Αισθάνθηκα λες και ήμουν πρωταγωνίστρια σε… θρίλερ!
Διαβαζω εδω και λιγο καιρο τις ιστοριες σας και οφειλω να ομολογησω οτι εχω εθιστει και ετσι για αυτο το λογο αποφασισα να μοιραστω και εγω μαζι σας την δικια μου ιστορια τοκετου.
Με τον αντρα μου ημασταν ηδη 9 χρονια μαζι (εγω 30, εκεινος 29) οταν για πρωτη φορα μετα απο 9 μηνες προσπαθειων, εκεινος αρρωστησε παρα πολυ και επεσε στο κρεβατι για μια εβδμαδα -και τον ευχαριστω πολυ για αυτο, γιατι αν δεν επεφτε εκεινος στο κρεβατι, εγω παλι θα ανχωνομουν ποτε θα αδιαθετουσα και μπορει να μην ειχαμε καταφερει κατι! 🙂
Τελος παντων, την εβδομαδα που ηταν αρρωστος εγω τυχαια καταλαβα πως εχω καθυστερηση και ειχα αναλαβει και το μαγαζι μονη μου και ειχα να κανω και την μετακομιση του σπιτιου μας!! Τελικα μαθαινω πως ειμαι εγκυος!! Χαρα μεγαλη, τρελη χαρα που την μοιραστηκα μονο με… εμενα, γιατι ο αντρας ειχε 40 πυρετο, αλλα καποιες δουλειες επρεπε να γινουν!! Οποτε κανω την μετακομιση του σπιτιου, κουβαλησα ολα τα επιπλα σχεδον μονη, ειχα και το μαγαζι οπου δεν εχουμε υπαλληλο, αλλα κουβαλαμε βαρη πολλα και ετσι συνεχιστηκαν οι 3 πρωτοι μηνες εγκυμοσυνης!
Ειχα ΠΗΤ 3-3-2013. Να σημειωσω οτι την ημερα που εμαθα οτι ειμαι εγκυος, ειδα να αγορακι στον υπνο μου μεσα στο αμαξι του… Donald με πινακιδες 3313, χαχαχα!!
Tελος καλοκαιριου και αφου ειχα δει οτι κουβαλωντας στην δουλεια δεν παθαινω κατι, αρχιζω να πιστευω οτι… ολοι οι γιατροι και ολες οι αλλες εγκυες ειναι παραλογοι! Και κάπως ετσι παθαινω την πρωτη μου αποκολληση (ειχα σηκωσει εναν καναπε την προηγουμενη μερα) Κλαμα εγω κακο, αγχος, παω στο γιατρο, μου λεει «Τυχερη εισαι, ειναι μεγαλη η αποκολληση, αλλα θα την παλεψουμε ξαπλα μια με δυο εβδομαδες και μετα κομμενα τα βαρη και ολα!!!«
Αρα αντε παλι μετακομιση σε flat σπιτι, επειδη δεν εκανε να ανεβοκατεβαινω σκαλια!!!
Εκει καπου στον τεταρτο αρχιζουν και οι καουρες και οι εμετοι και οι αυπνιες λογω εμετων!!! Χαλι μαυρο, δεν μπορουσα να κουνηθω και το μωρο επαιρνε ικανοποιητικο βαρος.
Στον εκτο μηνα ομως εκει που καθομουν στην καρεκλα, λεω σε μια φιλη μου «Μολις επαθα αποκολληση ξανα» Εκεινη δεν το πιστευε! Αντε ξανα στο γιατρο, αντε εκεινος να φωναζει, αντε εγω να κλαιω!! Μου λεει «Πηρε βαρος το μωρο πολυ αποτομα και ξεκολλησε το παλιο σημειο!«
Ξαπλα εγω μετα συνεχεια!
Φτανει η 33η εβδομαδα και παω για το doppler (σημειωση: το μωρο επειδη επαιρνε πολυ βαρος, ο γιατρος μου ειχε πει οτι τον κοβει να γεννιεται κανα 4αρι κιλα) και εκει το βλεπει ο γιατρος και μου λεει «Μια χαρα ειναι, αλλα θα γεννηθει μικρουλης… Το πολυ 2.5 κιλα» και αρχιζουν τα κλαματααααα!!!
Λεω, μα δεν γινεται, αφου μεγαλωνε κανονικα τι επαθε τωρα; Φανταστηκα πολλα με το μυαλο μου μεχρι… και καθυστερηση νοητικη!!! Και αποφασιζω οτι οσο καουρα και να εχω, δεν θα ξανακανω εμετο και οτι θα τρωω πολλα γλυκα και οντως καταφερα και πηρε βαρος, αν και το ρισκαρα πολυ…
37η εβδομαδα παω στον γιατρο μου, με βαζει στον καρδιοτοκογραφο, ταχυκαρδιες ο μπεμπης…
– Ελενη, εφαγες;
– Ναι
– Κοιμασαι;
– Οχι!
