Ο σύντροφός μου θέλει, εγώ ανησυχώ!
Ειμαι η Εφη, ειμαι απο Κρητη και παρολο που δεν ειμαι ακομα μανουλα, διαβαζω τις ιστοριες σας και κλαιω πραγματικα απο συγκινηση…
Ειμαι 26 χρονων… εχω μια σχεση η οποια περασε πολλες «δοκιμασιες», μιας και ξεκινησε το 2004… κρατησε 4 χρονια και χωρισαμε λογω σπουδων (ειχα περασει στη Θεσσαλονικη) και αποστασης με οτι αυτο συνεπαγεται.. (νευρα, πιεση κλπ) Να τονισω οτι οποτε κατεβαινα διακοπες, βρισκομασταν σαν να μην ειχαμε χωρισει ποτε και οποτε εφευγα, ξανα 2 ξενοι… Μεχρι που και οι 2 καναμε αλλες σχεσεις, αλλα καμια δεν βοηθησε στο να ξεπερασει ο ενας τον αλλο… Για να μην τα πολυλεω και σας κουραζω, το 2011 τελειωσα τις σπουδες μου και ειμαι ξανα με το μεγαλο ερωτα της ζωης μου… ειμαστε πλεον επισημα μαζι και σκεφτομαστε να προχωρησουμε παρακατω…
Το θεμα ειναι οτι εγω λογω κρισης εγω δεν εχω βρει μια σταθερη δουλεια… Ο καλος μου δουλευει με βασικο μισθο και αυτο μας εμποδιζει να προχωρησουμε σε γαμους και πανηγυρια… Το καλο στην ολη φαση ειναι οτι υπαρχει μια γκαρσονιερα δικια μας, ετσι ωστε να εχουμε το δικο μας χωρο για να περναμε μαζι στιγμες και να συζουμε… Το προβλημα μου ειναι οτι ο αγαπημενος μου εχει βαλθει να κανουμε μωρακι… Δεν λεω… Θα ήθελα κι εγω να γινω μανουλα μιας και οι 2 ειμαστε σε ηλικια που εχουμε ακομα «αντοχες» να ανταπεξελθουμε στις απαιτησεις ενος μωρου και επισης ειμαστε οι μονοι απο την παρεα μας που ειμαστε ακομα «ελεύθεροι»!!
Ομως εγω ανησυχω… δεν θελω να φερω στον κοσμο ενα παιδι που θα του λειψει το παραμικρο… δεν λεω να γινει κακομαθημενο, αλλα δεν θελω να του λειψουν βασικα πραγματα… Λεω λοιπον στον συντροφο μου οτι θα ηταν καλυτερα να βρω μια δουλεια πρωτα, ετσι ωστε να ειμαστε πιο ανετοι οικονομικα και να μπορεσουμε να ενοικιασουμε ενα μεγαλυτερο σπιτι για το μωρακι μας, αλλα εκεινος απογοητευεται λεγοντας μου οτι δεν προκειται να βρω δουλεια… Και σε ποσα χρονια θα βρω… Και εχει φτασει 30 χρονων… και και και… ενω μου υποσχεται οτι θα κανει τα παντα για να μην λειψει τιποτα απο το παιδι μας…
Θελω να ρωτησω.. ειμαι παραλογη που σκεφτομαι ολα αυτα τα «μετα»;; Πρεπει να συμβιβαστω στην ιδεα οτι το παιδι μου εστω για αρχη θα μεγαλωσει μεσα σε 2 μικρα δωματιακια που ομως υπαρχει πολλή πολλή αγαπη;
Πραγματικα ειμαι σε απογνωση γιατι ενω θελω να κανω ενα μωρακι, σκεφτομαι ολες αυτες τις δυσκολιες που ζουμε καθημερινα, οχι μονο εμεις, αλλα ολος ο κοσμος και απογοητευομαι… Γιατι και οι γονεις μας οσο καλη διαθεση κι αν εχουν να μας βοηθησουν, δεν θελω να τους πιεσουμε να αναλαβουν την ανατροφη του παιδιου… Θλω οταν κανω παιδι να ειμαι ανεξαρτητη και να μεγαλωσω το παιδι μου με τη βοηθεια του αντρα μου και μονο…
Ειναι παραλογα ολα αυτα που σκεφτομαι; Εσεις τι θα κανατε στη θεση μου;
Ευχαριστω παρα πολυ για το χρονο που διαθεσατε για να διαβασετε τις σκεψεις μου… Ευχομαι να ειστε ολες καλα και τα παιδακια σας να γεμιζουν τις ζωες σας με ευτυχια και χαμογελα!!
