Έκανα εξωσωματική χωρίς παθολογικά αίτια. Και ανακάλυψα τον σκοπό της!

Θέλω καιρό να γράψω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Όχι γιατί τη θεωρώ ιδιατερη σε σχέση με άλλες που έχω διαβάσει, αλλά γιατί ίσως με διαβάσουν μανούλες που είναι κοντά στη δική μου περίπτωση.

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από τις 5.5.2005 (να θυμάστε το 5). Εντελώς ξαφνικά κι αναπάντεχα και σε φάση που έλεγα ΔΕΝ-ΘΕΛΩ-ΝΑ-ΚΑΝΩ-ΣΧΕΣΗ!!!! Ηταν όμως αυτό που λέμε»κεραυνοβόλος έρωτας».

Στις 30.08.2008 παντρευτήκαμε… τα οργανώσαμε όλα όπως ακριβώς τα έιχαμε ονειρευτεί.

Τον πρώτο χρόνο του γάμου μας είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα προσπαθήσουμε για μωράκι λόγω δικών μου επαγγελματικών υποχρεώσεων (είμαι χορεύτρια και δασκάλα μπαλέτου). Αρχές Ιουνίου λοιπόν κι ενώ έχω τελειώσει με πρόβες και παραστάσεις, κόβω τα αντισυλληπτικά και βούρ για μπεμπάκι!

Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει ο δεύτερος, ο τρίτος… μπεμπάκι άφαντο! Για να μη τα πολυλογώ, έτρεξα, έκανα ένα σωρό εξετάσεις (τραβολογούσα και τον αντρούλη μου σε όλα αυτά) και η απάντηση πάντα η ίδια: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ. ΚΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ.

Εδω πρέπει να σας πω οτι με αυτά και με εκείνα γυρίσαμε όλη την Ευρώπη! Πέρασαν τρία πολυταξιδευμένα χρόνια με Λονδίνα, Παρίσια, Κολωνίες, Ρώμες, Μόντε Κάρλο, Μονακό…. Και που δεν πήγαμε! Επιστρέφαμε πάντα κι εγώ ήλπιζα από αυτό το ταξίδι να γυρίσαμε τρείς. Το τελευταίο χρόνο πρέπει να αναφέρω ότι από το άγχος μπλόκαρα τον οργανισμό μου και δεν έκανα καν ωορρηξία! Γι’ αυτό και ο τρίτος γυναικολόγος που με παρακολουθούσε τότε, με είχε βάλει σε θεραπεία πρόκλησης ωορρηξίας. Σας πληροφορώ ότι ο οργανισμός μου ανταποκρινόταν τέλεια. Κάθε μήνα έιχα 5 και 6 ωάρια, ολοκληρωμένη γονιμοποίηση όμως ΠΟΤΕ. Φυσικά όλα αυτά είχαν και το κόστος τους. Γι’ αυτο και κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου «Φ-τ-ά-ν-ε-ι!!»=

Ηταν εκεί κοντά στο Πασχα που είπα τέλος. ‘Επεσα με τα μούτρα στη δουλειά και στις ετοιμασίες για τη παράσταση των μικρών μου κοριτσιών. Είχα πάρει απόφαση ότι το καλοκαίρι θα κάνω εξωσωματική και ότι κατά πάσα πιθανότητα την επόμενη σαιζόν δεν θα δούλευα (δεν είχα σκοπό να το διακινδυνέψω). Το μόνο που έκανα ήταν μια έρευνα  για το κέντρο εξωσωματικής που θα επιλέγαμε με τον άντρα μου. Ζω Θεσσαλονίκη, παρ’ όλα αυτά καταλήξαμε στον κ. Μ. στην Αθήνα.

Κλείσαμε ραντεβού Πέμπτη μεσημέρι στις 15.00. Του έδωσα μια σακούλα εξετάσεις κι αφού τις είδε προσεκτικά, σήκωσε τα μάτια του μας κοιταξε επίμονα και είπε «ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΑΛΑΒΩ» Μου κοπηκαν τα πόδια…

Και συνέχισε «ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ ΖΕΥΓΑΡΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΩ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩ ΜΠΟΤΕΙΤΕ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ!«

Εκει επανηλθα.

