γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Κορίτσια μου, καταρχάς ό,τι γράφω εδώ είναι βιωματικό. Δεν είναι φιλοσοφία. Είναι οι εμπειρίες μου από μια ζωή γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές! Συγνώμη για την μικρο-μεγάλη μου απουσία. Αλλά διάλεξα την μεγάλη εβδομάδα να επισκεφθώ τον Αλέξη μου στο Μόναχο. Η προσμονή της μάνας που πάει να δει για πρώτη φορά το ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΠΙΤΙ του παιδιού της, το οποίο ΔΕΝ είχα επισκεφθεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο με αποσυντόνισε. Αποτέλεσμα; Να χώσω σε μια βαλίτσα από μαγιό μέχρι γούνα βιζόν (της γιαγιάς), γιατί σαν πας για πηγεμό στην Γερμανία, πρέπει να είσαι έτοιμη ακόμη και τον Αύγουστο να κυκλοφορήσεις με μπότες ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ, αλλά και με μαγιό!
Η χαρά της προσμονής ότι θα πήγαινα ήταν τόση, όπως η προσμονή για το πρώτο ερωτικό ραντεβού που έκανα στα έξι με τον Θανασάκη, ο οποίος σε μια γωνία του σχολείου μου είχε υποσχεθεί ότι θα με παντρευτεί και εγώ φυσικά είχα αποδεχθεί γιατί ως γνωστό κάθε άντρας, για έναν μεταφυσικό λόγο, μετά τα πρώτα πέντε λεπτά σχέσης μου έκανε πρόταση γάμου!
Θα μπω στο θέμα, μην ανησυχείτε, απλώς, η ένταση της αναχώρησης, όπως και ο επαναπατρισμός με διέλυσαν ως συγγραφέα!
Τις μέρες που εσείς είχατε καύσωνα και πηγαίνατε για μπάνια, εγώ ντυμένη με την γούνα βιζόν από πάνω και ένα κουβερτόνι του γιού μου να μου καλύπτει την κοιλιά, τον ποπό και τους μηρούς, καθόμουνα πίνοντας το χαλάζι (ναι! ναι! χαλάζι έξω από την «έξω» πλευρά του κήπου του!!!!! καθώς εκείνος παρατηρούσε ότι ο αέρας που σφυροκοπούσε, οδηγούσε τον καπνό του τσιγάρου στο εσωτερικό του σπιτιού και ΔΕΝ είναι καπνιστής)
Τέλος πάντων, μια μάνα για το παιδί της κάνει πάντα θυσίες…
ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:
ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΤΕ ΩΣ ΜΑΝΑΔΕΣ
Σιχαίνομαι, ναι, ναι σιχαίνομαι όσες από μας, όταν αναφερόμαστε στις εξετάσεις των παιδιών μας, από εξετάσεις μπαλέτου, πιάνου, Γαλλικών, Καράτε, πανελληνίων, μέχρι αίματος λέμε:
«Σήμερα μάθαΜΕ την position 1, σήμερα μάθαΜΕ τις κλίμακες, σήμερα χορέψαΜΕ πολύ καλύτερα από την Αφρούλα την κόρη της Σούλας που πήρε έπαινο, σήμερα γράφουΜΕ φυσική»
Αυτός ο πληθυντικός ΜΟΥ ΤΑΡΑΖΕ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ από την εποχή που η μαμά μου με μια ρόμπα η οποία είχε πάνω φρούτα, λαχανικά και λουλούδια (όχι κανονικά, το ντιζάιν ήταν έτσι) καθότανε στην «κουτσομπόλα –τηλέφωνο» και μιλούσε με τις φιλενάδες της για θέματα που αφορούσανε αποκλειστικά ΕΜΕΝΑ
ΕΓΩ ΕΓΡΑΦΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ!!!! ΔΕΝ ΓΡΑΦΑΜΕ (ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ) ΑΛΛΑ ήξερε τι έκανε κρατώντας την βεντάλια: Με φόρτωνε με ενοχές.
Μόλις βγαίνανε οι βαθμολογίες, με ΒΑΡΑΙΝΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΑΝ ΕΙΧΑ ΚΑΚΟ ΒΑΘΜΟ, ΝΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΥΤΡΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΚΟΥΜ- ΚΑΝ (που δεν έπαιζε, αλλά η κυρία Αμαλία η μαμά της φίλης μου της Δώρας που έπαιζε θα είχε «πάρει» καλύτερο πιθανόν βαθμό στα αρχαία από την μαμά ΜΟΥ και αυτό με έκανε να το νιώθω ως συμμετοχή μου στην κοινωνική κατακραυγή της οικογένειας!!!!)
