Ζέστη και δόντια. Μια χαρά.

Ο μικρός μου θησαυρός είναι άκεφος τις δυο τελευταίες μέρες (τι ήθελα και έγραφα τις προαλλες για το πόσο χαμογελαστός είναι; Μου το βασκάνατε το παιδί, κακούργες! :P).

Έχει σκάσει μύτη το τρίτο δοντι επιτέλους. Είναι πρησμένο και το ούλο στο σημείο του διπλανού. Τον βλέπω, ζορίζεται. Δεν κλαίει ο καημένος, απλά είναι εξαντλημένος (και φυσικά μασουλάει συνέχεια κάτι, από την καμηλοπάρδαλη Σόφι, μέχρι… εμένα την ίδια)

Βάλε και σε αυτό τη ζέστη την αποπνικτική. Όμορφος συνδυασμός. Αναρωτιέμαι πώς να νιώθει πραγματικά. Σκέφτομαι που πριν λίγο καιρό είχα τον πόνο του φρονιμητη μου και κλαψούριζα όλη μέρα και όλη νύχτα (και έπαιρνα και παυσίπονο), ενώ αυτός γενναίος και γλυκούλης το παλεύει μόνος του.

Ζέστη + δόντι λοιπόν… Παλεύεται με:

– σλινγκ! Ναι, παρά τη ζέστη, δεν έχει καλύτερο ο ζούζουνος από το να κουρνιαζει πάνω μου. Το απόγευμα που φύσαγε λίγο το αγερι, κάναμε και μια βόλτα να δροσίσουμε τον πόνο μας. 

– μασητικά. Λογής λογή μασητικά, με βασική τη Σόφι να σκουζει ολη μέρα, αλλά ακόμα και την πιπίλα ή το κουτάλι σε ρόλο μασητικού.

– Κρύο γιαούρτι. Λατρεύει το γιαούρτι ο μικρός και επειδή τον δροσίζει και τον ανακουφίζει, φροντίζω πάντα να του δίνω λίγο όταν τον βλέπω στο μεγάλο πονο.

– Οδοντόβουρτσα. Από τη στιγμή που βγήκε το πρώτο δόντι, πήραμε μια μίνι οδοντόβουρτα και καθαρίζουμε τα δοντίνια (ΧΩΡΙΣ οδοντόκρεμα, σκέτο νερό). Κάνουμε και λίγο μασάζ στα ούλα και κάπως ανακουφίζεται η κατάσταση.

– Ύπνο. Καλά, θα τον ζήλευε μέχρι και ο Χουζούρης από τα Στρουμφάκια με τόσο ύπνο που ρίχνει τις τελευταίες μέρες. Μαμ, παιχνίδι, νάνι. Μαμ, παιχνίδι, νάνι. Μαμ, παιχνίδι, νάνι. Μαμ, παιχνίδι, νανιιιιιιιιιιιιιιzzzzzzzzzzzz!

Αγκαλιές και υπομονή..! Δεν δινω παυσίπονο, ούτε κρέμες στα ούλα βαζω -γιατι πιστεύω πως ειδικά εφόσον το παιδι δεν κλαίει, απλά δεν χρειάζονται. Είναι μια φυσική διαδικασία που πρέπει να γίνει. Βασικά είμαστε σχεδιασμένοι για να βγάζουμε αυτά τα δοντινια, οπότε λίγος πόνος είναι μεσα στο πρόγραμμα. Άλλωστε… πονούν τα παλικάρια;