Απλά νιώθω πνιγμένη…
Τι κανεις οταν νιωθεις να πνιγεσαι; Οταν αισθανεσαι τα πραγματα να γλυστρανε μεσα απο τα χερια σου; Οταν νιωθεις οτι εχεις φτασει στα ορια σου; Οταν αισθανεσαι οτι ΔΕΝ μπορεις αλλο; Οταν ολα αυτα προφανως ειναι η καταθλιψη που σου χτυπαει την πορτα;
Αλλα ας τα παρουμε απο την αρχη: ειμαι 38 χρονων, με δυο παιδια, τον γιο 8 χρονων και μια σουρλουλου –ζιζανιο κανονικο– 2,5 περιπου. Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι εδω και και 12 χρονια, παντρευτηκαμε απο ερωτα και τα παιδια μας ειναι σιγουρα οτι καλυτερο εχουμε δημιουργησει. Η καθημερινοτητα μας εχει περιοριστει δυστυχως λογω υποχρεωσεων. Πολλες ωρες εργασιας, τωρα δικες μου και παλαιοτερα του συζυγου, στο πως θα βολεψουμε τις υποχρεωσεις με τα παιδια, σχολεια, σταθμους, εξωσχολικες κτλ. Αυτο που θελω να πω οτι παρ’ όλο που αγαπιομαστε, εχουμε χαθει.
Εχουμε ξεχασει να μας φροντιζουμε σαν σχεση, σαν ζευγαρι, το λεμε, το ανανωριζουμε, ειμαστε «κουρασμενοι». Ο συντροφος μου βοηθαει παρα πολυ, ειναι ηρεμος ανθρωπος, χωρις φωνες, δεν θα παραπονεθει ποτε σχεδον για το οτιδηποτε, βοηθαει στο σπιτι με τα παιδια παρα πολυ. Φτανει το βραδυ ομως και σχεδον καληνυχτα δεν λεμε….
Ειμαστε μονοι μας στην ανατροφη των παιδιων μας , ελαχιστη εως μηδαμινη βοηθεια των δικων του. Δεν θελω να μπω σε πολλες λεπτομερειες, απλα θα αρκεστω στο οτι σαν αποτελεσμα αυτη η βοηθεια οποτε ερχεται, εχει πολλη μα πολλη ψυχολογικη (δικη μου κυριως) επιβαρυνση, αναποφευκτους καυγαδες και ενταση μεσα στο σπιτι η οποια σιγουρα μας αναστατωνει ολους και κυριως τα παιδια….
Εγω, ενας απιστευτα δυναμικος ανθρωπος που παντα «τραβαγα» τους αλλους, αισθανομαι οτι εχω τελματωσει.
Εχω παυσει να ασχολουμαι με το οτιδηποτε μου προκαλουσε ευχαριστηση –πρωην επαγγελματιας αθλητρια, εξωτερικο, Ελλαδα, Εθνικη ομαδα… ταξιδια , απιστευτες εμπειριες, πανεπιστημιο, ανεξαρτητη και αυτονομη απο τα 18 μου, τα παρατησα ολα μετα απο 20 χρονια για την οικογενεια μου.
Μη με παρεξηγησετε … λατρευω τα παιδια μου!
Απλα με πνιγει η αδυναμια μου να μην μπορω να κανω κατι απλο για μενα, μονο με τον εαυτο μου χωρις αυτο το μαμα μαμα απο πισω να ακουγεται ολη την ωρα.
Οι ωρες της μερας δεν μας φτανουν… δουλευω πολλες ωρες και μετα το αναποδο ωραριο του συζυγου ΔΕΝ μου αφηνει καθολου ελευθερο χρονο.
Εχω κλειστει σε εναν κυκαιωνα, μια καθημερινοτητα που δεν μου επιτρεπει ουτε εναν καφε, μια βολτα με μια φιλη.
Ειναι που με αισθανομαι, να μην ειμαι καλα, που αναρωτιεμαι μηπως δεν επρεπε να εχω γινει μαμα;
Θολωνει το μυαλο μου, κουραζομαι, με νιωθω να θυμωνω πιο ευκολα απο οτι θα επρεπε απεναντι στα παιδια μου…
Με καταλαβαινω οτι γινομαι αδικη με τον μεγαλο.
Με ακουω να φωναζω και αναρωτιεμαι ποια ειναι «αυτή»;
Εγω; Που ναι μεν πολυ δυναμικη, αποφασιστικη, αποτελεσματικη, αλλα να φωναζω ετσι; Να βγαινω εκτος εαυτου;
Απλα νιωθω πνιγμενη….. σκεφτηκα να ζητησω βοηθεια… αλλα μαντεψτε… Πού θα αφησω τα παιδια; χαχα!
Μη σας ζαλιζω, απλα αναρωτιομουν, ειμαι η μονη που βιωνει τετοιες καταστασεις;
Με κανει κακη μανα η επιθυμια μου να μπορουσα να μεινω λιγο μονη μου; Χωρις κανεναν πανω απο το κεφαλι μου;
Καλη συνεχεια και μη με παρεξηγησετε…
Επ’ ουδενι δεν θελω να μελαγχολησω την ωραια σας παρεα
Την ψυχη μου που εχει βαρυνει ηθελα να ανοιξω λιγο και να μοιραστω τις μαυρες σκεψεις μου.