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΟΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ;;;;;
ΜΠΑ!!!! Εγώ πάντως επειδή με είχε σιχτιριάσει η μάνα μου, η οποία ήθελε να κάνω στην ζωή μου όσα δεν έκανε εκείνη και να δώσω νομική, κατάφερε να με στρέψει στο αντάρτικο!!!! Εγώ ήθελα να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες. Εκείνη μόνο στο άκουσμα μου έλεγε ότι το μέλλον μου θα ήταν το πολύ να φτάσω στην ΕΡΜΟΥ μ’ ένα καρότσι να πουλάω κουμπιά!!! Τότε λοιπόν, επειδή με εξανάγκασε να βγω στο αντάρτικο, δήλωσα τις σχολές ΑΝΑΠΟΔΑ. Έβαλα στην συμπλήρωση του μηχανογραφικού πρώτα τις σχολές πολιτικών επιστημών και μετά τις Νομικές. Βγαίνουν τα αποτελέσματα, εγώ είχα πολύ καλή βαθμολογία (την δεύτερη χρονιά γιατί την πρώτη ήταν πανωλεθρίαμβος, για μια μονάδα είχα μείνει εκτός) και η μαμά ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΗ ότι ΜΠΗΚΑ ΝΟΜΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, κάλεσε τους συγγενείς για δείπνο με τίτλο ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙ Η ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ!!!!!!!!!!
Χρειάστηκαν μερικές ώρες για ν αποκαλυφθεί η αλήθεια και το πάρτι της χαράς μετατράπηκε σε δείπνο με ψαρόσουπα όπως κάνουν στις κηδείες !!!!!
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ
Με την πρέσα που είχα φάει από την μάνα μου και ΜΕ ΒΑΘΕΙΑ ΠΙΣΤΗ ΟΤΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ, είχα αφήσει εντελώς χαλαρό τον Αλέξη από ένα σημείο και μετά, με την πίστη ότι το ΔΙΚΟ ΜΟΥ παιδί ΔΕΝ είχε την στόφα επιστήμονα
ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ
Θυμάμαι λοιπόν ότι αφού βγήκανε τα αποτελέσματα και ο Αλέξης είχε περάσει, μου το ανακοίνωσε τηλεφωνικώς και εγώ του είπα ότι «ωραία η πλάκα αλλά είχα και δουλειά να κάνω» Το παιδί επέμενε ψύχραιμα να μου λέει ότι είχε περάσει σε ΤΕΙ μεν, αλλά είχε περάσει και εγώ… να επιμένω ότι μου κάνει πλάκα Ήταν μόνο η αρχή μιας εξαιρετικής πορείας που το παιδί μου διήνυσε αφού στην συνέχεια τον δέχθηκαν Αγγλικά πανεπιστήμια, τα οποία και απέρριψε επιδιώκοντας από ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ να πάει στο πιο δύσκολο, το πολυτεχνείο του Μονάχου, όπου και τον δέχθηκαν …
Θα σας δώσω ευχή και κατάρα, η ζωή του παιδιού μας είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ και είμαστε τραγικές αν επιμένουμε ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!!! Κανένας από μας δεν ευτύχησε από το άριστα που πήρε γιατί πέρασε την ποινική δικονομία ή την διπλωματική ιστορία τριών αιώνων ή την αντοχή υλικών ή την ιστορία των θρησκειών
ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ: ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ…. ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΗ, εμείς δώσαμε ΚΑΠΟΤΕ, τώρα δίνει το παιδί μας, το καλύτερο που έχετε να του δώσετε ως ευχή είναι ότι η ζωή ούτε τελειώνει ούτε αρχίζει σε μια σχολική διάκριση!
Να φροντίσετε, ναι, ναι αλήθεια το γράφω, το πιστεύω και το έχω υιοθετήσει αν πιστεύετε ότι αγαπάτε τα παιδιά σας, να τους δίνετε το δικαίωμα στην ΕΠΙΛΟΓΗ όποια και αν είναι!!!!!!!!
[divider]
Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Υπέροχη για άλλη μια φορά!
Συμφωνώ απόλυτα! Ο σεβασμός στην ελεύθερη βούληση του παιδιού θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να του δώσουν οι γονείς του. Μακάρι να τα καταφέρω...
Ο μαμαδοπληθυντικος δεν γινεται επιτηδες. Στελνει η μητρα σημα και εμφυτευεται ατον εγκεφαλο πριν κοπει ο ομφαλιος λωρος. Εγω ειμαι ακομα στο "σημερα κατσαμε για πρωτη φορα στο γιογιο" αλλα το βλεπω να ερχεται!
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που είπες για τον ομφάλιο λώρο (τον οποίο μετανιώνω που δεν ζήτησα να κόψω εγώ, για να το εμπεδώσω καλύτερα!)!!!! :)