Πρασόρυζο; Όχι μπαμπά, ευχαριστώ!
Αυτή την απάντηση πήρα από τα βλαστάρια μου που σαν λύκοι πεινασμένοι γύρισαν από το σχολείο τους!
Είχα μαγειρέψει πρασόρυζο, μια παραλλαγή της ωραιότατης συνταγής του Ηλία Μαμαλάκη που βρήκα στο ίνττερνετ, καθώς ήταν η πρώτη φορά που μαγείρευα αυτό το λαχταριστό φαγάκι (κακούργα διατροφή γαρ…)
Η αλήθεια είναι ότι μολις μπήκαν στο σπίτι είπαν -και πήρα τα παράσημα μου- «Τι ωραίες μυρωδιές στο σπίτι μας!!!»
Και αναθάρρησα ότι μπορεί και να δοκίμαζαν.
Ο αφελής!
Πώς μπόρεσα να πιστέψω ότι μπροστά σε μακαρόνια (η μία με κέτσαπ, ο άλλος με την καταπληκτική κόκκινη κρασάτη σάλτσα με καρότα και κρέας της μαμάς τους) θα θέλανε το όντως εξωτικό για τα παιδικά γούστα πρασόρυζο!
Όταν λοιπόν τους πρότεινα να δοκιμάσουν έστω μια μπουκίτσα, εκεί που χλαπακιάζαμε, με κοίταξαν και είπαν με το ύφος «μη μας τα ζαλίζεις» … «ευχαριστώ μπαμπά αλλά όχι«!
Και συνεχίσαμε ο καθένας στο πιάτο του και στις λιχουδιές τους.
Ποιος ξέρει, μπορεί κάποτε να το δοκιμάσουν, μπορεί και όχι! Και τι έγινε;
Το σίγουρο είναι ότι δεν τρέχει και τίποτα! Κάποια στιγμή θα τα δοκιμάζουν, ελπίζω, όλα! Αυτό ομολογώ ότι θα το ήθελα: να δοκιμάζουν και μετά να απορρίπτουν. Και όχι μόνο φαγητά!
Αλλά είναι μικρά ακόμη!
Οπότε… περί ορέξεως… πρασόρυζο!
A, Ατλις, με παρεξήγησες, το ιδιαίτερο το έκανα για μένα που κάνω μια συγκεκριμένη διατροφή! Ένα φαγητό γίνεται σπίτι! με μικρές εναλλακτικές, αφού δεν ειμαστε και στρατός, αλλά γενικά, όπως σοφά μας ειχε πει ο παιδίατρος΄- όταν τα είχαμε μικρα - κανένα παιδί δεν παθαίνει σκορβούτο ούτε αυτοκτονεί από πείνα σε σπίτι που υπάρχει φαγητό! χαχαχα! Καλή σύνέχεια
Εγώ ομολογώ ότι είμαι λίγο πιο αυστηρή σ'αυτό! Δηλαδή δεν φτιάχνω ιδιαίτερα φαγητά, ό,τι υπάρχει. Βέβαια το δικό μου είναι ακόμα μια σταλιά κι εύκολο στο φαγτητό, αλλιώς μπορεί να έκανα κι εγώ, ποιός ξέρει ;) Πάντως δεν με ξαφνιάζει! Κι εγω μικρή σιχαινόμουν πχ το σπανακόρυζο και τώρα τρελαίνομαι. Και πάρα πολλά άλλα!
Λοιπόν, αγαπητή Ιωάννα Μοσχάρι σε μερίδες 1,2 κιλα 1-2 κρεμμύδια κομμένα ή τριμμένα, ό,τι σου αρέσει (καλύτερα στο μούλτι κάτω από τον απορροφητήρα) οσα καρότα θες να φας κομμένα σε μικρομεσαία κομμάτια, όχι ροδέλες γιατι θα λιώσουν δαφνη 1-2 φυλλαράκια αλάτι πιπέρι ελάχιστη κανέλα σκονη (εκτός αν σου αρέσει οπότε βάλε τόση όσο να μην πικρίσει - εγώ θέλω λίγη γιατι με πειράζει) κι ένα - δύο σκορδα δεν πειράζουν κανέναν, ψιλοκομμένα κι αυτά τριμένη τομάτα (και μια κουταλιά πελτέ) Κρασί κοκκινο Σωτάρεις τα κρεμμύδια, το σκορδο και μόλις τα δεις οκ, ρίχνεις και το κρέας και το σωτάρεις να παρει από όλες τις πλευρές Μόλις τσουρτσουρίσει επαρκώς ρίξε ένα ποτήρι (εγώ όταν λέω ποτήρια εννοώ τα παλιά "Γιουλα" του νερού) κρασί, ανακατεύοντας. Πέτα μέσα τα καρότα, με αγάπη και τη δάφνη Βάλε την τομάτα και τον πελτέ (άντε κ μια κουταλίτσα ζάχαρη να μην πικρίσει από την τομάτα το φαγάκι) λίγο λαδάκι ακόμη και με την προσθήκη όσου νερού χρειάζεται, άστο να σιγοβράσει. Λίγο πριν το τέλος βάλε λάδι αν το θες πολύ λαδερό, εγώ δεν το προτιμώ. Και καλή όρεξη! Το πρασόρυζο πάντως κι εσύ το περιφρονεις χαχαχαχα! Να 'σαι καλά, ευχαριστώ πολύ! ΄
Αχ Γιάννη μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συνταγή!! Δεν το σνομπάρω το πρασσόρυζο!! :) Αντιθέτως μου αρέσει πολύ ότι έχει πράσσο μέσα! Επίσης πιστεύω ότι είναι μια καλή ιδέα φαγητού για ναπειστούν να φάνε τα παιδάκια που δεν τρώνε λαχανικά εύκολα! Εκτός βέβαια αν συνυπάρχει το κοκκινιστό στο τραπέζι! :P
Αγαπητέ Γιάννη οφείλεις να μας παραθέσεις τη συνταγή της κόκκινης κρασάτης σάλτσας με καρότα και κρέας γιατί μας άνοιξες την όρεξη!! :)
Χαχα συμφωνώ! Και για το πρασόρυζο όμως!