Εγώ θέλω, ο άντρας μου φοβάται.
Έχω ένα ζήτημα που με απασχολεί και θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις γνώμες σας!
Είμαι 30 ετών και έχω ένα κοριτσάκι 2,5 ετών. Με τον άντρα μου (είναι συνομηλικός μου) είμαστε πολλά χρόνια μαζί και παντρεμένοι από το 2010. Είναι καλός, είναι χρυσός, έχει τις χάρες όλες! Το πρόβλημα είναι πως είναι φοβερά ανασφαλής και η οικονομική κρίση έχει εντείνει αυτό το πρόβλημά του. Δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις και φοβάται να προχωρήσει στη ζωή του.
Η κόρη μας ήρθε στη ζωή μας χωρίς προγραμματισμό και αυτό ήταν κάτι που τον άγχωσε ιδιαίτερα. Τώρα προσπαθώ να τον πείσω να κάνουμε ένα δεύτερο παιδάκι αλλά είναι μάταιο. Φοβάται πως δεν θα τα καταφέρουμε με τα οικονομικά. Πραγματικά μας έχουν τύχει αρκετά με τις δουλειές μας, αλλά τα καταφέρνουμε μια χαρά.
Η μικρή μου μεγαλώνει χωρίς παρέα κι εγώ νιώθω πως μετά από χρόνια δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω σε όλα όσα ζητάει ένα βρέφος. Δεν είχα βοήθεια μέχρι τώρα από μαμάδες και παραμέλησα αρκετά τον εαυτό μου για να αφοσιωθώ σε όσα ζητάει το παιδί. Νιώθω πως ηλικιακά τώρα έχω τις αντοχές να μεγαλώσω κι ένα δεύτερο παιδάκι. Αλλά κυρίως θα ήθελα να μην έχει μεγάλη διαφορά ηλικίας με την κόρη μου.
Πιστεύετε πως ανησυχώ υπερβολικά;
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Μαμά Β.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
γεια σου!ειμαι 31 χρονων κι εχω κι εγω μια κορη 4 χρονων και θα ηθελα καποια στιγμη να της χαρισω ενα αδερφακι.αλλα.. τα αλλα ειναι πολλα,δυστυχως.θα σου πω πως τα βλεπω εγω τα πραγματα απο την δικη μου σκοπια. πρωτον,κι εγω αγχωνομαι για το αν θα μπορουμε να ανταπεξελθουμε οικονομικα στο μελλον.γιατι οσο ειναι μικρο το παιδι ειναι και λιγα τα εξοδα. οταν μεγαλωσει ειναι το θεμα. δευτερον, πιστευω οτι ειναι καλυτερα το παιδι μονο του και να εχει τους γονεις τους,ηρεμους και χαρουμενους,γιατι κακα τα ψεμματα αν υπαρχει οικονομικο προβλημα υπαρχει και γκρινια και τσακωμοι και αγχος. και τριτον,εφοσον ο αντρας μου δεν θελει,και τον πιεσω εγω να κανουμε 2ο παιδι,και μετα ζοριζομαστε ακομα πιο πολυ,(γιατι κι εγω δουλευω εποχιακη και παλι ζοριζομαστε)πιστευω οτι δεν θα ειναι καλο για τη σχεση μας.πρεπει να σεβομαστε τις επιθυμιες του αλλου. τελος,η κορη μου εχει πολλες φιλες κι απο τον παιδικο,απο φιλους δικους μας,κι απο τη γειτονια,εχει σκυλακι,κι ειναι μια χαρα προς το παρον,δεν μου ζηταει αδερφακι. εμενα δεν με νοιαζει κι αν εχουν 5-6 χρονια διαφορα με το 2ο. συμβουλη μου,εχεις χρονια μπροστα σου,μην αγχωνεσαι τοσο,και καποια στιγμη ειμαι σιγουρη οτι θα αλλαξει γνωμη ο αντρας σου ,οταν αρχισει η μικρη να του ζηταει αδερφακι.
