Κατ' αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω όλες και όλους για τις απαντήσεις σας. Είμαι σε πολύ δύσκολη φάση, πολύ μπερδεμένη. Το σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η εμπειρία με δίδαξε πολλά και κυρίως 1 πράγμα: ο μόνος άνθρωπος που αξίζει να βάζεις πάνω απ' τον εαυτό σου είναι το παιδί σου! Στο εξής λοιπόν ο εαυτός μου θα είναι πάνω απ' τον οποιοδήποτε άλλο! Ήδη κάνω προσπάθειες να αλλάξω και να νιώσω καλύτερα με εμένα πάνω απ' όλα! Κι αν θα μείνω σ' αυτή τη σχέση θα το δείξει ο χρόνος...

Βρε παιδιά, είστε οι περισσότερες πολύ κτητικές ή εγώ σκέφτομαι λάθος; Δεν ξέρω, δεν μου αρέσει η τόση κτητικότητα, το βρίσκω πολύ εγωιστικό. Κανείς δεν μας ανήκει! Εδώ δεν μας ανήκει το παιδί μας, θα μας ανήκει ο άντρας μας; Το ότι παντρευόμαστε έναν ανθρώπο, δεν σημαίνει ότι έχουμε δέσει το γάιδαρό μας. Οι σχέσεις θέλουν πάντα δουλειά. Κοπέλα μου, το γεγονός ότι έχει κάποιο πρόβλημα υγείας στο οποίο τον στήριξες, είναι παντελώς άσχετο με αυτό που του συνέβη! Άνθρωπος είναι όπως κι εσύ και μπορεί να περιπέσει κι αυτός σε λάθος. Η στήριξή σου στο πρόβλημά υγείας του θα έπρεπε να είναι ανιδιοτελής. Τώρα είσαι θυμωμένη. Γνώμη μου είναι μόλις ξεθυμώσεις, εάν πράγματι σε ενδιαφέρει αυτός ο άνθρωπος και θες να ζήσεις όλη σου τη ζωή μαζί του, να κάτσεις να δεις πού έχεις φταίξει. Δεν φτάνει μόνο να ζητάει συγνώμη αυτός, αλλά να βρεις και εσύ τι μπορεί να τον οδήγησε εκεί. Στην τελική να σου πω και το άλλο. Μπορεί και τίποτα συγκεκριμένο να μην τον οδήγησε εκει, απλά να συνέβη. Εδώ που τα λέμε δεν έγινε και τίποτα! Αν ήθελε να το κάνει θα το είχε κάνει εν μια νυκτί!! Ευκαιρία λοιπόν να μετατραπεί στο αλατοπίπερο της σχέσης σας. Όλα στη ζωή είναι. Δεν ζούμε σε μοναστήρι. Καλή συνέχεια, να τα βρείτε και να φτάσετε στην 50η σας επέτειο. Ούτε να το σκέφτεσαι για κάτι άλλο.

Αγαπητή μου, Θα σου μιλήσω από την εμπειρία που αποκόμισα ως ερωμένη σε μια παρόμοια κατάσταση η οποία κράτησε κάποια χρόνια. Ο σύζυγος ήταν μετρ στο ψέμα και την υποκρισία. Η σύζυγος δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Επειδή τα έφερε έτσι η ζωή και κάποια στιγμή όταν όλα άνηκαν πλέον στο παρελθόν,μίλησα μαζί της και έμαθα τα εξής απίθανα: 1. Ποτέ μα ποτέ δεν είχα με το σύζυγό της σεξουαλική επαφή!!!! 2. Εγώ τον φλέρταρα απεγνωσμένα! 3. Αναγκαζόταν κάποιες φορές να μου απαντάει σε μηνύματα που το έστελνα μόνο και μόνο για να με ...βάλει στη θέση μου! 4. Την αγαπάει τόσο απεγνωσμένα που όταν έπιασε τα μηνύματα, την διαβεβαίωσε ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του αν τον αφήσει (μεταξύ μας αυτό μπορεί να ήταν και αλήθεια) Η αλήθεια που ποτέ- για λόγους αρχής και γιατί πλέον δεν με ενδιέφερε καθόλου ένας τόσο φοβικός άντρας - δεν της αποκάλυψα ήταν ότι 1. είχαμε κοιμηθεί άπειρες φορές μαζί στο σπίτι τους, στο εξοχικό τους και σε πολλά άλλα μέρη που μπορούσα να της περιγράψω με αφοπλιστική λεπτομέρεια.2. Αυτός με φλέρταρε τόσο επίμονα που είχε γίνει αντιληπτός από πελάτες και συνεργάτες. 3. Για τα μηνύματα δε νομίζω να χρειάζεται να εξηγήσω. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Μπορεί ο άντρας σου πραγματικά να λέει την αλήθεια. Θα τον τσεκάρεις με τον τρόπο σου. Και θα πάρει καιρό. Στη δική μου περίπτωση, κάθε φορά που καταλάβαινε κάτι η σύζυγος, ο κύριος εξαφανιζόταν για κάποιο διάστημα. Για κάποιο μόνο δυστυχώς...

