Γιατί, μαμά, δεν είμαι αρκετά καλή για σένα;
Είμαι η Ελένη, 33 ετών και έχω ένα αγοράκι τον Δημήτρη 1 έτους.
Γράφω αυτό το κείμενο απλά για να βγάλω από μέσα μου ότι με πικραίνει και να προτρέψω τις μανούλες να μην κάνουν τα λάθη που ίσως έκανε η δική μου μητέρα.
Η μητέρα μου δεν είναι ποτέ ευχαριστημένη και ικανοποιημένη με μένα. Μόλις πετύχω ένα στόχο που αυτή έχει θέσει κατευθείαν ζητάει το κάτι παραπάνω.
Από μικρή ήμουν στρατιωτάκι μέσα στο σπίτι, να μην κάνω καμία ζημιά γιατί το σπίτι πρέπει να είναι τέλεια συμμαζεμένο ώστε όλοι να βλέπουν πόσο καλή νοικοκυρά είναι η μαμά μου.
Αν έκανα κάποια ζημιά έπεφτε ξύλο, πολύ ξύλο, όχι αστεία πράγματα.
Τα νεύρα της ήταν πάντα σπασμένα από διάφορες καταστάσεις που βίωσε και φυσικά τα σπασμένα νεύρα τα πλήρωνα εγώ και ο αδερφός μου.
Ήμουν στο νηπιαγωγείο και αναγκάστηκα να πάω με μακρυμάνικη ζακέτα στη γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς γιατί το προηγούμενο βράδυ επειδή ζήλεψα που πήρε μόνο τον αδερφό μου στο κρεβάτι της να κοιμηθούνε μαζί, της μίλησα άσχημα και με έδειρε πολύ τόσο πολύ που μου μαύρισε το χέρι.
Κάθε φορά που είχα κάποιο ατύχημα (π.χ. είχα σπάσει το πόδι μου), έτρωγα ξύλο γιατί την έβαζα σε μπελάδες.
Δεν είχε την υπομονή να κάτσει να μας διαβάσει ποτέ. Τις λίγες φορές που καθόταν να με διαβάσει, μόλις έκανα το ίδιο λάθος αρκετές φορές, έπεφταν οι σφαλιάρες βροχή! Η καλύτερη της φίλη που το έβλεπε αυτό τελικά ερχόταν και με διάβαζε αυτή.
Όσο μεγάλωνα, τόσο περισσότερο ξύλο έτρωγα. Θυμάμαι μια φορά γύρω στα 17 μου που με είχε ρίξει κάτω μου πατούσε τη κοιλιά και με κλωτσούσε παντού και τελικά λιποθύμησα.
Σαν παιδί και σαν έφηβη πέρασα 2-3 φορές κατάθλιψη. Τότε φυσικά πάλι νευρίαζε αλλά με πήγαινε στο νευρολόγο που πήγαινε και αυτή για να με βοηθήσει. Και προσπαθούσε και αυτή με τον τρόπο της.
Για τα μαθήματα και τις επιδόσεις στο σχολείο δε με πίεσε ποτέ και ήταν πάντα ενθαρρυντική.
Τέλειωσα το σχολείο, πέρασα στο πανεπιστήμιο, δούλευα παράλληλα αλλά ούτε αυτά ήταν αρκετά γιατί παρά τους κόπους που κατέβαλα, δεν πέρασα στο δημόσιο.
Μετά άρχισε η πίεση του να παντρευτώ να φύγω από το κεφάλι της, όπως έλεγε πάλι όταν αγανακτούσε.
Παντρεύτηκα και μετά άρχισε η πίεση του να κάνω ένα παιδί γιατί δεν είμαι και μικρή.
Έμεινα έγκυος και λόγω σοβαρών προβλημάτων έπρεπε να είμαι στο κρεβάτι για τους 5 πρώτους μήνες. Ήμουν χάλια ψυχολογικά και εντελώς μόνη. Είχα μια σοβαρή αιμορραγία και λόγω των προβλημάτων που είχα πήγαινα τακτικά στο γυναικολόγο και έπαιρνα κάποια φάρμακα, οπότε μια μέρα μου λέει «Πες στο γιατρό να σε καθαρίσει (να τερματίσει δηλαδή την εγκυμοσύνη) γιατί οι γιατροί λεφτά θέλουν να παίρνουν, για αυτό σου λέει να πηγαίνεις συνέχεια και εξάλλου με τα φάρμακα που παίρνεις, τι παιδί θα βγει;»
Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, του γιατρού και του συζύγου μου γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι που είναι ο θησαυρός μου.
Επεμβαίνει συνέχεια στην ανατροφή του και με κοροϊδεύει που είμαι υπερπροστατευτική μητέρα. Μα πώς να μην είμαι αφού πέρασα πολύ δύσκολα μέχρι να γεννηθεί. Η εγκυμοσύνη μου ήταν επαπειλούμενη από την αρχή μέχρι το τέλος της.
Τώρα εμμέσως μου δείχνει ότι δεν είμαι τόσο καλή νοικοκυρά, ότι αυτή ήταν πρώτη νοικοκυρά και είχε και 2 μωρά, όχι ένα όπως εγώ.
Ότι υπάρχουν τόσες άξιες κοπέλες που δουλεύουν και έχουν και μωρά ενώ εγώ δεν έχω δουλειά και ούτε και καλή νοικοκυρά είμαι.
Και τόσα άλλα που κάνω στραβά…
Και άλλα τόσα που μου λείπουν…
Και αναρωτιέμαι, γιατί; Γιατί δεν είμαι αρκετή για αυτήν;
Όλα της τα συγχωρώ, και το ξύλο και τις αμφισβητήσεις όμως η καρδιά μου πικραίνεται και κλείνει.
Έχω τόση ανάγκη από στοργή και μια καλή κουβέντα από εκείνη και ας είμαι 33 ετών .
Δεν θυμάμαι να μου έχει πει ένα παραμύθι μικρή και δε θυμάμαι να έπαιξε ποτέ μαζί μου, είχε πάντα δουλειές για να είναι πάντα το σπίτι καθαρό και εγώ έχω ΠΑΝΤΑ ψυχικά κενά .
Ψυχικά κενά και πληγές που απέκτησα και που παλεύω συνέχεια να καλύψω και να γιατρέψω.
Γι’ αυτό μανούλες, μην πληγώνετε τα παιδάκια σας. Το σημαντικό είναι να έχουμε υγιή και ευτυχισμένα παιδάκια, χορτασμένα από αγάπη και στοργή και όλα τα άλλα και οι δουλειές και το νοικοκυριό είναι τόσο ασήμαντα.
Κάθε φορά που ο γιος μου προσπαθεί να περπατήσει ή να χτυπήσει παλαμάκια και του λέω «Μπράβο τα πας πολύ καλά», δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου αλλά βλέπω ότι τα ματάκια του γυαλίζουν και χαίρεται.
Ας μην ζητάμε τίποτα παραπάνω από αυτό που έχουν να μας δώσουν τα παιδιά μας και ας τους δίνουμε την ελευθερία και την ενθάρρυνση να ζήσουν τη ζωή τους όπως επιθυμούν.
Πολλά φιλάκια σε όλες,
μαμά Ελένη
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Συγχαρητήρια για το πώς αντιμετώπισες αυτή την πολυετή άσχημη κατάσταση κ για τον χαρακτήρα που έχτισες μέσα από όλα αυτά.Εισαι άξιος άνθρωπος,δημιούργησες μια όμορφη οικογένεια κ χτίζεις έναν νέο άνθρωπο(τον μικρούλη σου) με αγάπη κ αξίες.Προχωρα μπροστα,κάνεις τη δυσκολότερη δουλειά,είσαι full time μανούλα κ μην αφήνεις να σε συγκρίνουν με οποιαδήποτε άλλη.Εσυ ξέρεις τι έχεις περάσει κ να αγαπάς τον εαυτό σου!Κ πάλι μπράβο σου!Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Κοριτσι μου καλο λυπαμαι πολυ για οτι εχει συμβει με τη μανουλα σου ολα αυτα τα χρονια...η μαμα σου μου βγαζει μεγαλες ανασφαλειες αν μου επιτρεπεις κ κακες επιλογες.οταν ο Θεος σε ευλογει με τη λεξη Μανα ολος σου ο κοσμος ειναι να εισαι μανα κ παντα με αγαπη στο παιδι σου..χαιρομαι πολυ που λατρευεις το παιδακι σου κ εισαι μια χαρα με τν αντρα σου.αρα,τν οικογενεια σου τν εχτισες.δν θες δερβεναγα στο βρακι σου τη μαμα σου η οποιονδηποτε αλλο που επηρεαζει τη γαληνη της ψυχης κ του σπιτιου σου.εισαι δυνατη,εχεις προχωρησει τη ζωη σου,ξερεις τι να κανεις για να απομακρυνθουν αρνητικοι ανθρωποι απο τη ζωη σου ακομα κ αν αυτοι ειναι οι ιδιοι μας οι συγγενεις.ευχομαι καλη συνεχεια στη ζωη σου κ να ξερεις εγω προσωπικα δν δουλευω κ μεγαλωνω τν 2χρονο γιο μου κ δν ειμαι λιγοτερο αξια απο αλλεε.καθε μανουλα κανει οτι μπορει!