Πως παει;
Οταν μοιραζεσαι, η ααρα σου γινεται διπλη και η λυπη σου μιση…
Εεε με τοση μεγαλη παρεα εδω μεσα, ελπιζω να γινει χιλια μικρα κομματακια…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τα παιδιά σχολείο κ Εσύ κοπανα απο τη δουλειά κ για καφε έστω κ μόνη!!!Υ.Σ.Είμαι σίγουρη οτι λατρεύεις τα παιδιά σου!!! :-)
Πολλές νιώθουν έτσι, εγώ είμαι από αυτές που ο γιος μου, μου δίνει δύναμη, χαρά, ζωή, αν δεν υπήρχε αυτος σίγουρα την κατάθλιψη την ειχα στο τσεπακι. Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω κάπως, αλλά μονο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Πήγαινε τα παδιά σε ένα κέντρο δημιουργικης απασχόλησης για 2 ώρες, μπορείς να τα αφήσεις εκει με τις κοπέλες με ασφάλεια, και πήγαινε εσύ για μενικιούρ-πεντικιούρ, μασαζ, κομμωτήριο, μια μικρή πολυτέλεια για τον εαυτό σου που θα σε χαλαρώσει και ανανεώσει.
αχ,τα ιδια σκεφτομαι και εγω,και με παιρνει πολλες φορες απο κατω.εγω ομως εχω εναν αντρα που δουλευει νυχτα και κοιματε μερα!!ασε πικρα μιλαμε,μονη ολη μερα με 2 μωρα!προσπαθησε να ξεφευγεις οπως μπορεις απτο σπιτι,μην μενεις μεσα,γιατι το κανει χειροτερο.εγω παιρνω τις κορες μου και παμε βολτες,ειτε σε κουνιες,ειτε σε καμια πλατεια!εγω δυστιχως δεν εχω χρονο για μενα,εσυ προσπαθησε να βρεις.θα σου κανει καλο!πιστεψε με..
Μην αισθάνεσαι ενοχές απλά ενα πολύ ενεργητικό άτομο άφησε πίσω τις προσωπικές του φιλοδοξίες ανάγκες ,θέλω για τα παιδια του!!! Να θυμάσαι όμως οτι ευτυχισμενοι γονείς :ευτυχισμένα παιδιά !Ειναι πολυ σημαντικό να βρεις έναν τρόπο να αφιερώνεις χρόνο στον εαυτό σου να πας για έναν καφέ με μια φίλη να περπατήσεις έστω αν δεν μπορείς να ακολουθήσεις καποιο προγραμμα σε γυμναστήριο,πάρε ενα κέντημα βοηθάει πολυ ( ξεφεύγει το μυαλό ) πλέξιμο , προσπάθησε να κανεις κάποιες κατασκευές ( το Internet εχει μέσα οτι θες )π.χ ρολοι, θηκη υφασμάτινη για ψωμι, σαπούνι ,κερί κ.α και θα δεις οτι η ψυχολογία σου θα αλλάξει !!!Οσο εσύ νευριαζεις μιλάς ετσι στον μεγάλο ανταπαντάει με τον ίδιο τροπο και δημιουργείται ετσι ένας φαύλος κύκλος !!!!!Οταν προσπαθείς να θυμάσαι οτι πάντα κάτι καταφέρνεις μην σε καταβάλει !!!!!!!
Όλες έτσι είμαστε και γω μία απο τα ίδια .χωρίς βοήθεια. ...είναι μερικές φορές που έρχομαι στα όρια μου. ..Πρέπει να μακουει ολη η γειτονιά από τις φωνές μου...δυο παιδάκια εχω τον γιο μου 5 και την μικρούλα μου 3.ο αντρας μου δεν μπορώ να πω με βοηθάει όσο μπορει, βέβαια εγω κανω τα περισσότερα. Οπότε είμαι τόσο κομμάτια που δεν μπορώ ούτε μία ώρα παραπανω από της 11 να κατσω . Απλά προσπαθώ να αφιερωμένο χρόνο στο ν εαυτό μου καφεδάκι με τις φίλες μου ποτάκι με φιλες μου .Μόνο έτσι χαλαρωνω περναω ωραία και φεύγει όλη η ένταση μου. Γελάω ....πιο ανέμελα βρε αδελφέ χωρίς να έχω δύο μπομπιρακια να μου ζητάνε συνέχεια από κάτι. ..Αυτό πρέπει να κάνεις να βρεις χρόνο για σένα και για τον άντρα σου. .και με τον άντρα μου βγαίνω αλλά μεταξύ μας κορίτσια περναω πιο ανέμελα με τις φίλες μου. ..
