Ένας άγγελος έφυγε, ένας άγγελος ήρθε!
Με τον σύζυγό μου παντρευτήκαμε τον Ιούλιο του 2010. Μετα απο ενα χρονο ξεκινησαμε προσπαθεια για παιδακι.
Το Σεπτεμβριο μενω εγκυος. Η χαρα μας απεριγραπτη, ειχα την τελεια εγκυμοσυνη μεχρι την Β’ Επιπεδου που μου κοπηκαν τα φτερα… Πολυ αμνιακο υγρο, πολυ μεγαλο εμβρυο, χωρις ομως να υπαρχει καποιο προβλημα στο εμβρυο. Ολα τα υπολοιπα τελεια.
Φτασαμε στις 29 εβδομαδες και ειχα ραντεβου με το γιατρο, οπου εμαθα το δυσαρεστο νεο οτι το μωρο μου ειναι νεκρο. Και οτι πρεπε να γεννησω φυσιολογικα… Εχασα τον κοσμο, εχασα τα παντα. Επι τρεις μερες με πονους φρικτους για να γεννησω.
Γεννησα 1 Απριλιου 2012, μια μερα που δεν θα την ξεχασω ποτε…. Η συνεχεια γνωστη σε οποιον το εχει βιωσει: πολυ κλαμα, πολλη στεναχωρια και ενα ΓΙΑΤΙ να με τρωει.
Δεν το εβαλα κατω. Σε τεσσερις μηνες παλι εγκυος. Χαρα αλλα πιο επιφυλακτικη. Εξετασεις πολλες, αγχος πολυ, αλλα ολα καλα, με μια τελεια γεννα!
Ο τοκετος ξεκινησε απο το αυτοκινητο. Οξυς τοκετος! Ο πρωτος πονος 7:15 το πρωι και εφτασα στο νοσοκομειο 8:40, 8:50 ειχα γεννησει το πιο ομορφο πλασματακι της ζωης μου μετα απο ενα χρονο ακριβως!
Ευχαριστω την Παναγια και ολους του Αγιους που με βοηθησαν και τον αντρα μου που ηταν βραχος σε ολο το γολγοθα που περασαμε….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μπράβο σου να σου ζήσουν και εγώ είμαι έγκυος και περιμένω άλλον ε αν πρίγκιπα στη ζωή μου.....
Έχασα τα δίδυμα μωρά μου μαζί με μια σάλπιγγα, ρήξη μήτρας, κόντεψα να πεθάνω, είχα το γιο μου όμως να με κρατήσει ζωντανή και ένα χρόνο και ένα μήνα μετά έφερα στον κόσμο την πριγκίπισσα μου...δεν το πίστευε κανεις οτι έμεινα έγκυος εντελώς φυσικά μετά απο τέτοιο χειρουργείο.... Σαν σήμερα 3 χρονια πριν !!!! Ολα ειναι δυνατά αρκεί να μην απελπιζεστε!!!!
Έχω συμπληρώσει σχεδόν όλους τους τύπους αποβολης τον Μάιο του 2009 έμέίνα εγκυος στις 8 μερες που το είχα μάθει απέβαλα παντρεύομαι το Σεπτέμβριο του 2009 τον Δεκέμβριο πάλι εγκυος στους 2 μήνες πάλι απεβαλα έκανα αποξεση εξετασεις τρέξιμο αλλά όλα καλά τον Μαιο του 10 πάλι εγκυος και τον Ιανουάριο κρατάω στην αγκαλιά μου το Γιο μου τη ζωη μου ολη μετά από τέσσερα χρόνια είπαμε με τον άντρα μου να του χαρίσουμε ένα αδερφάκι τον Απρίλιο ξεκινήσαμε προσπάθειες Τον Μάιο πάλι εγκυος δυστυχώς εξωμητριος κυηση και το αποτελεσμα αφαίρεση της μιας μου σαλπιγγας Δεν το βάζω κατω γιατί πάνω από όλα έχω έναν σύζυγό που είναι βράχος δίπλα μου σε όλες μου τις αποβολες έκλαψα όλες κι όλες μια μέρα γιατί η Ζωή απλά συνεχιζεται.........
Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά και εγώ τον Οκτώβριο περιμένω το δεύτερο αγοράκι μας......