στον καθεναν η ζωη δινει οτι του αξιζει ...αυτο θα γινει και με τη μητερα σου αλλα και με σενα ..οπως φαινεται παρα τα ασχημα βιωματα σου καταφερες και εγινες ενας πολυ καλος ανθρωπος και θα μεγαλωσεις ενα παιδι που θα εχει ολα αυτα που ελειψαν σε σενα γι αυτο να εισαι περηφανη ..επισης να εισαι περηφανη που μπορεις και συγχωρεις αυτο απο μονο του σου δινει τεραστια δυναμη, θα ερθει η ωρα που θα δικαιωθεις για ολα....εγω σαν πιο παλια μαμα αφου δεν ειμαι πια μικρομανα εχω να σου δωσω θερμα συγχαρητηρια για τον χαρακτηρα που ανεπτυξες παρα τις αντιξοες συνθηκες και για την παρακαταθηκη που θα αφησεις στον γιο σου...
Αν και 33 όπως λες, θα είσαι πάντα ένα παιδί που θα έχει ανάγκη από το μητρικό χάδι και την αγκαλιά. Δυστυχώς η μητέρα σου δεν μπόρεσε να στο δώσει και πλέον δε πρόκειται να αλλάξει. Πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτή τη κατάσταση και να το αποδεχτείς. Αισθάνομαι την ίδια πίκρα, αν και ξύλο δεν έφαγα από τη μάνα μου. Με πονάει όμως το πως έχει γίνει. Μια υστερικιά με σπασμένα νεύρα που κατακρίνει τους πάντες και φωνάζει ξεφτιλίζοντάς με. Το μόνο που θέλω είναι μια γλυκιά κουβέντα, αλλά μόνο να κρίνει ξέρει και να επιβάλει τη γνωμη της για τα πάντα. Για να μην σχολιάσω τις φορές που απειλεί ότι θα μας διώξει από το σπίτι γιατί είναι στο όνομά της. Κοίτα να ζήσεις μέσω του παιδιού σου αυτό που δεν έζησες. Την στοργή που δεν πήρες βιωσέ την μέσω της σχέσης σου με το μικρό σου.
Δικη μου αποψη.... για να καταλαβει τι εχει κανει (διοτι περασα κ γω παρομοιες κατασταστασεις με τη δικη μου κ καταλαβαινω πως ειναι να μην εισαι ποτε τοσο καλη οσο θα ηθελε κ στο κατω κατω διαγωνισμο κανετε ποια ειναι πιο καλη κ πιο καθαρη?) λοιπον οπως ελεγα για να καταλαβει το κακο που σου κανει τοσα χρονια μιλησε της πες της ολα αυτα που εγραψες εδω κ αν δεν καταλαβει βαλτην να διαβασει αυτο το κειμενο που εχεις γραψει με προσοχη πιστεψε με θα την παρουν τα ζουμια κ τοτε ισως καταλαβει τι σου εχει κανει με αυτην την συμπεριφορα της .... οχι οτι θα αλλαξει συμπεριφορα, ουτε η δικη μου αλλαξε ο ανθρωπος σαν μεγαλωσει δεν αλλαζει.... αλλα τουλαχιστον ενα συγνωμη κ μια αγκαλια θα την παρεις κ καποιες φορες θα σκεφτετε πριν μιλησει κ πει το οτιδηποτε.... δοκιμασμενο απο μια συμπασχουσα <3 μη το βαζεις κατω να εισαι ο εαυτος σου κ χεστηκες αμα δεν της αρεσεις ... στο παιδι σου κ στον αντρα σου να αρεσεις πλεον οχι στην μανα η στην πεθερα :)
Έχω δύο παιδιά, εγώ δεν έχω περάσει τόσα με την δική μου μαμά όμως είναι άρρωστη με την καθαριότητα με αποτέλεσμα να μην έδινε την σημασία που χρειάζεται για να αισθανθουμε τα παιχνίδια και την αγάπη της, και φυσικά επειδή εγώ προτιμώ να αφήσω τις δουλειές και να παίξω με τα παιδιά μου, δεν είμαι καλή νοικοκυρά και τα παιδιά θα μάθουν το ίδιο
Μητερες με ναρκισσιστικες προσωπικοτητες. Ξερω ακριβως τι εννοεις. Εγω δεν ειχα ΟΥΤΕ αδερφια, ημουν καταμονη. Ποτε δεν ευχαριστιουνται, Νομπελ να κερδισεις θα βρουν κατι να ασκησουν κριτικη. Πολυυυυ ξυλο. Πολυ κριτικαρισμα, πολυ ξινιλα, καμια υποστηριξη, δε ζητουν ποτε συγνωμη κ δεν παραδεχονται τα λαθη τους. Για ολα φταιμε εμεις. Υπαρχει λυση. Η τη βλεπεις μια στο ποτε, ή την ξεγραφεις. Δεν θα αλλαξει ποτε. Οσες ειχαν υποστηρικτικες μητερες, ειναι κατι παραπανω απο τυχερες.
Λογικό είναι να έχεις μεγάλη πίκρα μέσα σου διότι όπως γράφεις ακόμα Κ τώρα η μητέρα σου συνεχίζει την τόσο λαθεμενη στάση της.Εχεις όμως την δική σου οικογένεια Κ το δικό σου παιδάκι Κ πρέπει σε αυτούς να ρίξεις όλο σου το είναι Κ όλη σου την αγάπη Κ είμαι σίγουρη ότι θα την πάρεις πίσω πολλαπλάσια!!!Να είσαι καλά πάντα Κ να έχεις πάντα χαμόγελα στα χείλη σου!!!!
Την αγαπη μου δεν σου έδωσε να την δώσεις διπλα στο παιδάκι σου κ θα την πάρεις πίσω τριπλά. Έχεις το παιδι σου πια! Δεν έχεις ανάγκη κανέναν. Δεν ειναι αξία να σταθεί απέναντι σου.αφησε τα όλα αυτά πίσω κ γέμισε το κάθε κενό με το παιδάκι σου. Δεν αξίζει να χαλιεσαι πια ούτε για την ίδια σου την μανα αφού σου εχει κανει οοοοοολα αυτά. Σε νιώθω! Με συγκίνησες πολυ.
ειμαι 28 και εχω περασει τα ιδια και χειροτερα....σε νιωθω
Μία απο τα ίδια ποτέ και εγώ δεν ήμουν αρκετά καλή για την μάνα μου.Ότι και να έκανα πάντα θα έβρισκε τον τρόπο να να μου πεί οτι το έχω κάνει λάθος.Οτι έχω κάνει πάντα τις λάθος επιλογές,τις λάθος αγορές,το λάθος τρόπο στο μεγάλωμα του παιδιού μου .Οτι σε μία διαφωνία με τον άντρα μου ΠΑΝΤΑ φταίω εγώ. Όλα τα χρόνια το έβλεπα στο βλέμμα της σαν να με αποδοκίμαζε σαν να με μισούσε σαν να μην με ήθελε σαν να με ζύλευε . Όλη μας η ζωή είναι μία κόντρα. Πάντα προσπαθούσε και προσπαθεί να περνάει το δικό της ,ακόμα και τώρα που είμαι παντρεμένη.Και πάντα θα βρεί ένα τρόπο για να με πληγώσει.... Στην γιορτή της μητέρας δεν της είπα χρόνια πολλά δεν μου βγήκε.....