βρε κοριτσακι μου μονο ασχημα δεν πρεπει να αισθανεσαι ειναι φυσικο να νοιωθουμε καποιες φορες πνιγμενες δεν σε κανει κακη μανουλα αυτο...ισα ισα το αντιθετο... νοιωθεις ετσι επειδη δεν εισαι απο τις μανουλες που θα αφηνες τα παιδια σου προκειμενου να πας καπου...αν και θα επρεπε καπου καπου να το εκανες θα σου κανει καλο...δεν εχεις καποια φιλη η καποιον εμπιστο σου ανθρωπο ωστε να αφησεις τα παιδακια σου?να πας εναν καφε κατι ...να περιποιηθεις λιγο τον εαυτο σου....παρε μια αδεια οταν θα ανοιξουν τα σχολεια και εκμεταλευσου τον χρονο που θα ειναι τα παιδια στο ευλογημενο για τις μαμαδες σχολειο!!!!!σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να πανε ολα καλα...γιατι η ζωη ειναι πολυ μικρη για να νοιωθουμε ετσι... φιλακια :-)
ΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΒΕΒΑΙΑ .... ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΘΕΤΙΚΑ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ... ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ... ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΓΝΩΜΗ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΟΥ... Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ .... ΜΗΝ ΤΟ ΑΝΑΛΥΕΙΣ ΠΟΛΥ ΑΣΕ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ , ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ .. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΥΑΛΟΥ ΠΟΣΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΕΣΥ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ ΄΄ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ'' ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΝΑ ΣΕ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ... ΔΕ ΣΤΟ ΠΑΙΖΩ ΕΞΥΠΝΗ ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΕΙΡΑ ΜΙΛΑΩ , ΑΦΟΥΓΡΑΣΟΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΞΩ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΛΛΑ... ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΔΙΚΟ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΚΙΟ . Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΜΕ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΜΟΥ ΗΣΥΧΟ ΧΑΧΑΧΑ ΛΙΓΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΟΒΑΡΑ . ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ
Νομίζω ότι δεν υπάρχει γυναίκα σε τετοια φάση που να μην ζορίζεται και να νιώθει όπως εσύ. Παρότι νέα στο club (το αστέρι μου είναι μόλις 6 μηνών) προσπάθησα απο την αρχή να βρω λύσεις για να μην με πάρει απο κάτω (φαντασου ότι απο μια γυναίκαι που εκανα 2 δουλειες και με ενδιέφερε το βιογραφικό μου έμεινα ανεργη και εγινα μανουλα και κλειστηκα σπίτι). Προσπαθησε να βρεις με καθε κόστος 2-3 φορες το μηνα ώρα για σενα ή/και για σενα και τον ανδρα σου. Είναι ζωτικής σημασιας.... μια ικανοποιημενη και χαρουμενη μαμα είναι καλύτερη μαμα απο μια μαμα παρουσα 24 ωρες το 24ωρο αλλά με τα νευρα κουρελια. εμένα παρότι δεν είμαι αθλητικός τύπος με βοηθησε το να πηγαινω 2 φορες την βδομαδα γυμναστηριο (τη μικρη την κραταει ο μπαμπας της εκεινες τις ωρες) και προσπαθω ενα βραδυ στο τοσο οσο κουρασμενη και να ειμαι να χααρωνω με τον ανδρα μου και να περναμε χρονο μονοι μας... οπως παλια!!! δεν λύνει τα προβήματα... αλλά βοηθά!!! και σιγουρα δεν δημιουργει επιπλεον...
Επεσε βαρύ το καλοκαίρι σε όλες μας....αλλά....Ανοίγουν τα σχολεία!! Ολε! Ολε! Μην νιώθεις ενοχές κορίτσι μου..όλες οσες ειμαστε χωρις βοηθεια απο γιαγιαδες τα έχουμε περάσει-σκεφτεί αυτά που λες....οι κοπέλες παραπάνω είπαν κάτι πολύ σωστό που με έσωσε κ εμένα...Να τα βάζεις για ύπνο νωρίς-νωρίς....! Καλό χειμώνα!
..........Αχ! μια απο τα ίδια. Μόνο που εγώ έχω και θέμα με τον άντρα μου που ενώ λείπει όλη μέρα και βλεπόμαστε και εμείς μόνο βράδυ και τις όλα τα βράδια χωρίς καληνύχτα, όταν λοιπόν βρισκόμαστε σαββατοκύριακα, πάλι σκατά τα κάνουμε γιατί τελικά δεν μπορούμε να συννενοηθούμε. Νόμιζα ότι θα άλλαζε αλλά δυστυχώς............. Φανταστείτε λοιπόν ότι πέρα απο την δουλειά, κανω και απογεύματα και μερικά Σάββατα, έχω όλες τις δουλειές των παιδιών 6 και 7 ετών......, όλες τις υποχρεώσεις μέσα και έξω απο το σπίτι μόνη μου....ολομόναχη και έναν άντρα που δεν μπορώ να συννενοηθώ μαζί του.....!!! Είναι τραγικό, γιατί μετά απο μια κουραστική μερα δεν έχεις που να γύρεις, με ποιόν να μιλήσεις και το κυριότερο να σου σπάει και τα νεύρα γιατί δεν μπορείτε να λύσετε ένα πρόβλημα που απασχολεί έσένα και την οικογένεια σου. ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ!!!!!!!!!!!!!!!11 Λύσεις?????? Ολα αυτά που σου είπαν τα κορίτσια πιο πάνω....Πρέπει οπωσδήποτε να βρείς μια-δυό ωρίτσες την εβδομάδα για τον εαυτό σου. Είναι πολύ σημαντικό. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ τώρα. Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ.!!!!!!!! Κουράγιο...
