Μαμά, έχεις γράμμα!

Αγαπημένη μου μαμά!

Δεν μπορώ να σου πω και να σου γράψω αυτά που νιώθω για σένα γιατί είμαι ακόμα μικρή! Ξέρω όμως να σε φωνάζω!!! Αμμαμαμα! Έτσι λοιπόν φέτος αφήνω τον μπαμπά μου να τα γράψει για μένα αφού γνωρίζω ότι θα πει ακριβώς τι νιώθω!

Πριν από 1 χρόνο  4 μήνες και 22 ημέρες ξεκίνησε το κοινό μας ταξίδι! Εκεί λοιπόν εγώ ήμουν σαν ένα μικρό βατραχάκι μέσα στην κοιλίτσα σου! Οι μήνες πέρναγαν και εγώ μεγάλωνα και σε βασάνιζα!!! Σε χτυπούσα από εδώ σε χτυπούσα από εκεί! Έβλεπες μαζί με τον μπαμπά μου την φτέρνα μου να πετάει στην κοιλιά σου πάνω!!!! Δεν βολευόμουν και έκοβα βόλτες! Και καμιά φορά όταν τσαντιζόμουνα σου τούρλωνα και τον κώλο μου!!!!!

Σε ταλαιπώρησα αρκετά και σε έριξα και στο κρεβάτι! Μανούλα δεν το ήθελα! Ήμουν βιαστική και ήθελα να έρθω γρήγορα κοντά σου!!!! Είχα την περιέργεια να σε γνωρίσω! Να δώ ποια είναι αυτή που μου μιλάει συνέχεια και νιώθω! Να δώ σε ποια οφείλω την ύπαρξη μου! Ποια είναι αυτή που θα με προσέχει και θα με αγαπάει!!! Ποια είναι αυτή που θα με προστατεύει για πάντα!!!!!

Μέχρι που έφτασε η μέρα και σε αντίκρισα, με πήρες στοργικά αγκαλιά και ένιωσα την ασφάλεια και την αγάπη σου!!!! Από εκείνη την μέρα ήμασταν αυτοκολλητάκια !!!! Δεν μπορώ χωρίς εσένα και δεν μπορείς χωρίς εμένα! Τρελαίνομαι να σου τρίβομαι και να τρώω την μουρίτσα σου μαμα μου! Το ξέρω ότι σου αρέσει και εσένα!!!!! Ξέρω μερικές φορές ότι είμαι γκρινιάρα αλλά το κάνω για να με πάρεις αγκαλιά! Χα! Χα !!!!

Θα μεγαλώσω και θα μπορώ να σου λέω πόσο πολύ σε αγαπάω και πόσο σε ευχαριστώ για όσα κάνεις για μένα μανούλα!!

Σε αγαπώ πολύ μαμούλα μου!!

Και ο μπαμπάς μου επίσης!!!!!

Η γλυκοπαραμυθένια σου!