– Αντε σπιτι, κοιμησου, φαε και ελα το απογευμα!
Εννοειται οτι δεν κοιμηθηκα, αφου τοσους μηνες δεν μπορουσα και παω το απογευμα χαλαρη και με βαζει στο μηχανημα.
Μου λεει «Το μωρο ειναι υποτονικο τωρα, αρα ζοριζεται πολυ, πρεπει να βγει!!«
– Ωραια, του λεω, οταν ερθει η ωρα θα βγει, αφου κανω ψευδοπονους
– Δεν καταλαβες, το πρωι θα τον βγαλουμε!
Σοκ εγω!!! Φοβαμαι τα νοσοκομεια και καθε ειδους ενεσεις και επεμβασεις!!!!
Αρχιζω κλαματα, με πανε σηκωτη στο νοσοκομειο, με βαζουν στο κρεβατι μου, να ακουω μωρα να κλαινε… Ο αντρας μου με την μανα μου κυριοι! Πηγαν στο διπλα δωματιο και ροχαλιζαν, εγω που να κοιμηθω! Ειχα ενα ρολοι απεναντι μου και την ζωνη απο τον καρδιοτοκογραφο στην κοιλια, ακουγα τους χτυπους και καθε φορα που ανοιγοκλεινα τα ματια μου, περναγε και μια ωρα! Φοβερο το ποσο γρηγορα περναει ο χρονος οταν φοβασαι!
Μολις ξημερωσε, ηρθε ολο το σοι, μπαινει ο γιατρος και του λεω «Ποτε ξεκιναμε;»
«Σε κανα μισαωρο!«
«Ωραια«
Λεει και ο αντρας μου «Παω να κανω ενα τσιγαρο» και μολις φευγει μετα απο 2 λεπτα με παιρνουν!!! Μολις μπηκα στο χειρουργειο, εκει τα ειδα ολα! Ημουν ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ στα θριλερ που βλεπω στην τηλεοραση! Αφου επαθα κριση πανικου και καθε φορα που εβλεπα την πορτα να ανοιγοκλεινει, κατεβαζα το ποδι κατω να τρεξω και ας ημουν γυμνη!!!
Εννοειται οτι επισληριδιος δεν εγινε, αφου ετρεμα σαν ψαρι! Ο αναισθησιολογος προσπαθησε 3 φορες και μετα λεει του γιατρου μου «Δεν μπορω, κουνιεται!!! Θα την αφησω παραλυτη!!!«
Αλλο σοκ εγω!!!
«Φερτε συνδυασμενη!«
Και ετσι και εγινε! Αφου την εκαναν, με ξαπλωσαν και επειδη αρχισα να φλυαρω και να λεω «Θελω να δω το μωρο γρηγορα«, μου εβαλαν μεθη και νανι!
Ξυπναω, κοιταω το ρολοι αριστερα μου και βλεπω πως εχουν περασει 45 λεπτα!!!
«Παιδια, που ειναι το μωρο; Μου ειχατε πει πως θα το δω στα 5 λεπτα και εχουν περασει 45!!!!!«
(εν τω μεταξυ επειδη γενικα βλεπω πολλες ταινιες και εννοειται το «πακετο» ειχα πει στον αντρα μου «Να δεις το μωρο μας καλα, μην μας δωσουν αλλο και αν σου πουν οτι εγινε κατι και πεθανε να ζητησεις να μας το δωσουν να το θαψουμε, γιατι μπορει να το πουλησουν!!» Τετοια παρανοια μιλαμε!!!!)
Τελος παντων μου εφεραν το μωρακι μου και μολις το ειδα τρελαθηκα η γυναικα, δεν το πιστευα οτι ειχε βγει απο μεσα μου αυτο το πλασμα!!!!! Το οποιο λογω βαρους, 2550, εμοιαζε με ενα κοτοπουλο και εψαχνα τα ποδαρακια του μεσα στο φορμακι του!!!!!!
Απιστευτη εμπειρια και τωρα ανυπομονω και για τα υπολοιπα μωαρακια που θα μου χαρισει ο Θεος!!!!!
Τωρα ο μπεμπης μου ειναι 5,5 μηνων και 9.500 κιλα και πολυ ζωηρος και φαγανος!!!!!