απλaνα θυμασαι οτι αυτα που περνασ ειναι τα χειροτερα .πραματι η ανατροφη παιδιων σε αυτη την ηλικια ειναι κατα τηγνομι μου ι πιο σκλιρι δοκιμασια στον κοσμο!κανε υπομονι να περασει!μιν κακισεισ τον ανδρα σου οι ανδρεσ δεν αντεχουν γενικοσ .......τραβα τα μονη σου να μεγαλοσουν κι οταν σε δει ξεκουραστη σιγα σιγα θα επανερθετε τορα ομοσ με τιποτα..........................κανε υπομονη κι εσυ κι αυτοσ.δεν υπαρχουν τροποι να ξεφυγεισ γιατι απλα δεν ιπαρχι χρονοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσ κουραγιο και υπομονη τραβασ λουκι μην ζητασ να βγεισ θα περασει στην ωρα του η παναγια μαζι σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οπως και οι υπόλοιπες, μια απ' τα ίδια! Δεν είναι εύκολο να είσαι ξαφνικά κλεισμένη σε ένα σπίτι και κάθε μέρα να ζεις τα ίδια και τα γίδια! Αν προσθέσεις και τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, το αποτέλεσμα είναι πνίξιμο! Να καταλάβεις, εγώ που μια ζωη έκανα πλάκα με τα πάντα, τον τελευταίο καιρό έχω σχεδόν χάσει το χιούμορ μου, που ήταν το όπλο μου για τις ταλαιπωρίες και τις ατυχίες. Δε θυμάμαι πότε έζησα τελευταία φορά τέτοια μαύρη μαυρίλα, και πλέον με κουράζει η σκέψη και μόνο μιας καινούργιας μέρας που αρχίζει, καθώς η δυνατότητα βοήθειας απο γιαγιαδες έχει μειωθει στο πολύ ελάχιστο, λόγω διαφόρων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Ο άντρας μου κάνει ο,τι μπορεί, απλά πρέπει να στρωθει να βρει λύση για την άθλια οικονομική κατάστασή μας και πρέπει να είναι απερίσπαστος από φωνές-γκρίνιες-σκανταλιές του γιού μας. Αρα το βάρος πέφτει σε μένα και ομολογώ οτι τα έχω παίξει με τον ίδιο τρόπο που τα έχεις παίξει κι εσύ. Πολλές φορές, επειδη ο γιος μου είναι αεικίνητο και ασυγκράτητο διαόλι και κάνει συνέχεια τα πιο επικίνδυνα πράγματα, μου ρχεται να του βάλω τις φωνές αλλά κρατιέμαι. Και όσο κρατιέμαι τόσο μπουκώνω και πάω και βρίζω μόνη μου στην κουζίνα θεούς και δαίμονες. Όπως κι εσύ ψάχνω να βρω που σκατά πήγε ο εαυτός μου και δεν ξέρω πως να το συμμαζέψω όλο αυτό που γίνεται. Βλέπεις όμως από τις απαντήσεις των άλλων οτι μάλλον είμαστε πολλές και τελικά δε φταίμε που μας πιανουν οι καταθλίψεις και τα νεύρα μας. Το μόνο που μπορώ να σου πώ είναι υπομονή. Πιάσου από οποιαδήποτε μικρή χαζή χαρά της ζωής και βρες δυναμη να συνεχίζεις. Εγώ ξέρεις τι κάνω; Αν και πτώμα το βράδυ, δεν πέφτω για υπνο μόλις πέφτει ο μικρός. Μου δίνω έστω και μια-δυο ώρες μόνη μου, κι ας κοιμηθώ λιγότερη ώρα το βράδυ. Κάθομαι και βλεπω κωμωδίες στο ίντερνετ και πέφτω πιο ανάλαφρη για ύπνο. Ηλίθιο, αλλά δουλεύει. Αν δεν μπορεις να βγεις εξω, βρες κάτι τετοιο να κάνεις οταν κοιμουνται τα παιδια για να φεύγει η σκέψη σου από τη μαυρίλα. Άλλες φορές μες στη μερα σκέφτομαι τα χειρότερα από μένα και συνέρχομαι, του στυλ: "Τι κάθεσαι και σκέφτεσαι μωρη, εδώ στη Συρία βομαρδίζουν σπίτια για πλάκα και οι ανθρωποι μένουν στο δρόμο, παιδάκια σκοτώνονται, κι εσύ λες οτι έχεις προβλήματα;;; Συνελθεεεεεεεε!!!!"
Πόσο σωστά τα λες! Έτσι ακριβώς είναι.όσο σε διάβαζα στην αρχή ήταν.λες κ άκουγα τον εαυτό μου..βυθίστηκΑ τόσο στις σκέψεις μου κ στο τέλος όντως με " ξύπνησες" με τα τελευταία σου λόγια!!!!!! Αθώα παιδάκια σκοτώνονται εκεί έξω ..εκεί πραγματικά υποφέρουν οι μάνες!!!! Κρίμα θεέ μου πολύ κρίμα!!!!!!:-((
σε καταλαβαινω απολυτα...εαν θελεις επικοινωνησε μαζι μου να μιλησουμε και στο τλφ.
Νομίζω πως δεν πρέπει να υπάρχει μαμά που να μην τα έχει νιώσει αυτά που περιγράφεις....εγω παρηγορώ τον εαυτό μου ότι σε λίγα χρόνια θα μεγαλώσουν και θα αρχίσουν να φεύγουν μόνα τους για βόλτες, φίλους κλπ και επιτέλους θα έχω όλο το χρόνο δικό μου!!!! Σε καμιά 15αριά χρόνια!!!