Κοριτσια μου γλυκα, ευχαριστω για το χρονο που διαθεσατε να απαντησετε και να με βοηθησετε με οποιο τροπο μπορειτε... :) Ολιβια, ευχαριστω πολυ και σενα για το χρονο που διεθεσες να διαβασεις το email μου και να το ανεβασεις!! ευχαριστω ολες απο καρδιας... Ελπιζω να σας εχω νεα συντομα!! Σας φιλω και ευχομαι να χαιρεστε τις οικογενειες σας ειτε με μωρακια... ειτε χωρις μωρακια..ακομα <3
Δυστυχώς τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε. Γι αυτό να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό. Εμείς παντρευτήκαμε το 2007 μετά από πολλά χρόνια που ήμασταν αρραβωνιασμένοι. Στην αρχή του 2008 μένει ο άντρας μου από δουλειά.Θέλαμε να κάνουμε παιδί αλλά πως θα το μεγαλώναμε σκεφτόμουνα. Ήμασταν και στα ενοίκια τότε. Κ έτσι πέρασαν 3 χρόνια μέχρι να μείνω έγκυος και να έρθει στη ζωή μας το πιο γλυκό πλασματάκι. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαμε κάποια βοήθεια από τους γονείς για το κόστος των εξετάσεων, αν και τις περισσότερες μέσω ΕΟΠΥΥ τις έκανα. Μετά τη γέννα οι δικοί μου μας βοηθούν λίγο με το να φέρουν λίγα φρούτα την μικρή, λίγο κρέας, πάνες κτλ. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα αλλά εάν είσαι σίγουρη για τον άνθρωπο σου τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ο άντρας μου ακόμα σταθερή δουλεία δεν βρήκε. ευτυχώς κρατάει την μικρή και δουλεύω εγώ αν και οι μισθοί εκεί που έχουν φτάσει είναι για κλάματα αλλά δοξα τω Θεό τα καταφέρνουμε. δεν θυμάμαι από πότε έχουμε να αγοράσουμε ρούχα, καφέ βγαίνουμε μια φορά το μήνα, άλλα δεν μας πειράζει. η μικρή είναι καλά και αυτό μετράει. ρούχα δεν χρειάστηκα να αγοράσω γιατί μου έδωσαν φίλοι και γνωστοί. σημασία έχει αυτό που κάνουμε να το θέλουμε εμείς και όχι να μας το επιβάλει κάποιος άλλος. Αν το θέλεις πραγματικά προχώρα αλλά καλύτερα θα ήταν να ήσασταν παντρεμένοι. αυτό εσείς θα το αποφασίσετε. τα δικά μου πεθερικά έλεγαν να μείνω έγκυος και να παντρευτούμε όταν θα κάναμε με τη βάπτιση. και τότε οικονομικό πρόβλημα δεν υπήρχε. ΕΓΩ όμως δεν ήθελα. Με αυτές τις αρχές μεγάλωσα και ας είναι παλιομοδίτικες. Μπορεί να έπαιξε ρόλο επειδή ήμασταν αρκετό καιρό μαζί και βγήκαμε και διασκεδάσαμε και διακοπές πήγαμε. Δεν μας λείπει τίποτα τα ζήσαμε όλα. από τα 15 μου είμαστε μαζί και τώρα είμαι 30. έχουμε και τις κακές στιγμές μας οι οποίες είναι λίγες και αν αγαπάει ο ένας τον άλλον πραγματικά είναι άνευ ουσίας. σου εύχομαι ότι καλύτερο να έρθει στη ζωή σου. πάντως όταν κοιτάω τα δύο ματάκια δεν με νοιάζει τίποτα μόνο να είναι καλά και δεν πειράζει αν φορέσει από δεύτερο χέρι ρούχα ή δεν φορέσει μάρκα.
Ευακι μου σε ευχαριστω για την απαντηση πρωτα απο ολα... χαιρομαι που εχεις αυτα τα ματακια οπως λες και δεν σε νοιαζει τιποτα...ισως σκεφτομαι ετσι επειδη δεν εχω αγκαλιασει κ εγω αυτο το πλασμα που σε κανει να τα ξεχνας ολα και η ζωη σου να ερχεται σε δευτερη μοιρα.. Το θεμα μου ειναι αυτο ομως... γιατι να πρεπει να αναγκασω τους δικους μου (θα μου πεις θα το κανουν κ απο μονοι τους μιας και ειναι χαρα να εχουν εγγονια) και οχι να μπορω να ειμαι ανεξαρτητη... δεν λεω πλουσια εννοειται.. αλλα να μη σκεφτομαι ποσο κανει το γαλα του παιδιου μου, κ αν χρειαστει το αντιαλλεργικο και αν και αν και αν.... βλεπω τις κολλητες μου που εχουνε μωρακια να μου λενε ποσα πολλα ειναι τα εξοδα και οτι ζοριζονται και και και... ενω απο την αλλη μου λενε χαριτολογωντας αντε βαλε κ εσυ μπροστα τελευταια εμεινες!!! ΠΩΣ να βαλω μπροστα η ερμη οταν ακουω τοσαααα εξοδα?? δεν θελω να λειψει στο παιδακι μου τιποτα.. και δεν μιλαω για φαρφαλες... οπως πχ ακουω ζοριζομαστε πολλα εξοδα και βλεπω το παιδι με παπουτσακι guess!!! που σε ενα μηνα το πολυ απλα δεν θα του κανει... οταν βλεπω τετοιες υπερβολλες τρελαινομαι...
