Παιδί χωρισμένων γονιών
Είμαι η μέλλουσα μαμά Χ. και αποφάσισα να μοιραστώ σκέψεις που ως τώρα βαθιά κρυμμένες είχα μέσα μου.
Η μαμά μου ήταν και παραμένει μια εκπληκτική γυναίκα, φιλόδοξη και αγωνίστρια που δεν φοβόταν να θυσιαστεί για την οικογένειά της, μοναδικά αλτρουίστρια με όλους τους ανθρώπους γύρω της, αθώα σε βαθμό που πολλές φορές να χαρακτηρίζεται αφελής… Χαμογελαστή και αισιόδοξη προς την ζωή, η ψυχή της παρέας. ένας άνθρωπος που αγαπιέται από όλους όπου και αν πάει.
Ο πατέρας μου ήταν και παραμένει ένας άντρας στρυφνός, μουτρόζος και ολιγαρκής. Ποτέ δεν θυσίασε τη δική του βολή για να προσφέρει κάτι στην οικογένειά του, ακόμα και όταν εγώ όντας στην εφηβική ηλικία έπαψα να χωράω στο παιδικό μου κρεβάτι, εκείνον δεν τον πείραξε, ούτε και όταν η μαμά μου έπιασε δεύτερη δουλειά για να καταφέρει να μου εξασφαλίσει ένα καινούριο παιδικό. Στις παρέες πάντα αντιπαθής από τον τρόπο που προσπαθούσε να φανεί και αντί αυτού φανέρωνε τα απωθημένα του!
Καυγάδες στο σπίτι ποτέ δεν είχαμε, μόνο γκρίνια από την πλευρά του πατέρα μου. Από τα 8 μου χρόνια θυμάμαι την μανούλα μου να μου λέει πως θέλει διαζύγιο.. Μόνο όταν έφτασα δεκατεσσάρων την κατάλαβα.. Περίμενε να της δώσω το πράσινο φως και της το έδωσα με την ευχή μου, ήξερα ότι μαραζώνει. ‘Ήξερα κάποια από τα καμώματα του πατέρα μου απέναντί της, κάποια άλλα τα έμαθα πολύ αργότερα..
Πέρασαν ημέρες με κλάματα, νύχτες με παρακάλια.. Απογεύματα με συζητήσεις και αναλύσεις..
Όλα όσα αναφέρω παραπάνω είναι για να σας δώσω μια εικόνα, ουδέποτε αρνήθηκα πως αγαπάω τον πατέρα μου. Ο χρόνος και η ωρίμανσή μου με βοήθησαν να αναλύω βαθύτερα την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και να δικαιολογώ ως κάποιον βαθμό τις συμπεριφορές τους. Έτσι κατάφερα να χτίσω μια ισορροπημένη σχέση με τον μπαμπά μου η οποία στηρίζεται καθαρά στην βιολογία μας και στην εξ αίματος πηγαία σχέση μας. Μιλάμε 2-3 φορές στο τηλέφωνο εβδομαδιαίως, βλεπόμαστε 1 φορά την εβδομάδα για έναν καφέ, 1 φαγητό στο δίμηνο και σχεδόν όλες τις μεγάλες εορτές και γενέθλια που τις περνάμε όλοι μαζί. Όμως δεν είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα στηριχτώ για κάτι μικρό ή μεγάλο στη ζωή μου. Δεν πρόκειται να ζητήσω τη βοήθεια ή τη συμβουλή του ή και την γνώμη του ακόμα. Όταν χαλάει το αμάξι μου, παίρνω ταξί αντί να του ζητήσω να με πετάξει αυτός στη δουλειά, άλλωστε ποτέ δεν με πήγε κάπου ούτε ως παιδί, ούτε στην πενθήμερη όταν όλες μου οι φίλες κατέφθαναν με τα αυτοκίνητα των μπαμπάδων τους. Ούτε όταν ορκιζόμουν για το πτυχίο μου δεν του ζήτησα να παρευρεθεί, αφού ποτέ δεν είχε έρθει σε σχολική γιορτή, σε βαθμούς, σε παρέλαση… Δεν θυμώνω, αλλά έτσι έμαθα κοντά και μακρυά του, να μην ζητάω και παράλληλα να μην περιμένω τίποτα.
Σήμερα και οι δύο από τους γονείς μου έχουν φτιάξει τις ζωές τους τις προσωπικές, διατηρώντας μια αδελφική σχέση μεταξύ τους. Μιλάνε συχνά στο τηλέφωνο, βρίσκονται όλοι μαζί για φαγητό ή καφέ, πάνε επίσκεψη ο ένας στον άλλο. Χαίρομαι που είναι και οι δύο καλά.. όμως κάτι με ξενίζει μέσα μου και ενώ τις μισές φορές αδιαφορώ, τις άλλες μισές αναρωτιέμαι γιατί είμαι υποχρεωμένη να ανέχομαι 2 ανθρώπους οι οποίοι μου είναι παντελώς ξένοι και αδιάφοροι. Γιατί να μην μπορώ να καθίσω σε ένα τραπέζι με τους γονείς μου, αλλά πρέπει να κάθομαι με τους γονείς μου και δύο ξένους. Δύο ξένοι οι οποίοι θα εκφράσουν την άποψή τους για καθετί που αφορά τη δική μου οικογένεια και μόνο, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να κρίνουν τις επιλογές μου, οι οποίοι έχουν την απαίτηση να τους θεωρώ οικογένεια…
Σε λίγο καιρό παντρεύομαι και από μήνες πριν σκέφτομαι γιατί στο γαμήλιο τραπέζι μου θα πρέπει να κάθονται 2 παρείσακτοι; Πώς θα τους συστήσω; Γιατί πρέπει η χαρά μου να διαρρέει από την οικογένεια των τριών που ημασταν κάποτε; Η μητέρα μου προχθές μιλώντας στον σύντροφό της αποκάλεσε τον άντρα μου γαμπρό του.. το μωρό μου εγγονό του… Μου ήρθε να ουρλιάξω, από πού και ως πού; Η σύντροφος του πατέρα μου όταν της ανακοινώθηκε η εγκυμοσύνη παρεξηγήθηκε γιατί ήταν στη δεύτερη κλίμακα ανθρώπων που το έμαθαν, από που κι ως που; Αν τα παιδιά πάνε πακέτο με τους γονείς τους κι άντε ένα δυο αδέρφια, εγώ πάω πακέτο με 2 γονείς, δύο συντρόφους τους, 1 παιδάκι από τον πρώτο γάμο της συντρόφου και την αδερφή της…
Ο πατέρας μου έχει βρει μια γυναικούλα απαίδευτη και άξεστη και φοβούμενος μην την χάσει κ αυτήν και μείνει μόνος του έχει αλλάξει γραμμή καθώς δεν καταλαβαίνει πως η μόνη οικογένεια που έχει στον κόσμο είμαι εγώ…. Θέλει να στείλει χρήματα στην μάνα της στο εξωτερικό η κυρία; Ok.. Θέλει να στείλει την κορούλα της στη γιαγιά με εισιτήρια που κοστίζουν 400 Ευρώ; Ok… όμως ξεχνάει οτι κι ο πατέρας μου έχει μια κόρη που παντρεύεται και σε λίγο γεννάει.. Προσφέρθηκαν να μας κάνουν δώρο το καρότσι του μωρού κι όταν έμαθε πως κοστίζει 400 Ευρώ, κουβέντα ξανά.. Ανάγκη δεν έχω τη βοήθεια κανενός, αλλά είναι άδικο.