Αυτη ηταν η ιστορια μου, ελπιζω να μην σας τρομαξα πολυ, απλα εγω ειμαι «γενναία» πολυ και στο επομενο μαλλον θα προτιμησω τον φυσιολογικο τοκετο, αν γινεται!!
Τις ευχες μου σε ολες τις μελλουσες και ηδη μανουλες του κοσμου και στα γλυκα τους τα πλασματακια!!!
μαμά Ελένη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
νιωθω την αναγκη να απαντησω στην κοπελια που σχολιασε στο φεις. Α ηθελα να δωσω κ μια νοτα χιουμορ αλλα για να το καταλαβεις πρεπει να εχεις Β αν σου φανηκε eurovision τοτε τα λογια ειναι περιτα γιατι ετσι ειναι η δικη μου εμπειρια κ χαιρομαι που την εζησα αν σε ενοχλουσε μην την διαβαζες Γ οπως προειπα στο κειμενο εγω δεν ειχα την πολυτελεια να κατσω να απολαυσω την εγηυμοσυνη μου γιατι εχω δικη μου δουλεια χωρις υπαλληλο κ πρεπει να βγουν τα προς το ζην κ Δ το μωρο δεν το μπουκωνω κοπελια τρωει οσο θελει αυτο κ ποσομαλλον που λες για να φσινεται υγιες δηλαδη αν ηταν αδυνατο θα φαινοταν αρρωστο?ποια εισαι εσυ που με κρινεις σαν μανα κ ζεις μεσα στο σπιτι μου για να εχεις κ αποψη οτι το μπουκωνω???????το οτι καθε παιδι εχει δικο του ρυθμο αναπτυξης το ξερεις????οταν το βρεφος κλαιει γιατι πειναει να του πω οχι κανεις διαιτα????ημαρτον θεε μου μυαλα που βγαζουν συμπαιρασματα απο την οθονη του pc.τοχαιρομαι μου εμπειρια κ χαιραι που
Ελενη μου να σαι καλα με εκανες και γελασα πολυ!!!!Τρομερη η ιστορια σου με εκφραζεις απολυτα γιατι κι εγς εχω κολλημα με τις ταινιες και τα θριλερ χαχα!Το κορυφαιο ηταν το ''Να δεις το μωρο μας καλα, μην μας δωσουν αλλο και αν σου πουν οτι εγινε κατι και πεθανε να ζητησεις να μας το δωσουν να το θαψουμε, γιατι μπορει να το πουλησουν!!''Με πονεσε η κοιλια απ τα γελια!Να σου ζησει να το χαιρεσαι και να το καμαρωσεις οπως ποθεις κοριτσι μου.Εγω απ την αλλη φοβαμαι τοοοοσο πολυ που νομιζω οτι οταν αξιωθω και φτασω κι εγω να γεννησω θα λιποθυμισω περνωνατας τη πορτα του νοσοκομειου.Τουλαχιστον εσυ εχεις χιουμορ ακομα και σε αυτες τις καταστασεις,εγω οσο και να εχω,εκεινη την ωρα νομιζω οτι θα ζαλιστω απ το φοβο μου και δε θα μπορω να αναπνευσω!Και μην μπαινεις καν στο κοπο να απαντησεις σε ορισμενες(απ το φεις οπως ειπες) μη συγχιζεσαι και μη χαλας τη ζαχαρενια σου για κανενα λογο!Μακαρι να ζησω κι εγω μια εμπειρια σαν τη δικη σου!Φιλια απο βολο!
φιλια στον ομορφο βολο που τον αγαπω τρελλα!!!
