Γιατι δεν υπερασπιστηκα τον εαυτο μου;
Αγαπημενες μου μανουλες, διαβαζω ΟΛΕΣ τις ιστοριες σας με μεγαλο ενδιαφερον και κάθε μια μου δινει απο ενα παραδειγμα…
Εγω θα σας διηγηθω την ιστορια τοκετου μου που δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που ειχα φανταστει… Βεβαια στην συγκεκειμενη περιπτωση αυτο που μετραει ειναι οτι γεννηθηκε το αγορακι μου γερο…
Μετα απο μια αποβολη που ειχα και αρκετες προσπαθειες, εμεινα εγκυος..! Η χαρα μεγαλη, απεριγραπτη! Ολα κυλουσαν καλα με τις αναγουλες μου, με τους εμετους, τις ζαλαδες και με μια μικρη αποκολληση στο 1ο τριμηνο. Ολα αυτα μεχρι τον 4ο μηνα, μετα σταματησαν και αρχισα πραγματικα να απολαμβανω την εγκυμοσυνη μου.
Διαβαζα συνεχεια για ολα τα σταδια μιας εγκυμοσυνης και μεσα στο μυαλο μου ειχα φιαξει μια φουσκα ενος φυσιολογικοτατου τοκετου με οτι μπορει να περιλαμβανει. Δεν φοβομουν καθολου, αντιθετως ηθελα και ανυπομονουσα να το ζησω!
Με παρακολουθουσε η γιατρος μου καθε μηνα και οπως σας ειπα ολα κυλουσαν τελεια. Ειχα αποφασισει να γεννησω σε νοσοκομειο, το ηξερε και η γιατρος μου αυτο απο την αρχη. Μου ειπαν για εναν πολυ καλο γιατρο στο νοσοκομειο και ετσι καπου στον 7ο μηνα πηγα να ανοιξω την καρτελα μου και να με παρακολουθει και εκεινος. Σε αυτο το σημειο θελω να ομολογησω οτι οποτε πηγαινα στο νοσοκομειο, παντα πριν μπω ειχα ενα αγχος, ενα σφιξιμο, δεν ξερω πως να το περιγραψω ουτε και το γιατι. Ετσι παντα μου εβρισκαν λιγο τσιμπιμενη την πιεση, εκανα μετρησεις στο σπιτι παντα φυσιολογικη η πιεση μου, πηγαινα και στην γιατρο μου εξω, παλι φυσιολογικη η πιεση. Αυτο εγινε αρκετες και αφου ειχαμε κανει ολες τις εξετασεις, καταληξαμε οτι ηταν απλα ψυχολογικο!
Στις 38+2 εβδομαδες πηγα στο νοσοκομειο για εξεταση. Με εξεταζουν και μου βρισκουν την πιεση 14/9 και εκεινη την ωρα πεταγεται ο γιατρος απο την καρεκλα του κατακοκκινος και αρχιζει να μου φωναζει και να μου λεει πως θελει να μπω εκεινη την ωρα για καισαρικη γιατι το μωρο μου κινδυνευει και η αιτια ειμαι εγω και κατι τετοια… Τα εχασα πραγματικα, αρχισα να κλαιω και να τον παρακαλαω να σταματησει γιατι δεν ενιωθα καλα.. Πραγματικα τωρα τα σκεφτομαι και τρελενομαι που δεν αντεδρασα αλλιως και να σηκωθω να φυγω! Ημουν πρωταρα και εκτος αυτου με επιασε αδιαβαστη!
Αφου εγινε ολο αυτο τον σκηνικο, αυτος να φωναζει και εγω να τα εχω χασει κυριολεκτικα. Μου λεει να βγω και να μπω ξανα σε κανενα δεκαλεπτο και ετσι εγινε. Μπαινω ξανα, αλλα πραγματικα δεν ειχα ηρεμησει, γιατι μου ειχε δωσει την εντυπωση πως κατι επαθε το μωρο μου!
Οταν μπηκα ξανα και μου πηραν την πιεση ειχε ανεβει φυσικα κι αλλο.. Το περιμενα αλλωστε, ημουν πολυ ταραγμενη…
Μου εκαναν εισαγωγη για παρακολουθηση, οπως μου ειπε εμενα, αλλα εξω στην μητερα μου που περιμενε της ειπε οτι κανονισε καισαρικη την επομενη το πρωι… Ετσι μετα απο καποια ωρα το εμαθα κι εγω. Τα συναισθηματα μου αναμεικτα, απο την μια χαιρομουν τοοοοσο πολυ που θα γεννιοταν το μωρο μου ομως απο την αλλη με ετρωγε το γιατι απο την αποψη οτι δεν υπηρχε κανενα σοβαρο προβλημα. Εδω να σημειωσω πως κατα την διαρκεια της ημερας και της νυχτας που ερχονταν νοσοκομες και μου επαιρναν την πιεση, ηταν φυσιολογικοτατη, αλλα η αποφαση δεν αλλαζε! Με ειχε γεμισει αλλωστε με τοσες ενοχες και μου εδειχνε την καισαρικη σαν την μονη λυση!