Δε διάβασα όλα τα σχόλια παρά μόνο 2 πριν από αυτό που ποστάρω. Συμφωνώ με την 1866 με το απλό λογικό επιχείρημα, αλλά δε συμφωνώ με την Ιωάννα1971. Δε συμφωνώ να κάνεις κάτι στα κρυφά ενώ ξέρεις ότι ο άλλος δε θέλει. Είναι σύζυγός σου, πρέπει να τον σεβαστείς, έχει κι αυτός λόγο. Από την άλλη όμως με αυτά που γράφεις ο σύζυγός σου μου θυμίζει λίγο κάποιους ανθρώπους που ξέρω που είναι ανασφαλείς κλπ και οι οποίοι παίζουν πολύ στα πρόθυρα κατάθλιψης. Δε θέλω να σου βάλω ψύλους στα αυτιά από τη μία γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι μία χαρά και απλά να είναι έτσι ο χαρακτήρας του, αλλά επειδή πλέον με την οικονομική κρίση δυστυχώς πολύς κόσμος έχει επηρρεαστεί πάρα πολύ άσχημα, ίσως θα έπρεπε πρώτα να μιλήσεις με τον άντρα σου κατ'αρχάς να αναλύσετε λίγο από πού πηγάζουν όλα αυτά τα συναισθήματα και πού θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν. Ίσως θα ήταν καλό να μιλήσει και με κάποιον ειδικό; Το λεω με πολύ ανοιχτό μυαλό, δεν είμαι καθόλου προκατειλημένη του να μιλάς σε οποιονδήποτε αν έχεις κάποιο πρόβλημα ή σε απασχολεί κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα, ακόμα και χωρίς να έχεις κανένα σοβαρό πρόβλημα (αλλά βέβαια και τα καθημερινά μαζεύονται και μπορούν να σε τρελλάνουν μερικές φορές!). Έχω πάει κι η ίδια σε ψυχολόγο μία φορά για να μιλήσω για άλλον μεν, αλλά αισθάνθηκα τόσο όμορφα μετά το πέρας της συνεδρίας που το σκεφτόμουν να ξαναπάω και για εμένα, έτσι απλά για να μιλήσω κάπου! Μή με παρεξηγήσεις, δεν κρίνω τον άνθρωπό σου, μιλάω σύμφωνα με τα δεδομένα που έχεις γράψει!
Και να υπενθυμίσω ότι οι άνδρες για κάποιο λόγο είναι πιο επιρρεπής στην κατάθλιψη πλέον - οι γυναίκες μιλάνε και μοιράζονται τον πόνο τους, οι άνδρες συνήθως όχι! (Αν και γενικά οι γυναίκες ήταν πάντα πιο επιρρεπής γιατί σκέφτονται πάρα πολύ και μεγεθύνουν τα πράγματα στο μυαλό τους!)
Καλησπέρα , θα μπω κατευθείαν στο θέμα: Αν σκεφτόμαστε πώς θα πάει η Ελληνική Οικονομία στο μέλλον τότε,πολλά χαιρετίσματα. Ζούμε μέσα σε μια βαθιά κρίση και ζούμε υπό το καθεστώς χρεοκοπίας. Αν το καλοσκεφτείς , στο ρου της Νέας Ελληνικής Ιστορίας από 1830-31 και μετά, πάντα η χώρα αυτή μαστίζονταν από πολέμους, από χρεοκοπίες (επί Χαρ.Τρικούπη) ,από εθνικές καταστροφές και συμφορές (βλπ προσφυγιά Σμύρνης) βλπ Βαλκανικούς Πολέμους, Α' και Β' Παγκόσμιοι Πόλεμοι, Εμφύλιοι, μετά ήταν η Δικτατορία και το δράμα της Κύπρου, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ακόμα και τώρα εκκρεμεί πάνω από τα κεφάλια μας η Δαμόκλειος Σπάθη των Εξ' Ανατολών Κινδύνου με διεκδικήσεις εδαφών από γείτονες,με γκρίζες ζώνες κλπ κλπ κλπ.Για να μη σε κουράζω: Αν όλοι είχαν το σκεπτικό του συζύγου σου από το 1831 μέχρι σήμερα ,τότε οι Έλληνες θα είχαν εκλείψει. Δε θα έκανε κανείς παιδιά , δε θα υπήρχε ελπίδα, δε θα υπήρχαμε ως Έθνος. Πείνες περάσαμε ,Κατοχές , δυσπραγίες οικονομικές και όμως αντέξαμε...κι όμως γεννιώνταν παιδιά,μεγαλώναν και παίρναν ήθος,μόρφωση ,είχαν αξίες και έστω και αν ήμασταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης ,η "Ψωροκώσταινα" όπως περιπαιχτικά μας έλεγαν,εμείς αντέξαμε .Κι όμως παιδιά γεννιώταν!!!Τώρα θα λυγίσουμε;;