Ούτε εγώ της είπα φέτος. Δεν το ένιωθα. Ούτε εμένα με έπαιξε ποτέ. Μοναχοπαίδι έπαιζα μόνη μου, ολομόναχη. Παραμύθι δε θυμάμαι να μου είπε. Δεν με έδειρε ποτέ, αλλά πλέον η σχέση μας είναι μια μεγάλη κόντρα. ΑΠό τότε που γνώρισα τον σύζυγο όλα άλλαξαν. Έγιναν χειρότερα. Δεν τον δέχτηκε εύκολα. Δεν μου άξιζε, ήθελε έναν σπουδαγμένο πλούσιο γαμπρό και της έφερα έναν εργάτη, που για να νιώσει καλύτερα με την επιλογή μου, τον πίεζε συνέχεια να κάνει μερεμέτια και να της κάνει δουλειές, για να προσφέρει κι αυτός στο σπίτι. Κι εγώ να εκνευρίζομαι ότι τον εκμεταλεύεται κι εκείνη να μου λέει: "Άστον να μην κάνει τίποτα, να γίνει τεμπέλης." Τελευταία παίρνει ένα σωρό ρούχα για το παιδί, φωνάζοντας ότι δεν έχω τίποτα στη ντουλάπα της, ότι αυτά που της έχω είναι ρούτια, ενώ εκείνη παίρνει σούπερ ρούχα. Ουρλιάζει με το παραμικρό, δε δέχεται τη γνώμη κανενός. Αν τολμήσεις να της κάνεις την παραμικρή νύξη φυτιλιάζει σε κλάσματα δευτερολέπτου και ορύεται. ΈΝα μπράβο από την καρδιά της δε μου είπε και ποτέ. Σπάνια, πολύ σπάνια. Παλιότερα μάλωνε με τον πατέρα μου και συνέχεια τον κατηγορούσε σε εμένα, συνέχεια, με αποτέλεσμα να με κάνει να τον σιχαίνομαι. Μέχρι που άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι κι εκείνη φταίει κι ότι αυτό που έκανε ήταν εγκληματικό. Όταν έκανα ανακαίνιση στο σπίτι, επενέβαινε να κάνει κουμάντο το πως θα κάνουμε το κάθετί. Κι αν δεν της άρεσε κάτι φώναζε ότι αυτά είναι βλακείες και θα κάνουμε μπαρούφες. Κι όταν της κα΄νω παράπονα για τον απαίδιο τρόπο της παίρνω την εξής υπέροχη απάντηση: "Εγώ συμβουλές σου δίνω". Τι αλλο να πω. Είναι πολλά ακόμη. Απλά θέλω μια μαμά που θα μου πει: "Κοριτσάκι μου, μήπως αυτό που λες θα ήταν καλύτερα να το έκανες αλλιώς;" ή "Αγάπη μου, αν δε σου αρέσει αυτό που κάνω εντάξει, αλλά είμαι της γνώμης πως.... μπλα μπλα". Μια μαμά που να με δεχτεί επιτέλους γι αυτό που είμαι. Εκείνη δε με δέχεται και θέλει να με αλλάξει.
Η μητερα σου απο οσα γραφεις αφηνεις να εννοηθει οτι μαλλον ειχε προβλημα με τα νευρα της ε? εκανε κατι για αυτο? ειναι σκληρο να μην μπορεις να την ικανοποιησεις αλλα δεξου το οτι ισως να μην ειναι και ο καλυτερος ανθρωπος στον κοσμο! Φυσικα ειναι δυσκολο να ξεπερασεις τα τοσα τραυματα της παιδικης σου ηληκιας χωρις βοηθεια, αλλα προσπαθησε μεσα απο την νεα σου οικογενεια να ξανα γεννηθεις! Δεν λεω οτι ειναι ευκολο γιατι η απορριψη της μανας ειναι σιγουρα μεγαλη πληγη αλλα σκεψου τον εαυτο σου και οσα αξιζεις να ζησεις εσυ και η οικογενεια σου .
Κοριτσι μου ως κορη μιας αδιαφορης μανας και ως μανα 2 ζουζουνιων το μονο που μπορω να σου πω ειναι το οτι δεν ειναι πως δεν εισαι αρκετα καλη για εκεινη....ισως βλεπει πως εισαι πολυ καλυτερη απο εκεινη κι αυτο δεν το αντεχει....να χαιρεσαι το παιδακι σου.
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τη veta!!!!! Ξεχνά τα παλιά, προχωρά στη ζωή σου και αν μπορείς απομάκρυνε την!!!!! ΟΛΑ απο ζήλεια τα λέει κ τα κάνει!!!! Διώξτη να ηρεμήσεις!!!!αν κάποτε την είχες"ανάγκη" για να μεγαλωσεις, τωρα δε σου χρειάζεται να σε πικραίνει!!!!! Τωρα ΣΕ χρειάζεται εκείνη!!!!
Είχα διαβάσει κάπου το εξής: "όταν τα παιδιά είναι μικρά μας αγαπούν, όταν μεγαλώσουν μας κρίνουν και αν είμαστε τυχεροί μας συγχωρούν!" Η μητέρα σου λοιπόν είναι πολύ τυχερή αν και δεν της αξίξει. Είμαι σίγουρη ότι όλη την αγάπη που δεν πήρες από εκείνη θα την δώσεις στο αγγελούδι σου και αργότερα θα σου επιστραφεί στο πολλαπλάσιο!
Γεια σου Ελένη συνονοματη, Η γνώμη μου ειναι οτι όταν παντρευομαστε και κυρίως όταν κανουμε ενα παιδι ανοίγουμε ενα νεο κύκλο στη ζωή μας. Αυτός ο Κυκλος ειναι η οικογένεια μας, ο οποίος περιλαμβάνει το σύζυγο και τα παιδια μας). Γί´ αυτο λοιπόν πρεπει να επικεντρώνεται το ενδιαφέρον μας στη δικη μας πλέον οικογένεια, να κανουμε οτι θεωρούμε εμείς σωστο για τα παιδια μας και τον άντρα μας και να αφήνουμε τις γνώμες των μαναδων- επικριτων- ξερολων στην άκρη. Οι μανάδες μας έκαναν τις επιλογές τους, τη ζωή τους και να κοιτάζουν τη δουλεια τους αν θέλουν να εχουν λίγο χωρο στη ζωή μας... Διαφορετικά θα καταλήξουν στο περιθώριο. Θεωρώ τελικα οτι υπαρχει ανταγωνισμός μεταξύ μητέρας και κόρης. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτή ειναι η αλήθεια!!! Το διαπίστωσα πολυ πρόσφατα όταν ήμουν έγκυος στο 17 μηνών αγοράκι μου. Ολα τα κανουμε λάθος, πρεπει να ρωτάμε εκείνες τι και πως και ποτε. Γενικά παθαινουν ενα σοκ γιατι αισθάνονται οτι δεν ειναι πλέον εκείνες οι πρωταγωνίστριες ή επειδη ο ρόλος τους τελείωσε και δεν έχουνε κάτι άλλο να επιδειξουν!!! Οι μητέρες των κοριτσιών ειναι όλες τελειες σε ολα και πολυ καλύτερες σε ολα απο τις κόρες τους... Το θέμα ειναι οτι οταν τους τα πεις έξω απο τα δόντια και τους θυμισεις πράγματα και συμβάντα ( επειδη παθαίνουν όλες επιλεκτική αμνησία, ή νομίζουν οτι τα κορίτσια τους μεγάλωσαν στο Σπιτι του γείτονα και δεν γνωρίζουν τη πραγματικότητα) τότε παθαίνουν μαρασμό... Και τότε οι κόρες ειναι αυθαδεις ( επειδη η αλήθεια πονάει)... Μου κανει εντύπωση πάντως Ελένη που ακόμη και τώρα που έχεις κανει τη δικη σου οικογένεια, που έχεις κανει ενα παιδι ασχολείσαι και επηρεάζεται τόσο η ψυχολογία σου απο τη μητέρα σου. Αν θέλεις τη γνώμη μου επειδη ειναι άδικο να δηλητηριαζεσαι και να χάνεις έστω και λίγες στιγμές απο την απέραντη Ευτυχια που σου προσφέρει το μωρο σου, ΒΆΛΕ μια νοητή ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ γραμμή μεταξύ της οικογένειας ΣΟΥ και όλων των άλλων, γονείς κλπ... Σου συνιστώ ανεπιφύλακτα να κανείς ΜΙΑ και μόνο ΜΙΑ ουσιαστική συζήτηση ανοιχτά με τη μητέρα σου για το πως τα βλέπεις εσυ τα πράγματα, τι σε ενοχλεί και τι θα ήθελες πραγματικά απο εκείνη και μετα τελος! Αν καταλαβει θα εχει όφελος το οτι δε θα την απομονωσεις και θα τη βγάλεις απο τη ζωή σου. Αν παλι συνεχίσει μη δίνεις καμία βαρύτητα σε όσα λέει γιατι απλα τα λέει για να αισθάνεται εκείνη σπουδαία μειώνοντας σε, πιθανώς γιατι εχει μάθει να υποβιβάζει γιατι την υποβιβαζανε ή γιατι εχει κόμπλεξ κατώτεροτητας και προσπαθεί να φανει καλύτερη απο εσένα ή γιατι μπορει απλα να ζηλεύει τη ζωή που εσυ τώρα κανείς και αυτή δεν είχε ποτε.... Πολλοί οι λόγοι... Επειδη υπάρχουν πολλοί λόγοι λοιπόν, θα αναλωσεις τη ζωή σου και την Ευτυχια σου για να ασχοληθείς με το "γιατι έτσι και όχι αλλιώς";;;;!!!!! Κοιτά να χαρεις και να ευχαριστηθεις αυτο που ζεις σημερα γιατι τα χρονια περνάνε γρήγορα και ο χρόνος δε γυρίζει πίσω για να ξαναζησεις αυτο που έχεις σημερα και ασε στην άκρη το παρελθόν ( γιατι η μητέρα σου και τα ψυχολογικα της ανήκουν στο παρελθόν σου). Με πολυ αγάπη, Ελενα Υ.Γ Συγνώμη για την "έκθεση" αλλα εύχομαι να πιάσει τόπο...