Οταν ξεκίνησες την ιστορία σου νόμιζα πως το είχα γράψει εγώ. Ιδια ηλικία και ίδιο πρόβλημα, με τον άντρα μου είμαστε πλέον δυο κουρασμένοι συγκάτοικοι και σπάνια εμφανίζεται αυτό που είχαμε παλαιότερα, κυρίως το ζούμε στις διακοπές όταν είμαστε ποιο χαλαροί. Μερικές μερες δεν βρισκόμαστε, δεν ανταλλάσουμε ουτε μια κουβέντα. Δυσκολα τα πράγματα και μερικές φορες όλο αυτό, συν όλα τα άλλα μου δημουργούνμεγάλο εκνευρισμό και φυσικα οι αντοχές μειώνονται και με ακουω και εγω να φωνάζω στο παιδί και αναρωτιέμαι, ποια είμαι και γιατί φτανω σε αυτό το σημείο. Κακή μανα δεν είσαι, κακη με τον εαυτό σου είσαι και αυστηρή. Εχεις φτάσει ταβάνι και δεν πάει άλλο,τα εδωσες όλα, αλλά πρέπει να βρεις τρόπο να ξεφύγεις λίγο. Το καλυτερο για αρχή είναι να έρχονται, οποτε ειναι εφικτό, φιλοι στο σπίτι και να λετε και καμια κουβέντα και θα δεις πως θα σε χαλαρωσει. Δευτερον, μια φορα στις 15 θα φευγεις μια δυο ωρες μονη σου και ο συζυγος θα κραταει τα παιδια και το αντιστοιχο θα κανεις και εσυ για εκεινον. Θα σας ανανεωσει η δημιουργια προσωπικου χρονου και χωρου. Εγω περσι πηγαινα βραδυ, δυο φορες την εβδομαδα και εκανα ζουμπα! Γυρνουσα αλλος ανθρωπος, η μικρη κοιμοταν εκεινη την ωρα οποτε δεν κουραζοταν και ο συζυγος. Ολα θα πανε καλα!
ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΣ ΕΑΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ?ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΦΙΛΗ ΙΣΩΣ?ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ,ΑΠΛΑ ΕΡΧΕΤΑΙ 2-3 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ,ΑΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΝΑ ΠΑΣ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ,ΝΑ ΠΑΣ ΓΙΑ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ,ΣΙΝΕΜΑ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΞΥΠΝΙΑ.ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΙΛΕΣ ΜΕ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ Η ΜΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ,ΠΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΤΟΝ "ΠΟΝΟ"ΣΑΣ,ΕΓΩ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΠΩΣ "ΕΠΙΒΙΩΝΩ"
Συμφωνώ απόλυτα με τα κορίτσια που σου πρότειναν να βρεις μια κοπέλα να κρατάει τα παιδιά κάποιες φορές ώστε να έχεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου και για τον αντρα σου.πρεπει να κοιτάξεις και λίγο τις ανάγκες σου.αλλιώς θα είσαι δυστυχισμενη και θα το μεταφερεις αυτο και στην οικογένεια σου..ειναι λογικό να νιώθεις πνιγμενη..ειναι δύσκολο να δουλεύεις τόσες ώρες και να έχεις και δυο παιδιά χωρίς καμία βοήθεια..είσαι όμως δυναμικός άνθρωπος όπως εγραψες..ειναι καιρός λοιπόν να θυμηθεις τον παλιό σου εαυτό μονο που τώρα αντί να "τραβας" τους άλλους θα "τραβηξεις" ΕΣΈΝΑ!πήγαινετε τα παιδιά σε ενα παιδοτοπο ώστε να απασχολουνται και να μπορεσετε να πιείτε ένα ποτάκι με τον αντρα σου,βρες μια γυναικα να τα κρατήσει λίγο και πιες ένα καφέ,πανε για ψώνια η στο κομμωτηριο η κάπου με τον αντρα σου και οταν βοηθάνε τα πεθερικά σου κανε τα "στραβά ματιά",χωρίς καυγαδες και εντάσεις..δες το σαν ευκαιρία να βρεθείς με τον αντρα σου..εκτός απο μάνα και εργαζόμενη είσαι και ΓΥΝΑΙΚΑ!μη το ξεχνάς!ειναι άδικο για όλους σας..έχεις έναν αντρα που σε βοηθάει και σ'αγαπαει..ειναι δύσκολα τα πράγματα το καταλαβαίνω,απλώς μερικές φορές τα κάνουμε εμείς δυσκολότερα!καλή τύχη λοιπόν!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ! ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΕΡΝΑΩ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕ 2 ΜΩΡΑ. ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ, ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ 'ΠΕΣΕΙ' ΠΟΛΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ. ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ. ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!