Δεν ξέρω τι σου είπαν οι άλλες κοπέλες στα προηγούμενα σχόλια.. Δεν πρόλαβα να τα διαβάσω. Θα σου πω ότι εγώ είμαι 41 στα 42 και είμαι σε πρόωρη εμμηνόπαυση. Ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Όταν αποφάσισα να κάνω παιδί (πολύ αργά) δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Ήμουν από τα 34 σε κλιμακτήριο και κανείς δεν το είχε καταλάβει!! Ήμουν όμως τυχερή και τελικά κατάφερα να κάνω την κόρη μου που σήμερα είναι 3 ετών. Δυστυχώς μόλις τελείωσε ο θηλασμός, είδα μια φορά περίοδο που ήταν η τελευταία μου. Από τότε (από τον Απρίλιο του ’11) δεν έχω ξαναδεί περίοδο, ούτε με φαρμακευτική αγωγή! Θέλω να πω, η απόκτηση παιδιού είναι μεν κάτι που αφορά το σπίτι (την οικογένεια) αλλά πιο πολύ αφορά τη γυναίκα. Αυτή θα κυοφορήσει, θα υποστεί τα προβλήματα και τις δυσκολίες (τις σωματικές) και αυτή είναι που καθορίζει χρονικά αυτή την απόφαση. Και οι άντρες αυτά τα ψιλά γράμματα δεν μπορούν να τα διαβάσουν. Με λίγα λόγια, μην το καθυστερείς, γιατί μπορεί μετά να μην μπορείς. Αν ο σύζυγος σου είναι αναποφάσιστος, δεν θα αλλάξει ούτε τώρα ούτε ποτέ. Προφανώς (όπως λες) αν δεν είχε "κάτσει" και το πρώτο σας παιδί, δεν θα αποφάσιζε να κάνετε παιδί ούτως ή αλλιώς. Τώρα λοιπόν φρόντισε εσύ να "κάτσει" το δεύτερο! Δεν είναι εύκολο να πειστεί ένας αναποφάσιστος άνθρωπος, οπότε πρέπει κάποια θέματα που δεν παίρνουν αναβολή να του τα θέτεις προ τετελεσμένου! Δεν γίνεται διαφορετικά. Μην καθυστερείς. Κάντο τώρα που μπορείς!
Το πρώτο και ως τωρα το μονο, στα 40 ακριβως!! Και δυναμη, και κεφι, και ορεξη, και το φΧαΡιΣτιεμαι σουπερ!! Μη μασατε μεγαλύτερες υποψηφιες μανουλες. Καθε ηλικια εχει τις χαρες για μητροτητα, κι αμα το λεει η ψυχη σου και στα δεντρα σκαρφαλωνεις με το πιτσιρικι σου και στα 45. Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία? ας γελασω κι εγω ....γιατι οταν κανουμε σχεδια και πολιτικά ορθές επιλογές....γελά και κάποιος εκεί ψηλα. σας απάντησα, χεχ
xavasizitiste to ki an den thelei prepei na to sevasteis giati tha sas xwrizei ayto mia zwi an boreite na ta pate kala oikonomika tote kalws an oxi k piestite k xatthite??? tote??? ta paidia sas xwris na yo thelete tha to zisoun olo ayto...
Κανε λιγη υπομονή! Εμένα ο άνδρας μου ούτε να ακούσει ήθελε για δεύτερο. Του εξήγησα πόσο πολύ το ήθελα, το πόσο σημαντικό μου φαίνεται να είναι δύο αδερφακια μαζι...και το άφησα το θέμα εκεί, δεν είπα λέξη επί μήνες. Και ω, τι έκπληξη, σε 3-4 μήνες μάλλον το ζυγισε το θεμα, γιατί τώρα ειμαι έγκυος 4 μηνων (35 ετων είμαι, κι εμένα με αγχωνε η ηλικία). Μην αγχώνεσαι και μη τον πιέζεις. Σου εύχομαι όλα καλά και σύντομα με ενα γερό μωράκι!
Νέοι είστε ακόμα, περιμένε μερικά χρόνια ακόμα και ίσως στο μέλλον αλλάξει άποψη και ο άντρας σου!
