Δύο πρώτες φορές… δυο παιδάκια!
Όταν αποφάσισα να παντρευτώ τον άντρα μου δεν τον ήθελε κανείς!! Η μαμά μου λιποθύμησε, ο μπαμπάς μου έπαθε σοκ, η αδερφή μου δεν μου μιλούσε και δεν ήθελε να τον γνωρίσει. Όλα αυτά για τα 13 χρόνια που «έτυχε» να περάσουν από τη μέρα που γεννήθηκε, μέχρι να γεννηθώ εγώ!! Ο χρόνος όμως που όλα τα γιατρεύει, άλλαξε και την άποψη τους… Και σιγά σιγά όλοι τον λάτρεψαν!!
Από την εφηβεία μου ταλαιπωρήθηκα με πολυκυστικές ωοθήκες. Όταν τα προφυλακτικά μας αποχαιρέτησαν, αλλά τα μπιμπερό δεν φαινόντουσαν, άρχισα να ανησυχώ ότι όλες αυτές οι μικρές κυστούλες ήταν υπεύθυνες. Εξετάσεις πολλές… αλλά τίποτα!! Τζάμπα τις κατηγόρησα!! Όταν άρχισε και ο άντρας μου να κάνει εξετάσεις, καταλάβαμε ότι κάτι άλλα μικρά πλασματάκια έκαναν τη μεγάλη ζημιά!! Δυστυχώς τα μικρά πλασματάκια του συζύγου μου ήταν πολύ τεμπέλικα για να τρέξουν… (μια μικρή Lazy Town δηλαδή…) Μια μικρή κοίλη εκεί στο χωριό τους, μας έκανε τη ζημιά.
Το συζητήσαμε με τον γιατρό του και πρότεινε χειρουργείο!! Το συζητήσαμε με τον δικό μου γιατρό και μας είπε «Με τίποτα χειρουργείο! Θα τα κάνει χειρότερα!!«
Ο αντρούλης μου αποφάσισε να κάνει το χειρουργείο. Και εγώ του ζήτησα πριν το κάνει, ας κάνουμε μια σπερματέγχυση, έτσι για να το προσπαθήσουμε! 15 μέρες μετά η χοριακή μου ήταν θετική! Όταν εκείνος έκανε το χειρουργείο, εγώ είχα ήδη ένα σποράκι που γεννήθηκε στο τέλος του ίδιου χρόνου! Φυσικά και όλη αυτή η διαδικασία έμεινε κρυφή από όλους! Φίλοι, δουλειά και φυσικά οικογένεια δεν ήξεραν τίποτα!! Φαντάζεστε να τους έλεγα ότι ο άντρας μου που δεν τον θέλανε στην αρχή, δεν μπορούσε να κάνει παιδιά; Θα ήταν σαν να επιβεβαίωνα την άποψη που είχαν!
Πέρασαν 2 χρόνια και εγώ ήθελα κι άλλο παιδί!!! Ο αντρούλης μου πάλι… όχι! Μου έλεγε για την κρίση, μου έλεγε για την τακτοποιημένη ζωή μας, ότι έχουμε μόνο 1 δωμάτιο, ότι ο Ερμής είναι ανάδρομος και ότι ο Ολυμπιακός δεν πήρε το πρωτάθλημα! Τον έπεισα να κάνει τουλάχιστον μια εξέταση να δούμε πόσο σε φόρμα ήταν οι δρομείς μας!! Δρομείς;; Ποιοι δρομείς;; Μάλλον έπαιζαν play-station στον καναπέ…
Το ψηστήρι μου έφερε αποτέλεσμα… Με έναν μόνο όρο!! Και πάλι δεν θα μάθαινε κανείς τίποτα!! Μόνο που αυτή τη φορά η σπερματέγχυση δεν αρκούσε. Έπρεπε να κάνουμε εξωσωματική. Επιτροπές, ραντεβού, εξετάσεις, φάρμακα, ενέσεις… Όλα αυτά μαζί με το μεγάλο σποράκι… Πηγαίναμε για υπέρηχο μαζί το πρωί πριν πάει σχολείο. Για να μην ρωτάει η μαμά μου… Μόνη μου στην ωοληψία, μόνη μου στην εμβρυομεταφορά… Ο άντρας μου στη δουλειά. Έκανα την μεταφορά Παρασκευή και τη Δευτέρα ήμουν στη δουλειά. Για να μην μάθει κανείς τίποτα….