Να ξέρεις οτι οι περισσότερες απο δώ μέσα έχουν βρεθεί στην ίδια κατάσταση...όμως νομίζω οτι έχεις αφήσει τον εαυτό σου να βυθίζεται...βρές την παλιά σου δυναμικότητα και άρπαξε την ζωή απ΄τα μαλλιά. Συζήτησε με τον άντρα σου αυτά που σε απασχολούν, βάζε τα παιδάκια σου από τις 8:30 στο κρεβάτι για να κοιμηθούν 9 και να έχεις το βράδυ σου ελεύθερο να πείς μια κουβέντα με τον άνθρωπο σου (εγώ το έκανα και βρήκα τον εαυτό μου, ένα κρασάκι το βράδυ στο μπαλκόνι με απόλυτη ησυχία σε κάνει άλλο άνθρωπο), αν δεν μπορείς να βγείς κάλεσε φίλους στο σπίτι για καφέ (δυό σαχλαμάρες να πείς θα αισθανθείς καλύτερα),πήγαινε στο πιο κοντινό σου στάδιο βάλε την φόρμα σου πάρε και τα παιδιά και αρχίστε να τρέχετε στο στοίβο θα δείς που θα εκτονωθείς, κάτσε με τα παιδιά και κάντε ντεκουπάζ παρεούλα(άρχισα να ασχολούμαι την περασμένη εβδομάδα με το σπόρ μαζί με τα παιδιά και δεν μπορείς να φανταστείς τι ωραία που περνάμε κόβουμε και κολλάμε σε παλιά χαρτόνια, πολύ γέλιο) και αυτά περνάνε δημιουργικά το χρόνο τους κι εσύ δεν χαλάς πολύτιμη ενέργεια σε φωνές και μαλώματα. Τελευτάιο υπάρχουν απογευματινά κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για παιδάκια από 2 έως 10 χρόνων, που κάνουν θέατρο, κουκλοθέατρο, μαγειρική κλπ. ψάξτο, και μια ώρα την εβδομάδα να έχεις μόνη σου είναι σημαντικό. Εγώ πάντως βρήκα τον εαυτό μου με το να τα βάζω νωρίς για ύπνο, και έχω το βράδυ μου ελέυθερο απο τις 9 και μετά και αυτά ξυπνάνε το πρωί εύκολα και χαρούμενα!!! Πίεσε τον εαυτό σου και άρχισε από κάπου, είναι σημαντικό που το καταλαβαίνεις οτι κάτι δεν παέι καλά για αυτό πάρε αποφάσεις και ξεκίνα να κάνεις πράγματα...Ελπίζω λιγάκι να βοήθησα είμαι κι εγώ στην ίδια φάση και τα μικρά μου είναι αγόρια 2 και 4 ετών ...καταλαβαίνεις...! Αλλά προσπαθώ πολύυυυυυυυυυυ να μην φωνάζω και να μην με παίρνει από κάτω!!!Αύριο ξεκινά μια άλλη μέρα, πάρε αποφάσεις για το πώς θές την ζωή σου και τον εαυτό σου.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτό το κείμενο θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ. Δεν έχω λύσεις και απαντήσεις στα ερωτήματα σου γιατί αν είχα θα βελτίωνα και τη δική μου ζωή.Ο λόγος που σου γράφω είναι για να καταλάβεις ότι δεν είσαι η μόνη που σκέφτεσαι όλα αυτά που μας γράφεις. Ήθελα να προσθέσω στα λεγόμενα σου ότι εγώ προσπαθώ κάποιες φορές μέσα στην εβδομάδα να κάνω κάτι για μένα, αυτό το κάτι μπορεί να είναι μία μπύρα έστω μπροστά στη τηλεόραση, ή ένα καλό φαγητό που θα φτιάξω ή ένα μπάνιο διαρκείας που θα κάνω, αυτά τα μικρά καθημερινά πραγματάκια που δεν αλλάζουν την κατάσταση αλλά την βελτίωνουν έστω και για λίγο. Και να σου πω και κάτι, απ' αυτά που γράφεις εισπράττω μια υγιή σχέση με τον άντρα σου και τα παιδιά σου, και αυτό σίγουρα σου δίνει δύναμη να προχωράς και να αντέχεις.......
Γλυκιά μανούλα μην νιώθεις ενοχές. Αν ήταν τόσο εύκολο να μεγαλώνουμε παιδιά θα κάναμε όλες καμιά δεκαριά. Προσπάθησε να βρεις χρόνο για τον εαυτό σου πρώτα . Βάζε νωρίς τα παιδιά για ύπνο και μετά άσε τις δουλειές, που στην τελική δεν τελειώνουν ποτέ , και ασχολήσου με εσένα. Κάνε beaute, διάβασε, πιες ένα κρασάκι και κάτσε να κοιτάς το ταβάνι. Μίλα στον άντρα σου και άφηνε του κανένα απογευματάκι τα παιδιά να πηγαίνεις μία βόλτα στα μαγαζιά ή να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί. Προσπάθησε από γνωστές να βρεις μία έμπιση κοπέλα και να αφήνεις που και που τα πιτσιρίκια για ναβγαίνετε με τον άντρα σου.Και μίλα , βγάλε την ένταση από μέσα σου, στον άντρα σου, σε μια φίλη, κάπου που ξέρεις ότι δεν θα σε κατακρίνουν. Και αγκάλιασε τον άντρα σου όσο πιο συχνά μπορείς, αυτός είναι το στήριγμα σου και με αυτόν θα γεράσεις και θα καμαρώνετε παρέα τα παιδάκια σας.