Δεν μπορώ να κάνω ή να πω κάτι, παρά μόνο προσπαθώ να αποφεύγω τις μεταξύ τους μαζώξεις.
Αυτό που θέλω πραγματικά να πω είναι πως όσο χαρούμενη κι αν είμαι που οι γονείς μου ξαναέφτιαξαν τις ζωές τους, ένα κομμάτι μέσα μου ποτέ δεν θα αποδεχτεί την διάλυση της οικογένειας, ούτε και τους ξένους που μου επέβαλλαν να ανέχομαι. Άλλες φορές καταφέρνω να κρύψω τα συναισθήματά μου και άλλες η φάτσα μου με ‘δίνει’ απροκάλυπτα (κάτι που καθόλου δεν με πειράζει!)
Εύχομαι να καταφέρω να δώσω στο μωρό μου μια ζεστή και δεμένη οικογένεια για πάντα, για την οποία θα είναι περήφανος.. Να του δώσω αγάπη, καθοδήγηση και στοργή… Ξέρω πως ο άντρας που έχω στο πλευρό μου και λατρεύω, αυτός που είναι για μένα φίλος, σύντροφος, αδερφός και πατέρας θα είναι ο καλύτερος μπαμπάς στον κόσμο!
Ακόμα κι έτσι τους ευχαριστώ γιατί μου δείξανε το λάθος και το σωστό και όταν έρθει η ώρα ξέρω πως θα πρέπει να σταθώ στο μωρό μου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ο αντρας μου εχει ενα παιδακι 16 χρονων απο τον πρωτο του γαμο και μια υπεροχη αδερφουλα απο εμενα 9 μηνων.δεν εχω την απαιτηση να με δει σαν μαμα του αλλα θρλω να με σεβεται και να αγαπα την αδερφη του.δεν μπορω να σκεφτω καν πως θα ενιωθα αν καταλαβαινα οτι με βλεπει σαμ παρεισακτη οπως εσυ αποκαλεις τους συντροφους των γονιων σου
Επιβεβαιώνεις το ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών είναι γεμάτα κόμπλεξ και ψυχολογικά.
Καταρχην δε σεβεσε τους γονεις που σε εσπειραν. Κατα δευτερον ευχομαι να μη βρεθεις στηνθεση τους και να σου τριψουν στη μουρη ολους τους εγωισμους σου. Επισης θα επρεπε να νιωθεις ευγνωμων που ενας ανθρωπος που δεν ειναι αιμα σου σε νιωθει παιδι του και το παιδι σου εγγονι του. Και ευγνωμων που οι γονεις σου εχουν τετοιες σχεσεις μεταξυ τους. Σαν κακομαθημενο μοναχοπαιδι ακουγεσε να ξερεις.
εισαι τυχερη που εχεις εναν συντροφο που αγαπας και σε αγαπαει.Στηριχτειτε στην αγαπη σας και ολα θα πανε καλα στη ζωη σας!Με το καλο να ερθει το μωρακι σου!!!!
Ως ειδική στα συμπεριφορικα θεματα διακρίνω ζητήματα κ συσσωρευμένη οργη κυρίως ευρύτερα στον περίγυρο , θα σε συμβουλευα αφου γεννήσεις με το καλο να παρακολουθήσεις κάποιες συνεδρίες διαχείρισης οργής κ άγχους / έτσι θα μπορέσεις να δεις τα πράγματα καλύτερα κ ίσως να μεταθέσεις κ σε κάποιες περιπτωσεις τις ευθύνες σε άλλες κατευθύνσεις Καλη λευτεριά με ηρεμία
Παιδί χωρισμένων γονιών κι εγώ.. ο πατέρας μου όσο ήταν ακόμη με την μαμά μου δούλευε ως αργά σε μια ταβέρνα οπότε τις ώρες που ήταν σπίτι κοιμόταν, ξυπνούσε και έφευγε πάλι για δουλειά.. χώρισαν χωρίς να το καταλάβω, χωρίς τσακωμούς μπροστά μου, και τους ευχαριστώ γι αυτό.. ο πατέρας μου ποτέ δεν φρόντισε για την ανατροφή μου αλλά η μητέρα μου ποτέ δεν είπε κάτι κακό γι αυτόν.. έχω μάθει να τους δέχομαι όλους.. η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε όταν ήμουν 13 χρονών και έχω μια αδερφή 14 χρόνια μικρότερή μου.. η οικογένεια του πατέρα μου παρόλο που δεν έδιναν ποτέ διατροφή για μένα φρόντιζαν πάντα να με γεμίζουν αγάπη και φυσικά δώρα όσο ήμουν μικρή.. το ίδιο και την αδερφή μου.. ο άντρας της μητέρας μου νοιάζεται για μένα, πλήρωνε όλα μου τα φροντιστήρια, ιδιαίτερα, εξωσχολικές δραστηριότητες, ρούχα, διακοπές, ό,τι ζητούσα το είχα.. μέχρι και τώρα με βοήθησε να κάνω ανακαίνιση στο πατρικό της μητέρας μου για να μείνω μόνη.. ο πατέρας μου όταν έχει δουλειά βοηθάει.. με την κοπέλα του πατέρα μου τα πάμε πολύ καλά.. με τον άντρα της μαμάς μου πάλι επικοινωνία μηδέν, σε περίπτωση που μου μιλήσει θα είναι με φωνές.. επιπλέον ζηλεύει πολύ τον πατέρα μου ( ακόμη δεν έχω βρει λόγο να το κάνει αυτό).. οπότε θα καταλήξω λέγοντας πως μακάρι και η δική μου τετράδα να ήταν σαν την δική σου.. είμαι 26 χρονών και όταν σκέφτομαι (σε θεωρητικό επίπεδο ακόμη) τον γάμο μου, το άγχος μου είναι πως θα συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο οι δυο μπαμπάδες μου.. ποιος θα με πάει στην εκκλησία?? αυτός που με γέννησε ή αυτός που με φρόντισε?? όποιον και να διαλέξω κάποιος θα στενοχωρηθεί..δεν είμαι αχάριστη εκτιμάω όσα έκανε ο πατριός μου για εμένα, αλλά δεν θέλω να με συνοδεύσει αυτός.. από την άλλη ούτε ο πατέρας μου θέλω.. επίσης μετά από πολύ σκέψη έχω αποφασίσει πως στο τραπέζι τουλάχιστον θα κάθεται η κάθε οικογένεια σε δικό της τραπέζι και νύφη γαμπρός κουμπάροι σε άλλο.. δεν μπορώ να βρω άλλη λύση.. στην εκκλησία όμως?? πως θα γίνει να μην υπάρξει θέμα?? εγώ σε θεωρώ πολύ τυχερή πάνω σ αυτό το θέμα.. άποψή μου βέβαια.. ο κάθε άνθρωπος τα δέχεται διαφορετικά.. Καλά στέφανα και καλή λευτεριά! όλα καλά θα πάνε!!