Έχεις ένα μπεμπέ τέλειο. Να σου ζήσει, και συγχαρητήρια γιατι δεν το έβαλες κάτω. Η αποκόλληση μπορεί να έρθει και μόνο απο άγχος και μην ακους κανένα. Δεν κατάλαβα αν θηλαζεις ή όχι πάντως φαίνεται ότι το μωράκι σου είναι παίδαρος και εσύ μαμά με τα όλα σου
KAI GELASA KAI LUPHTHKA KAPOIA STGMH THA PW THN DIKH MOY
Αχ κοπέλα μου να τον χαίρεσαι!! Εμένα επειδή ο πρώτος μου ήταν εκεί στα προωράκια που λες για δυο βδομάδες και δεν τον είδα λόγω ολικής νάρκωσης που μου τον πήρανε αμέσως μόλις γεννήθηκε, τον δέυτερο αποφάσισα να τον γεννήσω με ραχιαία...Το κλάμα έτρεχε σαν κάποιος να είχε ανοίξει τη βρύση από το φόβο μου...Να σκεφτείς μούσκεψε η ρόμπα μου από τα δάκρυα που έτρεχαν ποτάμι...Με είχαν καθιστή στο κρεβάτι και προσπαθούσαν να με τρυπήσουν στην πλάτη για τη νάρκωση και να μη το πετυχαίνουν!! Και κλάμα εγώ!!!Και βάλανε μια δόλια πιτσιρίκα να προσπαθεί κρατώντας με από μπροστά να με ισιώσει για να μου κάνουν οι άλλοι την ένεση..Τη λυπήθηκα μέσα στον πόνο μου και πρέπει να με λυπήθηκε και αυτή...Και βρέθηκε και μια αναίσθητη από αυτές που ότι και να κάνεις πάντα θα υπάρχει μία να μου πει να μην είμαι τόσο μυγιάγγιχτη!!! Ωραίους τρόπους έχεις της έλεγα, την ώρα που προσπαθόύσα να ζήσω αυτό που στερήθηκα την πρώτη φορά, δηλαδή να δω το παιδάκι μου που γεννιόταν..΄΄Ημουν μυγιάγγιχτη ναι, να κλαίω ενώ μου είχαν ανοίξει τα σωθικά ενώ ήμουν ξύπνια και ανακατεύανε εκεί μέσα 3 γιατροί να βγάλουν το παιδί μου και εγώ σα χαζή φοβόμουν...Τι να πω.. Και με είχε πιάσει και το γνωστό τρέμουλο της νάρκωσης, που ενώ το είχα διαβάσει ότι μπορεί να συμβεί, εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να καταλάβω τι φταίει και χτυπιέμαι σαν το ψάρι!! Τελικά άκουσα κλαματάκι, είδα τα μπουτάκια του από το σημείο που με είχαν ξαπλωμένη αλλά μετά έχασα επεισόδια...Πρέπει να με κοιμίσανε λίγο για να με ράψουν γιατί δε θυμάμαι εκείνη την φάση. Και όταν ρώτησα που είναι το μωρό μου το φέρανε και μου το δείξανε, ούτε που το φίλησα, και το πήρανε στο χώρο των βρεφών. Το ξαναφέρανε μετά από 2,5-3 ώρες στο δωμάτιο..Αχ, τι τραβάμε οι μάνες...
χαρηκα πολύ που διάβασα αυτό με την παράνοια και ότι θα μας κλέψουν το μωρό γιατι όταν γεννησα αυτή ήταν και η δική μου ιδέα... ευτυχώς είναι και άλλοι σαν κι εμας... να σου ζήσει και να είναι ευτυχισμένο και σύντομα στο δεύτερο!
κοριτσια ευχαριστω πολυ για τα σχολια!!!το καταλαβα ποσο αφελεις ημουν και οτι θα μπορουσα να τον εχω χασει οταν νοσηλευτικε στο παιδων αρρωστουλης 24 ημερων απο βροχιολιτιδα στις θερμοκοιτιδες!!!Διπλα μας ηταν ο θαλαμος με τα προωρακια και εκει καταλαβα ποσο αφελεις ημουν και ποσο τυχερη ημουν επισης!!!Τον αγαπω!!!
ΝΑ ΤΟ ΧΑΙΡΕΣΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ!!ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΓΕΛΑΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΝΝΕΝΑ ΕΠΙΠΛΟ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ!!
Σόρυ αλλα πέθανα στα γέλια (η γαΐδούρα) με όλη αυτή την περιγράφει.Να χαίρεσαι το αντράκι σου και στο επόμενο ηρεμιιιιιιιιιααααααα....
Και πίστευα ότι ήμουν τρελή!!!! Εγώ γέννησα φυσιολογικά και μόλις είδα την κόρη μου την κοιτούσα να αποτυπώσω στην μνήμη μου το προσωπάκι της γιατί φοβόμουν μην μου δώσουν άλλο μωρό!!!! Τελικά η τηλεόραση κάνει κακό!!!!!! Να χαίρεσαι τον παίδαρο σου! Στην επόμενη εγκυμοσύνη να είσαι πιο προσεκτική!
ligo ipervoliki se vrisko...xalaraaa.. na ton xairesai!
Αμαν βρε Ελένη μου! Λες και διάβαζα ταινία ¨τρόμου¨"!! Είσουν πολύ τυχερή,θα μπορούσες να είχες χάσει το μωρό ...,με όλα αυτά τα έπιπλα κλπ Με το καλό το επόμενο και ΧΑΛΑΡΑ!!! Να σου ζήσει!!!
κοριτσι ηρεμια ... να χαιρεσε το παιδακι σου . κοιτα αν ξαναμεινεις εγκυος μην κανεις τις ιδιες "χαζομαρες" με επιπλα κλπ. πολυ προσοχη και πολυ "προδερμ"