Και τελικά ήμασταν τυχεροί! Η πρώτη σπερματέγχυση έφερε ένα σποράκι, η πρώτη εξωσωματική έφερε άλλο ένα!!! Και… δεν άνοιξε και μύτη!! (τι ωραία που τα λέω…. Τώρα τα λέω άνετα αλλά τότε τα ζούσα με αγωνία, νεύρα και πολλά κλάμματα!!!)
Mama-mia, bambini-due
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μακάρι το μεγαλύτερο πρόβλημα στις σχέσεις να ήταν τα χρόνια που μας χωρίζουν. Είδα και εγώ που είχα 5 χρόνια διαφορά με τον πρώην άντρα μου και από όταν κάναμε το παιδί μας αποφάσισε να συμμετάσχει στην ζωή μας από τον καναπέ...εγώ να ασχολούμαι με το παιδί - με εκείνον - με το σπίτι - και από τη στιγμή που το παιδί έγινε 9 μηνών και επέστρεψα στην δουλειά αποφάσισε να μην δουλεύει γιατί κουράστηκε.... και η ατάκα που έλεγε μέχρι που βγήκε και το διαζύγιο "γιατί αν είχα ένα ατύχημα και έμενα ανάπηρος δεν θα ήσουν υποχρεωμένη να με συντηρείς?" ας είναι καλά τα παιδάκια μας και μην ακούς κανέναν και 20 χρόνια διαφορά να έχεις αν ο άνθρωπός σου σε αγαπάει και σε σέβεται δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι.
Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!!! Οι δικοί σου πάντως μου φαίνονται λίγο υπερβολικοί... για 13 χρόνια κάνουν έτσι; Εγώ με τον άντρα μου έχουμε 17 χρόνια διαφορά, Δε λέω και οι δικοί μου έφριξαν στην αρχή και το πόσα άκουσα δε λέγεται, αλλά αν είσαι ερωτευμένη όλα φτιάχνουν!!!
Ειναι δυσκολο που τα περασες μονη σου ολ'αυτα,μπραβο σου για την επιμονη,την προσπαθεια και την θετικη σκεψη,και τελικα εγινε πραγματικοτητα το ονειρο σου για την αποκτηση δυο λουλουδιων!Να σου ζησουν!
Να σου ζησουν τα σπορακια σου. Αλλα δεν καταλαβα γιατι τοση πια προσπαθεια να κρυψετε την αληθεια απο τους δικους σου. Τί σε ενοιαζε τί θα πουν, αφου τον λατρευουν πια τον αντρα σου. Η οικογενεια ειναι για να μας στηριζει στα προβληματα, οχι μονο για να τσουγκριζουμε τα ποτηρια μας καθε Κυριακη! Κι ο αντρας σου δεν ειναι ουτε λιγοτερο αντρας ουτε περισσοτερο ακαταλληλος για σενα επειδη οχι ασθενες σπερμα. Συμβαινει, που λενε, και στις καλυτερες οικογενειες.
Θα συμφωνήσω με την Άρτεμιν (χρειάστηκε να κάνω google-search για να σιγουρευτώ ότι το λέω σωστά το όνομα! :P)! Οι παλιότεροι κι όλας άνθρωποι που παντρευόντουσαν και με πολύ μεγαλύτερες ηλικιακές διαφορές θα περίμενες να δείξουν μεγαλύτερη κατανόηση. Κι εγώ με τον άντρα μου 8 χρόνια έχουμε διαφορά και τον γνώρισα κι όλας με το που έγινα 18 κι είχε και γκρι μαλλιά από τα 19 του! Όταν παντρευτήκαμε ένας γείτονας εδώ που μετακομίσαμε με ρώτησε που είναι ο μπαμπάς μου..! :P Aλλά προφανώς η καλύερη αντιμετώπιση είναι με χιούμορ. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι γράφεις στο blog της Ολίβιας, όπου κι η ίδια έχει πολλή μεγάλη διαφορά ηλικίας με τον άντρα της... "ο έρως χρόνια δεν κοιτά"!
Άρτεμη ή Αρτέμιδα ¨-) (μόνο επειδή αναρρωτήθηκες)
να σου ζησουν και οπως λεμε περασμενα ξεχασμενα οσα περασες!