάθος μιας ζωής.
ΤΙ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ .... ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ & ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΜΟΥ . ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ , ΕΣΥ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΕΑ ΣΟΥ , ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ :)
Στειλτου ενα γραμμα, ενα μειλ κατι τελοσπαντων.Εσυ κανε αυτο που πρεπει να κανεις κι αστον μετα να αποφασισει τι θελει να κανει απο κει και περα.
Αντιλαμβάνομαι πως για σένα είναι δύσκολο να πείς κάτι τέτοιο στον πατέρα του παιδιού σου, ωστόσο δεν έχεις ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα να του το κρίψεις. Μπορείς να του το πεις και να τον αφήσεις να επιλέξει τι θέλει να κάνει. Αυτή τη στιγμή χωρίζεις τον πατέρα από το παιδί του και αυτό δεν έχεις το δικαίωμα να το κάνεις. Κάνεις πρώτα από όλα κακό στο παιδί σου! Σκέψου το!
Καλημερα και απο μενα και Χριστος Ανεστη Πραγματικα η ιστορια σου ειναι βγαλμενη απο σιριαλ αλλα δεν θα θελες να ειναι και η συνεχεια της το παιδι μεγαλωνει και εαν κρινω απο τα δικα μου τα παιδια μεγαλωνουν πολλη γρηγορα και μαζι τους και οι αποριες τους εχεις σκευτει τη θα του πεις οταν θα ερθει να σε ρωτησει "Μαμα εγω γιτι δεν εχω μπαμπα ? που ειναι εμενα ο μπαμπας μου" και ακομα χειρωτερα οταν θα παει στο σχολειο ξερεις τι θα γινει με τους συμμαθητες του τα παιδια ειναι πολλη σκληρα ειδικα με παιδακια που εχουν διαφορετικη "οικογενεια" απο τα αλλα Εγω δεν θα σου πω εαν αυτο που εκανες ηταν σωστο 'η λαθος αλλα η ζωη μας ειναι μια ζηγαρια βαλλε κατω τα ηπερ και τα κατα δες κατα που γερνει και κανε αυτο που ειναι καλο για τον μικρος σου ΟΧΙ αυτο που ειναι καλο για σενα ουτε για τον πατερα του να σε καλα και οτι και να αποφασισεις "ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ"
ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ?ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΧΕΙΣ ΑΡΓΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
oso kai na prospathisa den mporw va pistepsw to sigkekrimeno arthro,einai san istoria apo periodiko me <> apo tin arxi mexri to telos.diskolevomai na to pistepsw.lipamai an isxiei to antitheto.
καλησπέρα χριστός ανέστη και να χαίρεσε τον μικρό σου πρίγκηπα.. λοιπόν είσαι ενήλικας και εσύ και αυτός και σαν ενήλικες πρέπει να συμπεριφερθείτε.. πάρτον τηλέφωνο και πες του όλη την αληθεία ... πρέπει να ξέρει ότι έχει έναν γιο είτε του αρέσει είτε όχι. αλλωστε νομιζω πως θα θέλει να γνωρίσει το παιδί του.. σκέψου καλύτερα να το μάθει τώρα παρά σε καμια 18αρια χρόνια απο καμια εκπομπή τύπου πάμε πακέτο... καλή τύχη και περιμένουμε να μας πεις τελικά τι έγινε
Να το πεις. Πάνω από όλα το παιδί έχει δικαίωμα να γνωρίζει ποιος είναι ο πατέρας του και μετά και πατέρας έχει δικαίωμα να ξέρει για το παιδί..
