Μια δύσκολη ιστορία με αίσιο τέλος

Καιρό τώρα θέλω να γράψω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Τώρα πλέον που με τη βοήθεια του Θεού έχουν πάει όλα καλά και έχω στην αγκαλιά μου το γιο μου, όλα όσα πέρασα φαντάζουν πολύ μακρινά.

Με τον άντρα μου αργήσαμε να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε παιδί και για να είμαι ποιο ακριβής, κυρίως εγώ καθυστέρησα να νοιώσω έτοιμη για μια τόσο σοβαρή απόφαση. Θεωρούσα βέβαια ότι όποτε το αποφασίσω θα ακολουθήσουμε την γνωστή διαδικασία και ο πελαργός θα μας χτυπήσει την πόρτα! Μέγα λάθος!!!

Ο γυναικολόγος που είχα τότε (μέτοχος σε κλινική εξωσωματικής γονιμοποίησης) προφασιζόμενος ότι είχα ινομυωμα το οποιο θα έκανε την σύλληψη ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, μου έλεγε ότι αν θέλω να αποκτήσω παιδι θα πρέπει να έρχομαι σε επαφή με τον άντρα μου μόνο τις ημέρες τις οποίες αυτός θα μου υποδείκνυε.

Φυσικά όπως κατάλαβα στην πορεία ο στόχος ήταν να γίνω μια ακόμη πελάτισσα στην κλινική εξωσωματικής που είχε!

Αφού πέρασε ένας χρόνος χωρίς κανένα αποτέλεσμα μου είπε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε μια επέμβαση αφαίρεσης του ινομυώματος και μετά βλέπουμε.

Αποφάσισα ότι θα πρέπει να πάρω και μια δευτερη γνώμη! Ο νέος γιατρός που με εξέτασε εκπληκτος μου ανέφερε ότι είμαι μια χαρά και δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα!

Φυσικά καταλαβαμε ότι ειχαμε μπλέξει πριν με απατεώνα, χαλαρώσαμε και αμέσως έμεινα έγκυος!

Η χαρά βέβαια κράτησε μόλις δύο μήνες γιατι ο νέος μου γυναικολόγος διέγνωσε παλλινδρομη κύηση! Ορμόνες, φάρμακα, εξετάσεις αλλά δεν καταφέραμε τίποτα.

Τυχαίο γεγονός μας λέει, εισαι μια χαρά, ξαναπροσπαθήστε!

Με μεγάλη απογοήτευση και απέραντο αγχος σε τρείς μήνες είμαι και πάλι εγκυος! Τον ενημερώνω τηλεφωνικά! Μου συστήνει εξετάσεις και αφου βλέπει τα αποτελέσματα από τις τιμές της ιστραδιόλης και της προγεστερόνης, παγώνει και μου ανακοινώνει τον φόβο του ότι πάμε και πάλι για παλίνδρομη!

Μέσα από πολλά δάκρυα και τύψεις ότι ο Θεός με τιμωρεί που δεν ήθελα τόσα χρόνια πριν να κάνω παιδάκι, κάνω εξετάσεις ανα δευτερη μέρα και λαμβάνω χούφτες χάπια απο το γιατρό με την ελπίδα ότι θα το σώσουμε! Τον ενημερώνω τηλεφωνικά οτι η β χοριακή δεν έχει αυξηθεί και μου κλείνει ραντεβού για απόξεση, αφου, όπως μου ειπε, δεν υπαρχει λόγος να περιμένουμε!

Με ψυχολογία που δεν έχω λόγια να περιγράψω, φτάνουμε στην κλινική, ο αναισθησιολόγος ξεκινάει την νάρκωση και ακούω τον άντρα μου να λέει στον γιατρό «Μήπως να κάνουμε πριν εναν υπερυχο να βεβαιωθούμε;«

Μου κάνουν τον υπέρυχο και ο γιατρός μας λέει «Δεν μπορώ να προχωρήσω βλέπω το σάκο μεγαλύτερο«.

Η χαρά απερίγραπτη και η ελπίδα ζωγραφισμένη και πάλι στα πρόσωπά μας.

Θεωρεί οτι εχει γινει λάθος στο εργαστηριο με τις εξετασεις και μου ζηταει να τις επαναλάβω σε άλλο.

Το αποτελεσμα και πάλι το ίδιο!

Τα νευρα μου σπασμένα, στα πρόθυρα της κατάθλιψης του λέω ότι δεν αντέχω αλλο αυτή την κατασταση και του ζητώ να μου πει τι πρέπει να κάνουμε!

«Κορίτσι μου, οι εξετάσεις σου δεν μας αφήνουν περιθωρια ελπίδας πάμε σίγουρα για παλλινδρομη. Αν ήσουν η αδελφή μου, θα σου έλεγα να κάνεις τώρα απόξεση«

Οπως ήταν φυσικό κάνω την απόξεση!

Τωρα πια ήμουν βέβαιη ότι είχα κάποιο πρόβλημα!

Ήταν η χειρότερη χρονιά της ζωής μου!

Αφού περνουν πέντε μήνες χωρίς κουβέντα για το θέμα, αποφασίζω να κάνω εξετάσεις!

Αλλάζω και πάλι γιατρό!

Οι εξετάσεις όλες καθαρές κι εγω να κλαίω γιατι θεωρούσα ότι κάτι έχω που δεν το εχουμε εντοπίσει!

Μένω και πάλι εγκυος! Καμία χαρά, κανένα χαμόγελο μόνο φόβο!!!

Τηλεφωνώ στον γυναικολόγο μου και μου συστήνει να περιμένω μια εβδομάδα και να πάω να με δει! Με δική μου πρωτοβουλία πάω και κάνω τις εξετάσεις που μου πρότεινε ο προηγούμενος γιατρός!

Τα αποτελέσματα και παλι χάλια!

Θλίψη απέραντη και δάκρυα, μόνο δάκρυα…

Περναει η εβδομαδα και παγωμένοι επισκεπτόμαστε τον γυναικολόγο μου. Μέσα μου καθε ελπίδα έχει χαθεί! Περιμένω να κλείσουμε ένα ακόμα ραντεβού για μια ακόμη απόξεση!

Βλέπει τις εξετάσεις, μου λέει οτι δεν είναι καλές αλλά δεν σημαινει γιαυτόν τίποτα, πρέπει να με δει και στον υπερυχο!

Κάνει τον σταυρό του, ακούω εναν περίεργο ήχο, τον βλέπω να χαμογελάει. Μου λέει «ακούς την καρδούλα; Το μωρό σου είναι μια χαρά«.

Φοβάμαι να το πιστέψω, φοβάμαι μήπως και πάλι αλλαξουν τα πράγματα!

Βλέπω τον άντρα μου βουρκωμένο και εμένα απλά εκείνη την στιγμή ανοίγουν οι βρύσες μου! Κλαίω! κλαίω από χαρά, από φόβο, συναισθήματα μπερδεμένα μέσα σε μια τόσο μπερδεμένη κατασταση!

«Αγάπη μου«, μου λέει ο Γιατρός «ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός! Καμιά φορά οι εξετάσεις δεν σημαίνουν τίποτα, χαλάρωσε και απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου!«

Όλα πηγαν μια χαρά και σε εννέα μήνες έγινα η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου!

Μέσα μου όμως πάντα έχω ενα αγκάθι για τις δυο προηγούμενες εγκυμοσύνες μου! Ισως να είχαν πάει όλα καλά αν είχα γνωρίσει νωρίτερα τον γιατρό μου και πλέον φίλο μου!

Του χρωστάω πολλά και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!

Δήμητρα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com