Εχετε και οι δυο δικιο παντως...και εσυ που επιθυμεις 2ο παιδακι (πραγμα εντελως φυσιολογικο) και ο αντρας σου που αγχωνεται...ολο το αγχος πεφτει πανω του...ειναι δυσκολα τα πραγματα εκει εξω και το πιθανοτερο ειναι οτι θα δυσκολεψουν και αλλο....ας ελπιζουμε οχι για πολυ! Το κακο με μας τους Ελληνες ειναι οτι απογοητευομαστε και μιζεριαζουμε ευκολα (βεβαια καπου εκει τρυπωνει και ενα τσιπουρακι σε καμια ταβερνουλα, περνουμε λιγο να πανω μας και μετα παλι down....)...Πιστευω οτι η λυση στο προβλημα σου ειναι να κοιταξετε και να βρειτε τροπους, λυσεις και εναλλακτικες να ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΑΣ!..Μην παραδιδετε τα οπλα..δεν πρεπει να στερουμαστε τη μεγαλυτερη χαρα της ζωης...τα παιδια! Αντι να κοιταμε το προβλημα καλυτερα να το λυνουμε!...Σου εχω μια εναλλακτικη για επιπλεον εισοδημα (ειναι κατι που ακολουθω και εγω)..ο οποιος μπορει να σας αρεσει και να σας ταιριαζει....αν θες πες γραψε απλα ενα "ΝΑΙ" και θα σου δωσω το mail μου....παντως αν δεν σου αρεσει και αυτο που θα σου προτεινω...να ξερεις οτι υπαρχουν πολλοι τροποι εκει εξω να φτιαξουμε τη ζωη μας...απλα πεταμε τις παρωπιδες και κοιταμε γυρω μας για το τι επιλογες μας δινονται...και πιστεψε με...ειναι πολλες! Να σαι καλα και σου ευχομαι το συντομοτερο να ελαφρυνουν τα πραγματα και να κανεις οσα παιδακια ακομα θες!
Εγώ έχω ένα παιδάκι το οποίο θα γίνει ενός μηνός σε λίγες μέρες. Όντως ένα παιδί έχει έξοδα και είναι λογικό να νιώθει ανασφαλής ο σύζυγός σου γιατί οι εποχές είναι δύσκολες. Όμως υποθέτω ότι για το πρώτο παιδί τα έξοδα είναι πολλά, που πρέπει να αγοράσεις από την αρχή ρουχαλάκια, επιπλάκια κλπ. Στο δεύτερο δεν τα έχεις ήδη έτοιμα από το πρώτο; Άλλωστε το πιο σημαντικό για να μεγαλώσει ένα παιδί είναι η αγάπη... Και πριν προλάβει να πει οποιοσδήποτε "καλή η αγάπη αλλά δεν μπαίνει στην κατσαρόλα" υποθέτω ότι δεν έχετε τόσο έντονο βιοποριστικό πρόβλημα. Με λίγη καλή θέληση όλα γίνονται, εμάς οι γονείς μας μας μεγάλωσαν με πολύ λιγότερα απ' όσα έχουν τα σημερινά παιδιά. Ο σύζυγός σου έχει αδέρφια; Ποια η σχέση του μαζί τους; Αν έχει και έχουν καλές σχέσεις, θα μπορέσει να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι για ένα παιδί να μη μεγαλώνει μόνο του. Μην αγχώνεσαι με το θέμα της ηλικίας, νεότατοι είστε και οι δύο. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και με το καλό να χαρίσετε ένα αδερφάκι στην κόρη σου!
