Άραγε θα το αγαπώ το ίδιο;
Διαβάζω έδω και πάρα πολυ καιρό τα υπέροχα άρθρα σας και αποφάσησα να σας γράψω και εγω μιας και εδώ και λίγες μέρες με τρώει μια αγωνια…
Έχω ένα υπέροχο κοριτσάκι 15.5 μηνών πανέξυπνο, παμπόνηρο, χαδιάρικο. Σκέτη ζουζούνα.
Πριν 4 μήνες έμαθα ότι είμαι έγκυος το δευτέρο παιδάκι μας. Προχθές έκανα το υπέρυχο και μάθαμε ότι είναι αγοράκι (πάντα ήθελα ένα αγοράκι). Εδώ άρχίζει το θέμα:
Θα το αγαπάω άραγε το ίδιο όπως την Μαρία;
Με την Μαρία τα έζησα όλα για πρώτη φόρα. Πρώτη φορά γεννήσα, άλλαξα πάνες, τάισα με μπιμπερό το όχι και τόσο πετυχημένο γάλα που προσπάθησα να κάνω ανάμεσα στην νύστα μου και στο κλάμα της, την έκανα μπάνιο και τα χέρια μου έτρεμαν μη μου γλιστρήσει και χτυπήσει στο μπανάκι, την πήγαμε βόλτα με το καροτσάκι και όλα αυτά τα οποία κάνεις πρώτη φόρα με ένα μωράκι.
Αραγε τώρα θα νιώσω το ίδιο; Μήπως θα το αγαπάω λιγότερο το καινούριο μπεμπέ;
μαμά Σοφία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
πριν 2 εβδομαδες γεννησα τον γιο μου... δευτερο παιδακι μεσ 27 μηνες διαφορα απο τημ μεγαλη μου κορη... η μαρινα για εμενα ηταν ο απολυτος ερωτας, η αφοσιωση, το πολυποθητο μωρο που με κοπο απεκτησα... απο τη στιγμη που εμεινα εγκυος ημουν ΣΙΓΟΥΡΗ οτι με το δευτερο τιποτα δεν θα ειναι το ιδιο... πηγα στο μαιευτηριο να γεννησω κλαιγοντας, αφ'ενος που την αφηνα αφ'εταιρου γιατι ενιωθα πως πηγαινα να την απατησω αναγκαστικα... Μπηκα στο χειρουργειο κλαιγοντας κ παλι κ δεν σταματησα να μιλαω για τ μαρινα... οταν ηταν ετοιμος να βγει αρχισε να κλαιει, ωντας ακομη στην κοιλια μου (γεννησα με καισσαρικη)... κοπηκε η ανασα μου κ αναφωνησα ενα "ψυχη μου καλως ηλθες"... Ο Λ Α κ εννοω Ο Λ Α στον μικροκοσμο μου, πριν καν τον αντικρισω, πριν καν τον θηλασω, πριν καν τον μυρισω, διπλασιαστηκαν... "σαν απο ενα κερι να αναψεις αλλο ενα.. Η φωτια της αγαπης ειναι ΙΔΙΑ" που μου ειπε μια σοφη φιλη... τωρα κοιταζω τους 2 θησαυρους μου κ νοιωθω διπλα ευλογημενη απο τη μια κ απο την αλλη νοιωθω τοσες τυψεις για ολες αυτες τις σκεψεις που εκανα για τον μικρο φαγανα πριν ερθει, που πραγματικα παραδεχομαι οτι εχασα πολυ πολυτιμο χρονο κανοντας ηλιθιες κ ασκοπες σκεψεις... φιλικα α.
Αχ κι εγω τον ιδιο φοβο ειχα και ολο το σκεφτομουν κι εκλαιγα. Και φοβομουν και οτι θα αδικησω τον μεγαλο οταν θα μου κλεβει ολο τον χρονο το μωρο, οταν ερθει.. Αλλα θα σου πω κατι που μου ειπε η γιατρος μου στον υπερηχο, οταν της ελεγα "θα τ αγαπαω λιγοτερο?" και απο τοτε παντα το θυμαμαι : Η Αγαπη δεν μοιραζεται, πολλαπλασιαζεται!" Ετσι ακριβως νιωθω! λες, ποση ακομη αγαπη μπορει να χωρεσει στην καρδια μου? ειναι υπεροχο συναισθημα να γεμιζει η αγκαλια σου γελαστες φατσουλες!! Με το καλο και ολα καλα θα πανε. Θα με θυμηθεις!! :-)
Μια μανα παντα αγαπαει τα παιδια της.Δεν ξεχωριζει κανενα.Το καθε παιδι εχει τη χαρη του. Σιγουρα θα το αγαπησεις και πολυ μαλιστα. Εμενα ο πρωτος μου γιος ειναι 15.5 χρονων.Ο δευτερος 10 χρονων και εκανα και ενα κοριτσακι που ειναι 16.5 μηνων. Και τα τρια ειναι υπεροχα,ειναι κουκλακια,ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ.Τι λεω.........ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ.ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.Δεν μπορω να φανταστω την καθε μου στιγμη χωρις αυτα. Σιγουρα και εσυ θα νιωθεις το ιδιο. Με το καλο να 'ρθει το αγγελουδι σου.