Αφου ξημερωσε ο καλος Θεουλης την ημερα (μονο εγω ξερω πως) και μετα την σχετικη προετοιμασια μπηκα στο κρυο χειρουργειο και στις 10:30 γεννηθηκε το μωρο μου, ο πριγκιπας μου και εκεινη ηταν η στιγμη που ηρεμησα και με πλυμμηρισαν τα συναισθηματα της χαρας!
Ολα λοιπον καλα απο εκει και περα, ομως τωρα καθομαι και σκεφτομαι… Γιατι εφ’οσον ηξερα κατα βαθος πως δεν υπηρχε προβλημα, γιατι δεν υπερασπιστηκα τον εαυτο μου; Γιατι δεν εκανα μια προσπαθεια εστω να ζησω αυτο που ηθελα τοσο πολυ, να γεννησω φυσιολογικα το μωρακι μου; Γιατι οι γιατροι καταληγουν αμεσως σε αυτην την λυση; Δεν σου δινουν καν την ευκαιρια να το ζησεις ουτε στο ελαχιστο και μιλαω για περιπτωσεις που πραγματικα δεν υπαρχει ιατρικο προβλημα -γιατι υπαρχουν και περιπτωσεις που ειναι απαραιτητη…
Αυτη ηταν η ιστορια μου, μανουλες… Μπορει να μην ειχα την γεννα που ονειρευομουν, ομως εχω ενα αγγελουδι στην αγκαλια μου που με κανει να τα ξεχναω οοοολα! Ας ελπισω πως αν αποφασισω να κανω αλλο παιδακι ισως ζησω το ονειρο μου…
μαμα Ειρηνη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγω λεω δεν πατε να βρειτε καμια δουλεια να απασχολησετε το μυαλο σας? Εδω αλλες δεν εχουν να ταισουν τα παιδια τους και μερικες χαζογκομενες καθονται και κλαιγονται που γεννησαν με καισαρικη....
Εγώ ξερω από πριν μεινω έγκυος ότι δεν πρεπει να γεννησω φυσιολογικά...ουτε καισαρική με επισκληρίδιο, παρα μονο με ολική νάρκωση. πρέπει να καταλάβουμε πως δεν μπορούμε όλες οι γυναίκες να γεννησουμε φυσιολογικά και ότι αυτο δεν μας κανει λιγότερο μάνες!!!! Σ' όλη μου την εγκυμοσύνη ειμαι στο κρεβάτι, με πόνους, μοναξιά, αγωνία και ότι αλλο μπορείτε να φανταστειτε......εχω μετρήσεις καθε σημάδι που υπαρχει στο ταβάνι....και όλα αυτα τα υπομενω για το αγοράκι μου!!! Οπότε δεν με νοιάζει αν θα κανω καισαρική, με νοιάζει να κρατήσω αγκαλιά τον γιο μου και να ειναι υγιής!!!
Καλη μου Βασιλικη ολα να σου πανε καλα ευχομαι και ναι δεν γινεται σε ολες να γεννησουν φυσιολογικα. Η περιπτωση σου ειναι δυσκολη, αλλα εαν ολα σου πηγαιναν καλα δε θα ηθελες να ζουσες αυτη την εμπειρια?