Απλά σταμάτα. Πάτα φρένο σε ότι δεν αντέχεις. Έχω νιώσει το ίδιο άπειρες φορές, νιώθω τώρα το ίδιο αλλά χωρίς τύψεις για πρώτη φορά. Είμαι ένα βήμα πριν να πω παρατάω μια προσπάθεια που ξεκίνησα πριν 2 χρόνια λίγο πριν φτάσω στην πηγή, γιατί πια απλά δεν αντέχω άλλο. Πια δε με νοιάζει, σου μιλάω αλήθεια. Δε γίνεται να τα κάνουμε όλα. Απλά δε γίνεται. Το που να αφήσω τα παιδιά είναι πολύ πονεμένο θέμα. Δεν τα έχω αφήσει ποτέ μα ποτέ για να βγω έξω, για να κάνω κάτι για τον εαυτό μου και αυτό όχι επειδή το θέλω. Τα αφήνω μόνο για δουλειά και υποχρεώσεις και τα αφήνω πληρώνοντας. Και όταν λέμε τα κρατάω εννοώ μόνη μου, δεν πρόκειται ούτε μία φορά να βοηθήσει ο μπαμπάς. Τους τελευταίους μήνες σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με άλλες μαμάδες και να βοηθάμε που και που η μία την άλλη. Μάντεψε τι έγινε. Εξυπηρέτησα αρκετά απογεύματα άλλες 5 μαμάδες (εννοείται αφιλοκερδώς) και ποτέ καμία δεν το ανταπέδωσε και ούτε πρόκειται. Μόνο μου λένε μπράβο πως τα καταφέρνεις. Γειά σας (κατά το hallooo) ποιος σας είπε ότι τα καταφέρνω??? Έχω κουραστεί πάρα πολύ και θέλω να σου κρατήσω το παιδί για να καθαρίσεις το σπίτι σου ή για να πας για ψώνια, γιατί καταλαβαίνω τον πόνο σου, αλλά μήπως κι εσύ πρέπει να το κάνεις αυτό κάποια στιγμή για εμένα όταν έχω υποχρεώσεις χειρότερες (με την έννοια ότι δεν αναβάλλονται) από τις δικές σου? Σε καταλαβαίνω. Το πρόβλημα της φύλαξης των παιδιών είναι τεράστιο. Δυστυχώς δεν είμαστε ακόμη η κοινωνία που θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Ρούχα δίνουμε, παιχνίδια δίνουμε, χρόνο δε δίνουμε με τίποτα. Και θα ήταν όλα τόσο απλά αν θέλαμε να το κάνουμε αυτό. Ίσως αν μεγαλώσουν τα παιδιά να είναι πιο εύκολο, το εύχομαι. Πέτα ό,τι αναβάλλεται. Κοιμήσου πολύ. Άσε τα παιδιά να παίζουν στο σπίτι κι εσύ κοιμήσου δίπλα τους ό,τι ώρα κι αν είναι (στον καναπέ στο σαλόνι, στο παιδικό δωμάτιο, όπου βολεύει). Άσε τις δουλειές του σπιτιού, άσε τα πολλά μαγειρέματα. Άστα όλα για λίγο καιρό μέχρι να ξεκουραστείς. Αλλά ξεκουράσου χωρίς τύψεις του τι δεν έκανες. Είναι πολύ βασικότερο από οτιδήποτε άλλο. Μετά δέξου ότι οι περιορισμοί λόγω παιδιών δεν μπορούν να εξαφανιστούν. Όταν συμβιβαστείς με την ιδέα, θα σου φαίνεται μικρότερο το πρόβλημα και θα αρχίσεις να βρίσκεις και λίγο χρόνο για εσένα. Αλήθεια στο λέω γίνεται! Δεν ξέρω πως, αλλά από τη στιγμή που λες "ε, δεν πειράζει, θα επιβιώσουμε" όλα αρχίζουν να φαίνονται πιο εύκολα. Αλλά πρώτα ξεκουράσου!!! Και είναι σίγουρο ότι λατρεύεις τα παιδιά σου. Δε χρειάζεται καν να απολογείσαι γι'αυτές τις σκέψεις. Ούτε στον εαυτό σου, ούτε σε κανέναν άλλον. Όποιος σε παρεξηγήσει πες του καλύτερα να βάλει ένα χεράκι να βοηθήσει λίγο. Αλλά που??? Άσε. Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόσα πολλά οι μαμάδες μεταξύ μας, αλλά μας αρέσει να τριπλοκλειδώνουμε την πόρτα του σπιτιού όταν μπαίνουμε μέσα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις. Θα τα καταφέρεις και μάλιστα πάρα πολύ καλά. Αυτό να το λες κάθε μέρα!
εμενα ο αντρας μου ειναι ναυτικος και τον βλεπω καθε 5 μηνες. εχω ενα αγορακι 22 μηνων και το μεγαλωνω τελειως μονη αφου δεν εχω βοηθεια απο κανεναν κυριολεκτικα. υπαρχουν φορεσ που δεν εχω αλλεσ αντοχεσ και νιωθω κι εγω οτι πνιγομαι. καμια φορα του φωναζω και γεμιζω τυψεισ μετα . σε καταλαβαινω απολυτα.....