euxaristw koritsia!!!!!!!!! de fantazeste poso anakoyfismeni niwyhw. arxiza k eniwtha tipseis pou skeftomoyn tetoia pragmata. egw kserete eimai monaxopaidi k ta eixa ola panta dika moy,
έλα καλέ...... όλες τα σκεφτόμαστε αυτά στη δευτερη εγκυμοσύνη... κι εγώ τα σκεφτόμουν και όταν γεννησα "έπιασα" τον εαυτό μου να με "ενοχλεί" η μεγάλη που δεν με αφηνε να αφοσιωθώ στη μικρή.... Φάσεις είναι αυτά περαστικές... με τοκαλό και όλα θα βρουν το δρόμο τους!!
Έχω έναν γιο 2,5 χρονών κ μια μπουμπού 5 μηνών. Από τότε που έκανα τον μεγάλο έλεγα πως δεν θέλω άλλο παιδί γιατί αγαπάω πολύ το πρώτο κ δεν θα μπορούσα να αγαπήσω άλλο, κ όταν τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε κ το δεύτερο κατάλαβα το πόσο δίκιο είχε η μαμά μου πού μου έλεγε συνέχεια:όποιο δάχτυλο κ αν κόψεις,το ίδιο θα πονέσεις........
'Εχω μια κόρη 22 μηνών και μια 4 μηνών. 'Οπως σου είπαν όλες οι μαμάδες κι η μαμά Μάνια, θα αγαπήσεις πάρα πολύ το δεύτερο, εύκολα και αδιαπραγμάτευτα, αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι ότι θα αγαπήσεις ακόμα περισσότερο το πρώτο. Απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου, μαζί με όλες αυτές τις γλυκές ανησυχίες και όλα να σου πάνε καλά!
ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 2 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ 6ο ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΓΟΡΑΚΙ.
Έχει γράψει ο κ. Μάνος Αντώναρος, ο άνδρας της Ολίβιας ένα καταπληκτικό άρθρο για το θέμα αυτό...Λέγεται "Πόσους χωράει η αγάπη;; Όλους" Είναι πραγματικά υπέροχο..Διάβασέ το και θα πάρεις όλες τις απαντήσεις στο ερώτημά σου...Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!
ασε κ γω μια απ τα ιδια ημουν περυσι τετοια εποχη...και ελεγα επισης ''αγορι? τι να το κανω το αγορι?? να το χτενισω? να του βλαω φιογκακια?? και λοιπες χαζομαρες...οταν γεννηθηκε ημουν μουδιασμενη...απατουσα την κορη μου με αυτο το μικρο πλασμα...όμως 4 μερες στο μαιευτηριο ηταν αρκετες για να δεθουμε τα 2 μας μιας και τον ειχα αποκλειστικα στο δωματιο ... περνωντας οι μερες διπιστωσα και παλι τα ζω ολα για πρωτη φορα...πρωτη φορα με αυτο το παιδι...το αγορι μας!!! και οσο περναει ο καιρος βλεπω πως ολα τα κανει διαφορετικα απο την κορη μου, και οχι μονο και μονο επειδη ειναι αγορι, αλλα επειδη ειναι αλλος χαρακτηρας...διασκεδασα το ιδιο οταν μου χαμογελασε για 1η φορα...δακρυσα το ιδιο οταν ακουσα το ''μαμα'' απ τα δικα του χειλακια... το μονο διαφορετικο ειναι πως στο 2ο παιδι εχεις ηδη την ''γνωση'' του 1ου και τα κανεις τα περισσοτερα στον αυτοματο πιλοτο....ανησυχεις λιγοτερο γιατι ξερεις τι θα ακολουθησει.... με το καλο να το δεχτειτε!
Εχω μια κόρη που σε 4 μήνες θα γίνει 5 χρονών. Μου αρέσουν πολύ τα κοριτσάκια, κι όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδί, ήθελα να είναι κορίτσι κι αυτό. Οταν ο γιατρός μας είπε ότι ήταν αγόρι, έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν μιλιόμουνα και όταν γύρισα σπίτι από τον υπέρηχο (και ενώ είχα μια πολύ καλή αυχενική, οπότε μου έφυγε το άγχος για ένα γερό παιδί) έβαλα τα κλάματα. Ναι, έκλαιγα επειδή ήταν αγόρι. Ευτυχώς συνήλθα γρήγορα από τις βλακείες του φύλου, και αναρωτιόμουν αν θα τον αγαπήσω και ένας λόγος παραπάνω, αν θα τον αγαπήσω επειδή θα ήταν αγόρι. Πίστευα ότι πάντα θα τον έχω ριγμένο, πάντα θα νοιάζομαι και θα αγαπάω την κόρη μου περισσότερο. Ε, τώρα που ο γιος μου, ο κανακάρης μου, το παλικαράκι μου το όμορφο, ο πασάς μου, ο αντράκος μου (καταλαβαίνεις που το πάω ε??? χαχαχα) είναι 6 μηνών, με βεβαιότητα μπορώ να σου πω πως τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρυσα. Με βεβαιότητα μπορώ να σου πω πως πεθαίνω για αυτόν. Και λέω σε όλους πόσο χαζή ήμουν που πίστευα ότι δεν θα τον αγαπούσα.