Θα σου πρότεινα να του δώσεις ένα γράμμα! Ξεκινώντας θα αναφέρεις τα συναισθήματα που είχες ζώντας μια ελεύθερη σχέση μαζί του και αργότερο για το δέσιμο και τον έρωτα που συνειδητοποίησες ότι ένιωσες! Θα τονίσεις το πόσο περήφανη κι ευτυχισμένη ένιωθες κατά βάθος βλέποντας το διψασμένο βλέμμα του για να πετύχει και μετά θα αναφέρεις απλά και ειλικρινά πως ήρθαν και άλλαξαν ξαφνικά όλα στην ζωή σου! Τέλος θα υπέρ τονίσεις πως για το καλό του παιδιού σου, και κατόπιν της συμβουλής που δέχτηκες από ειδικούς θα ήταν άμεση η ανάγκη να προσπαθήσετε από κοινού να χτίσετε μια σχέση έστω τυπική!
dem exoyme kanena dikaioma na steroyme ena pedi apo ton patera toy , me elaxistes exeresis bebea. exei dikeoma na mathi kai na einai diki toy i apofasi an theli na ine energo melos sti zoi toy pedioy. exeis mia akoma eykeria na toy apokalipsis oti eniothes gia ayton kai isos na kanete mia kenoyria arxi. to pedi exi dikeoma kai stoys dio gonis kai antiueta. oytos i allos kapia stigmi tha anagastis na toy milisis gia ton mpampa toy tote tha ine pio diskola ta pragmata apo oti tora poy ine mikroylis. eyxome ola na pane kala kai na mas grapsis ti egine.
και εγω την ιδια αποψη με τις περισσοτερες εχω..να του το πεις...και επειδη η ιστορια σου ειναι σαν ταινια θα θελαμε πολυ να μαθουμε το τελος....
Ουτε εγω ξερω αν θα το ελεγα....ειδικα αν οικονομικα ημουν εξασφαλισμενη.Ισως να ενισχυε ή ν'αλλαζε την αποφαση μου αν ειχε κρατησει επαφη μαζι μου κατι που εσυ δεν μας αναφερεις τι συνεβη μ'εσας.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω το ότι δεν του το είπες, είσαι πραγματική ή είσαι από εκέινες τις κοπέλες που γράφουν αρθράκια 'αληθινές ιστορίες' στα περιοδικά για να κρατάν το ενδιαφέρον αμείωτο? Χαχαχα, απίστευτο, καλημέρα ζωή ένα πράγμα! Λοιπόν πάρτον τώρα τηλέφωνο και πες του το.Και ένα δευτερόπετο ακομα να χαθεί είναι σαν να κάνεις κακό στο γιο σου. Θέλεις να χάσει την εμπιστοσύνη του προς εσένα ή ακόμα και να σε μισήσει μαγαλώνοντας που δεν θα έχει τα ίχνη του πατέρα του? Τον βλέπω στο έχεις πακέτο σε καμία 15αριά χρόνια. Πάρτον τώρα! Τον πήρες? Το σήκωσε? Τι είπε?
Καλό κουράγιο κοπέλα μου. Πές του το εσύ να έχεις ξαλαφρωμένη την συνείδησή σου και για εσένα και για το παιδί και από κει και πέρα μην περιμένεις τίποτε από κείνον. Είναι τεράστια παγίδα οι προσδοκίες και πολλές φορές μας παρασύρουν σε φρούδες ελπίδες που μας απογοητεύουν . Απλά ανακοίνωσέ του το και άφησέ τον να δράσει όπως νομίζει.(άλλωστε το έχεις ξανακάνει στο παρελθόν προς τιμήν σου) Όπως και να έχει για εσάς τους 2 (για το παιδί και εσένα μιλάω) σας αξίζει κάθε ευτυχία και συγχαρητήρια για την μεγάλη απόφασή σου να κρατήσεις και να μεγαλώσεις το παιδάκι σου με αγάπη μόνη σου(χωρίς τον πατέρα του παιδιού σου) αντιμετωπίζοντας τα καλά και τα άσχημα με αξιοπρέπεια!!!!Ξέρεις να αγαπάς πραγματικά!!!!Αξιοπρεπέστατα αντέδρασες και στην απόφαση του συντρόφου σου να φύγει,χωρίς δράματα, με βουβό πόνο αλλά με το κεφάλι ψηλά . Αυτό σημαίνει πως ξέρεις να αγαπάς άνευ όρων και άνευ ορίων. Θερμά συγχαρητήρια... και να θυμάσαι την κινέζικη -γνωστή σε όλους πια-παροιμία: "Αν αγαπάς κάποιον άσε τον να φύγει, αν γυρίσει θα τον έχεις παντοτινά, αν δε γυρίσει δεν τον είχες ποτέ"...