Καλησπέρα Ελένη...σου εύχομαι καταρχήν να χαίρεσαι τον γιόκα σου και να είσαι πάντα ευτυχισμένη με την οικογένεια σου!!!΄Οσο αφορά τα παιδικά χρόνια της μαμάς σου ναι ήταν δύσκολα και το καταλαβαίνω....καταλαβαίνω ότι την έχεις συγχωρήσει και καλά έκανες γιατί κάνει καλό σε ΣΕΝΑ!! είναι καλό να συγχωρούμε για μας όμως!! για να προχωράμε μπροστά χωρίς κακίες ,θυμούς κτλ΄για να γίνουμε πιο καλοί γονείς και πιο ισοροπημένοι...αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιτρέπουμε ξανά να μας κάνουν κακό και να μας πληγώνουν κάποιοι!!! κι ας λέγονται γονείς! Η μητέρα σου αντί να σκεφτεί ότι ΔΕΝ θέλει να περάσουν τα παιδιά της αυτά που πέρασε έκανε το ίδιο..( που συγνώμη αν δεν είναι αυτό ενδοικογενειακή βία τότε τι είναι?).είναι με έναν άνθρωπο που της φέρεται άσχημα και συνεχίζει....Δεν έχει δύναμη ,δεν έχει αυτοεκτίμηση και κάνει τις επιλογές της. κάνε κι εσύ τις δικές σου!..ΔΕΝ σου λέω φυσικά να μην της ξαναμιλήσεις ΑΛΛΑ ΜΗΝ την αφήσεις να σε ξαναπληγώσει ΠΟΤΕ και πάρε την ζωή στα χέρια σου!!είναι δύσκολο σε καταλαβαίνω αλλά το οφείλεις στον εαυτό σου και στο παιδάκι σου!
Μπράβο σου Ελένη μου, είσαι εξαιρετική μανούλα, είμαι σίγουρη οτι το παιδάκι σου θα είναι πολύ περήφανο για σένα!!!Όσο για τη μανούλα σου δεν γνωρίζω τι δυσκολίες είχε περάσει στη ζωή της, αν κ πιστεύω ότι γνωρίζει που έχει σφάλει απέναντί σου...όμως μακάρι, μακάρι κορίτσι μου να γίνουν όλα όπως τα έχεις ονειρευτεί!
Ουπς! Έτσι ήταν και η δική μου μαμά, μόνο που δεν με χτύπαγε πάρα πολύ, αλλά τις μελανιές από τα λόγια της ακόμα τις κουβαλάω, και τώρα στα 38 μου χρόνια και μαμά πια και εγώ. Ποτέ δεν ήμουν ικανή για τίποτα, στην εφηβεία δεν σταματούσε να επικρίνει την εμφάνιση μου, συγκρίνοντας με με την ίδια και παραμονές των πανελλαδικών εξετάσεων ήρθε να μου πει να κοιτάξω να βρω μια δουλιά γιατί εγώ για σπουδές και καριέρα να μην ελπίζω. Δεν έχει σταματήσει να με πονάει η συμπεριφορά της, ενώ είναι ο μόνος άνθρωπος που και με κάποιο απλό φαινομενικά σχόλιο της είναι ικανή να με βγάλει εκτός εαυτού και να ωθήσει σε ακραίες αντιδράσεις. Αυτό που έχω καταφέρει όμως είναι να αντλώ το πολυπόθητο "μπράβο" που περίμενα ως παιδί από εκείνη, από τον ίδιο μου τον εαυτό. Το κενό παραμένει μέσα μου, αλλά έτσι βρίσκω τη δύναμη να σταθώ στο παιδί μου, όπως του αξίζει.
ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ: ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΠΟΝΟΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΣ,ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ/ΤΡΟΠΟ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ. ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΖΗΤΑ ΜΙΑ ΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ... ΑΝ ΕΙΣΟΥΝ ΟΥΔΕΤΕΡΗ, ΙΣΩΣ, ΝΑ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΟΡΙΑ ΦΙΛΙΚΑ
Αυτές είναι οι λεγόμενες τοξικές μαμάδες. Λογικό να σε έχει επηρρεάσει και λογικό και να την αγαπάς παρά τα όσα έγιναν αλλά τώρα που έφτιαξες τη δική σου οικογένεια ΜΗΝ την αφήσεις να σου στερήσει καμιά στιγμή ευτυχίας! Πάρε θάρρος, σήκωσε ανάστημα κι απομάκρυνέ την απ΄τη ζωή σας!!! Μην την αφήσεις να σου ξανακάνει σχόλια χωρία να απαντήσεις! Κι αν θέλεις πες της όλα όσα μας είπες!
Και πάλι τι να πω; Σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ ειλικρινά με ανεβάσατε με τις γλυκές σας κουβέντες. Απλά για να είμαι δίκαιη ήθελα να σας πω οτι η μητέρα μου έγινε έτσι επειδή έτρωγε ξύλο και απο τους 2 γονείς της ακόμη και όταν ήταν έγκυος , τρώει ξύλο απο τον πατέρα μου, την έχει απατήσει ο πατέρας μου της φέρεται άθλια εγώ θα τον είχα χωρίσει εδώ και χρόνια. Οι γονείς της την άφησαν σε ίδρυμα όταν ήταν μικρή για να πάνε να δουλέψουν στο εξωτερικό.Έχει πιεστεί απο σύζυγο και γονείς να κάνει εκτρώσεις . Γενικά της φέρονται σα σκουπίδι. Για αυτό ίσως και δεν έχω θυμό μέσα μου για εκείνη γιατί τη πονάω. Απλά κι εγώ πονάω που μου φερόταν έτσι σαν συνέπεια των παραπάνω.
ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ,ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΠΕΡΑΣΕΣ,ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ,ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΑΠΌΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΛΥΣΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΦΟΡΤΩΘΗΚΕΣ ΕΣΥ....ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ,ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΔΩΣΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΕΛΕΙΨΕ ΣΕ ΣΕΝΑ,ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΣΟΥ,ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΝ Η ΙΔΙΑ ΔΕΝ ΔΕΧΤΕΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΑΝΕ ΤΕΤΟΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΕΝΑΝ ΕΙΔΙΚΟ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ,ΤΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.ΑΡΚΕΤΑ ΣΤΗΝ ΦΑΡΜΑΚΩΣΕ.ΟΧΙ ΑΛΛΟ...ΑΡΚΕΤΑ ΠΕΡΑΣΕΣ.ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ.ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ.ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ.ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΑΠΟ΄ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΕΙ ΜΑΝΟΥΛΑ.Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ.
Τωρα εισαι πια γυναικα.Μαμα.Γιατι συνεχιζεις να την εχεις τοσο πολυ στην ζωη σου?Δεν ειπα να μην της ξαναμιλησεις αλλα και πολλα παρε-δωσε δεν βλεπω τον λογο να υπαρχουν με ανθρωπους που μας πληγωνουν.Ακομα και αν ειναι οι γονεις μας.Μια στο τοσο ειναι αρκετο και πανω απο ολα ασφαλη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΙΚΡΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ-ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ! ΚΛΕΙΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣE ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙΣ ΣΕ ΓΝΩΣΗ/ΣΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ , ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ TON ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΡΕΛΙ-ΤΕΡΜΑ... ΑΝ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ,ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΧΑ TO ΣΠΙΤΙ,ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΝ..ΑΝ... ΚΛΠ...ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ /ΔΕΙΚΛΙΔΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ/ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ ....ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΧΤΥΠΟΥΝ,ΝΑ ΣΕ ΠΝΙΓΕΙ Η ΑΔΙΚΙΑ,ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ...,ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ /ΜΗΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ /ΝΑ, ΣΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ..ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ...ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ...ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ 'ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ...ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ :ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ !!!!! (συγνώμη για το κατεβατό...)
