Το χαρτάκι

Σεπτέμβριος 2003. Εγώ, η Μαρία, έκλεισα τα 20 μου χρόνια. Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας στο σπίτι μας στην Καλλιθέα βρίσκω ένα πρόχειρο σημείωμα “μαρούλι μου χρόνια πολλά-μπαμπάς” , χαμογελάω και τον παίρνω τηλέφωνο στη δουλειά. Ήταν τα τελευταία γενέθλια που περάσαμε μαζί.

Σεπτέμβριος 2013. Αισίως εγώ 30 και η Ιωάννα 22 μηνών. Ξυπνάω το πρωί και πάω στην κούνια της. Δυο τόσο δα χεράκια με πιάνουν και από τα δύο μάγουλα και με χαϊδεύουν με τρυφερότητα, δύο μάτια με κοιτούν και ένα στοματάκι με 6 δοντάκια όλα όλα μου γελάει με το πιο βαθύ χαμόγελο και μου ψιθυρίζει “μαμούλα αλιά” (μανούλα αγκαλιά). Την παίρνω αγκαλιά και πάμε να πιούμε το γάλα μας. Στο κινητό ήδη έχω κλήση από τη μαμά Ελένη και ο Γιώργος μας περιμένει στο σαλόνι. Το μάτι μου πέφτει στο καδράκι πάνω από τη βιβλιοθήκη, το χαρτάκι είναι ακριβώς εκεί και ο μπαμπάς μου, μου εύχεται για ακόμη μια χρονιά…

Και αυτή τη χρονιά -το σωτήριο έτος 2013- χα! έγινα 30 και πήρα όλες τις ευχές που προσδοκούσα.

Μαμά Μαρία