Άσχετα με την συναισθηματική πλευρά του θέματος - η οποία καλύφθηκε επαρκώς από τα παραπάνω σχόλια - υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι / λόγοι υγείας που πρέπει ο ένας να γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου. Σκέψου π.χ. να μην το πεις και ξαφνικά σε 20 χρόνια από τώρα να γνωρίσει κι ερωτευτεί ο γιος σου μια κοπέλα, η οποία θα τύχει να είναι ... ... αδερφή του - κόρη του πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Μην με κατηγορήσετε για Παπακαλιατικιά, γιατί μπορεί κάλλιστα να γίνει. Ή π.χ. - μακριά απ' όλους μας, βέβαια - αν τύχει κάποιο ιατρικό επείγον περιστατικό και χρειαστεί το παιδί κάποια μεταμόσχευση ή μετάγγιση αίματος ή δεν ξέρω γω τι άλλο και μόνο ο πατέρας του μπορεί να του το δώσει. Δεν χάνεις τίποτα με το να του το πεις. Μην περιμένεις τίποτα απ' αυτόν (αν έρθει κάτι θα είναι μπόνους), απλά πες το και στον πατέρα και στο παιδί για να έχουν κι οι ίδιοι πλήρη επίγνωση της κατάστασης και να μην σε βαραίνει κι εσένα ένα τόσο μεγάλο μυστικό.
Καλησπερα διαβασα την ιστορια σου,δεν ξερω αν πρεπει να του το πεις τωρα για το παιδι,πιστευω οτι αν ηταν ερωτευμενος σαν και εσενα θα εμενε ελλαδα και δεν θα εφευγε με τη πρωτη ευκαιρια!.Εσυ θελεις να γυρισει πισω?Το θεμα ειναι τι θελεις εσυ πραγματικα σε αυτη την ιστορια!
Μα καλά, πώς μπόρεσες και το κράτησες κρυφό τόσα χρόνια; Πού ζούμε; Στο 1960; Από το να είναι αγνώστου πατρός το παιδί καλύτερα να ξέρει ποιος είναι ο πατέρας του και τι είναι ο πατέρας του , όπως επίσης να ξέρει και ο ίδιος ο πατέρας ότι έχει παιδί, άσχετα αν θα φροντίσει στο μέλλον γι΄αυτό και άσχετα αν του αξίζει να λέγεται πατέρας. Δεν σου πέρασε καθόλου από το μυαλό ότι το παιδί σου αργότερα μπορεί να σου ζητήσει το λόγο γιατί του απέκρυψες την αλήθεια για τον πατέρα του; Γιατί τον άφησες στα αζήτητα;
http://mafalda-zsazsazsu.blogspot.gr/search/label/%CE%9F%20%CE%88%CF%84%CF%83%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1 prin apo xronia egrapsa auto... Mou to thumises.... Egw tote eixa epileksei th siwph. Twra poy to ksanadiabazw, tha epelega na tou to pw. Exe omws kapou mesa sto mualo sou oti mporei na mhn xarei... mporei na exei allh sxesh ;h kai allh oikogeneia...
στο τελευταίο ερώτημα σου, σου απαντώ ότι όχι δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τους κρατάς μακριά. έκανες λάθος που κράτησες τον πατέρα στην άγνοια και έχασε στιγμές από το παιδί του! άλλα αυτό έγινε και δεν γυρναει ο χρόνος και για να μην δυσκολεύει περισσότερο η κατάσταση να του το πεις όσο ποιο γρήγορα γίνετε! καλυτέρα τώρα που το παιδί είναι μικρό, αν μεγαλώσει χωρίς μπαμπά εξαιτίας σου τι θα σου πει? πως θα νοιώσεις? μην χάνεις άλλο χρόνο! εύχομαι να πάνε όλα καλά και αν μπορείς να μας πεις νεοτέρα.