Καλησπέρα κ μπράβο που εισαι τετοια μανούλα.Είσαι σίγουρη οτι αυτή που περιγραφείς ειναι μαμά σου;Απορω πως σου φερόταν έτσι.Όλοι έχουμε τις μαύρες μας αλλά όχι να κάνουμε έτσι τα μωρά μας.Αδιανοητο ευτυχώς που δεν έγινες σαν αυτήν κ λυπάμαι που παιδιά περνάνε τέτοιες καταστάσεις.
Εχουμε την ιδια ηλικια και πραγματικα διαβαζοντας το κειμενο σου ενιωθα οτι το εχει γραψει ενα κοριτσακι. Εγω αν ημουνα στη θεση σου μαλλον θα της μιλαγα ωστε να της εξηγησω πως νιωθω κι αν δεν αλλαζε σταση θα την εδιωχνα απο κοντα μου. Απο τη στιγμη που μεχρι και τωρα δεν εχει αλλαξει κατι αρα δεν εχει να σου προσφερει τιποτα αυτη η γυναικα. Το μονο που εκανε ειναι να σε φερει στη ζωη και να σε μεγαλωσει με τον τροπο που περιγραφει που προσωπικα τον θεωρω αθλιο. Δεν ξερω αν επιδη η μαμα μου με εγκατελειψε οταν ημουνα μωρο ειμαι τοσο σκληρη και απολυτη αλλα πραγματικα νιωθω οτι αξιζεις πολλα περισσοτερα απ'οσα νομιζεις.
ΤΗΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΣΟΥ ΤΗΝ ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΔΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΚΕΝΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΧΑΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΩΣΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΛΕΙΨΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ .ΠΡΟΧΩΡΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ .ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΣΕ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΕ 2 ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΟΥΣ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΒΡΑΧΟ ΑΛΛΑ ΖΩΗ ΠΑΙΡΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ . ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ :ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΜΟΙΑΣΕΣ .
Ειλικρινά σας ευχαριστώ όλες σας για τις ευχές και τα καλά σας λόγια μέσα απο τη καρδιά μου! Τον τελευταίο καιρό μου λέει τακτικά ότι έχει μετανιώσει για το ξύλο που τρώγαμε εγώ και ο αδερφός μου και της λέω απλά να μη το σκέφτεται και να τα αφήσει όλα πίσω για να μη της χαλάω τη ψυχολογία όμως αυτή πολλές φορές δε σκέφτεται να κάνει το αντίστοιχο.Όλοι κάνουμε λάθη και μέσα μου έχω αντισταθμίσει το ξύλο και τους ψυχαναγκασμούς της με τους κόπους και τα ξενύχτια που έκανε για να μας μεγαλώσει.Γιατί δεν ήταν αδιάφορη μάνα απλά είχε τα ψυχικά της θέματα και έβγαζε και βγάζει σκληρότητα και ανταγωνισμούς ίσως.Σας ευχαριστώ πολύ τα λόγια σας είναι τόσο ανακουφιστικά...
Θεωρέι ότι την συγχώρησες ήδη καλή μου, και μάλλον το έχεις ήδη κάνει! Αλλά .... μην αφήνεις περιθώρια για περαιτέρω άσχημη συμπεριφορά, επειδή είσαι μάλλον ευαίσθητη και ανεκτική. Ακόμη και αν το έχει μετανιώσει αληθινά την κόβω για αυταρχικό χαρακτήρα! Συμβιβάσου με τον χαρακτήρα της άλλα.... θέσε τα όρια σου, μην επιτρέπεις να σου χαλάει την ψυχολογία σου, το παιδί το δικό σου πρέπει να σε βλεπει χαρούμενη. Καπου είχα διαβάσει το εξής: KANΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΆΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΕΙΣ (ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ) ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ. Το έχω πάντα στο μυαλό μου όταν κάποιος προσπαθεί να με μειώσει και αντιδρώ! Ελπίζω να βοηθήσει και εσένα!
Χρόνια σου πολλά ΚΑΤ αρχήν !! Απο ψηφοφορία μου ειναι να της τα πεις όπως τα έγραψες εδώ .. Και να συνεχίσεις Μονή σου κ μόνο με τη δική ΣΟΥ ευτυχισμένη οικογένεια .. Σου αξίζει το καλύτερο , κρίμα που όλες οι γυναίκες θέλουν να γίνονται μάνες...
Μαμά Ελένη χρόνια σου πολλά! Το κενό που δημιουργούν οι γονείς μας δυστυχώς δεν μπορεί κανείς να μας το αναπληρώσει.Μεγάλωσα κι εγώ με μία μαμά που είναι μια πιο soft έκδοση της δικής σου. Ανεπαρκής σχεδόν σε όλα της και το κυριότερο στο ψυχολογικό κομμάτι. Ηταν και είναι ανασφαλής /ανεύθυνος άνθρωπος και προσπαθούσε να επιβληθεί με φωνές. Μεγαλώνοτας ήμουν και είμαι πολύ θυμωμένη ακόμη μαζί της, δημιουργεί προβλήματα όπου βρεθεί βλέπεις. Σταμάτησε όμως να με επηρεάζει, ωριμάζοντας και εγώ έχει μπεί πια στην θέση της, μπορώ να έχω τα τυπικά μαζί της, δεν επιτρέπω να ανακατευτεί στην οικογένεια μου πόσο μάλλον να έχει άποψη! Μόνη σου πρέπει αν το δουλέψεις, ίσως με κάποιον ειδικό μαζί, ώστε να μην σε ενδιαφέρει πια τι περιμένει απο εσενα η μητέρα σου! Ίσως με τίποτα να μην είναι ευχαριστημένη, αποδέξου την και μην την αφήνεις να επέμβει στον τρόπο που μεγαλώνεις το δικό σου παιδί! Μπράβο σου που δίνεις σημασία πρώτα πρώτα στο πώς νιώθει το παιδάκι σου! Σίγουρα θα μεγαλώσεις ένα ευτυχισμένο παιδί! Ένα παιδί χωρίς συναισθηματικά κενά! Είσαι πολύ καλή μητέρα ήδη! Παρ'όλη την ταλαιπωρία σου δείχνεις πολύ ισορροπημένη, σίγουρα, και πρόσεξε γιατί αύτα που βιώνουμε ώς παιδιά βγαίνουν στην επιφάνεια ΄τώρα που είμαστε γονείς, ποτέ ξύλο στο παιδί!
Χρόνια σου Πολλά καταρχήν. Ξέρω ακριβώς πως νιώθεις γιατι τα ίδια ακριβώς έχω περάσει και ας ήμουν μοναχοπαίδι. Απλά να σκέφτεσαι ότι όταν αρχίσεις να αδιαφορείς για εκείνη θα δεις μια εντελώς διαφορετική συμπεριφορά από εκείνη. Τουλάχιστον αυτό δούλεψε σε μένα. Να είσαι πάντα καλά και να είσαι ευτυχισμένη στην οικογενειά σου.
αναφερεις οτι εχεις ψυχικα κενα που πασχιζεις να τα γιατρεψεις. φροντισε τον εαυτο σου και ζητα βοηθεια γιαυτο. μη πελαγωνεις μονη σου.