με το καλό :) από αυτά που γράφεις κατάλαβα ότι ενοχλείσαι γιατί περνάνε καλά οι γονείς σου μεταξύ τους μαζί με τους συντρόφους τους...δηλαδή κάνουν παρεάκι μαμά-νεός σύντροφος με μπαμπά-νέα σύντροφο...σωστά; σ'ενοχλεί που τώρα μπορούν αν συνυπάρχουν όλοι μαζί,τα έχουν βρει και έχουν και άποψη για το τι θα κάνεις; που αντί να βοηθήσουν έμπρακτα (και οικονομικά) εσένα που είσαι αίμα τους,βοηθάνε άλλους λες και δεν έχουν παιδί και το έχουν απωθημένο; που είναι ευτυχισμένοι όπως είναι τώρα και θεωρούν δεδομένο ότι πρέπει κι εσύ να είσαι ευτυχισμένη μαζί τους; αυτά δεν είναι που σ'ενοχλούν στην πραγματικότητα; ε,λοιπόν,παρόλο που θ'ακούσω για ακόμα μία φορά τα εξ αμάξης,θα σου πω ότι έχεις απόλυτο δίκιο !!! ...και κάτι ακόμα...όταν κάποιος προθυμοποιήτε από μόνος του να σου κάνει ένα δώρο συγκεκριμένο (στην περίπτωση σου το καρότσι) ή να ρωτάει πρώτα τι θες ή να μη μιλάει καθόλου...δεν γίνετε να πάρεις κάτι άλλο από αυτό που θες γιατί τους πέφτει ακριβό,αλλιώς να μην υπόσχεσαι...κι εγώ ένα καρότσι 400 ευρώ ήθελα να πάρω και η πεθερά μου ήθελε να μας το κάνει δώρο,τελικά η γυναίκα δεν μας πήρε αυτό αλλά ένα 700 ευρώ,γιατί είχε αυτό που πήρε και καλαθούνα και καθισματάκι για το αυτοκίνητο και γινόταν καρότσι για όταν το παιδί θα μεγάλωνε για να μας γλυτώσει από έξτρα έξοδα...και δεν ήταν καμοιά ευκατάστατη άλλά ήθελε να πάρει κάτι καλό όπως είπε για την εγγονή της (που ήταν το έκτο της εγγόνι!) μη μου στεναχωριέσαι και δίνε όσο μπορείς λιγότερη σημασία...τη ζωή τους αυτοί,τη δική σου εσύ,μα σε λίγο καιρό θα έχεις τον σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή σου,το παιδί σου την υγειά σας να έχετε με τον άντρα σου και να μην χρειαστήτε ποτέ οικονομική βοήθεια από κανένα,όσο για ψυχική,το παιδάκι σου θα σου δώσει όση έχεις στερηθεί κι ακόμα περισσότερη απ'όση φαντάζεσαι :)
Κορίτσι μου βρίσκεσαι σε μια φορτισμένη κατάσταση καθώς περιμένεις να γεννήσεις και πλησιάζει και ο γάμος σου. Σε καταλαβαίνω πώς νιώθεις γιατι προφανώς χρειάζεσαι απο την πατρική σου οικογένεια κάποια στοργή, ασφάλεια , την αίσθηση οτι μπορείς να στηριχτεις σαν παιδί στους γονείς του. Και σε πιάνει το παράπονο. Γιατι αυτο που περιγράφεις εγω το εκλαμβάνω έτσι. Παράπονο παιδιού προς τους γονείς του: που χώρισαν, διέλυσαν την οικογένεια του, ένας πατέρας "λίγος", μια αδικία σε ένα παιδί που δεν το άξιζε και τώρα του σπάνε τα νεύρα με τα καμωματά τους. Προσπάθησε να βρεις την ηρεμία σου με όποιον τροπο τα καταφέρεις καλύτερα. Σε λίγο που θα γεννήσεις με το καλο και όσο το παιδάκι σου θα μεγαλώνει το κεντρο βάρους σου θα μετατοπιστεί απο τις άσχημες σκέψεις που κάνεις τώρα για τους συντρόφους των γονιών σου γιατί απλούστατα θα έχεις την έννοια ενός μωρού που θα σε απορροφά συνέχεια. Κανε υπομονή, σκέψου οτι αυτο που σου φαίνεται τώρα βουνό, ίσως τελικά δεν αξίζει να σε χαλάει τόσο. Μην μαυριζεις την ψυχούλα σου άλλο με αυτά σκέψου θετικά, διάβασε βιβλία που θα σου ανεβάσουν τη ψυχολογία, βιβλία για την ανατροφή του μωρού σου, βιβλία πνευματικά. Ο Θεός μας δίνει πολλές δοκιμασίες . Δεν ξέρω αν πιστεύεις, αλλά προσπάθησε να είσαι δυνατή κ υπομονετικά στις δυσκολίες. Αν ειναι τόσο βαρύ το όλο θέμα και δεν αντεχεισ άλλο απομακρύνσου για λίγο απο αυτούς κ ψάξε με τον εαυτό σου αν μπορείς να τους συγχωρεσεις. Και για να μην παρεξηγηθώ , όταν λέω να τους συγχωρεσεις εννοώ για τισ χαμένες στιγμές ευτυχίας, ειδικά απο την πλευρά του πατέρα σου, όχι για το γεγονός οτι έχουν σχέσεις. Αγάπη, συγχωρεση, γαλήνη κ ένα γερό μωρό σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου
Ως παιδί χωρισμένων γονιών, θα σου πω ότι ο τρόπος που σκέφτεσαι είναι πάρα πολύ ΑΔΙΚΟΣ ως προς τους 4 τους. Προσπάθησε να ξεκολλήσεις και να το ξεπεράσεις γιατί στη ζωή ό,τι "κοροιδεύουμε" (με την ευρεία έννοια της λέξης για το χαρακτηρισμό παρείσακτοι) το λουζόμαστε. Και μπορεί να σου φαίνεται ότι δεν σε αφορά αυτό, αλλά δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή....
διαβάζω την ιστορία σου και σκέφτομαι ...δηλαδή πρέπει να μείνω μόνη μου μια ζωή για να μην βάλω κανέναν άνθρωπο στη ζωή της κόρης μου???δηλαδή για την υπόλοιπη ζωή μου δεν θα μπορώ να έχω έναν άνθρωπο να μοιραστώ τις χαρές και τις λύπες μου....με τον πατέρα σου που στην ουσία δεν σου προσέφερε τίποτα όπως λες διατηρείς μια σχέση απλά επειδή πρέπει.....και τον θεωρείς συγγενή ενώ ο σύντροφος της μητέρας σου είναι ξένος??? τα παιδιά που είναι παιδιά της καρδιάς έχουν στη ζωή τους ξένους και εισβολείς απλά επειδή δεν τους γέννησαν.???με μπέρδεψες πολύ και εύχομαι η μικρή μου μεγαλώνοντας να θεωρεί δικούς της τους ανθρώπους που παλεύουν και νοιάζονται γι αυτή και όχι αυτούς που απλά έτυχε να την φέρουν στον κόσμο και πίστεψαν ότι θα μεγάλωνε με αυτόματο πιλότο( τον ρόλο ρου αυτόματου πιλότου τον έχω αναλάβει αποκλειστικά εγώ και αν είναι επιλογή της να παντρευτεί κάποια στιγμή θα ήθελα στο γάμο της να πάω με τον σύντροφο μου,γιατί η χαρά όταν μοιράζεται είναι διπλή)
Το μόνο που εύχομαι είναι να μη χωρίσεις κι εσύ, γιατί τότε θα πρέπει να αναγκαστείς ή να μην έχεις ποτέ ξανά σύντροφο ή να "λουστείς" αυτά που κατηγορείς τώρα τους γονείς και τους συντρόφους τους. Μακάρι εσένα όλα να σου πανε καλά...