Καλή μου, χαίρομαι που έχεις αυτόν τον πόθο για ένα δεύτερο παιδάκι. Και πώς να μην τον έχεις δηλαδή αφού έχεις νιώσει πόσο υπέροχα είναι τα μωράκια! Ο σύζυγός μου κι εγώ όταν καθόμαστε και ζυγίζουμε τους πόνους, τους κόπους, τις αυπνίες, την εξόντωση, τα έξοδα κλπ με την απίστευτη χαρά που έχουμε λάβει από τη μικρή μας, λέμε ότι όχι μόνο άξιζε τον κόπο αλλά και ότι θέλουμε -αν δώσει ο Θεός- να κάνουμε όχι μόνο ακόμα ένα αλλά και δύο και τρία και περισσότερα παιδάκια. Αν το πρόβλημά σας (του συζύγου σου δηλαδή) είναι το πώς θα τα βγάλετε πέρα οικονομικά, εγώ σου λέω "ελαττώστε τα έξοδα". Άσε που τον βασικό εξοπλισμό τον έχετε ήδη από το πρώτο παιδάκι. Ποιά έξοδα; Να σου πώς εμείς πώς τα καταφέρνουμε με περίπου 500 ευρώ μισθό. Δεν έχουμε νταντά (φυσικά!) ούτε μαναδοπεθερές κοντά, το κρατάμε εκ περιτροπής με τον άντρα μου. Πριν αγοράσω κάτι ψάχνω στο πολύ στο ίντερνετ για καλύτερες τιμές. Ρούχα έχω από τη βάφτιση (όλοι ρούχα φέρνουν) και από συγγενείς. Θηλάζω όσο περισσότερο μπορώ (είμαστε 18 μηνών και συνεχίζουμε) και φυσικά δεν της έχω δώσει ούτε ξένο γάλα ούτε θα της δώσω αγελάδας όταν σταματήσουμε τον θηλασμό. Κρέμες του εμπορίου δεν της έχω δώσει ποτέ. Για το πλύσιμο των ρούχων χρησιμοποιώ soapnuts οι οποίοι είναι φτηνοί και οικολογικοί. Και το βασικότερο: φοράμε υφασμάτινες πάνες! 1μισι χρόνο τώρα ζήτημα αν ξοδέψαμε πάνω από 300 ευρώ! Εμβόλια δεν κάνουμε. Στον παιδίατρο πάμε σπάνια. (δόξα τω Θεώ...) -Τι άλλο θέλεις; Σχεδόν μηδενικά έξοδα έχει το μωρό μας... Όποιος θέλει βρίσκει τρόπους, αυτό είναι σίγουρο. Και επιτέλους ας μάθουμε να ζούμε κι εμείς και τα παιδιά μας με λιγότερα. Το παιδί σου δεν θα σου πεί "γιατί είσαι φτωχός;" αλλά "γιατί δεν ασχολείσαι μαζί μου;". Αγάπη θέλουν πρώτα τα παιδιά και έπειτα χρήματα (αν θέλουν). Είναι και όπως τα μάθεις... Μήπως όμως δεν είναι πραγματικά το οικονομικό άλλα άλλοι λόγοι; Μήπως φοβάται πως θα χάσει ακόμα περισσότερο την "ελευθερία" του; Βαριέται να ξαναζήσει όλο αυτό από την αρχή; (ξενύχτια κλπ). Επαναπαύεται στο ένα; Φοβάται; Πες του να μή φοβάται γιατί έχει μια γυναίκα δίπλα του που έχει όρεξη για οικογένεια, που ενδιαφέρεται, αγαπά και θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της, που πρέπει να ακούει το ένστικτό της (να θέλει κι άλλο παιδάκι) και που θα σταθεί δίπλα του σε όλες τις περιστάσεις της ζωής είτε οικονομικές είτε ψυχολογικές. Και στην τελική, υπάρχει κι ο Θεός ε; Αυτός μας δίνει τα παιδιά, Αυτός και τα συντηρεί. Ας μην το ξεχνάμε αυτό κι ας αρχίσουμε να Τον εμπιστευόμαστε λίγο παραπάνω. Εύχομαι τα καλύτερα! Α.
Η ενθάρρυνση για άλλο ένα παιδί είναι σωστή και πρέπει να αφήνουμε το Θεό να μεριμνά για εμάς, τότε τίποτε δε θα μας λείψει. Το να σκεφτόμαστε τι μας επιφυλάσσει ο κ. Στουρνάρας μόνο πανικό μπορεί να μας προσφέρει. Τώρα να λέμε σε μια μαμά, γίνεται οικονομία και εμβόλια δεν κάνουμε, είναι μάλλον λάθος. Κατ' αρχάς ο εμβολιασμός δεν έχει συμμετοχή και είναι για την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού, με την υγεία δεν κάνουμε πειράματα. Εγώ έχω τρία παιδάκια. Το πρώτο το γέννησα στα 37, το δεύτερο στα 39 και το τρίτο στα 41. Βλακωδώς δεν ξεκίνησα νωρίτερα, καθώς δεν ήθελα να σταματήσω την καριέρα μου που μέχρι τότε πήγαινε καταπληκτικά και Δόξα τω Θεώ, όταν αποφάσισα να κάνω παιδί, εκείνο όπως και τα επόμενα ήρθε εύκολα. Οι γονείς μου βοηθούν όποτε είναι εύκολο γιατί δεν είμαστε κοντά. Η χαρά που μας χαρίζουν είναι ατέλειωτη και εύχομαι να είχα αποκτήσει πολύ νωρίτερα παιδί, αυτή είναι η καλύτερη καριέρα. Κι αν έρθει κι άλλο μωράκι, δεν θα πω όχι. Έχει ο Θεός, θετική διάθεση να υπάρχει. Το ένα έχει το άλλο για παρέα, για στήριγμα, για βοήθεια. Και όταν εμείς δεν θα είμαστε πια εδώ, αυτά θα έχουν το ένα το άλλο.