Ξεκινησα να ανεβασζω πίεση από τον εβδομο μήνα. Επαιρνα χάπια υπερτασικα και εκει που καθομουν ειχα 16 πιεση. την μερα που γεννησα ειχα ραντεβου με τον γιατρο μου να δουμε τι γινεται. ειχα 18 με 10. μου ειπε οτι ημουν σε φαση προεκλαμψιας και εφυγα σφαιρα για το μαιευτηριο. με υπογλωσσια και ορό μου εριξαν την πιεση για να μπω χειρουργειο για καισαρικη. υπήρχε ποτε περίπτωση να παραβλεψω τα λογια του γιατρου και να ρισκαρω να παθω κατι εγώ ή το παιδί επιμενοντας για φυσιολογικο τοκετο; ΟΧΙ. το ξερω οτι η καθε μια ονειρευεται καπως τον τοκετο της, υπαρχουν κι αυτες που εχουν γεμισει τα φορουμ κατακρινοντας οποιον γιατρο τολμησει να εκφερει την λεξη "καισαρικη" και γινονται επικινδυνες. στο φιναλε δεν μπορεις να εμπιστευεσαι εναν γιατρο σε ολη την εγκυμοσυνη και στο τελος να θεωρεις οτι θελει να παρει 200 ευρω επιπλεον και να σε βαζει με το ζορι για καισαρικη. να ευχαριστειτε τον θεο που κρατατε γερά παιδιά στα χέρια σας. ολα τα αλλα ειναι ψιλά γράμματα
Αγαπητή μου Ειρήνη δε θέλω να σε πληγώσω, μόνο να σου πω κι εγώ ότι έπασχα από υπέρταση κύησης (έφτασα μέχρι 18/11) και γέννησα φυσιολογικά στην Αγγλία όπου και μένω. Είδα κι έπαθα βέβαια να συνέλθω, μου πήρε κανένα τρίμηνο να πέσει, με αγωγή. Μπορούσες να γεννήσεις φυσιολογικά, ναι. Κι εγώ σαν εσένα έχω τύψεις που δε θήλασα αποκλειστικα αλλά έδωσα συμπλήρωμα όταν δοκιμαζόμουν από υπερτασικά συμβατά με θηλασμό που μου έβλαψαν το συκώτι. δε φταίμε, μητέρες είμαστε αλλά μας εκμεταλλεύονται στην πιο ευαίσθητη κι ανυπεράσπιστη στιγμή της ζωής μας. Είσαι υπέροχη μάνα κι είναι κάκιστος γιατρός. Και φαντάζομαι την αγωνία σου εκείνη τη στιγμη, όπως και τη δική μου. Τι φταίμε που δε βρήκαμε τη νηφαλιότητα να το ψάξουμε περαιτέρω εκείνη τη δύσκολη ώρα?
Εκει πονταρουν ρε κοριτσια οι "γιατροι" αυτοι. Στην αδυναμια της στιγμης, στο οτι θα κανεις τα παντα για να μην παθει τιποτα το μωρακι σου, ακομη και στην ευαισθησια που υπαρχει λογω των ορμονων. Οπως και στη γεννα ενω ολα πανε καλα ξαφνικα σου πεταγεται μια νοσοκομα και σου λεει "δε θελεις να παμε για καισαρικη? τοσες ωρες παιδευεσαι σε 10 λεπτα θα εχεις τελειωσει". κι εσυ οχι μονο καισαρικη............ αρκει να σταματησουν αυτοι οι πονοι (που τις περισσοτερες φορες αυτοι σου δημηουργησαν). Ενημερωθειτε και υποστηριξτε την γνωμη και την επιλογη σας! Δεν αλλαζει η καισαρικη τομη το γεγονος οτι γινεσαι μανουλα...αλλα γιατι να μη ζησεις κατι φυσιολογικο οταν αυτο ειναι εφικτο.??
Ποσο τυχερη ειμαι τελικα που ενω συνεχεια στονοσοκομειο ειχα πιεση 16 απο το αγχος (στο σπιτι εννοειται χαμηλοτερη) ο γιατρος με καταλαβαινε και ποτε του δε μου μιλησε για καισαρικη λογω αυτου του γεγονοτος...απλα μου ελεγε να την ελεγχω στο σπιτι και αν τη δω ανεβασμενη να αρχισω καποια αντιυπερτασικα φαρμακα...ειναι γνωστο οτι υπαρχουν φαρμακα για την πιεση τα οποια τα παιρνουν οι εγκυες και γεννανε φυσιολογικα...δεν μπορω να φανταστω να συμπεριφερεται με τετοιους τροπους ενας γιατρος και επιλπλεον να βρισκει τετοιες γελοιες δικαιολογιες...!
Συμφωνω μαζι σου Νινα εχω κανει κι εγω καισαρικη αλλα αφου το παλεψαμε μεχρι τελους για φυσιολογικο κι επειδη επεφταν οι παλμοι του μωρου λογω πολλων περιτυλιξεων του λωρου. Εγω δεν το βλεπω ετσι εννπειται οτι καποιοι γιατροι κανουν καισαρικη για τα χρηματα αλλα ας μην ειμαστε τοσο απαιδιοδοξοι και κλαιγομαστε για το πως και τι και τι θα μπορουσαμε να κανουμε αλλα ας χαρουμε αυτο το θαυμα. αλλοι δεν καταφερνουν ποτε να γινουν γονεις
Στο τελευταίο που λες νομίζω πως όλες συμφωνούμε! Άσε που σε λίγα χρόνια σχεδόν δε θα θυμόμαστε πως γεννήσαμε. Εγώ ήδη έχω αρχίσει να ξεχνάω λεπτομέρειες και είμαι φρέσκια ακόμη.