Ξένια μου, από τη στιγμή που γράφεις δημόσια, πρέπει να είσαι και έτοιμη να δεχτείς την όποια κριτική, χωρίς να σε στεναχωρεί και να σε εκνευρίζει. Δεν σε ξέρουμε, δεν μας ξέρεις και κρίνουμε όλοι από ένα και μόνο κείμενο, σε συνδυασμό με προσωπικά βιώματα-εμπειρίες του καθενός μας. Αυτό εκ των πραγμάτων είναι υποκειμενικό και δεν θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά. Ναι κάποιες τοποθετήσεις ενδεχομένως να είναι καυστικές, υπερβολικές, ενοχλητικές, αγενής, αλλά το κριτήριο του καθενός εδώ μέσα είναι περιορισμένο. Μέσα σε 81.000 μέλη κάποια δεν θα είναι της αρεσκείας σου, τι να κάνουμε. Μην χαλιέσαι λοιπόν και κράτα την ουσία όσων διάβασες, που δεν είναι άλλη από το να προσπαθήσεις μαζί με τον σύντροφο σου να αναγνωρίσεις την αγάπη γύρω σου και να πετάξεις όλα τα άλλα μακριά....Το αν θα ξεπεράσεις το χωρισμό των γονιών σου δεν το ξέρω, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να μην ζεις με αυτό.
Σοφία μου, αρχικά να πω πως ήταν η πρώτη φορά που μοιράστηκα δημόσια μια ιστορία που όπως καταλαβαίνεις είναι πολύ προσωπική. Το έκανα γιατί φυσικά στους γονείς μου δεν θα έλεγα ποτέ κ τίποτα για να μην τους πληγώσω, άλλωστε όπως αναφέρθηκε από κάποιες παραπάνω ίσως ένα μέρος της δυσαρέσκειάς μου οφείλεται στις ορμόνες της εγκυμοσύνης! Δεν με πειράζει η κριτική, με πειράζουν όμως τα κακοπροαίρετα σχόλια που έγιναν και οι χαρακτηρισμοί. Ίσως φταίει που έχω μάθει να σέβομαι τους ανθρώπους και τα συναισθήματά τους, προσπαθώντας να δω βαθύτερα τι τους οδηγεί σε κάθε περίπτωση να δρουν με συγκεκριμένο τρόπο. Εγώ ήθελα να βγάλω από μέσα μου αυτά που με 'έπνιγαν' κ το έκανα. Κάποιοι το είδαν ως ευκαιρία να 'κράξουν' κ να ξεσπάσουν, δεν λέω, δικό ου το λάθος που εξ αρχής διάλεξα αυτόν τον τρόπο να ξαλαφρώσω...Ο καθένας μπορεί να πει ότι θέλει στο τέλος κρατάμε τα συμπεράσματα για μας. Υ.Γ. Ο καθένας μέσα του ξέρει τί περνάει κ πως αισθάνεται ασχέτως αν αυτό είναι μεγάλο, μεσαίο ή μικρό. Ποτέ δεν είπα να μείνουν μόνοι τους στη ζωή, είπα οτι ονειρευόμουν να μην είχαν χωρίσει, αλίμονο αν κάποιοι απο εδώ μέσα μπορούν να κατακρίνουν κ τα όνειρα....Λυπάμαι! Τέλος το ποιόν αγαπάμε δεν το επιλέγουμε. Τους δέχομαι άνευ κουβέντας αλλά για να τους αγαπήσω πρέπει να το κερδίσουν με τον χρόνο, με τον κόπο και με την φροντίδα προς τους γονείς μου!
Κοριτσάκι μου γλυκό, δεν επέλεξες λάθος τρόπο για να ξελαφρώσεις, μπορώ να σου πως πως επέλεξες τον καλύτερο. Και το λέω αυτό από προσωπική εμπειρία, γιατί γράφω καιρό στο site και με βοηθά. Κακοπροαίρετα σχόλια θα ακούς πάντα στη ζωή σου και αυτό που σου είπα είναι να μην τα δίνεις σημασία γιατί μαυρίζεις την ψυχούλα σου. Σε λίγο καιρό θα κρατάς ένα μωράκι στην αγκαλιά σου και πίστεψε με θα σε κάνει να δεις τη ζωή πιο θετικά. Γράψε ότι έχεις μέσα σου, όσο και ακραίο αν νομίζεις πως είναι, εμείς είμαστε εδώ για να σε βοηθήσουμε, γιατί μέσα σε 81.000 μέλη, ναι κάποιοι θα σε κατανοήσουν. Και ξέρεις και κάτι άλλο: επέλεξε εσύ ποιους θα αγαπάς, τους άλλους άστους έξω, είναι καλύτερα έτσι.... Να προσέχεις, να έρθει με το καλό το παιδάκι σου και εύχομαι να μας γράψεις και ένα κείμενο σαν μανούλα, θα το περιμένουμε. Φιλιά και θετικά διάθεση.