'Επρεπε ήδη να έχεις μιλήσει!όσο δύσκολο και να σου φαίνεται πρεπει να το κάνεις!!! Μακάρι να έχετε και καλά αποτελέσματα γιατί όσο να΄ναι θα του πέσει λίγο "βαρύ" του άνθρωπου!
Σίσυ δεν ξέρω τι ακριβώς σου έχουν πει οι μανούλες παραπάνω. Λίγο στα γρήγορα που διάβασα κάποια σχόλια είδα ότι όλες συμφωνούν να πεις στον πατέρα του παιδιού σου για το παιδί σας. Εγώ θα σου πω να το κάνεις αν έχεις πλήρη επίγνωση γιατί το κάνεις. Τον θέλεις πίσω και ελπίζεις ότι το παιδί θα σας ξαναφέρει κοντά? Θέλεις να του το πεις για να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο παιδάκι (οικονομικά και συναισθηματικά)? Τι ξέρεις για την ζωή του από τότε μέχρι σήμερα? Σίσυ αν αποφασίσεις να το κάνεις πάντως (που εμένα αποφασισμένη μου "ακούστηκες"), πάρε πριν και μια νομική συμβουλή just in case!!!!
Ωχ ρε κοριτσακι μου. Να το πεις...κρατα και ενα τεστ πατροτητας πριν προλαβει να ξεστομισει και τιποτα ακυρο, γιατι σορρυ κιολας αλλα πολλοι το χουν καραμελα αυτο, ποσο μαλλον εκεινος που ουτε το περιμενε και ουτε το ξερε. Δε λεω οτι θα ναι ευκολο... Εγω εδω με τον μπαμπα της δικης μου κορης, που ειμασταν στα χωρισματα και ελειπα 2 βδομαδες εκτος με τη δουλεια, το ακουσα... Αλλα μπορει τελικα να γυρισει αλλιως και να ναι κ πιο συνεπης ο δικος σας. Δοκιμασε το. Πρεπει να ξερει...
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!!! ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ! ΕΣΥ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙ; ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ; ΒΑΛΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ!!! ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!!!
Akouse tin Angelina, kai oles emas kai pes to sto patera tou paidiou. Se ligo o mikros sou tha megalosei και θα ρωταει για τον μπαμπα του. ψεματα θα μπορεις να του πεις για καποια χρονια μονο. Καποια στιγμη θα επιμενει το παιδακι σου, θα ρωταει και αν ανακαλυψει την αληθεια αυτο θα εχει αρνητικες επιπτωσεις στη σχεση σου με τον γιο σου. Αποφασισε εσυ τι θα κανεις αλλα να θυμασαι οτι οταν παιρνουμε καποιες αποφασεις, σημαινει οτι δεχομαστε και τις συνεπειες.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΝ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΑΝ Κ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ Κ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ, ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΠΩΣ Κ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ Κ ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΑΤΙ ΟΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ Κ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ.....ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΠΩΣ Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ Κ ΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Κ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ?? ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΨΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΟ ΣΥΝΧΩΡΕΣΟΥΝ ΠΟΤΕ, ΑΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΙΣΕΙΣ ΕΣΥ. ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΑΠΕΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ!!!!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΤΟ ΜΙΚΡΑΚΙ Κ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ Κ ΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ, Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ!!
mi to skeftesai kan.. eprepe ex arxis na to eixes pei...oxi oti tha allaze kati aparaitita..alla eixe kathe dikaiwma na to xerei. mi xaneis xrono pes tou to kai apo kei kai pera einai epilogi tou an tha asxolithei..pantws min perimeneis oti tha to peis kai tha se animetwpisei normal..mporei na exei kai asximo ksespasma...exe to yp opsin sou. mi se ptoisei vevaia an ginei kati tetoio...esy kane ayto poy prepei na kaneis kai makari na exei kali exelixi!!!!!