Δεν μπορω να καταλαβω το κολλημα με τον φυσιολογικο τοκετο και το ονειρο και τι απεριγραπτη εμπειρια και και και δηλαδη επειδη γεννησες με καισαρικη δεν εισαι μανουλα δεν νιωθεις το ιδιο. Το ονειρο σου ηταν να γεννησεις φυσιολογικα η να γινεις μανουλα. Επιτελους ας σταματησουμε να μεμψιμοιρουμε για ανουσια πραγματα σημασια εχει να ειμαστε υγεις με τα παιδακια μας αγκαλια και τιποτα αλλο. Φυσικα και πρεπει να εχουμε επιλογες και να μπορουμε να εκφραζουμε την αποψη μας και τις επιθυμιες και να μην γινομαστε θυματα καποιων επιτηδειων αλλα ελεος ολα τα σκεφτομαστε κατοπιν εορτης. Εδω σε αλλες χωρες σκωτονουν τα μωρα στην κοιλια ακομα και μαναδες δεν εχουν να ταισουν τα παιδια τους η τα χανουν στη γεννα ακομα και οι ζωη τους κινδυνευει λογο συνθηκων και εμεις κλαψουριζουμε για τετοια. Ας ανοιξουμε λιγο τα ματια και το μυαλο μας και να δουμε παραπερα.
Χριστίνα, εμένα με ενοχλεί η κοροϊδια. Τώρα έχεις μεγάλη πίεση άρα θα κάνεις καισαρική, μετά πέφτει η πίεση αλλά πάλι θα κάνεις καισαρική. Αν θέλεις ανθρωπέ μου να κάνεις καισαρική να έχεις το θάρρος τη γνώμης σου, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό (π.χ. να χάσεις πελάτες), και να μου το πεις από την αρχή. Θέλω να σου κάνω καισαρική γιατί έτσι θέλω, όχι ψευτιές και κοροϊδίες. Έχουμε μπει σε ένα τρυπάκι να μας λέει ο γιατρός έχεις πρόβλημα και να αναρωτιόμαστε αν λέει αλήθεια ή έχει κάποιο όφελος από αυτό. Λίγη ειλικρίνεια θα ήταν καλύτερη για όλους μας.
Χριστινα ακριβως επειδη θελουμε να ανοιξουμε τα ματια μας και να δουμε λιγο παραπερα γι αυτο γινεται ολος αυτος ο πολεμος περι καισαρικων ανευ λογου και αιτιας. Δεν ειναι μονο να γινεις μανα η ολη υποθεση. Απαραδεκτος γιατρος. Ντοπη του που ασκει αυτο το επαγγελμα να παει να γινει χασαπης
Καλησπερα και απο μενα! Εγω γεννησα το δευτερο αγορακι μου στις 19 δεκεμβριου στο αλεξανδρα.ημουν ακριβος στη 39 εβδομαδα και οτα πηγαβγια εξεταση 3 μερες πριν η γιατρος μου βρηκε πιεση 15 και 9, 5. Τρελαθηκα αφου μια ζωη ειμαι υποτασικη.αλλα βεβαια δεν αντεδρασε ετσι.με εστειλε να κανω καρδιοτοκογραφημα και στη συνεχεια μου εγραψε ενα χαπι πολύ ελαφρύ για την πιεση που το ξεκινησα αμέσως και φυσικα διαιτα.. Αλλα επειδη δεν έπεφτε μετα απο 2 μερες μου εκανε προκληση και γεννησα φυσιολογικα παρότι ο μιλρος ηταν δεμενος με το λώρο 2 φορες.και λεω ολα αυτα γιατι θελω να καταληξω στο γεγονος οτι θανμπορουσε απλα να σου κανει προκληση και να αφησει τα πραγματα να προχωρησουν ηρεμα και απλα! Απαραδεκτος γιατρος.
Γιατί αυτό που σου έκαναν ήταν απαράδεκτο και απάνθρωπο. Δε νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ψύχραιμα. Το καλό είναι ότι το πέρασες και τώρα ξέρεις. Κι εγώ από μερικά κατ΄επείγοντα που μου παρουσίασαν, τα οποία τελικά ήταν ασήμαντα έβαλα μυαλό και τώρα κάθομαι και ρωτάω και τη ζαλίζω την κάθε αυθεντία επαγγελματία με τις απορίες μου. Δεν κάνω τίποτα αν δεν καταλάβω γιατί πρέπει να το κάνω. Νομίζω πως κάθε ασθενής έχει δικαίωμα να ξέρει τι θα του κάνουν και να αρνηθεί ή να δεχτεί οποιαδήποτε θεραπεία. Όλα χρειάζονται. Και οι στιγμές αδυναμίας είναι απαραίτητες για να πας παρακάτω και να τα κάνεις καλύτερα την επόμενη φορά. Ξέχνα το, κράτα μόνο ό,τι έμαθες από αυτήν την ιστορία. Φιλιά!