Ελένη, καταρχάς χρόνια πολλά. Μεγάλωσα με μία μαμά που είναι μια πιο soft έκδοση της δικής σου. Ανεπαρκής σχεδόν σε όλα της και το κυριότερο στο ψυχολογικό κομμάτι. Μεγάλωσα με πολύ θυμό μέσα μου, με πολλές κατηγορίες εναντίον της και σχεδόν ποτέ δεν δικαιολόγησα την απαράδεκτη, σε πολλές περιπτώσεις, στάση της απέναντί μου. Τώρα όμως μεγάλωσα αρκετά, έβαλα τα πράγματα σε μία τάξη μέσα μου και πλέον διατηρώ πολύ τυπικές σχέσεις μαζί της, και ας μένουμε πολύ κοντά και ας την βλέπω κάθε μέρα, Δεν με επηρέαζει πια, δεν ζητάω τίποτε από εκείνη γιατί ξέρω ότι δεν μπορεί να μου δώσει κάτι, δεν μπορεί να αλλάξει ξαφνικά και να γίνει μια στοργική μάνα, να σταματήσει να με κατακρίνει και τα ελέγχει την κάθε μου κίνηση. Ίσως πρέπει να το πάρεις κι εσύ απόφαση αυτό, και να συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς να προσδοκάς τίποτε από εκείνη, χωρίς να ελπίζεις, χωρίς να περιμένεις να ακούσεις μια κουβέντα της καλή για να νιώσεις καλά, χωρίς γενικά να διεκδικείς, με τον τρόπο σου, την στοργή της, την προσοχή της, την εύνοια της . Έχεις τη δική σου οικογένεια τώρα, τα πας πολύ καλά μαζί της , συνέχισε έτσι, η μαμά σου δεν θα αλλάξει, έχει να λύσει τα δικά της θέματα. Για μένα πάντως παραμένει απορία που ακόμη αποζητάς την στοργή της, την καλή της κουβέντα όπως λες και δεν έχεις ίχνος θυμού μέσα σου για τα όσα πέρασες εξαιτίας της, για τις ανοιχτές πληγές μέσα σου.....
Ζητά την αποδογή της πιστεύω ακόμη η Ελένη, είναι ευαίσθητη κοπέλα όπως φαίναιται και ίσως είναι θέμα του χαρακτήρα της. Έγώ ,(λόγω χαρακτήρα), ας πούμε δεν θα ενδιαφερόμουν κάν.
Κρίμα για την χαρά και την ξεγνοιασιά που δεν έζησες ως παιδί. Όμως, όπως διάβασα, το έχεις δουλέψει και είσαι ένα ισορροπημένο άτομο, έτοιμο να δώσει την αγάπη που δεν πήρε. Μπράβο σου! Νομίζω όμως πως και η μαμά σου το ξέρει αυτό! Όσο και να σε κατακρίνει και να μην το λέει μπροστά σου, είμαι σίγουρη ότι είναι υπερήφανη για σένα και τις επιλογές σου. Ρώτα τις φίλες της και θα δεις πόσο υπερηφανεύεται για σένα! Και πάλι μπράβο σου! Και Χρόνια Πολλά και Καλά!
Χρόνια σου πολλά Ελένη! Πολύ συγκινήθηκα με την ιστορία σου. Η μαμά σου πρέπει ψυχικά να μην είναι πολύ καλά. Αυτό που βλέπεις λοιπόν δεν πρέπει να είναι η μαμά σου αλλά ο άρρωστος εαυτός της. Οπότε μη δίνεις μεγάλη βάση σε αυτά που ακού. Σε πολύ-πολύ πιο light εκδοχή (χωρίς το ξύλο) τα έχω ζήσει και από τη μια και από την άλλη πλευρά. Έχω ακούσει άπειρα σαν ενήλικη από τη δική μου μαμά και πόσο πολύ της έχω καταστρέψει τη ζωή και ευθύνομαι για όλα τα στραβά που πέρασε. Δεν ήταν στα καλά της και τώρα που είναι πολύ καλύτερα μπορώ να κατανοήσω πως όλα εκείνα τα έλεγε χωρίς να τα εννοεί. Τότε μου ήταν τρομερά δύσκολο. Και εγώ σαν μαμά ένιωσα κάποια στιγμή ότι έχασα το μυαλό μου γιατί μπορεί να μην είμαι πολύ αυστηρή και να μη γίνεται στο σπίτι ο,τι λέω εγώ αλλά ήρθε στιγμή που υποχρεωτικά έπρεπε να γίνει αυτό που λέω εγώ και μου ήταν πάρα πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστώ ένα παιδί που δεν είχε μάθει έτσι. Ένιωσα ότι τρελάθηκα χωρίς υπερβολή. Είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που περνάει η μαμά σου και δεν έχει να κάνει με εσένα αλλά με τον ίδιο της τον εαυτό. Δε στο λέω για να τη δικαιολογήσεις γιατί δεν πρέπει. Είναι κρίμα που το περάσατε όλο αυτό, ενώ με συστηματική βοήθεια η μαμά σου μάλλον θα είχε καταφέρει να λύσει όλα τα εσωτερικά της προβλήματα. Και είναι κρίμα που δε βρέθηκε ένας άνθρωπος του περιβάλλοντος να τη σπρώξει στο να ζητήσει βοήθεια. Δεν ξέρω αν τώρα έχει νόημα, αν και πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά για να ψάξεις να βρεις την προσωπική σου ισορροπία, αλλά μην περιμένεις η μαμά σου να αλλάξει αν δε δουλέψει συστηματικά με αυτό της πρόβλημα. Εγώ θα σου έλεγα να κρατήσεις όσο μπορείς αποστάσεις με την έννοια του να της βάζεις όρια όταν πάει να σου χαλάσει την ψυχολογία. Το έβλεπα κι εγώ με τη μαμά μου ότι επειδή η ίδια δεν ένιωθε καλά μέσα της, έψαχνε κάποιον να κατηγορήσει για αυτό και έβρισκε εμένα. Μπορούσε να με κάνει να νιώσω σκουπίδι μέσα σε ακριβώς 5 λεπτά. Έπρεπε να είχα βάλει φρένο σε όλο αυτό από την αρχή αλλά τότε νόμιζα ότι το άντεχα. Αυτός ήταν λάθος γιατί όλα αυτά τα συσσώρευσα μέσα μου και ήρθε στιγμή που έκαναν μπαμ. Πρόσεχε τον εαυτό σου πιο πολύ από τον οποιοδήποτε άλλο γιατί έχεις ένα παιδί που σε χρειάζεται υγιή και πολύ ευτυχισμένη και δε χρωστάς σε κανέναν να το χαλάσεις όλο αυτό. Όποιος σε δηλητηριάζει μακριά και πίσω στη θέση του. Να διατηρήσεις επαφές φυσικά, αλλά να καταλάβει και η μαμά σου ότι δεν είσαι ο σάκος του μποξ που πάνω του θα ξεσπάει όποτε θέλει. Νομίζω πως αν είχες το χρόνο και την άνεση θα σε βοηθούσε κι εσένα πάρα πολύ να βρεις έναν άνθρωπο να δουλέψετε μαζί στο πως να οχυρώνεσαι από όλο αυτό που ζεις και πως να βάζεις τα όρια σε όποιον σε πιέζει ή σου φέρεται υποτιμητικά. Είναι δύσκολα πράγματα όλα αυτά και δεν είναι από αυτά που συνήθως έχουμε τη γνώση ή αρκεί μια προσωπική εκτίμηση για να τα διαχειριστούμε. Εύχομαι να μπορέσεις να ζήσεις από εδώ και στο εξής απελευθερωμένη από όλα τα γιατί που σε ταλαιπωρούν τόσα χρόνια και να καταλάβεις ότι εσύ δε φταις πουθενά σε όλο αυτό. Και ότι είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος που μόνο ως τέτοιο αξίζει να τον αντιμετωπίζουν όλοι οι άλλοι.
ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΓΩ ΕΧΩ 4 ΠΑΙΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΗΨΗ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΘΕΛΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ,ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΝΙΩΘΟ ΠΟΛΑ ΚΕΝΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.ΕΣΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΕΛΙΩΣΕΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.ΔΩΣΕ ΔΙΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΚΕΨΟΥ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΕΙΣΑΙ Η ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΥ,ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΡΟΔΙΝΑ
ειναι πραγματικά τραγικά ολα αυτα΄που πέρασες και που συνεχίζεις να νιώθεις.. ειλικρινά σε καταλαβαίνω παρότι στο μισό δεν εχω περάσει αυτα που περασες.. ομως ειιμαι σίγουρη πως εισαι μια πολύ καλή μανουλα και θα γίνεις ακόμα καλύτερη.. τις ισορροπίες σου θα τις βρείς σε σχέση με το παιδι΄σου και την υπερπροστατευτικότητά σου.. πάτησε στα πόδια σου, πίστεψε στον εαυτό σου.. και μην αφήνεις κανέναν να σε κρίνει.. και κανένα να σε πληγώνει.. υπάρχουν ανθρωποι που πιστεύουν σε σένα.. νιωθουν τη σημαντικότητά σου ( πρώτα πράωτα το παιδί σου..) και προφανώς ο άντρας σου! να σαι πάντα δυνατή για σένα κι όχι για τους άλλους..
