Μήπως έπρεπε να αντέξω για χάρη του;
Έχω ενα αγοράκι 2 1/2 ετών.
Χωρίζω με τον άντρα μου μετά από μια σχέση που έσβησε χωρίς πολλους καβγάδες. Το μόνο που σκέφτομαι είναι το παιδί μου… Δεν θέλω να είναι παιδί χωρισμενων γονιών, δεν χωράει αυτο μεσα μου, είναι κάτι ξενο για μένα και δεν θέλω να το ζήσει ο γιος μου…
Υποφερω απο λύπη! Μήπως έπρεπε να σκυψω το κεφάλι και να υποστώ τα πάντα για χατίρι του;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
εγω θεωρω οτι αφου δεν υπηρχαν καβγαδες και γενικα καταστασεις που να κανουν κακο στο παιδι ΙΣΩΣ η υπομονη εκανε καλο.δεν ειναι λεπρα οντως το παιδι χωρισμενων γονιων αλλα οταν θα φυγεις απο το σπιτι και το παιδι θα αρχισει να αναρωτιεται που ειναι ο μπαμπας του θα καταλαβεις ποσο σημαντικη ειναι η οικογενεια.δεν ξερω τι εχει συμβει,μιλαω πολυ γενικα αλλα μη μου λετε οχι δεν πειραζει και σιγα το πραγμα εσυ να εισαι καλα γιατι το παιδι το ρωτησε κανεις αν ειναι καλα? και να ξερετε οτι τα παιδια βγαζουν περιεργες αντιδρασεις οταν τοους λειπουν οι γονεις. τι να πω δεν ξερω απο χωρισμους,αλλα πιστευω οτι αν ο αλλος δεν σου κανει κακο με βια η εξευτελισμο κλπ κ γενικοτερα μπορεις να συμβιωνεις μαζι του αξιζει να περιμενεις και να κανεις υπομονη πανω απ'ολα ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
Δεν ξέρω τους λόγους για τους οποίους χωρίσατε..κάθε ένας απο εμας χωρίζει για διαφορετικούς λόγους...εσύ ξέρεις καλύτερα.ΑΝ πράξεις ΄΄χωρίζουμε σα ζευγάρι , μένουμε πάντα γονείς ΄΄ τότε το πένθος και η θλίψη που αισθάνεσαι τώρα , με τον καιρό θα υποχωρήσουν και θα ξεκινήσεις μια νέα ζωή χωρίς τύψεις . Ολα θα πάρουν το δρόμο τους αργά ή γρήγορα.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν μπορουμε εμεις να απαντησουμε αν εκανες καλα γιατι δεν ξερουμε αν και τι περασες…Απο τη μια πρεπει να παιρνουμε τη ζωη στα χερια μας αλλα απο την αλλη ο καθε γαμος εινα και ενας συμβιβασμος που αισθανομαι οτι πολλοι πλεον δεν ειναι διατεθιμενοι να κανουν…ισως γι αυτο εχει γεμισει καιο κοσμος με διαζυγια…και ναι ομολογω οτι οταν βλεπω παιδακι χωρισμενων γονιων το λυπαμαι το παιδακι…προτιμω να μην τα βρισκουν τοσο οι γονεις παρα να εχουν ενα παιδι που πηγαινοερχεται…
Ο Χ Ι. (σου αρκεί αυτή η απάντηση?)
Ειναι τοσο σοβαροι αυτοι οι λογοι ωστε να αξιζουν τη διαλυση μιας οικογενειας?Σκεψου το καλα και βεβαιωσου πως εχεις εξαντλησει ολα τα περιθωρια.και σιγουρα δεν θα ειναι ουτε το πρωτο ουτε το τελευταιο παιδι χωρισμενων γονιων αλλα τον καθενα μας τον καει το δικο του παιδι....και να μεγαλωνεις χωρις τον μπαμπα σου η με πατριο δεν ειναι το ιδανικο
Το μονο σογουρο ειναι οτι δεν μπορουμε εμεις να απαντησουμε α εκανες καλα γιατι δεν ξερουμε αν και τι περασες...Απο τη μια πρεπει να παιρνουμε τη ζωη στα χερια μας αλλα απο την αλλη ο καθε γαμος εινα και ενας συμβιβασμος που αισθανομαι οτι πολλοι πλεον δεν ειναι διατεθιμενοι να κανουν...ισως γι αυτο εχει γεμισει καιο κοσμος με διαζυγια...και ναι ομολογω οτι οταν βλεπω παιδακι χωρισμενων γονιων το λυπαμαι το παιδακι...προτιμω να μην τα βρισκουν τοσο οι γονεις παρα να εχουν ενα παιδι που πηγαινοερχεται...
για χαρη του παιδιου, οχι. μονο για σενα. αν δηλαδη θεωρεις οτι αξιζει να προσπαθησετε απο κοινου για τη σχεση σας. το παιδακι αυτο που θελει ειναι ηρεμια και ευτυχισμενους γονεις. χωρια ή μαζι. σιγουρα το ιδανικο ειναι μια ευτυχισμενη οικογενεια. ομως πλεον στην εποχη μας δεν υπαρχουν αδιεξοδα. Το δικαιωμα στην ευτυχια πρεπει να αφορα ολους και ολες.