Αυτό για τα εμβόλια δεν το λέω τυχαία. Φυσικά αν το θεωρούσα απαραίτητο θα τα έκανα το δίχως άλλο. Αλλά να σου πω την αλήθεια, όταν πήγαμε να κάνουμε το πρώτο εμβόλιο και μας είπαν ότι κάνει περίπου 50-60 ευρώ, απορρήσαμε γιατί νομίζαμε πως ήταν δωρεάν. Αυτό αποτέλεσε και ένα επιπλέον έναυσμα να ψάξουμε να δούμε τί στο καλό ισχύει τελικά μ' αυτά τα εμβόλια και μετά από πολλή έρευνα και διάβασμα καταλήξαμε ότι είναι περισσότερο επιβλαβή παρά ωφέλιμα κι έτσι δεν τα κάνουμε πλέον. Όπως και το αγελαδινό γάλα το οποίο και είναι γεμάτο αντιβιώσεις απ' αυτές που δίνουν στις αγελάδες πλέον και ούτως ή άλλως είναι αχρείαστο αν όχι επιβλαβές για τον άνθρωπο.
Θα διαφωνήσω μαζί σου λιγουλάκι. Φυσικά και το καλύτερο για μία οικογένεια είναι να έχει πολλά παιδιά. Πάντα μου άρεσαν και πάντα θα μου αρέσουν. Τα παιδιά όμως, έχουν έξοδα και το μικρούλι σου είναι μόνο 18 μηνών! Τώρα την βγάζεις οικονομικά και δεν θα μείνω στο θέμα των εμβολίων γιατί είναι τελείως προσωπικό θέμα και φαντάζομαι ότι δεν επιλέξατε αυτόν τον δρόμο για οικονομικούς λόγους. Τί θα κάνεις όταν πάει σχολείο το παιδί σου? Το δωρεάν σχολείο είναι όλο απαιτήσεις που αγγίζει το 1/4 του μισθού σας. Χωρίς να υπολογίσουμε τα ρουχαλάκια του τα οποία μερικά σε πηγαίνουν μισή σεζόν γιατί, ζωή να έχουν, ψηλώνουν γρήγορα. Και δυστυχώς στο δημοτικό δεν μπορείς να πεις ότι θα πάρει τα ρούχα του πρώτου παιδιού το δεύτερο γιατί, τα χαλάνε. Άσε που μπορεί να είναι διαφορετικό φύλο, τί θα κάνεις τότε. Αν σου ζητήσει να πάει σε κάποιο άθλημα? Ακόμα και στους δήμους πληρώνεις. Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και δεν μπορείς να εφησυχαστείς στην σκέψη ότι στο μέλλον βλέπουμε τί θα κάνουμε. Νομίζω ότι αυτό όλοι το χρωστάμε στα παιδιά μας. Δεν φτάνει που τα κάναμε μπάχαλο, θα τους προσφέρουμε και τα ελάχιστα ως γονείς??? Φιλικά, jenny
Γεια σου Μαμά Β. Συγχαρητήρια για το κοριτσάκι σας και εύχομαι τα καλύτερα για εσάς. Αρχικά έχω να σου επισημάνω ότι η ηλικία των 30 χρόνων είναι μεν ιδανική για τεκνοποίηση αλλά είσαι ακόμα μικρή. Μην βλέπεις αρνητικά το γεγονός ότι ο χρόνος περνάει... είσαι 30 και όχι 40. Κατά δεύτερον, θα σου πω την γνώμη μου πάνω στο θέμα δεύτερου παιδιού μιας και είμαι μαμά 2 παιδιών. Δύο μικρά παιδιά έχουν μικρά έξοδα και συνήθως πιστεύουμε (λανθασμένα ή όχι) ότι η οικογένεια ολοκληρώνεται. Δύο μεγάλα παιδιά όμως, έχουν μεγάλα και διπλά έξοδα, τα οποία τώρα, λόγω ηλικίας του παιδιού σου, δεν μπορείς να αναλογιστείς. Οι απαιτήσεις των παιδιών σου θα είναι μεγάλες και αν δεν μπορείς να ανταποκριθείς σε αυτές πιθανόν να αρχίσουν οι αλληλοκατηγορίες στην οικογένεια. Νομίζω πως όταν επιλέγουμε να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί δεν σκεφτόμαστε "έχει ο Θεός" αλλά θέλουμε το