Καλημερα κοπέλα μου και χρόνια πολλα!το πρόβλημα το εχει η μητέρα σου και όχι εσυ..δε πρεπει να αναρωτιέσαι γιατί δεν είσαι αρκετά καλη για αυτήν αλλα γιατί εκείνη ξεσπαει τα δικα της ψυχολογικά θέματα και αποθυμενα σε σένα..γιατί αυτο συμβαινει..είχε κ εχει άλυτα θέματα μέσα της που είτε δεν τα γνωρίζει είτε τα αφήνει στην άκρη και τα βγαζει σε σένα με το να σου συμπεριφέρεται άσχημα και υποτιμητικα..είσαι το εξιλαστηριο θύμα με λίγα λόγια..μη την αφήνεις άλλο να σου δηλητηριάζει την ψυχή..φτάνει πια..δεν το αξιζεις!ενας ψυχολόγος πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει να το καταλάβεις αυτο..δεν χάνεις τίποτα να δοκιμασεις!να χαίρεσαι το παιδάκι σου!το μήνυμα σου στο τέλος για όλες τις μανουλες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη!σου εύχομαι τα καλύτερα απο δω κ πέρα!!
Ελενη μου καταρχην χρονια σου πολλα και γω βιωσα ακριβως τα ιδια με την δικη μου μητερα με αποτελεσμα να παντρευτω μικρη και να μαι τωρα 34 χωρισμένη και να μεγαλωνω μονη μου το παιδι μου. Ενα εχω να σου πω να γινεις για το παιδι σου οτι ηθελες να ηταν η μητερα σου για σενα εγω αυτο εκανα καιτελικα τα καταφερα η κορη μου που ειναι τωρα 14 μου λεει συνεχως "μαμα μακαρι να κανω και γω μια κορη και να μαστε οπως εμεις" νομιζω πως αυτη ειναι η καλυτερη επιβράβευση!!!
ακουω συνεχεια μανα ειναι μονο μια..μονο αυτη θα σταθει στο πλευρο σου...μονο αυτη θα πονεσει μεσα απο τη ψυχη της για σενα και θα κανει τα παντα για σενα μεχρι το τελος της...!!!!ναι ετσι ειναι!!εχω ενα κοριτσακι 5 χρονων που δινω τη ζωη μου...σκεφτομαι πολλες φορες οτι ειναι το ποιο σωστο πραγμα που εχω κανει στη ζωη μου τη λετρευω και θελω οντως να ειμαι διπλα της ο μονος φοβος μου ?μην παθω τιποτα ..γιατι?γιατι δεν θα ειμαι κοντα της να την προσεχω,να την βοηθαω και να μην της λειψουν τα χαδια,τα παραμυθια,οι βολτες..η απεριοριστη αγαπη απο τη μαμα της...!!!γιατι εγω δεν τα ενιωσα ποτε απο τη δικη μου..ποτε!!!μονο φασαριες, καυγαδες ,υστεριες και ψυχολογικη βια μεχρι που αποφασισα οτι επειδη ειναι μανα μου δεν σημαινει πως θα μου καταστρεφει απο λιγο λιγο τη ζωη..!!!οχι δεν γεννηθηκαν ολες για να γινουν μητερες δυστηχως και δεν μπορουμε να βαζουμε συνεχεια τον ορο μανα ωστε να δικαιολογομε τα παντα...τετοιου ειδους μητερες δεν αξιζουν να ειναι διπλα μας...δυστηχως για εμας και μονο!!!
Ποσο συμφωνω μαζι σου!!!
καλημέρα και χρόνια πολλά! Εγώ δε θα σου πω να τη βγάλεις από τη ζωή σου. Αποδέξου την γι αυτό που είναι.....δηλ. ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και μετά απλώς κάνε την στην άκρη. Μην την αφήνεις να μπερδεύεται στην ανατροφή του παιδιού σου και κυρίως μην την αφήνεις να σε επηρεάζει. Το ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο. Ολοι εμείς που είχαμε πολύ δύσκολη παιδική ηλικία τείνουμε να ψάχνουμε την επιβεβαίωση των γονιών μας μέχρι τα βαθιά γεράματα. Όμως δυστυχώς δεν έρχεται ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κενοί συναισθηματικά και το πιθανότερο είναι ότι είχαν μια αντίστοιχη μάνα. ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ! Μη γίνεις και συ αυτή η μάνα για το παιδί σου! Αυτό μόνο έχω να σου πω και σου εύχομαι τα καλύτερα για το παιδάκι σου.
"Τοξική" επιρροή στη ζωή σου καλή μου…δεν υπάρχει γιατί… Καλύτερα απομακρύνσου κι αφιερώσου στο παιδάκι σου που σε έχει ανάγκη! Εσύ θα του δώσεις ό,τι δεν πήρες!
Η μαμά μου δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, χρειαζόταν βοήθεια και έπρεπε να την είχε βρει ώστε να σου είχε δώσει την αγάπη που σου έπρεπε και να είχε βρει και εκείνη την ψυχική ηρεμία που κάθε άνθρωπος αξίζει στη ζωή αυτή. Ο πατέρας σου, γιατί δε βοήθησε;;;; Όπως και να 'χει σου εύχομαι να συνεχίσεις έτσι όπως τώρα με το γιο σου. Αν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις να ζητήσεις βοήθεια. Δυστυχώς, πολλές φορές αυτά που έχουμε βιώσει, ακόμα κι αν δεν το θέλουμε ξεπηδάνε από μέσα μας...
Ελενη μου,μεγαλωσα με μια γυναικα αρρωστη ψυχιατρικα το οποιο φυσικα ηταν αδυνατο να το καταλαβω ως μικρη και φυσικα στην πορεια το θεωρουσα ας πουμε φυσικη ζωη,αφου πια ειχα μαθει σε αυτον τον ασχημο τροπο συμπεριφορας(ξυλο,βαριες τιμωριες κτλ) οπως καταλαβαινω η μητερα σου ειχε σιγουρα καποιο θεμα ψυχιατρικο ή ψυχολογικο(νομιζω πως ειναι εμφανες αν το κοιταξεις "απο εξω") τωρα που μεγαλωσα την εχω συγχωρεσει γι ολα γτ καταλαβα πως ολες αυτες οι αντιδρασεις ηταν επειδη ΔΕΝ αντιμετωπιστηκε σωστα το προβλημα της και φυσικα ηταν ανικανη να μεγαλωσει παιδια αυτο ομως θα επρεπε να απασχολει τους γυρω,εγω με αυτους τα εχω...τους λογικους που δεν προστατεψαν εμενα αλλα και εκεινη φυσικα. δεν θα σου προτεινω να την βγαλεις απο την ζωη σου αλλα να προστατεψεις πανω απο ολα το ΜΥΑΛΟ σου και το παιδι σου. δεν υπαρχει λογος να σε επηρεαζει ψυχολογικα αν καταλαβεις πως ολα αυτα δεν ειναι υγιείς συμπεριφορες εχεις δημιουργησει την δικη σου οικογενεια και σε αυτην πρεπει να εστιασεις αλλα για να γινει αυτο θα πρεπει να καταλαβεις,να δικαιολογησεις και να προχωρησεις!μην αφησεις το παρελθον να καταστρεψει το μελλον! σε φιλω και σου στελνω αγκαλια!
συγνωμη δηλαδη μετα απο ολη τη κακοποιηση που εφαγες απο τοσο μικρη, συνεχισες να την αφηνεις να ειναι γυρω σου κ να εχει κ γνωμη για τη ζωη σου??? ΓΙΑΤΙ??? Κ καθεσαι κ αναρωτιεσαι γιατι δεν εισαι εσυ αρκετα καλη και δεν αναρωτηθηκες ποτε ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΩΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΚΑΤΗΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ??? Δε σου λεω να μη τη συγχωρεσεις, χρειαζεται κ αυτο για τη γαληνη της ψυχης σου αλλα πιστευω οτι δε το χεις σκεφτει σε βαθος το θεμα. Δεν ειναι οτι σου ζητουσε παραπανω, ο,τι κ αν εκανες δε θα ταν αρκετο γιατι εκεινη δεν αντεχε τη ζωη της και πρεπει να φταις εσυ γιαυτο. Σου λεω πηγαινε να το συζητησεις με καποιον ειδικο γιατι θα το βρεις μπροστα σου (μεσα σου δλδ) πιθανοτατα καποια στιγμη. Στο λεω εκ πειρας.