Ξένια μου επειδή σχολίασα την ιστορία σου πρίν 3 μέρες και μπορεί να το παρεξήγησες, ειλικρινά ο σκοπός μου ήταν μόνο να σε κάνω να δείς τα πράγματα πιο απλά και να χαρείς με όλα αυτά που συμβαίνουν στην δική σου ζωή τα οποία είναι ευχάριστα και όμορφα όσο τίποτα άλλο.! άλλα θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι!!! πρώτον είμαι παιδί χωρίσμένων γονιών...δεύτερον ο "μπαμπάς¨" μου ξαναπαντρεύτηκε μια κοπέλα τότε που την καλοδεχτήκαμε κι εγώ και η αδελφή μου ,πήγαμε στο γάμο τους όλα καλά! Μετά όμως όλα άλλαξαν...αυτή δεν μας ήθελε κι έτσι δεν μας ήθελε και ο ¨μπαμπάς¨μου¨....έχω να τον δώ 20 χρόνια έχω αδελφάκι μπορεί και 2 για το 1 το ξέρω σίγουρα...και δεν το έχω δεί ΠΟΤΕ και φυσικά δεν φταίει αυτό! θα γράψω κάποια στιγμή πολλά κομμάτια από την δική μου ζωή και θα δείς ότι ΄΄οταν λέω μια άποψη η γνώμη είναι απο προσωπικά βιώματα!! και τρίτον μεγάλωσα με την γιαγιά μου που τις χρωστάω τα πάντα γιατί η ιστορία με την μητέρα μου είναι επίσης πολύ πονεμένη!!! πάρα πολύ!!έχω ζήσει πολλά!!! Τέλος να σου πώ ότι ε΄γω δεν είπα αν οι άνθρωποι δεν σου φέρονται καλά οπωσδήποτε να τους μιλάς απλά ότι ίσως πρέπει να τουσ δώσεις μια ευκαιρία ....ειδικά στον σύντροφο της μαμάς σου.και φυσικά δεν συμφωνώ με το σχόλιο τύπου ¨"από που και ως που να πέι εγγόνι το παιδί μου"? δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σας φαίνεται τόσο δύσκολο κάποιος άνθρωπος να τρέφει δυνατά αισθήματα για κάποιον άλλον και ας μην είναι το βιολογικό παιδί του....ειλικρινά ,σας είπα ότι ο άντρας μου έχει άλλα 2 παιδιά απο τον πρώτο του γάμο και η κόρη του που παντρεύτηκε πρόσφατα και ότι περνάει απο το χέρι μου το δίνω απλόχερα!!! έχω βαθιά αισθήματα γι αυτά τα παιδιά και γιατί μου φέρθηκαν κάλά ,και γιατί είναι πολύ καλά παιδιά ,και φυσικά είναι αίμα του άντρα μου και αδέλφια των παιδιών μου!βέβαια φαντάζομαι πώς αν δεν με χώνευαν ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα...τι να πώ?
Νάσια, το γράφω κ σε άλλο σχόλιο, η κριτική από μόνη της δεν με ενοχλεί, με ενοχλεί όταν γίνεται κακοπροαίρετα! Προφανώς αξίζεις την αποδοχή των παιδιών του άντρα σου και μπράβο σου γι αυτό. Μακάρι κ εμένα να με είχαν κερδίσει οι σύντροφοι των γονιών μου. όμως ποτέ δεν ξέρεις!
Ξένια φυσικά δεν ήταν κακοπροαίρετη δεν έχω κανένα λόγο να κάνω κακοπροαίρετη κριτική.Εγώ σου εύχομαι να πανε όλα καλά με αυτό το θέμα όπως επιθυμείς και πάνω απ όλα σου ευχομαι να χαρεις τον γάμο σου και φυσικά τον ερχομό του παιδιού σου!!! Κάθε ευτυχία σε όλους τους τομείς!
Αρχικά αν και ευχαριστώ για όλες τις απαντήσεις, να πω πως δεν ειναι αυτο το ζητουμενο! προφανώς η ιστορία μου είτε δεν αναγνώστηκε καλά, ούτε κατανοήθηκε, γιατί ουδέποτε είπα πως δεν χαιρομαι κ για τους 2. Αυτό που είπα είναι πως ο καθένας διαλέγει τους ανθρώπους που θέλει γύρω του. Εντουτοις εμενα μου εχουν επιβαλλει 2 οι οποιοι μου ειναι παντελως ξενοι! Κδεν μιλαμε για μια συναντηση στην εβδομαδα μεσα, αλλα για πληρη εφοδο στη ζωη μου! Βεβαια ειναι τουλαχιστον αστειο να συγκρίνετε με την περιπτωση του αντρα μου,μιας και η φυσικη εξελιξη ενος παιδιου ειναι καποια στιγμη να βρει το δικο του ταιρι κ να παρουσιασει στην οικογενεια του,δεν εχω ακουσει το ιδιο κ για τους γονεις, να με συμπαθατε!! κ φυσικα δεν εχω ξεπερασει τον χωρισμο ους, φυσικα παντα θα σκεφτομαι 'κ αν δεν?', καθε νορμαλ παιδι αυτο θα εκανε. Ανθρωποι που δεν εχουν βρεθει στην ιδια θεση ουδεποτε θα καταλαβουν αλλωστε το λεει κ ο σοφος μας λαός, εξω απο τον χωρο πολλα τραγουδια λεει κανεις.... Θα προτιμουσα λοιπον οσοι δεν εχουν αποψη επι του θεματος τουλάχιστον να σιωπουν γιατι πραγματικος εγωισμος κ ανωριμοτητα ειναι να κρινουμε καταστασεις που δεν εχουμε καταλαβει κ βιωσει! Τέλος, αφου δεν υπάρχει κ λίγη κριτική σκέψη, να βοηθήσω, προφανως αν ηταν τοσο αψογοι οι συντροφοι και δεν ειχαν τα κουσουρια τους τωρα ουτε που θα με διαβάζατε, ουτε κ θα απαντουσα! Αυτα, και όταν ειναι να κρινουμε καποιον, πρωτα ας βουταμε τη γλωσσα στο μυαλό,Μην κρίνετε ίνα μην κριθήτε.!
Ξενια πραγματικα δεν ηταν σκοπος μου να σε πληγωσω με την απαντηση μου ιδιαίτερα σε μια τόσο ιδιαιτερη περιοδο που διανύεις. Ηθελα να σου πω οτι ολα τα παιδιά χωρισμενων γονιων σκεφτηκαν εδτω και μια φορα αυτό το αν δεν αλλα η ευτυχία που φαίνεται αυτη τη στιγμη στα πρόσωπα τους με τους νέους συντρόφους τους μηπως σε κανει να τους αποδεχτείς στη ζωη σου. Αν κανουν κατι και σε ενοχλεί πες το οι γονείς σου θα καταλάβουν, οπως ειπα εισαι το πιο σημαντικό μέλος αυτης της οικογένειας. Και πραγματικά νιωθω αυτο που λεω οτι το αιμα δεν ειναι το μόνο που σε κανει οικογένεια αλλα η καρδιά η αγάπη για αυτο αναφέρθηκα και για τα υιοθετημενα παιδια . Ευχομαι τα καλυτερα !
Απολυτο δικιο εχεις. Σε καταλαβαινω και θα ενιωθα ακριβως οπως νιωθεις εσυ. Οι γονεις του ανδρα μου ειναι χωρισμενοι και ο πεθερος μου ειναι ξαναπαντρεμενος. Δε μπορεις να φανταστεις ποσο μου τη δινει οταν η γυναικα του φωναζει το παιδι μου "εγγονι" της. Απο που κι ως που? Αν ειναι δυνατον. Συμφωνω οτι καλα κανανε και φτιαξανε τη ζωη τους, χαιρομαι για αυτους αλλα δε παει να πει οτι πρεπει να τους συμπαθω ουτε οτι πρεπει να εχουμε στενες σχεσεις. Φιλη μου, η ζωη ειναι μικρη για να την περνας με ανθρωπους που δε θελεις και δε συμπαθεις. Μην καταπιεζεις τον εαυτο σου να βρισκεσε αναμεσα τους. Εχε τις τυπικες σχεσεις που πρεπει, με ευγενεια και τιποτε παραπανω. Οσο για τον γαμο σου, ΕΣΥ αποφασιζεις ποιον θα καλεσεις και ποιον οχι. Κανενας αλλος. (Και ο συντροφος σου φυσικα) Εαν δε τους θελεις εκει, στη μερα ΣΟΥ, ξεκαθαρισε το στους γονεις σου. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν εχει δικαιωμα να σου πει ποιον θα εχεις εκει και ποιον οχι. Ακου με αν θελεις γιατι τα χρονια περνανε και ξαφνικα ξυπνας και εισαι 40 ή 50 και μετανοιωνεις για ολες τις επιλογες που εκανες για να νιωθουν καλα αλλοι. Κοιτα τον εαυτο σου και τον -μελλοντικο- ανδρα σου και κανεναν αλλον. Κανε αυτο που θες ΕΣΥ. Καλη τυχη.