Έφη μου για τα δικά μου αυτιά δεν είσαι καθόλου παράλογη! Είναι πολύ λογικό να τα σκέφτεσαι όλα αυτά κ πάντα σε μια σχέση πρέπει ο ένας από τους δυο να είναι ο λίγο πιο λογικός κ ο λίγο λιγότερο παρορμητικός, ώστε να υπάρχει μια ισορροπία στην σχέση. Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι κ η απόφαση αυτή που έχετε να πάρετε θα είναι καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή σας, γι' αυτό θα πρέπει να το σκεφτείτε πολύ καλά κ να το συζητήσετε πολύ μεταξύ σας. Πρέπει να βάλετε κάτω όλα τα + και όλα τα -, τι μπορείτε εσείς σαν ενήλικες, σαν μελλοντικοί γονείς να προσφέρετε στο παιδί σας κ τι όχι μ' αυτά που ήδη έχετε τώρα, τι μπορείτε να αλλάξετε στην ζωή σας κ τι όχι, τι μπορείτε να θυσιάσετε κ τι όχι κ μετά όταν βγάλετε το ρεζουμε θα ξέρετε. Δεν είμαι μητέρα κ καταλαβαίνω πολύ την κατάσταση σας γιατί είμαι στην ίδια φάση με τον σύντροφο μου, μόνο που είμαστε 33 κ σε εμάς συμβαίνει το αντίθετο, εγώ θέλω κ ο σύντροφος μου προς το παρόν λέει όχι γιατί θέλει πρώτα κάποια πράγματα να τακτοποιηθούν κ να φανταστείς εμείς είμαστε σε μια λίγο πιο καλή κατάσταση από εσάς. Ο φίλος σου πρέπει να κάνει υπομονή όπως κάνω κ εγώ. Πρέπει όμως να κάτσεις κ να τα εξηγήσεις όλα αυτά στον φίλο σου. Για να φτάσετε να κάνετε ένα παιδί πρέπει πρώτα να έχετε φροντίσει να εξασφαλίσετε κάποια άλλα πράγματα. Για παράδειγμα, βρες μια δουλίτσα, έστω και part time κ ας μην είναι στο αντικείμενο των σπουδών σου για να αυξήσετε το εισόδημα σας, κάντε καλή οικονομία, διαχείριση χρημάτων, κ εφόσον ζείτε με τους γονείς σας ακόμα αυτό γίνετε. Την γκαρσονιέρα που λες ότι έχετε, απ' ότι καταλαβαίνω ανήκει σε μια από τις 2 οικογένειες, προσπαθήστε να πείσετε τους γονείς να το νοικιάσουν κ τα χρήματα αυτά, όσα κ αν είναι, να τα παίρνετε εσείς. Ναι θα χάσετε τον δικό σας, προσωπικό χώρο αλλά προκειμένου να μπορέσετε να αρχίσετε να μαζεύεται λεφτά ώστε κάποια στιγμή να κάνετε την οικογένεια που θέλετε, είναι μια από αυτές τις θυσίες που σου έλεγε παραπάνω που θα πρέπει να κάνετε. Μιλήστε στους γονείς σας για τα σχέδια σας κ ρωτήστε τους πως αυτοί μπορούν να σας βοηθήσουν. Οι γονείς πάντα κρατάνε κάποια χρήματα στην άκρη για τα παιδιά τους, οπότε κάτι μπορεί να έχουν. Επίσης αν διατίθονται να κρατάνε το μωρό ενώ εσείς θα δουλεύετε ώστε να μην χρειάζεται να το στέλνετε σε παιδικό σταθμό, αυτή είναι σημαντική βοήθεια. Εντάξει μπορεί να μην θες να πιέσεις τους γονείς σου κ είσαι πολύ σωστή που θες να είσαι ανεξάρτητη κ μόνο με την βοήθεια του άντρα σου να μεγαλώσεις το παιδί σου, αλλά είναι οι γονείς σας κ το παιδί που θα φέρετε στον κόσμο θα είναι το εγγόνι τους κ όχι δεν έχουν καμία υποχρέωση να σας βοηθήσουν αλλά θα είναι κάτι που θα τους γεμίζει κ θα τους δίνει χαρά, γιατί όχι λοιπόν; Με το συμπάθειο αλλά αυτό που έγραψες για τον σύντροφο σου που σου λέει ότι ποτέ δεν θα βρεις δουλειά κ ότι θα στα προσφέρει όλα αυτός, εμένα δεν με αρέσει καθόλου μα καθόλου!! Νομίζω ότι για κάποιον λόγο προσπαθεί να σου ρίξει την ψυχολογία κ αν δεν το κάνει επίτηδες κ απλώς το λέει γιατί ξέρει ότι τα πράγματα στην Ελλάδα ως προς την εύρεση εργασίας είναι πολύ δύσκολα, είναι μεγάλος λάθος εκ μέρους του. Με αυτά τα δυο που έγραψες εμένα μου ακούγεται σαν να μην θέλει να δουλεύεις αλλά να κάθεσαι στο σπίτι να φροντίζεις τα παιδιά κ το νοικοκυριό, για να μπορεί να το "παίζει" αυτός κουβαλητής. Είπες ότι παίρνει τον βασικό μισθό το οποίο σημαίνει ότι για να μπορεί να σας τα προσφέρει ολα αυτός θα πρέπει να κάνει κ άλλες 2 δουλειές, αν όχι μια ακόμα!! Δεν είναι ωραία πράματα αυτά! Δεν σπούδασες για να το παίζει χαροπή νοικοκυρούλα. Επισης αυτό που ξέχασα να αναφέρω ως τώρα είστε μόνο 26 χρονών, είστε κ οι 2 πολύ μικροί (άντε αρκετά μικροί) κ έχετε αρκετό καιρό μπροστά σας μέχρι να τακτοποιήσετε όλα αυτά τα θέματα κ να βάλετε την ζωή σε μια τάξη κ σε μια σειρά για να φτάσετε στο σημείο να κάνετε οικογένεια. Γι' αυτό δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσται. Ηρεμίστε λίγο κ κοινηθείτε λογικά. Μίλα του, δως του να καταλάβει ότι βιάζεται, δείξε του κ μερικές από τις απαντήσεις που πήρες εδώ, αν είναι λογικός θα καταλάβει κ αν επιμένει τουλάχιστον προσπάθησε να κερδίσεις λίγο χρόνο, δηλάδή πες του να δείτε πρώτα πως θα πάει το 2014 κ μετά να κάνετε ότι είναι κάνετε. Καλή σας τύχη!!! Κ καλά μπάνια εκεί στην πανέμορφη Κρήτη!!!
Νελη μου γλυκια, καταρχας σε ευχαριστω για την απαντηση σου, Δευτερον για να μην παρεξηγηθει ο καλος μου αδικα πρεπει να τονισω πως δεν με απογοητευει... απλα εχει δει απειρες φορες να μου "κλεινουν" την πορτα στα μουτρα μιας και δεν ειμαι κατω τον 25 και θα πρεπει να παιρνω τον παχουλο μισθο των 580(!!!) ευρω μιας και εχω και πτυχιο.. κ οχι των 420 που παιρνει η αδερφη μου... βλεπει οτι απογοητευομαι και στεναχωριεμαι.. και μου λεει χαριτολογώντας οτι αφου δεν βρισκεις δουλεια να σου κανω ενα μωρακι να το προσεχεις!!! χιχιχ :) σε καμια περιπτωση δεν θελει να ειμαι χαρωπη νοικοκυρουλα... βασικα και να ηθελε δεν θα του το επετρεπα ουτε εγω αλλα ουε και οι εποχες μας!!!!
