Η πρώτη συνάντηση έγινε πριν από 24 χρόνια όταν τα παιδιά μας ήταν 3 ετών και άρχισαν να πηγαίνουν προπρονήπιο. Ήταν 5 κορίτσια. Τα πιο δυναμικά και ανήσυχα στην τάξη. Γίνανε φίλες. Μοιράζονταν τη… συνενοχή της κάθε παιδικής τους

αταξίας. Δημιούργησαν μια μικρή «συμμορία».

Ακολούθησε το δημοτικό. Πάντα μαζί και πάντα πρώτες στα μαθήματα, αλλά και στις αταξίες. Αχώριστες και στο γυμνάσιο και το λύκειο. Με τις ίδιες αποτυχίες και επιτυχίες σε όλους τους τομείς της ζωής τους, που πιά δεν περιοριζόταν μόνο στις σχολικές αίθουσες.

Οι μαμάδες τις παρατηρούσαμε διακριτικά και χαιρόμασταν που καταφέρνανε να είναι τόσα χρόνια μαζί. Κάναμε και εμείς παρέα, αλλά λιγότερο.

Μετά ήλθε το πανεπιστήμιο. Πέρασαν με επιτυχία σε παρόμοιες σχολές στην Αθήνα. Η φιλία τους παρέμεινε το ίδιο δυνατή, παρά την προσθήκη και νέων φίλων. Ο χρόνος λειτούργησε θετικά για τη μακρόχρονη σχέση τους.

Μετά το πανεπιστήμιο άρχισαν τα μεταπτυχιακά. Η μία Αμερική, η άλλη Παρίσι, η άλλη Λονδίνο, η άλλη Ζυρίχη. Άρχισαν να ανταλλάσουν ταξίδια. Η απόσταση, ένα νέο στοιχείο στη σχέση τους, δεν κατάφερε να τις χωρίσει.

Σήμερα εργάζονται όλες σε διαφορετικές χώρες στην Ευρώπη. Ωστόσο και πάλι είναι μαζί , είτε μέσω τεχνολογίας, είτε μέσω …αεροπορικών εταιρειών.

Τις ημέρες των γιορτών, βρέθηκαν όλες στην Αθήνα και αποφάσισαν να καλέσουν τις μαμάδες τους σε reunion!!!

Συναντηθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας. Μαμάδες και κόρες. Ήταν πολύ συγκινητικό. Θυμηθήκαμε την πρώτη μας συνάντηση στο προπρονήπιο… Θυμηθήκαμε τις παιδικές αταξίες τους, τις δασκάλες τους, τις πρώτες  τους «επαναστάσεις»…Γελάσαμε, βγήκαμε φωτογραφίες, μαμάδες και κόρες και αποφασίσαμε να ξανασυναντηθούμε όλες μαζί και πάλι του χρόνου την ίδια μέρα.

Ήταν ένα ξεχωριστό reunion!!!