Μια δεύτερη ευκαιρία . Αλλά δώσε την πραγματικά. Αφησε πραγματικά την πικρία πίσω σου. Αλλιώς είναι σαν να έχετε ήδη χωρίσει. Πραγματική ευκαιρία άλλά και εξήγηση ξεκάθαρη ότι δεν θα υπάρξει τρίτη ευκαιρία. Νομίζω είναι ο καλύτερος δρόμος όταν υπάρχουν παιδιά. Αν υπάρξει άλλη φορά που το απεύχομαι θα ξέρεις ότι εσύ έκανες ότι ήταν δυνατό. Αν δεν υπάρξει, θα ξέρεις πάλι ότι έκανες το σωστό.

Το θέμα της απιστίας είναι τεράστιο...είτε πλατωνικής είτε σαρκικής είτε συναισθηματικής... Με τα χρόνια αναπόφευκτα θα μπει ανάμεσά μας, είτε το καταλάβουμε είτε όχι. Ξέρω ότι συναισθηματικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί κανείς (εμένα πάντως όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο,πέρα από το πρώτο σοκ, το αντιμετώπισα με νηφαλιότητα και λογική-κι ήταν ίσως η πιο έντονη σχέση μου κι όχι κάποιος που δεν μ'ενδιέφερε). Θα ήταν πολύ ωραία και ρομαντικά να μην υπήρχε-και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχει αλλά είναι εξαιρέσεις- όμως η εμφάνισή της μπορεί να λειτουργήσει σαν εφαλτήριο μιας καινούργιας αρχής... Εξαρτάται πάντα από τις βάσεις της σχέσης και το βάθος των συναισθημάτων... δεν είναι πάντα ο εγωισμός μας που μετράει αλλά η κατανόηση, η συγχώρεση και η ανοχή του διαφορετικού... Δεν μπορώ στην ηλικία που είμαι να ζω σε ροζ συννεφάκι...ξέρω ότι κάποια στιγμή πιθανόν ο σύντροφός μου να με απατήσει όπως επίσης ότι μπορεί κι εγώ να τον απατήσω (δεν του το λέω συγκεκριμένα γιατί ούτε το γενικά δεν δέχεται...) και προσπαθώ όσο μπορώ να καλύπτω τς ανάγκες του για να ελαχιστοποιήσω τις πιθανότητες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα γίνει και αυτοσκοπός, και να τον αφυπνώ ώστε να καλύπτει κι αυτός τις δικές μου... Δεν υπαινίσσομαι ότι είναι ευθύνη σου το ότι σε απάτησε αλλά αν υπάρχει βάση δεν θα σας διαλύσει... ψύχραιμα και νηφάλια και καλό κουράγιο!!!

Eιναι οντως νωρις για να παρεις αποφασεις. Γτ τωρα επικρατουν στην επιφανεια ολα τα αρνητικα συναισθηματα.. πρεπει να περασει λιγος καιρος και να δεις πως εισαι τι νιωθεις..ο ψυχολογος θα σας κανει καλο,ισως οχι σαν ζευγαρι αλλα στον καθενα ξεχωριστα.. αμα δε μπορει να βρει τον εαυτο του τι φταις εσυ; μη ξεχνας πανω απο ολα ειναι το παιδι σας ( γτ και να χωρισεις παιδι ΣΑΣ ειναι) και μετα ο εαυτος σου, τον εαυτο σου θα εχεις μια ζωη μαζι σου..

θα συμφωνησω με την Ολγα,θα προτιμησω να μην σου πω την αποψη μου γιατι θα σε πληγωσει,καποια πραγματα πρεπει να τα καταλαβαινουμε απο μονες μας,σου ευχομαι καλη τυχη οτι εξελιξη και να εχει το θεμα

θα το ξανακάνει και θα ξανακλαιει.....

Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο άντρας έκανε το ίδιο (βρήκα και 'γω ένα μήνυμα που του είχε στείλει αυτή στο κινητό του και δεν μπορούσε να το αρνηθεί) και όχι με μικρούλα αλλά με την πρώην του, αλλά δεν το έχω ξεχάσει ακόμα, το έχω ξεπεράσει όμως. Το έχω βάλει πολύ πολύ πίσω στο μυαλό μου αλλά δεν το ξέχασα, όποτε συμβεί κάτι μεταξύ μας πάντα το θυμάμαι, αλλά δεν το αφήνω να με χαλάσει. Είναι φορές ακόμα που νιώθω ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα βρόντηξα να φύγω και μετά συνέρχομε και λέω ότι αν είχα φύγει δεν θα είχα τώρα στη ζωή μου το παιδάκι μου, τη λατρεία μου. Δεν θα σου πω αν πρέπει να μείνεις ή να φύγεις, γιατί αυτό είναι καθαρά δική σου απόφαση, θα πρέπει να ζυγήσεις τα καλά και τα κακά αυτού του ανθρώπου και να δεις που γέρνει η ζυγαριά. Αν αποφασίσεις όμως να μείνεις θα πρέπει να το έχεις αφήσει πίσω στα σίγουρα όλο αυτό γιατί αλλιώς θα σου κατατρώει την ψυχή και δεν θα καταφέρεις ποτέ να βρεις την ηρεμία σου. Ξεκαθάρισε την κατάσταση από την αρχή αν αποφασίσεις να μείνεις, πες του τα έξω από τα δόντια, φώναξέ του, βρίσε τον αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, ξεκαθάρισέ του ότι θα είναι η μία και μοναδική ευκαιρία που του δίνεις (εγώ πάντως αυτό έκανα, τα έβγαλα όλα από μέσα μου και έτσι κατάφερα να συνεχίσω και να πάω παρακάτω). Μου πήρε χρόνο να ξαναβρώ τις ισσοροπίες μου να συνεχίσω τη ζωή μου μαζί του, να τον αφήσω να με ξαναπλησιάσει. Τώρα πια όμως ζούμε καλά, με τα πάνω μας και κάτω μας, δεν μπορώ να πω ότι ζούμε τρελά ευτυχισμένοι (σ' αυτό παίζουν ρόλο και η σημερινή κατάσταση που μας έχουν φέρει όλους αλλά και κάποια άλλα οικογενειακά προβλήματα άσχετα με αυτό το θέμα), έχουμε όμως το παιδί μας που για εμάς ήταν ο συνδετικός κρίκος που μας έφερε πιο κοντά από ποτέ.

...το ιδιο επαθα κ εγω γλυκια μου πριν δυο χρονια ...εμενα η δικαιολογια του ηταν οτι ηθελε μια επιβαιβεωση σαν αντρας.....λογο παιδιων ειμαστε ακομα μαζι ...αλλα δεν μπορω να το ξεπερασω δυστυχως !υπομονη κ αν θες ακουσε την συμβουλη μου::::αν δεν εχεις αποφασισει να χωρισεις -ξεχασε το για να μπορεσεις να εχεις μια ηρεμη ζωη για το παιδι σου- ....

Καταλαβαίνω αυτο που περνάς και νιώθεις , η αλήθεια ειναι οτι μπορούν να ξεπεράσουν τα όρια αχαριστίας μερικοί άνθρωποι ! Η συμβουλή μου ειναι αν μέχρι τώρα δεν είχε τέτοια δείγματα , τότε δικαιουτε μια 2η ευκαιρία πιστεύω απλα πρέπει να του ξεκαθάρισεις οτι πρέπει να τη κερδίσει ! Έτσι θα ειναι δίκαιος αγώνας και για σένα ! Θα νιώσεις οτι σε διεκδικεί γιατί αυτο σίγουρα σε έριξε ψυχολογικά σαν γυναίκα ! Υπομονή και πολυ αισιοδοξία !! Α! Ακόμα θα σε συμβουλευα να κανεις 2-3 πράγματα που θα ανεβάσουν το εγω σου σαν γυναίκα ( αλλαγές στο μαλλι , γράψου γυμναστήριο τέτοια μικρά και αναζωογονητικα) να ξανά βρεις την αυτοπεποίθηση σου σαν άτομο !