Τα πράγματα είναι απλά....είστε ερωτευμένοι;; Κοιτάζετε ο ένας τον άλλον και λιώνετε; Φωτιές βγάζει το στρώμα σας; Τον γουστάρεις; Αν ναι σε όλα, τότε μη σκέφτεσαι δουλειές, λεφτά και αηδίες! Γιατί θα έρθει μια μέρα, που θα κάνεις απολογισμό ζωής και θα χτυπάς το κεφάλι σου για όσα ΔΕΝ έκανες.... υγ. μόνο τη βία μη δεχτείς!
Ισχυουν ολα οσα ανεφερες...αλλα οπως διαβασα σε προηγουμενα σχολια απο κοπελες οι οποιες προφανως ειναι παντρεμενες με παιδακια..μου ανεφεραν οτι μετα απο τον ερωτα..αν μενει τιποτα και αν ειναι απλα ενθουσιασμος... Θεωρω το να εχουν περασει σχεδον 10 χρονια και να μην μπορει ο ενας μακρια απο τον αλλο ειναι κατι θειτκο τουλαχιστον... Δεν ανησυχω για τον συντροφο μου, μου εχει αποδειξει απειρες φορες οτι με στηριζει και ειναι ικανος σε οτιδηποτε... δεν θα μπορουσα να φανταστω καλυτερο μπαμπα για το παιδακια μου... αλλα οσο να ναι λογω κακων εποχων θελοντας και μη αγχωνεσαι για το "μετα"...
Einai omos k oi skepseis tou sindrofou sou simandikes! K an sou parei 5 chronia na vreis douleia? K avrio na evriskes pali tha eiches distagmous mipos k den ftanoun klp klp. Kando tora pou eisai nea pou boreis k oooola erchonde. K fisika milao gia enan sosto sindrofo pou apla o anthropos thelei mia oikogeneia. Min perimeneis mechri tA 30 kai vale. Ase tis karieres!:-) afou iparchei agapi.... oloklirosetin!
Κορίτσι μου διαβάζοντας το ποστ σου σκέφτηκα απλά άλλη μια ανάμεσα μας... μου φαίνεται πλέον τόσο κοινότυπος ο προβληματισμός σου που δε μου κάνει εντύπωση γτ από τη μια είναι απόλυτα δικαιολογημένος από την άλλη όμως σε οδηγεί σε μια στάσιμη κατάσταση, ένα φαύλο κύκλο, που όσες κοπέλες έχουν ήδη οικογένεια κ παιδάκια κ τα βγάζουν κουτσά στραβά βόλτα, τραγουδούν έξω από το χορό. Το να θέλεις να κάνεις παιδί, ειναι εσωτερική ανάγκη, ειναι δύναμη δημιουργίας, ειναι φυσική συνέχεια που σε οδηγεί η Φύση σου εκεί! κι αυτό δε χωράει αναλύσεις... έτσι ειναι κ Τέλος! το δεν έχουμε λεφτά κ δε μας φτάνουν ειναι εξωτερικοί παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με την εσωτερική ανάγκη της Φύσης μας! Κι είναι κ άδικο Γ τους άντρες να λέμε ότι ενθουσιάζονται γτ κι αυτοί έχουν το δικαίωμα να νιώσουν το ίδιο. εγώ ξέρω πως ο κόσμος έχει αναθεωρήσει τις αξίες του κι από αντίδραση στην κρίση έχει τρελλαθει να κάνει παιδιά;; δεν έχετε παρατηρήσει πόσες γυναίκες στο περιβάλλον σας μένουν έγκυες;;; τι θα γίνουν όλα αυτά τα παιδιά;; θα πεθάνουν από την πείνα;; Όχι - πρέπει να τα βλέπουμε αισιόδοξα τα πράγματα κι ότι κάποια στιγμή θα αλλάξουν για όλους! κ στις κατοχές κ στους πολέμους ο κόσμος έκανε παιδιά τι έπαθε;; Όσο Γ το γάμο θα συμφωνήσω... τι Μοντερνισμός είναι αυτός που δεν παντρευεστε;;; εγώ κάνω κρα για να παντρευτώ έστω με τον πιο απλό τρόπο... αρκεί να νιώθω νόμιμη κ εντάξει...και να σου πω... Εμένα η περίπτωση μου ειναι η πιο ιδιόμορφη, δε μπορούμε να παντρευτούμε λόγο δουλειάς του άντρα μου, δε μπορεί να κάνει παιδί δε μπορεί να κάνει ΤΠΤ- απαγορεύεται... 5,5 χρόνια περίμενα να στρώσουν τα πράγματα Γ να κάνω παιδί Γ να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι οικογένεια..κι ακόμα ΤΠΤ, λέω δε πάει άλλο κάνω το σταυρό μου κ λέω Θεέ.μου βοήθα με,... θέλω ένα παιδί το ξέρεις... θα δοκιμάσω αν μου το δώσεις καλώς... αν οχι θα σημαίνει πως δεν πρέπει... το θέλαμε λοιπόν πολύ κάτι άρχιζε να αχνοφαινεται κ στα οικονομικά λέμε πάμε κ μαζί θα γίνουν όλα... κ μένω έγκυος κι ο άντρας μου φεύγει για Συρία!! Λεφτά δε μπορεί να μου στείλει από κει που είναι και μου ρχονται από το πουθενά πάνω από 3000 ευρώ κ τα πήρα όλα Γ το παιδί! δουλειά έχω, έχω βοήθεια τους γονείς μου αλλιώς δε γίνεται κ βγαλτο από το μυαλό σου ότι μπορεί να γίνει,... ο άντρας μου δε θα γυρίσει για την γεννα κι αν δεν ηρεμισουν κάπως τα πράγματα στη Μ. Ανατολή δεν έχω ιδέα Πότε θα έρθει.... Έχω λυγίσει πολλές φορές αλλα κρατιέμαι Γ το παιδί μου κ έχω κ ανθρώπους που στηρίζουν τον αγώνα μου... παντού υπάρχουν δύσκολα κ χειρότερα... είσαι νέα εκμεταλλεύσου την ηλικία σου κ φυσικά αν το θέλεις να βρεις δουλειά!! Σ αυτό δε πρέπει να σε εμποδίζει κανείς! Θα τη βρεις τη λύση!