Σε 10 μερες το πολυ θα κρατουσα στην αγκαλια μου το 2ο παιδακι μου.....στην 36η εβδομαδα συμπληρωμενη το μωρο μου εγινε αγγελακι.....ενα σπανιο φαινομαινο,εκανε ο λωρος κομπο-οχι με το παιδι,μονος του ο λωρος- με αποτελεσμα να μην τρεφεται και να μην παιρνει οξυγονο...μεχρι που σφιγγει ο κομπος απο τις κινησεις του εμβρυου και το μωρακι πεθαινει....γεννησα με καισαρικη-γιατι ειχα κανει και στο πρωτο μου παιδακι- και με ολικη ναρκωση που ζητησα εγω....επρεπε να αποφασισω τι θελω μεσα σε 5λεπτα,ενω βρισκομουν ακομα σε σοκ....επρεπε να αποφασισω και να υπογραψω αν θελω να δω το μωρο.....και ειπα οτι δεν θελω-εκεινη την ωρα σκεφτηκα οτι δεν εχει σημασια αφου η ψυχουλα του εχει φυγει,και οτι αν τον δω αυτη η εικονα θα μου μεινει τοσο πολυ που δεν θα το ξεπερασω ποτε....τωρα εχω τυψεις για το τι σοι μανα ειμαι που δεν ειδα το παιδι μου...- Εσεις που γεννησατε φυσιολογικα-απορω πως το αντεξατε αυτο ψυχολογικα-ειδατε τα μωρακια σας? Επισης ειχα παθει μερικη ρηξη μητρας και κοντεψα να πεθανω εγω απο σηψαιμια,γιατι το μωρο ειχε πεθανει μαλλον 2-3 μερες και ο σακος δεν ειχε αμνιακο υγρο αλλα τα κακα του μωρου....αν εσπαγε με τη ρηξη μητρας τωρα δεν θα σας εγραφα.... Τωρα ειμαι σπιτι 5μερες και ακομα δεν εχω μπει στο δωματιο που ειχα ετοιμασει για το μπεμπη μου...
Ακριβώς ίδια αιτία θανατου ομφάλιος λώρος όχι στο έμβρυο. Δεν το είδα το μωρό αν και γέννησαν φυσιολογικά. Κάποιες φορές με βασανίζει το ότι δεν το είδα και άλλες λέω καλύτερΑ το έχουν φωτο η δικη μου αλλά και πάλι δεν το εχω δει
κιεγω τα ιδια πολυ ευκολα πρωτη εγκυμοσυνη με τρελη χαρα και ανυπομονησια ολα τελεια μεχρι την ΄β....στις 12/4/2012 αναγκαστικη δικοπη με την διαιδκασια που ανεφερες...καταθληψη οργη πονος απεριγραπτος....ομως δεν το βαλαμε κατω.....θελαμε να γινουμε οικογενεια και δεν μπορουσε κανεις να μας το στερεισει!!!σε 4 μηνες μια δευτερη εγκυμοσυνη..αγχος φοβος..κλαματα...αρχισα να απολαμβανω την εγκυμοσυνη μου οταν πια εφτασα στον 8ο!!και τελικα στις 16/4/2013 κρατουσα στα χερια μου το ονειρο μου....το θαυμα μου!!!το δευτερο αντρακι μου!!!τιποτα και κανεις δνε μπορει να με κανει να ξεχασω τον πρωτο μου γιο..το αγγελακια που εχω εκει ψηλα στον ουρανο...προσευχομαι καθε βραδυ να ειναι γαληνια η ψυχουλα του και τον παρακαλω να προσεχει τον αδερφουλη του απο κει ψηλα....κοριτσια μην το βαζετε κατω...παρα τις δυσκολιες να κυνηγατε αυτο πουθ ονειρευεστε..με τον εναν η με τον αλλο τροπο οσες θελετε να γινετε μανουλες θα τα καταφερετε!!!
Συγγνώμη για την καθυστερηση της απάντησης. Να δεις που και εσενα όλα καλά θα σου πάνε εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μου απαντήσεις με θετικά νέα.... Αν όχι μην το βάζεις κάτω και υα έρθει η στιγμή που θα τοκαι να περνούν δύναμη από κρατάς αγκαλιά .....
εμάς η ξαδέρφη μου το ίδιο.. αλλά στον 6 μήνα.. το μωράκι είχε πρόβλημα στην καρδιά λόγω θρομβοφιλίας. και μετά από σχεδόν 1 χρόνο έκανε την υπέροχη κορούλα της!! και τώρα έχει και ένα αγοράκι!!!!
Εγώ είχα παλινδρόμηση 11 εβδομάδα.ένα χρόνο ακριβώς μετά κρατούσα αγκαλιά μου το μπεμπακι μου.
Να σου ζησει το αγγελουδι σου..Ετσι κι εγω..Στον β επιπεδου εμαθα οτι πιθανως το μωρο μου να εχει συνδρομο down...Συνεχισα την εγκυμοσυνη και στην 29η εβδομαδα απλως σταματησε να κουνιεται..Ηταν ενδομητριος θανατος..Δεν ηταν βιωσιμο, μου ειπαν μετα..Ειχε το συνδρομο..Το Νοεμβριο του 2012... Δεν εχω ακομη αλλη εγκυμοσυνη, σ'ευχαριστω για το θετικο μηνυμα που μας δινεις οτι η ζωη συνεχιζεται...
Εύχομαι τα καλύτερα με θετικά νέα και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά απ ότι βλεπεις είμαστε πολλές με απώλειες εμβρύου αλλά σηκώσαμε ψηλά το κεφάλι και συνεχίσαμε. Δεν ξεχνιέται και οποίος λέει το αντίθετο είναι ψέμα απλά απαλυνετε ο πόνος ...... Και προσωπικα δεν θέλω να το ξεχάσω θα ενιωθα ότι το απέρριψα. Πηγαίνω συχνά στο νεκροταφείο που το θαψαμε, το έχουμε μαζι με την γιαγιά του άντρα μου και αυτό με ανακουφίζει...... Δύναμη και η ζωη συνεχίζεται....