πόσο σε καταλαβαίνω. ...Εμένα άλλαξε αφου γέννησα τη δεύτερη κόρη μου , που πήρε και το όνομα της. Με άγχωνε πολύ το θέμα αλλά το έχω πάρει αποφαση και ξέρω τι περιμένω πια από αυτήν. Κοιτάω την οικογένεια μου και όχι το σαλόνι μου που κατα τα λεγόμενα της ¨δεν είναι σαλόνι αυτό" γιατί είναι γεμάτο παιχνίδια και χαμόγελα. Βρες μέσα σου τις ισορροπίες και πρόσεχε το γιο σου. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες αλλά με πονάει όσο και αν δε θέλω. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το θεαθήναι. Ευχομαι συνεχώς να μην νιώσουν έτσι τα παιδάκια μου
Επειδη περασα παρομοια πραγματα. Αρνηση να δεχτω για οτι ζουσα,μετα θυμος αλλα οι ανθρωποι δεν αλλαζουν.Εχεις την οικογενεια σου.Οσο κοιτας πισω για αυτα που δεν ειχες..τοσο δεν προχωρας μπροστα.Ο καθενας μπορει να εχει οτι αποψη θελει για σενα...και ας ειναι και η μητερα σου.Καλο για αυτους τους ανθρωπους να μην καταλαβουν και να μην νιωσουν τι κακο εχουν κανει γιατι τους περιμενουν δυσκολες στιγμες...πολυ δυσκολες!!! Οι πορτες πρεπει να κλεινουν. Εμαθα να κλεινω πορτες.Με βοηθησε ο αντρας μου.Οι ομορφες στιγμες μας...και η κορη μας.Οτι κακια εχει να πει ο καθενας για μενα και τον αντρα μου δικαιωμα του..αλλα μακρια μας.Τετοιο περιβαλλον δεν ειναι για παιδια και μιλαω βαση αναμνησεων που εχω. Μαλλον η αποδοχη λυτρωνει...Να εισαι παντα καλα με την οικογενεια σου με πολλες ομορφες στιγμες...ολες οι ασχημες να μεινουν καπου βαθεια-βαθεια στις αναμνησεις..ξεθωριασμενες!!
Είμαι φρεσκια μανουλα και περιμενω και το δευτερο βλασταρακι μ και το αισθημα της μητροτητας με κατακλυζει καθημερινά και ειμαι πολυ ευαισθητη σε τετοια θεματα.τα δακρυα που ηρθαν στα ματια μ που δε βιωνω μια τέτοια κατάσταση φαντάζομαι τα δικα σου που τα περνας αυτα απο κοριτσάκι. Λυπαμαι πραγματικα που δεν εζησες την παιδικη αθωοτητα που χρειαζοταν να εχεις σα παιδάκι, Λυπάμαι που εχεις μια μητέρα που αντι να ειναι η καλυτερη σου φιλη ηταν μονιμο εμποδιο της ευτυχιας σου. Λυπαμαι πραγματικα που τη ψυχουλα σαν μωρακι, σα παιδάκι, σαν εφηβη και σαν μεγαλη γυναικα δεν έχεις τη μαμα σου να σε ενθαρρυνει και να σε βοηθαει και τωρα που εισαι και εσυ μαμα.πραγματικα λυπαμαι που μητερες μεγαλωνουν τα παιδια τους με θυμο και ξεσπανε πανω τους.που ολες τις αποτυχιες και τα λαθη τους τα ριχνουν στα παιδια τους γιατι μονο σε αυτα τα ματια φαινονται μεγαλες και τρανες και ολα αυτα με τον εκφοβισμο.θα μπορουσες να γινεις σα τη μαμα σου (συνηθως ετσι γινεται τα δικα μας απωθημενα τα χρεωνουμε στα παιδια μας-κσι η μαμα σου προφανως το ιδιο εκανε) αλλα απο οτι φαινεται ο θεος θελησε να σου ξεπληρωσει τη κακη σου παιδικη ηλικια κσι σου εκανε ενα δωρο..άφησε τη ψυχη σου ανεπαφη ελπιζω απο ολη αυτη τη κακια.ενα λοιπον θα σου αν σε αγγιζει η γνωμη μου θα ηθελα να αλλαξεις τη ζωη σου.η μαμα σου εχει προβλημα και δε προκειται να την αλλαξεις και μην αναρωτιέσαι τι εχεις κανει εσυ γιατι δεν εκανες τπτ αλλα μη χανεις χρονο με αυτο.εσυ χρειαζεσαι οπωσδηποτε στηριξη απο ειδικο οπωσδηποτε για να μπορεσεις να βγαλεις απο μεσα σου και απο τη ζωη σου την τοσο κακη επιρροη που ασκει η μητερα σου πανω σου.πρεπει να σταματησεις να εχεις τοσο ενεργα στη ζωη σου σου κανει κακο.και για να κλεισω Εαν εσυ ησουν μικρουλα και δεν μπορουσες να αντιδρασεις στη κακια μητερα σου σηκωσε το αναστημα σου τωρα που μεγαλωσες και ριξε γροθια στο μαχαιρι για το παιδι σου.για τη δικη σου παιδικη ηλικια δε φταις εσυ αλλα για το παιδι σου θα φταις αν δε το προστατευσεις και μη το αφησεις να περασει οτι περασες.θελω πολλα να σου πω αλλα ενα στεγνο σχολιο δε βοηθαει.
Μιας και σήμερα που δημοσιεύθηκε η ιστορία σου είναι η ονομαστική σου γιορτή, θα σου ευχηθώ χρόνια πολλά και από εδώ και στο εξής ΚΑΛΑ. Ναι, τα μάτια των παιδιών μας γυαλίζουν από ευτυχία και υπερηφάνεια όταν τα ανταμοίβουμε και τα ενθαρρύνουμε και αυτή η γυαλάδα, το χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπο τους είναι η δικιά μας ανταμοιβή. Μέσα από τη σχέση με το παιδί σου θα πάρεις απλόχερα ότι έχεις στερηθεί και αξίζεις, έχεις καταφέρει ήδη τόσα πολλά από μόνη σου Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά, μαμαδοαγκαλιά να τη θεωρήσεις μιας και είμαι κι εγώ μαμά, όπως κι εσύ, κι ας μην είσαι το παιδί μου. Μια αγκαλιά από μία μαμά σ'ένα παιδί με πολύ εκτίμηση και αγάπη γλυκιά Ελένη
Λυπαμαι πολυ για αυτά που πέρασες & περνάς. Θα σου δώσω μια συμβουλή. Βγάλτην όσο μπορείς από την ζωή. και την καθημερινότητά σου Αν όχι για εσένα, τότε για τον γιο σου....Του αξίζει μια ήρεμη και ευτυχισμένη μαμά. Μπορείς να την βλέπεις αραιά και που αλλά δεν αξίζει να ζεις έτσι. Άλλαξέ το...
εισαι γλυκια μανουλα.!!! πετα απο τη ζωη σου οτι σε πικραινει. ποτε δεν ειναι αργα. καθαρισε την ψυχη σου και αφοσιωσου στο παιδακι σου
Ελένη μου , όση αγάπη σου στέρησε αυτή η γυναικα , ευχομαι να τη βρεις από το συζυγο και τον μονακριβο γιο σου .... Χρονια σου πολλα και ευτυχισμένα ! <3
καλα λεω εγω.παντα οι καλοι την πατανε.τι να σου πω κοπελα μου!!!εγω λυπαμαι που νιωθεις ετσι.να σου πω να κοιτας την οικογενεια σου?απο τα λεγομενα σου φενετε οτι δεν θες να την ΄΄τιμωρησεις΄΄,εδω την συγχωρεις και απο πανω.μπραβο σου που εχεις μεγαλη καρδια και τα χωραει ολα αυτα.μπορει να ειμαστε μανουλες αλλα ολοι νοσταλγουμε καλες κουβεντες,ενα χαδι,ενα ενδιαφερον απο την μανουλα μας ποσο μαλλον εσυ.οι ανθρωποι δεν αλλαζουν,κυριως αν δεν αλλαξουν για τα παιδια τους δεν θα αλλαξουν ποτε.για αυτο προσπαθησε να δωσεις την αγαπη σου και ολες τις απωλειες σου στο παιδακι σου και μια μερα θα δεις που θα ανταμειφθεις για δυο.η αγκαλια του γιου σου θα απαληνει τα κενα σου.
Με συγκινησες... Δεν εχω να πω τιποτα αλλο...
Eleni mou egw tha sou prwtina na tin vgaleis aptin zwi sou ti tin thes bwrei na ne mitera sou alla tipota thetiko den diavasa pros to prwsopo tis min stenaxwriesai koita ton antra sou k ton gioka sou kai min tis epitrepeis na bainei sti. Zwi sou mou thymises kapws k tin diki mou mitera k twra an mou pei kati gia tis koroules mou xerw polli omorfa na tis apantaw filia polla