Αγαπητη μου Πανδώρα, σε ευχαριστω για την απαντηση σου.. διαβασα οσα περνας και εσυ και εχω μονο να σου πω να κανεις υπομονη... ολα τα πραγματα καποια στιγμη παιρνουν το δρομο τους και θα ερθει η στιγμη που θα χαιρεστε το μωρακι σας με τον αντρα σου... οσο για τα σχολια οτι δεν θα παντρευτω..δεν ειπα κατι τετοιο.. :-) εννοειται οτι ΑΝ υπηρχε πιθανοτητα να δεχθω και να κανω μωρακι, θα παντρευομουν..με πολιτκο φυσικα για αρχη...
καλησπέρα συμφωνώ και εγώ απολυτα με την ελπίδα την rania και με την Ιωάννα1971. εχεις μεγάλο δικαιο που προβληματιζεσε πιστεψε με.. πρέπει να εχεις εναν συνροφο διπλα σου που θα σε υποστηρίξει που αν ποιασεις δουλεια δεν θα εχει θεμα. αν κανεις παιδι το ξέρεις ότι θα πάρεις όλο το βαρος πάνω σου ετσι? και η γκαρσιονέρα πιστεψε με δεν είναι και το κατάλληλο σπιτι για να μεγαλωσει ένα μωρο.. λογικά με το ζορι θα χωρατε εσείς οι 2 για σκέψου τωρα ΄να εχεις και ενα μωρο με όλη του την προικα.. πρωσοπικά θα σου πρότεινα να βρεις πρωτα μια δουλεια να στηριχτεις γερά στα δικά σου ποδια να βρειτε και ενα μεγάλυτερο σπιτάκι και μετά αφου αποκτήσεις κάποιες βάσεις προχωράς και στο παιδί.. τωρα όσο για το θέμα γάμος.. αυτό ειναι το μονο ευκολο.. ενας γαμος μπορεί να σε κοστίσει 500 ευρώ μπορεί να σε κοστίσει και 50000 ειναι αναλογα τι θέλει ο καθένας.. μπορείς να κάνεις και πολιτικο και να μην πληρώσεις και τιποτα.. αλλά πριν παντρευτεις να εισαι σιγουρη οτι θες να ζησεις με αυτό τον ανθρωπο
Διάβασα μόνο το σχόλιο της Ελπίδας γιατί πάντα οι απόψεις της μου "ταιριάζουν", και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Προσωπικά διακρίνω έντονο δισταγμό από μέρους σου τον οποίο προσπαθείς να αποδώσεις σε δευτερεύουσες αιτίες, όχι όμως αδικαιολόγητες. Επιπλέον, από την μικρή περιγραφή που έδωσες για τη σχέση σου δεν διακρίνω ισχυρά θεμέλια στον δεσμό σου. Μήπως μπερδεύεσαι από τον ενθουσιασμό που δημιουργεί ο έρωτας? Προσπάθησε να δεις πέρα από αυτόν. Όταν φύγει, τι θα μείνει? Δεν ξέρω τι ωθεί τον σύντροφό σου και έχει επιμονή στην απόκτηση παιδιού. Το γεγονός ότι θέλει να σε «δέσει»? Βιάζεται να «προλάβει» τους φίλους σας που έχουν ήδη παιδιά? Το θεωρεί απλό γιατί αγνοεί τις προεκτάσεις του (σωματικές, ψυχικές και οικονομικές)? Πάντως αν κρίνουμε με βάση τις δυνατότητές σας, δεν θα έπρεπε να θέλει κάτι τέτοιο. Anyway, με τόσες αμφιβολίες και τόσα εμπόδια καλό θα ήταν να το αφήσεις για αργότερα.
Δεν σχολιάζω εύκολα, αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ! Πώς είναι δυνατόν να συμβουλεύουμε μια κοπέλα 26 ετών να κάνει έτσι ένα μωρό, τι είναι παιχνίδι? Εφη, μπράβο για την ωριμότητά σου και θα συμφωνήσω με την Ελπίδα. Οι άντρες πολλές φορές είναι σαν μικρά παιδιά, ενθουσιάζονται με την ιδέα και μετά προσγειώνονται απότομα στην πραγματικότητα. Είσαι ακόμα μικρή και είναι καλύτερα να περιμένεις να ανεξαρτητοποιηθείτε οικονομικά προτού έρθει ένα παιδάκι. Τα παιδιά είναι μεγάλη ευτυχία, αλλά και μεγάλη ευθύνη. Δεν σας πήραν και τα χρόνια έτσι και αλλιώς και χαίρομαι που παρά το νεαρό της ηλικίας σου είσαι ώριμη και συνειδητοποιημένη. Επίσης είναι άλλο να σας "τύχει" μια εγκυμοσύνη και άλλο να την προγραμματίσετε εσείς ενώ οι συνθήκες δεν είναι αυτές που πρέπει. Για ποιο λόγο να στερηθείς και να ζοριστείς απο τώρα; Καλή είναι η αγάπη, αλλά όταν υπάρχουν οικονομικές στενότητες τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Να ήσουν 35 να σου πω, ναι, ρίσκαρέ το, αλλά τώρα ποιος ο λόγος? Φυσικά είναι και πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας τα πράγματα, σκέψου πώς θα αισθάνεσαι όταν θα θέλεις να πάρεις ρουχαλάκια και δεν θα μπορείς, όταν θα βλέπεις παιχνιδάκια και δεν θα μπορείς να τα πάρεις, όταν μετράτε τα χρήματα για πάμπερς, όταν βλέπεις παιδικά δωμάτια σε γνωστούς σου ενώ εσύ δεν έχεις την ικανότητα να έχεις, όταν δεν μπορεις να πας με τον άντρα σου για ένα καφέ, όταν περιμένεις απο τους γονείς να σε χαρτσιλικώσουν για να ανασάνεις... Ο καθένας φτιάχνει τη ζωή του όπως θέλει και όπως αισθάνεται καλά. Προφανώς για να έχεις αμφιβολίες τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά. Κάτσε και συζήτησε με τον σύντροφό σου και βάλε ως προτεραιότητα την αναζήτηση δουλειάς. Καλή τύχη και καλή δύναμη!