Το πρώτο πράγμα που μου ηρθε στο μυαλό και που ευτυχώς δεν το έπνιξα ηταν η εξής φράση «Γιατρέ, δεν ήρθαμε να το διαπραγματευτούμε. ‘Ηρθαμε να μας πείτε πότε μπορούμε να ξεκινήσουμε τη διαδικασία«

01/07/2012 αδιαθέτησα. Το ίδιο βράδυ ταξιδέψαμε για Αθήνα. Θυμάμαι, την ώρα που κλείδωσα το σπίτι μου, είπα μέσα μου ότι όταν ξαναπεράσω αυτή τη πόρτα δεν θα είμαι μόνη…

Στις 05/07 μου ζήτησαν να κάνω αιματολογικές και βάση των αποτελεσμάτων ξεκίνησα θεραπεία σπερματέγχυσης (ο γιατρός υποστήριζε ότι δεν υπήρχε λόγος να με βομβαρδίσει με θεραπεία εξωσωματικής-άρα πολλαπλές ορμόνες)

Τις ενέσεις μου τις ξεκίνησα στις 06/07. Είναι απαραίτητο να τονίσω ότι τρέμω τις βελόνες συνεπώς δεν υπήρχε περίπτωση να τις κάνω μόνη μου. Ο κλήρος έπεσε…. στον αγαπημένο μου. Καθημερινά  επί 6 μέρες στο σύνολο, ο υπέροχος αντρας μου, μου τρυπούσε τη κοιλίτσα και βοηθούσε κι εκείνος στο να πάνε ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

12/07 έγινε η ωοληψία. 19 ωάρια μου φωνάζαν!!!!!!

Οταν συνήλθα από τη μέθη, με κάλεσαν στο γραφειο του γιατρού, όπου με περίμενε ο ίδιος με την ομάδα του για να με ενημερώσουν, να μου δώσουν πολλά συγχαρητήρια για αυτήν την επιτυχία και για να δώσω την έγκριση μου να δωρίσω τα υπόλοιπα ωάρια που δεν θα χρειαζόμουν σε μανούλες που τα είχαν ανάγκη. Κι εκεί ακριβώς κορίτσια ήρθε η απάντηση… Εκει κατάλαβα γιατί πέρασα όλη αυτη -όχι δοκιμασία- αλλά κατάσταση. Για να καταλήξω εκεί, να βοηθήσω άλλες γυναίκες. Εννοείται ότι με ένα και μόνο βλέμμα ο αντρας μου κι εγώ συμφωνήσαμε.

16/07 νωρίς το πρωί έγινε η εμβρυομεταφορά 3 γονιμοποιημένων ωαρίων…

«Τριών;;;;;» ρωτήσαμε,»E! Mα εμεις θα θέλαμε δυο!«

Ο εμβρυολόγος χτύπησε τον Γιάννη μου στη πλάτη και χαμογελόντας του είπε «Μην αγχώνεσαι… 1% με 2% να πιάσουν και τα τρια έμβρυα«

Γυρίζοντας Θεσσαλονίκη ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι όλα είναι τέλεια. Συγκεκριμένα είχα ενθουσιαστεί  με την ιδέα διδύμων. Πάντα χάζευα διδυμα αδέρφια.

27/07 στα γενέθλια της μαμάς μου έπρεπε να κάνω τη Β ‘χοριακή. ‘Αλλο ένα σημάδι στο μυαλό μου ότι όλα θα εξελιχθούν όπως τα περιμέναμε κι έτσι θα έκανα στη μανούλα μου το πιο υπέροχο δώρο… Και το έκανα!!! Ημουν ΕΓΚΥΟΣ 15ημερών με τοσο ηψηλή χοριακή που όλοι μιλούσαν για τρίδημη κύηση!

Ναι, ανήκαμε σε αυτό το απειροελάχιστο ποσοστο ζευγαριών που με τη πρώτη προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης  είχαμε επιτυχία.

Είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη με μια ακόμη πιο τέλεια ψυχολογία και ένα τεράστιο χαμόγελο ότι ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Διέψευσα τον γυναικολόγο μου στα πάντα: πήρα μόλις 10 κιλά,δεν χρειάστηκε να κάνω περίδεση τραχήλου όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έπαθα προεκλαμψία κι ένα σωρο άλλα για τα οποία με είχε ενημερώσει από το πρώτο ραντεβού ο καλός μου γιατρός και που εγώ του χαμογελούσα και του έλεγα ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα από όλα αυτά. Το μόνο που δεν κατάφερα ήταν να πετύχω το στόχο μας: να φτάσω 33η/34η εβδομάδα.

Γέννησα στις 29/01/13,  30 εβδομάδων και 2 ημερών τρία υπέροχα πλάσματα, 2 παλικάρια και μια κούκλα 1550γρ. 1600γρ και μόλις 830γρ. Μείναμε στη ΜΕΝΝ του Παπαγεωργίου σχεδόν για 2 1/2 μήνες ώσπου να πάρουμε το απαιτούμενο βάρος. Τα θήλασα για 6 μήνες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ αλλά επειδή όλο αυτό είναι μια άλλη ιστορία που επίσης θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, θα σταματήσω εδώ.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ 5 ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΑ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ, ΟΤΙ ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ 5 ΜΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΦΟΥ ΚΛΕΙΣΑΜΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΓΑΜΟΥ (ΓΕΝΙΚΩΣ ΤΟ 5 ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ)

ΟΦΕΙΛΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ… ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΜΟΥ!

ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΩ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΣΤΕΡΑΚΙ, ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ.

μαμά Ελίνα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com