Eννοείται οτι πρέπει αν του το πείς,είναι δικαίωμά του!!! Ελπίζω να μας πείς τη συνέχεια και να δούμε πως εξελίχθηκαν τα πράγματα!!όλα θα πάνε καλά !!
Κι εγω πιστεύω ότι έχεις ήδη αποφασίσει. Απλά ήθελα να σου ευχηθώ μια αίσια κατάληξη και για τους 3 σας. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Να του το πεις. Όσο "βουνό" κι αν σου φαίνεται αυτό. Στη χειρότερη περίπτωση, απλά θα είναι απών, όπως ήταν. Στην καλύτερη περίπτωση, το παιδί σου θα αποκτήσει τον πατέρα του. Κάτι δηλαδή που το δικαιούται! Εύχομαι να πάνε όλα καλά για όλους σας! :)
Σίσσυ αφού το θέλεις ήδη , να το κάνεις και μη διστάζεις. Συμφωνώ απόλυτα με την Αύρα Καλή δύναμη
Κι εγω που νόμιζα ότι αυτά γίνονται μονο στις ταινίες...;;;; Καταρχήν μπράβο σου που πήρες την απόφαση να κρατήσεις αυτο το παιδάκι και παρόλο που αγαπούσες τον μπαμπά δεν τον "εκβιασες" για να μείνει εδώ...ωστόσο θεωρώ λάθος να μην το έχεις πει τοοοοσο καιρο...πρώτα απο ολα δικαιούται και αξίζει ο θησαυρός σου να γνωρίζει τον μπαμπα του κ έπειτα και ο ίδιος...μπορεί να ανατραπεί όλη του η ζωή, να του έρθει κεραμίδα, αλλα καλο ειναι να ξέρει..μπορεί κάποια στιγμή να το μάθει τυχαία κ να ειναι χειρότερα...
Την απάντηση την ξέρεις ήδη... Άσε του έστω το περιθώριο της επιλογής που θεωρητικά του στερησες μέχρι σήμερα... Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι σε θαυμάζω...!! Ήθελε πολλά κότσια η επιλογή του "δύσκολου δρόμου" κ σου αξίζουν πολλά πολλά μπράβο... Ένα μεγάλο φιλί στον πρίγκιπα σου να δώσεις από εμάς!!!
Να του το πεις κ οσο πιο γρηγορα τοσο καλυτερα. Ισως επρεπε να το ειχες πει κ νωριτερα!!!!
Σισσυ μου οσο δυσκολο κ αν ειναι θα πρεπει ναξεπερασεις το εγω σου κ να του το πεις!στο κατω κατωεχει δικαιωμα να ξερει ,απο εκεικ περα εκεινος θα αποφασισει.γνωμη μου παντα ποτε δεν ειναι αργα!
Το αγγελουδι σου αξιζει να εχει τον πατερα του διπλα του.Κατα τη γνωμη μου πρεπει να του το πεις, εχει το δικαιωμα να ξερει και να αποφασισει εκεινος αν θελει να μπει στη ζωη του.Περασατε ομορφες στιγμες μαζι και ειναι κριμα. Ακομη ειναι μικρο το παιδακι, αλλα σκεψου πως θα αισθανεται το παιδι οταν θα παει σχολειο και θα ρωτανε τα παιδακια για τον δικο του πατερα?Εχεις σκεφτει τι θα απαντησεις στο παιδι σου αν σε ρωτησει που ειναι ο μπαμπας του? Θα πεις ψεματα στα αθωα ματακια του?Θα αισθανεσαι καλα γνωριζοντας οτι εσυ εισαι η αιτια που μεγαλωσε χωρις μπαμπα?Οσο καλα και να το κρυψεις απο τον πατερα το παιδι σου καποια στιγμη θα μαθει την αληθεια και θα ειναι χειροτερα.Και ποτε δεν ξερεις ισως το μαθει και ο Δ. απο καπου και να εχεις τρεξιματα (ο διαολος λενε εχει πολλα ποδαρια). Πιστευω πως πρεπεινα του μιλησεις, ασε τον εγωισμο στην ακρη και δωσε αυτη τη χαρα στο παιδι σου.Ολες οι μαμαδες αγωνιζομαστε για την ευτυχια των παιδιων μας.Σιγουρα το παιδακι σου θα ειναι ευτυχισμενο μονο μαζι σου αλλα η χαρα θα ειναι διπλή αν εχει και τον πατερα του. Βαλε το παιδι πανω απο τα δικα σου "θελω" και πιστευω".
