Μικρό μου βασανάκι,
τώρα εσύ είσαι όντως 13 μηνών; Γιατί σαν να μην μου φαίνεσαι μόνο για τόσο. Βασικά… σε κανέναν δεν φαίνεσαι για τόσο! Φαίνεσαι πιο μεγάλος!
Και όμως… πάνε μόλις 13 μήνες από τότε που πήρες την πρώτη σου ανάσα, γλυκό μου μουτράκι!
Που λες τώρα που είσαι 13 μηνών…
εξακολουθείς να έχει 8 δόντια, αν και σαν να φαίνεσαι έτοιμος για μερικά ακόμα
ύψος και βάρος δεν ξέρω, αλλά σε νιώθω αρκετά πιο βαρύ από τον προηγουμενο μήνα, ενώ ψηλώνεις τόσο γρήγορα που ήδη σε φαντάζομαι να μου ρίχνεις στο μέλλον δυο κεφάλια
τρως τα πάντα
ξέρεις να περπατάς, αλλά προτιμάς ακόμα το μπουσούλημα
κάποια πρωινά ξυπνάς πολύ νωρίς και έρχεσαι στην αγκαλιά μας να συνεχίσεις τον ύπνο σου στην αγκαλιά μας
σκαρφαλώνεις, πέφτεις, ξανασηκώνεσαι, έχεις ματώσει δυο φορές το χειλάκι σου, όμως κλαις μόνο για 5 δευτερόλεπτα και μετά συνεχίζεις τις σκανδαλιές
το αγαπημένο σου παιχνίδι είναι να αλλάζεις τα πάντα θέση μέσα στο σαλόνι. Ώρες ώρες πραγματικά απορώ με τη δύναμή σου
η νέα σου αγαπημένη συνήθεια είναι να στέλνεις παντού φιλάκια
λατρεύεις να παίζεις με την Αθηνά και υπομονετικά ανέχεσαι όλα όσα θέλει να σου κάνει (ναι, ναι, μέχρι και να σου φορέσει μια hello kitty μπλούζα)
είσαι ΠΑΡΑ πολύ ζωηρός και ταυτόχρονα ΠΑΡΑ πολύ ήσυχος, δεν ξέρω πώς πετύχαμε τέτοιο συνδυασμό
θέλεις να τρως μόνος σου
είσαι ένας γλύκας!
(Σε λατρεύω!)
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΣΟυ! Για το οτι ειναι σκάνταλο και ήρεμο ταυτόχρονα!!! ΒΡΕ ΟΛΙΒΙΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΑΚΙ!!!! ΣΤΟ ΛΕΕΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΜΑΜΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΚΑΝΤΑΛΙΑΡΑΣ ΚΟΡΗΣ.... ΔΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΚΕΡΤΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΡΚΡΙΝΙΤΣΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ!!! ΓΙ ΑΥΤΟ...... ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΑΚΙ!!! ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ !!!
Πραγματικά είναι σαν καρμπόν σου! Στην κάτω φωτογραφία είναι πολύ έντονη η ομοιότητα!!! Να τα χαίρεστε και τα δύο ζουζουνάκια!!!
Ολιβια να χαιρεσε τα παιδακια μου μαζι με τον αντρα σου.Οταν αρχιζα να διαβαζω το site σου ημουν και γω στην αρχη της εγκυμοσυνης μου και καθως ηταν το πρωτο μου μωρακι ηθελα να ψαξω στο ιντερνετ και να βρω πληροφοριες για την εγκυμοσυνη,την γεννα και γενικα για το μωρο. Οι εγκυμοσυνες μας ηταν παραλληλες ,καθοτι εγω γεννησα 9 Οκτωβρη και μου αρεσε που σε ειχα παρεακι σε αυτην την τοσο υπεροχη διαδρομη. Ολα οσα ειπες για τον Αρχελαο ηταν σαν να τα ελεγα εγω για την Δημητρουλα μου.!!Ευχομαι να συνεχισεις με ιδιο ζηλο αυτο που κανεις και ελπιζω να τα πουμε καποια στιγμη απο κοντα σε καποια εκδηλωση.
Η κορη μου γεννηθήκε δύο μερες πριν τον Αρχέλαο,στις 6/10/2012 και καθε φορα που γραφεις για εκεινον ειναι σαν να διαβαζω για την Ελενη μου.Κι εμεις περπαταμε αλλα προτιμαμε το μπουσουλημα.Οσο για το φσγητο τωρα προσπαθουμε να φαμε τα παντα, μιας κι εχουμε αποκτησει τα πρωτα μας δοντια εδω κι ενα μηνα.Να τα χαιρομαστε και να τα δουμε οπως εκεινα επιθυμουν !