Πόσο συμφωνώ με την rania, είπε όσα ήθελε να πω! Πράγματι, το να κάνεις ένα παιδί είναι υπέροχο και συγκλονιστικό, αλλά έχει και πρακτικές δυσκολίες που πρέπει να τις σκεφτείς από πριν! Έχεις χρόνια μπροστά σου για να κάνετε παιδί, αν η σχέση σου έχει γερά θεμέλια μπορείτε να περιμένετε! Και κάτι τελευταίο που δεν μπορώ να καταλάβω (φαντάζομαι θα ακουστεί πολύ οπισθοδρομικό και συντηρητικό), γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς ένα παιδί εκτός γάμου, δεν φοβάσαι μήπως ο άλλος την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και μείνεις μόνη; Είναι κάτι που διαβάζω συχνά στο eimaimama, ζευγάρια δηλ. σε σχέση που αποφασίζουν συνειδητά να κάνουν παιδιά πριν παντρευτούν και σε άλλες λειτουργεί μια χαρά, σε μερικές γυναίκες, όμως, όχι! Ό,τι κι αν αποφασίσεις πάντως, σου εύχομαι τα καλύτερα!
Κοριτσια συγνωμη για την ασχετη ερωτηση αλλα μπορει καποια να μου πει πως μπορω να δημοσιευσω αρθρο ??? και παλι χιλια συγνωμη για το ασχετοο Σχετικα με το θεμα τωρα..ετσι ελεγα και εγω στο αντρα μου περιμενε να γινει αυτο και αυτο και αυτο πρωτα...μεχρι που καποια στιγμη κατι εκανε κλικ μεσα μου (το βιολογικο ρολοι ισως?) και αφησα ολα τα ερωτηματικα πισω μου και προχωρησα...ευτυχως δηλαδη γιατι φτιαξαμε μια τελεια οικογενεια ενω ακομη οι προυποθεσεις που ελεγα δε εχουν πληρωθει...!!!
Εμεις καναμε μονο πολιτικο γαμο.Και το μωρακι ηρθε οταν ημουν 36 και ο αντρας μου 42 και αφου ειχα επιτελους τακτοποιηθει επαγγελματικα μετα απο σπουδες.Νωριτερα δεν το αποφασιζα γιατι δεν ηθελα να ζοριστουμε.Να σου πω οτι η κουραση του μωρου ισως αντιμετωπιζεται καλυτερα σε πιο μικρες ηλικιες(κοινως μας εχει ψοφησει η γλυκια μας)ομως αν ο χρονος ξαναγυρνουσε πισω τις ιδιες επιλογες θα εκανα γιατι μια νεα οικογενεια με οικονομικα προβληματα με τρομαζει σαν ιδεα.Βεβαια εμενα ο συντροφος μου δεν επεμενε να κανουμε μωρο.Αν αυτο συνεβαινε ισως το μωρακι να ερχοταν νωριτερα.Νομιζω οτι μπορεις να ζητησεις απο το φιλο σου να κανει λιγη υπομονη, ενα- δυο χρονια ωσπου να τακτοποιηθεις και εσυ.Τα μωρακια εχουν παρα πολλα εξοδα.Θελουν ενα μισθο μονα τους για φαγητο, πανες, φαρμακα....Αυτα πρεπει να τον βαλεις να σκεφτει και να καταλαβει ωστε να στηριξει τις επιλογες σου.Θα ερθουν ολα αλλα στην ωρα τους.Εμεις τωρα ετοιμαζομαστε για βαπτιση και μετα για το δευτερο..πρωτα ο Θεος
κοριτσι μου και στην κατοχη κανανε παιδια τωρα θα μου πεις δεν ειχαν τις πολυτελειες που εχουμε εμεις ομως ολοι μας θα προσαροστουμε στα καινουργια δεομενα της εποχης
Είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω τέτοιου είδους άρθρο και το κάνω με κάθε επιφύλαξη. Θεωρώ την ανησυχία σου είναι απολύτως τεκμηριωμένη. Αν προχωρήσεις τώρα στην απόκτηση παιδιού με το σύντροφό σου, αυτός θα επωμιστεί όχι μόνο τη συντήρηση του παιδιού, αλλά και τη δική σου. Με ένα μωρό στην αγκαλιά οι πιθανότητες να βρεις δουλειά θα περιοριστούν σημαντικά τουλάχιστον τα πρώτα 3 χρόνια και κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξεις νοικοκυρά και μητέρα πλήρους απασχόλησης απολύτως οικονομικά εξαρτημένη από το σύντροφό σου. Κι αν κάτι πάει στραβά, ο μη γένοιτο, αν ο ίδιος δεν μπορεί να εργαστεί ή αν εσύ θελήσεις να αποχωρήσεις από τη σχέση σας, θα βρεθείς στην πλέον ευάλωτη θέση με μηδαμινές επιλογές. Λές ότι το μικρό σας εισόδημα σας εμποδίζει να προχωρήσετε σε γάμο. Όμως ένας λιτός γάμος στο δημαρχείο ή σε ένα εκκλησάκι με κουμπάρους, γονείς και αδέρφια κοστίζει ελάχιστα, ενώ η απόκτηση και η ανατροφή ενός παιδιού είναι πολύ πιο δαπανηρή. Ο σύντροφός σου σου λέει ότι "δεν πρόκειται να βρεις δουλειά"! Δε δικαιούσαι έναν σύντροφο όμως που υποστηρίζει τις επιθυμίες και τις επιλογές σου; Κι αν βρεις δουλειά; Κι αν τύχει να βγάζεις περισσότερα από το βασικό; Είναι ένας άνθρωπος που αντέχει να σε βλέπει να πετυχαίνεις επαγγελματικά ή σε προτιμά εξαρτημένη οικονομικά από τον ίδιο; Εξέτασε με ειλικρίνεια τα δικά σου κίνητρα. Το ότι το επιθυμεί ο σύντροφός σου, το ότι το έχουν κάνει οι φιλενάδες σου, σου είναι αρκετό;
Η πιο ισορροπημένη απάντηση! Κανείς δεν έθεσε το θέμα της οικονομικής ανεξαρτησίας, ούτε του σεβασμού του συντρόφου στις επιθυμίες μας. Έφη, εσύ ξέρεις τι θέλεις, στην προκειμένη περίπτωση τι δεν θέλεις ακόμα. Παιδί με το ζόρι δεν γίνεται. Άλλο η αγάπη κι άλλο η κάλυψη των βασικών αναγκών. Δεν υπάρχει λόγος να πιεστείς και να βιαστείς. Στη θέση σου, θα έκανα μια σοβαρότατη συζήτηση με τον σύντροφό μου και θα κοιτούσα να σταθώ στα πόδια μου πριν πάρω ευθύνη για άλλη μια ζωή. Ακούγεσαι σαν μια προσγειωμένη γυναίκα.