Αν θέλεις τη γνώμη μου, με γνώμονα το καλύτερο του παιδιού σου (είμαι κλινική ψυχολόγος και δουλεύω με παιδιά) το παιδί οφείλει να γνωρίζει ποιος είναι ο πατέρας του! Κι αυτό ανεξάρτητα από το πώς θα χειριστεί το θέμα αυτό ο πατέρας (αν θα αναγνωρίσει το παιδί, αν θα δείξει ενδιαφέρον γι' αυτό). Το παιδί μεγαλώνοντας θα ρωτάει και ο πόνος θα είναι δυσβάσταχτος γι' αυτό. Το να πεις ψέματα στο παιδί έχει καταστροφικές συνέπειες για την ψυχική του υγεία. Τα μυστικά και ψέματα σε μία οικογένεια προκαλούν τεράστιο άγχος και αρνητικά συναισθήματα στα παιδιά, γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν μεγαλώνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου για να ξεκινήσει μία επαφή με τον πατέρα του παιδιού και να αρχίσει να το βλέπει. Το αν θα τα βρείτε είναι άλλο θέμα. Στη δουλειά μου έχω συναντήσει δεκάχτονο παιδί που δεν είχε γνωρίσει τον πατέρα. Ήταν γεμάτο πικρία και απογοήτευση και πέρναγε κατάθλιψη. Επιπλέον είχε αρχίσει καθώς μεγαλώνει να βγάζει έντονο θυμό για τη μητέρα της (κορίτσι ήταν) και η σχέση τους από καλή είχε αρχίσει να χαλάει. Η μητέρα είχε θεωρηθεί υπεύθυνη για όλα και ο πατέρας είχε εξιδανικευτεί στα μάτια της μικρής. Μετά από ψυχοθεραπεία του παιδιού και συμβουλευτική της μητέρας, αποφασίστηκε να γνωρίσει το παιδί τον πατέρα του, αν και ήταν ναρκομανής και σχιζοφρενής. Άκόμη και σε τόσο ακραίες περιπτώσεις η γνωριμία με τον πατέρα λειτούργησε θετικά. Ναι, φυσικά το παιδί σοκαρίστηκε γιατί χάλασε η ιδανική εικόνα που είχε για το μπαμπά, παράλληλα όμως χάρηκε που γνώρισε τον πατέρα της και άρχισε να τον αποδέχεται γι' αυτό που είναι. Το σημαντικό είναι ότι μειώθηκε το άγχος του παιδιού, η πικρια και η κατάθλιψη, ενώ η σχέση του με τη μητέρα έγινε πάλι πολύ καλή. Ο λόγος που ανέφερα μία τέτοια ακραία περίπτωση είναι ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τις ρίζες τους, με κάθε τίμημα! Για το καλό λοιπόν του παιδιού σου επικοινώνησε με τον πρώην σύντροφο, τώρα που το παιδί σου είναι μικρό και κάθε αλήθεια τη δέχεται ως κάτι το φυσικό. Μην αναβάλλεις για κανένα λόγο την επικοινωνία αυτή. Το αν θα τα ξαναβρείτε ωστόσο δεν θα πρέπει να αποφασιστεί με γνώμονα το παιδί, γιατί η απόφαση θα είναι τότε λάθος. Θα πρέπει και οι δύο να θέλουν να τα ξαναβρούν και να μην το κάνουν για το υποτιθέμενο καλό του παιδιού, γιατί στη δεύτερη περίπτωση η σχέση θα καταλήξει σε αποτυχία και το παιδί θα τραυματιστεί πολύ περισσότερο απ' ότι αν οι γονείς του είναι χώρια.