Να τον χαίρεστε τον μικρό Ολίβιο... εεεε.... Αρχέλαο! Να είστε καλά να καμαρώνετε τα παιδάκια σας και την όμορφη οικογένεια σας
Καταλαβαινω τόόόόόόόόσο πολύ αυτά που γράφεις! Λες και μιλάς για το δικό μου βρε παιδι μου: 1)Ήσυχος (δε γκρινιάζει καθόλου, απεναντιας γελάει με οτιδήποτε, ακόμη κι αν του υψώσεις φωνή, όταν τον επαναφέρεις στην τάξη δε λέει τίποτε, το πολύ πολύ να ψιλομουρμουρίσει) 2) αλλά διαόλι (συνεχώς κάτι πετάει κάτω, χτυπάει πόρτες για να μπει σε δωμάτια που δεν πρέπει να μπει, τραβάει μαλλιά, δαγκώνει τον ποπο της γιαγιάς του, μετακινεί έπιπλα, βάζει μπαλάκια μέσα σε διάφορα δοχεία, κάνει οτι βήχει ή οτι ξερνάει και μετά γελάει με τις αντιδράσεις μας), 3) περπατούσε από 12 μηνών αλλά αποφάσισε οτι του αρέσει να περπατάει μόνος του στους 14 μηνες, 4) ειναι υπομονετικός οταν τον ..."κακοποιούν" τα μεγαλύτερα παιδιά και γελάει, δεν απαιτει τα παιχνίδια τους, αλλά τα "ζητάει" προσεκτικά. 5) Κάνει ώρες-ώρες κάτι πραγματα που νομιζω οτι ειναι ο Αϊνστάιν: Μου δινει σκουπίδια απο κάτω να τα πετάξω ή προσπαθεί ανοίγει τον κάδο να τα πετάξει μόνος του (που διαολο ξεχωρίζουν τα σκασμένα τι ειναι σκουπιδι και τι όχι;;;), ταϊζει ψωμί τον παππού, παίρνει τα κλειδιά κι βρισκει το σωστό κλειδί για την εξώπορτα (αυτό πάλι που σκατά το ξέρουν; σ' αφήνουν μαλάκα μερικές φορές τα μικρά), το χωνει μέσα και προσπαθεί να την ξεκλειδωσει... 6) Ειναι 15,5 μηνών και όλοι τον κάνουν για πολύ μεγαλύτερο, λόγω υψους και ...εκφρασης. Οσο κι αν μας τη βαράνε στα νεύρα ώρες-ώρες με την επιμονή τους στις σκανταλιές, μετά κάνουν κάτι και λιωνουμε... Τα άτιμα ειναι αξιολάτρευτα.
Βεατρίκη, πολύ γέλασα!!! Αυτό με τα κλειδιά πρόσεξέ το. Κι εμένα το έκανε αυτό και ενώ από ένα σημείο και μετά αρχίσαμε να τα βάζουμε πιο ψηλά, ένα πρωί τη βρήκανε οι γείτονες έξω από το διαμέρισμα ντυμένη από την κορφή μέχρι τα νύχια με τσάντα σχολείου να προσπαθεί να μπει μέσα. Είχε ξυπνήσει πολύ νωρίς, ντύθηκε, ξεκλείδωσε,βγήκε και κλειδώθηκε απ΄έξω. Δε θυμάμαι να σου πω ακριβώς πότε το έκανε, αλλά ήταν σίγουρα μεταξύ 19 και 22 μηνών. Είχε κάνει κι άλλα επικίνδυνα. Κι εμείς από τα σκουπίδια ξεκινήσαμε. Σας βλέπω σε "καλό" δρόμο. Ένα άλλο που μπορεί να δοκιμάσει και θέλει προσοχή είναι το μαγείρεμα. Εγώ τώρα την πιάνω από χιλιόμετρα όταν σκέφτεται να κάνει κάτι που δεν πρέπει. Συνήθως σε παρατηρεί επίμονα κάποια φορά που το κάνεις και μετά σε ανύποπτο χρόνο προσπαθεί να το κάνει μόνη της. Από τα 3 και μετά ευτυχώς μας τις έκοψε τις μεγάλες συγκινήσεις, αλλά και πάλι δεν είναι να την εμπιστεύεσαι πλήρως.
ωχ.... ευτυχως δεν τον αφηνω να μπει στην κουζινα ποτε! Κλεινω πόρτες για να μη μαθει και μπαινει οταν εχω φούρνο ανοιχτο. Αρα δε με εχει δει. Τωρα για τα κλειδια... μαλλον την πατησα!
Αχουυυυυυ το παιδάκι μου!!!το λάτρευω αυτο το μπομπιρονι....φτου,φτου σκορδα αγορακι μου!ειναι ενα μήνα μικρότερος απο την κορούλα μου!!εδω κ μέρες στέλνουμε κ εμείς φιλακι.....να τον χαίρεσαι ολιβια,ειναι γλυυυυυυκας!!( και το αθηνακι)!!
εν τω μεταξυ στο βιντεο ειναι ΙΔΙΟΣ εσυ!!!!! τον λατρευω!
Να σας ζήσουν και τα δυο τους! Τι να μην λατρέψεις από αυτά τα παιδιά?
Ενα τέτοιο σκαθαράκι έχω και εγώ που γεννήθηκε 20 μέρες μετά το δικό σου!!!Σε πολλά που γράφεις μου μοιάζουν!!Να είναι καλά τα παιδάκια μας!!Όντως είναι τύχη να είναι ζωηρά μα παράλληλα και ήσυχα!!Και εγώ απορώ πως το πέτυχα!!!