Επιτέλους και ένα σωστό σχόλιο!!!!
έτσι ακριβώς όπως τα λες!
to idio kai emeis... apofasisame na kanume oikogenia eno mono o sintrofos m douleve... genisa ton mai ton mikro mas prigkipa kai o pateras tu ton xarike mono gia 8 meres prin figei pali gia dulia... einai diskolo alla to a3izei ka8e fora p m xamogelaei! kai amaeisaste mazi i xara 8a einai akomi megaliteri... kai pistepse me den tu "stereis" tpt apo tin stigmi p stegi fagito kai ruxa kai to kiriotero AGAPI 8a ta exei.. skepsu mono pos iparxun pedia p den ta exun ute kai auta
Οι σκεψεις σου ειναι σωστες,αλλα οσο σκεφτεσαι ετσι ποτε δεν θα το παρεις αποφαση να κανεις παιδακι...και εγω μενω στην Κρητη,δεν ειμαστε απο εδω,οι γονεις ειναι μακρια και εγω μετα το δευτερο παιδι δεν δουλευω και μονο ο μισθος του αντρα μου μπαινει στο σπιτι.Η αληθεια ειναι οτι και εμεις τα ιδια σκεφτομασταν πριν κανουμε οικογενεια,απλα αν δεν μπεις στο χορο,δεν θα χορεψεις ποτε!!!τα εξοδα,δεν θα πω ψεματα ηταν αρκετα και λεω ηταν γιατι τα παιδια μου εχουν περιπου 1,5ονο διαφορα,οποτε για μια περιοδο ειχαμε αλλες πανες για το ενα,αλλες για το αλλο,αλλα γαλατα κτλ.τωρα πια τα εξοδα ειναι πιο λιγα (ειναι 5 και 3,5)γιατι πολυ απλα δεν εχουμε πανες,διαφορετικα φαγητα,γαλατα...οσο για τα ρουχα,δεν αναπτυσσονται με τοσο γοργους ρυθμους...Δυσκολα μεν,αλλα η αγκαλια τους και η αγαπη που δινεις και παιρνεις ειναι τοση μεγαλη που σου δινει κουραγιο να συνεχισεις και να μην σκεφτεσαι ρεαλιστικα!!εμεις παρολες τις δυσκολιες και τα προβληματα ειμαστε ετοιμοι και για τριτο!το περιμενουμε,οποτε μας το στειλει ο Θεος και ειναι ετοιμο και το ιδιο να ερθει!!!ειναι η απολυτη ευτυχια,πραγματικα!!! Παρτο αποφαση και δεν θα το μετανοιωσεις!!
Προσωπικα (παντα) θα εκανα εναν λιτο γαμο μονο με την οικογενεια και θα το αφηνα ελευθερο για παιδι. Ετσι εκανα βασικα, παντρευτηκα με απλο, θρησκευτικο γαμο με το που τελειωσα τις σπουδες μου, ειχαμε ελευθερες σχεσεις και ταυτοχρονα εψαχνα για δουλεια. Το αφησα τελειως χαλαρα, ο,τι ερθει πρωτο. Τελικα δυο μηνες μετα βρηκα δουλεια και 2 1/2 χρονια μετα επιτελιυς εμεινα εγκυος. Δεν ειχαμε ουτε εχουμε ποτε οικονομικη ανεση, αλλα για μας μετραει η αγαπη και ολα τα υπολοιπα καπως ερχονται βολτα.
Επειδή ανέφερε κάτι η eleni zagora από κάτω, σκέφτηκα να σου το προτείνω για το μέλλον όπως κι αν έχει: αν γεννήσεις κάποια στιγμή, θήλασε αποκλειστικά! Ούτε έξοδα θα έχεις, ούτε θα τρώς χρόνο σε αποστειρώσεις κλπ. Πέρα από τα 5000 θετικά του θηλασμού δηλαδή...