Πριν γράψεις την υπερβολή σου έχεις σκεφθεί ότι η κοπέλα είναι έγκυος και οι ορμόνες της κάνουν πάρτι? Ναι και κατά τη δική μου γνώμη, ακούγονται υπερβολικά κάποια που γράφει, αλλά κουβαλά τα απωθημένα της και όλα αυτό το συναπάντημα στα τραπεζώματα είναι κάπως περίεργο τι να κάνουμε? Δεν της είναι και εύκολο να το διαχειριστεί στην παρούσα φάση, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Υπομονή και τρόπο θέλει! Μίλα όμορφα και ωραία με τους γονείς και τον άνδρα σου, κορίτσι μου και σιγά σιγά όλα θα παίρνουν το δρόμο τους. Σε λίγο καιρό θα έχεις το ζουζούνι σου, άσε όλους τους άλλους στον κόσμο τους. Μην ακούς κανένα, μόνο τον άνδρα σου και το μωρό σας να έχεις στο μυαλό σου. Η αδικία είναι δεδομένη στη ζωή, πήγαινε παρακάτω...αγάπη έχεις γύρω σου!!! Δώσε βάση και σε αυτό που έγραψε η Εύα...
Για το δικο σου το καλο και μονο,φροντισε η να το δουλεψεις μεσα σου,η να επισκεφθεις καποιον ειδικο,κατι που δεν ειναι καθολου κακο.Εγω δε βλεπω εγωισμο,αλλα ενα πληγωμενο παιδι ακομη,που αρνειται να αποδεχτει ο,τι εχει γινει.Κουβαλας ακομη πληγες,και γι'αυτο σου φταινε οι νεοι συντροφοι.Αυτο νομιζω ειναι η λυση,και αν δεν κανεις κατι θα το κουβαλας παντα.
Πιο σωστή δεν γίνεται!
πω πω βρε κορίτσι γιατί τους αδικείς τόσο???? Τι εγωισμοί είναι αυτοί... τη ζωή τους φτιάξαν οι άνθρωποι... τι σχέση έχει αυτό με σένα.. Θες ν ακούσεις μια ιστορία απ την άλλη πλευρά, τη σκοτεινή? οι γονείς μου χωρίσανε όταν ήμουν γύρω στα 11. Δεν έκαναν τίποτα για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους λόγω ηλίθιας νοοτροπίας. Αποτέλεσμα? Και οι δύο αυτοκτονήσαν, ναι ναι όπως το διαβάζεις... με πολλά χρόνια διαφορά μεταξύ τους αλλά τα καταφεραν και οι δύο να γαμήσουν πρώτα τη δική τους τη ζωή και κατ επέκταση των παιδιών τους (ε όσο και να το κάνεις αφήνει κουσουράκια). Γι αυτό κοιτα να είσαι χαρούμενη με την ευτυχία των δικών σου ανθρώπων και μην μιζεριάζεις με ανοησίες. Να χαίρεσαι που έχεις 2 παραπάνω ανθρώπους που θ αγαπάνε το παιδί σου και μη τους αποκαλείς ξένους. Πολύ άσχημη λέξη ρε κορίτσι...
δεν διαβασα ολα τα σχολια αλλα εχω να πω οτι παρακαλαω να βρει καποιον σωστο κυριο η μαμα μου να φτιαξει τη ζωη της....φοβαμαι οτι θα ειναι μονη της στα γεραματα της και ανησυχω για εκεινη!!!!! και ο πατερας μου εχει καποια που εχει και το παιδακι της μαζι αλλα οποτε θελω να τον δω μονο του ειμαι πολυ ανοιχτη μαζι του και του το ζηταω! και οσο για τα δωρα και τα χρηματα....γραμμενα τα εχω!!!!! πληρωσαμε και το γαμο μας και τη βαφτιση του μικρου μονοι μας γιατι δεν θελαμε να ειναι αγχος για κανεναν και να μην εξαρτωσμαστε απο κανενα!
Είναι απλό. Έχεις κάθε δικαίωμα να μην κάνεις κέφι τους συντρόφους των γονέων σου και, έτσι όπως το θέτεις, πραγματικά απορώ που έχεις επιτρέψει να "εισβάλουν" σε τόσο μεγάλο βαθμό στη ζωή σου. Πρωτίστως είναι λάθος δικό σου. Αφού αισθάνεσαι έτσι, έπρεπε να είχες ήδη θέσει το θέμα στους γονείς σου ώστε να λειτουργούν τα πράγματα σε άλλη βάση και οι σύντροφοί τους να μην έχουν τόσο στενή επαφή μαζί σου. Κακώς το κράτησες αυτό για σένα και δεν το είπες στους γονείς σου. Κάνε το σήμερα.
Θα συμφωνησω με τα κοριτσια που ειπαν οτι ειναι εγωιστικο αυτο που λες. Ειμαι χωρισμενη, ο πρωην μου ειναι ακριβως σαν τον πατερα σου εκτος του οτι ειχε και τα απιστευτα νευρα, τις απιστευτες φωνες, ξυλο... κατα τα αλλα αδιαφορος με τα παιδια, ποτε δεν τα ζητησε, ποτε δεν ηρθε σε σχολικη εορτη κτλ. Δεν ξερω καν γιατι τα ηθελε. Ειναι γενικα αντιπαθης και αντικοινωνικος. Εγω ειμαι σαν την μαμα σου, ετσι με περιγραφουν. Ειμαι τωρα με εναν καινουριο συντροφο. Λατρευει τα παιδια μου και τα παιδια μου τον λατρευουν. Ο ιδιος ειναι υιοθετημενος. Ειμαι εγκυος στο παιδι του. Δηλαδη η οικογενεια του, πως θα δει τα παιδια μου? Σαν "εκτος" οικογενειας? Θα αγαπαει το εγγονι μονο το βιολογικο? Αν ηταν τα πραγματα αντιθετα πως θα σου φαινονταν η οικογενεια του, να βλεπει το πρωτο σου παιδι απο τον πρωτο σου γαμο ως "ξενο".?? Ειναι η μεγαλυτερη ευχη μου να ενσωματωθουμε σαν οικογενεια 100%, ολοι. Να με βλεπουν και εμενα και τα παιδια μου σαν μελη της οικογενειας ισοτιμα... Για το καροτσι δεν σχολιαζω. Αν το αντεχει η τσεπη σας, βεβαιως να το παρετε με το καλο. Εγω προσωπικα επειδη ειχα διδυμα, το καροτσι των 400 Ευρω για διδυμα το βολευτηκα τρελλα... αλλες οχι :) Προσπαθησε να δεις λιγο τα πραγματα λιγοτερο εγωιστικα... ειναι και η ορμονες τωρα. Εμενα μου βγαζει μια ζηλια ολο αυτο που γραφεις. Φαντασου να στο εκανε το παιδι σου...