Είναι αρχη ακομη για αυτό σκέφτεσαι ετσι... στο λεω εγγυημενα πως πηρες τη σωστη αποφαση. να μη στεναχωριεσαι ότι το παιδι σου θα είναι χωρισμένων γονιων δε θα είναι ουτε το πρωτο ουτε το τελευταιο. χωρισα όταν η μικρη μου ηταν 1μιση χρονων. σημερα 2μιση χρονια μετα ετοιμάζομαι να ξαναφτιάξω τη ζωη μου και ειμαστε πολύ καλα η μικρη μου πιο ευτυχισμενη δε νομιζω να ηταν. εχει τις καλυτερες σχεσεις με τον μπαμπα της αλλα και με τον πατριο της. και ειμαστε ολοι καλα και κυριως εγω που αμα δεν ειχα χωρισει σημερα το πιο πιθανο είναι να επαιρνα ψυχοφάρμακα. Οποτε κάθε εμποδιο για καλο και όπως πολύ σωστα μου ειπε μια γνωστη προσφατα μετα την καταιγιδα βγαινει ένα ομορφο ουρανιο τοξο.. καλη δυναμη!!!!
Εξαρταται βρε κοπελα μου απο τους λογους του χωρισμου!! Αν σε /εβριζε/κακοποιουσε/κερατωνε/ηταν τεμπελης/ανυπαρκτος πατερας και το παιδι μεγαλωνε σε ασχημο κλιμα καλυτερα να ειστε χωρια.Τα παιδια χρειαζονται ηρεμο περιβαλλον για να ανθισουν.Και οπωςδηποτε μια ηρεμη και ευδιαθετη(οσο γινεται) μαμα. Το" παιδι χωρισμενων γονιων" εν ετει 2014 δεν ειναι λεπρα....Για ονομα του Θεου.. Εσυ ξερεις καλυτερα απο ολους τι ειναι καλυτερο για το παιδι σου.Εσυ εχεις" εικονα" της οικογενειας σας.Μεσα σε αυτην την οικογενεια περνουσε καλα το παιδακι σας,ηταν ευτυχισμενο ή εβλεπε πραγματα και συμπεριφορες που δεν επρεπε?? Καμια οικογενεια δεν ειναι τελεια φυσικα!!
Όχι Φυσικά. Αυτό το παράδειγμα θέλεις να στο παιδί σου? ? ότι η Γυναίκα σκύβει το κεφάλι? ?? κ δεν υπάρχουν τα ταμπού παιδί χωρισμένων γονιών. Υπάρχουν παιδιά ευτυχισμενων κ αξιοπρεπων γονιών! Αυτά έχουν μεγαλύτερη σημασία. ο γάμος δεν είναι στα χαρτιά. Αν έχει λήξει στην ψυχή δεν θα κάνουν τα χαρτιά ευτυχισμένο το παιδί.
Όχι, δεν έπρεπε να σκύψεις το κεφάλι και να υποστείς τα πάντα για χάρη του παιδιού...άσε που μόνο χάρη δε θα έκανες στο παιδί αν έμενες σε μια σχέση που ένιωθες ότι θυσιάζεσαι. Γενικά μιλώντας, χωρίς να ξέρω την ιστορία σου, πολλές φορές παρατηρώ ότι συμβαίνει το εξής: Ξαφνικά οι γυναίκες μαζεύουμε, μαζεύουμε, μαζεύουμε πίεση, θυμό και άλλα αρνητικά συναισθήματα και κάνουμε ένα τεράστιο μπαμ, χωρίς πολλές φορές να έχουμε δώσει νωρίτερα σημάδια ότι μπορεί να ακολουθήσει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, εκεί που δε λέμε καθόλου ή το λέμε πολύ χαλαρά το με πιέζεις ξαφνικά αρχίζουμε και τα χώνουμε άγρια στον άλλον. Τότε αν ο άλλος είναι συγκαταβατικός χωρίζεις, αν είναι λίγο πιο βαρύ πεπόνι το ξανασκέφτεσαι και λες που να μπλέκω τώρα σε δικαστικές διαμάχες και να τραβιέμαι. Και καμιά φορά αν κάτσεις βλέπεις ότι η σχέση είχε περιθώρια βελτίωσης αλλά ποτέ δεν είχες μιλήσει ουσιαστικά για αυτό. Αν πέσεις σε μαλακότερο άνθρωπο που το χωρισμό δεν έχει διάθεση να τον τραβήξει στα άκρα, έτσι όπως είσαι φορτωμένη χωρίζεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχεις δώσει ποτέ τη δυνατότητα να δουλέψετε μαζί πάνω στα λάθος κομμάτια της σχέσης σας. Επειδή κι εγώ θα ήμουν χωρισμένη αν όταν το σκέφτηκα ήταν εύκολο να χωρίσω, τώρα που έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε λέω (χωρίς να ξέρω το μέλλον καθόλου) ότι η δική μου σχέση είχε πολλά περιθώρια βελτίωσης και πια τις περισσότερες φορές είναι καλή. Τέλεια όχι, αλλά καλή. Για το παιδί μην το σκέφτεσαι καθόλου, γιατί αυτές οι αποφάσεις είναι μόνο των γονιών και έτσι πρέπει να είναι. Αλλά, αν θεωρείς ότι δεν τα κάνατε όλα για να φτιάξετε τη σχέση μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις. Αν είσαι τελεία και παύλα αποφασισμένη ότι δε γίνεται με καμία δύναμη να ζήσεις μαζί του, φύγε και τύψεις μηδέν. Αν δε σας πήγαινε καθόλου η συμβίωση και είστε πάρα πολύ σίγουροι ότι εξαντλήσατε κάθε περιθώριο βελτίωσης, τότε σίγουρα πήρατε τη σωστή απόφαση.