όλες το ΄έχουμε πέρασει αυτό και ίσως ακόμα το περνάμε κάποιες φορές...και φυσικά κάτι πρέπει να κάνουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !η λύση είναι μια κοπέλα εμπιστοσύνης έστω 2 φορές το μήνα ....εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω,,,,γονείς δεν υπάρχουν από καμία πλευρά σε μένα και τον άντρα μου οπότε ήταν και είναι η μοναδική λυση....πηγαίνω τα παιδιά σε εναν παιδότοπο πολύ συχνά...μας έχουν μάθει όλες οι κοπέλες και είναι όλες πολύ καλές....όποτε θέλουμε να βγούμε η να πάω για έναν καφε να κάνω κάτι για μένα παίρνω μια κοπέλα απο εκέι που την ξέρουν και τα παιδιά! είμαι πο΄λύ ευχαριστημένη και δυστυχώς είναι η μόνη μου λυση...και όσο αφορά το οικονομικό θα σου πώ οτι εδώ στην θεσαλλονίκη έπαιρναν 5 ευρω την ώρα και τώρα έγινε 3! σκέφτομαι ότι ίσως να μπορείτε να το κάνετε που και πού για το καλό σας.....βγαίνεις λίγο αλλάζεις παραστάσεις και μετά πιστεψε με γίνεσαι άλλος άνθρωπος και δεν το θες αμέσως....και φυσικά πίνουμε και τα ποτάκια μας και στον παιδότοπο έρχονται και άλλοι φίλοι και μια χαρά!!τα παιδιά μας τα λατρεύουμε και είναι η ζωή μας αλλά πρέπει να είμαστε καλά και ήρεμες κι εμείς για να είναι κι αυτά!!
Είναι πολύ λογικό να έχεις πια κουραστεί από όλα! Και είναι επίσης πολύ καλό που αναγνωρίζεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Αν νιώθεις όντως την κατάθλιψη να σου χτυπάει την πόρτα κάνε οπωσδήποτε κάτι! Είναι άδικο για τα παιδιά σου να φορτώνονται το βάρος της κούρασής σου. Δεν ξέρω πόσο καλά είναι τα οικονομικά σας, αν και με τις καταστάσεις που ζούμε φαντάζομαι, βρες μια κοπέλα συστημένη να σου κρατάει τα παιδιά 2 ώρες την εβδομάδα/δεκαπενθήμερο/μήνα και κάνε κάτι για τον εαυτό σου. Πήγαινε μόνη σου σινεμά, με τον άντρα σου για φαγητό, με μια φίλη σου για καφέ, κάνε όμως οπωσδήποτε κάτι! Για τα παιδιά σου, για τον άντρα σου, για τον εαυτό σου...
θα πω μια φραση που καλυπτει τα παντα και αν καθε γονιος το εβαζε σε εφαρμογη θα καταλαβαινε ποσο σωστο ειναι: ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. για σκεφτητε το λιγο!
μια απο τα ιδια...δεν εισαι η μονη και δεν εισαι μονη...εχεις τον αντρα σου...μιλα με εκεινον που ειναι παρον και οχι με μας που ειμαστε κρυμμενες πισω απο μια οθονη....
Δε θεωρω απαραιτητο να πς σε ψυχολογο αλλα οπωσδηποτε θεωρω απαραιτητο να σωσεις τον εαυτο σου ΠΡΩΤΑ κ μετα το γαμο σου. Αστα τα παιδια σε μια φιλη, σε μια αλλη μαμα, σε μια γειτονισσα, καπου για μια ωρα τη βδομαδα τουλαχιστον και πηγαινε για πεντικιουρ, κομμωτηριο, καφε, η οτι αλλη βλακεια θελεις. Παρε ενα βιβλιο κ πηγαινε εξω να το διαβασεις. Παρε 20 λεπτα απο τον πολυτιμο χρονο σου κ του αντρα σου και βγες να περπατησεις η να κατσεις στο πεζουλι στο συνταγμα,η να ταισεις τα περιστερια στο ζαππειο η να πας να χαζεψεις παππουτσια η τελωσπαντων ο,τι ειναι αυτο το κατι που θα σου κανει μια καλη ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΗ. Εχεις πιεστει παρα πολυ.. Δε βγαινεις ετσι συναδελφισσα μαμα, χρειαζεσαι αμεση δραση. Το να το θαβεις δε σε βγαζει καπου. Μεινε εκει κ βρες μια ακρη. Σου στελνω αστερακια.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ! ΕΓΩ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΙΔΙΚΟ. ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΦΑΣΗ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ. ΟΤΑΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΓΥΡΝΑ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΣΕ ΚΟΙΤΑΝΕ,ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ . ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΕΠΙΑΝΑΝ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ,ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΟΥΝΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ,ΑΦΗΣΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΤΟΝ. ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΡΘΕΤΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ. ΑΥΤΑ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ!
Μια ειλικρινή εξομολόγηση που λίγες μαμάδες θα τολμούσαν να κάνουν........ Γιατί οι περισσότερες δεν θέλουν να παραδεχτούμε πως τα βλαστάρια μας μας πνίγουν και ρουφούν ζωτικό αέρα από την καθημερινότητά μας.... Στο δια ταύτα τώρα: θα πρότεινα στην μαμά να βρει επειγόντως λίγο χρόνο για την ίδια αλλά και για τον σύντροφό της με οποιοδήποτε κόστος. Για αρχή σκέψου μια μικρή έξοδο σε τακτά χρονικά διαστήματα και για αργότερα βλέπεις. Πάνω από όλα είμαστε σύντροφοι. ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΑΥΤΟ.
ειμαι μια απο αυτες που τολμω και αναφερω στις παρεες μου οτι εκτος απο τα παιδια μου,χρειαζομαστε κι εμεις λιγο χρονο για να περναμε ξεγνοιαστα,χωρις να εχουμε το συνεχες αγχος του μην παθουν κατι τα παιδια!Απο πισω μου βεβαια γινεται τρελλο παρτυ σχολιων,αλλα who cares?Aς βρουν κι αλλοι το θαρρος να το παραδεχτουν!