καλύτερο γι αυτό. Να μπορούμε αξιοπρεπώς και χωρίς υπερβολές να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του. Επιπλέον, πιστεύω ότι και ο σύζυγός σου έχει δίκιο που αγχώνεται και νιώθει ανασφαλής. Προφανώς είναι αρκετά υπεύθυνος ώστε να σκεφτεί ότι ίσως δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός ακόμα μέλους στην οικογένειά σας. Κατάλαβέ τον, ιδίως αν είναι ο "κουβαλητής". Σε μία συζήτηση αντρών, άκουσα πως ο χειρότερος εφιάλτης τους είναι να αναγκαστούν να πουν στο παιδί τους "Δεν έχω...". Καταλήγοντας, έχω να σου προτείνω να απολαύσεις την οικογένεια που έχεις δημιουργήσει, αφιέρωσε όλη την προσοχή και αγάπη στην κορούλα σου και αν στο μέλλον φτιάξουν τα οικονομικά σας μπορείτε να κάνετε ένα ακόμα παιδί, χωρίς να έχει αντίρρηση και ο μπαμπάς! Σημ. Με την αδερφή μου έχω 15 χρόνια διαφορά και είναι η πιο πιστή μου φίλη! Φιλικά
Πόσο συμφωνώ μαζί σου!!! Έχω μια μικρούλα 18 μηνών δουλευει μόνο ο άντρας μου..Δεν θέλω να φτάσει η στιγμή που να πρέπει να της πάρω κάτι και να μην μπορώ....
Να σου ζήσει! Είναι ακόμα πολύ μικρή και τα έξοδα μηδαμινά, οπότε μην στεναχωριέσαι. Εγώ έχω 14 και 11 ετών παιδιά. Μαθήματα, φροντιστήρια, δραστηριότητες, ρούχα, θέλω, θέλω, θέλω... ένα θέλω είναι τα παιδιά! Και γιατί όχι, παιδιά είναι! Όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν το δικαίωμα να ζουν αμέριμνα χωρίς τα προβλήματα των μεγάλων μιας και ενήλικες θα είναι μια ζωή. Αυτά είναι τα πραγματικά έξοδα τα οποία δεν μπορούμε να αναλογιστούμε. Φυσικά όλοι ελπίζουμε σε 10-15 χρόνια να αλλάξει η κατάσταση, αλλά σίγουρα όλοι θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας γι αυτό πρέπει να αναλογιστούμε καλύτερα τις όποιες αποφάσεις πάρουμε τελικά. Άλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά για ένα ακόμα παιδί!
Όταν λες "κάτι", τί "κάτι"; Ψωμί ή αυτοκίνητο; Για το ψωμί, θα συμφωνήσω, αν και πάντα έχει ο Θεός. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το φοβάστε τόσο αυτό. Τα φτωχά παιδιά είναι δυστυχισμένα; Ή απλά πιστεύετε ότι ο γονιός έχει αποτύχει αν δεν μπορεί να παρέχει στα παιδιά του πλούσια τα υλικά αγαθά; Και το παιδί καταλαβαίνει την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του και δεν έχει παράλογες απαιτήσεις. Ας μάθουμε στα παιδιά μας την οικονομία και την εγκράτεια, ας τα απασχολήσουμε εμείς με δραστηριότητες αντί να τα στέλνουμε έξω. Έχει σκεφτεί κανείς να αναθέσει ένα κομμάτι κήπου στο παιδί του, να το 'χει δικό του, να φυτέψει ό,τι θέλει αυτό και να το φροντίζει μόνο του; Αν είστε σε χωριό πάρτε κότες, κατσίκες, χήνες και θα δείτε ότι τα παιδιά σας θα ξετρελαθούν. Η χαρά, στην τελική, είναι απλή. Ας προσπαθήσουμε να αυξήσουμε μάλλον τις αρετές μας και των παιδιών μας παρά τα υλικά αγαθά.