Με αυτό που λες εγώ καταλαβαίνω= οργανο το μπουζούκι, οργανο κ ο μπατσος, άρα ο μπάτσος είναι μπουζούκι! Κάθε περίπτωση δεν είναι η ίδια κ κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός! Ακόμα κι αν σε μια κατάσταση βρίσκεις ομοιότητες θα βρεις τουλάχιστον 100 διαφορές! Εγώ σου εύχομαι να χαίρεσαι τη νέα σου οικογένεια και να είστε πάντα ευτυχισμένοι! Μακάρι κ εγώ να μπορούσα να νιώθω όπως τα παιδάκια σου!
Νομίζω πως καταλαβαίνω. Ίσως είμαι λίγο παλιομοδίτισσα. Κατ΄αρχήν νομίζω πως θα ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα αν οι γονείς σου είχαν παντρευτεί ξανά. Όσο δεν παντρεύονται, τα "ξένα" πρόσωπα δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορούν να γίνουν "μαμά" σου και "μπαμπάς" σου. Είναι μόνο σύντροφοι. Σήμερα είναι αύριο δεν είναι. Αν παντρευόντουσαν πάλι δε θα ήταν η μαμά σου και ο μπαμπάς σου, αλλά θα ήταν δύο άνθρωποι που θα μπαίνανε κάπως στην οικογένειά σου. Θεωρητικώς θα ήταν εκεί για να στηρίξουν τους γονείς σου όταν μεγαλώσουν και θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν λίγο με το παιδί κάποια στιγμή. Θα ήταν αλλιώς νομίζω. Για να τους νιώσεις δικούς σου πρέπει να το κερδίσουν με κάποιον τρόπο. Όσο για το οικογενειακό τραπέζι αν και το καταλαβαίνω, θα σου έλεγα ότι δε βρίσκω καν χρήσιμη την ιδέα του ζευγαριού στη μέση με τη μαμά και τον μπαμπά και τα υπόλοιπα τραπέζια γύρω-γύρω. Θα σου έλεγα επίσης πως δεν έχει νόημα να κακοκαρδιστείς για το γάμο. Δηλ., ναι θα έπρεπε να γίνει όπως τον θέλεις εσύ, αλλά αν το να ζητήσεις στο οικογενειακό τραπέζι να μην υπάρχουν οι σύντροφοι των γονιών φέρει μεγάλες συγκρούσεις καλύτερα άσ΄το. Δοκίμασε να το πεις, αλλά αν δεις ότι έρχονται μεγάλες αναταραχές μην ασχοληθείς περισσότερο. Στη βάπτιση που λες είχα ξεκαθαρίσει στη μαμά μου πως δε θέλω κόσμο. Ήθελα μόνο να γίνει το μυστήριο με 10 ανθρώπους που πραγματικά μας αγαπούν. Να το δούμε σαν μυστήριο και όχι σαν κοινωνικό γεγονός. Ήρθαμε σε σύγκρουση γιατί δεν το κατάλαβε (λέμε τώρα!) και άρχισε να καλεί από μόνη της κόσμο. Μερικούς τους ξεκάλεσε, για άλλους έκανα τα στραβά μάτια. Τώρα λέω δεν πάει να καλούσε κι όλο τον κόσμο? Τι με ένοιαζε? Εγώ τα βάφτισα τα παιδιά? Τι κι αν τα βάφτισα με 30 ανθρώπους (που ήταν πολλοί σε σχέση με αυτό που είχα φανταστεί), τι κι αν τα βάφτιζα με 70. Δηλαδή, κοριτσάκι μου κάνε τη δουλίτσα σου χωρίς να αναλώνεσαι σε διαμάχες. Θέλουν να λένε τη γνώμη τους? Ας τη λένε. Δε χρειάζεται να την ακούς. Ο μπαμπάς σου θέλει να βοηθάει αλλού αντί για εσένα? Ας βοηθάει. Μην ασχολείσαι καν. Δεν αξίζει να χαλάς τη ζαχαρένια σου για κανέναν. Επίσης βγάλε από μέσα σου βάρη που δεν υπάρχουν. Τι θα πει πως θα τους συστήσεις? Εύκολα: H μαμά μου, ο μπαμπάς μου, ο Κώστας και η Μαίρη. Δεν μπορείς ούτε αυτό? Ε, μην τους συστήνεις καθόλου. Ας τους συστήσουν οι γονείς σου. Ας μην τους συστήσει κανένας. Τα ασήμαντα απλώς προσπέρνα τα. Τώρα το καρότσι των 400 ευρώ πραγματικά δε χρειάζεται να το πάρεις. Πήραμε κι εμείς. Το χρησιμοποιήσαμε ελάχιστα το πολύ 5 μήνες και από τότε το έχουν πάρει άλλα 3 μωρά, τα οποία επίσης το χρησιμοποίησαν ελάχιστα. Είναι ακόμη σχεδόν σαν καινούριο. Πάρε το ίδιο σε μεταχειρισμένο από αγγελία ή βρες να στο χαρίσουν (αν είχα ακόμη το δικό μου θα στο έδινα). Και μετά αγόρασε ένα ελαφρύ καρότσι ομπρέλα που είναι και το μόνο που θα βγάλει τα λεφτά του.
eisai polu adiki..den kseroume ti mas ksimerwnei aurio methaurio..tha itheles n vriskesai stin thesi twn goniwn sou k na min se apodexontai ta paidia sou k oi oikogeneies tous esena k ton neo sou suntrofo???anathewrise tis apopseis sou..euxomai na eisai eutuxismeni k me ena gero mwro alla ksanaskepsou ta pragmata pio logika.. mia xwerismeni manoula 2 mwrwn..k paidi xwrismenwn goniwn!!!
Ειμαι παιδι χωρισμένων γονιων απο τα επτα.μου χρονια και καταλαβαίνω οτι ποτε δεν αποδέχτηκες το διαζυγίο των γονιών σου και δρν χαίρεσαι που ξαναφτιαξαν τις ζωες τους με αλλους συντρόφους. Δεν εισαι η μονη τους οικογένεια εισαι το πιο σημαντικο μέλος μιας μεγαλης οικογένειας. Η μητερα μου ξαναπαντρευτηκε ενσν εκπληκτικό κύριο που εχει εναν γιο της ιδιας ηλικίας με εμενα και χαίρομαι που τα παιδια στην οικογενεια έγιναν τρια, η αδερφη μου εγω και ο Άρης. Παντρευτηκα στο νυφικο τραπέζι ημουν εγω ο αντρας μου και οι κουμπάροι είμαστε πολλοί για ενα τραπέζι ολόκληρη η οικογένεια. Η μεγσλυτερη χαρα είναι που απεκτησα την κορη μου και ειναι τόσο τυχερο παιδι πιυ εχει τρεις παππούδες ναι τρεις τον πατερα μου, τον πατριο μου.που γεννησα κι από τη χαρα του κέρασε μια εταιρεία ολοκληρη που απο τη χαρα του για την εγγονή του κανει τις μεγαλυτερες τρέλες και φυσικά ο πεθερος μου. Εχει δυο γιαγιαδες και τεσσερις θείους τα αδερφια η αδερφη μου, οι αδερφες του αντρα μου και ο γιος του πατριού μου που τη λατρευουν και της κανουν ολα τα χατίρια. Μακαρι ο πατερας μου να ειχε φτιαξει τη ζωη του και να ειχα να πω και για αλλους τοσους. Η κορη μου όλους τους φωναζει οπως πρεπει γιαγια παππου θεια θειο το αιμα μονο δεν κανει ισχυρούς δεσμούς η καρδιά και η αγάπη κάνει . Και κατι τελευταιο νσ παρεις για το μωτο σου οτι καροτσι θες χωρις να κοιτάς λεφτα εμενα το καροτσι της ειχε 1000 ευρώ. Καλη και τελειομηνη εγκυμοσύνη και μια ακομη καλυτερη γέννα!