Κι εμας οι ιστορια μας μοιαζει πολυ, μαζι απο το 2003, ιδιες περιπου ηλικιες με εσας, μονο που δεν εχουμε χωρισει ουτε για μια ωρα. Συγκατοικουμε απο το '07 και πιο πριν περνουσαμε ολη τη μερα μαζι. Ουτε εγω ηθελα μωρο κι ο αντρας μου το ηθελε παρα πολυ παρ'οτι ουτε οι δουλειες μας μας παρεχουν καποια φοβερη ασφαλεια και γενικα με ενοικια κτλ να τρεχουν, πολυ δυσκολα. Κι ομως οταν εμεινα εγκυος περσυ, μετα το πρωτο σοκ γιατι δεν το προσπαθησαμε ηταν ολα υπεροχα, πηρα κατι επιδοματα περιπου 3000 αλλα δεν δουλευα μετα τον 4ο μηνα, παντρευτηκαμε προτου γεννησω σε εκκλησια και οι συγγενεις βοηθησαν πολυ γιατι λιστα γαμου ειχαμε στη τραπεζα... και μια φιλη μου εδωσε πολλα πραγματα και μια αλλη την κουνια Γεννησα τον μπεμπη και τον εχω λατρεψει τοσο, 7 μηνες μετα που αναρωτιεμαι τι μου φαινοταν τοσο δυσκολο... θηλαζω αρα δεν αγορασαμε γαλα, πανες παιρνουμε απο το ιντερνετ περιπου ενα 50αρι το μηνα και οτι ρουχαλακια του παρεις. σκεψου περασαμε μηνα το χειμωνα με μοναδικα εσοδα 500 €, ενταξει περασε γιατι ο αντρας μου προσπαθει οπως θα κανει κι ο δικος σου και αν εχεις τους γονεις σου κοντα κατι θα μπορεσεις να κανεις απο δουλεια, εμεις δεν εχουμε κανεναν κοντα μας κι ομως αμα υπαρχει αγαπη και θετικο κλιμα στο σπιτι και στο περιβαλλον ολα γινονται, αλλα παιδακια μεγαλωνουν χωρις φαγητο ή ρουχα, εσυ τι φοβασαι πως θα του λειψει; το πιο σημαντικο που εχεις να του δωσεις ειναι αξιες ωστε να ειναι ενας χαρουμενος και πληρης ανθρωπος. ουτως η αλλως μεγαλωνουμε και εξελισσομαστε, δεν θα εισαι παντα ανεργη ή χαμιλομισθη ή οτιδηποτε. αρκει να το θελεις πραγματικα και με υπομονη θα γινει
Έφη ποτέ δεν είμαστε έτοιμες να γίνουμε μάνες και να δημιουργήσουμε οικογένεια. Παρολα αυτά θεωρώ πως το να βρείς πρώτα μια δουλειά, να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες και να περάσεις λιγο χρόνο με τον άνθρωπο σου είναι οτι καλύτερο απο το να κάνεις ένα παιδί με τόσες αμφιβολίες. Νέα είσαι....και σε 2, 3 χρόνια πάλι νέα θα είσαι. Χαρείτε όλα τα άλλα και όσο μπορείτε βάλτε προτεραιότητες (όσο μπορείτε..γιατί δεν είναι όλα στο χέρι μας)...φιλικα!!!
ΕΓΩ ΛΕΩ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΠΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ..ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΡΘΕΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΦΕΡΕΙ ΓΟΥΡΙ ΤΟ ΜΩΡΟ Κ ΑΚΟΜΑ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Κ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ Κ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ!
'Εφη μου έχετε ήδη το βασικότερο που χρειάχεται ένα παιδάκι: πολλή-πολλή αγάπη! Από πρακτικής άποψης τώρα, είναι πολύ σημαντικό που έχετε κι ένα κεραμύδι πάνω απ'το κεφάλι σας (έστω κι αν δεν είναι μεγάλο) και δεν θα πανικοβάλλεστε για ενοίκιο κάθε μήνα. Όλοι οι γονείς χαιρόμαστε να μπορούμε να προσφέρουμε πράγματα στα παιδιά μας, αλλά τα σπουδαιότερα δεν είναι τα υλικά. Αν πιστεύεις πως ο άνθρωποός σου είναι ο άνθρωπος της ζωής σου, αν πιστεύεις πως θα είστε ευτυχισμένοι μαζί, εγώ σου λέω προχώρα!! Αν έχετε πραγματική, βαθιά αγάπη, θα τα βρείτε τα υπόλοιπα στην πορεία. Εσύ βέβαια ξέρεις τα πρακτικά σας θέματα, δηλ. αν θα έχετε βοήθεια από παππουδογιαγιάδες (γιατί αν δουλεύτετε και οι δύο θα χρειαστείτε κάποια βοήθεια - δεν σημαίνει ότι τους "φορτώνεις") αν με τους φίλους σας που έχουν παιδάκια ήδη είστε κοντά και ίσως μπορείτε να βοηθάτε ο ένας τον άλλον κλπ., οπότε φαντάζομαι θα νιώσεις τι είναι το καλύτερο για σένα να κάνεις. Πάντως, αν περιμέναμε όλοι να είμαστε "δυνατοί" οικονομικά για να κάνουμε παιδιά, είμαι σίγουρη πως θα υπήρχαν πολύ λιγότερα παιδάκια στον κόσμο! Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές που στέλνεις και ...τις ανταποδίδω!! Άντε και καλούς απογόνους!! :)
Συμφωνώ!
Εφη μου καλησπέρα όλες οι σκέψεις σου είναι σωστές αλλά εγώ μένω σε ένα σπίτι που έχει μια σαλοκουζίνα και ένα ακόμα δωμάτιο και μεγαλώνω δυο παιδιά, το σπίτι είναι του άντρα μου. Δεν λέω είναι λίγο δύσκολα αλλά όχι ακατόρθωτο και μένα με βοηθάνε οι δικοί μου ενώ εγώ θα ήθελα να μην έχω ανάγκη κανέναν, αλλά όπως είναι τα πράγματα σήμερα είναι δύσκολο χωρίς μια βοήθεια ξέχασα να σε πω ότι και ο δικός μου άντρα δεν έχει σταθερή δουλειά και γω δεν δουλεύω. Ελπίζω κάπως να σε βοήθησα
Έτσι ήμουν κ εγω..το κάναμε το παιδάκι κ τώρα δουλεύει σεζόν κ δυο καλοκαίρια είμαι μονη μου..οι γιαγιάδες μακριά,καμία βοήθεια...θα φρικαρω...αν είστε μαζι θα καταφέρετε τα πάντα.μην φοβάσαι..είστε δυο..φυσικά θα έρθουν στιγμές που θα σκεφτείς πως ίσως έκανες λάθος Μα αυτο συμβαίνει με κλέφτης αποφάσεις της Ζωης..αν το θες η δικια μου γνώμη είναι να το κανεις