μία μάνα, ανάμεσα στο ψωμί και στο αυτοκίνητο υπάρχουν και ενδιάμεσα στάδια τα οποία είτε παραβλέπεις, είτε δεν μπορείς να τα κατανοήσεις. Ένα παράδειγμα για το "κάτι" είναι να θέλει να πάει μία εκδρομή ή ένα θέατρο με το σχολείο και να μην μπορείς να το στείλεις. Να θέλει να βγει έξω βόλτα με τους φίλους του για κρέπα ή για σάντουιτσ και να του πεις ότι δυστυχώς δεν περισσεύουν για να βγει ένα Σαββάτο. Να πάει για σπουδές σε μία άλλη πόλη και να αναγκάζεται να δουλεύει για να πληρώνει το νοίκι ή τα προς το ζειν. Υπάρχουν πολλά "κάτι" πέρα από τα πλούσια υλικά αγαθά που ουτε καν μπορείς να φανταστείς. Δεν είμαι απο χωριό, ωστόσο έχω και ζώα και μπαξέ. Δεν είναι καθόλου ξετρελαμένα σε πληροφορώ και το όνειρό τους δεν είναι να ταϊζουν την κότα ή την κατσίκα και φυσικά ούτε να ποτίζουν τα ζαρζαβατικά στην ηλικία που βρίσκονται τα δικά μου. Τα παιδιά στην προνηπιακή και νηπιακή ηλικία μια χαρά τα κάνεις να περνάνε χρόνο με αυτά. Οι επόμενες ηλικίες θα αποτελέσουν έκπληξη για σένα και αυτά που θα αντιμετωπίσεις.
Αγαπητή μαμά Β. έχω κι εγώ το ίδιο πρόβλημα....ή καλύτερα την ίδια ανασφάλεια με τον σύντροφό σου...Θέλω και θέλει και ο σύζυγός μου ένα δεύτερο παιδάκι τώρα που κοντεύει τα δυο ο μικρός μας αλλά με αγχώνει ιδιαίτερα το οικονομικό θέμα...Δύσκολα τα βγάζουμε πέρα(πλέον δουλεύω μόνο εγώ και μάλιστα σαν ελεύθερη επαγγελματίας)και μια εγκυμοσύνη όσο καλή και αν είναι, θα χρειαστεί να σταματήσω τουλάχιστον 30- 40 μέρες στην καλύτερη των περιπτώσεων...Πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά...αλλά ειλικρινά σε αυτό το κομμάτι χρειάζομαι κι εγώ συμβουλή...
Κοπέλα μου τι να πω κ εγώ που είμαι 3 χρόνια μεγαλύτερη σου κ δεν έχω κάνει ακόμα το πρώτο μου παιδί; Έτσι όπως το λες με τρομοκρατείς ότι στην ηλικία που είμαι θα δυσκολευτώ να κάνω παιδί! (Αν κ πολύ το φοβάμαι ότι αυτό είναι μια αλήθεια κ ότι υπάρχουν καλές πιθανότητες να γίνει έτσι) Νομίζω όμως ότι στην δική σου περίπτωση υπερβάλεις λίγο. Κ τα χρόνια δεν σε έχουν πάρει, είσαι μικρή ακόμα, όπως κ η κόρη σου. Δηλαδή αν περιμένεις 2-3 χρόνια ούτε εσύ θα έχεις μεγαλώσει πολύ αλλά ούτε κ η κόρη σου. Θα έχουν 5-7 χρόνια διαφορά. Δεν είναι πολλά, ούτε κ λίγα βέβαια. Πάντως θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι ο αδερφός μου που είναι 7 χρόνια μεγαλύτερος μου μπορώ να πω ότι με έπαιζε αρκετά, ασχολιόταν μαζί μου. Περίμενε λίγο. Μην τον αγχώνεις κ άλλο κ μην τον πιέζεις κ άλλο. Οι καιροί όντως είναι δύσκολοι, γι' αυτό κάτσε να δείτε πως θα παει κ μετά από ένα χρόνο το ξανά συζητάτε. Αν δεν είχατε κανένα παιδί, η απάντηση μου θα ήταν άλλη. Κ εσύ ίσως έχεις περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστείς έτσι ώστε όταν έρθει κ το 2 παιδί να είσαι φιτ, αλλά μπορείς κ να μαζέψεις κ κάποια χρήματα στην άκρη κ όταν έρθει ο καιρός να το ξανα συζητήσετε αν σου πετάξει την δικαιολογία ότι δεν φτάνουν τα χρήματα, εσύ μπορείς να του πεις έχω κάνει εγώ οικονομία, υπάρχει αυτό το ποσό για τα πρώτα έξοδα. Αυτά! Κ επαναλαμβάνω αν αγχώνεσαι εσύ μια φορά εγώ πρέπει 100 γιατί βρίσκομαι σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από εσένα!! Οπότε χαλάρωσε λίγο για να χαλαρώσει κ αυτός!!