Γέννησα πριν μια εβδομάδα τη δεύτερη κορούλα μου. Η Αλεξάνδρα μου έγινε 3 χρονών στις 16 του μήνα και η δεύτερη κορούλα μου γεννήθηκε στις 20. Είχα ακριβώς τις ίδιες ανησυχίες. Σκεφτόμουν οτι η καρδιά μου δεν θα αντέξει άλλη αγάπη.....οτι θα σκάσει αν αγαπήσω και το άλλο παιδί όσο την Αλεξάνδρα μου. Όμως ως δια μαγείας μόλις άκουσα το κλάμα της μπέμπας μου το Σάββατο 20 Ιουλίου έβαλα και εγώ τα κλάματα από χαρά και ένιωσα την καρδιά μου να διογκώνεται για να χωρέσει και άλλη τόση αγάπη! Μην σε ανησυχεί τίποτα.......όχι μόνο θα αγαπήσεις αμέσως και το νέο σου μωράκι, αλλά θα αγαπήσεις ακόμα περισσότερο και το πρώτο! Είναι απίστευτο τελικά το πόση αγάπη για τα παιδιά μας χωράει αυτή η καρδιά!
είμαι σίγουρη ότι δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα :) :) :) θα το αγαπάς πολύ και για όλα αυτά που θα κάνεις για δεύτερη φορά και ήδη ξέρεις.. θα τα απολαύσεις περισσότερο γιατί θα τα κάνεις χωρίς άγχος... και θα λες..κοίτα πόσο είχα πνιγεί :) έτσι θα είναι η πρώτη φορά που κάνεις τα πράγματα πιο άνετα :)
Πολυ σωστο αυτο, το δευτερο μεγαλωνει τοσο ευκολοτερα!! και τα χαιρεσαι ολα πιο πολυ, με λιγοτερο αγχος! ΜΙα φιλη μου μαμα συνηθιζει να λεει οτι το δευτερο μπαινει στον "αυτοματο πιλοτο" και μεγαλωνει σχεδον απο μονο του! :-)
Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΚΟΡΗ ΜΑΣ (Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 2 ΧΡΟΝΩΝ ΤΟΤΕ ) ΓΥΡΙΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ , ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΓΑΠΗ .ΟΧΙ ΜΙΑ ΠΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΔΥΟ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΟΒΟΜΟΝΑ ΑΝ ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ,ΟΣΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ.ΑΛΛΑΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟ ΙΔΙΟ.ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ .ΜΕ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ,ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ,ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΜΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ. ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΞΕΧΑΣΕΙ....ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΧΕΡΑΚΙ ΠΟΥ ΣΕ ΨΑΧΝΕΙ .ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΛΑ .ΤΟ ΦΑΦΟΥΤΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ.. ΕΓΩ, ΕΔΩ ΚΑΙ 7 ΜΗΝΕΣ , ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΤΡΑΜΕΛΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΕΩ ΟΤΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ 4. ΜΠΑΜΠΑΣ ,ΜΑΜΑ , ΓΙΑΝΝΗΣ , ΧΡΙΣΤΟΦΙΝΑ
Οι περισσότερες είχαμε τις ίδιες ανησυχίες με σένα καλή μου.... Θα το αγαπάς να ΄σαι σίγουρη. Είναι άλλο παιδάκι, με άλλα χαρίσματα, που θα σε κάνουν να νιώσεις νέες συγκινήσεις! Και να μην ξεχνάμε ποτέ! Η αγάπη της μανούλας πολλαπλασιάζεται!!!! Δεν διαιρείται, όσα παιδάκια και να έχει! Με το καλό το νινάκι σας!!!!
Nopi! δεν είχα δει το σχόλιο σου... χαίρομαι όμως που συμφωνούμε!!!!!
κι εγω αυτο εγραψα και μετα διαβασα τα σχολια! Η Αγαπη πολλαπλασιαζεται! τι μεγαλη αληθεια! οι μαμαδες μονο μπορουν να νιωσουν αυτη την υπερτατη ανιδιοτελη αγαπη! Συμφωνουμε ολες μαζι! :-)
Αγαπητη μαμα Σοφια ,να ξερεις οτι η αγαπη ειναι το μονο πραγμα στη ζωη μας που οταν τη διαιρεις αυτη πολλαπλασιαζεται..Οοοσα παιδια και να κανεις το ιδιο θα αγαπας ολα. Τις ιδιες ανησυχιες ειχα και εγω..μολις τον κρατησεις στα χερια σου θα το νιωσεις..Σου ευχομαι καλη εγκυμοσυνη και πολλες πολλες χαρες με τα παιδακια σου..Με αγαπη μαμα Νοπη