Επέτρεψε μου να σου πώ ότι κατά την γνώμη μου δεν έχεις δίκιο....έχεις αποδεχτεί 2 ανθρώπους με τα υπέρ και τα κατά οι οποίοι έκαναν τις επιλογές τους για κάτι καλύτερο!! την μητέρα σου την έβλεπες να μαραζώνει και να ειναι δυχτυχισμένη και συμφώνησες για αυτήν την απόφαση...τώρα δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα...βλέπεις τους γονείς σου που αγαπάς ευτυχισμένους με άλλους συντρόφους δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι...θα έπρεπε να χαίρεσαι και σε καμία περίπτωση να μην τους θεωρείς παρείσακτους!!!! ποιός είναι παρείσακτος? αυτός που κάνει ευτυχισμένη την μητέρα σου? με την ίδια λογική και ο άντρας σου ξένος είναι πρός αυτούς....αλλά εσύ αυτόν αγάπησες αυτός σε κάνει ευτυχισμένη και τον δέχονται και τον αγαπούν, και φυσικά τον θεωρούν μέλος της οικογένεια σας!! απελευθερώσου λίγο..δες τα πράγματα πιο απλά και όχι τόσο εγωιστικά...εσύ είσαι η κόρη τους και πάντα θα είσαι, και θα σε λατρεύουν...αλλά έχουν και άλλα πράγματα ανάγκη...και με αφορμή τους προβληματισμούς σου να σου πώ ότι ο άντρας μου έχει άλλα 2 παιδιά από τον πρώτο του γάμο τα οποία με θεωρούν οικογένεια και φυσικά κι εγώ τους στηρίζω κάθε φορά που μπορώ έχουμε μια καταπληκτική σχέση και όταν η κόρη του παντρεύτηκε μου είπε πως η θέση μου είναι στο γαμήλιο τραπέζι δίπλα στον μπαμπά της!! εγώ νιώθω ότι έχω μια μεγάλη οικογένεια πολλή αγάπη και περιμένω πως και πώς να κάνει παιδάκι η κόρη του για να μας δώσει και άλλη χαρά! ελπίζω να σε βοήθησα!!
ΠΟΣΟΟΟΟ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗ ΝΑΣΙΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ..ΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΒΡΗΚΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ..ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ..ΟΧΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΤΡΟΥΣΕ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ..ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ Η ΚΑΗΜΕΝΗ ..ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ..ΚΑΙ ΤΩΡΑ ..ΤΑ ΦΕΡΕ ΕΤΣΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ..ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ!!!ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ!!! ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΟΥ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑΑΑΑΑ!!!ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ ΒΕΒΑΙΑ..ΠΩΣ ΣΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΟΣ?ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ..ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ..ΔΩΣΕ ΑΓΑΠΗΗΗ..ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙΣ ΑΓΑΠΗ..ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕΣ..ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ.. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΣ!!! ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΩ...ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ ..ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΣΟΥ.. ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ..ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟ
Δεν θυμωνω ευκολα, αλλα αυτη τη στιγμη με εχεις κανει εξαλλη!! Θα σε δικαολογησω ως ορμονες εγκυμοσυνης και μονο! Αν ειναι δυνατον να φερεσαι σαν κακομαθημενο 6χρονο και να μην χαιρεσαι που οι γονεις σου, ιδιαιτερα η μητερα σου, απ'οσα λες, βρηκε ενα ανθρωπο, ο οποιος παρολο, που δεν εχει καμια σχεση με σενα, βλεπει το παιδι σου και τον αντρα σου σαν εγγονι και γαμπρο του! Τι να πω... Με εχεις αφησει αφωνη...
ego den simfono mazi sou areti exei dikio i kiria na milaei etsi gia tous goneis tis einai poli adiko na min endiaferete o pateras tis esto gia kati kai to proto tou eggoni to leo epidi to exo perasei kai ego to idio skininiko tis adiaforias tou patera sto diko mou paidi oso kai gia ton sintrofo tis miteras tis den mporei na einai gampros tou kai to eggoni tou exei apolito dikio na milaei etsi gia to poso adikimeni einai ego simfono mazi sou paidi xorismenon goneon
Δηλαδή μονο οι βιολογικα οι εξ αιματος ειναι συγγενεις μας οικογένεια μας αν καποιος υιοθετήσει ενα παιδί ας πουμε δεν θεωρείται γονιός και αυτο που θα εχουν μετα δεν ειναιοικογένεια ε? Σωστα τα λεω? Α με τον αντρα μας δεν εχουμε εξ αιματος συγγενεια γιατι να τον θεωρρω τοτε οικογένεια μου επειδή μας διάβασε καποιος καποια λόγια ? Και η γαϊδούρια του πατερα της ειναι άσχετο με τους νεους συντρόφους των γονιών της.
Ακριβως οπως τα ειπε η Κωσταντινα ομως!
Moral of the story: Αγορασε φθηνοτερο καροτσι! (400 Ε??? Are you fu***ing serious??? )
Χα!!! Εγώ αγόρασα Stokke! 1200€ και πολύ πολύ μουράτο! Τσσσσ....
Και εγω και το βολεύομαιακομα και μετα απο 17 μήνες τα εχει βγάλει τα λεφτά του και με το παραπάνω
..όμως πέραν της πλάκας, τόσο έχουν σχεδόν όλα τα νορμάλ καρότσια.... αλλά για να το ξέρεις αυτό θα πρέπει να έχεις παιδί a.k.a να έχεις αγοράσει/χρησιμοποιήσει καρότσι. Right?
Υπαρχουν και πολυ οικονομικοτερα, αλλα αν ηξερες πως βγαινουν τα χρηματα aka αν ειχες δουλεψει εστω και μια μερα στη ζωη σου θα το ηξερες! Right?
Right. 7000 ένσημα, aka 21 χρόνια εργασίας, είναι λιγότερο από μέρα. Τι να πουν άλλοι με 15.000 δηλαδή!! Good riddance ένα πράμα δηλαδή!
Grosso Modo... μην το πάρεις και κυριολεκτικά και κάψεις κανένα εγκεφαλικό κύτταρο..