Μαμά Σισσυ, ποτέ δεν είναι αργά! Έχουν δικαίωμα και οι δύο, πατέρας και γιός, να ξέρουν την αλήθεια! Όσο περνάει ο καιρός όλο αυτό θα γιγαντώνεται και πάντα θα μετανιώνεις, όπως ήδη κάνεις... Ειναι κρίμα. Εύχομαι τα καλύτερα!
Απο την μερια σου το σωστο ειναι να το πεις(κ νομιζω οτι επρεπε απο την αρχη)κ αστον να επιλεξει τι θα κανει.Ειναι δικαιωμα του να ξερει οτι εχει ενα παιδι στον κοσμο!
ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ!!! ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙ...ΣΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ...Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΣΤΑ 60 ΚΟΝΤΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΟΡΗ...ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΚΝΤΑ ΣΤΑ 80 ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΓΙΟ...ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ 2, ΚΑΙ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΚΤΡΩΣΗΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ...ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΤΟ ΤΩΡΑ, ΑΛΛΙΩΣ ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ ΠΟΤΕ...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΥ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ...ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΣΗΝΕΒΗ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΓΙΑ ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ...ΘΑ ΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ...ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ...ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ...ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ...ΣΚΕΨΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΔΕΙ ΚΑΠΟΥ ΤΥΧΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ...ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ? ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ...
Σε νιωθω... :) Δεν θα σου πω τι να κανεις και τι οχι. Νομιζω οτι κανενας δεν ειναι σε αυτη τη θεση παρα μονο εσυ. Το μονο που θα σου πω με σιγουρια ειναι οτι πρεπει να κανεις αυτο που λεει η καρδια σου. Εσυ ξερεις καλυτερα και νομιζω οτι μεσα σου εχεις ηδη την απαντηση. Και φυσικα και ειναι η σωστη. Μιας και αφορα το μωρουδακι σου. Για αυτο θα εκανες τα παντα! Να τον χαιρεσαι το θησαυρο σου! <3
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙΣ ΗΔΗ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ! ΔΩΣΕ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΠΑΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΠΑΜΠΑ! ΠΕΣ ΤΟ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΤΡΩΝΕ ΤΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝ.
Γεια σου Σίσσυ! μένω και εγώ στη Νορβηγία..λες να τον ξέρω?τελοσπάντων..σοβαρά τώρα, προτείνω κοπέλα μου να του το πεις. Αυτά τα πράγματα δεν κρύβονται και αν δε το κάνεις τώρα, μη το κάνεις ποτέ. Και ήδη άργησες κατά τη γνώμη μου αλλά κανε το όσο είναι νωρίς, αλλιώς άστο. Βρες έναν πατέρα για το παιδί σου και μια καλή ιστορία για το πώς "χάθηκε" ο πραγματικός. Αλλά το πιο σωστό είναι να το πεις στον πατέρα του παιδιού. Είναι άδικο γι'αυτόν γιατί δεν είχε την επιλογή να πει κάτι.. Να μείνει ή να φύγει..και έχει δικαίωμα να το ζήσει! Καλή επιτυχία και να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Ποτε δεν ειναι αργα για να πεις την αλήθεια,ειδικά για ενα τέτοιο θέμα.Εχει καθε δικαιωμα να μαθει κι απο κει και περα η απόφαση ειναι δικη του.Ψαξτον κι εξηγησε του,δεν ειναι αργα να χτισει τη σχεση με το παιδι του.Εχω την εντυπωση πως αν σιωπήσεις καποια στιγμη και το ιδιο το παιδι σου θα σε κατηγορήσει! Ευχομαι να πανε ολα καλα ειλικρινα και θα χαρω να μαθω ευχαριστα νεα!!